Οι εικόνες της Ανάστασης στην Ορθόδοξη Βυζαντινή Αγιογραφία Η γιορτή της Ανάστασης του Κυρίου είναι η σημαντικότερη, η λαμπρότερη, η πιο χαρούμενη μέρα μέσα στον εορταστικό κύκλο της Χριστιανοσύνης. Και αυτό γιατί ο Κύριος κατήργησε το θάνατο, μας έδωσε χαρά και ελπίδα για αιώνια ζωή. Μέσα όμως από τη θεία Λειτουργία η Ανάσταση γίνεται καθημερινό γεγονός. Η εικόνα, λοιπόν, της Ανάστασης είναι από εκείνες που εκφράζουν και δογματικές έννοιες πέρα από το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός. Ποια είναι λοιπόν η σωστή απεικόνιση της Ανάστασης; Πουθενά μέσα στη Βυζαντινή Αγιογραφία δεν απεικονίζεται η στιγμή κατά την οποία ο Χριστός εξέρχεται από τον τάφο. Και αυτό υμβαίνει διότι πουθενά δεν μαρτυρείται η στιγμή αυτή. Μετά την ταφή του Κυρίου έρχονται οι Μυροφόρες στο μνημείο, βλέπουν το λίθο σηκωμένο, τρέχουν στους Αποστόλους και αναγγέλλουν την Ανάσταση του Κυρίου. Οι μαθητές δεν τις πιστεύουν. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης τρέχουν να βεβαιωθούν ιδίοις όμμασι. Βρίσκουν τον τάφο κενό εκτός από τα οθόνια και το σουδάριον και τότε πίστεψαν στην Ανάστασή του. Η Μαρία η Μαγδαληνή εν τω μεταξύ που έστεκε πλησίον του μνήματος και έκλαιγε, βλέπει δύο αγγέλους ενδεδυμένους με λευκά ενδύματα που της είπαν «γύναι τί κλαίεις;» Γυρίζοντας δε προς τα πίσω...... |
||
| Ολόκληρο το κείμενο εδώ | ||
Η απεικόνιση της Γέννησης του Χριστού στη Βυζαντινή Αγιογραφία Η γιορτή της Γέννησης του Θεανθρώπου, γιορτάζεται κάθε χρόνο όχι μόνο για να τη θυμηθούμε και να δοξολογήσουμε το Θεό, αλλά και για να μπορέσουμε κατά το σύντομο διάστημα της ζωής μας να αισθανθούμε πνευματικά το μεγάλο αυτό γεγονός, το ότι δηλαδή ο Χριστός προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, έγινε Άνθρωπος για να οδηγήσει στη θέωση και τον ίδιο τον άνθρωπο. Είναι δύσκολο, μέχρις αδύνατον, να κατανοηθούν λογικά τα γεγονότα της θείας ενανθρώπησης, γι’ αυτό είναι απαραίτητο να βιωθούν στον εσωτερικό μας χώρο, στην καρδιά μας. Στα Ευαγγέλια, τα τροπάρια της Εκκλησίας, και στις ομιλίες των αγίων Πατέρων παρουσιάζονται διάφορες πτυχές αυτού τού μεγάλου μυστηρίου και στην συνέχεια καλείται ο άνθρωπος να το επιβεβαιώσει στα όρια της προσωπικής του ζωής. Από την προσωπική επιβεβαίωση του μεγάλου αυτού μυστηρίου δε θα μπορούσε νε λείψει η Βυζαντινή Αγιογραφία. Έτσι, μετά την επαγγελία της ενανθρώπισης του Θεού έρχεται η πραγμάτωσή της με την....... |
||
| Ολόκληρο το κείμενο εδώ | ||
Ο Μυστικός κόσμος της βυζαντινής αγιογραφίας Τα τελευταία χρόνια ολοένα αυξάνει το ενδιαφέρον για τη Βυζαντινή Αγιογραφία. Οι ειδικοί στα θέµατα τέχνης ανακάλυψαν ότι εκείνα που νόµιζαν µέχρι πρόσφατα ελλείψεις και ατέλειες έχουν κάποιο πνευματικό αίτιο και ότι η Βυζαντινή Ζωγραφική τρέφεται αδιάκοπα από τη χριστιανική διδασκαλία. Όμως ακόµα και στις µέρες µας κάποιοι έχουν αντιρρήσεις για τις εικόνες στηριζόμενοι στην εντολή της Παλαιάς Διαθήκης «ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός οµοίωµα, όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασι τοις υποκάτω της γης ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ µη λατρεύσης αυτοίς». Σ’ αυτούς όµως απαντάµε ότι µε την ενανθρώπιση του Χριστού η απαγορευτική εντολή καταργήθηκε. Έγινε άνθρωπος, έζησε µαζί µας, τον είδαµε, τον ακούσαµε, τον ψηλαφίσαµε, άρα µπορούµε να τον απεικονίσουμε. Οι πατέρες της εκκλησίας µας έκριναν απαραίτητη την παρουσία των εικόνων, γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται και κάτι χειροπιαστό που να τους περιγράφει και να τους υπενθυμίζει ακόµα και τα πνευματικά, εφόσον αποτελούμεθα από ψυχή και σώµα. Όµως δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι και του Χριστού µόνο την ανθρώπινη φύση εικονίζουμε και όχι τη θεία, στην οποία είναι αδύνατον να µετάσχουµε. Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός έχει δώσει τον εξής ορισµό........ |
||
| Ολόκληρο το κείμενο εδώ | ||
 |
|---|
Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ |
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ |