Ιωάννης Φούλιας: Maurice Ravel: Σονατίνα για πιάνο

Maurice Ravel (1875-1937): Σονατίνα για πιάνο

Το σύντομο αυτό πιανιστικό έργο γράφηκε το 1905, με αφορμή έναν διαγωνισμό σύνθεσης, και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της διαπλοκής δύο κυρίαρχων τάσεων στο μουσικό ύφος του Ravel: από την μια πλευρά, η νεοκλασσική αισθητική επιβάλλει την καθαρότητα της μουσικής μορφής με αναγωγές στο ιστορικό παρελθόν, ενώ από την άλλη το σύγχρονο ιμπρεσσιονιστικό “χρώμα” συνεισφέρει στην ιδιαίτερη λεπτότητα της μουσικής “εντυπώσεως”. Το πρώτο μέρος της σονατίνας, Modéré, επικεντρώνεται στην τυπική αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο βασικές θεματικές ιδέες, σύμφωνα δηλαδή με τις προδιαγραφές της φορτισμένης από την παράδοση της κλασσικορομαντικής περιόδου μορφής σονάτας. “Mouvement de Menuet” επιγράφεται το λιτής εκφραστικότητος μεσαίο μέρος του έργου, το οποίο παραπέμπει μάλλον στο όψιμο μπαρόκ, πάντοτε όμως κάνοντας χρήση σύγχρονων μελωδικο-αρμονικών μέσων και αισθητικής έποψης. Το Animé, τέλος, διαθέτει χαρακτήρα γεμάτο ζωντάνια και ποιητικότητα, αποκρύπτοντας παράλληλα σε σημαντικό βαθμό τόσο τις καθόλου αμελητέες δεξιοτεχνικές του απαιτήσεις όσο και την ενδιαφέρουσα δομική του διάρθρωση. Στον βαθμό επίσης που τα εξωτερικά μέρη της σονατίνας συνδέονται θεματικά μεταξύ τους, πληρούται και το αίτημα της “κυκλικής μορφής”, που αποσκοπεί στην ενότητα των μουσικών περιεχομένων του συνολικού έργου.

01.07.2001