(Πηγή: Ὀρθόδοξος Τύπος, 21-11-2008)
σημ.web.: Τὸ ἄρθρο ἐκφράζει προσωπικὲς πολιτικὲς καὶ κοινωνικὲς ἀπόψεις τοῦ συντάκτη του
Στὸ μετὰ τὴ μεταπολίτευση τοῦ 1974 πολιτικὸ σκηνικὸ κυριάρχησαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ κυριαρχοῦν δύο πολιτικὰ κόμματα, τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ ἡ «Νέα Δημοκρατία». Ἡ παραδοσιακὴ Ἀριστερὰ τοῦ ΚΚΕ καὶ ἡ ἀνανεωτικὴ τοῦ «Συνασπισμοῦ» εἶχαν καὶ ἔχουν σταθερή, ἀλλὰ περιορισμένη ἀπήχηση στὸ ἐκλογικὸ σῶμα, λόγῳ δὲ τῆς μεταξὺ τῶν ἀσυμφωνίας δὲν πρόκειται στὸ ἄμεσο μέλλον νὰ ἑνωθοῦν, ὥστε νὰ διεκδικήσουν τὴν διακυβέρνηση τῆς χώρας. Ἀποτελοῦν πάντως σπουδαίους παράγοντες, ποὺ ἀποφασιστικὰ ἐπηρεάζουν τὸ πολιτικὸ καὶ ἰδιαίτερα τὸ πολιτιστικὸ γίγνεσθαι τοῦ τόπου. Λόγω τῆς ἀθεϊστικῆς τους ἰδεολογίας διακηρύσσουν σταθερᾶ ὅτι ἐπιθυμοῦν καὶ ἐπιδιώκουν νὰ μεταβάλουν τὴν Ἑλλάδα σὲ ἕνα ἄθρησκο κοσμικὸ κράτος, στὸ ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία, δὲν θὰ ἔχει κανένα θεσμικὸ καὶ κοινωνικὸ ρόλο, περιοριζόμενη μέσα στοὺς τοίχους τῶν ἱερῶν ναῶν, γι᾿ αὐτὸ καὶ σὲ κάθε εὐκαιρία ποὺ τοὺς δίδεται, ἐπαναφέρουν μὲ ἀξιοθαύμαστο ἰδεολογικὸ ζῆλο, ποὺ μοιάζει μὲ θρησκευτικὸ δογματισμὸ καὶ φονταμενταλιστικὴ νοοτροπία, τὸ αἴτημα τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καὶ κράτους.
Δὲν διδάχθηκαν καθόλου ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ἀπὸ τὸν φαινομενικὰ οὐδέτερο, οὐσιαστικὰ ὅμως ἐχθρικὸ χωρισμὸ Ἐκκλησίας καὶ κράτους, ποὺ μετέβαλε σὲ ἐρείπια τὸν ἐπὶ αἰῶνες ἀνθηρὸ Ὀρθόδοξο ῥωσικὸ πολιτισμό, ὡς καὶ τοὺς πολιτισμοὺς τῶν ἄλλων δορυφόρων λαῶν, ποὺ ἐγνώρισαν τεράστια πολιτιστικὴ καταστροφὴ καὶ ἐρήμωση, οὔτε ὑπολογίζουν τὸ ψυχικὸ καὶ πνευματικὸ κενὸ ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ποὺ τοὺς ξερίζωσαν τὴν ἔμφυτη θρησκευτικότητα καὶ τοὺς ἄφησαν ἀνυπεράσπιστους, χωρὶς πνευματικὰ ἀντισώματα, χωρὶς ἱστορικὴ συνέχεια, στὶς ἄγριες καὶ θηριώδεις ἐπιδράσεις καὶ ἐπιθέσεις τῆς καθαρὰ ὑλιστικῆς καὶ ἀντιανθρώπινης «Νέας Ἐποχῆς» τοῦ παλαιοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου. Δὲν βλέπουν ὅτι ἡ μετακομμουνιστικὴ Ρωσία τοῦ Πούτιν διορθώνει τὴν ἐκκλησιομάχο πολιτικὴ τῶν σοσιαλιστῶν - κομμουνιστῶν καὶ βοηθεῖ μὲ κάθε τρόπο τὴν Ἐκκλησία στὸ ἔργο της, μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, μὲ τὴν ἐπαναφορὰ τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν στὰ κρατικὰ Πανεπιστήμια καὶ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὴ στοιχειώδη καὶ μέση Ἐκπαίδευση. Δὲν διδάσκονται ἀπὸ τὰ κοινωνικὰ καὶ πνευματικὰ ἀδιέξοδά της ἄθρησκης καὶ ἄθεης Γαλλίας, ἡ ὁποία τώρα μὲ πολλοὺς ἐκπροσώπους τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς διανόησης μετρᾶ τὶς κακὲς συνέπειες τῆς περιθωριοποίησης τῆς Ἐκκλησίας καὶ προγραμματίζει τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα. Παραβλέπουν ὅτι καὶ στὶς περισσότερες χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα εἶναι ὑποχρεωτικό, διδασκόμενο μάλιστα ὄχι μὲ θρησκειολογικὴ ἀλλὰ μὲ ὁμολογιακὴ - κατηχητικὴ κατεύθυνση, ὥστε ἐκτὸς τοῦ γνωσιολογικοῦ ἐξοπλισμοῦ τῶν μαθητῶν μὲ ἀπαραίτητα στοιχεῖα γιὰ τὸ χριστιανικὸ παρελθὸν καὶ παρὸν τῆς Εὐρώπης, νὰ διαπλασθοῦν πνευματικὰ ἀπὸ τὸν δοκιμασμένο, ἐξημερωτικὸ καὶ ἠθοπλαστικὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου.
Φαίνεται πάντως ὡς ἀντιφατικὸ καὶ περίεργο ὅτι, μολονότι ἡ ἰδεολογικὴ ἀπήχησή τους στὸ ἐκλογικὸ σῶμα εἶναι περιορισμένη καὶ γι᾿ αὐτὸ δύσκολα θὰ ἀναλάβουν κυβερνητικὲς εὐθύνες, ἐν τούτοις ἔχουν ἐπιβάλει τὴν ἰδεολογική τους γραμμὴ στὸ πολιτιστικὸ γίγνεσθαι, σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ θέματα ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἠθικὴ ζωὴ καὶ τὴν παιδεία. Ποῦ ὀφείλεται αὐτὴ ἡ πολιτιστική τους κυριαρχία, παρὰ τὴν πολιτικὴ τοὺς ἐλαχιστότητα; Καὶ πῶς συμβαίνει νὰ κυριαρχοῦν ἐπὶ τριάντα καὶ πλέον χρόνια πολιτικὰ ἡ Νέα Δημοκρατία καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ, νὰ σφραγίζουν ὅμως τὸ πνευματικὸ καὶ πολιτιστικὸ γίγνεσθαι τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς, ἰδιαίτερα ὅμως οἱ εὐρωσοσιαλιστὲς τοῦ Συνασπισμοῦ, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναλάβει ἐργολαβικὰ καὶ παθιασμένα τὸν πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ τὸ ΚΚΕ εἶναι συγκρατημένο καὶ πάντως δὲν πρωτοστατεῖ στὴν διαμόρφωση ἐκκλησιομαχικοῦ πολεμικοῦ κλίματος, ποὺ θυμίζει τὶς ἐποχὲς τῶν διωγμῶν καὶ τῶν ἀσύστατων συκοφαντιῶν ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν; Πῶς τελικῶς φθάσαμε στὸ σημεῖο ἡ παραδοσιακὴ καὶ συντηρητικὴ «Νέα Δημοκρατία» νὰ συνεχίζει τὸ γκρέμισμα δοκιμασμένων ἀξιῶν τοῦ ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ, ποὺ ἄρχισε τὸ ΠΑΣΟΚ, καὶ νὰ ἀπογοητεύει μεγάλο μέρος τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, ποὺ τὴν ἐπανέφερε στὴν ἐξουσία, γιὰ νὰ σταματήσει τὴν ἀποδόμηση, τὴν συκοφάντηση καὶ διάλυση τῶν θεσμῶν, τὸ ἴδιο τὸ εἶναι τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἑλληνικότητα, τὴν ταυτότητά τους, τὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό τους;
Ἀκόμη δὲν μποροῦμε νὰ πιστέψουμε ὅτι διανεμήθηκε μὲ κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας τὸ ἀπαράδεκτο βιβλίο ἱστορίας τῆς Στ´ Δημοτικοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπέσυρε μετὰ τὴν κατακραυγὴ ὁ νέος Ὑπουργὸς Παιδείας Εὐὔρ. Στυλιανίδης, ὁ ὀποῖος ὅμως διαπράττει τώρα παρόμοιο λάθος μὲ τὴν ὑποτίμηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ τὶς ἀντιφατικὲς θερινὲς ἐγκυκλίους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, περὶ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ μάθημα ὅσων μαθητῶν τὸ ἐπιθυμοῦν. Οἱ διευκρινιστικὲς δηλώσεις τοῦ Ὑπουργοῦ καὶ ἡ δῆθεν διορθωτικὴ νέα ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργείου, δὲν μετέβαλαν τὴν κατάσταση. Ἡ ζημιὰ ἔχει ἤδη γίνει. Ἀκόμη καὶ ἂν διατηρηθεῖ ὁ ὑποχρεωτικὸς χαρακτήρας τοῦ μαθήματος, ἡ μεταβολὴ τοῦ μαθήματος σὲ θρησκειολογικὸ -πολιτιστικὸ καὶ ἡ ἀποβολὴ τοῦ ὁμολογιακοῦ - κατηχητικοῦ χαρακτήρα του φαίνεται ὡς ἀναπόφευκτη. Αὐτὸ συνιστοῦν τὰ διορισθέντα ἢ διατηρηθέντα ἀπὸ τὴν κυβέρνηση μέλη (θεολόγοι) τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου. Ποιὸς τοὺς διόρισε ἢ ποιὸς τοὺς διατήρησε; Δὲν ὑπῆρχαν ἀπὸ τὸν πολιτικὸ χῶρο τῆς Ν. Δημοκρατίας ἄλλης θεολογικῆς καὶ ἐκπαιδευτικῆς γραμμῆς θεολόγοι, γιὰ νὰ τοποθετηθοῦν στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο; Ἔχει μεταλλαγὴ ἰδεολογικὰ αὐτὴ ἡ παράταξη, ἢ δουλικὰ ἐφαρμόζει ἀποφάσεις ἄλλων σχεδιαστῶν, ἐρήμην τῶν πολιτῶν ποὺ τὴν ἐψήφισαν καὶ τὴν ἔφεραν στὴν ἐξουσία;
Εἴχαμε χαιρετίσει τὸ 2004 τὴν ἀλλαγὴ τοῦ πολιτικοῦ σκηνικοῦ καὶ εἴχαμε ἐκτιμήσει ὅτι αὐτὸ θὰ ἐσήμαινε καὶ ἠθικὴ ἀλλαγή(1), διότι προηγουμένως στὸ ὄνομα μίας ψευδώνυμης «προόδου» καὶ ἑνὸς παραπλανητικοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ» δημιουργήθηκε ἕνα ἐντελῶς νέο τοπίο ἠθικῆς διαφθορᾶς, κοινωνικῆς ἀστάθειας καὶ ἀποσύνθεσης, ὡς καὶ διάβρωσης τῆς νεολαίας μὲ τὴν κατασυκοφάντηση καὶ ἀδρανοποίηση τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, καὶ διὰ νόμων καὶ διὰ τοῦ προσωπικοῦ παραδείγματος πολιτικῶν ἡγετῶν. Ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας, ὁ πολιτικὸς γάμος, τὸ αὐτόματο διαζύγιο, οἱ μεταρρυθμίσεις στὸ οἰκογενειακὸ δίκαιο, ἡ κατάργηση τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος στὶς ταυτότητες, ἡ προβολὴ τῆς σεξουαλικῆς ἀπελευθέρωσης, ἡ βλάσφημη ἐξύβριση τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων του Γένους μὲ κατασυκοφάντηση τῶν ἡρώων καὶ τῶν ἁγίων, ἀκόμη καὶ τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἁγιωτέρου καὶ ἠθικωτέρου προσώπου, τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἀπὸ τὸν Μ. Ἀνδρουλάκη καὶ πολλὰ ἄλλα ἄνοιξαν τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου, καὶ ἰδιαίτερα ἡ διάλυση τῆς παιδείας μὲ τὸν μαθητικὸ καὶ φοιτητικὸ συνδικαλισμὸ νὰ ἐπεμβαίνει καὶ στὶς αἴθουσες διδασκαλίας, διακόπτοντας μὲ καταλήψεις τὰ μαθήματα, καὶ καθορίζοντας ἀκόμη καὶ τὶς ἐκλογὲς καθηγητῶν καὶ πρυτανικῶν ἀρχῶν. Σὰν νὰ ὑπῆρχε κάποιο κέντρο, ποὺ ὠθοῦσε τοὺς Ἕλληνες στὴν αὐτοκαταστροφὴ καὶ στὴν αὐτοδιάλυση. Ὅλες οἱ ὑγιεῖς πνευματικὲς δυνάμεις τῆς παραδοσιακῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας τέθηκαν στὸ περιθώριο καὶ ἀνέλαβαν οἱ «ἐκσυγχρονιστὲς» καὶ οἱ «προοδευτικοὶ» τῆς Ἀριστερᾶς, τοὺς ὁποίους ἐστέγασε στὴν πρώτη του ὁρμὴ τὸ ΠΑΣΟΚ.
Ἀρχίσαμε γρήγορα νὰ καταλαβαίνουμε ὅτι ἡ ἀλλαγὴ τῶν κομμάτων στὴν διακυβέρνηση δὲν σημαίνει καὶ ἀλλαγὴ τοῦ σκηνικοῦ, οὔτε τοῦ πολιτικοῦ οὔτε τοῦ πολιτιστικοῦ· ἡ ἐναλλαγὴ εἶναι συμφωνημένη καὶ σχεδιασμένη. Ἀπαράλλακτος καὶ συμφωνημένος ἐπίσης εἶναι ὁ στόχος: Ἡ καταστροφὴ τῆς ἑλληνικότητας, τῆς ἑλληνορθόδοξης αὐτοσυνειδησίας, τῆς ἀνθεκτικῆς στοὺς καιροὺς καὶ στοὺς χρόνους ἰδιοπροσωπίας τῶν Ἑλλήνων, γιατὶ ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν ἀνυπότακτοι στὰ σχέδια καὶ στὰ κελεύσματα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ τῆς «Νέας Τάξης» τῶν πραγμάτων. Έτσι ἐξηγεῖται γιατὶί στοὺς ἄλλους λαοὺς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης δὲν ἐπιβάλλονται πολιτιστικὲς ἀλλαγές, ποὺ ἐπιβάλλονται στὴν χώρα μας, ἀπὸ μυστικὰ διευθυντήρια, γνωστὰ ἀλλὰ μὴ κατονομαζόμενα, ἀλλαγὲς ποὺ ἔχουν σχέση κυρίως μὲ τὴν δυνατὴ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στὴ ζωή, στὴν παιδεία καὶ στὸν πολιτισμὸ τῶν Ἑλλήνων.
