Ενδιαφέρον εμφανίζουν, κυρίως, τα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά των μη τερηδονικών βλαβών καθώς και των τερηδόνων ρίζας, αφού εκείνα των αυχενικών τερηδόνων μύλης δεν παρουσιάζουν κάποιες ιδιαιτερότητες.

Α. Μη τερηδονικές βλάβες:
• Συχνότητα, 1/3 του πληθυσμού των ενηλίκων.
• Αυξημένο ποσοστό σε μεγαλύτερες ηλικίες.
• Μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στις γυναίκες.
• Μεγαλύτερη συχνότητα σε δόντια ατόμων που έχουν υποστεί περιοδοντική θεραπεία
• Μεγαλύτερη συχνότητα σε δόντια με υφίζηση ούλων.
• Συνηθέστερη θέση εντόπισης, παρειακή επιφάνεια δοντιών

Β. Τερηδόνες ρίζας:
• Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των διαφόρων τύπων επιδημιολογικών μελετών σχετικά με τα αριθμητικά ποσοστά συχνότητας τους.
• Πιστεύεται ότι σε ηλικία 65+ ετών το 50% του πληθυσμού έχει πιθανότητα εμφάνισης μίας τουλάχιστον βλάβης.
• Σε όλες τις ηλικίες μπορεί να εμφανιστεί η τερηδόνα ρίζας αλλά σε άτομα > 55-60 ετών έχει τόση συχνότητα όσο η τερηδόνα μύλης στα παιδιά.
• Ο δείκτης RDFS (τερηδονισμένες και εμφραγμένες επιφάνειες ρίζας) είναι πάνω από 2x μεγαλύτερος του DFS (τερηδονισμένες και εμφραγμένες επιφάνειες μύλης) σε άτομα ηλικίας άνω των 55 ετών.
• Οι εκτεθειμένες επιφάνειες ρίζας παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα τερηδόνων ρίζας και μάλιστα περισσότερο η παρειακή έναντι της γλωσσικής επιφάνειάς τους.