Ιωάννης Φούλιας: Henry Purcell: Overture (εισαγωγή) στην τραγωδία «The Rival Sisters», Z. 609

Henry Purcell (1659-1695): Overture (εισαγωγή) στην τραγωδία The Rival Sisters, Z. 609

Η σκηνική μουσική του Purcell για την τραγωδία The Rival Sisters, or The Violence of Love (Οι αντίζηλες αδελφές, ή Η βία του έρωτος) του Robert Gould συνόδευσε το πρώτο ανέβασμα του έργου στο Drury Lane Theatre του Λονδίνου, που πραγματοποιήθηκε πιθανότατα τον Οκτώβριο του 1695. Η παρτιτούρα περιλαμβάνει μία ορχηστρική εισαγωγή, μία ενόργανη σουΐτα (της οποίας, μάλιστα, η πατρότητα αμφισβητείται έντονα) και τρία τραγούδια. Η εισαγωγή, εντούτοις, δεν ήταν πρωτότυπη: ο Purcell την δανείσθηκε από ένα προγενέστερο έργο του, την Ωδή Love’s goddess sure was blind (Η θεά του έρωτα ήταν σίγουρα τυφλή), Z. 331, που γράφηκε για τον εορτασμό των γενεθλίων της Βασίλισσας Μαίρης Β΄ στις 30 Απριλίου του 1692. Σε κάθε περίπτωση, η εν λόγω εισαγωγή (γαλλικού τύπου) διαιρείται σε τρία τμήματα και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το αργό (επαναλαμβανόμενο) πρώτο τμήμα της, σε ομοφωνικό ύφος, με λίγες σχετικά μιμήσεις και μάλλον ομαλή ρυθμική ροή, πραγματοποιεί στην πορεία του πτώσεις στην δεσπόζουσα και στην σχετική μείζονα, έπειτα δε από μετατροπική εξέλιξη επιστρέφει στην αρχική ελάσσονα τονικότητα και καταλήγει σε μισή πτώση, προετοιμάζοντας έτσι το ακόλουθο γρήγορο τμήμα. Σε αυτό διακρίνονται τέσσερεις φάσεις εξέλιξης: το εναρκτήριο φουγκάτο διέπεται από την πολύ έντονη όσο και χαρακτηριστική αντίθεση ανάμεσα στο απέριττο επικεφαλής μοτίβο και στις γοργά ανελισσόμενες αντιθεματικές φιγούρες, οι οποίες από ένα σημείο και έπειτα εξυφαίνονται ελεύθερα, εκτοπίζοντας πλήρως το αρχικό μοτίβο και καθιστώντας έτσι ιδιαιτέρως ενεργητική την μετάβαση στην περιοχή της μείζονος σχετικής· η παγίωση της τελευταίας δίνει το έναυσμα σε ένα δεύτερο φουγκάτο, όπου τα δύο ρυθμικώς αλληλοσυμπληρούμενα θεματικά στοιχεία εμφανίζονται πλέον σε αναστροφή, ενώ η μετέπειτα επαναπροσέγγιση της αρχικής τονικότητος πραγματοποιείται με την επιβολή μιας τελείως ομοφωνικής και σφριγηλής υφής. Η καταληκτική επικύρωση της αρχικής τονικότητος, τέλος, ανατίθεται σε ένα σύντομο τρίτο τμήμα, το οποίο είναι εκ νέου αργής χρονικής αγωγής και διέπεται από εξόχως βαρύ χαρακτήρα.

26.08.2007