Αντί Επιλόγου

Επιχειρώντας μια σύντομη καταγραφή της ωφέλειας που προσφέρουν τα φυτά τόσο στον άνθρωπο όσο και στην οικολογική ισορροπία του παγκόσμιου οικοσυστήματος, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τον σημαντικό τους ρόλο στην παραγωγή οξυγόνου, στην απορρόφηση από την ατμόσφαιρα αέριων ρυπαντικών ουσιών, στον περιορισμό του θορύβου και της ηχορύπανσης …

…Επίσης τον ρυθμιστικό τους ρόλο στην κυκλοφορία του νερού, στην δημιουργία νέου εδάφους, στη συντήρηση του υπάρχοντος εδάφους, στην παραγωγή πρώτων υλών, στην οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας με τις θέσεις εργασίας που τα φυτά (δάση) προσφέρουν.

Όλα αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά. Όπως επίσης και η σημασία των φυτών στην ηρεμία και την ψυχική υγεία του ανθρώπου.

…Αυτό που ίσως χρειάζεται δεν είναι η απλή καταμέτρηση των ωφελειών που ο άνθρωπος καρπούται από την ύπαρξη των φυτών. Είναι η βαθύτερη γνωριμία και μελέτη των διεργασιών εκείνων που συντελούνται μέσα σε κάθε ένα φυτό ξεχωριστά και σε κάθε κομμάτι του ειδικά και που από εκεί ξεκινά η γνωριμία με τη δομή και τη λειτουργία του και οδηγεί τέλος στην συνολική του λειτουργία και στον μηχανισμό της προσφοράς. Ο σκοπός είναι, μέσα από το ειδικό να καταλήξουμε στην κατανόηση του γενικού. Από το μόριο, τον χλωροπλάστη του φυτού, να φθάσουμε στη βιωσιμότητα του δάσους, της φύσης.

…Είναι λοιπόν, η υπόθεση της διάσωσης των φυτών, των δασών και της (ελληνικής) φύσης.

Αν θελήσουμε, υπηρετώντας και τη διαθεματική / διαεπιστημονική προσέγγιση, να κάνουμε και μια πολύ μικρή ιστορική και λαογραφική αναφορά, ενδεικτική της σύνδεσης φύσης, φυτών / δένδρων και ελληνικής πραγματικότητας, ίσως διαπιστώσουμε ότι η σημερινή Ελευσίνα δεν ήταν καθόλου έτσι όπως τη γνωρίζουμε, όσον αφορά βέβαια το εξαίσιο (φυσικό) παρελθόν της.

Η ελληνική φύση παρά τις μεγάλες κλιματολογικές μεταβολές, ήταν πάντα πλούσια σε πανίδα και σε χλωρίδα. Οι κάτοικοι της σημερινής Βαλκανικής και της Ελλάδας φυσικά, φαίνεται ότι εκτιμούσαν ιδιαίτερα τη βλάστηση της πατρίδας μας. Οι πάμπολλες απεικονίσεις (ίσως όχι πάντα ακριβείς) τείνουν να οδηγήσουν σε συμπεράσματα αγάπης και προστασίας της φύσης. Το ίδιο φαίνεται και από τις γραπτές μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων. Κι αν θελήσουμε να πάμε στο πιο πρόσφατο παρελθόν, τότε συναντάμε και πολλά τοπωνύμια που έχουν σχέση με τη δενδρώδη βλάστηση. Κορυφές βουνών με το όνομα Ελάτη. Τοποθεσίες σε όλη τη χώρα με το όνομα Καστανιά, Καρυδιά, Καρυά, Πλάτανος, Κουμαριά, Ιτέα, Απιδιά – Γκορυτσά, Αγριλιά, Πεύκο και όλα τα συνθετικά τους (για περισσότερες πληροφορίες βλ. Γιώργου Σφήκα: «η ελληνική φύση μέσα στους αιώνες», Αθήνα 1985

Αντί Επιλόγου