DentAnom Copyright © 2015. Website design by Claudia León Castell.
DentAnom
Ανωμαλίες Των Δοντιών
Αρχική Σελίδα Βιβλιογραφία Υπεύθυνοι Ανωμαλίες   Ανατολής Ανωμαλίες    Δομής Ανωμαλίες   Θέσης Ανωμαλίες   Αριθμού Ανωμαλίες   Μεγέθους Ανωμαλίες   Σχήματος Αρχική Σελίδα
Εισαγωγή 
Λίγες είναι οι έρευνες οι οποίες έχουν ασχοληθεί με τις οδοντικές ανωμαλίες.  Μια από αυτές έγινε στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας στην Πόλη του Μεξικού όπου ερευνόντας 185 κρανία από μία συλλογή του Tzompantli of  Tlatelolco (δηλαδή από κρανία πού ανήκουν σε θρησκευτικές θυσίες τών πολέμων και τοποθετήθηκαν σε σειρές διατριμένα  με ξύλινους πασσάλους) βρέθηκε σε τέσσερα εξ αυτών υπεράριθμο δόντι,ένας εγκλειστός νεογιλός γομφίος, ένας  μεσόδοντας και μια συγγενής έλλειψη των πλαγίων της κάτω γνάθου. Σε τρία κρανία στην άνω γνάθο βρέθηκαν: Δύο  κυνόδοντες με έκτοπη φορά ανατολής, ένας εγκλειστός νεογιλός κυνόδοντας, και ενα μεσόδοντας. Η πολύπλοκη διαδικασία διάπλασης των δοντιών αρχίζει στα πρώτα στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης, και εκτείνεται μέχρι τα πρώτα χρόνια της ζωής. Λαμβάνει χώρα σε ορισµένα εξελικτικά µορφολογικά στάδια, τα οποία μπορεί να  επικαλύπτονται μεταξύ τους ανάλογα με την διαφορετική ομάδα των δοντιών . Έτσι, μπορεί να υπάρχουν δόντια που  συμμετέχουν στην ισόρροπη σύγκληση, ενώ παράλληλα άλλα μπορεί να βρίσκονται ακόμα σε φάση ανατολής. Καθ 'όλη  αυτή τη διαδικασία τα δόντια είναι πολύ ευαίσθητα στην επίδραση γενετικών ή περιβαλλοντικών παραγόντων, που μπορεί  να τροποποιήσουν τη σωστή τους διάπλαση.   Οι περισσότερες οδοντιατρικές παραμορφώσεις συμβαίνουν μεταξύ της έκτης και της όγδοης εβδομάδας της εμβρυϊκής  ζωής, γιατί σε αυτή την περίοδο συμβαίνει ο σχηματισμός σημαντικών εμβρυϊκών δομών, όπως το όργανο της αδαµαντίνης  (οδοντική θηλή και το οδοντοθυλάκιο) το οποίο συμμετέχει στη διαφοροποίηση των κυττάρων για το σχηματισμό της  αδαμαντίνης, της οδοντίνης και της οστεΐνης. Η οδοντογέννηση  είναι η διαδικασία σχηματισμού των δοντιών, η οποία είναι συνεχής, ξεκινά με την διαμόρφωση της μύλης και τελειώνει με το σχηματισμό των ριζών. Ενώ η ικανότητα σχηματισμού  της οδοντίνης συνεχίζεται καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής του δοντιού (δευτερογεννής οδοντίνη). Για διάφορους παράγοντες  ενδογενής ή εξωγενής, τα δεδομένα για την κανονική διάπλαση των οδόντων μπορεί να αλλάξουν και να δώσουν ανώμαλα  χαρακτηριστικά. Οι οδοντικές ανωμαλίες που οδηγούν σε αλλαγές στον αριθμό, το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα, τη θέση αλλά και στη δομή  των δοντιών μπορεί να προκληθούν από συστημικούς και γενετικούς, περιβαντολλογικούς παράγοντες αλλά μπορεί να  είναι και ιδιοπαθούς αιτιολογίας, επιφέρνοντας μεγάλη αισθητική και λειτουργική επίδραση. Γι’αυτό το λόγο ο οδοντίατρος θα πρέπει να είναι σε θέση να μπορεί να αναγνωρίσει (διάγνωση) τις οδοντικές ανωμαλίες, για να προβεί στην  αποτελεσματική θεραπεία τους.