ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΕΡΗΔΟΝΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Γενικά, ανάλογα με τη
συχνότητα των επιβαρυντικών παραγόντων που συντρέχουν και τη βαρύτητα τους, οι
ασθενείς κατατάσσονται σε ομάδες υψηλού, μέσου και χαμηλού τερηδονικού ινδύνου.
Οι ομάδες που μπορούν να προσδιοριστούν με σχετική ασφάλεια είναι η υψηλού και
χαμηλού κινδύνου, ενώ στη μέσου εντάσσονται όλα αυτά τα άτομα που δεν μπορούν να
ομαδοποιηθούν στις άλλες δύο.
|
|
Βαθμονόμηση
|
|||||||
|
|
0 |
1 |
2 |
3 |
||||
|
1. |
Ιατρικο Ιστορικο |
|
|
|
|
|||
|
|
α. |
Γενική υγεία |
|
|||||
|
2. |
Οδοντιατρικο Ιστορικο |
|
||||||
|
|
α. |
Συχνότητα βουρτσίσματος ........ |
|
|
|
|
||
|
|
β. |
Λήψη φθορίου......... |
|
|
|
|
||
|
|
γ. |
Συχνότητα επισκέψεων στον οδοντίατρο .................. |
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|||||
|
3. |
Διαιτα |
|
||||||
|
|
α. |
Συχνότητα λήψης σακχαρούχων, αμυλούχων τροφών και ποτών |
|
|
|
|
||
|
4. |
Σαλιο |
|
||||||
|
|
α. |
Ροή .................... |
|
|
|
|
||
|
|
β. |
Ρυθμιστική ικανότητα ............. |
|
|
|
|
||
|
|
γ. |
S.mutans ή και γαλακτοβάκιλλων (προαιρετικά) |
|
|||||
|
5. |
Κλινικη Εξεταση |
|
||||||
|
|
α. |
Δείκτης DMFS |
|
|||||
|
|
β. |
Δείκτης RDFS |
|
|||||
|
|
γ |
Αριθμός απωλεσθέντων δοντιών |
|
|||||
|
|
δ. |
Δείκτης πλάκας |
|
|||||
|
|
ε. |
Ενεργητική περιοδοντική νόσος |
ναι......... όχι............ |
|||||
|
|
στ. |
Υφίζηση ούλων |
ναι......... όχι............ |
|||||
|
Χαμηλου............... |
Μεσου ..................... |
Υψηλου ................. |
||||||
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
Για τη τερηδόνα μύλης ενηλίκων υπάρχουν κάποιες κατευθύνσεις, που μπορείτε να βρείτε σε εδώ, οι οποίες βοηθούν στη σχετική κατάταξη. Ειδικά όμως για τη τερηδόνα ρίζας δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες, οδηγίες ή ερευνητικά αποτελέσματα που να καθορίζουν με σαφήνεια πόσοι, ποιοι και με τι βαρύτητα (βαθμονόμηση) παράγοντες θα πρέπει να συντρέχουν ώστε ο ασθενής να ταυτοποιείται με ασφάλεια σε κάποια ομάδα τερηδονικού κινδύνου. Συνεπώς κάτι τέτοιο στηρίζεται περισσότερο σε εμπειρία.
Ακολουθούν σχετικά παραδείγματα τερηδονικού κινδύνου (χαμηλού, μέσου, υψηλού)