DentAnom Copyright © 2015. Website design by Claudia León Castell.
DentAnom
Ανωμαλίες Των Δοντιών
Β) Μετά την ανατολή
1.
Ενδογενής
I.
Αιμορραγία του πολφού
Η αιμορραγία που προκαλείται κατά την εκπόλφωση οδηγεί σε εμπότιση των οδοντινοσωλιναρίων που απελευθερώνεται από τη λύση των ερυθρών
αιμοσφαιρίων και σε καστανόχρωμη ή μελανί απόχρωση, αποτέλεσμα των παραγόμενων χρωστικών, δηλαδή της αιματοειδίνης και της αιμοσιδηρίνης .
Με τον ίδιο μηχανισμό δημιουργείται ανάλογη απόχρωση και στις περιπτώσεις αιμορραγίας του πολφού μετά από τραύμα.
II.
Νέκρωση πολφού
Η νέκρωση του πολφού προκαλεί απόχρωση των δοντιών, η οποία αποτελεί και τη μοναδική κλινική εκδήλωση της βλάβης. Η δυσχρωμία προκαλείται
από την αντίδραση του σιδήρου, με τα προϊόντα αποδόμησης των πρωτεϊνών. Πιο συγκεκριμένα ο σχηματισμός θειούχου σιδήρου οδηγεί σε
καστανόχρωμη ή μελανί απόχρωση, ενώ ο σχηματισμός θειομεθαινοσφαιρίνης, η οποία προκαλεί ερυθροπράσινη ή πράσινη απόχρωση.
III.
Φάρμακα και υλικά
Τα ιωδιούχα σκευάσματα, τα νιτρικά άλατα,οι σουλφοναμίδες και τα άλατα του ψευδαργύρου, (αντισηπτικά φάρμακα) προκαλούν διάφορες δυσχρωμίες
έξαιτίας της εισόδου τους στα οδοντινοσωληνάρια. Μεταβολή του φυσιολογικού χρώματος των δοντιών μπορεί επίσης να προκληθεί από όλα τα
εμφρακτικά υλικά είτε λόγω διείσδυσης χρωστικών στον περιεμφρακτικό χώρο είτε των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.
2.
Εξωγενής
I.
Υποπλασία της αδαμαντίνης
Στην κληρονομική υποπλασία της αδαμαντίνης, το αρχικό υποκίτρινο χρώμα των δοντιών μεταβάλλεται σε φαιοκίτρινο εξαιτίας της αποτριβής της
αδαμαντίνης και της επακόλουθης προσρόφησης χρωστικών από τη αποκαλυμμένη οδοντίνη.
II.
Υποενασβεστίωση της αδαμαντίνης
Συχνά η αρχικά γαλακτόχρωμες κηλίδες της υπενασβεστιωμένης αδαμαντίνης προσροφούν χρωστικές λόγω της μικρότερης σκληρότητας και της
αδρότητας της αδαμαντίνης και το χρώμα τους μεταβάλλεται ανάλογα.
III.
Ατελής οδοντινογένεση (οπαλίζουσα οδοντίνη)
Η αδαμαντίνη αποσπάται εύκολα λόγο της μην καλής συνένωσή της με της υποκείμενη οδοντίνη, οπότε ακολουθεί εκτεταμένη προσχώρηση
χρωστικών. Το χρώμα των δοντιών μεταβάλλεται σε καστανό μέχρι φαιό και σε ορισμένες περιπτώσεις έντονα μελανό (καθολική μελανοδοντία).
IV.
οδοντική τερηδόνα
Στη στάσιμη τερηδόνα το χρώμα είναι σκοτεινό καφέ, στη χρόνια καφέ και στην οξεία κίτρινο. Το κίτρινο χρώμα τις οξείας τερηδόνας έχει αποδοθεί στην
παραγόμενη από τα μικρόβια μελανίνη.
V.
Αποτριβή - Διάβρωση- Κάταγμα μύλης (αδαμαντίνης- οδοντίνης)
Στις περιπτώσεις αυτές τα εκτεθειμένα στο στοματικό περιβάλλον οδοντινοσωληνάρια επιτρέπουν της είσοδο χρωστικών, οι οποίες προκαλούν
μεταβολή του χρώματος των δοντιών που ποικίλλει, ανάλογα με την ποσότητα και το είδος των χρωστικών. Ειδικά στις ρωγμές της αδαμαντίνης που
συχνά παρατηρούνται στα ηλικιωμένα άτομα, παρά το γεγονός ότι η βλάβη είναι μικρή, σημαίνει έντονη απόχρωση εξαιτίας της χρήσης καπνού.
