Εμφανίζεται συχνότερα από την ολική και αφορά μεμονωμένη έλλειψη ενός δοντιού ή μιας ομάδας δοντιών. Έχει συνήθως κληρονομικό χαρακτήρα. Η έλλειψη οδόντων δεν σημαίνει απαραίτητα και ανοδοντία εάν δεν προηγηθεί ο ακτινογραφικός έλεγχος για την απόκλιση εγκλείστων οδόντων εντός της γνάθου και η λήψη ιστορικού για απόκλιση εξαγωγών και καταστροφής σπερμάτων μονίμων δοντίων λόγω χρόνιας περιακρορριζικής φλεγμονής ή τραυματικής βλάβης πρόδρομου νεογιλού.
Χρησιμοποιούμε τον όρο αυτό, όταν υπάρχει απουσία ενός έως και 6 δόντια στο οδοντικό τόξο. Επηρεάζει διαφορετικές ομάδες δοντιών, συνήθως τους άνω πλάγιους τομείς, τους προγόμφιους, και τους δεύτερους και τρίτους γομφίους. Γενικά παρατηρούμε ότι τα δόντια που επηρεάζονται πιο συχνά είναι τα τελευταία από τις διάφορες ομάδες δοντιών. Αυτό σχετίζεται με τη θεωρία του Dahlberg για τάση μείωσης του οδοντικού τύπου (1Τ,1Κ,1Π,2Γ).
Είναι η έλλειψη περισσοτέρων από έξι δοντίων και μπορεί να συμβεί σε όλες τις ομάδες δοντιών, ακόμα και στους κυνόδοντες και τους πρώτους γομφίους που είναι τα πιο σταθερά δόντια του φραγμού.