Ποιὸς κυβερνάει λοιπὸν αὐτὴν τὴν χώρα; Ἔχει σημασία ἡ ψῆφος, καὶ ἡ θέληση τῶν πολιτῶν, ποῦ στὴν διακυβέρνηση δὲν λαμβάνεται καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν; Γιατί ἡ τωρινὴ κυβέρνηση δὲν ἐπανέφερε τὸ θρήσκευμα στὶς ταυτότητες, ὅπως προεκλογικὰ εἶχε ὑποσχεθεῖ, μετὰ τὴν συγκέντρωση μάλιστα 3.500.000 ὑπογραφῶν; Γιατί στὴν δεύτερη τετραετία της ἐμφανίζεται «προοδευτικώτερη», δηλαδὴ καταστροφικώτερη, μὲ τὸ σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης καὶ μὲ τὴν αἰφνίδια ἐν μέσῳ θέρους ἀποδόμηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν; Γιατί σὲ καίριες θέσεις ἐκκλησιαστικῆς καὶ ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς χρησιμοποιεῖ ἐκκλησιομάχους «σκοταδιστές»; Ποιὸς ἐπὶ τέλους θὰ ἀντιδράσει σ᾿ αὐτὴν τὴν διακομματικὴ συμφωνία καταστροφῆς τοῦ Ἑλληνισμοῦ;
Δυστυχῶς τώρα δὲν ἀντιδρᾶ ἀποτελεσματικὰ οὔτε ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, ποὺ τὴν ἔχουν στήσει κατηγορούμενη καὶ τὴν ἔχουν καταστήσει ἀναξιόπιστη στὸν λαό, μὲ τὴν δυσοσμία τῶν σκανδάλων καὶ τὴν ὀργανωμένη καὶ σχεδιασμένη προβολή τους. Ἂς μὴ βαυκαλίζονται ὅμως καὶ ἂς μὴ ματαιοπονοῦν οἱ ἐκκλησιομάχοι. Ἡ ἀνεπάρκεια καὶ ἡ ἀδυναμία τῶν ποιμένων, οὐδέποτε ἱστορικὰ ὁδήγησε οὔτε θὰ ὁδηγήσει στὴν ἥττα καὶ στὴν περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ δυνατὸ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὅπως μὲ πολλὴ δύναμη γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσοστομος, γιατὶ κεφαλή της εἶναι ὁ Χριστός. Ὅταν πολεμάει κανεὶς μὲ ἀνθρώπους ἢ θὰ νικήσει ἢ θὰ νικηθεῖ. Ὅταν τὰ βάζει ὅμως μὲ τὸν Θεό, σίγουρα θὰ εἶναι ὁ ἡττημένος(2). Τὸ πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ ἔχασε, ὅταν νομοθέτησε τὴν διαγραφὴ τοῦ θρησκεύματος ὡς ἀποκορύφωση ἄλλων διαβρωτικῶν καὶ βλάσφημων ἐνεργειῶν του. Καὶ ἡ «Νέα Δημοκρατία» θὰ χάσει, γιατὶ νομοθέτησε τὶς ἀνήθικες, ἀντιευαγγελικὲς καὶ ἀντιπατερικὲς ῥυθμίσεις μὲ τὸ σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης, μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς στὰ σχολεῖα, μὲ τὴν καύση τῶν νεκρῶν καὶ μὲ τὴν ἀπροσδόκητη ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Γνωρίζουμε ὅτι πρὸς τὸ παρὸν δὲν ὑπάρχει πολιτικὸ φῶς καὶ ἐλπίδα. Δὲν βιαζόμαστε. Ὁ Θεὸς γνωρίζει πῶς καὶ πότε θὰ ἐπέμβει. Στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση οἱ ἐκκλησιομάχοι μετὰ ἀπὸ ἑβδομήντα χρόνια κατέρρευσαν ὡς χάρτινος πύργος.
1. Βλ. Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, «Πολιτικὴ καὶ ἠθικὴ ἀλλαγή», Θεοδρομία 6 (2004) 3 -11 καὶ τοῦ ἰδίου «Ἡ Ἑλλὰς ἀποχριστιανίζεται κατὰ τὸ πρότυπο τῆς ἀθέου Εὐρώπης», Θεοδρομία 7 (2005) 483 - 489.
2. Ἰωάννου Χρυσόστομου, Ὁμιλία πρὸ τῆς ἐξορίας 1, ΡG 52,429. ΕΠΕ 33,386: «Οὐδὲν Ἐκκλησίας δυνατώτερον ἄνθρωπε. Λύσον τὸν πόλεμον, ἴνα μὴ καταλύσῃ σου τὴν δύναμιν· μὴ εἴσαγε πόλεμον εἰς οὐρανόν. Ἄνθρωπον ἐὰν πολεμῇς, ἢ ἐνίκησας ἢ ἐνικήθης, ἐκκλησίαν δὲ ἐὰν πολεμῇς, νικῆσαί σε ἀμήχανον- ὁ Θεὸς γὰρ ἐστὶν ὁ πάντων ἰσχυρότερος».