«Ὁ ἱερομόναχος Νικόλαος Χατζηνικολάου κατάφερε μέσα στὶς τέσσερις πρῶτες δεκαετίες τῆς ζωῆς του νὰ διακριθεῖ στὶς ἐπιστῆμες τοῦ ἀνθρώπου καὶ στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ. Σπούδασε φυσικὴ στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ἔκανε μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὸ Χάρβαντ στὴν Ἀστροφυσικὴ καὶ στὸ Πανεπιστήμιο ΜΙΤ τῆς Μασαχουσέτης στὴ Μηχανολογία, καθὼς καὶ θεολογία στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ Τιμίου Σταυροῦ στὴ Βοστόνη. Οἱ διδακτορικὲς σπουδές του ἔγιναν στὸ Χάρβαρντ στὴ Βιοϊατρικὴ Τεχνολογία (Βιορευστο-μηχανική). Ἐργάστηκε ὡς ἐρευνητὴς σὲ διάφορα νοσοκομεῖα τῆς Βοστόνης. Τὸ 1984 ἀνέλαβε ἐπιστημονικὸς σύμβουλος τῆς NASA καὶ τοῦ Arthur S. Little σὲ θέματα διαστημικῆς ἰατρικῆς τεχνολογίας. Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1987 φθάνει στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ μονάζει γιὰ δυόμισι χρόνια στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο τοῦ Ἁγίου Παύλου. Ἀνήκει στὴν Ἱερὰ Μονὴ Σιμωνόπετρας, ἐνῶ ἀπὸ τὸ Μάϊο τοῦ 1990 διακονεῖ στὸ ἱστορικὸ ἁγιορείτικο μετόχι τῆς Ἀναλήψεως στὸ Βύρωνα. Ἀπὸ τὸ 1992 εἶναι διευθυντὴς τοῦ Ἑλληνικοῦ Κέντρου Βιοηθικῆς καὶ πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος».
Μερικὲς ἀπαντήσεις ἀπὸ αὐτὴ τὴ συνέντευξη:
- Δὲν εἶμαι τόσο σκεπτόμενος μὲ τὸ μυαλὸ ὅσο μὲ τὴν καρδιά. Καὶ μέσα στὴν καρδιὰ ὑπάρχει καὶ ἔρευνα, ὑπάρχει καὶ πίστη, ἀναζήτηση, ὑπάρχει καὶ προβληματισμός, ὑπάρχει ὅμως καὶ ἀπάντηση. Ἡ ἐπιστήμη θὰ δώσει τὸ πολὺ παλιό, θὰ δώσει τὸ πολὺ μεγάλο, τὸ πάρα πολὺ ὄμορφο. Δὲν μπορεῖ νὰ δώσει οὔτε τὸ αἰώνιο οὔτε τὸ ἄρτιο οὔτε τὸ τέλειο. Ἡ Ἐκκλησία ἀκουμπάει τὴν ψυχὴ καὶ μέσα ἀπὸ τὴ ψυχὴ φτάνει κανεὶς αὐτὰ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ φτάσει μὲ τὸ μυαλό. Ἡ ἐπιστήμη μοιάζει μὲ ἕνα ἀγωνιστικὸ αὐτοκίνητο. Τὸ περισσότερο ποὺ μπορεῖ νὰ τρέξει εἶναι 320 χλμ. τὴν ὥρα. Ἡ Ἐκκλησία μοιάζει μὲ πύραυλο. Στὴν πρώτη περίπτωση, ἂν ὑπερβεῖς τὸ ὅριο ταχύτητας, γκρεμοτσακίζεσαι, στὴ δεύτερη ἐκτοξεύεσαι.
- Δὲν προσπάθησα νὰ πείσω ποτὲ κανένα καὶ ἔτσι ποτὲ δὲν πίστεψα ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἐπιχείρημα, ἀπόδειξη ἢ ἀνακάλυψη. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀπο-κάλυψη.
- Εἶμαι τόσο πολὺ ἱερέας, ποὺ δὲν μοῦ μένει οὔτε κυβικὸ ἑκατοστὸ χώρου γιὰ νὰ εἶμαι κάτι ἄλλο. Ὅταν ἔφυγα ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ -ἀπὸ μία πολυπράγμονα ζωή-, πῆγα στὸ Ἅγιον Ὄρος ὅπου ἔμεινα μὲ τὸν πατέρα Παΐσιο πεντέμισι μῆνες. Δὲν διάβασα τίποτα, οὔτε κἂν θρησκευτικὰ βιβλία, κάναμε μόνο ἀκολουθίες, ἔκανα προσευχή, φτιάχναμε τὸν κῆπο, ἔπεσα μὲ λίγα λόγια ἀπὸ μία φοβερὴ δραστηριότητα στὸ ἀπολύτως τίποτα. Ἀλλὰ δὲν κατάλαβα τὴ διαφορά, γιατὶ ἡ καρδιά μου ἀκουμποῦσε τὸ ἴδιο πρόσωπο τοῦ Θεοῦ.
- Πιστεύω ὅτι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς βγαίνει μέσα ἀπὸ τὶς πιὸ ἰσχυρὲς ἀμφισβητήσεις. Ἐγὼ ἔψαχνα γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεό, γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸν ἀμφισβήτησα ὅσο περισσότερο μποροῦσα.
- Ἐκεῖνοι ποὺ αἰφνιδιάσθηκαν ἀπὸ τὴν ἐπιλογή μου ἦταν ἡ ἐπιστημονική μου οἰκογένεια. Αὐτοὺς τοὺς εἶδα μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια καὶ τότε τὸ εἶχαν ἤδη «καταπιεῖ».
- Τὸ καλύτερο ποὺ φαντάζομαι γιὰ τὸ μέλλον μου, εἶναι ὁ τάφος. Δὲν θὰ τὸ ἐπιδιώξω, θὰ ἔρθει μόνο του. Ἁπλά, ὑπομονετικὰ τὸ περιμένω. Διότι ἀπὸ ἐκεῖ πλέον ἐλευθερώνεται ἡ ψυχή. Καὶ αὐτὰ ποὺ βλέπει τώρα σὰν εἴδωλα ἐκεῖ τὰ βλέπει πραγματικά.
- Πηγαίνω στὴ Σιμωνόπετρα (Ἅγιον Ὄρος) ἐκεῖ κοντὰ σὲ ἕνα ἐρημητήριο χωρὶς νὰ πάρω τίποτα, ἐκτὸς ἀπὸ κάτι σύκα καὶ ἀμύγδαλα. Ὅσο λιγότερα πάρει κανεὶς ἀπὸ τὸν ἔξω κόσμο γιὰ νὰ ζήσει στὴν ἔρημο, τόσο περισσότερο μπορεῖ νὰ ζήσει τὴν εὐλογία τῆς ἐρήμου τῆς ψυχῆς του. Ὅσο λιγότερο ζεῖ κανεὶς μὲ τὸν ἑαυτό του τόσο περισσότερο ζεῖ μὲ τὸ Θεό.
- Η NASA βρίσκεται στὴ γῆ καὶ ἐγὼ ψηλαφῶ τὸν οὐρανό. Ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ NASA εἶναι καλὲς ἕως ὅτου κάποιος ἀποκτήσει τὴν πνευματική του ἀνάσα. Ἐγὼ τὸ ἔχω πράξει ἤδη.