Χημικές ουσίες σε τοπική εφαρμογή, με συνηθέστερες:

χλωρεξιδίνη (σε μορφή βερνικιού) - χρησιμοποιείται μεν δεν είναι αποδεδειγμένη κλινικά η αποτελεσματικότητα της δε
φθοριούχα (NaF ή SnF2 ή μονοφθοριοφωσφορικό νάτριο σε μορφή οδοντινοφυραμάτων ή στοματοπλυμάτων) – ο μηχανισμός δράσης στηρίζεται στο σχηματισμό διαφόρων αλάτων που κατακρημνίζονται αποκλείοντας το στόμια των οδοντινοσωληναρίων – μειώνουν την υπερευαισθησία αλλά απαιτούν καθημερινή εφαρμογή για εβδομάδες και το αποτέλεσμα συνήθως είναι αναστρέψιμο
οξαλικά άλατα (οξαλικός Fe και οξαλικό K) – κατακρήμνιση κρυστάλλων οξαλικού ασβεστίου - μειώνουν την υπερευαισθησία αλλά το αποτέλεσμα είναι αναστρέψιμο
άλλα, χλωριούχο στρόντιο και κιτρικό νάτριο στις οδοντόκρεμες – η αποτελεσματικότητα τους αμφισβητείται