1.
Ενδογενής
I.
Αιμορραγία του πολφού
Η αιμορραγία που προκαλείται κατά την εκπόλφωση οδηγεί σε εμπότιση των οδοντινοσωλιναρίων που απελευθερώνεται από τη λύση των ερυθρών
αιμοσφαιρίων και σε καστανόχρωμη ή μελανί απόχρωση, αποτέλεσμα των παραγόμενων χρωστικών, δηλαδή της αιματοειδίνης και της αιμοσιδηρίνης .
Με τον ίδιο μηχανισμό δημιουργείται ανάλογη απόχρωση και στις περιπτώσεις αιμορραγίας του πολφού μετά από τραύμα.
II.
Νέκρωση πολφού
Η νέκρωση του πολφού προκαλεί απόχρωση των δοντιών, η οποία αποτελεί και τη μοναδική κλινική εκδήλωση της βλάβης. Η δυσχρωμία προκαλείται
από την αντίδραση του σιδήρου, με τα προϊόντα αποδόμησης των πρωτεϊνών. Πιο συγκεκριμένα ο σχηματισμός θειούχου σιδήρου οδηγεί σε
καστανόχρωμη ή μελανί απόχρωση, ενώ ο σχηματισμός θειομεθαινοσφαιρίνης, η οποία προκαλεί ερυθροπράσινη ή πράσινη απόχρωση.
III.
Φάρμακα και υλικά
Τα ιωδιούχα σκευάσματα, τα νιτρικά άλατα,οι σουλφοναμίδες και τα άλατα του ψευδαργύρου, (αντισηπτικά φάρμακα) προκαλούν διάφορες δυσχρωμίες
έξαιτίας της εισόδου τους στα οδοντινοσωληνάρια. Μεταβολή του φυσιολογικού χρώματος των δοντιών μπορεί επίσης να προκληθεί από όλα τα
εμφρακτικά υλικά είτε λόγω διείσδυσης χρωστικών στον περιεμφρακτικό χώρο είτε των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.
2.
Εξωγενής
I.
Υποπλασία της αδαμαντίνης
Στην κληρονομική υποπλασία της αδαμαντίνης, το αρχικό υποκίτρινο χρώμα των δοντιών μεταβάλλεται σε φαιοκίτρινο εξαιτίας της αποτριβής της
αδαμαντίνης και της επακόλουθης προσρόφησης χρωστικών από τη αποκαλυμμένη οδοντίνη.
II.
Υποενασβεστίωση της αδαμαντίνης
Συχνά η αρχικά γαλακτόχρωμες κηλίδες της υπενασβεστιωμένης αδαμαντίνης προσροφούν χρωστικές λόγω της μικρότερης σκληρότητας και της
αδρότητας της αδαμαντίνης και το χρώμα τους μεταβάλλεται ανάλογα.
III.
Ατελής οδοντινογένεση (οπαλίζουσα οδοντίνη)
Η αδαμαντίνη αποσπάται εύκολα λόγο της μην καλής συνένωσή της με της υποκείμενη οδοντίνη, οπότε ακολουθεί εκτεταμένη προσχώρηση
χρωστικών. Το χρώμα των δοντιών μεταβάλλεται σε καστανό μέχρι φαιό και σε ορισμένες περιπτώσεις έντονα μελανό (καθολική μελανοδοντία).
IV.
οδοντική τερηδόνα
Στη στάσιμη τερηδόνα το χρώμα είναι σκοτεινό καφέ, στη χρόνια καφέ και στην οξεία κίτρινο. Το κίτρινο χρώμα τις οξείας τερηδόνας έχει αποδοθεί στην
παραγόμενη από τα μικρόβια μελανίνη.
V.
Αποτριβή - Διάβρωση- Κάταγμα μύλης (αδαμαντίνης- οδοντίνης)
Στις περιπτώσεις αυτές τα εκτεθειμένα στο στοματικό περιβάλλον οδοντινοσωληνάρια επιτρέπουν της είσοδο χρωστικών, οι οποίες προκαλούν
μεταβολή του χρώματος των δοντιών που ποικίλλει, ανάλογα με την ποσότητα και το είδος των χρωστικών. Ειδικά στις ρωγμές της αδαμαντίνης που
συχνά παρατηρούνται στα ηλικιωμένα άτομα, παρά το γεγονός ότι η βλάβη είναι μικρή, σημαίνει έντονη απόχρωση εξαιτίας της χρήσης καπνού.
Ανωμαλίες Δομής
Ενσωμάτωση χρωστικών στους σκληρούς οδοντικούς ιστούς με ή χωρίς δομικές μεταβολές
