Φιλολογικὴ ἐπιμέλεια: Γεωργία Καλύβα
Φωτοστοιχειοθεσία – Σχεδιασμὸς Ἐξωφύλλου:
Μπακογιάννη Ἀθ. Ἀσπασία
Νικηταρᾶ 2, 106 78 Ἀθήνα, Τηλ.: 210-38 26 502 e-mail: aspampako@yahoo.gr
Ἐκτύπωση-Βιβλιοδεσία: Ζαρακιώτης Φώτης Καλλιδρόμου 16, Περιστέρι, Τηλ.: 210-57 71 008,
e-mail: printzar1@gmail.com
Εἰκόνα ἐξωφύλλου: Νικηφόρος Θεοτόκης
Γίνονται εὐπρόσδεκτες εἰσφορές δι εὐρυτέραν διάδοσιν Χριστιανικοῦ ἱεραποστολικοῦ βιβλίου
Ἀπαγορεύεται ἡ μερικὴ ἤ ὁλικὴ ἀναδημοσίευση τοῦ ἔργου αὐτού, καθώς καὶ ἡ ἀναπαραγωγή του μὲ ὁποιοδήποτε μέσο χωρὶς σχετικὴ ἄδεια τοῦ συγγραφέα.
Μᾶρκος Σκουλᾶτος Ἱεροψάλτης
Κυριακοδρόμιο Νικηφόρου Θεοτόκη
ΣΕ ΕΜΜΕΤΡΟ ΛΟΓΟ
ΤΡΙΠΟ∆ΕΣ ΝΑΞΟΥ 2015
ΠΙΝΑΞ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ........................................................................................................ 7
A´ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (ΠΕΡΙ ΕΟΡΤΗΣ) .......................................................... 9
Β´ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ) 13
Γ´ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (ΠΕΡΙ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑΣ) 15
∆´ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ) 17
Ε´ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙ∆ΟΣ (ΠΕΡΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ) 19
ΣΤ´ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
(ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΚΑΙΡΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΤΙΜΩΡΙΑ) 21
Ζ´ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ) 23
Η´ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (ΠΕΡΙ ΠΑΘΩΝ ∆ΕΣΠΟΤΕΙΑΣ) 25
Α´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ(ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ) 27
Β´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ(ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΡΙΜΝΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ) 29
Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ) 31
∆´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ) 33
Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΤΟΥΜΕΝ ΑΝΤΑΠΟ∆ΟΣΗ) 35
ΣΤ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΨΕΥ∆ΟΥΣ) 37
Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΕΝΟ∆ΟΞΙΑΣ) 39
Η´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΕΛΠΙ∆ΟΣ) 41
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑΣ) 43
I´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ∆ΙΑΒΟΛΟΥ) 45
ΙΑ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑΣ) 47
ΙΒ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ(Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΩΖΕΙ Ἤ ΚΟΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ) 49
ΙΓ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ) 51
Ι∆´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 53
ΙΕ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ) 55
ΙΣΤ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΟΛΟΙ ΕΧΟΜΕΝ ΤΑΛΑΝΤΟ) 57
ΙΖ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΕΠΙΜΟΝΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ) 59
Α´ ΛΟΥΚΑ (Η ΤΗΡΗΣΙΣ ΘΕΙΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ) 61
Β´ ΛΟΥΚΑ (Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΡΘΟΥΣ ΑΓΑΠΗ) 63
Γ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΣΤΟΥΣ ΘΛΙΒΟΜΕΝΟΥΣ) 65
∆´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΑΚΑΡΠΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ) 67
Ε´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ) 69
ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ) 71
Ζ´ ΛΟΥΚΑ (Η ΕΥΠΡΟ∆ΕΚΤΟΣ ΠΡΟΣ ΘΕΟΝ ΑΦΙΕΡΩΣΗ) 73
Η´ ΛΟΥΚΑ (Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ) 75
Θ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΑΙΦΝΙ∆ΙΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ) 77
Ι´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ) 79
ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΠΡΟΦΑΣΕΩΝ) 81
ΙΒ´ ΛΟΥΚΑ (Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ) 83
ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ) 85
Ι∆´ ΛΟΥΚΑ (ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΜΠΟ∆ΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗΝ) .. 87
ΙΕ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΩΦΕΛΙΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΩΦΕΛΙΜΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ) 89
ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ 91
ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ) 93
ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΠΟΚΡΕΩ 95
ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΣΤ´ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ 97
ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟ∆ΟΞΙΑΣ 99
Β´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΜΑΡΚΟΥ Β´ 101
Γ´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 103
∆´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 105
Ε´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 107
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ 109
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ 111
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ 113
ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟ∆ΟΣ 115
ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 117
ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ 119
ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ 121
∆´ ΣΥΝΟ∆ΟΥ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ 123
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τὸ Κυριακοδρόμιο ἀναφέρεται σὲ ἀνάλυση τῶν Εὐαγγελίων ποὺ διαβάζει ὁ ἱερέας κάθε Κυριακὴ στὴν ἐκκλησία. Γράφτηκε ἀπὸ τὸν λόγιο Μητροπολίτη Νικηφόρο Θεοτόκη καὶ ἔγινε σὲ ἔμμετρο λόγο στὴν παρούσα ἔκδοση.
A´ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (ΠΕΡΙ ΕΟΡΤΗΣ)
Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ἡ ἐκκλησία ψάλλει στὸν οὐρανὸν καὶ εἰς τὴν γῆν εἶναι χαρὰ μεγάλη.
Μάρκος ὁ Εὐαγγελιστής Ἥλιον ὀνομάζει
τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν Υἱὸν Θεοῦ φωνάζει.
Ἠλίου ἀνατέλλοντος ἦλθαν εἰς τὸ μνημεῖον
αἱ μυροφόροι ἔφερον νὰ ἀλείψουν σῶμα Θεῖον.
Ἡμέρα ἦταν Κυριακὴ τὸ φῶς ὅταν ἐκτίσθη
καὶ πάλιν μέρα Κυριακὴ ὁ Χριστός μας ἀνεστήθη.
Ἐνομοθέτησε ὁ Θεὸς ὅπως αὐτὴ τὴν μέρα
νὰ χαίρομεν εἰς τὴν ψυχὴν καὶ πνεῦμα νύκτα μέρα.
Στὴν ἐκκλησία ὁ ψαλμωδὸς λέγει νὰ εὐλογοῦμεν
τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, νὰ τὸν εὐχαριστοῦμεν.
Στούς μαθητάς του ὁ Κύριος ἔδωσε ἐντολήν του πώς θὰ τούς ἔβλεπε ξανὰ μετὰ τὴν Ἀνάστασή του.
Πολὺ τούς παρηγόρησε νὰ ᾿χουν χαρὰ μεγάλη μετὰ τὴ Θεία Ἀνάσταση θὰ ᾿ταν μαζί τους πάλι.
Γι᾿ αὐτὸ ἡμᾶς τούς χριστιανούς ἡ μήτηρ ἐκκλησία μᾶς προσκαλεῖ νὰ κάνομεν ἐκεῖ δοξολογία.
∆ημιουργὸν τῆς κτίσεως ὅλοι νὰ προσκυνοῦμεν
τὸν πλάστην καὶ σωτήρα μας νὰ τὸν εὐχαριστοῦμεν.
∆ύο ἤ τρεῖς ἤ καὶ πολλοὶ σὰν εἶναι συνηγμένοι στὸ ὄνομα Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι εὐλογημένοι.
Εὐχαριστεῖται ὁ Θεὸς ὅταν στὴν ἐκκλησία
ἄνδρες, γυναῖκες τὸν ὑμνοῦν, γέροντες καὶ παιδία.
Καὶ ἀγάλλεται ὁ χριστιανὸς ἔχει χαρὰ μεγάλη ὅταν δοξάζει τὸν Θεὸν καὶ στὴν καρδιὰ τὸν βάλει.
Ἡμέρα λοιπὸν τῆς Κυριακῆς εἶναι ἁγιασμένη στὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν εἶν᾿ἀφιερωμένη.
Γιατὶ ἀνεστήθη ἐκ νεκρῶν ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ἐνίκησε τὸν διάβολο στὴ γῆ καὶ στὸν ἀέρα.
Μεγάλος εὐεργέτης μας εἶναι ὁ Κύριός μας
ἡ θεία εὐσπλαχνία του ἔσωσε τὴν ψυχή μας.
Πάθη ὑπέμεινε φρικτὰ μὰ καὶ σταυρὸ ἀκόμα, τὸν πότισαν σὰ δίψασε ὄξος τ᾿ Ἅγιον στόμα.
Γι᾿ αὐτὸ εἰς τὴν ἀνάστασην νὰ τὸν δοξολογοῦμεν νὰ τὸν ἀκοῦμεν πάντοτε καὶ νὰ τὸν ἀγαποῦμεν.
∆ιὰ συμβόλων ὁ Θεὸς εἶχε πληροφορήσει
πώς τὸν Υἱόν του ἐκ νεκρῶν πάλι θὰ ἀναστήσει.
Ἐχάρηκεν ὁ Ἀβραάμ εἶχεν ἀνάστασὴ Του
σὰν τὸν υἱόν του Ἰσαάκ ἑτοίμαζε σφαγήν του.
Τὸν Ἰσαάκ σὰν ἔδεσε σύμβολα τῆς σινδόνος ποὺ Ἀριμαθείας Ἰωσὴφ σῶμα τύλιξε μόνος.
Καὶ τὸ θυσιαστήριον σύμβολον Χριστοῦ τάφος ἐλύθη Ἰσαάκ ἐν τῶν δεσμῶν εὐθύς ἐσώθη τάχος.
Ὁ Ἰωσὴφ ὡς σύμβολον ἔκανε ἑαυτόν του
ὁ Ἰακώβ τὸν ἔστειλε ἀντάμωση ἀδελφῶν του.
Ἔτσι καὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στὸν οὐράνιο πατέρα τοῦ ἔκανε ὑπακοὴ κι ἦρθε στὸν κόσμο πέρα.
Ὅπως ἐβγήκε ὁ Ἰωσὴφ ποὺ ρίξανε στὸ λάκκο ἔτσι ἀνεστήθη ὁ Χριστὸς ποὺ ἤτανε στὸν τάφο.
Σύμβολα ἀναστάσεως μᾶς λέγει ἡ ἐκκλησία ποὺ γεγονότα ἔγιναν τὰ γράφει ἡ προφητεία.
«Τὸ ἀναστήτω ὁ Θεός» προφήτης ∆αβίδ ψάλλει καὶ οἱ ἐχθροὶ σκορπίστηκαν τὸ συνεχίζει πάλι.
Οἱ δίκαιοι ἀγάλλονται καὶ ἔχουν εὐφροσύνη
διὰ τὴν ἀνάστασην Χριστοῦ στὸν κόσμο εἶχε γίνει.
Καὶ οἱ νεκροὶ θὰ ἀναστηθοῦν τότε ἀπ᾿ τὰ μνημεῖα μιὰ προφητεία ἐγράφε προφήτου Ἡσαΐα.
Καὶ εὐφρανθήσονται ἐν γῇ ὅσοι θὰ κατοικοῦνε ποὺ πάλιν Ἰησοῦν Χριστὸν ζώντα θὰ τὸν ἰδοῦνε.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς γιὰ θάνατο δικό του τὸν Ἰωνὰ παράδειγμα φέρνει στὸν ἑαυτόν του.
∆ιότι ὅπως ὁ Ἰωνάς στοῦ κήτους τὴν κοιλία ἔμεινε ἄφθαρτος ἐκεῖ ἡμερονύχτια τρία.
Ἔφερε παραδείγματα μὲ Ἅγιόν του στόμα καὶ ἔπειτα δι᾿ ἑαυτὸν ὁμίλησεν ἀκόμα.
Εἶπε πώς θὰ παραδοθεῖ εἰς χεῖρας τῶν ἀνθρώπων γιὰ νὰ τόνε σταυρώσουνε στὸν Γολγοθὰ τὸν τόπο.
Τούς εἶπε νὰ μὴν λυπηθοῦν, θὰ ἀναστηθεῖ καὶ πάλι θὰ ᾿ναι μαζί τους ζωντανός, νὰ ᾿χουν χαρὰ μεγάλη.
Τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια γράφουν ἐν συνεχείᾳ πρόσωπα ποὺ τὸν εἴδανε σὲ ἀνάστασὴ Του θεία.
Τὸν εἴδανε οἱ μαθηταὶ στὸ Ὄρος Γαλιλαία
μὰ καὶ στὸ σπίτι τοῦ Θωμᾶ ποὺ πίστευσε ὡραία.
Τὸν εἴδανε δυὸ μαθητές, Λουκᾶς μὲ τὸν Κλεόπα, ποὺ λυπημένοι ἤτανε πρίν τὸν γνωρίσουν πρῶτα.
Ὅσοι τὸν εἶδαν πίστεψαν στὸν Ἰησοῦν Χριστόν μας ἀπὸ ἀγάπη ὁ Κύριος λέγει γιὰ ἑαυτόν μας.
Εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι εἶναι ὅσοι δὲν μὲ ἰδοῦνε πιστεύοντας στὸν λόγον μου ζωὴν κληρονομοῦνε.
Ἡ πίστης μας εἰς τὸν Χριστὸν εἶναι στερεωμένη γιατὶ εἶναι ἡ ἀληθινὴ σ᾿ ὅλην τὴν οἰκουμένη.
- 11 -
Οἱ ἄλλες θρησκεῖες ψεύτικες εἶν᾿ εἰδωλολατρία μιὰ εἶναι ἡ ἀληθινή, τὴν λένε «ΟΡΘΟ∆ΟΞΙΑ».
Ὅλοι λοιπὸν οἱ χριστιανοὶ εὐχαριστῶ νὰ ποῦμε τὸν Κύριον Ἰησοῦ Χριστὸν νὰ τὸν δοξολογοῦμε.
Ἄν δὲν τὸ ξέρει ὁ ἄνθρωπος θὰ πρέπει νὰ τὸ μάθει γιὰ ἐμᾶς ὑπέμεινε σταυρὸ γιὰ τὰ δικά σας πάθη.
Ἀφοῦ δοξολογήσουμε τριάδα τὴν Ἁγία πρέπει νὰ εὐχαριστήσουμε μητέρα Παναγία.
Ποὺ στὸν υἱόν της καὶ Θεὸν κάνει γιὰ μᾶς πρεσβεία νὰ ζοῦμε στὸν παράδεισο ζωὴν τὴν αἰωνία.
Β´ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ)
Ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μας μᾶς λέγει ὅτι εἶν᾿ Υἱὸς πατέρα καὶ Θεοῦ μας.
Ἀρνοῦνται Ἀνάστασιν Χριστοῦ μόνοι οἱ Ἰουδαῖοι λίθων ἀναισθητότεροι καὶ φέρονται σπουδαίοι.
Μὲ ἀργύρια τούς φύλακας τούς εἴχανε φιλέψει
νὰ ποῦνε πώς οἱ μαθηταὶ νύκτα τὸν εἶχαν κλέψει.
Τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον τὸ κατὰ Ἰωάννη
γιὰ τοῦ Χριστοῦ Ἀνάσταση πάντα διαλαμβάνει.
Ἐμεῖς δὲν εἴδαμε Χριστὸν τότε ποὺ Ἀνεστήθη πιστεύουμεν ἀληθινὰ εἰς τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη.
Νὰ γίνομεν μακάριοι Κύριε Ἀξίωσέ μας
σὺ ποὺ Ἀνέστης ἐκ νεκρῶν Ἀληθινὲ Θεέ μας.
Τῆς πίστεως ἡ δύναμις εἶναι πολὺ μεγάλη χαρίζει ἀθάνατη ζωὴ καὶ ἡ ψυχὴ ἀγάλλει.
Γιὰ νὰ σωθοῦμε χρειάζεται εἰς τὸν Χριστὸν ἡ πίστις ἀλλὰ καὶ ἔργα ἀγαθὰ νὰ κάνομεν ἐπίσης.
Μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς σὰν ἔρθει νὰ μᾶς κρίνει τὴν πίστη καὶ τὰ ἔργα μας θὰ ἰδῇ τὴν ἡμέρα ἐκείνη.
Οὔτε ἡ πίστη μοναχὴ μπορεῖ νὰ μᾶς ἐσώσει οὔτε γιὰ ἔργα μας καλὰ νὰ μᾶς ἐστεφανώσει.
Πίστη λοιπὸν εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἀγαθοεργία νὰ ἔχει κάθε χριστιανός, νὰ βροῦμε σωτηρία.
Ὁ Παῦλος ὁ Ἀπόστολος Ἄβελ ἐγκωμιάζει
τὴν πίστη καὶ τὰ ἔργα τοῦ πάρα πολὺ θαυμάζει.
Ἐνώχ καὶ Νῶε ἐπαινεῖ, εἶχαν γενναία πίστη
ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἔργα τους ποῦ ᾿χαν οἱ δυὸ ἐπίσης.
Γράφει καὶ γιὰ τὸν Ἀβραάμ καὶ τὸν ἐγκωμιάζει ὑπακοή του στὸν Θεὸν δικαίως τὸν θαυμάζει.
Ἐσὺ καυχᾶσαι χριστιανὲ πώς στὸν Θεὸν πιστεύεις ὅμως τὶς δέκα ἐντολές ὅλες τὶς ἀποφεύγεις.
Τὶ σὲ ὠφελεῖ ἡ πίστη σου ἐὰν περιφρονήσεις ἔστω καὶ μίαν ἐντολὴν Θεοῦ τὴν ἀθετήσεις;
Καὶ φέρνεις ὡς παράδειγμα στὸν χριστιανὸ νὰ μάθει ἀπὸ τὴν πρώτη ἐντολὴ ποὺ εἶναι ἡ ἀγάπη.
Νὰ ἀγαπῶμεν τὸν Θεὸν ψυχὴ καὶ διανοιάς μας
ἀλλὰ καὶ τὸν πλησίον μας ποὺ βρίσκεται κοντά σας.
Ἐὰν δὲν συγχωρήσωμεν ἐμεῖς τὸν ἀδελφόν μας δὲν συγχωρεῖ ὁ Θεὸς τότε τὸν ἑαυτόν μας.
Πιστεύεις πώς αἰώνιος ζωὴ σὲ περιμένει
καὶ ὅτι θὰ κρίνει ὁ Χριστὸς ὅλη τὴν οἰκουμένη.
Βλέπεις στὸν δρόμο ἕνα πτωχὸ ἀντὶ ἐλεημοσύνη τὸν βρίζεις τότε σὲ ὠφελεῖ ἡ πίστη σὰν ἐκείνη.
Ἡ πίστη ἔχει δύναμη μὲ ἀγαθοεργία
καὶ ὁδηγεῖ τὸν χριστιανὸ νὰ βρεῖ τὴ σωτηρία.
Ὁ Θεοτόκης κλείνοντας Θωμᾶ τὴν ὁμιλία δίνει σὲ ἐμᾶς τούς χριστιανούς ὡραία ὁδηγία.
Νὰ ἔχομε πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἀγαθοεργία
νὰ ἀξιωθοῦμε ἀπ᾿ τὸν Χριστὸν ζωὴν τὴν αἰωνία.
Γ´ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
(ΠΕΡΙ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑΣ)
Ταφὴν καὶ τὴν Ἀνάστασιν Κυρίου περιγράφει τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον ὁ κόσμος νὰ τὴ μάθει.
Ὁ Θεοτόκης ἀρχινᾶ μὲ Ἰωνὰ ἱστορία
ποὺ ἦταν τρία μερόνυκτα στοῦ κήτους τὴν κοιλία.
Καὶ ὁ Σωτήρ κατέβηκε τρεῖς μέρες εἰς τὸν Ἅδη καὶ Ἀνεστήθη ἐκ νεκρῶν καὶ οἱ νεκροὶ τροχάδη.
Γράφει τὸ Εὐαγγέλιον Ἰωσὴφ καὶ Μυροφόροι ἦταν πισταὶ μαθήτριαι, χαριτωμένες κόρες.
Ὁ Ἰωσὴφ ἐγένετο ὑπηρέτης τῆς ταφῆς Του
καὶ οἱ μυροφόρες κήρυκες Ἀνάστασης δικῆς Του.
Σὲ ἀμφοτέρους κατόρθωμα βλέπομεν τὴν ἀνδρεία ἐφάνησαν μεγαλόψυχοι ἔδιωξαν τὴν δειλία.
Τὸ ἆρον ἆρον σταύρωσον φώναζαν οἱ Ἰουδαῖοι, ὁ φθόνος ποὺ εἶχαν εἰς αὐτὸν νὰ τούς ἐξαγριώνει.
Ἤθελαν καὶ τούς μαθητάς νὰ σφάξουν μὲ μαχαίρι ἀλλὰ διασκορπίστηκαν καὶ πῆγαν σὲ ἄλλα μέρη.
Μόνο ὁ Πέτρος ἔμεινε ἐκεῖ μὲ Ἰωάννη
καὶ Ἰωσὴφ γιὰ τὴν ταφὴ ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνει.
Εἶχεν συνδῶνα καθαρὰν καὶ πέτρινον μνημεῖον ἐκεῖ θὰ ἐνεταφίαζε Κυρίου σῶμα θεῖον.
Μὲ τῆς ζωῆς τὸν κίνδυνον καὶ μεγαλοψυχία ἀπ᾿ τὸν Πιλάτον ζήτησε τὸ σῶμα κατ᾿ εὐθείαν,
λαμβάνει σῶμα τοῦ Χριστοῦ, Πιλάτου τὴν ἀδείαν.
Καὶ ἔθαψε ὁ Ἰωσὴφ εἰς τὸ καινὸν μνημεῖον
τὸ σῶμα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄχραντον πολὺ θεῖον.
Οἱ μαθητάι σκορπίσθηκαν αἱ μυροφόροι κόρες ἀγόρασαν ἀρώματα, δὲν τὶς τρομάζουν μπόρες.
Μόνες τὴν νύκτα περπατοῦν πηγαίνουν στὸ μνημεῖον ἄρχισαν νὰ μονολογοῦν σὰν ἔφτασαν πλησίον.
Τὸν λίθον ἐκ τοῦ μνήματος τὶς θὰ ἀποκυλίσει; θαῦμα στὸν τάφο ἔγινε καὶ ἔφερε τὴ λύση.
Ἄγγελος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ μὲ τοῦ Θεοῦ τὴ χάρη εἰς τὸ μνημεῖον ἔφθασε, κύλισε τὸ λιθάρι.
Εἶναι μεγάλη ἀρετὴ ἡ ψυχικὴ ἀνδρεία
καὶ ἐμπόδιο στὴν ἀρετὴ εἶν᾿ ἡ μικροψυχία.
Ἀνδρεία εἶπε νὰ ἔχουνε Χριστὸς στούς μαθητές του δειλία νὰ τὴν διώχνουνε, μὴν ἔχουνε ποτέ τους.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ ὅλους μας παραγγέλει μὴν φοβηθοῦμε τὸ διάβολο, μᾶς φρουροῦν Ἀγγέλοι.
Μᾶς θέλει μεγαλόψυχους ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας ἀνδρείους καὶ μὲ προσευχὴ θὰ εἶναι πάντα ἐντός μας.
Νὰ ἀγαποῦμεν τούς ἐχθρούς μᾶς λέγει ὁ Χριστός μας καὶ ἡσυχία θὰ ἔχομεν διὰ τὸν ἑαυτόν μας.
Γίνε δειλὸς σὰν σκέπτεσαι νὰ πράξεις ἁμαρτία γιατὶ ἔπειτα δίχως ντροπὴ δὲν θὰ ᾿χεις παρρησία.
Κερδίζει νίκης τρόπαια ὁ ἀνδρείος στρατιώτης καὶ ὁ πιστὸς ὁ χριστιανὸς ἔχει χαρὰ ἐν πρώτοις.
∆´ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ)
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπὸ τὴ Γαλιλαία ἀνέβη εἰς Ἱερουσαλήμ τὴν πόλιν τὴν σπουδαία.
Πλῆθος συνάζετο ἐκεῖ τῶν ἀσθενῶν ἀνθρώπων ποὺ κολυμπήθρα εἶν᾿ ἐκεῖ τότε σ᾿ αὐτὸν τὸν τόπο.
Ἄνθρωπος τριάντα ὀκτὼ ἔτη παραλυμένος περίμενε μὲ τὴν σειρὰ νὰ βγεῖ θεραπευμένος.
Ὁ Κύριος τὸν εἶδε ἐκεῖ καὶ εὐθύς τὸν ἐρωτάει θέλει νὰ γίνει ὑγιής κι αὐτὸς νὰ περπατάει.
Ἔλαβε τὴν ἀπάντηση πώς ἄνθρωπον οὐκ ἔχω τὰ πόδια νὰ γινοῦν καλά, νὰ ἠμπορῶ νὰ τρέχω.
Τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Κύριος ἆρον τὸν κρέβατόν σου καὶ πήγαινε ὁλοταχῶς στὸ σπίτι τὸ δικό σου.
Ἔγινε ὁ ἄρρωστος καλὰ καὶ πῆρε τὸ κρεβάτι
τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ τὸ κράτα στὴν πλάτη.
Ἤτανε ὅμως Σάββατο ἐκείνη τὴν ἡμέρα Ἰουδαῖοι τὸν ἐπέπληξαν ποὺ ἦταν παραπέρα.
Σκληροκαρδία ἔδειξαν εἰς τὸν θεραπευμένο ποὺ ἔτη τριάντα ὀκτὼ ἦταν στὴ γῆ σκυμμένος
Ὁ Ἰησοῦς ὁ ἰατρὸς δίνει παραγγελία
στὸν πρώην παραλυτικὸν μὴν κάνει ἁμαρτία.
Ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του εἶχε παραλυσία
τὸν ἐλυπήθη ὁ Χριστὸς τοῦ ᾿δωσε θεραπεία.
∆ιὰ τάς ἁμαρτίας μας ὁ Κύριος ἐσταυρώθη μὲ τὸ αἷμα Του τὸ θεϊκὸ ὁ ἄνθρωπος ἐσώθη.
Μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεὸς τὸν θεῖον Αὐτοῦ νόμο, εὔκολον καὶ καταρθωτὸν μὲ θέλησή μας μόνον.
Ὁ ἄνθρωπος τὸ θέλημα Θεοῦ ἐὰν τὸ ἐφαρμόσει αἰώνιον παράδεισον Θεὸς θὰ ἀνταποδώσει.
Παράδειγμα ὁ παράλυτος ἦταν ἡ ἁμαρτία ποὺ ἔτη τριάντα καὶ ὀκτὼ εἶχε παραλυσία.
Ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεὸν ὑπακοὴ νὰ κάνει νὰ κάνει ἔργα ἀγαθὰ ποτὲ μὴν ἁμαρτάνει.
Μᾶς ἔχει δώσει φάρμακα διὰ τὴν ἁμαρτία μετάνοια, ἐξομολόγηση καὶ Θεία Κοινωνία.
Ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς τὸν ἄνθρωπο ἔχει πλάσει νὰ σώσει θέλει ὅλους μας κι ὄχι νὰ μᾶς κολάσει.
Ὁ ἄνθρωπος αὐτεξούσιος νὰ κάνει ὅτι θέλει ἤ τρώγει ξυλοκέρατα ἤ βούτυρο καὶ μέλι.
Στὸν ἄσωτο δὲν ἄρεσε τὸ πατρικό του σπίτι ἤθελε ἀπ᾿ τὸν πατέρα παντοτινὰ νὰ λείπει.
Ὅμως σὰν ἐδοκίμασε εἶδε τὴν ἁμαρτία μὲ κλάματα ἐγύρισε στὴν πατρικὴ οἰκία.
Συμφέρον εἶναι ὅλων μας τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέρα νὰ κάνομεν τὸ θέλημα οὐράνιου πατέρα.
Μᾶς περιμένει ὅλους μας τὰ ἄσωτα παιδιά του
γιὰ νὰ μᾶς βάλει στοργικὰ μέσα στὴν ἀγκαλιά του.
Θεὲ μεγαλοδύναμε κάνε μας μία χάρη
νὰ ἀξιωθοῦμε τοῦ οὐρανοῦ τὶς ὀμορφιές μακάρι.
Ε´ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙ∆ΟΣ (ΠΕΡΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ)
Γράψει ψυχοσωτήρια μαθήματα Κυρίου ὁ θεῖος Εὐαγγελιστής λόγια Εὐαγγελίου.
Στὸ Φρεάρ πῆγε Ἰακώβ γυναίκα Σαμαρείτις τὴν στάμνα ἀπ᾿ τὸ σπίτι της ἐπῆγε νὰ γεμίσει.
Ὕδωρ φθαρτὸν ἀπὸ πηγὴ ἐπῆγε νὰ ἀντλήσει καὶ ἔλαβε οὐράνιον ποτὲ νὰ μὴν διψήσει.
Κύριος ποὺ ἁμαρτωλούς ἦλθεν στὴ γῆ νὰ σώσει γυναίκα Σαμαρίτιδα θέλει νὰ ἐλευθερώσει.
Ἐζήτησε ὁ Κύριος ὕδωρ νὰ τὸν ποτίσει
γιὰ νὰ γνωρίσει εἶν᾿ Θεὸς καὶ θὰ τὴν ἐλεήσει.
Γιὰ νὰ τὴν σώσει ὁ Κύριος κάνει διδασκαλία εἶχε ἀκούσει γιὰ Χριστὸν μὰ ζοῦσε ἐν ἀγνοίᾳ.
Τῆς εἶπε γιὰ τὸν ἄνδρα της νὰ ἔλθει στὸ πηγάδι ἤξερε ζεῖ παράνομα βρίσκεται στὸ σκοτάδι.
Ὅταν τῆς ἐφανέρωσε ὅλα τὰ μυστικά της ἐθαύμασε ποὺ ἤξερε τὰ ἁμαρτήματά της.
Παράτησε τὴ στάμνα της ἐτότε στὸ πηγάδι
καὶ στούς κατοίκους ἔτρεξε νὰ πᾶν νὰ δοῦν τροχάδῃ.
Ἐπίστευσαν στὰ λόγια της οἱ Σαμαρίτες ὅλοι καὶ ἐκάθησεν ὁ Κύριος δυὸ μέρες μές στὴν πόλη.
Ἡ Σαμαρείτις φρόνηση καὶ ταπεινοφροσύνη πραότητα κι ἁπλότητα εἶχε ἡ γυνὴ ἐκείνη.
Γι᾿ αὐτὸ Χριστὸς ἐφώτισε ἐτότε τὴν καρδιά της κι ἔγινε ἡ Ἁγία Φωτεινὴ τὸ ἅγιον ὄνομά της.
Ὅταν θελήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ ἀγαθὸν νὰ κάνει τοῦ ἑτοιμάζει ὁ Κύριος αἰώνιον στεφάνι.
Καὶ ἡ Ἁγία Φωτεινὴ ποὺ ζοῦσε σὲ ἀσωτία ὅταν ἐμετανόησεν ἐγίνηκε Ἁγία.
Ἐπίστεψαν εἰς τὸν Χριστὸν ἡ οἰκογένειά της μαρτύρησαν γιὰ τὸν Χριστὸν τ᾿ ἀδέλφια τὰ δικά της.
Ὁ ἄνθρωπος ἀπ᾿ τὸν Θεὸν ἔχει αὐτοεξουσία ἄν θέλει κάνει τὸ καλὸ ἤ κάνει ἁμαρτία.
Λοιπὸν ἂς προσπαθήσομεν τὸ θεῖον θέλημά του νὰ κάνομεν εἰς τὸν Θεὸν σὰν γνήσια παιδιά του.
Ἔτσι ἡ Ἁγία Φωτεινὴ ποὺ ζοῦσε στὴ σκοτία ὅταν ἐμετανόησεν εὐρῆκε σωτηρία.
Κι ἄλλοι πολλοὶ ἁμαρτωλοὶ Ζακχαῖος καὶ τελώνης βρῆκαν μὲ τὴν μετάνοια ζωὴ ποὺ δὲν τελειώνει.
Μετάνοια θέλει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σωθοῦμε ὅλοι ὡς κήρυξε ὁ Ἰωνάς στὴ Νινευὴ τὴν πόλη.
Τὶ θὰ κερδίσει ὁ ἄνθρωπος σὰν κάνει ἁμαρτία καὶ ποία εὐχαρίστηση θὰ βρεῖ στὴν ἀσωτία;
Ὁ ἄσωτος μετανόησε ποὺ ἔκανε ἁμαρτία
καὶ ὁλοταχῶς κατέφυγε πατρός του τὴν οἰκία.
Καὶ ὁ σπλαχνικὸς πατέρας του μὲ ἀνοιχτὴ ἀγκάλη ἐδέχθη τὸ ἄσωτο παιδὶ στὸ σπίτι του καὶ πάλι.
∆έξου καὶ μᾶς φιλάνθρωπε στὸ πατρικὸ Σου σπίτι σὰν τὴν Ἁγίαν Φωτεινὴ μὲ ἔργα καὶ μὲ πίστη.
ΣΤ´ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
(ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΚΑΙΡΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΤΙΜΩΡΙΑ)
Ἡ ὁμιλία σήμερα Ἁγίου Εὐαγγελίου
εἶν᾿ ἡ ὀμμάτοσις τυφλοῦ μὲ θαῦμα τοῦ Κυρίου.
Παράδοξα δύο πράγματα τώρα διαλαμβάνει Ἅγιον Εὐαγγέλιον το κατὰ Ἰωάννη.
Τὸ πρῶτο ἔδωσε ὁ Χριστὸς εἰς τὸν τυφλὸν τὸ φῶς του δεύτερο πράγμα βλέπομεν τὸν φθόνον τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ Κύριος εἰς τὸν τυφλὸν κάνει εὐεργεσία, οἱ Φαρισαῖοι φθόνησαν ἔδειξαν τὴν κακία.
Ἀντὶ νὰ εὐχαριστηθοῦν ποὺ εἶδε ἄνθρωπος τὸ φῶς του ἤθελαν πάντοτε ἀόμματον νὰ τὸν θωροῦν ἐμπρός τους.
Οἱ μαθηταὶ τὸν Κύριον ρωτοῦν μὲ ἀπορία γονεῖς ἤ αὐτὸς ἥμαρτε, καὶ ἔχει ἀβλεψία.
Καὶ ἀπαντᾷ ὁ Κύριος ποιὰ εἶναι ἡ αἰτία
θαῦμα θὰ γίνει εἰς αὐτὸν στὸν κόσμον παρρησία.
Ὅταν τὸ θαῦμα ἔγινε εἶδε ὁ τυφλὸς τὸ φῶς του
οἱ Φαρισαῖοι φθονεροὶ ρωτοῦν τυφλὸν ἐμπρός του.
Σήμερα εἶναι Σάββατο ἡμέρα εἶν᾿ ἀργία ὅποιος σὲ ἔκανε καλὰ ποίησε ἁμαρτία.
Θέλανε νὰ τὸν βλέπουνε σὲ ὅλη τὴ ζωή του
στὸ σκότος νὰ εὑρίσκεται μόνο μὲ τὸ ραβδί του.
Στὸ τέλος Ἰησοῦς Χριστὸς τυφλὸν τὸν ἐρωτάει αὐτὸς ποὺ τοῦ ᾿δωσε τὸ φῶς ἐὰν τὸν ἀγαπάει.
Ὅταν τοῦ εἶπε ὁ Κύριος ἐγὼ εἶμαι ὁ λαλών σοι τότε τοῦ εἶπε μὲ χαρὰ πιστεύω προσκυνῶ σοί.
Τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον το κατὰ Ἰωάννη ὡραία παραδείγματα μέσα περιλαμβάνει.
Κύριος βλέπει τὸν τυφλὸν ποὺ βρέθηκε μπροστά του ἀμέσως τὸν λυπήθηκε τοῦ δίνει γιατρειά του.
Οἱ Φαρισαῖοι φθονεροὶ τὸν Κύριον φθονοῦσαν ἀντὶ νὰ τὸν δοξάσουνε τονὲ κατηγοροῦσαν.
Καὶ τούς γονεῖς του κάλεσαν, ἔκαναν ἀνακρίσεις, καὶ δεύτερη ἀνάκριση εἰς τὸν τυφλὸν ἐπίσης.
Τώρα γιὰ τὶς ἀσθένειες Κύριος μόνο ξέρει
στὴ γῆ ποὺ ζεῖ ὁ ἄνθρωπος χαίρει ἤ ὑποφέρει.
Ὁ Κύριος μας καὶ Θεὸς ποὺ εἶναι καρδιογνώστης ὑγεία καὶ ἀσθένεια δίνει στὴν ἀνθρωπότη.
Ὅποιος γι᾿ αὐτὸ τὸ ζήτημα ἔχει τὴν ἀπορία ἂς μελετᾷ Ἁγία Γραφὴ καὶ Ἱερὰ Ἱστορία.
Οἱ δίκαιοι ὑπέμειναν στὴ γῆ δοκιμασία
καὶ τούς ἀντάμειψε ὁ Θεὸς ζωὴν τὴν αἰωνία.
Ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀγωνιστάς θὰ γράφω ἕνα μόνο γιὰ τοῦ Ἰώβ παράδειγμα τὸν λόγον τελειώνω.
Ἰώβ ἤτανε δίκαιος δὲν ἔκανε ἁμαρτία
οὔτε γυναίκα ἄκουσε ποὺ τοῦ ᾿φερε ἀπελπισία.
∆ίνει ὑπομονὴ Ἰώβ μὲ τὸ παράδειγμά του ἔλεγε ∆όξα τῷ Θεῷ εἰς τὰ παθήματά του.
∆όξα νὰ λέμε στὸν Θεὸν γιὰ ὅ,τι μᾶς συμβαίνει θέλει ψυχὴ νὰ σώσωμεν καὶ τὸ καλό μας στέλνει.
Ζ´ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ)
Ὁ πρῶτος Ἄναξ χριστιανῶν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος εἶναι καὶ Ἰσαπόστολος ὁ Μυρωμένος Κρίνος.
Τριακόσιοι δέκα καὶ ὀκτὼ πατέρες ἦταν ὅλοι συνήχθησαν εἰς τὴν λαμπρὰ καὶ Νικααίων πόλη.
Τριακόσιοι εἴκοσι καὶ ἕν᾿ μ.Χ. Ἀρείου ἡ καρδία κατὰ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔλεγε βλασφημία, πώς εἶναι κτίσμα τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι μιὰ οὐσία.
Μὲ ἕνα στόμα μιὰ φωνὴ οἱ Ἅγιοι Πατέρες Ἄρειον ἀναθεματοῦν ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες.
Συνέγραψαν τὸ σύμβολον τὶς πίστεώς μας ὅλοι Ἄρειον τὸν κακοδοξοῦν, τὸν καθαιρέσαν ὅλοι.
Καὶ τώρα περὶ προσευχῆς στὸ Εὐαγγελιόν του γράφει τὸ πῶς προσεύχεται Χριστὸς γιὰ ἑαυτόν του.
Νὰ εἴμαστε πάντα πρόθυμοι εἰς τὸ παράδειγμά του ὅλοι νὰ προσευχόμαστε, νὰ εἴμαστε κοντά του.
Ζητάει ἀπ᾿ τὸν πατέρα του ποὺ ἔχει ἐξουσία ὅσοι πιστεύουνε σὲ αὐτὸν νὰ ζοῦνε αἰωνία.
Ὅλοι μας πρέπει τὸν Θεὸν νὰ τὸν εὐχαριστοῦμεν σὰν ἄγγελοι στὸν οὐρανὸν νὰ τὸν δοξολογοῦμεν.
Ὅλα τὰ πάντα ἐποίησε ὁ πλάστης μὲ σοφία τὸν οὐρανό, τὴ θάλασσα, τὴ γῆ καὶ τὰ θηρία.
Τὸν ἄνθρωπο τὸν ἔπλασεν ὅλως ἰδιαιτέρως κοντά του στὸν παράδεισο τὸν ἔβαλε νὰ ζήσει καὶ μόνο μία ἐντολὴ τοῦ εἶπε νὰ τηρήσει.
Ὁ ἄνθρωπος παράκουσε τὴν ἐντολὴ πατέρα ἐδιώχθη ἀπ᾿ τὸν παράδεισο, ἔκλαιγε νύχτα μέρα.
Ἀπὸ ἀγάπη ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸν υἱόν του
στὴ γῆ νὰ γίνει ἄνθρωπος γιὰ πλάσμα τὸ δικό του.
Καὶ ἔχυσε τὸ αἷμα τοῦ γι᾿ Ἀδάμ τὴν ἁμαρτία ὅλοι νὰ ἀναπέμπομεν Θεῷ εὐχαριστία.
Ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεὸν μὲ θάρρος πλησιάζει ὅλον τὸν κόσμο ἀγαπᾷ τὰ πάντα ἐξουσιάζει.
Εἶναι συμφέρον μας λοιπὸν νὰ εἴμαστε κοντά του μὲ προθυμία νὰ κάνομεν τ᾿ Ἅγιον θέλημά του.
Τότε θὰ ἔχομε χαρὰ μεγάλη εὐτυχία
ἔχει ἑτοιμάσει δι᾿ ἡμᾶς ζωὴν τὴν αἰωνία.
Οἱ ἅγιοι ἤτανε στὴ γῆ ἔκαναν θέλημά του καὶ εἶναι στὸν παράδεισο αἰώνια κοντά του.
Τούς ἔκαναν μαρτύρια Χριστὸν νὰ ἀρνηθοῦνε θὰ τούς ἐχάριζαν ζωὴ εἴδωλα ἄν προσκυνοῦνε.
Ὅλα τὰ περιφρόνησαν πρὸς χάριν τοῦ Κυρίου καὶ ὅλοι ἐπροτίμησαν ὁδὸν τοῦ μαρτυρίου.
Ὅλα τους τὰ μαρτύρια γράφουν Βίοι Ἁγίων πολλούς ἑκατασπάραξαν τὰ δόντια τῶν θηρίων.
Σκύβαλα τὰ θεώρησαν νὰ σώσουν τὴν ψυχή τους ὅταν τούς ἐτεμάχιζαν ἄθεοι τὸ κορμί τους.
Ὑπέφεραν ἐδῶ στὴ γῆ βάσανα λίγα χρόνια
καὶ τώρα στὸν παράδεισο εἶναι καὶ ζοῦν αἰώνια.
Η´ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
(ΠΕΡΙ ΠΑΘΩΝ ∆ΕΣΠΟΤΕΙΑΣ)
Σήμερα εἶν᾿ πεντηκοστὴ ἑορτὴ πολὺ μεγάλη ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς κάνει ὁμιλία πάλι.
Ἐπήγαν ἄνθρωποι πολλοὶ ν᾿ ἀκούσουν ὁμιλία ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ Χριστοῦ Θεία διδασκαλία.
Ὅποιος διψᾷ νά᾿ρθει σὲ ἐμὲ μὲ πίστη καὶ θὰ λάβει νερὸ νὰ μὴν διψᾷ ποτὲ ἤ μέρα εἴτε βράδυ.
Ἄκουσαν ὁμιλία του διάφοροι ἀνθρῶποι ἀπὸ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀπὸ ἄλλους τόπους.
Προφήτη τὸν ὀνόμαζαν πολλοὶ τὸν Κύριον μας δὲν ἤξεραν εἶναι Θεός, Σωτήρας ὁ δικό μας.
Ἦταν στὸ ἀκροατήριον ἄνθρωποι Φαρισαῖοι
αὐτοὶ μισοῦσαν τὸν Χριστὸν ποὺ τὴν ἀλήθεια λέει.
Τὸν ὄχλον τὸν ἀπέστρεψα γιὰ μιὰ αἰτία μόνο δὲν ἤθελαν νὰ τὸν ἀκοῦν εἶχαν σὲ ἐκεῖνο φθόνο.
Πάνω σ᾿ αὐτὸ τὸ ζήτημα ὁ κόσμος νὰ τὸ μάθει νὰ πολεμᾷ ἰσόβια ὁ χριστιανὸς τὰ πάθη.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ φθονερὸς ποτὲ καλὸ δὲν κάνει τὸν ἀδελφόν του τὸν μισεῖ ὥσπου νὰ ἀποθάνει.
∆ιὰ τὸν φθόνον φάρμακο καὶ γιὰ τὰ ἄλλα πάθη ἕνα εἶναι στὸν ἄνθρωπο ἡ θεϊκὴ ἀγάπη.
Γιὰ πάθη τὰ ἀνθρώπινα στρέφεται ἡ ὁμιλία ὁ Θεοτόκης συγγραφεύς κάνει διδασκαλία.
Νὰ ἀκούσωμεν μὲ προσοχὴ ποὺ εἶναι δάσκαλός μας ὅλοι τότε νὰ κόψωμεν τὸ πάθος τὸ δικό μας.
Ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ γεμάτοι πολλὰ πάθη μιὰ ἔρευνα στὸν ἑαυτὸν ἄνθρωπος θὰ τὸ μάθει.
Ἄλλος εἶναι φιλάργυρος καὶ ἄλλος πλεονέκτης ὁ ἕνας εἶναι ἄσωτος κι ὁ ἄλλος εἶναι κλέφτης.
Θαύματα ἔκανε ὁ Χριστὸς ἄλαλοι ὁμιλοῦσαν τυφλοὶ τὸ φῶς ξανάβρισκαν, χωλοὶ περιπατοῦσαν.
Οἱ Φαρισαῖοι φθονεροὶ τὸν Κύριον μισοῦσαν
τούς τύφλωνε τὸ πάθος τους καὶ τὸν κατηγοροῦσαν.
Ἂς δοῦμε εἰς τὸν ἄνθρωπον τὰ πολεμοῦντα πάθη ἄν θέλει ἐλευθερώνεται καὶ πρέπει νὰ τὰ μάθει.
Πάθος εἶν᾿ ἡ ἀσέλγεια καὶ ἡ φιλαργυρία μέθη, θυμός, ἀκράτεια καὶ κοιλιοδουλία.
Εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια μίσος καὶ ἀσπλαχνία κι ὀκνηρία λέγεται μήτηρ πάσης κακίας.
Τὸ τὶ νὰ πράξει ὁ χριστιανὸς τὰ πάθη νὰ ἀποφύγει ὑπάρχει ὅπλον ἰσχυρὸν ὁ κῆρυξ καταλήγει.
∆ιὰ τὰ πάθη ὅπλον μας νὰ ἔχουμε προσοχή μας ἄν θέλουμε νὰ ἔχομεν ὑγεία στὴν ψυχή μας.
Πρόσωπον ἐρυθρόλευκο ὁ χριστιανὸς θὰ ἔχει ὅταν τὰ πάθη πολεμᾷ καὶ ἑαυτὸν προσέχει.
Νὰ ἔχομε πραότητα χαρὰ καὶ καλοσύνη
καὶ προσευχὴ εἰς τὸν Θεὸν φώτιση νὰ μᾶς δίνει.
Α´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
(ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ)
Ἁγίων Πάντων ἑορτὴ ἡ ἐκκλησία γιορτάζει Ἁγίους Πάντες δίκαια ὅλους ἐγκωμιάζει.
Γιατὶ ἀγώνα τὸν καλὸν ἐξέλεξαν στὸν κόσμο ζωὴν τὴν ἀτελεύτητον κληρονομῆσαν ὅμως.
∆ικαιοκρίτης ὁ Θεὸς ἐνάρετους μᾶς θέλει
πρέπει γιὰ τὸ συμφέρον μας νὰ ζοῦμε σὰν ἀγγέλοι.
Ἔχει ἡ ἐκκλησία πρόσωπα καὶ τὰ παρουσιάζει ποὺ ἔζησαν ἐνάρετα καὶ τὰ ἐγκωμιάζει.
Παράδειγμα στὴν Αἴγυπτον ὁ Ἰωσὴφ ἐκεῖνος ποὺ ἔζησε στὴν ἀρετὴ ὁ μυρωμένος κρίνος.
Τὸν πούλησαν τ᾿ ἀδέλφια του δὲν εἶχε ἐξουσία μὰ εἶχε ὅμως ἀρετὴ Θεοῦ τὴν εὐλογία.
Τὸν πρόσταξε ἡ κυρία του νὰ πράξει ἁμαρτία μὰ εἶχε φόβο τοῦ Θεοῦ δὲν δίνει σημασία.
Ἀθῶον εἰς τὴν φυλακὴ τὸν Ἰωσὴφ κλειδώνει μὰ ὁ Θεὸς ὁ δίκαιος τὸν ἀπελευθερώνει.
Ἡ ἐκκλησία τὸν τιμᾷ μεγάλη τὴ ∆ευτέρα τὸν Ἰωσὴφ τὸν Πάγκαλο ἀθώα περιστέρα.
Στὸν Πέτρο τὸν Ἀπόστολον πίστευαν κι σκιά του ἡ χάρις του τὸν γιάτρευε, ἀπ᾿ τὴν ἀσθένειά του.
Ἡ ἀρετὴ εἶναι ἐφόδιο στὸν κόσμο ἐδῶ ποὺ ζοῦμε καὶ ἀνθρώπους ἐνάρετους πάντοτε συναντοῦμε.
Ἄνθρωπος ποῦν᾿ ἐνάρετος καὶ ἔχει πάντα εἰρήνη εἶναι μεγάλη ἀρετὴ κι ἡ ταπεινοφροσύνη.
Εἰρήνη ἐσωτερικὴ νὰ ἔχομε στὴν ψυχή μας καὶ ὄχι ἐξωτερικὸ θόρυβο στὴ ζωή μας.
Ἔχομεν τὴν συνείδηση ποὺ ἔργα μας ἐλέγχει διὰ νὰ ἔχομε ἀρετὴ πάντοτε μᾶς προσέχει.
Γλώσσα μὴν λέγει ψέματα μὰ μόνο τὴν ἀλήθεια νὰ ἀκούωμεν λόγον Θεοῦ καὶ ὄχι παραμύθια.
Νὰ εἴμαστε πάντα δίκαιοι μὲ ταπεινοφροσύνη νὰ ἔχομε σώφρονα τὸ νοῦν μὰ καὶ δικαιοσύνη.
Ἀγάπη καὶ χρηστότητα καὶ τὴν μακροθυμία νὰ εἴμαστε ἐλεήμονες πάντα μὲ προθυμία.
∆όξαν πλοῦτον καὶ ἄνεση μὴν δίνεις σημασία, νὰ ἔχομεν ὀλιγάρκειαν ὄχι πλεονεξίαν.
Νὰ εἴμεθα ἐνάρετοι ἔτσι ὁ Θεὸς μᾶς θέλει
τότε τὴν εὐλογίαν Του ἐκεῖνος θὰ μᾶς στέλνει.
Ἀνόητος ὁ ἄνθρωπος ὅπου τὴ γῆ σκαλίζει ἀκόμα καὶ τὴ θάλασσα θέλει νὰ θησαυρίζει.
Ἡ ἀρετὴ εἶναι πηγὴ ὅλης τῆς εὐτυχίας ἀγαπητὴ εἰς τὸν Θεὸν διὰ φιλανθρωπία.
Ὁ Κύριος ὑποσχέθηκε πώς θὰ ἀνταποδώσει βραβείο εἰς τὴν ἀρετὴ ὅποιος τὴν ἐφαρμόσει.
Ὅλοι λοιπὸν νὰ ἀκούσομεν θεία προστάγματά του νὰ συχωρέσει ἐμᾶς τ᾿ ἁμαρτωλὰ παιδιά του.
Β´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΡΙΜΝΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ)
Τούς Ἀποστόλους-Μαθητές καλεῖ ὁ Κύριος μας
νὰ σώσει τάς ψυχάς αὐτῶν μὰ καὶ τὸν ἑαυτόν μας.
Οἱ μαθητές εἶν᾿ ἁλιεῖς, ἐψάρευαν τὰ ψάρια σὲ μία λιμνοθάλασσα εἶν᾿ ἡ Τιβεριάδα.
Καὶ ὅταν τούς συνάντησε στῆς θάλασσας τὸν τόπο τούς ἐπρότεινε νὰ γίνουνε καὶ ἁλιεῖς ἀνθρώπων.
Μετὰ χαρᾶς ἐδέχθηκαν τὴν πρόσκλησιν Κυρίου τὰ δίχτυα ἐγκατέλειψαν ἐντὸς τοῦ πλοιαρίου.
Καὶ ἠκολούθησαν Αὐτὸν ἔγιναν μαθητές Του
καὶ εἰς τὸν κόσμον ἐκήρυταν Χριστοῦ τὶς ἐντολές Του.
Ὁ κόσμος τότε πίστευε στὴν εἰδωλολατρία γύρισαν μὲ τὸ κήρυγμα εἰς τὴν ὀρθοδοξία.
Εἰδωλολάτρες ἄρχοντες εἴδωλα προσκυνοῦνε
τούς Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ ἀγρίως κυνηγοῦνε.
Μεγάλα τὰ μαρτύρια Ἁγίων Ἀποστόλων
ποὺ ἔκαναν οἱ βάρβαροι τότε στὸν κόσμον ὅλο.
Μὲ Ἀποστόλων κήρυγμα ποὺ ἔκαναν θυσία ὅπου περνοῦσαν ἔκτιζαν ὀρθόδοξη ἐκκλησία.
Χειροτονοῦσαν ἱερεῖς νὰ κάνουν λειτουργία στὸν κόσμο ἔγινε γνωστὴ τότε ἡ ὀρθοδοξία.
Ἀρρώστους ἐθεράπευαν, νεκροὶ ἀναστηνόταν ἔκανε θαῦμα ὁ Θεός, πίστευαν καὶ γινόταν.
Τούς ἔκαναν μαρτύρια τὴν πίστη τους νὰ ἀλλάξουν μὰ προσπαθοῦσαν μάταια νὰ τούς καθυποτάξουν.
Ἂς πάρομεν παράδειγμα τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ Ἅγιοι τὶ ἔκαναν γιὰ τὴν χριστιανοσύνη.
Ἐμεῖς τώρα τὶ κάνομεν διὰ τὸν ἑαυτόν μας, ὁ ἴδιος εἶναι ὁ Χριστὸς Κύριος καὶ Θεός μας.
Ὁ λόγος Θεοῦ παρακαλεῖ πατέρες καὶ μητέρες
νὰ νουθετοῦν τὰ τέκνα τους τὶς νύκτες καὶ ἡμέρες.
Ὅλας τάς ἐντολάς Θεοῦ ἀπ᾿ τούς γονεῖς θὰ μάθουν
σὲ ὅλον τῆς γῆς τὸν βίον τους ὀφείλουν νὰ φυλάξουν.
Γιὰ ἑαυτόν του ὁ ἄνθρωπος δείχνει ἀδιαφορία καὶ δὲν φροντίζει τῆς ψυχῆς καθόλου σωτηρία.
Ἐλέγχει ἡ συνείδηση κάθε σκληροκαρδία ποὺ ζεῖ ζωὴ τυραννικὴ μὲ ἀμετανοησία.
Παραβολὴ ὁ κήρυκας Ἁγίου Εὐαγγελίου
μᾶς λέγει ὡς παράδειγμα ἄφρονος τοῦ πλουσίου.
Πράγματα ἔχει καὶ χρήματα, ἐγέμισαν οἱ τόποι
δέν σκέπτεται πώς δυστυχοῦν στὸν κόσμο οἱ ἀνθρῶποι.
Νὰ θρέψει χῆρες, ὀρφανά, ἀνθρώπους πονεμένους τότε θὰ ἔχει τὴν ψυχὴ πολὺ εὐχαριστημένη.
Μὲ τὴν περιουσία σου πτωχούς ὅταν χορτάσεις ἐτότε τὴν αἰώνιον ζωὴ θὰ ἀπολαύσεις.
∆ικαιοκρίτης ὁ Θεὸς θὰ στὸ ἀνταποδώσει ἑκατονταπλασίονα ἀπ᾿ ὅ,τι ἔχεις δώσει.
Αἰώνιον παράδεισον θὰ ἔχεις κατοικία
καὶ ἡ ψυχὴ θὰ χαίρεται μέσα στὴν εὐτυχία.
Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ)
Στὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον σήμερον ὁμιλία γράφει ὁ εὐαγγελιστής γιὰ τὴν φιλαργυρία.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ χριστιανὸς ποὺ στὸν Θεὸν πιστεύει δὲν ἐγεννήθηκε στὴ γῆ χρήματα νὰ μαζεύει.
Ὅταν πιστεύεις στὸν Θεὸν ἐκεῖνος θὰ φροντίσει ζήτησε ὅ,τι χρειαστείς καὶ θὰ σὲ ἐλεήσει.
Πρῶτον τὴν Βασιλεία του μᾶς εἶπε νὰ ζητοῦμε καὶ τὴν δικαιοσύνη του στὴ γῆ ἐδῶ ποὺ ζοῦμε.
Εἶναι πατέρας στοργικὸς καὶ ὅλα τὰ πλάσματά του συμφέρον μας νὰ ἀκούσωμεν θεία προστάγματά του.
Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ πετοῦνε στὸν ἀέρα
κι αὐτὰ τὰ τρέφει ὁ Θεὸς τὴν νύκτα καὶ ἡμέρα.
Τὰ κρίνα ποὺ εἶναι στὸν ἀγρὸ ἀπὸ μικρὰ αὐξάνει στὸν ἄνθρωπο δίνει ἀγαθὰ ὡσότου νὰ πεθάνει.
Ἐπισφραγίζει ὁ Κύριος αὐτὴν τὴν ὁμιλία
πώς πρῶτα νὰ ζητήσουμε Θεοῦ τὴν Βασιλεία.
Καὶ τὴν δικαιοσύνην Του, εἶπε νὰ τοῦ ζητοῦμε καὶ τοῦ Θεοῦ τὰ ἀγαθὰ δὲν θὰ ὑστερηθοῦμε.
Νὰ ἀκούσωμεν χρειάζεται θείαν παραγγελία
στὸν ἄνθρωπον καταστροφὴ φέρνει ἡ φιλαργυρία.
Ἄνθρωπος ποὺ ἀποστρέφεται πάθος φιλαργυρίας παίρνει Θεοῦ τὰ ἀγαθὰ καὶ κάθε εὐτυχία.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ φιλάργυρος σὲ ὅλη τὴ ζωή του ἔχει τὸ χρῆμα γιὰ Θεὸ καὶ χάνει τὴν ψυχή του.
Ὁ Παῦλος ὁ Ἀπόστολος μᾶς λέγει τὴν αἰτία ἡ ρίζα πάντων τῶν κακῶν εἶν᾿ ἡ φιλαργυρία.
- 31 -
Ὁ ἄνθρωπος ὁ φιλάργυρος ποτέ του δὲν χορταίνει θέλει σὲ ὅλη τὴ ζωὴ ἀργύρια νὰ μαζεύει.
Τὸν ἑαυτόν του ἀδικεῖ τὸν βάζει τιμωρία ὅταν ξοδεύει χρήματα φλογίζεται ἡ καρδία.
Ἡ τράπεζά του πτωχικὴ ὄχι ἀπὸ νηστεία νὰ μὴν ξοδέψει χρήματα ἀπὸ φιλαργυρία.
Οἰκία του ἐνοχλητικὴ καὶ τὰ ἐνδύματά του τὸν ἑαυτό του τιμωρεῖ νάχει τὰ χρήματά του.
Βλέπει τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ πτωχὸν καὶ πεινασμένο ἄρρωστον καὶ στὴ φυλακὴ βαριὰ τιμωρημένο.
Γίνεται ἀνελεήμονας τὰ σπλάχνα του τὰ κλείνει καὶ δὲν λυπᾶται δὲν πονεῖ ἀργύρια δὲν δίνει.
Ἀφιερωμένη τὴν ψυχὴ ἔχει εἰς τὸ χρυσίον
γιὰ τοῦτο καὶ περιφρονεῖ τὸν ἀδελφὸν πλησίον.
Ποτέ του δὲν μετανοεῖ γιὰ τὸ κακὸ ποὺ κάνει ἄνθρωπος ὁ φιλάργυρος ὡσότου νὰ ἀποθάνει.
Ἐψευδομετανόησε Ἰούδας ὁ προδότης
γιατὶ ἤτανε φιλάργυρος Ἀπόστολος ἐν πρώτοις.
∆έν μετανόησε σωστὰ εἶχε φιλαργυρία κατάντησε ὁ δυστυχής εἰς τὴν αὐτοκτονία.
Ἀπάλλαξέ μας Κύριε ἀπ᾿ τὴ φιλαργυρία
νὰ ἐκτελοῦμε νόμον σου νὰ βροῦμε σωτηρία.
∆´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ)
Τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον στὴ σήμερον ὁμιλία
μᾶς λέγει πῶς νὰ λαμβάνομεν Θεία Εὐχαριστία.
Ὁ ἄνθρωπος τρία πράγματα πρωτύτερα νὰ κάνει ἔπειτα νὰ εἰσέρχεται γιὰ νὰ μεταλαμβάνει.
Φόβος Θεοῦ χρειάζεται καὶ πίστη καὶ ἀγάπη
αὐτὰ ὁ κάθε χριστιανὸς πρίν κοινωνεῖ νὰ πράττει.
Ὅλα τὰ τέκνα της ἀγαπᾷ Χριστοῦ ἡ ἐκκλησία νὰ κοινωνοῦμεν ἄξια μᾶς δίνει ὁδηγία.
Φόβον Θεοῦ νὰ ἔχομεν στὴ Θεία Κοινωνία γίνεται μετουσίωση στὴ Θεία Λειτουργία.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Πανάγιον κατέρχεται ἀπὸ ὕψη ἐκεῖ ποὺ ψάλλουν Ἄγγελοι τὸ ∆όξα ἐν ὑψίστοις.
Εἶναι ἡ Ἱερότερη στιγμὴ τῆς θείας λειτουργίας καὶ εἶναι θαῦμα ζωντανὸ ἡ Θεία Κοινωνία.
Ἄνθρωπος ἑκατόνταρχος Χριστόν μας παρεκάλει παιδί του εἶν᾿ παράλυτο καλὰ νὰ γίνει πάλι.
Ὁ Κύριος τ᾿ ἀπάντησε θὰ πάει στὴν οἰκία νὰ δώσει ὁ Θεάνθρωπος υἱοῦ του τὴν ὑγεία.
Τοῦ εἶπε εἶμαι ἁμαρτωλὸς μὴν ἔλθεις στὴν οἰκία μόν᾿ ἕνα λόγον ὅταν πεῖς θὰ γίνει θεραπεία,
τὴν πίστην τοῦ ἐθαύμαστε τότε ὁ Κύριός μας.
Τότε τοῦ λέγει ὁ Κύριος ἡ πίστη σου εἶν᾿ μεγάλη καὶ ἐθεραπεύει τὸ παιδὶ τὴν ἴδια ὥρα πάλι.
Τὴν πίστη ἑκατόνταρχου ὅλοι μικροὶ μεγάλοι σὰν κοινωνοῦμε οἱ πιστοὶ αὐτὴ μᾶς περιβάλλει.
Ἡ πίστη τὴν αἴσθηση νικᾷ γιατὶ γίνεται τὸ θαῦμα σωματικῶς ὁ ἄνθρωπος δὲν βλέπει τέτοιο πράγμα.
Μὲ ὄμματα τοῦ σώματος βλέπομεν ἄρτον καὶ οἶνον μὰ τῆς ψυχῆς τὰ ὄμματα θαῦμα θωρούν ἐκεῖνο.
Ὁ ἄρτος μετουσιώνεται σὲ Χριστοῦ Ἅγιον Σῶμα καὶ ὁ οἶνος Αἷμα Θεϊκὸ τὰ βλέπομεν ἀκόμα.
Αὐτὴν τὴν πίστη νὰ ἔχομεν ὁσάκις κοινωνοῦμεν σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἄνθρωπε νὰ σωθοῦμεν.
Καὶ τρίτο εἶν᾿ τὸ ζήτημα ὁ χριστιανὸς νὰ μάθει εἶναι μεγάλο ὄνομα καὶ λέγεται ΑΓΑΠΗ.
Εὔκολο γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ὅταν θελήσει νὰ εἶναι πάντα ἕτοιμος πρωτοῦ νὰ κοινωνήσει.
Νὰ ἀγαπήσει τὸν Θεὸν μὲ ὅλη τὴν ψυχή του ποὺ τὸν ἀξιώνει ἡ χάρη του νὰ ἑνωθεῖ μαζί του.
Ἀλλὰ καὶ τὸν πλησίον του πρέπει νὰ ἀγαπήσει
κι ἄν ἔφταιξε σὰν ἄνθρωπος νὰ τοῦ τὸ συγχωρήσει.
Ἄν ἔχει ἔχθρα στὴν ψυχὴ νὰ μὴ μεταλαμβάνει γιατὶ ἀγάπη εἶν᾿ ὁ Χριστὸς καὶ ἁμαρτία κάνει.
Ἐμεῖς νὰ συχωρέσωμεν γιὰ νὰ συχωρεθοῦμεν μ᾿ ἥσυχη τὴ συνείδηση πάντα νὰ κοινωνοῦμεν.
Νὰ συχωροῦμεν σφάλματα καὶ ἀδελφῶν τὰ λάθη νὰ κόπτομεν χρειάζεται τὰ ἰδικά σας πάθη.
Ἐτότε θὰ ἔχομεν χαρὰ εἰρήνη εὐτυχία
νὰ ἀξιωθοῦμεν εὔχομαι Χριστοῦ τὴ Βασιλεία.
Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΤΟΥΜΕΝ ΑΝΤΑΠΟ∆ΟΣΗ)
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δίνει παραγγελία
νὰ ἐρευνῶμεν τάς Γραφάς τὰ Λόγια του τὰ θεῖα.
Γιατὶ αὐτὴ ἡ ἔρευνα θερμαίνει τὴν ψυχή μας
νὰ πράττωμεν ἔργα καλὰ σὲ ὅλην τὴν ζωή μας.
Στὴν χώρα τῶν Γεργεσηνῶν Χριστὸς μᾶς κάνει θαῦμα δύο δαιμονιζόμενους ἰατρεύει ἐν τῷ ἅμα.
∆ιέταξε τούς δαίμονες ἀνθρώπους νὰ ἀφήσουν
καὶ σὲ ἀγέλη χοίρων ἐκεῖ νὰ πάν᾿ νὰ κατοικήσουν.
Εἰς τὸ κρημνὸν στὴ θάλασσα οἱ χοῖροι ἐπνιγῆκαν καὶ οἱ βοσκοὶ αἱ Γεργεσηνοὶ στὴν πόλη ἐστραφῆκαν.
Τὸ θαῦμα διηγήθηκαν σ᾿ ὅλη τὴν πολιτεία οἱ κάτοικοι στὸν Κύριον δείξαν ἀχαριστία.
Ἀντὶ νὰ τὸν εὐχαριστοῦν ποὺ ἔσωσε ἀνθρώπους
τὸν Κύριον παρακαλοῦν νὰ πάει σὲ ἄλλους τόπους.
Ἔφυγε τότε ὁ Κύριος ἀπὸ τὰ ὅριά τους
μὲ πλοῖο διεπέρασε στὴν πόλη τὴ δικιά του.
Ὁ Κύριος στούς Γεργεσηνούς δείχνει ἀνεξικακία μὲ ἡσυχία ἔφυγε μ᾿ ἀπόλυτη ἠρεμία.
Εὐεργεσίας ἀρετὴ εἶναι πολὺ μεγάλη
ποὺ τῆς ἀγάπης εἶν᾿ καρπὸς καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλη.
Ἄνθρωπε μὴν ἀγανακτεῖς διὰ ἀχαριστία πάντοτε κάνε τὸ καλὸ μὴν θές εὐχαριστία.
Εἰς ἀναπήρους καὶ πτωχούς κάνε εὐεργεσία γιατὶ αὐτοὶ δὲν ἔχουνε στὴ γῆ περιουσία.
Καὶ ὁ Θεὸς ἀπὸ ψηλὰ εὐεργεσία βλέπει
ὅταν μᾶς κρίνει δίκαια θὰ λάβεις ὅ,τι πρέπει.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μιλεῖ καὶ νὰ προσέξεις
ἄν γεῦμα κάνεις σπίτι σου πιστούς πρέπει νὰ καλέσεις.
Νὰ μὴν καλέσεις πλούσιους φίλους καὶ ἀδελφούς σου καὶ σὲ καλέσουνε κι αὐτοὶ στὸ σπίτι τὸ δικό τους.
Θὰ γίνει ἀνταπόδομα δὲν θὰ ᾿ναι εὐεργεσία ἀνάπηρους χωλούς τυφλούς ἐκείνους νὰ καλέσεις.
Νὰ γίνεις σὰν τὸν Ἀβραάμ νὰ τούς παρακαλέσεις νὰ ᾿ρθοῦνε εἰς στὸ σπίτι σου ὅ,τι ἔχεις νὰ φιλέψεις.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς δίνει ὁδηγία ὅταν θὰ κάνεις τὸ καλὸ μὴν θές εὐχαριστία.
Μᾶς δείχνει τὸ παράδειγμα ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του ποὺ κάθε μέρα θαύματα ἔκανε στὸ λαό του.
Θαύματα ἔκανε παντοῦ καὶ κάθε εὐεργεσία οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἔδειχναν μεγάλη ἀχαριστία.
Γιὰ τὴν ἀχαριστία τους ἡ ἐκκλησία ἀράδα
ψάλλει τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ τὴ Μεγαλοβδομάδα.
Ὁ Κύριος ἀπ᾿ τὸν οὐρανὸ ἦρθε στὴ γῆ νὰ σώσει
κι ἀχάριστος ὁ ἄνθρωπος ζητεῖ νὰ τὸν σταυρώσει.
Μὴ μᾶς ἐσυνορίζεσαι ὦ Ἰησοῦ Χριστέ μας
ποὺ ἔχυσες Αἷμα Θεϊκὸ νὰ σώσεις τὶς ψυχές μας.
Συχώρεσέ μας Κύριε κάθε μας ἁμαρτία
κι ἀξίωσέ μας ὅλους μας ζωὴν τὴν αἰωνία.
ΣΤ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΨΕΥ∆ΟΥΣ)
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής ὁμίλει ἐν συνεχείᾳ ὅταν μὲ πλοῖον ἔφθασε στὴν πόλην τὴν ἰδίαν.
Ἔφεραν παραλυτικὸν ἐπάνω στὸ κρεβάτι εἶχε βαρειὰ ἀσθένεια ποὺ ἦταν ἀνιάτη.
Εἶδε τὴν πίστη ὁ Κύριος τῶν σπλαχνικῶν ἀνθρώπων εἶπε στὸν παραλυτικὸν τότε σ᾿ αὐτὸν τὸν τόπον.
Νὰ ἔχει θάρρος τέκνον μου νὰ εἶναι συχωρεμένες ὅλες οἱ ἁμαρτίες σου ποὺ ἔχεις καμομένες.
Ἀκοῦν αὐτὸ οἱ Γραμματεῖς ποὺ εἶχαν τὴν κακία καὶ εἶπαν γιὰ τὸν Κύριον πώς εἶπε βλασφημία.
Ὁ καρδιογνώστης Κύριος εἶδε τάς ἐνθυμήσεις τούς λέγει γιατὶ πονηρὰ σκέπτεστε ἐσεῖς ἐπίσης;
Τὴν πονηρία ἤλεξε εὐθύς τὴν ὥρα ἐκείνη
τὸν ἄρρωστον διέταξε γιὰ νὰ σηκώσει κλίνη.
Νὰ πορευθεῖ στὸ σπίτι τοῦ ἐκεῖ νὰ ἡσυχάσει ἄνθρωποι θαῦμα εἴδανε Θεὸν εἶχαν δοξάσει.
Οἱ Γραμματεῖς κατέκριναν πλάνον τὸν Κύριόν μας καὶ ψεύτην τὸν ὀνόμασαν ἀληθινὸ Θεόν μας.
∆έν εἶπε ψέματα ποτὲ Χριστός μας στὴ ζωή του μόνο ἀλήθεια ἔλεγε ἡ γλώσσα ἡ δική του.
Καὶ τότε πρίν νὰ σταυρωθεῖ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου γιὰ τὴν ἀλήθεια ἔλεγε τοῦ Πόντιου Πιλάτου.
Τὸ ψεῦδος λέγει ὁ ἄνθρωπος ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοία ὅμως εἶναι ἁμάρτημα βαρὺ μὲ συνεπεία.
Στόμα καὶ χείλη χριστιανοῦ ψέμα μὴ λέν καθόλου αὐτὸ εἶναι ἐφεύρεση τοῦ πονηροῦ διαβόλου.
Ἀδάμ καὶ Εὔα φθόνησε τότε τούς πρωτοπλάστους τούς βγάζει ἀπ᾿ τὸν παράδεισο μὲ ψέματα δικά του.
Μόνο ὁ Ἀληθινὸς Θεὸς μᾶς λέγει τὴν ἀλήθεια
ὁ σατανάς παμπόνηρος ψευτιές καὶ παραμύθια.
Τὸ ψεῦδος θεομίσητον γράφει ἡ ἐκκλησία
νὰ λέν᾿ πάντα τὰ χείλη μας μόνο τὴν ἀληθεία.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἰς τὰ κηρύγματά τους ἀλήθεια ἔλεγαν Χριστοῦ τὰ χείλη τὰ δικά τους.
Πωλούσανε οἱ χριστιανοὶ τότε ὑπάρχοντά τους στούς Ἀποστόλους ἔδιναν ὅλα τὰ χρήματά τους.
Ἦταν ἕνα ἀνδρόγυνο τὸν λέγαν Ἀνανία μὲ τὴ γυναίκα του ἔκαναν συμφωνία.
Ἐπούλησαν ἕναν ἀγρὸ μέρος χρημάτων ὅλων ὁ Ἀνανίας ἔδωσε στὰ πόδια Ἀποστόλων.
Ὁ Πέτρος εἶπε παρευθύς τότε στὸν Ἀνανία γιατὶ ἄφησε καὶ ἐμόλυνε διάβολος τὴν καρδία.
Τοῦ εἶπε, εἶπες ψέματα στὸ Ἅγιον τὸ Πνεῦμα ὁ Ἀνανίας πέθανε ποὺ εἶχε πεῖ τὸ ψέμα.
Κάλεσαν τὴ γυναίκα του μὰ εἶχαν συμφωνία στούς Ἀποστόλους ψέματα εἶπε μὲ Ἀνανία.
Ἔπεσε καὶ αὐτὴ νεκρὴ μὲ ἄνδρα της ἐτάφη διότι εἶπαν ψέματα, δικαιοσύνη ὑπάρχει.
Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΕΝΟ∆ΟΞΙΑΣ)
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴν ταπείνωσή του κενοδοξία ἀπέφευγε μὲ τὴ διαγωγή του.
Σὲ δυὸ τυφλούς δίνει τὸ φῶς καὶ εἴδανε τὸ φῶς τους
τούς εἶπε γιὰ τὸ θαῦμα αὐτὸ μὴν ποῦνε στούς ἀνθρώπους.
Μὰ οἱ τυφλοὶ ἀπὸ χαρὰ ποὺ ἄνοιξαν ὀφθαλμοί τους διαφημίζουν τὸν Χριστὸ μὲ ὅλη τὴ δύναμή τους.
Γεμάτη εἶναι θαύματα Κυρίου ἡ ζωὴ Του δὲν ζήτησε τὸν ἔπαινο ποτὲ ἀπὸ παιδὶ Του.
Σ᾿ ἀνθρώπους ποὺ ἦταν ἀσθενείς ἔδινε ἰατρία μὰ καὶ νεκρούς ἀνέστησε ἀπὸ φιλανθρωπία.
Ξηραίνει πολυχρόνιον ροὴν αἱμορραοῦσα
ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε λέγει στὴν ἀσθενοῦσα.
Ἐπίσης ἐγκωμίασε τὴν πίστη στὴ μητέρα ποὺ ἔγινε ἡ κόρη της ἀπὸ ἄρρωστη ὡραία.
Καθώς καὶ ἑκατόνταρχου πίστη ἐγκωμιάζει ἔγινε ὁ δοῦλος του καλὰ καὶ τὸν Θεὸν δοξάζει.
Πῆγε στοῦ ἀρχισυνάγωγου νεκρὴ εἶχε θυγατέρα ἀπὸ τὸ σπίτι ἔδιωξε τὸν κόσμο ὅλο πέρα.
Εἶπε νὰ ἀναχωρήσουνε, κοιμᾶται τὸ κορίτσι ἔπειτα θαῦμα ἔκανε ἡ κόρη ἀνεστήθη.
Ἀπέφευγε τὸν ἔπαινον καὶ τὴν κενοδοξία ἔδειχνε τὴν ταπείνωση, ἐκείνη ἔχει ἀξία.
Ἐμεῖς τώρα παράδειγμα διὰ τὸν ἑαυτόν μας μὴν εἴμεθα κενόδοξοι διὰ καλὸ δικό μας.
Εἶναι κακὸ στὸν ἄνθρωπο νὰ ἔχει κενοδοξία ἀντὶ γιὰ τὴν ταπείνωση νὰ ἔχει φιλαυτία.
Ὁ συγγραφεύς παράδειγμα φέρνει κανείς σὰν ψάλλει ὅταν θὰ ψάλλει μοναχὸς καὶ ὅταν ἀκοῦν καὶ ἄλλοι.
Ψάλλεις σὰν εἶσαι μόνος σου μαραίνεται ἡ φωνή σου σὰν ἰδεῖς πώς ἄλλοι σὲ ἀκοῦν τονώνεις τὴ φωνή σου.
Τὸ στόμα σου λαμπρύνεται καὶ ἔχεις προθυμία εἰς τὴν ἀλλοίωση αὐτῶν δίνεις ἐσὺ ἀξία.
Μὰ τὴν ἀλλοίωση αὐτὴ δίνει ἡ κενοδοξία ποὺ εἶναι ἀπ᾿ τὸν σατανὰ καὶ ἔχει φιλοδοξία.
Εἶναι κακὸ στὸν ἄνθρωπο νὰ ᾿χει ἀνθρωποπαρρησία σκορπίζει τὴν ἁγιότητα φέρνει ἀκαθαρσία.
Ὅταν ποιῶμεν ἀγαθὸν κρυφὰ σὲ κάθε τόπο μὴν περιμένομεν ποτὲ ἔπαινον τῶν ἀνθρώπων.
Γι᾿ αὐτὸ μᾶς εἶπε ὁ Κύριος καὶ ἐλεημοσύνη κρυφὰ νὰ γίνεται κι αὐτὴ εὐπρόσδεκτη νὰ γίνει.
∆όξαν μὴν τὴν ζητήσωμεν ποτὲ ἀπὸ ἀνθρώπους εἶναι ἄνθος ποὺ μαραίνεται σὲ ξηραμένους τόπους.
Ἔργον τοῦ σκότους μακριὰ καὶ ἡ δοξομανία ὅλα νὰ τὰ νικήσωμεν ἄν θέμε σωτηρία.
Πίστη καὶ ἔργα ἀγαθὰ νὰ ᾿χωμεν κάθε μέρα γιὰ νὰ εὐχαριστήσωμεν οὐράνιον πατέρα.
Τὸν ἄνθρωπο τὸν ταπεινὸν Θεὸς τὸν ἀγαπάει νὰ τοῦ ζητοῦμε πάντοτε ὅλους νὰ μᾶς φυλάει.
Η´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΕΛΠΙ∆ΟΣ)
Ἡ ὁμιλία σήμερον Ἁγίου Εὐαγγελίου
λέγει γιὰ θαῦμα ποὺ ἔκανε ἡ δεξιὰ Κυρίου.
Στὴν ἔρημον ὁ Κύριος ὁλοταχῶς πηγαίνει πλῆθος πολὺ ἐπῆγε ἐκεῖ ὑγιεῖς κι ἀρρωστημένοι.
Ἀρρώστους ἐθεράπευσε ποὺ εἶχε εὐσπλαχνία τυφλούς, κουφούς, δαιμόνια, ἔδιωξε κατ᾿ εὐθεία.
Ἐκήρυξαν εἰς τὸν λαὸν τὸ Εὐαγγέλιόν του
ποὺ τὶς ψυχές των ἔφρανε τὸ στόμα τὸ δικό του.
Μόνο ἕνα πράγμα ἔλειπε στὴν ἔρημο ἀκόμα
ποὺ δὲν κρατοῦσαν τρόφιμα διόλου γιὰ τὸ σῶμα.
Οἱ μαθηταὶ στὸν Κύριον τοῦ λέν νὰ διατάζει
ὁ κόσμος στὴν πόλη νὰ διαβεῖ τροφές νὰ ἀγοράσει.
Ὁ Κύριος τούς ἀπαντᾷ μ᾿ αὐτὰ νὰ τούς χορτάσουν μὲ τρόφιμα ποὺ ἔχουνε, ἀλλὰ μὴν ἀγοράσουν.
Τοῦ ἀπαντοῦν οἱ μαθηταὶ ἀλήθεια καὶ καθάρια πώς πέντε ἄρτους ἔχομεν τροφὴ καὶ δύο ψάρια.
Τούς λέγει τότε ὁ Κύριος ἐκεῖ νὰ τοὺ τὰ πᾶνε πέντε χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπὸ αὐτὰ θὰ φᾶνε.
Ὁ Κύριος τὰ εὐλογεῖ μὲ θεϊκά του χέρια χόρτασαν ὅλοι καὶ ἔμειναν καὶ δώδεκα πανέρια.
Σὰν ἔκανε ὁ Κύριος τὸ μέγα αὐτὸ θαῦμα
μὲ μαθητάς του ἔφυγε μὲ πλοῖον ἐν τῷ ἅμα.
Ἀπέφυγε τὸν ἔπαινον καὶ τὴν κενοδοξία ἔδειξε τὴν ταπείνωση ποὺ ἔχει μεγάλη ἀξία.
Ὁ κόσμος εἰς τὴν ἔρημον ἐπῆγε μὲ ἐλπίδα, ἐκεῖ συνάντησε Θεὸν δὲν βρῆκε καταιγίδα.
Ἡ ἐλπίδα εἶναι ἀρετὴ πάρα πολὺ μεγάλη
πίστη νὰ ἔχει ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ ἀμφιβάλλει.
Νὰ ἔχει πίστη στὸν Θεὸν ἐλπίδα καὶ ἀγάπη τίποτα νὰ μὴν φοβηθεῖ εἰς τὴ ζωὴ ἄν πάθει.
Ἀκόμα καὶ τὸν θάνατον δὲν πρέπει νὰ φοβᾶται ὅτι πηγαίνει στὸν Θεὸν αὐτὸ νὰ συλλογᾶται.
Ὅλοι μας μόνο στὸν Θεὸν νὰ ἔχομε ἐλπίδα ἔκανε διὰ τὸν ἄνθρωπον αἰώνια πατρίδα.
Ἐλπίδα μόνο στὸν Θεὸν νὰ ἔχομεν στὴν καρδιά σας μὴν ἔχομεν στὸν ἄνθρωπο καὶ στὰ ἀργύριά σας.
Πρόσκαιρα εἶναι καὶ φθαρτὰ τὰ πλούτη τῶν ἀνθρώπων γιατὶ ἀνθρώπου ἡ ψυχὴ θὰ πάει σ᾿ ἄλλο τόπο.
Τὸν πλούσιον ὁ Κύριος δὲν τόνε μακαρίζει μόνο τὸν ἐλεήμονα τὸν πλοῦτον σὰν σκορπίζει.
Μεγάλο δῶρον ἡ ἐλπίς ἄνθρωπος σὰν τὴν ἔχει εἶν᾿ ἐντολὴ ἀπ᾿ τὸν Θεὸν πρέπει νὰ τὴν προσέχει.
Ζητῆστε καὶ λαμβάνεται λέγει ὁ Κύριος μας πίστη καὶ ἐλπιδα νὰ ᾿χομεν ὅλοι εἰς τὸν Θεό μας.
Εὐτυχισμένον ἄνθρωπον ἐκεῖνον ποὺ ἐλπίζει
ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ αὐτὸν τὸν μακαρίζει.
Ἀγάπη, πίστη, προσευχὴ καὶ στὸν Θεὸν ἐλπίδα νὰ μᾶς χαρίσει ὁ Κύριος αἰώνια πατρίδα.
Θ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑΣ)
Σήμερον τὸ Εὐαγγέλιον λέγει στὴν ὁμιλία νὰ ἔχομε πίστη δυνατὴ ὄχι ὀλιγοπιστία.
Βλέπομεν τρία πράγματα στὸν κόσμο τούς ἀνθρώπους ποὺ ἔζησαν ἐδῶ στὴ γῆ σὲ διαφόρους τόπους.
Τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον λέγει ἐν συνεχείᾳ
πώς Πέτρος ὁ Ἀπόστολος εἶχεν ὀλιγοπιστία.
Τὸν Ἰησοῦ διδάσκαλο θέλει νὰ συναντήσει
μὰ ἔπρεπε στὴ θάλασσα αὐτὸς νὰ περπατήσει.
Περπάτησε φοβήθηκε ἄνεμο ποὺ φυσοῦσε ἐνόμιζε πώς θὰ πνιγεῖ καὶ ὀλιγοπιστοῦσε.
Καὶ τότε ὀλιγόπιστον Χριστὸς τὸν ὀνομάζει
δέν εἶχε πίστην στερεὰν μὲ τὸν καιρὸν τρομάζει.
Ψυχράνθηκε ἡ πίστη του, ἄρχιζε νὰ βουλιάζει Κύριε εἶπε Σῶσον με, εἰς τὸν Χριστὸν φωνάζει.
Ὁ Κύριος τότε ἔπιασε τὸν Πέτρο ἀπὸ τὸ χέρι νὰ ἔχει πίστη ζωντανὴ τοῦ εἶπε νὰ τὸ ξέρει.
Στὸν κόσμο ἐδῶ, σ᾿ ὅλη τὴ γῆ ποὺ ζοῦνε οἱ ἀνθρῶποι τριῶν εἰδῶν τῆς πίστεως ὑπάρχουνε ἀνθρῶποι.
Ἔχει ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεὸν πίστη θερμὴ γνησία δεύτερος ὀλιγόπιστος καὶ τρίτος ἀπιστία.
Καὶ φέρνει ὡς παράδειγμα Χριστοῦ ἡ ἐκκλησία σὲ πρόσωπα πολὺ πιστὰ ποὺ ἔχουν εὐλογία.
Τὸν Ἰωσὴφ τὸν Πάγκαλο ποὺ ἔφυγε ἁμαρτία μαζί της γιὰ νὰ κοιμηθεῖ τοῦ ᾿πε ἡ Αἰγυπτία.
Τὴν ἁμαρτία ἔφυγε, εἶχε μεγάλη πίστη
εἶπε τὸν βλέπει ὁ Θεὸς ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι.
Τὸν σώφρονα τὸν τράβηξε τοῦ Ἰωσὴφ χιτώνα ἔμεινε ἁγνὸς καὶ σώφρονας στὸν ἅπαντα αἰώνα.
Καὶ δεύτερο παράδειγμα δι᾿ ὀλιγοπιστία Ἰούδα τὸ παράδειγμα λέγει στὴν ὁμιλία.
Εἰς τὴν ἀρχὴν ἐπίστευεν ὅτι ὁ διδάσκαλός του Υἱὸς Θεοῦ πώς ἤτανε μαθήτευσεν ἐντός του.
Ὅμως τὸ πάθος ἀπέκτησε μὲ τὴ φιλαργυρία ἔγινε ὀλιγόπιστος καὶ ἔκανε προδοσία.
Ἡ Εὔα στὸν παράδεισο εἶχε ὀλιγοπιστία καὶ ἔκανε παρακοὴ εἰς τὸν Θεὸν ἁμαρτία.
Θεὸς προστάζει ὅλους μας ἐχθρούς νὰ ἀγαπούμεν
κι ὁ κόσμος μᾶς παρακινεῖ, πρέπει νὰ τούς μισούμεν.
Πάντοτε νὰ ἐφαρμόζομεν τάς ἐντολάς Κυρίου νὰ ἔχομεν πίστην στερεὰν Πατρὸς ἐπουρανίου.
Ἄνθρωπε μὲ τὰ ἔργα σου τὴν πίστην σου θὰ δείξεις ἄν κάνεις θέλημα Θεοῦ ἤ ὀλιγοπιστήσεις.
Νὰ ἐλεοῦμεν τούς πτωχούς, ὁ Θεὸς μᾶς παραγγέλει ἐκεῖνος ἐλεεῖ ἐμᾶς, ἔτσι καὶ ἐμᾶς μᾶς θέλει.
Αὐτὸ εἶναι συμφέρον μας ὅταν προστάγματά του μὲ πίστη ὑπακούομεν σὰν γνήσια παιδιά του.
∆ιὰ τούς ἐλεήμονας ἔχει ἑτοιμασμένη
τὴν αἰωνία των ζωήν, ποτὲ δὲν τελειώνει.
I´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ∆ΙΑΒΟΛΟΥ)
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής λέγει γιὰ ἕνα πατέρα ποὺ ὁ υἱός του ὑπέφερε τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέρα.
Στὸν Ἰησοῦ γονατιστὸς πῆγε καὶ παρεκάλει νὰ γίνει ὁ υἱὸς καλὰ ὅπως καὶ πρῶτα πάλι.
Τοῦ ᾿πὲ σεληνιάζεται πῆγα στούς μαθητές Σου ἀλλὰ δὲν ἡδυνήθησαν αὐτὸν νὰ θεραπεύσουν
Ὁ Κύριος τότε ἤλεξε αὐτὴν τὴν ἀπιστία
γι᾿ αὐτὸ τὸ ἄρρωστο παιδὶ δὲν εἶδε θεραπεία.
∆ιέταξεν ὁ Κύριος παιδὶ ἐκεῖ νὰ φέρει
νὰ φύγει τὸ διαμόνιον υἱὸς μὴν ὑποφέρει.
Τὸ πῆγαν καὶ ἐπετίμησε δαιμόνιον νὰ φύγει ἐθεραπεύθηι τὸ παιδί, ὁ σατανάς ἐκρύβει.
Γιατὶ ἐρωτοῦν οἱ μαθηταὶ τὸν διδάσκαλον των δαιμόνιον δὲν ἔφευγε μὲ λόγον ἰδικὸν των.
Ὁ Κύριος τούς ἀπαντᾷ διὰ τὴν ἀπιστία δὲν ἔφευγε ὁ σατανάς νὰ γίνει θεραπεία.
Ὡς κόνον τῆς σινάπεως σὰν ἔχετε πίστη ὄρος θὰ μετακινηθεῖ ἀλλοῦ νὰ κατοικήσει.
Γένος αὐτὸ τοῦ σατανᾶ θὰ φύγει κατ᾿ εὐθεία
ἄν ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται καὶ κάνει καὶ νηστεία.
Μὲ δύο ὅπλα ὁ διάβολος ἄνθρωπο πολεμάει
καὶ μὲ δυὸ ὅπλα ὁ ἄνθρωπος τὸν σατανὰ νικάει.
∆ίνει ὁ ἐχθρὸς στὸν ἄνθρωπον θύματα καὶ ἐπιθυμία μὰ τὸν νικᾷ μὲ προσευχὴ ἀλλὰ καὶ μὲ νηστεία.
Μὲ λίγα λόγια βλέπομεν τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου ποὺ πολεμᾷ τὸν ἄνθρωπο δὲν σταματᾷ καθόλου.
Πολὺ μισεῖ τὸν ἄνθρωπο τὸ πλάσμα τοῦ Κυρίου εἶν᾿ φθονερὸς παγκάκιστος στόμα δηλητηρίου.
Γιατὶ μισεῖ τὸν ἄνθρωπο κάποιος θὰ ἐρωτήσεις στὴν ἀπορία του αὐτὴ Θεὸς θὰ ἀπαντήσει.
Ὁ διάβολος ἔχει ἄδεια ἄνθρωπο νὰ πειράζει καὶ τοῦ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς ποὺ πάντα ἐξουσιάζει.
Κι αὐτὸ τὸ ἔκανε ὁ Θεὸς ἀνθρώπου γιὰ καλό του νὰ δείξει ὅτι ἀγαπᾷ τὸ πλάσμα τὸ δικό του.
Θέλει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ οὐράνιος πατέρας θερμὰ νὰ τὸν σεβόμεθα τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέρα.
Ὁ διάβολος τὸν ἄνθρωπο στέλνει στὴν ἁμαρτία ὁ ἄνθρωπος τὸν πολεμᾷ μὲ προσευχὴ νηστεία.
Κι ὅταν ἀκούει στὸν Θεὸν τὶς ἐντολές του κάνει δίνει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπον ἀμάραντο στεφάνι.
Τότε σκάει ὁ διάβολος γιατὶ δὲν τοῦ ἀρέσει τονὲ νικᾷ ὁ ἄνθρωπος τὸν βγάζει ἀπὸ τὴ μέση.
Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ὁ χριστιανὸς διάβολο μὴ φοβᾶται εἶναι ἀνίσχυρος ἐχθρὸς αὐτὸ νὰ συλλογᾶται.
Νὰ ἀγαπῶμεν τὸν Θεὸν μὲ ὅλην μας τὴν καρδία καὶ νὰ μισῶμεν τὸν ἐχθρὸν καὶ κάθε ἁμαρτία.
∆ιὰ τάς ἁμαρτίας μας Χριστός μας ἐσταυρώθη ἔχυσε Αἷμα Θεϊκὸ καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐσώθη.
ΙΑ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑΣ)
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής γράφει στὴν ὁμιλία ἀγάπη νὰ ἔχει ὁ ἄνθρωπος ποτὲ μνησικακία.
Μᾶς ἐξηγεῖ παραβολὴ μυρίων τῶν ταλάντων πρέπει νὰ ἐφαρμόζομεν οἱ χριστιανοὶ προπάντων.
∆ανείστηκε ἕνας πτωχὸς ἕνα ποσὸ χρημάτων
νά του τὰ δώσει ἐν καιρῷ σὰν ἔχει τέλος πάντων.
Σὰν ἦρθε ὅμως ὁ καιρὸς δὲν εἶχε νὰ πληρώσει τὰ χρήματα ποὺ τοῦ ἔδωσε νὰ τὰ ἀνταποδώσει.
Καὶ λέγει εἰς τὸν Κύριον νὰ ᾿χει μακροθυμία νὰ ἐπιστρέψει δάνειον ζητοῦσε προθεσμία.
Τὸν ἐλυπήθη ὁ Κύριος τὸ δάνειον χαρίζει
ὁ ἄνθρωπος ἐχάρηκε στὸ σπίτι τοῦ γυρίζει.
Στὸν δρόμο γιὰ τὸ σπίτι του καὶ πρίν νὰ ξεκλειδώσει εἶδε ἄνθρωπον ποὺ δηνάρια ἑκατὸ τοῦ εἶχε δώσει.
Τοῦ ζήτησε τὰ χρήματα, δὲν εἶχε, τὸν βιάζει
γιὰ νὰ τοῦ δώσει τὰ λεπτὰ στὴν φυλακὴ τὸν βάζει.
Οἱ σύνδουλοι λυπήθηκαν τὸ λέν στὸν Κύριό του ἐκεῖνος τὸν ἐκάλεσε καὶ μίλησε ἐμπρός του.
Τοῦ εἶπε δοῦλε πονηρὲ ἐγὼ τὸ δάνειόν σου ὅλον σου τὸ ἐχάρισα, πῆγες στὸ σπιτικό σου.
Τὸ ἴδιο ἔπρεπε καὶ σὺ στὸ σύνδουλο νὰ πράξεις ὅπως σοῦ χάρισα ἐγὼ διὰ νὰ εἶσαι ἐντάξει.
Τὸν δίνει στούς βασανιστάς στὴ φυλακὴ κλεισμένο ὥσπου ποσὸ ἐπιστραφεῖ ποὺ εἴχενε παρμένο.
Ταλάντων τὴν παραβολὴ ὅλοι μας νὰ ἀκοῦμε γιατὶ ἁρμόζουν δι ἡμᾶς γιὰ νὰ συμμορφωθοῦμε.
Εἶναι κακὸ στὸν χριστιανὸ μεγάλη ἁμαρτία ἀγάπη θέλει ὁ Θεὸς ὄχι μνησικακία.
Ἐκείνος νὰ μᾶς συγχωρεῖ ὅλες τὶς ἁμαρτίες ἐμεῖς κακία ἔχομε γιὰ χίλιες δύο αἰτίες.
Μᾶς ἔφταιξε ἕνας ἄνθρωπος δὲν τόνε χαιρετοῦμε καὶ ἀπὸ τὴν κακία μας δὲν θέμε νὰ τὸν δοῦμε.
Παράδειγμα νὰ πάρομεν ἀπὸ τὸν Κύριόν μας
ποὺ ἐσταυρώθηκε γιὰ ἐμᾶς γιὰ πταῖσμα ἰδικόν μας.
Στούς σταυρωτάς Του ἔδειξε τὴν ἀνεξικακία
καὶ ὅλους τούς συγχώρησε τούς ἐχθρούς ἀπὸ καρδία.
Ὅταν δὲν συγχωρήσουμεν πώς θὰ συγχωρεθοῦμεν ἀγάπη θέλει ὁ Θεὸς καὶ νὰ συμορφωθοῦμε.
Στὴν προσευχὴ Πάτερ ἡμῶν ἐμᾶς ἔχει διδάξει
νὰ συγχωροῦμεν τούς ἐχθρούς γιὰ νὰ εἴμαστε ἐντάξει.
Ὁ πρωτομάρτυς Στέφανος σὰν τὸν λιθοβολοῦσαν τὰ αἵματα ἀπ᾿ τὸ σῶμα του ἀδιάκοπα κυλοῦσαν.
Τὴν προσευχή του ἔκανε στὸν οὐράνιο πατέρα πρίν παραδώσει τὴν ψυχὴ ἐκείνη τὴν ἡμέρα.
Καὶ τὸν Θεὸν παρακαλεῖ νὰ μὴν τούς τιμωρήσει τὸ πληγωμένο σῶμα του τὸ αἷμα εἶχε κοκκινίσει.
Ἂς πάρωμεν παράδειγμα ἐχθρούς νὰ ἀγαποῦμεν ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾷ καὶ θέλει νὰ σωθοῦμε.
ΙΒ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΩΖΕΙ Ἤ ΚΟΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ)
Σήμερα στὸ Εὐαγγέλιον ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος λέγει στὸν Κύριον Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπῆγε ἕνας νέος.
Ὁ νέος ἦταν εὐσεβής θέλησε νὰ ρωτήσει
μὲ ποίον τρόπον τὴν αἰώνιον ζωὴν κληρονομήσει.
Ὁ Κύριος ἀπήντησε τότε ἐν συνεχείᾳ ὅλες τὶς δέκα ἐντολές νὰ εὕρῃ σωτηρία.
Ὁ νεαρὸς τοῦ ἀπάντησε πώς ὅλες τὶς τηροῦσε θέλει νὰ εἶναι τέλειος τὸν Κύριον ἐρωτοῦσε.
Ὁ Κύριος τοῦ ἀπαντᾷ ἄν θέλει νὰ εἶναι ἐντάξει
τὴν συμβουλὴ ποὺ θὰ τοῦ πεῖ θὰ πρέπει νὰ τὴν πράξει.
Ὁ νέος εἶχε κτήματα, τοῦ εἶπε νὰ τὰ πουλήσει
καὶ τούς ἀνθρώπους τούς πτωχούς ὅλους νὰ ἐλεήσει.
Σὰν ἄκουσε ὁ νεαρὸς τὴν ἐντολὴ Κυρίου μὲ λύπη ἀνεχώρησεν τοῦ ἀκροατηρίου.
Στούς μαθητές ὁ Κύριος εἶπε μὲ δυσκολία ὁ πλούσιος κληρονομεὶ ζωὴν τὴν αἰωνία.
∆έν εἶναι ἀκατόρθωτον ἄνθρωπος σὰν θελήσει νὰ λυπηθεῖ ἕνα πτωχὸν καὶ νὰ τὸν ἐλεήσει.
Σὰν ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον στὴ γῆ ὁ Κύριος μας στὸν πλοῦτο ἀνισότητα ἔδωσε γιὰ καλό μας.
Ἄν ἦταν ὅλοι πλούσιοι στὴ γῆ ποὺ κατοικοῦνε ἔπρεπε ἀναγκαία πράγματα ὅλοι νὰ ὑστεροῦνε.
Τέχνη δὲν θὰ ἤξερε ὁ ἄνθρωπος καὶ κάθε ἐργασία ἐργάτες δὲν θὰ ὑπήρχανε νὰ κτίσουν κατοικία.
Ἕνα μόνο παράδειγμα γιὰ πλούσιους σᾶς γράφω καὶ τώρα καὶ γιὰ τούς πτωχούς διαβάστε παρακάτω.
Ἄν ὅλοι ἤτανε πτωχοὶ θὰ ὑπέφερε ὁ κόσμος
γι᾿ αὐτὸ τούς ἔστειλε ὁ Θεὸς μὲ πανσοφία ὅμως.
∆έν ἔχει χρήματα ὁ πτωχός, θὰ πάει νὰ δουλεύψει νὰ πληρωθεῖ τὸν κόπο του, ποτέ του δὲν θὰ κλέψει.
Ὁ πλούσιος ὁ ἄνθρωπος εἰς τούς πτωχούς νὰ δίνει διότι ἐντολὴ Θεοῦ εἶν᾿ ἐλεημοσύνη.
Τὶ κέρδισε ὁ πλούσιος ποὺ ὁ Λάζαρος πεινοῦσε ἔτρωγε καὶ ἔπινε καλὰ καὶ δὲν τὸν ἐλεοῦσε.
Αὐτὸς ἐδιασκέδαζε μὲ τούς δικούς του φίλους
καὶ τοῦ Λαζάρου οἱ πληγές ἐγλύφοντο ἀπὸ σκύλους.
Ὅταν ἐπέθαναν κι δυὸ πῆγαν σὲ ἄλλα μέρη Λάζαρος στὸν παράδεισο, πλούσιος ὑποφέρει.
Ζητούσε ἀπ᾿ τὸν Ἀβραάμ γιὰ νὰ τὸν ἐλεήσει
δέν εἶχε νερὸ στὴν κόλαση τὴν γλώσσα νὰ δροσίσει.
Γι᾿ αὐτὸ στὸν νέο σήμερα δίνει παραγγελία νὰ ἐλεήσει τούς πτωχούς νὰ βρεῖ τὴ σωτηρία.
Πλούσιος εἶν᾿ ὁ Ἀβραάμ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη γύριζε τάϊζε πτωχούς μὲ ἐλεημοσύνη.
Μὲ τούς πολλούς στὸ σπίτι του ποὺ ἔβαζε ἀράδα τρεῖς ἄγγελους φιλοξενεῖ εἶν᾿ ἡ Ἁγία Τριάδα.
Καὶ τὸν κατέστησε ὁ Θεὸς κι ἔχει μεγάλη ἀξία ἄρχοντα στὸν παράδεισο καὶ Αἰώνια Βασιλεία.
ΙΓ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ)
Τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον σήμερον ὁμιλία γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Θεοῦ μακροθυμία.
∆έν τιμωρεῖ τὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς σὰν ἁμαρτάνει τὸν περιμένει πάντοτε μετάνοια νὰ κάνει.
Ὁ Κάιν πρῶτος ἔκανε τὴν ἀδελφοκτονία
δέν τὸν τιμώρησε εὐθύς τοῦ ᾿δωσε προθεσμία.
Τὸν ἄφησε ἐλεύθερον γιὰ νὰ μετανοήσει
καὶ ἀπὸ πατέρα τὸν Θεὸν συγνώμη νὰ ζητήσει.
Ἀφοῦ δὲν μετανόησε τοῦ ᾿βαλε τιμωρία
νὰ τρέμει σ᾿ ὅλη τὴν ζωὴν μὴν ἔχει ἡσυχία.
Βλέπει ὁ Θεὸς ἀπὸ ψηλὰ τὴν κάθε ἁμαρτία. δὲν τιμωρεῖ ἀπότομα ἔχει μακροθυμία.
Μὲ τὴν μακροθυμίαν του ἔχει καὶ εὐσπλαχνία χαρίζει εἰς τὸν ἄνθρωπο κάθε του ἁμαρτία.
Τὸ φάρμακο στὸν ἄνθρωπο νὰ δίνει σωτηρία νὰ ἀποστραφεῖ ἁμαρτωλὸς τὴν κάθε ἁμαρτία.
Τὸν ἄνθρωπο ἐλεύθερο Θεὸς τὸν ἔχει ἀφήσει τὶς ἁμαρτίες συγχωρεῖ ὅταν μετανοήσει.
Συγχώρεσε τὸν ἄσωτο Ζακχαῖο καὶ τελώνη καὶ Νινευτίτες συγχωρεῖ δὲν χάλασε τὴν πόλη.
Ὁ πολυεύσπλαχνος Θεὸς θέλει ὅλοι νὰ σωθοῦμε ὅπως Αὐτὸς μᾶς ἀγαπᾶ κι ἐμεῖς νὰ ἀγαποῦμε.
Εἶναι εὔκολες καὶ ἅγιες οἱ ἐντολές ποὺ δίνει νὰ ἐκτελοῦμεν πάντοτε καὶ μὲ εὐγνωμοσύνη.
Τὸν ἀγαπᾷ τὸν ἄνθρωπο εἶν᾿ πλάσμα ἰδικόν του πρὸς χάρη μας θυσίασε μονογενὴ υἱὸν Του.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀχάριστος ἁμάρτησε τὸ ξέρει διὰ τάς ἁμαρτίας μας Υἱὸς Του ὑποφέρει.
Ἀνέβηκεν εἰς τὸν Σταυρὸν γι᾿ ἀνθρώπου σωτηρία Θεὸς ὁ ἀναμάρτητος ἀπὸ φιλανθρωπία.
Ἀχάριστος ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶχε στὸ μυαλό του ἀθῶος καὶ ἀναμάρτητος ἤτανε ὁ Θεός του.
Τὶ νὰ πρωτοθαυμάσουμεν στοῦ Ἰησοῦ τὰ πάθη ἔδειξε σὲ μᾶς ἁμαρτωλούς ὅλην του τὴν ἀγάπη.
Ἐδίψασε καὶ ζήτησε νερὸ νὰ ξεδιψάσει ὄξος, χολὴ ὁ ἄνθρωπος τοῦ᾿πὲ νὰ δοκιμάσει.
Ὁσάκις ἁμαρτάνομεν πρέπει νὰ τὸ σκεφτοῦμεν
πώς τὴν Ἁγίαν του πλευρὰν μὲ λόγχη τὴν κεντοῦμε.
Καὶ τώρα καθημερινῶς κάνομε ἁμαρτία καὶ ὅμως μᾶς ἀνέχεται ἀπὸ φιλανθρωπία.
Μεγάλες εἶν᾿ δωρεές σὲ ἄνθρωπο ποὺ ᾿χει δώσει πώς ἠμπορεῖ ὁ ἄνθρωπος αὐτές νὰ ξεπληρώσει.
∆έν μᾶς ζητάει χρήματα ἀνάγκη μας δὲν ἔχει εἶναι φιλόστοργος Θεὸς καὶ ὅλους μᾶς προσέχει.
Ἑτοίμασε παράδεισο νὰ εἴμαστε μαζί του ποὺ εἶναι ἀπερίγραπτη ἀγάπη ἡ δική του.
Συγχώρεσέ μας στοργικὲ οὐράνιε πατέρα
καὶ ἐμένα τὸν ἁμαρτωλὸν ποὺ φταίω νύκτα μέρα.
∆´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Σήμερον ἡ παραβολὴ Ἁγίου Εὐαγγελίου ὁμιλεῖ περὶ κολάσεως πυρὸς τοῦ αἰωνίου.
Εἰδοποιεῖ τὸν ἄνθρωπον νὰ κάνει τὰ καλά του ἄν θέλει νὰ εἶναι ὁ Χριστὸς αἰώνια κοντά του.
Εἶπε ὅτι ἕνας βασιλιάς πάντρεψε τὸν υἱόν του καὶ ἀνθρώπους ἐκάλεσε στὸ σπίτι τὸ δικό του.
∆ύο φορές μὲ δούλους του εἶχε ὅλους καλέσει ποὺ γιόν του βασιλόπουλο θέλησε νὰ παντρέψει.
Ἀρνήθηκαν τὸ κάλεσμα αὐτὸ οἱ καλεσμένοι περιφρονούν τὸν βασιλιὰ ἄδικα περιμένει.
Ὁ γάμος ἦταν ἕτοιμος ἀλλὰ οἱ κεκλημένοι ἐφάνηκαν ἀνάξιοι καὶ καταδικασμένοι.
∆έν σταματᾷ ὁ βασιλιάς δούλους του πάλι στέλνει
νὰ ἀκούσουνε στὰ λόγια τους πάλι τούς παραγγέλνει.
Καὶ πονηρούς καὶ ἀγαθούς στὸ γάμο νὰ καλέσουν
τὴν πρόσκληση νὰ τὴν δεχθοῦν νὰ τούς παρακαλέσουν.
Οἱ δοῦλοι τότε ἔφεραν ἀνθρώπους καλεσμένους καὶ ἦταν ὅλα ἕτοιμα ὁ γάμος γιὰ νὰ γένει.
Ἐκοίταξε ὁ βασιλιάς ὅλους τούς καλεσμένους νὰ εἶναι μὲ τὸ ἔνδυμα τοῦ γάμου στολισμένους.
Εἶδε καὶ ἕνα ἄνθρωπον δὲν εἶχε ἔνδυμα γάμου τότε τοῦ λέγει ὁ Κύριος τὶ θές ἐσὺ κοντά μου.
Ὁ βασιλιάς τὸν δοῦλο του τὸν εἶχε διατάξει στὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ νὰ τὸν πετάξει.
∆ικαιοκριτής ὁ Θεὸς ἄλλους θὰ στεφανώσει
καὶ ἄλλους εἰς τὴν κόλαση αὐτὸς θὰ παραδώσει.
Τὸν Λάζαρον τὸν ἔστειλε στοῦ Ἀβραάμ τὸν κόλπον τὸν ἄσπλαχνον τὸν πλούσιον εἰς τῆς βασάνου τόπον.
Νὰ μὴν ὑβρίσεις ἀδελφὸν οὔτε περιφρονήσεις γιατὶ σὲ γαίενα πυρὸς ἐκεῖ θὰ κατοικήσεις.
Καὶ ὅποιος βάζει σκάνδαλα διὰ τὸν ἀδελφό του σὲ σκώληκα ἀτελεύτητο βάζει τὸν ἑαυτόν του.
Γράφει ἡ Ἀποκάλυψις τὴν κάθε ἁμαρτία ὅταν τὴν κάνει ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔχει τιμωρία.
Σὰν δειλιάζει ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἀπιστία φονεύει ἄλλο ἄνθρωπο καὶ πράττει τὴν πορνεία.
Μαγεύει, λέγει ψέματα, ἔχει εἰδωλολατρία ὑβρίζει καὶ περιφρονεῖ καὶ κάνει ἀδικία, χρειάζεται μετάνοια νὰ βρεὶ τὴ σωτηρία.
Μιὰ βάσανος κολάσεως μπορεῖ νὰ ἐκφοβήσει ἄνθρωπο τὸν ἁμαρτωλὸ γιὰ νὰ μετανοήσει.
Πρέπει νὰ καταλάβουμεν Χριστὸς εἶναι ΑΓΑΠΗ ἔχυσε αἷμα θεϊκὸ γιὰ τὰ δικά σας πάθη.
Εἶναι λοιπὸν συμφέρον μας κι ἐμεῖς νὰ ἀγαπούμε ὅλες τὶς 10 ἐντολές πάντοτε νὰ τηροῦμε.
Μεσίτριαν νὰ ἔχουμε ὅλοι τὴν Παναγία νύκτα καὶ μέρα εὔχεται νὰ βροῦμε σωτηρία.
Ὦ Παναγία ∆έσποινα εἰς τὸν μονογενή σου
νὰ σώσει ἐμᾶς ἁμαρτωλούς κάνε τὴν προσευχή σου.
ΙΕ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ)
Γράφει στὸ Εὐαγγέλιον ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος προσῆλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν εἷς νομικὸς καὶ νέος.
∆ιδάσκαλε τὸν ἐρωτᾷ ποιὰ ἐντολὴ μεγάλη
δίνει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο ποὺ νὰ μὴν ἔχει ἄλλη.
Ὁ Κύριος τοῦ ἀπαντᾷ πώς εἶναι ἡ ἀγάπη δῆθεν πώς εἶχε ἄγνοια ἐρώτησε νὰ μάθει.
Νὰ ἀγαπήσεις τὸν Θεὸν μὲ ὅλην τὴν καρδιά σου μὰ καὶ μὲ ὅλη τὴν ψυχὴ καὶ τὴ διάνοιά σου.
Αὐτὴν εἶν᾿ ἡ πρώτη ἐντολὴ ἀπ᾿ ὅλες πιὸ μεγάλη καὶ τώρα γιὰ τὴν δεύτερη τοῦ ἐξηγεῖ καὶ πάλι.
Νὰ ἀγαπᾷς πλησίον σου ὅπως τὸν ἑαυτόν σου
καὶ εἰς τὴ γῆ ἐδῶ ποὺ ζεῖς αὐτὸς νἄναι ὁ σκοπός σου.
Ὁ νομικὸς τὴ συμβουλὴ παίρνει ἀπ᾿ τὸν Κύριόν μας ποὺ ἔχουμε ἀπάντηση καὶ γιὰ τὸν ἑαυτόν μας.
Ὅλοι πρέπει νὰ ἔχομε εἰς τὸν Θεὸν ἀγάπη
ποὺ ξεριζώνει ἀπ᾿ τὴν καρδιὰ τὰ ψυχοφθόρα πάθη.
Καὶ ἡ δευτέρα ἐντολὴ μιλεῖ γιὰ τὸν πλησίον ἔχουν τὴν ἴδια ἔννοια οἱ ἐντολές οἱ δύο.
Σὰν ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος Κύριον τὸν Θεόν του ἀλλὰ καὶ τὸν πλησίον του ὡσὰν τὸν ἑαυτόν του, τότε θὰ εἶναι εὐτυχής σὲ ὅλη τὴ ζωή του.
Στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀγαπᾷ Θεὸς θὰ κατοικήσει θὰ λάβει πνεῦμα Ἅγιον τὸν νοῦ του θὰ φωτίσει.
Θὰ χαίρεται παντοτινὰ ποὺ θὰ ἔχει τὴν ἀγάπη
θὰ ᾿ναι ἡ καρδιά του καθαρὴ καὶ δὲν θὰ ἔχει πάθη.
Ὁ Παῦλος ὁ Ἀπόστολος σὲ μιὰν ἐπιστολή του γιὰ τὴν ἀγάπη ὁμιλεῖ μὲ ὅλη τὴν ψυχή του.
Ὡσὰν πατέρας στοργικὸς γράφει στούς Κορινθίους ὅσοι πιστεύουν στὸν Χριστὸν τούς θέλει ὅλους Ἁγίους.
Στολίζει ὅλες τὶς ψυχές πάντα μὲ τὴν ἀγάπη
καὶ ξεριζώνει ἀπ᾿ τὴν καρδιὰ τὰ ἄγρια της πάθη.
Ἐὰν τὶς γλῶσσες ὁμιλῶ ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων ἀγάπης ὅμως ὑστερῶ δὲν θάχω ὡραῖον μέλλον.
Ἐὰν γνωρίζω σχέδια Θεοῦ καὶ ἔχω γνώση
καὶ στὴν ἀγάπη ὑστερῶ ποιὸς θὰ μὲ ἐλευθερώσει;
Ἄν δώσεις τὰ ὑπάρχοντα γιὰ ἐλεημοσύνη μὲ δίχως νὰ τούς ἀγαπῶ δὲν ὠφελεῖ ἐκείνη.
Ἐπίσης ἄν μοῦ κάψουνε μές τὴ φωτιὰ τὸ σῶμα δίχως ἀγάπη στὴν ψυχὴ δὲν ὠφελεῖ ἀκόμα.
Ἡ ἀγάπη πάντα χαίρεται εἶν᾿ ἐντολὴ ἡ πρώτη οἱ ἄλλες ὅλες ἀρετές ἀκολουθοῦν κατόπι.
Εἶναι τὸ μόνο φάρμακο ποὺ θεραπεύει πάθη γιατὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὅλος ΑΓΑΠΗ.
Σὲ εὐχαριστοῦμε Κύριε ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας
τὸν ἄνθρωπον τὸν ἀγαπᾷς, φροντίζεις τὸ καλό μας.
Ὑπέμεινες πάθη φρικτὰ νὰ τὸν ἐλευθερώσεις καὶ ἔχεις αἰώνια ζωὴ ἕτοιμη νὰ τὸν σώσεις.
Τὶ νὰ ἀνταποδώσωμεν εἰς τὴν Θεότητὰ Του
νὰ ἐκτελοῦμεν ἀξίωσον τάς Θείας ἐντολάς Σου.
ΙΣΤ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΟΛΟΙ ΕΧΟΜΕΝ ΤΑΛΑΝΤΟ)
Ὁ οὐράνιος πατέρα μας καὶ ποιητής τῶν πάντων μᾶς λέγει εἰς τὸν λόγον του παραβολὴ ταλάντων.
Τάλαντα ἔδωσε ὁ Θεὸς σὲ ὅλους τούς ἀνθρώπους
στούς πλούσιους καὶ στούς πτωχούς σὲ διαφόρους τόπους.
Σὲ ἕναν πέντε τάλαντα τοῦ εἶχε χαρισμένα ἠργάσθη τὰ ἐπέστρεψε πολλαπλασιασμένα.
Ἀντὶ τὰ πέντε τάλαντα δέκα τοῦ ἐπιστρέφει
ὁ Κύριος εὐχαριστεῖ τὸν δοῦλον ὅπως πρέπει.
Εὖ ∆οῦλε ἀγαθὲ πιστὲ διὰ ὀλίγον κόπον
εἴσελθε στὸν παράδεισον εἰς τοῦ Θεοῦ τὸν τόπον.
Σὲ ἄλλον δοῦλον ὁ Κύριος δύο τάλαντα εἶχε δώσει τὰ ἐπέστρεψε διπλάσια μὲ κόπο κατορθώσει.
Κι αὐτὸν τὸν εὐχαρίστησε ποὺ ᾿χε διπλασιάσει τοῦ εἶπε εἰς τοῦ Ἀβραάμ κόλπους νὰ ἡσυχάσει.
Σὲ ἄλλο δοῦλο τάλαντο ἕνα τοῦ ᾿χε δοσμένο
εἶν᾿ ὀκνηρὸς καὶ πονηρὸς στὴ γῆ τὸ ᾿χε κρυμμένο.
Ἄσχημα αὐτὸς ἐπέστρεψε τάλαντο τὸ δικό του καὶ ὁμολόγησε σκληρὸν αὐτὸς τὸν Κύριόν του.
Ὁ Κύριος διέταξε νὰ πάρουν τάλαντό του
καὶ τὸν ἀχρεῖο δοῦλον του νὰ βγάλουν ἀπὸ ᾿μπρός του.
Στὸ σκότος τὸ ἐξώτερον τοῦ εἶπε νὰ καθήσει ποὺ ὁ βρυγμὸς καὶ ὀδυρμὸς δὲν ἔχει σταματήσει.
Ἐνημερώνει ὁ Κύριος τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων νὰ κανονίσουν αἰώνια τὸν ἰδικόν τους τόπον.
∆ίκαιος καὶ φιλάνθρωπος εἶν᾿ ὁ Θεὸς καὶ δίνει ὅλοι οἱ ἀνθρώποι νὰ σωθοῦν ἔχει δικαιοσύνη.
- 57 -
Προεῖδεν λέγει ὁ Κύριος πταῖσμα τοῦ πρωτοπλάστου ἡ πτώση δὲν ἠμπόδισε τὴν ἀγαθοέργειὰν του.
Καὶ προδοσία πρόβλεψε Ἰούδα Ἀποστόλου δὲν καταργεῖ τὴν ἐκλογὴν ἀξίωμα καθόλου.
Σὲ ἀνθρώπους τάλαντα πολλὰ σὲ ἄλλους λίγα δίνει δικαιοκρίτης ὁ Θεὸς κάνει δικαιοσύνη.
Τὸ τάλαντο ὁ ἄνθρωπος σὰν πολλαπλασιάσει Θεὸς θὰ εὐχαριστηθεῖ θὰ τὸν ἐγκωμιάσει.
Τάλαντο ἔδωσε παντοῦ ἀπὸ φιλανθρωπία
στὸν πλούσιον καὶ στὸν πτωχὸν ἐξαίρεση καμμία.
Γράφομεν ἕνα παράδειγμα ἡ χήρα Σαρεπτεία στὴν Σιδωνία Σεραπτὰ ἤτανε ἀναμβρία.
Πείνα μεγάλη, ὑστερεῖ νὰ ζήσει ὀρφανά της,
προφήτη Ἠλία ὁ Θεὸς τῆς ἔστειλε κοντά της.
Μιὰ χούφτα ἀλεύρι ἔβαλε τότε καὶ λίγο λάδι
ἡ χήρα κι ὀρφανὰ παιδιὰ θὰ ἔτρωγαν τὸ βράδυ.
Ὁ Ἅγιος τὴν παρακαλεῖ κι ἐκεῖνος νὰ δειπνήσει στὸ σπίτι της θὰ πήγαινε γιὰ νὰ τὸ εὐλογήσει.
Ἔψησε πίτα ἔφαγαν ὅλοι τὸ ἴδιο βράδυ
ἡ σκάφη ἀλεύρι γέμιζεν καὶ τὸ πιθάρι λάδι.
Ὁ αὐτὸς πολλαπλασιασμὸς ἔγινε τῶν ταλάντων ποὺ ὁ προφήτης ἔκανε τὸ θαῦμα τέλος πάντων.
ΙΖ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(ΕΠΙΜΟΝΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ)
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής γυναίκα Χαναναία ποὺ εἶχε ἀρετὴ ἐπιμονῆς ἀνέφερε σπουδαία.
∆αιμόνιον τὴν κόρη της τὴν τυραννοῦσε ἐπῆγε εἰς τὸν Κύριον τόνε παρακαλοῦσε.
Ὁ Κύριος τὴν ἄκουσε, ἀπάντηση δὲν δίνει, τὴν κόρην νὰ θεραπευθεῖ ἐφώναζεν ἐκείνη.
Τῆς ἀπαντᾷ ὁ Κύριος τὸν ἄρτον γιὰ τὰ σκυλάκια
δέν πρέπει νὰ τὸν ἀφαιρέσωμεν ἀπ᾿ τὰ πιστὰ παιδάκια.
Γιὰ τὰ σκυλάκια Κύριε τὰ ψίχουλα μαζεύουν ἀπὸ τραπέζι τοῦ σπιτιοῦ ἀπ᾿ ὅ,τι περισσεύουν.
Μεγάλη εἶν᾿ ἡ πίστη σου ὁ Κύριος φωνάζει ἂς γίνει ὅπως θές ἐσὺ εὐθύς τήνε διατάζει.
∆ιέταξεν ὁ Κύριος· τὸ θαῦμα εἶχε γίνει·
ἔγινε ἡ κόρη της καλὰ εὐθύς τὴν ὥρα ἐκείνη.
Ἄνθρωπος ὅλες ἀρετές ἐὰν τὶς ἔχει πράξει χρειάζεται ἐπιμονὴ διὰ νὰ εἶναι ἐντάξει.
Μάθημα ἐξαιρετικὸ γυναίκα Χαναναία
τὴν πίστη καὶ ἐπιμονὴ μᾶς ἔδωσε σπουδαία.
Ὁ ἄνθρωπος μὲ ἐπιμονὴ ἔργα καλὰ νὰ κάνει· νὰ συνεχίζει τὸ καλὸ ὥσπου νὰ ἀποθάνει.
Καὶ ὅταν τὸ σῶμα του ταφεῖ εἰς τὸ νεκροταφεῖον τότε ἡ ψυχὴ στὸν οὐρανὸ θὰ πάρει τὸ βραβεῖον.
∆οκίμασε ὁ Κύριος τῆς Χαναναίας πίστη ποὺ μὲ πολὺ ἐπιμονὴ νικήτρια ἀνεδείχθη.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι μὲ τὴν ἐπιμονή τους
πολλούς ἀνθρώπους ἔφεραν στὴν πίστη τὴ δική τους.
Ὁ Παῦλος ὁ Ἀπόστολος τιμᾷ Θεὸν ἐν πρώτοις γράφει γιὰ τὴν ἐπιμονὴ νὰ ᾿χει σὰν στρατιώτης.
Ἀδιαλείπτως προσευχὴ γράφει σὲ ἐπιστολή του στὴν πρώτη Θεσσαλονικείς ὡραία συμβουλή του.
Στὴν προσευχὴ ὁ χριστιανὸς ὅταν δὲν ἐπιμείνει τοῦ διαβόλου τραύματα παίρνει τὴν ὥρα ἐκείνη.
Ἀνθρώπων συναναστροφάς κακῶν σὰν ἀποφεύγεις καὶ ἐπιμένεις στὴν φυγὴ νικᾷς καὶ θριαμβεύεις.
Σαράντα χρόνια ὁ Μωυσῆς στὴν ἔρημο ἐζοῦσε· εἶχε ἀρετὴ ἐπιμονῆς δὲν τὸν στενοχωροῦσε.
Οἱ Ἅγιοι ἐπίμονα εἰς τὰ μαρτύριὰ των
οἱ δήμιοι τούς ἔκοβαν παντοὺ τὰ σώματὰ των.
Τὸν Ἡσαΐα ἄπιστοι ἔκοψαν μὲ πριόνι
ὡσὰν νὰ ἦταν πλάτανος καὶ νὰ μὴν εἶχε πόνους.
Στὸ στάδιον πνευματικὸ πρόσεχε μὴν γλιστρήσεις στὴν πέτραν τῆς ἐπιμονῆς νὰ βρεῖς νὰ ἀκουμπήσεις.
Καὶ διὰ τὴν ἐπιμονὴν Ἀπόστολος ὁ Παῦλος μᾶς δίνει τὸ παράδειγμα διδάσκαλος μεγάλος.
Τὸν δρόμον λέγει τὸν καλὸν ὅλοι νὰ ἀγωνιστοῦμε μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονὴ γιὰ νὰ στεφανωθοῦμε.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ πρεσβείαις τῶν Ἁγίων θεάρεστα νὰ ζήσωμεν ἀξίωσέ μας βίον.
Α´ ΛΟΥΚΑ (Η ΤΗΡΗΣΙΣ ΘΕΙΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ)
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς λέγει στὴν ὁμιλία στὴν λίμνη τῆς Γενησαρέτ εἶδε ὁ Χριστὸς δυὸ πλοῖα.
Το ἕνα εἶναι τοῦ Σίμωνος Κύριος μέσα μπαίνει καὶ τὸν λαὸν ἐδίδασκε ποὺ ἔξω περιμένει.
Ἐμίλησε στὸν Σίμωνα τὸ δίκτυ νὰ χαλάσει
στὸ βάθος λιμνοθάλασσας ψάρια πολλὰ θὰ πιάσει.
Ὁ Σίμωνας τοῦ ἀπαντᾷ πὼς ἔχει κοπιάσει
ὅλην τὴν νύκτα ψάρευε δίχως ψάρια νὰ πιάσει.
Θὰ ρίξω ὅμως τὸ δίκτυον διὰ τάς συμβουλάς σου,
καὶ θὰ σοῦ εἶμαι ὑπάκοος εἰς τὰ προστάγματά
σου.
Ὁ Σίμωνας ἐκτέλεσε τὴν ἐντολὴ Κυρίου,
μεγάλα ἀποτελέσματα εἶδε ἐντὸς τοῦ πλοίου.
Τὸ πλοῖον του ἐγέμισε μὲ πλῆθος τῶν ἰχθύων
καὶ ἄλλο πλοῖο κάλεσε· ἔφεραν παλικάρια
μέχρι τ᾿ ἀμπάρια γέμισαν τὰ δύο πλοῖα ψάρια.
Σίμων ὁ Πέτρος ἔβλεπε ἐμπρός του μέγα θαῦμα γονάτισε στὸν Κύριον ἀμέσως ἐν τῷ ἅμα.
Τὸν Ἰησοῦν προσκύνησε καὶ τὸν παρακαλάει νὰ βγεῖ ἀπ᾿ τὸ πλοιάριο κάπου ἀλλοῦ νὰ πάει.
Ὁ Σίμωνας ἐσκέφτηκε διὰ τὸν ἑαυτόν του ἄνθρωπος εἶν᾿ ἁμαρτωλός, Θεὸς ἦταν ἐμπρός του.
Τοῦ δίνει θάρρος ὁ Χριστός, Σίμωνος πρώτη θέση τοῦ εἶπε πώς εἰς τὸ ἑξῆς ἀνθρώπους θὰ ψαρέψει.
Ὁ Πέτρος τότε ἄφησε πλοῖον, δίχτυα, οἰκία ἔγινε Ἀπόστολος Χριστοῦ καὶ βρῆκε σωτηρία.
Ὁ Πέτρος ὁ Ἀπόστολος παράδειγμα μᾶς δίνει κέρδισε τὸν παράδεισο ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη.
Τὸ πλοῖο ἐπαράτησε, οἰκία, πεθερά του
στὴν οἰκουμένη ἐκήρυξε Χριστοῦ τὸ ὄνομά του.
Ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς τὴν πρώτη ὁμιλία
χιλιάδες τρεῖς ἐπίστευσαν εἰς τοῦ Χριστοῦ θρησκεία.
Παράδειγμα καὶ γιὰ ἐμᾶς νὰ τὸν ἀκολουθοῦμε τὰ θεῖα τὰ προστάγματα τοῦ Ἰησοῦ νὰ ἀκοῦμε.
Μᾶς δίνει δέκα ἐντολές καὶ σ᾿ ὅλους παραγγέλλει νὰ ἐκτελέσει ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ σωθεῖ ἄν θέλει.
Κτυπάει κάθε Κυριακὴ στὴν ἐκκλησιὰ ἡ καμπάνα ὅπως εἰς τὴν ἀγκάλην της ἔχει παιδιὰ ἡ μάνα.
Ἐμεῖς ὅταν ἀκούσωμεν καμπάνα σὲ ἐκκλησία δουλεύομε σὰν καθημερινὴ τὴν κάθε ἐργασία.
Ὁ Κόσμος ἔχει ἄγνοια στὴν ἐκκλησία θὰ μάθη, νὰ εἶναι πάντα εὐτυχής, νὰ ἀποφεύγει λάθη.
Κυρίου μας τὸ ὄνομα ἔχει ἡ ἡμέρα ἐκείνη
καὶ ὁ Θεὸς στούς χριστιανούς τὴν εὐλογία δίνει.
Ὁ χριστιανὸς ἐδῶ στὴ γῆ πάντα καλὸ νὰ κάνει
θὰ τὸν πληρώσει ὁ Θεὸς καὶ ἐδῶ, κι ὅταν πεθάνει.
∆έν πλάστηκε ὁ ἄνθρωπος στὴ γῆ γιὰ νὰ πλουτίσει ὁ πλοῦτος δὲν ἀκολουθεῖ, στὴ γῆ θὰ τὸν ἀφήσει.
Ἂς δώσει ἄν θέλει ὁ ἄνθρωπος πτωχούς ἐλεημοσύνη θὰ τὸν πληρώσει ὁ Θεὸς σὰν ἔρθει νὰ μᾶς κρίνει.
Β´ ΛΟΥΚΑ (Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΡΘΟΥΣ ΑΓΑΠΗ)
Τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀγάπη
εἶναι γιὰ τὸ συμφέρον του ὁ ἄνθρωπος νὰ μάθει.
Νὰ ἀγαποῦμε τούς ἐχθρούς λέγει ὁ Κύριός μας εἶναι Θεὸς καὶ πλάστης μας καὶ θέλει τὸ καλό μας.
Συμφέρον γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶν᾿ τοῦ ἐχθροῦ ἀγάπη εἶναι τὸ μόνο φάρμακο ποὺ ξεριζώνει πάθη.
Σὰν ἔχει μίσος στὴν καρδιὰ δὲν ἔχει ἡσυχία ξύπνιος καὶ ὅταν κοιμηθεῖ θὰ ἔχει ἀγωνία.
Εἶπε ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο ἐχθρό σου νὰ ἀγαπήσεις καὶ ἄν σοῦ ἔκανε κακὸ εὐθύς νὰ λησμονήσεις.
Παράδειγμα μᾶς ἔδειξε ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του συγχώρεσε τούς σταυρωτάς στὸν Τίμιον Σταυρό του.
Θαύματα ἔκανε πολλὰ καὶ κάθε εὐεργεσία
τὸν φθόνησαν, Τὸν Σταύρωσαν ἀπὸ ἀχαριστία.
Μᾶς ἔδειξε παράδειγμα ἐχθρούς νὰ συγχωροῦμε τὸ μίσος νὰ τὸ διώξωμεν καὶ νὰ τούς ἀγαποῦμε.
Οἱ Ἅγιοι ἐφάρμοσαν τὸ θέλημα Κυρίου
ποὺ οἱ ἐχθροὶ τούς κάνανε βάσανα μαρτυρίου.
Καὶ φέρνει ὡς παράδειγμα διάκου ἡ ἐκκλησία ποὺ τὸν ἐλιθοβόλησαν δίχως καμιὰ αἰτία.
Ἤλεξε τούς προγόνους των καὶ τούς ἐκακοφάνη ποὺ ἔβαλαν στὸν Κύριον ἀκάνθινο στεφάνι.
Στεφάνου πρωτομάρτυρα εἰς τὸ κεφάλι πέτρες
νὰ τὸν σκοτώσουν θέλησαν διὰ σωστές κουβέντες.
Τότε ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος προσευχήθη στὸν ἐπουράνιο Θεὸν διὰ ἐχθρούς εὐχήθη.
Συγχώρεσέ τους Κύριε τὴν ἁμαρτίαν ταύτη
τὸ σῶμα του καὶ ἡ κεφαλὴ εἶν᾿ αἵματα γεμάτη.
Μεγάλη δείχνει ὁ Ἅγιος τότε ἀνεξικακία
διὰ τούς λιθοβολούντας τὸν μὴ λάβουν τιμωρία.
Στούς ἀγαπῶντες τούς ἐχθρούς Κύριος ὑπεσχέθη ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Θεὸν πολύν μισθὸν θὰ ἔχει.
Ἐνόσω εἶν᾿ ἐδῶ στὴ γῆ, θὰ ζεῖ μὲ ἠρεμία καὶ θὰ ἔχει μετὰ θάνατον ζωὴν τὴν αἰωνία.
Ὅσοι πεθάνουν καὶ ἔχουνε ἔχθραν εἰς τὴν καρδίαν ἀπ᾿ τὸν Θεὸν δὲν θὰ ᾿χουνε καμίαν σωτηρίαν.
Θεός μας ὁ ἀληθινὸς γεμάτος εἶν᾿ ἀγάπη
καὶ θεραπεύει στὸν ἄνθρωπο ὅσα κι ἄν κάνει λάθη.
Ἂς τὸν παρακαλέσωμεν ὅλους μας νὰ φωτίσει
καὶ ὅσους μᾶς ἔφταιξαν στὴ γῆ ὅλους νὰ συγχωρήσει.
Μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπον δείχνομε πώς εἴμαστε παιδιά του ὅταν θὰ ἐφαρμόσωμεν ὅλοι προστάγματά του.
Καὶ ὁ Θεὸς ἀπὸ ψηλὰ ποὺ βλέπει τὴν καρδιά σας θὰ σβήσει ὡς φιλάνθρωπος τὰ ἁμαρτήματά σας.
Ἀμέσως πρίν νὰ ριζωθεῖ νὰ σβήνομεν κακία· ἀγάπη πρέπει στούς ἐχθρούς εἶν᾿ ἀρετὴ τελεία.
Ὅταν τὸ θέλημα Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος ποιήσει τότε ζωὴν αἰώνιον θὰ τὴν κληρονομήσει.
Γ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΣΤΟΥΣ ΘΛΙΒΟΜΕΝΟΥΣ)
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, Ἰατρὸς εἶν᾿ καὶ ζωγράφος ἦταν ὁ τρισμακάριος καὶ ἱστοριογράφος.
Ὁ Κύριος εἰς τὴν Κανὰ ἐπήγαινε τὴν πόλη
μιᾶς χήρας πέθανε ὁ υἱὸς καὶ ἀκολουθοῦσαν ὅλοι.
Ἦταν ἀπαρηγόρητη ἡ χήρα αὐτὴ μητέρα ποὺ τὸ παιδὶ τῆς ἔθαβε ἐκείνη τὴν ἡμέρα.
Εἶχε πεθάνει ὁ ἄνδρας της καὶ ὁ μονογενής της, τώρα ποὺ θὰ ἔθαβε καὶ αὐτὸν θὰ ἦταν μοναχῄ της.
Μὴν κλαῖς τῆς εἶπε ὁ Κύριος νὰ τὴν παρηγορήσει αὐτοὶ ποὺ τὸν ἐβάσταζαν τότε εἶχαν σταματήσει.
Τοῦ νεανίσκου ἐμίλησε τότε ὁ Κύριος μας
νὰ σηκωθεῖ ἀπ᾿ τὸ φέρετρο νάν᾿ ζωντανὸς ἐμπρός μας.
Καὶ ἀνεστήθη ὁ νεκρός, ἄρχισε νὰ μιλάει
τὸν πῆρε ἡ μητέρα του στὸ σπίτι του τὸν πάει.
Τὸ θαῦμα αὐτὸ φοβήθηκαν σὰν εἶδαν οἱ ἀνθρῶποι καὶ τὸν Θεὸν ἐδόξαζαν ὅλοι μαζὶ κατόπιν.
Μὴν κλαῖς λέγει ὁ Κύριος εἰς τὴν γυναίκα χήρα ποὺ ἔθαβε υἱὸν μονογενῆ τότε ἡ κακομοίρα.
∆έν εἶχε πεῖ ὁ Κύριος θὰ ἀναστηθεῖ ὁ υἱός σου
καὶ θὰ τὸν πάρεις ζωντανὸ νὰ πᾶς στὸ σπιτικό σου.
Ἐκεῖνος ὅμως ὡς Θεὸς τ᾿ ἄφησε νὰ ἀποθάνει ἀπὸ νεκρὸ τ᾿ ἀνέστησε θαῦμα τοῦ εἶχε κάνει.
Τὸ ἴδιο καὶ τὸν Λάζαρον νεκρὸν τὸν ἀναστήνει τέσσερεις μέρες ἔπειτα στὶς ἀδελφές τὸν δίνει.
Γιὰ τὸν Θεὸν ὁ θάνατος ἀνθρώπου εἶναι ὕπνος σὰν διατάξει ὁ Θεὸς ἄνθρωπος εἶναι ξύπνιος.
Λέγει ὁ Χριστὸς στούς μαθητάς ὁ Λάζαρος κοιμᾶται καὶ πώς θὰ γίνει θαῦμα ἐκεῖ ὁ ἴδιος διηγᾶται.
Ἐπῆρε τότε μαθητάς πῆγαν στὴν Βηθανία
τὸν Λάζαρον ἐκλαίγανε ἡ Μάρθα καὶ Μαρία.
Εἰς τὸ μνημεῖον τέσσερις μέρες ἦταν θαμμένος μὲ μιὰ φωνὴ Κυρίου μας βγῆκε ἀνεστημένος.
Κλαίει ὁ κάθε ἄνθρωπος γιὰ πρόσωπο δικό του ἄνδρα, γυναίκα ἤ συγγενεῖς ἀπὸ τὸ σπιτικό του.
Τὸ κλάμα εἶναι φυσικὸ δὲν εἶναι ἁμαρτία
σὰν λυπηθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀλαφραίνει τὴν καρδία.
Ἐκοίταξε τὴν μιὰ πλευρὰ νὰ ἰδῄ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀπέθανεν ἕνας ἄνθρωπος θὰ ἀναστηθεῖ καὶ πάλι.
Ἡ λύπη εἰς τὸν ἄνθρωπον σὰν δίκοπο μαχαίρι τοῦ γίνεται ἕνα μάθημα καὶ πρέπει νὰ τὸ ξέρει.
Στὴ γῆ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ὑπομονὴ νὰ κάνει ὅταν θελήσει ὁ Θεὸς ἐτότε θὰ πεθάνει.
Ἀπὸ τὴ γῆ καὶ ἄλλη ζωὴ ὑπάρχει παραπέρα
ποὺ νύκτα δὲν ὑπάρχει ἐκεῖ φῶς ἔχει κάθε μέρα.
Γι᾿ αὐτὸ ὁ κάθε χριστιανὸς ψυχῆς εἶναι συμφέρον νὰ ἐργασθοῦμε ἐδῶ στὴ γῆ ἀπὸ ἐνδιαφέρον.
Νὰ ἐκτελοῦμε τοῦ Θεοῦ ὅλες τὶς ἐντολές του αἰώνια νὰ εἴμαστε στὶς φωτεινές αὐλές του.
∆´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΑΚΑΡΠΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ)
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς διὰ τὴν ἀκαρπίαν σπορέως τὴν παραβολὴ λέγει στὴν ὁμιλία.
Ὁ γεωργὸς σπέρνει στὴ γῆ σπόρο γιὰ νὰ φυτρώσει καὶ ἡ γῆ τὸ σπόρο σὰ δεχθεῖ θὰ τοῦ ἀνταποδώσει.
Ἔτσι καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ ἄνθρωποι τὸν ἀκοῦνε θὰ πρέπει νὰ πιστεύουνε γιὰ νὰ ὠφεληθοῦνε.
Ἀκόμα καὶ διάθεση πρέπει κανείς νὰ ἔχει καὶ τὸν ἱεροκήρυκα στὸ στόμα νὰ προσέχει.
Ὅταν πρωτοϊδρύθηκε χριστιανικὴ θρησκεία ὁ Πέτρος ὁ Ἀπόστολος ἔκανε ὁμιλία.
Εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα πολλοὶ ἦταν μαζεμένοι ἄνθρωποι ποὺ ζοῦσαν ἐκεῖ ἀπὸ τὴν Οἰκουμένη.
Τρεῖς χιλιάδες πίστεψαν ἄκουσαν κήρυγμά του βαπτίστηκαν καὶ ἔγιναν πνευματικὰ παιδιά του.
Ὁ ἴδιος αὐτὸς ἀπόστολος γιὰ τοῦ Χριστοῦ θρησκεία στοῦ Σολομῶντος τὴ στοὰ κάνει διδασκαλία.
Ἐπίστεψαν τότε ἐκεῖ πέντε χιλιάδες ἀνθρῶποι ἤρθανε καὶ τὸν ἄκουσαν ἀπὸ δικοί τους τόποι.
Κηρύττει καὶ ὁ Φίλιππος Χριστὸν στὴν Σαμαρεία βαπτίστηκαν, ἄνδρες ἐκεῖ γυναῖκες καὶ παιδία.
Οἱ Ἀπόστολοι τούς προτρέπανε πατροπαράδοτά τους νὰ τὰ ἐγκαταλείψουνε εἶπαν στὸ κήρυγμά τους.
Τούς ἄκουσαν καὶ ἄφησαν τὴν ψεύτικη θρησκεία καὶ πίστεψαν τὴν ἀληθινὴ ποῦνε ἡ ὀρθοδοξία.
Ἀντιοχεῖς καὶ Κύπριοι πιστεύουν ἐν τῷ ἅμα
μὲ Ἀποστόλων κήρυγμα δίχως νὰ δοῦνε θαῦμα.
Τῶν Ἀποστόλων κήρυγμα οἱ ἐθνικοὶ ἀκοῦνε
καὶ πιστεύουν εἰς τὸν Χριστὸν δίχως θαῦμα νὰ δοῦνε.
Ποῖον θαῦμα ἔκανε ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης
καὶ ὅλος ὁ κόσμος ἔτρεχε κοντά του μάνι μάνι;
Εἰς τούς ἀνθρώπους ἔλεγε νὰ μετανοοῦνε
στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ νὰ πάνε νὰ βαπτιστοῦνε.
Σήμερον δὲν καρποφορεῖ Χριστοῦ διδασκαλία γιὰ ἔργα Ἱεροκήρυκος ποὺ εἶναι ἀναξία.
∆ιὰ αὐτὸ τὸ ζήτημα Ἀπόστολος ὁ Παῦλος εἶναι τῆς ἐκκλησίας μᾶς διδάσκαλος μεγάλος.
Σὲ μία του ἐπιστολὴ γράφει πρὸς τούς Ρωμαίους θέλει ἱεροκήρυκας ἐνάρετους, σπουδαῖους.
Ὅταν θὰ λέει στὸ κήρυγμα στὸν κόσμο νὰ μὴν κλέψει καὶ ὁ ἴδιος κλέπτης βρίσκεται ποιὸς θὰ τὸν πιστέψει;
Τὸν ἄνθρωπο τὸν ὠφελεῖς μὲ τὸ παράδειγμά σου καὶ τότε θἄναι ἰσχυρὰ τὰ λόγια τὰ δικά σου.
Ὅταν ἀκοῦς λόγον Θεοῦ μὲ προσοχὴ μεγάλη ἐτότε νὰ τὸν μελετᾷς συνέχεια καὶ πάλι.
Σοῦ γίνεται ὠφέλιμος καὶ τότε ἐκριζώνεις καρδίας του ἁμαρτήματα καὶ δὲν τήνε πληγώνεις.
Οὐράνιε Πατέρα μας πλάστη μας λυτρωτά σας θερμῶς παρακαλοῦμέν σε νὰ σώσεις τάς ψυχάς μας.
Ε´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ)
Στὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον ὁ Κύριος μας δίνει μίαν μεγάλη ἐντολὴν τὴν ἐλεημοσύνη.
Γιὰ πλούσιον καὶ Λάζαρον ἱερὸς Λουκᾶς γράφει γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἄν θέλει ἐδῶ θὰ μάθει.
Ὁ πλούσιος δὲν ἔβλεπε Λάζαρον, τάς πληγάς του ποὺ τὰ σκυλιὰ τὸν ἔγλυφαν καὶ εἶχε συντροφιά του.
Ἐδιασκέδαζε λαμπρῶς πλούσιος κάθε μέρα δὲν ἔλεγε στὸν Λάζαρο ποτὲ μιὰ καλημέρα.
Ὅμως ὅταν ἀπέθανεν ἔλαβε τιμωρία
ἀφοῦ στὸν πτωχὸν τὸν Λάζαρον ἔδειξε ἀσπλαχνία.
Μεγάλα ἁμαρτήματα στὴ γῆ δὲν εἶχε κάνει ἀλλὰ ἡ ἀσπλαχνία του στὴν κόλαση τὸν βάνει.
Παρέβην ἐντολὴ Θεοῦ ποὺ εἶναι ἡ ∆ευτέρα
«πλησίον σου νὰ ἀγαπᾷς τὴν νύκτα καὶ τὴ μέρα».
Ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο ζητεῖ νὰ ἔχει εὐσπλαχνία γιὰ τὴ δική του τὴν ψυχὴ νὰ εὕρει σωτηρία.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ πονόψυχος ποὺ ἔχει καλοσύνη στὸν ἄνθρωπον ποὺ ὑστερεῖ δίνει ἐλεημοσύνη.
Τοῦ περισσεύει φαγητὸ στὸ σπίτι ἕνα πιάτο; φωνάζει τότε στὸν πτωχὸ πάρτο καὶ σὺ καὶ φάτο.
Κι εὐχαριστιέται ὁ πτωχὸς μὰ καὶ ὁ Κύριός μας νὰ γίνομεν ἐλεήμονες μας λέγει γιὰ τὸ καλό μας.
Τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον ὅλοι μας νὰ ἀκοῦμε νὰ γίνομε ἐλεήμονες γιὰ νὰ ἐλεηθοῦμε.
Γιὰ νὰ ἐλεήσει τὸν πτωχὸν ἤ καὶ πολλούς ἀνθρώπους βρίσκει ἄν θέλει ὁ χριστιανὸς διαφόρους τρόπους.
Ἔξω ἀπὸ σπίτι ὅταν περνᾷς ποὺ ἔχει ἀρρωστημένο πέρασε στὴν οἰκία του νὰ δεῖς τὸν πονεμένο.
∆ύο λόγια ἀπὸ τὸ στόμα σου ἐσὺ θὰ τοῦ μιλήσεις ὅταν σὲ ἰδεῖ θὰ ᾿χει χαρὰ θὰ τὸν εὐχαριστήσεις.
Ὅταν ἰδεῖς τὸν ἄρρωστο ἐτότε νὰ νομίζεις
πώς εἶν᾿ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ τόνε χαιρετίζεις.
Σκληρότητα νὰ διώχνουμεν ὅλοι ἀπὸ τὴν καρδία. μέσα της νὰ φυτεύομεν ἀγάπη συμπαθεία.
Χείρα σὰν δίνεις στούς πτωχούς καὶ γίνεσαι οἰκτίρμων τότε καὶ ὁ Θεὸς γιὰ σὲ θὰ εἶναι ἐλεήμων.
Στὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον σὲ ὅλους παραγγέλλει νὰ γίνομεν οἰκτίρμονες ἀπὸ ἀγάπη θέλει.
Ἀπὸ ἀνάγκη ὁ πτωχὸς ἁπλώνει ἄδειο χέρι
καὶ περιμένει ἀπὸ ἐσὲ βοήθεια νὰ προσφέρεις.
Παράδεισον ὦ χριστιανὲ γιὰ νὰ κληρονομήσεις πρέπει πτωχούς καὶ ἀνάπηρους στὴ γῆ νὰ ἐλεήσεις.
Ὁ Κύριος φιλάνθρωπος ποὺ θέλει τὸ καλό μας ὅλους μᾶς προειδοποιεῖ προτοῦ τὸν θάνατό μας.
Ὅλοι νὰ ἐφαρμόσουμε Χριστοῦ παραγγελία νὰ μᾶς χαρίσει ὁ Κύριος οὐράνιον βασιλεία.
ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ)
Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ σήμερον ἀγγελία μᾶς δίνει ἕνα μάθημα γιὰ τὴν ἀχαριστία.
Στὴν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν πῆγε ὁ Κύριός μας
ποὺ εὐεργετεῖ τὸν ἄνθρωπον καὶ θέλει τὸ καλό μας.
Ἄνδρα τινὰ δαιμόνιον τὸν εἶχε βασανίσει ἐγύριζε ὁλόγυμνος ροῦχα δὲν τοῦ ᾿χε ἀφήσει.
Στὸ σπίτι του δὲν ἔμενε εἶχε γιὰ κατοικία νεκροταφεῖο τοῦ χωριοῦ ποὺ ἦταν τὰ μνημεῖα.
Παρακαλεῖ τὸν Κύριον εἰς τὴν ἀγέλη χοίρων
νὰ τοῦ ἐπιτρέψει ἐκεῖ νὰ μπεῖ ποὺ ἤτανε τριγύρω.
Ἐπέτρεψεν ὁ Κύριος οἱ χοῖροι ἐπνιγῆκαν
στὴ θάλασσα ποὺ εἶν᾿ ἐκεῖ καὶ δὲν ξαναφανῆκαν.
Ἀμέσως θεραπεύθηκε τότε τὸ παλικάρι παρακαλεῖ τὸν Κύριον μαζί του νὰ τὸν πάρει.
Ὁ Κύριος τ᾿ ἀπάντησε τοῦ ἔδωσε ὁδηγία
νὰ ἐπιστρέψει σύντομα εἰς τὴν δική του οἰκία.
Τοῦ εἶπε νὰ διηγηθεῖ νὰ τὸν ἀκούσουν ὅλοι θαῦμα ποὺ ἔκανε ὁ Θεὸς σ᾿ ὁλόκληρη τὴν πόλη.
Ὁ ἰαθείς ἐκήρυξε σ᾿ ὅλη τὴν πολιτεία
Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ποὺ ἔκανε θεραπεία.
Τώρα ἂς ἐξετάσομεν ἐμεῖς τὸν ἑαυτόν μας εὐχαριστοῦμεν πάντοτε τὸν πάνσοφον Θεόν μας;
Ἔχομεν χρέος πάντοτε νὰ τὸν εὐχαριστοῦμεν διὰ τὴν εὐσπλαχνία του νὰ τὸν δοξολογοῦμεν.
Καὶ ἕνα ἄλλο μάθημα μᾶς λέγει ὁ Χριστός μας μᾶς ἔδειξε παράδειγμα διὰ τὸν ἑαυτόν μας.
Ὅταν εἰς τὸν συνάνθρωπον κάνομεν εὐεργεσία νὰ μὴν ζητήσομεν ἀπ᾿ αὐτὸν ποτὲ εὐχαριστία.
Πολλές φορές μᾶς δίδαξε μὲ τὸ παράδειγμά του ἔπαινον κόσμου ἔφευγε μαζὶ μὲ μαθητάς του.
Μὲ πέντε ἄρτους χόρτασε πέντε χιλιάδες ἀνθρώπων καὶ γιὰ νὰ φύγει ἔπαινον πῆγε σὲ ἄλλο τόπο.
Ἔτσι καὶ μείς σὰν κάνομεν ἀνθρώπου εὐεργεσία νὰ μὴν ζητήσομε ποτὲ γιὰ ἐμᾶς εὐχαριστία.
Ἀχάριστος ὁ ἄνθρωπος καὶ δὲν ἀνταποδίδει
ποὺ πλούσια στὸν ἄνθρωπον τὰ δῶρα Του σκορπίζει.
∆έκα λεπρούς κάνει καλὰ ὁ ἕνας ἐπιστρέφει
νὰ εὐχαριστήσει τὸν Θεόν, ἔκανε αὐτὸ ποὺ πρέπει.
Μάθημα τοῦ ἔκανε ὁ Χριστὸς γιὰ τὴν ἀχαριστία οἱ ἄλλοι ἀπόντες οἱ ἐννιὰ δὲν εἴδανε ὑγεία;
Ὅλοι ἄν ἐξετάσωμεν ἐμεῖς τὸν ἑαυτόν μας ἀχάριστοι θὰ εἴμαστε στὸν πλαστουργὸ Θεόν μας.
Ἄν ἐξετάσει ὁ ἄνθρωπος Θεοῦ εὐεργεσία θὰ δοῦμε ὅλοι στὸν Θεὸν ἔχομε ἀχαριστία.
Ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο στὴ γῆ στέλνει υἱόν του πλήρωσε ἁμαρτίες μας μὲ «ΑΙΜΑ» ΘΕΪΚΟΝ ΤΟΥ.
Συχώρεσέ μας Κύριε κάθε μας ἁμαρτία μαζὶ μὲ ὅλες τὶς πολλές καὶ τὴν Ἀχαριστία.
- 72 -
Ζ´ ΛΟΥΚΑ (Η ΕΥΠΡΟ∆ΕΚΤΟΣ ΠΡΟΣ ΘΕΟΝ ΑΦΙΕΡΩΣΗ)
Κυρίου δύο θαύματα στὸ Εὐαγγέλιόν του
γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς μὲ λόγον ἰδικόν του.
Τὸ ἕνα ποὺ ἀνέστησε Ἰαείρου θυγατέρα παύει καὶ ρύση αἵματος τὴν ἴδια αὐτὴ μέρα.
Μιὰ κόρη δώδεκα ἐτῶν στοῦ Ἰαείρου σπίτι ἐκεῖ ἀρρώστησε αὐτή, εἶχαν μεγάλη λύπη.
Τότε ποὺ ὁ Ἰάειρος Χριστὸν παρακαλοῦσε ἐπήγαν καὶ τοῦ εἴπανε ἡ κόρη του δὲν ζοῦσε.
Τρεῖς Ἀποστόλους ὁ Κύριος πῆρε τότε μαζί του μαζὶ καὶ ὁ Ἰάειρος, νεκρὸ ἦταν τὸ παιδί του.
Ἰάκωβον ἐκάλεσε Πέτρον καὶ Ἰωάννη
ἡ κόρη νὰ ἀναστηθεῖ ποὺ εἴχενε πεθάνει.
Τὴν κόρη ὅλοι ἔκλαιγαν ἐκείνη τὴν ἡμέρα
κρατεῖ τούς τρεῖς του μαθητάς πατέρα καὶ μητέρα.
Ὅλοι οἱ ἄλλοι κλαίγανε, τούς βγάζει ἀπὸ τὸ σπίτι ἀφοῦ θὰ γίνει ἀνάσταση νὰ ἔφευγε ἡ λύπη.
Ὁ Κύρος ἐκράτησε νεκρὰν ἀπὸ τὸ χέρι
καὶ ζωντανὴ εἰς τούς γονεῖς πάλι ἐπαναφέρει.
Καὶ φαγητὸ διέταξε νὰ φάει τὸ παιδί του
ποὺ ἀνεστήθη ἐκ νεκρῶν μὲ μιὰ προσταγή του.
∆εύτερον θαῦμα ἔκανε Χριστὸς τὴν ἴδια ἡμέρα δώδεκα χρόνια σταματᾷ ρύση αἵματος θυγατέρας.
Τότε ποὺ ὁ Ἰάρειος Χριστὸν παρακαλοῦσε αἱμορραγοῦσα εἶν᾿ ἐκεῖ βοήθεια ζητοῦσε.
Ἔλεγε κατὰ μόνας της ἄν ἱμάτιον ἀγγίσει Κύριου Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ σταματοῦσε ρύση.
Συνέθλιβον τὸν Κύριον στὸ σπίτι αὐτὸ οἱ ἀνθρῶποι καὶ θεραπεία ἔλαβε ἡ ἄρρωστη κατόπιν.
Μὲ πίστην καὶ εὐλάβεια ἄγγιξε ἔνδυμά του καὶ ὁ Κύριος τὴν πλήρωσε μὲ τὴν θεότητά του.
Εἰς τὴν γυναίκα ἀσθενὴ παύει ἡ αἱμορραγία ποὺ ἔλαβε μὲ τὴν πίστη της τότε τὴν θεραπεία.
Θάρρος τῆς λέγει ὁ Κύριος εὐθύς τὴν ὥρα ἐκείνη ἡ πίστης σου σὲ ἔσωσε πορεύου εἰς εἰρήνη.
Τρέμουσα τότε ἡ γυνὴ τοῦ εἶπεν τὴν αἰτία. δώδεκα χρόνια ὁλόκληρα εἶχε αἱμορραγία.
Στὰ δύο μεγάλα θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Κύριός μας νὰ βγάλομεν συμπέρασμα διὰ τὸν ἑαυτόν μας.
Νὰ ἔχομεν πίστη στὸν Θεὸν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ ὅτι τοῦ ζητήσομεν ἀμέσως μᾶς τὸ δίνει.
Φιλάνθρωπος ὁ Κύριος εἶναι ὅλος ἀγάπη
τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἁμαρτωλοῦ τοῦ συγχωρὰ τὰ λάθη.
Τὸν ἄνθρωπο τὸν ἔπλασε ἐλεύθερον νὰ ζήσει. τοῦ συγχωρεῖ τὰ πταίσματα ὅταν μετανοήσει.
Μὰ καὶ ἡ Παναγία μας εἶναι Χριστοῦ μητέρα ἀπ᾿ Ἄγγελοι καὶ Ἀρχάγγελοι εἶναι τιμιωτέρα.
Νὰ τὴν παρακαλέσουμε ὅλοι στὴν προσευχή μας Χριστὸς μὲ τὶς πρεσβεῖες της νὰ σώσει τὴν ψυχή μας.
Η´ ΛΟΥΚΑ (Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ)
Στὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον σήμερα ὁμιλία
γράφει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς Θεοῦ τὴν εὐσπλαχνία.
Ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ εἶν᾿ ἄπειρος ὡς γράφει ὅποιος ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ καλό του ἂς μάθει.
Τὸν ἄνθρωπο τὸν ἀγαπᾷ πλάσμα εἶναι δικό του καὶ πάντοτε τοῦ συγχωρεῖ τὸ πταῖσμα τὸ δικό του.
Σήμερα εἶναι παραβολὴ καλοῦ τοῦ Σαμαρείτη ποὺ τὸν ὁδήγησε ὁ Χριστὸς εἰς τὸ δικό του σπίτι.
Πήγαινε εἰς Ἱεριχώ, ἄνθρωπο πληγωμένο
στὸ δρόμο εἶδε ἄρρωστο καὶ μισοαπεθαμένο.
Μᾶς ἔδειξε παράδειγμα μὲ τὴν παραβολή του φιλανθρωπία ἔκανε σὲ ὅλη τὴ ζωή του.
Αὐτὸ νὰ ἐφαρμόσομεν σὲ ὅλους παραγγέλλει καὶ τότε θὰ εἴμαστε στὴ γῆ ἐπίγειοι ἀγγέλοι.
Ὁ ἄνθρωπος Θεὸ ξεχνᾷ καὶ ἀντὶ εὐεργεσία ξεχνοῦμε ὅλοι τὸν Θεὸ καὶ κάνομε ἁμαρτία.
Μᾶς λέγει γιὰ μετάνοια καὶ δὲν μετανοοῦμε ἄνθρωποι ποὺ μᾶς ἔφταιξαν ὅλους νὰ συγχωροῦμε.
Ἄπειρος εἶναι πράγματι Θεοῦ ἡ εὐσπλαχνία ποὺ συγχωρεῖ τὸν ἄνθρωπο γιὰ κάθε ἁμαρτία.
∆αβίδ συγχώρεσε ὁ Θεὸς τότε τὸν βασιλέα ποὺ δύο ἁμαρτήματα ἔκανε κι εἶν᾿ σπουδαία.
Ἐφόνευσε ἕνα στρατηγὸ ἔκανε καὶ μοιχεία
καὶ ἔκλαιγε σ᾿ ὅλη τὴ ζωὴ γι᾿ αὐτὴ τὴν ἁμαρτία.
Σὰν εἶδε ὅμως ὁ Θεὸς ∆αβίδ μετάνοιά του τοῦ ἐσυγχώρησε εὐθύς τὰ ἁμαρτήματά του.
Ὁ Πέτρος τὸν ἀρνήθηκε ποὺ ἦταν μαθητής του ὅμως σὰν ἔκλαψε πικρῶς ἔλαβε ἀμοιβή του.
Στέλνει ὁ Θεὸς γιὰ κήρυγμα στὴν Νινευὴ τὴν πόλη καὶ ὅταν μετανόησαν τότε σωθῆκαν ὅλοι.
Ἐπάνω εἰς τὸν Γολγοθὰ Κύριος ἐσταυρώθη ἕνας ληστής μετανοεῖ καὶ παρευθύς ἐσώθη.
Ὁ ἄλλος ἐξ ἀριστερῶν ποὺ εἶχε βλαστημήσει δὲν σώθηκε ὁ δυστυχής στὴν κόλαση θὰ ζήσει.
Ὅλους ὁ Θεός μας ἀγαπᾶ μὰ μὲ δικαιοσύνη
∆ευτέρα παρουσία Του δίκαια θὰ μᾶς κρίνει.
Πρίν γίνει ὁ κατακλυσμὸς στὸν Νῶε παραγγέλλει νὰ μετανοήσει ὁ ἄνθρωπος ποὺ τὸ καλό του θέλει.
Ὁ Νῶε μετανόησε καὶ ἡ οἰκογένειά του
στὴν κιβωτὸ ἐσώθηκαν γυναῖκες καὶ παιδιά του.
Σὰν ἦρθε ὁ κατακλυσμός, τοῦ ἐφώναζαν ν᾿ ἀνοίξῃ,
ἀφοῦ δὲν μετενόησαν, Θεὸς τοὺς
εἶχε πνίξει.
Φιλάνθρωπος εἶν᾿ ὁ Θεὸς μὰ καὶ δικαιοκρίτης ἁμαρτωλὸν τὸν ἀγαπᾷ καὶ δίκαιον ἐπίσης.
Λέγει σὲ κάθε ἄνθρωπον ἁμάρτημα μὴν κάνει καὶ πάλι τόνε συγχωρεῖ καὶ ὅταν ἁμαρτάνει.
Μόνο ἀμετανόητον ποτὲ δὲν συγχωράει
καὶ τὸν ἀφήνει ἐλεύθερο ὅπου ζητᾷ νὰ πάει.
Συγχώρεσέ μας Κύριε ὅλοι μας νὰ σωθοῦμε ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ μὰ νὰ μετανοοῦμε.
Θ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΑΙΦΝΙ∆ΙΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ)
Σήμερον ἡ παραβολὴ Λουκᾶ Ἱεροτάτου ἐνημερώνει ὅλους μας περὶ αἰφνίδιου θανάτου.
Ὀλίγα ἐδῶ θὰ γράψομεν ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει στὸν ἄνθρωπον αἰφνίδιος θάνατος δὲν συμφέρει.
Μας λέγει ἡ παραβολὴ γιὰ ἄνθρωπον πλεονέκτη δὲν ἔβανε εἰς τὴν ζωὴν θανάτου τὴ μελέτη.
Τὰ κτήματά του γέμισαν, καρπούς γιὰ νὰ συνάξει καὶ μόνος του ἐσκέφθηκε τὶ ἔπρεπε νὰ πράξει.
Οἱ ἀποθῆκες εἶν᾿ μικρές πρέπει νὰ τὶς γκρεμίσει κι ἀμέσως μεγαλύτερες θὰ τὶς οἰκοδομήσει.
Καὶ θὰ εἰπῶ εἰς τὴν ψυχὴν πολλὰ εἶν᾿ τ᾿ ἀγαθά σου
θὰ τρῶς, θὰ πίνεις ἄφθονα, θὰ χαίρεται ἡ καρδιά σου.
Καὶ ἔτσι ἀπὸ τρόφιμα θὰ ᾿σαι ἐξασφαλισμένος χαρὰ θὰ ἔχεις πάντοτε ποὺ θὰ ᾿σαι χορτασμένος.
Ἄφρον τοῦ λέγει ὁ Θεὸς εὐθύς τὴν ὥρα ἐκείνη ἐὰν πεθάνεις τώρα σὺ ὁ πλοῦτος τὶ θὰ γίνει;
∆έν ἔβαζε ποτὲ στὸ νοῦν ὁ πλούσιος καθόλου σὰν πέθαινε θὰ ἔδινεν ψυχή του τοῦ διαβόλου.
Βλέπομεν δύο πράγματα παραβολῆς Κυρίου ποὺ εἶπε λόγια θεϊκὰ τὸ στόμα τοῦ Κυρίου.
Ὀρθῶς ὁμιλεῖ ὁ Κύριος διὰ τὸν πλεονέκτη ποὺ ἀγαθὰ δὲν χόρτασε ὅσα ὁ Θεὸς παρέχει.
Στὸ τέλος τοῦ ὑπενθύμισε διὰ τὸν θάνατόν του ψυχὴ νὰ σώσει αἰώνια εἶν᾿ τὸ καλύτερό του.
Πλούτισαν τὰ χωράφια του εἶναι καρπούς γεμάτα μὰ τὰ στομάχια τῶν πτωχῶν εἶν᾿ ἄδεια καὶ τὰ πιάτα.
Ὑπάρχουν χῆρες, ὀρφανὰ στὸν κόσμο καὶ πεινοῦνε τὴν πόρτα τοῦ κτυποῦν σιγὰ καὶ τὸν παρακαλοῦνε.
∆ῶσε ψωμὶ εἰς τὸν πτωχὸν ποὺ εἶναι πεινασμένος καὶ φάρμακα στὸν ἄρρωστο ποὺ εἶναι πληγωμένος.
Στίς γειτονιές ὁ πλούσιος ἔπρεπε νὰ γυρίσει
πτωχούς νὰ δίνει τρόφιμα καὶ τούς γυμνούς νὰ ντύσει.
Τότε θὰ ζοῦσε εὐτυχής μὲ ἐλεημοσύνη
θὰ τὸν πληρώσει ὁ Θεὸς σὰν ἔλθει νά σας κρίνει.
Νὰ μὴν φοβᾶται ὁ ἄνθρωπος ποτὲ τὸν θάνατόν του ὅταν τὸ θέλημα Θεοῦ θὰ ἔχει γιὰ σκοπό του.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ στὴ γῆ Θεὸς τοῦ παραγγέλλει τὶς ἐντολές του νὰ τηρεῖ ποὺ τὸ καλό του θέλει.
Πρίν νὰ πεθάνει ὁ χριστιανὸς κάνει ἑτοιμασία ἄν ἔχει οἰκογένεια δίνει παραγγελία.
Ὅλοι νὰ ζοῦν χριστιανικὰ γιὰ νὰ ᾿ναι εὐτυχισμένοι καὶ γιὰ αἰώνιον ζωὴ ὅλοι ἑτοιμασμένοι.
Σὰν καταλάβει ὁ χριστιανὸς πώς κοντεύει νὰ πεθάνει γιὰ τὴ δική του τὴν ψυχὴ ἑτοιμασία κάνει.
Καὶ ὅλους τούς οἰκείους του, τούς ἀποχαιρετάει καὶ ὅσοι τοῦ ἔφταιξαν ποτὲ ὅλους τούς συγχωράει.
Μετάνοια, ἐξομολόγηση καὶ Θεία Κοινωνία ἕτοιμος πάει στὸν Χριστὸν στὴ Θεία Βασιλεία.
Ι´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ)
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής γράφει στὴν ὁμιλία ὁ Κύριος σὲ συγκύπτουσα ἔκανε θεραπεία.
Γυναίκα δέκα καὶ ὀκτὼ χρόνια ἀρρωστημένη
κάτω στὴ γῆ ἦταν σκυφτὴ πάντα καμπουριασμένη.
Τὴν εἶδε στὴ συναγωγὴ τότε ὁ Κύριός μας
τῆς εἶπε θὰ γενεῖ καλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας.
Τὴν ἔπιασε ὁ Κύριος ἀπὸ τὰ δυό της χέρια ἀμέσως ἔγινε καλὰ πετᾷ σὰν περιστέρα.
Καὶ τὸν Θεὸν ἐδόξαζε ἐτότε ἡ γυναίκα καμπουριασμένη ἤτανε ὀκτὼ καὶ χρόνια δέκα.
Μὰ ὁ Ἀρχισυνάγωγος τότε εἶχε ἀγανακτήσει ποὺ ἔπρεπε τὸν Κύριον νὰ τὸν εὐχαριστήσει.
Καὶ τότε στὴν συναγωγὴ ἔλεγε στούς ἀνθρώπους ποὺ εἴχανε συγκεντρωθεὶ ἀπὸ δικούς τούς τόπους.
Τίς ἕξι ἡμέρες νὰ ᾿ρχεστε ἐδῶ γιὰ θεραπεία ἑβδόμην νὰ μὴν ἔρχεσθε γιατὶ εἶναι ἀργία.
Ὑποκριτὰ ὁ Κύριος εὐθύς τὸν ὀνομάζει
ἔπρεπε μὲ τὸ θαῦμα αὐτό, Θεὸν νὰ τὸν δοξάζει.
Ἄνθρωπος λέγει ὁ Κύριος ζῷα του δὲν ποτίζει ὁ διάβολος ἔτη δέκα ὀκτὼ γυναίκα βασανίζει.
Νὰ ὑποφέρει ἤθελες αὐτὴ μέχρι θανάτου
ἤ ποὺ τὴν ἐθεράπευσα ἡμέρα τοῦ Σαββάτου;
Ὁ κόσμος ἀγανάκτησε κατὰ ἀρχισυναγώγου καὶ ὅλα τότε ἐχαίροντο διὰ Κυρίου λόγου.
Ἔχει πολλὰ διδάγματα αὐτὴ ἡ ὁμιλία λέγει ποτὲ μὴν ἔχομεν καὶ ἐμείς ὑποκρισία.
Αὐτὸ ποὺ ᾿λέν τὰ χείλη μας νὰ λέει κι ἡ καρδία εἰς τὴν ζωὴν μὴν ἔχομεν ποτὲ ὑποκρισία.
Ἐδῶ στὴ γῆ ποὺ ζοῦμε ἐμεῖς ἔχει ὑποκρισία ἰδίως εἰς τούς ἄρχοντες ποὔνε στὴν πολιτεία.
Σὰν ἔχει ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπος ζητεῖ ὑπηρεσία τότε τοῦ τάζουν σίγουρα, τοῦ δίνουν προθεσμία.
Τοῦ λένε ξαναπέρασε καὶ θὰ τὰ ξαναποῦμε ἐμεῖς θὰ προσπαθήσομεν, κάνομε ὅ,τι μποροῦμε.
Βαριέται ὁ ἄνθρωπος ποὺ τοῦ ᾿χουν τάξει θέση τοῦ λένε σὰν ξαναγυρνᾷ δὲν εἴχαμε ἠμπορέσει.
Ὅταν ἐπρωτογύρεψε σ᾿ αὐτούς ὑπηρεσία
δέν τὸν ἐστενοχώρεσαν σὰν εἶχαν ὑποκρισία.
Τὸν ἔδιωξαν μὲ μιὰ χαρά, ἔφυγε ἀπὸ ἐμπρός τους μιλοῦσε ὑποκριτικὰ τὸ στόμα τὸ δικό τους.
Ὅμως ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ νὰ εἴμαστε ὅλοι φίλοι ὅ,τι ἔχομε μές στὴν καρδιὰ νὰ λένε καὶ τὰ χείλη.
Σκότος εἶν᾿ ἡ ὑπόκρισις, φῶς εἶναι ἡ ἁπλότης νὰ ἔχει πάντα ἁπλότητα ὅλη ἡ ἀνθρωπότης.
Ἀπάνθρωπο ἁμάρτημα εἶν᾿ ἡ ὑποκρισία. ποὺ ὁ Θεὸς τὴν θεωρεῖ μεγάλη ἁμαρτία.
Ὁ νοῦς σας νὰ ᾿ναι φωτεινὸς ἁπλὴ καὶ ἡ καρδία ἀλήθεια νὰ ἀγαπήσωμεν καὶ ὄχι πονηρία.
ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΠΡΟΦΑΣΕΩΝ)
Εἶναι πολὺ φιλάνθρωπος ὁ Ἅγιος Θεός μας ὅλους ἀνθρώπους ἀγαπᾷ καὶ θέλει τὸ καλό μας.
∆εῖπνον μεγάλο ἔκανε διὰ τὸν ἑαυτόν μας
ἐμεῖς προφάσεις βρίσκομεν κι εἶναι κακὸ δικό μας.
Ἀπέστειλε τὸν δοῦλον του ἀνθρώπους νὰ καλέσει οἱ ἄνθρωποι ἀρνήθηκαν προσκλήσεως τὴν θέση.
Ὁ ἕνας ἀγρὸν ἠγόρασε πῆγε νὰ τὸν κοιτάξει ὁ ἄλλος βόδια στὸν ἀγρὸ πῆγε νὰ δοκιμάσει.
Καὶ τρίτος ποὺ ὁ δοῦλος του τὸν εἶχε προσκαλέσει γυναίκα ἐνυμφεύθηκε καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔλθει.
Ὁ δοῦλος εἰς τὸν Κύριο ἀνέφερε συμβάντα περίμενε μὲ ὑπομονὴ εἶχε ἕτοιμα τὰ πάντα.
Ὁ οἰκοδεσπότης ὀργισθείς τὸν δοῦλο ξαναστέλνει ἀνάπηρους, κουτσούς, τυφλούς στὸν δεῖπνο περιμένει.
Νὰ γεμισθεῖ ὁ οἶκος μου εἶπε στὸν ὑπηρέτη ποὺ δεῖπνο μέγα ἔκανα καὶ νὰ γεμίσει πρέπει.
Καὶ οἱ προφασιζόμενοι ὅλοι ἀποκλειστήκαν ἀπὸ ∆είπνου Κυρίου ὅλοι τους ἐδιωχθῆκαν.
Τελειώνει ἡ παραβολή, πολλοὶ προσκεκλημένοι μὰ λίγοι ἦταν ἐκλεκτοὶ ἀπὸ τούς καλεσμένους.
Ἄνθρωπος μόνο θὰ σωθεῖ ἐὰν ἀποφασίσει
νὰ πράττει ἐντολές Θεοῦ καὶ νὰ τὸν ἀγαπήσει.
Προφάσεις ὅταν φέρομεν εἶναι κακὸ δικό μας συμφέρον εἶν᾿ νὰ ἀκούομεν Κύριον τὸν Θεόν μας.
Ὁ Κύριος μᾶς προσκαλεῖ νὰ κάνομε νηστεία ἐμεῖς τὸν νοῦ μας ἔχομεν εἰς τὴν πολυφαγία.
Ὁ ἄλλος εἰς τὴν ἐκκλησιὰν μελαγχολεῖ νυστάζει καὶ ὅμως εἰς τὰ θέατρα ἐκεῖ διασκεδάζει.
Γινόμαστε φιλόσαρκοι στολίζομεν τὸ σῶμα
ποὺ θὰ τὸ φᾶνε σκώληκες ὅταν θὰ μπεῖ στὸ χῶμα.
Λύοντες σάρκας χαλινὸν πράττομε ἁμαρτίαν ἀπαγορεύει ὁ Θεὸς πορνείαν καὶ μοιχείαν.
Καὶ τότε ἡ φωνὴ Θεοῦ λέγει μετανοεῖτε ὅλοι τὶς ἁμαρτίες σας νὰ ἐξομολογηθεῖτε.
Ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ σωθεῖ, μισεῖ τὴν ἁμαρτία
γι᾿ αὐτὸ σταυρώθηκε ὁ Χριστὸς νὰ βροῦμε σωτηρία.
Ὅλα γιὰ τὸ συμφέρον μας, πάντα γιὰ τὸ καλό μας. μᾶς συμβουλεύει ὁ πλάστης μας Κύριος καὶ Θεός μας.
Πατέρα καὶ μητέρα σοῦ εἶπε νὰ τούς τιμήσεις ἀσθένειες γεράματα ἐσὺ νὰ τούς φροντίσεις.
Μὰ πρέπει περισσότερον Θεὸν νὰ ἀγαποῦμεν ὅτι ὑπάρχει ἐδῶ στὴ γῆ αὐτὸν νὰ σεβαστοῦμεν.
Ἐκεῖνος εἶναι πλάστης μας σωτήρας καὶ Θεός μας ἔχει ζωὴν αἰώνιον διὰ τὸν ἑαυτόν μας.
Εἶναι πατέρας στοργικὸς μετάνοια μας δίνει ὅταν μετανοήσωμεν τὶς ἁμαρτίες σβήνει.
Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ οὐράνιε πατέρα ἀξίωσε τὰ τέκνα σου νὰ λένε κάθε μέρα.
ΙΒ´ ΛΟΥΚΑ (Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ)
Σήμερον τὸ Εὐαγγέλιον λέγει στὴν ὁμιλία λεπρούς σὲ δέκα ἔκανε Χριστός μας θεραπεία.
Σὲ κάποια πόλη ἤτανε ἄνθρωποι μαζεμένοι
καὶ ἀπὸ αὐτούς δέκα λεπροὶ ἦταν ἀρρωστημένοι.
Σὰν εἴδανε τὸν Κύριον ὅλοι φωνὴ μεγάλη ἐλέησόν μας Κύριε ἐφώναξαν καὶ πάλι.
Ὁ Κύριος εἰς τούς λεπρούς δίνει παραγγελία νὰ ἰδοῦν ἱερεῖς ἀσθένεια νὰ βροῦνε θεραπεία.
Στὸ δρόμο ποὺ ἐπήγαιναν ἐκαθαρίσθη ἡ λέπρα καὶ ἔγιναν εὐθύς καλὰ οἱ ἄρρωστοι οἱ δέκα.
Ὁ ἕνας τότε ὑπέστρεψε Θεὸν νὰ εὐχαριστήσει μὲ εὐγνωμοσύνη ἔτρεξε Χριστὸν νὰ συναντήσει.
Μὲ σεβασμὸν προσέπεσε στὰ πόδια τοῦ Κυρίου ποὺ λέπρα τοῦ σταμάτησε, πόνοι τοῦ μαρτυρίου.
Τὸν εὐγνώμονα λεπρὸ ποὺ ἔφυγε ἡ λέπρα
ὁ Κύριος σπλαχνίστηκε καὶ τοῦ ᾿πὲ μιὰ κουβέντα.
∆έκα δὲν ἐγίνατε καλὰ οἱ δὲ ἐννέα ποὺ εἶναι,
νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεὸν νὰ τὸν δοξολογοῦνε;
Μόνος ἐστράφηκες ἐσὺ ποὺ εἶσαι Σαμαρείτης
γιὰ νὰ δοξάσεις τὸν Θεὸν καὶ τὸν εὐχαριστήσεις.
Ἡ πίστης σου σὲ ἔσωσε τοῦ λέγει ὁ Κύριός μας ποὖναι σωμάτων ἰατρὸς κι ἀθάνατων ψυχῶν μας.
Εἰς τὸν Θεὸν νὰ δείχνομεν ὅλοι εὐγνωμοσύνη πάντοτε ὅλα τ᾿ ἀγαθὰ στὸν ἄνθρωπον τὰ δίνει.
Παράδειγμα νὰ πάρωμεν λεπροῦ τοῦ Σαμαρείτη ποὺ στὸν Χριστό μας ἔδειξε εὐγνωμοσύνη, πίστη.
Καὶ Ἄβελ τὸ παράδειγμα μάθημα νὰ μᾶς γίνει θυσία κάνει στὸν Θεὸν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη.
Ἀγάπην καὶ προαίρεση εἶχε στὸν ἑαυτόν του γιὰ νὰ τιμήσει θέλησε Κύριον τὸν Θεόν του.
Ἐξέλεξε πρωτότοκα ἀπὸ τὰ πρόβατά του
ὡς δῶρον τὰ προσέφερεν εἰς τὸν Θεὸν μπροστά του.
Καὶ ὁ Θεὸς ἐδέχθηκε τοῦ Ἄβελ τὴ θυσία εὐχαριστήθηκε πολὺ τοῦ ἔδωσε εὐλογία.
Σὰν ἔγινε ὁ κατακλυσμὸς διὰ τὴν ἁμαρτίαν ὁ Νῶε τότε στὸν Θεὸν κάνει εὐχαριστία.
Ἀπὸ πτηνῶν τῶν καθαρῶν καὶ καθαρῶν τὰ κτήνη θυσία κάνει στὸν Θεὸν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη.
Πάντοτε πρέπει ὁ ἄνθρωπος σὲ ὅλη τὴ ζωή του εὐγνωμοσύνη στὸν Θεὸν νὰ δείχνει ἡ ψυχή του.
Ἴσως ὁ ἄνθρωπος θὰ εἰπεῖ καὶ ὅταν ἀρρωστήσει καὶ τότε στὴν ἀρρώστια του Θεὸν νὰ εὐχαριστήσει;
Στὸν ἄνθρωπο τὸν ἀσθενῆ ὁ Θεὸς δίνει ὑγεία κι ἄν τὸν Θεὸν παρακαλεῖ τοῦ δίνει θεραπεία.
Πονόψυχος ὁ Κύριος ὅλους μᾶς ἀγαπάει
καὶ ἀπὸ παγίδες τοῦ ἐχθροῦ πάντοτε μᾶς φυλάει.
Νὰ τὸν ἀκοῦμε πάντοτε τὸν στοργικὸ πατέρα ὅ,τι μᾶς λέγει νὰ κάνομεν τὴν νύκτα καὶ ἡμέρα.
ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ (ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ)
Εὐαγγελίου σημερινοῦ τὴν ἴδια ἱστορία γράφουν οἱ δυὸ εὐαγγελιστές εἰς τ᾿ ἅγια βιβλία.
Ἐπῆγε κάποιος ἄνθρωπος τὸν Κύριον νὰ πειράξει ψυχὴ τοῦ θέλει νὰ σωθεῖ, τὶ ἔπρεπε νὰ πράξει.
Τοῦ εἶπε ἐντολές Θεοῦ πρέπει νὰ ἐκτελέσει τὶς ἔκανε τοῦ ἀπαντᾷ, τὶ ἄλλο ἔχει θέση;
Ὁ πολυεύσπλαχνος Θεὸς μιὰ συμβουλὴ τοῦ δίνει ὑπάρχοντά του νὰ δοθοῦν γιὰ ἐλεημοσύνη.
∆έν ἄκουσε ὁ πλούσιος τὴν ἐντολὴ Κυρίου γιατὶ ἡ καρδιά του ἤτανε φίλος τοῦ ἀργυρίου.
Τότε τοῦ δίνει ὁ Κύριος σωστὴ παραγγελία δυσκόλως πᾶνε πλούσιοι Χριστοῦ τὴ βασιλεία.
Ὁ πλούσιος τὸν πλοῦτον του ἤθελε νὰ κρατήσει. καὶ τὴν αἰώνιον ζωὴν νὰ τὴν κληρονομήσει.
Ὅταν θελήσει ὁ ἄνθρωπος τὰ πάντα κατορθώνει κι ἐδῶ στὴ γῆ θὰ ζεῖ καλὰ καὶ τὴν ψυχή του σώνει.
Τὴν ἐντολὴ αὐτὴ Χριστοῦ ἐφήρμοσαν ἀνθρῶποι καὶ κληρονόμοι τοῦ Θεοῦ γενήκανε κατόπιν.
Καὶ πρῶτοι ποὺ τὸν ἄκουσαν ἦταν οἱ μαθητές Του ποὺ ἐκτελέσαν τοῦ Χριστοῦ τὶς θεῖες ἐντολές Του.
Στὴν λίμνη τῆς Γενησαρέτ τέσσερα παλικάρια
ἐκεῖ ἔριχναν τὰ δίχτυα τους καὶ ψάρευαν τὰ ψάρια.
Τούς εἶπε τότε ὁ Κύριος τὰ δίχτυα ἐκεῖ ν᾿ ἀφήσουν πλοῖα, οἰκία, συγγενεῖς, νὰ τὸν ἀκολουθήσουν.
Σὰν ἄκουσαν χαρμόσυνα τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ὅλα τὰ πάντα ἄφησαν ἐντὸς τοῦ πλοιαρίου.
Τούς συγγενεῖς χαιρέτησαν, δὲν θὰ τούς ξαναδοῦνε διότι μαθητές Χριστοῦ θέλησαν νὰ γεννοῦνε.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶναι εὐτυχισμένοι
ἀπὸ τὸν Κύριον Ἰησοῦ Χριστὸν ἤτανε καλεσμένοι.
∆έν τὸ μετανοήσανε νὰ ἀκοῦν τὶς συμβουλές Του ἦταν σὲ ὅλοι τὴ ζωὴ Ἅγιοι μαθητές Του.
Ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα μαθητὴ ποὺ ἔγινε προδότης Ἰούδας ὁ Ἀπόστολος ἦταν Ἰσκαριώτης.
Πατρίδα αὐτοῦ τοῦ μαθητῆ ἦταν ἡ Ἰσκαρία προδότης ἔγινε Χριστοῦ γιὰ τὴ φιλαργυρία.
Εἰς τοὺς Ἁγίους πάμπολλοι ποὺ εἶχαν καλοσύνη
ὑπάρχοντα τοὺς ἔδωσαν γιὰ ἐλεημοσύνη.
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος πωλεὶ ὑπάρχοντά του,
«Βασιλειάδα» ἵδρυσε εἰς τὴ γενέτειρά του.
Κι ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐπίσης περιουσία ἔδωσαν, στὴν ἔρημο ἔχουν ζήσει.
Τὶ θὰ κερδίσει ὁ ἄνθρωπος στὴ γῆ ὅταν πλουτίσει καὶ τὴν αἰώνιον ζωὴν δὲν θὰ κληρονομήσει;
Στὸν ἄνθρωπον τὸν πλούσιον εἶπε ὁ Θεὸς νὰ δίνει διὰ νὰ σώσει τὴν ψυχὴ μὲ ἐλεημοσύνη.
Ἀλήθεια λέγει ὁ Θεὸς θὰ τοῦ ἀνταποδώσει
θὰ λάβει ἑκατονταπλάσια ψυχή του θὰ τὴν σώσει.
Ι∆´ ΛΟΥΚΑ
(ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΜΠΟ∆ΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗΝ)
Στὴν πόλη τῆς Ἱεριχοῦς ὁ Κύριος πηγαίνει ἕνας τυφλὸς ζητιάνευε βοήθεια περιμένει.
Ἄκουσε κόσμο κι ἔτρεχε ρώτησε τὶ συμβαίνει τοῦ εἶπαν Ἰησοῦ Χριστὸν ὁ κόσμος ἀναμένει.
Κι ὁ τυφλὸς ἐφώναξε Ἰησοῦ ἐλέησὸν με
δέν ἔχω μάτια νὰ σὲ ἰδῷ Σὺ ὅμως φώτισὲ με
Ὁ κόσμος ἀκούει τὸν τυφλὸν ποὺ ζήτησε τὸ φῶς του δὲν εἶχε μάτια νὰ τὸν δεῖ ποὺ πέρναγε ἐμπρός του.
Ἀντὶ νὰ εὐχαριστηθεῖ ποὺ φῶς εἶχε ζητήσει
οἱ ἄνθρωποι τὸν μάλωσαν τοῦ εἶπαν νὰ σιωπήσει.
Μὰ ὁ τυφλὸς δὲν σταματᾷ ἄρχισε νὰ φωνάζει ἐλέησὸν με Υἱὲ ∆αβίδ πιὸ δυνατὰ κραυγάζει.
Καὶ ὅταν ξανάκουσε Κύριος τάς φωνάς του τότε διέταξε τυφλὸν νὰ φέρουνε μπροστὰ Του.
Τὸν ἄγγιξεν ὁ Κύριος καὶ τὸν ἐπερωτοῦσε ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸ τὶ πράγμα ἐζητοῦσε.
Τότε τοῦ λέγει ὁ τυφλὸς θέλω νὰ δῶ τὸ φῶς μου καὶ ἔχω πίστη πρὸς ἐσὲ Κύριε καὶ Θεέ μου.
Ἀνάβλεψον τοῦ ἀπαντᾷ εὐθύς ὁ Κύριος μας ἡ πίστης σου σὲ ἔσωσε τοῦ εἶπε ὁ Θεός μας.
Τότε εὐθύς ἀνέβλεψεν καὶ τὸν ἀκολουθοῦσε ἐχάρηκε ποὺ εἶδε τὸ φῶς Θεὸν δοξολογοῦσε.
Κι ὁ κόσμος ἐχαιρότανε ποὺ εἶδε αὐτὸ τὸ πράγμα δοξολογοῦσε τὸν Θεὸν ποὺ ἔκανε τὸ θαῦμα.
Ὡραῖο αὐτὸ τὸ μάθημα Ἁγίου Εὐαγγελίου
ποὺ ἔδωσε τυφλοῦ τὸ φῶς, ἡ χάρις τοῦ Κυρίου.
Ὅμως καὶ ἄλλο μάθημα μᾶς λέγει ἡ ἱστορία Εὐαγγελίου σημερινοῦ διὰ τὴν ἀσπλαχνία.
∆έν ἔβλεπε ὁ ἄνθρωπος μὲ λύπη τοῦ φωνάζει
τὰ μάτια του νὰ δοῦν τὸ φῶς ἐσένα σὲ πειράζει.
Ὁ κόσμος τότε ἔπρεπε μπρὸς τὸν τυφλὸ νὰ τρέξει καὶ Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν νὰ τὸν παρακαλέσει.
Νὰ ἀνοίξει μάτια τοῦ τυφλοῦ ποὺ ζοῦσε στὸ σκοτάδι τὸν ἥλιο ὅλοι ἔβλεπαν ἐκεῖνος εἶχε βράδυ.
Τὸν ἄνθρωπο ὅποιος σταματᾷ ἀπὸ ἀγαθοεργία στὸν ἑαυτόν του προξενεῖ μεγάλη ἁμαρτία.
Φεύγει ἁμαρτία ὁ χριστιανός, προσεύχεται, νηστεύει, καὶ ὁ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος τόνε κοροϊδεύει.
Ὁ ἄνδρας ἀπ᾿ τὴν προσευχὴ γυναίκα ἐμποδίζει καὶ ἡ γυνὴ τὸν ἄνδρα της τὸ ἴδιο συνεχίζει.
Σὰν δοῦν γονεῖς πώς τὰ παιδιὰ θὲ νὰ καλογερέψουν αὐτοὶ ἐναντιώνονται, θέλουν νὰ τὰ παντρέψουν.
Τὸν ἄνθρωπον ποὺ σὲ ἔβλαψε πρέπει νὰ ἀποφασίσεις σὲ συμβουλεύει ὁ Θεὸς νὰ τόνε συγχωρήσεις.
Ὁ Κόσμος τὸ ἐνάντιον λέγει γιὰ τὸν ἐχθρό σου ἄν συγχωρήσεις ἀδικείς πολὺ τὸν ἑαυτόν σου.
Ἐργάζου νόμον τοῦ Θεοῦ, ἄνθρωπε μὴ λυπᾶσαι πίστη, ἐλπίς, ταπείνωση μές στὴν ἀγάπη θὰ ᾿σαι.
ΙΕ´ ΛΟΥΚΑ
(ΠΕΡΙ ΩΦΕΛΙΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΩΦΕΛΙΜΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ)
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς σήμερον διηγεῖται
μὲ τὴ γνήσια μετάνοια ὁ ἄνθρωπος ὠφελεῖται.
Ὁ Κύριος στὴν Ἱεριχὼ συνάντησε τὸν Ζακχαῖο οἱ κάτοικοι τὸν κατηγοροῦν ἄχρηστο τελευταῖο.
Θέλει νὰ ἰδεῖ τὸν Ἰησοῦ, εἶναι κοντὸς στὸ σῶμα οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι ὑψηλοί, τοῦ σκίαζαν τὸ ὄμμα.
Τοῦ ᾿ρθὲ μιὰ σκέψη στὸ μυαλὸ ἦταν πολὺ ὡραία ἀνέβη ἐπάνω σὲ δεντρὶ σὲ μιὰ συκομορέα.
Τὸν εἶδε ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς καὶ τόνε διατάζει
θὰ μείνω εἰς τὸ σπίτι σου σήμερα τοῦ φωνάζει.
Ὁ Ζακχαῖος ἐκατέβηκε ἀπὸ τὸ δέντρο πάλι τὸν Κύριον ὑποδέχθηκε κι εἶχε χαρὰ μεγάλη.
Ὁ κόσμος διεγόγγυζε· σὲ ἁμαρτωλοῦ τὸ σπίτι ἐπῆγε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐκεῖ νὰ καταλύσει;
Ὁ Ζακχαῖος πρὸς τὸν Κύριον ἔκανε ὁμιλία τοῦ εἶπε μὲ ταπείνωση καὶ καθαρὰ καρδία.
Ὑπάρχοντά μου Κύριε ὅσα μοῦ ἔχουν μείνει
τὰ δίνω μισὰ εἰς τούς πτωχούς γιὰ ἐλεημοσύνη.
Καὶ ὅποιον συκοφάντησα δὲν ὑστερῶ καὶ ἐκεῖνο ἀλλὰ τὰ τετραπλάσια ἀπὸ ὅσα πῆρα δίνω.
Τοῦ ἀπάντησε ὁ Κύριος σήμερα σωτηρία εἰς τοῦ Ζακχαίου ἔγινε Ἱεριχούς οἰκία.
Εἶναι τοῦ Ἀβραάμ παιδὶ καὶ ἦρθε νὰ τὸ σώσει ποὺ ἤτανε ἀπολωλὸς τώρα θὰ τὸ γλυτώσει.
Τὸν συγχωρεῖ ὁ Κύριος διὰ μετάνοιὰν του γιατὶ ἐξομολογήθηκε τὰ ἁμαρτήματά του.
Ὁ χριστιανὸς εἰς τὴν ζωὴν πάντοτε νὰ προσέχει κι ἄν ἁμαρτήσει ἀληθινὴ μετάνοια νὰ ἔχει.
Εἰς τοῦ Ζακχαίου ὁ Κύριος ποὺ πῆγε στὴν οἰκία Κύριος τὸν συγχώρεσε δι᾿ ἔργα μετανοίας.
Ἰούδας μετανόησε διὰ τὴν προδοσία
δέν εἶχε ὅμως ὁ δυστυχής καρπούς τῆς μετανοίας.
Ἀντὶ νὰ κάνει προσευχὴ μετάνοια δακρύων ἐθύμωσε καὶ μὲ ὀργὴν ρίψην τῶν ἀργυρίων.
Κι ὁ Πέτρος ὁ Ἀπόστολος τὸν Κύριον ἠρνήθη μετάνιωσε, ἔκλαψε πικρῶς καὶ τοῦ ἐσυχωρήθει.
∆ιώκτης ἦταν τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ Παῦλος ἐν ἀγνοίᾳ μετάνιωσε, μαρτύρησε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία.
Καὶ ὁ ∆αβίδ ἁμάρτησε μὲ φόνο καὶ μοιχεία νὰ κάθε μέρα ἔκλαιγε γι᾿ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία.
Χιλιάδες παραδείγματα Ἁγίων ἡ ἐκκλησία ἂς πάρουμε παράδειγμα Μαρία Αἰγυπτία.
Μὲ ἀληθινὴ μετάνοια ὅταν μετανοήσεις
τότε τὸν πιὸ ἁμαρτωλὸ Θεὸς θὰ συγχωρήσει.
Παράδειγμα νὰ πάρομεν ληστὴ ποὺ ἐσταυρώθει τὴν τελευταία του στιγμὴ μετάνιωσε κ᾿ ἐσώθει.
Στὸν Κύριον ἐμίλησε εἶπε τὸ μνήσθητί μου
καὶ τοῦ εἶπε στὸν παράδεισο θὰ ᾿σαι πάντα μαζί μου.
ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
Ἡ σημερινὴ παραβολὴ παράδειγμα μᾶς δίνει
νὰ ἔχομεν πάντα στὴν καρδιὰ τὴν ταπεινοφροσύνη.
Ἡ ταπείνωση τὸν ἄνθρωπο ψηλὰ τὸν ἀνεβάζει ἐνῷ ἡ ὑπερηφάνεια κάτω τὸν κατεβάζει.
Εἶδε ὁ Θεὸς ταπείνωση ποὺ εἶχε ἡ Παναγία καὶ στέλνει τὸν Ἀρχάγγελο γιὰ Θεία ἀγγελία.
Μήνυμα ἀπὸ τὸν Θεὸν τῆς εἶπε πώς θὰ γίνει
θὰ γεννηθεῖ Υἱὸς Θεοῦ καὶ ἀμόλυντος θὰ μείνει.
Τὸν ἀσπασμὸ μὲ ἁγνότητα ἐδέχθη ἡ Παναγία καὶ εἶπε δούλη τοῦ Θεοῦ πώς εἶναι ἡ ἰδία.
∆έν ὑπερηφανεύθηκε εὐθύς τὴν ὥρα ἐκείνη
γιατὶ εἶχε καὶ ἔχει πάντοτε τὴν ταπεινοφροσύνη.
Ἀντίθετο παράδειγμα πῆρε ὁ ἑωσφόρος
ποὺ ὑπερηφανεύθηκε, δὲν τοῦ ἄρεσε ὁ χῶρος.
Ἀξίωμα πῆρε ἀπ᾿ τὸν Θεὸν τὸ τάγμα τὸ δικό του νὰ εἶναι λίγο κατώτερος αὐτὸς ἀπ᾿ τὸν Θεό του.
∆έν τ᾿ ἄρεσε σὰν Ἀρχάγγελος νὰ ἔχει πρώτη θέση εἶχε ὑπερηφάνεια Θεὸς νὰ γίνει τ᾿ ἀρέσει.
Κι αὐτὸς καὶ ὅλο τὸ τάγμα του ἔπεσε στὸ σκοτάδι τούς ἐτιμώρησε ὁ Θεὸς καὶ πήγανε στὸν Ἅδη.
Ἄν εἴχανε ταπείνωση ὄχι ὑψηλοφροσύνη θὰ εἴχανε τὴν πρώτη δόξα καὶ καλοσύνη.
Το ἕνα τρίτο ἀπὸ Ἄγγελους ἐπήγανε μαζί του εἶχαν ὑπερηφάνεια, τὴν γνώμη τὴ δική του.
Τὸν ἄνθρωπον τὸ ταπεινὸν ὅλοι τὸν ἀγαποῦνε ἐνῷ τὸν ὑπερήφανον πάντες τόνε μισοῦνε.
Ὁ ταπεινὸς προσεύχεται μέσα στὴν ἐκκλησία πάντα μὲ φόβο τοῦ Θεοῦ στὴ Θεία Λειτουργία.
Τὸ σῶμα του εἶναι στὴ γῆ εἰς τὸν Θεὸν ὁ νούς του κι ἀκούει μὲ εὐλάβεια τούς λόγους τούς δικούς του.
Στὸν ἄνθρωπο ποῦνε δίπλα του δὲν τοῦ συνομιλάει μὲ ὁμιλίες τὸ μυαλὸ φεύγει ἀλλοῦ νὰ πάει.
Ἄνθρωπος μὴν ὑπερηφανευθεῖ ὅσα ὁ Θεὸς τοῦ δίνει τοῦ λέγει γιὰ συμφέρον του κάνε ἐλεημοσύνη.
Ἀκόμα τὸν συνάνθρωπο ποτὲ μὴν κατακρίνει γίνεται ὑπερήφανος εὐθύς τὴν ὥρα ἐκείνη.
Νὰ ἀγαπᾷς τὸν ἄνθρωπο μὲ ἐλαττώματά του
σὲ ἄλλους μὴν κατηγορεῖς πταίσματα τὰ δικά του.
Ὅλοι ἔχομε ἐλαττώματα πληθώρα ἁμαρτίες ποὺ μᾶς συμβαίνουν στὴ ζωὴ διάφορες αἰτίες.
Νὰ ἔχομεν ταπείνωση πάντα στὸν ἑαυτόν μας ποτὲ μὴν κατακρίνομε σὲ ἄλλους τὸν ἀδελφό μας.
Μὴν κρίνετε λέγει ὁ Θεὸς καὶ ἐσεῖς νὰ μὴν κριθεῖτε ὅ,τι κακὸ σᾶς κάνουνε ὅλους νὰ συγχωρεῖτε.
Μᾶς τὸ ᾿πε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς γιὰ νὰ συγχωρεθοῦμε ὅ,τι κακό μας κάνουνε ἐχθρούς νὰ συγχωροῦμε.
Εἶναι πατέρας στοργικὸς μᾶς κάνει συμφωνία ἄν θέμε γιὰ νὰ ζήσωμεν ζωὴν τὴν αἰωνία.
ΙΕ´ ΛΟΥΚΑ
(ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ)
Σήμερον ἡ παραβολὴ Κυριακὴ Ἀσώτου ἀληθινὴ μετάνοια διδάσκει τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡμάρτησεν ὁ ἄσωτος καὶ τὸν κατηγοροῦμεν ὅμως μετάνοιαν αὐτοῦ πρέπει νὰ ἐπαινοῦμεν.
Ὅλοι μας ἁμαρτάνομεν λερώνομεν ψυχάς μας καὶ μᾶς ἀνέχεται ὁ Θεός, θέλει μετάνοιά σας.
Ὁ ἄσωτος δὲν τοῦ ἄρεσε στὸ πατρικό του σπίτι νόμιζε θὰ ᾿ναι εὐτυχής ἀπὸ ἐκεῖ σὰν λείπει.
Ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι του ἄφησε τὸν πατέρα γλεντάει μὲ τούς φίλους του σὲ ξένη χώρα πέρα.
∆οκίμασε καὶ τὴν ζωὴ ποὺ ἔχει ἡ ἁμαρτία ὅμως ἐκεῖ ἀντὶ χαρὰ εὐρῆκε τὴν πικρία.
Ἀμέσως μετενόησε ποὺ ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ στοργικὸ πατέρα του ἔχει ἐγκαταλείψει.
Παράτησε τούς φίλους, ἔφυγε ἀπὸ μπροστά τους νὰ τρῶνε καθημερινῶς τὰ ξυλοκέρατά τους.
Ἐπῆρε δρόμο ἐπιστροφῆς ὁ ἄσωτος μιὰ μέρα καὶ πῆγε νὰ συναντήσει τὸν σπλαχνικὸ πατέρα.
Πατέρας ἀπὸ μακριὰ εἶδε τὴν ἐπιστροφή του
κι ἐδέχθη στάς ἀγκάλας του τὸ ἄσωτο παιδί του.
Ὁ ἄσωτος τὸ ἥμαρτον εἶπε εἰς τὸν πατέρα τὸν ἐσυγχώρησε ὁ Θεὸς εὐθύς τὴν ἴδια ἡμέρα.
Ἂς πάρομεν παράδειγμα διὰ τὸν ἑαυτόν μας
νὰ κάνομεν ἐπιστροφὴ στὸν εὐσπλαχνικὸν Θεόν μας.
Ὅλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοὶ ἐξαίρεση καμμία μόνο ὁ Θεὸς στὸν οὐρανὸν δὲν ἔχει ἁμαρτία.
Ἂς πάρομεν παράδειγμα ἀσώτου νὰ σωθοῦμεν ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας εἰς τὸν Θεὸν νὰ ποῦμε.
Μᾶς ἔστειλε ἐδῶ στὴ γῆ πνευματικὸν πατέρα νὰ ἐξομολογούμαστε πταίσματα κάθε μέρα.
Πρίν τὴν ἐξομολόγηση πρέπει νὰ ἑτοιμασθοῦμε ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας πρέπει ἐμεῖς νὰ ποῦμε.
Μὴν περιμένομεν ὁ πνευματικὸς ἐμᾶς νὰ ἐρωτήσει ἄν ἕνα πταῖσμα ἤ πολλὰ ἔχομε ἁμαρτήσει.
Ἐκεῖ νὰ μὴν ντρεπόμεθα νὰ λέμε μὲ παρρησία μὲ συντριβή, ταπείνωση τὴν κάθε ἁμαρτία.
Καὶ ὁ Θεὸς ἀκούοντας εὐθύς τὴν ὥρα ἐκείνη γνωρίζει ἁμαρτίες μας ἀμέσως μας τὶς σβήνει.
Θέλει μονάχα ὁ Θεὸς νὰ δεῖ μετάνοια μας
νὰ καθαρίσομεν ὅλοι μας, καρδίας καὶ ψυχάς μας.
Τὸ ἥμαρτον σὰν τὸν ἄσωτο ὅλοι μας νὰ εἰποῦμε νὰ σβήσει ἁμαρτίες μας νὰ ἐλευθερωθοῦμε.
Ὁ ἄνθρωπος ἐδῶ στὴ γῆ ὅταν μετανοήσει θὰ ἀξιωθεῖ ἀπ᾿ τὸν Θεὸν αἰώνια νὰ ζήσει.
Τὸν ἄνθρωπον τὸν ἀγαπᾷ ἀπὸ φιλανθρωπία τὸ μόνο πράγμα ποὺ μισεῖ εἶναι ἡ ἁμαρτία.
Ἀξιώσέ μας Κύριε τὰ λόγια σου νὰ ἀκοῦμε
ποὺ θέλεις σὰν φιλάνθρωπος ὅλοι μας νὰ σωθοῦμε.
ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΠΟΚΡΕΩ
Στὴ γῆ κατέβηκε Θεὸς ἀπὸ φιλανθρωπία γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
Καὶ δεύτερη πάλι φορὰ θὰ ἔρθει νὰ μᾶς κρίνει δικαιοκρίτης ὁ Θεὸς ἔχει δικαιοσύνη.
Πολλοὶ ἄνθρωποι ἀποροῦν γιατὶ τὴν μέρα ἐκείνη θὰ σώσει ὅσους ἔκαναν τὴν ἐλεημοσύνη.
Ἑρμηνευτής Θείων Γραφῶν θὰ μᾶς τὸ ἐξηγήσει στὸν ἄνθρωπον ποὺ ἀπορεῖ δίνει τὶς ἀπαντήσεις.
Ὁ ἄνθρωπος τὶς ἐντολές Θεοῦ νὰ ἑρμηνεύσει οἱ πιὸ μεγάλες ἐντολές ἔχουν ἐκεῖ τὴ θέση.
Πρώτη μεγάλη ἐντολὴ Κύριον νὰ ἀγαπήσεις κι δεύτερη πλησίον σου νὰ ἀγαπᾷς ἐπίσης.
Καὶ ἔτσι στὸν κάθε ἄνθρωπον λύνεται ἀπορία ἀλήθεια μαθαίνομε σ᾿ αὐτὴ τὴν ἱστορία.
Ἔβαλε ὡς κριτήριον τὴν ἐλεημοσύνη
δίκαιος εἶναι ὁ Θεὸς ποὺ θὰ ᾿ρθει νὰ μᾶς κρίνει.
Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος κάνει ἐντολὴ Κυρίου πρῶτον Θεόν του ἀγαπᾷ καὶ ἔπειτα πλησίον.
Καὶ ἐφαρμόζει ἐντολές οὐράνιου πατέρα
καὶ ἀπὸ τὴν πρώτη ἐντολὴ πηγαίνει στὴ δευτέρα.
Καὶ ἀπὸ ἀγάπη στὸν πτωχὸν κι ἐκεῖνον τὸν προσέχει τοῦ δίνει ἀπ᾿ τὸ περίσσευμα τρόφιμα κι ὅ,τι ἔχει.
Τίς δύο πρῶτες ἐντολές ὅποιος τὶς ἐκτελέσει λαμβάνει ἀπὸ τὸν Θεὸν τότε τὴν πρώτη θέση.
Γι᾿ αὐτὸ οἱ ἐλεήμονες θὰ λάβουνε ἀξία
θὰ τούς χαρίσει ὁ Χριστὸς αἰώνια κατοικία.
Καὶ τότε στὸν παράδεισο θὰ ζοῦν θὰ βασιλεύουν
οἱ ἁμαρτωλοὶ θὰ τούς κοιτοῦν, ὅλοι τους θὰ ζηλεύουν.
Αἰώνια οἱ ἁμαρτωλοὶ στὴν κόλαση θὰ πᾶνε
ποὺ στούς πτωχούς δὲν ἔδωσαν ψωμὶ καὶ αὐτοὶ νὰ φᾶνε.
Ἔλεος ἀπὸ τὸν Θεὸν δὲν θὰ ἔχουνε καθόλου γιατὶ ἔκαναν στὴ γῆ θελήματα διαβόλου.
Ποτὲ δὲν μετενόησαν κι ἄνθρωποι ποὺ πεινούσαν ἀπὸ τὴν πείνα πέθαναν καὶ δὲν τούς ἐλεοῦσαν.
Καὶ τότε οἱ ἁμαρτωλοὶ θὰ εἶναι δικασμένοι καὶ ἄπονο διάβολο θὰ ᾿ναι συντροφιασμένοι.
Θὰ ἔχουν πῦρ αἰώνιον μεγάλη καταδίκη
ποὺ μόνο στὸν διάβολον ἡ θέση αὐτὴ ἀνήκει.
Θεὲ μεγαλοδύναμε φώτισε ἐσὺ τὸ νοῦ μας
τάς ἐντολάς σου νὰ πράττομεν καλὸ τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Τὸ θέλημά σου ὅλοι μας πάντα νὰ ἐκτελοῦμε εἶσαι φιλάνθρωπος Θεὸς καὶ θέλεις νὰ σωθοῦμε.
Εἴμαστε ὅλοι ἐδῶ στὴ γῆ τ᾿ ἁμαρτωλὰ παιδιά σου, δὲν ἐκτελοῦμε πρόθυμα πάντα προστάγματά σου.
Νὰ μὴν μᾶς συνερίζεσαι Κύριε καὶ Θεέ μας κι ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας ἐσὺ συγχώρεσέ μας.
Ὅλοι μας καταφεύγομεν στὸ μέγα ἔλεὸς Σου συγχώρεσέ μας Κύριε δεόμεθα ἐμπρὸς Σου.
ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΣΤ´ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
Πνευματικὸν τὸ στάδιον λέγει ἡ ἐκκλησία
ἡ Ἅγια Τεσσαρακοστὴ ποὺ ἔρχεται νηστεία.
∆ιὰ νὰ εἶναι εὐπρόσδεκτη εἰς τὸν Θεὸν νηστεία τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον δίνει παραγγελία.
Ἄνθρωπος ποὺ ἔχει στὴν καρδιὰ μίσος καὶ ἀσπλαχνία ματαίως τότε κοπιὰ σὰν κάνει τὴν νηστεία.
Ἀγάπη θέλει ὁ Θεὸς καὶ ἐλεημοσύνη
καὶ τότε ἡ νηστεία μας εὐπρόσδεκτη θὰ γίνει.
Στούς πρωτοπλάστους ὁ Θεὸς ἔδωσε ἐντολή του
νὰ ἀπέχουν ἀπ᾿ ἕνα καρπὸν ἐντὸς τοῦ παραδείσου.
Τούς πρωτοπλάστους ὁ διάβολος τούς εἴχενε φθονήσει καὶ μὲ τὸ στόμα ὄφεως στὴν Εὔα εἶχε μιλήσει.
Εἶπε θεοὶ θὰ γίνουνε ἀπ᾿ τὸν καρπὸ σὰν φᾶνε καὶ θὰ γενοῦν ἀθάνατοι ὡραία θὰ περνᾶνε.
Ὁ ψεύτης ὁ παμπόνηρος τὴν εἶχε ξεγελάσει
καὶ ἔφαγε ἀπ᾿ τὸν καρπὸν γιὰ νὰ τὸν δοκιμάσει.
Κατόπιν τρώγει κι ὁ Ἀδάμ, δὲν ἔκαναν νηστεία παρέβησαν οἱ πρωτόπλαστοι Θεία παραγγελία.
Καὶ τὰ ἀποτελέσματα; θεοὶ δὲν ἐγενῆκαν
ἀμέσως ἀπ᾿ τὸν παράδεισον κι οἱ δύο ἔξω βρήκαν.
Πρώτη ἐντολὴ στὸν ἄνθρωπο ἐδόθη ἡ νηστεία σὰν ἔκανε παρακοὴ εἶδε τὴν δυστυχία.
Ἡ νηστεία εἶν᾿ ὠφέλιμος σὰν γίνεται ὅπως πρέπει μαζὶ μὲ ἄλλες ἀρετές ποὺ ὁ Θεὸς προτρέπει.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔκαναν τὴ νηστεία
καὶ ἔπειτα προσεύχονταν ἀμέσως κατ᾿ εὐθεία.
Ὅσοι ὅμως δὲν νηστεύουνε ποίαν ἀπολογία θὰ δώσουν ποὺ περιφρονοῦν Θεία νομοθεσία;
Ἐμεῖς ὅταν νηστεύουμε καὶ κάνουμε νηστεία φέρομεν γῆν καὶ θάλασσα νὰ μπεῖ εἰς τὴν κοιλίαν.
Ἔτσι λοιπὸν νομίζομεν μὲ τὴν πολυφαγία
κρέας δὲν τρῶμε καὶ ἰχθεῖς, καὶ κάνομεν νηστεία.
Σὰν φάει ὁ ἄνθρωπος τροφές μὲ πολυποικιλία νηστεία αὐτὴ δὲν λέγεται ἀλλὰ πολυφαγία.
Ἄν τὴν νηστεία εὐπρόσδεκτη θέλεις νὰ δοκιμάσεις θὰ πρέπει πρῶτα χριστιανὲ λιγάκι νὰ πεινάσεις.
Οἱ ἀσκητές στὴν ἔρημο μὲ χόρτα καὶ ψωμάκι ἤτανε πάντα ὑγιεῖς μὲ ἐλαφρὸ στομάχι.
∆έν ὠφελεῖ στὸν ἄνθρωπο διόλου ἡ νηστεία ὅταν εἰς τὸν πλησίον του κρατεῖ μνησικακία.
Τὶ σὲ ὠφελεῖ ὦ χριστιανὲ νηστεία ὅλη μέρα ὅταν εἰς τὸν πλησίον σου δὲν λέγεις καλημέρα;
Σὰν ἄλλους κατακρίνομεν μὲ τὴν πολυλογία τότε δὲν εἶν᾿ εὐπρόδεκτος εἰς τὸν Θεὸν νηστεία.
Ὅταν νηστεύει ἡ γλώσσα μας, ὦτα καὶ ὀφθαλμοί μας τότε θὰ ᾿ναι εὐπρόσδεκτος Θεοῦ ἡ δέησίς μας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟ∆ΟΞΙΑΣ
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς ἱστορεῖ ὡραία ἐξῆλθε λέγει ὁ Κύριος πῆγε στὴ Γαλιλαία.
Καὶ εἶπε εἰς τὸν Κύριον νὰ τὸν ἀκολουθήσει ὁ Φίλιππος, τὸν Ναθαναήλ ἀντάμωσε ἐπίσης.
Τοῦ εἶπεν διὰ τὸν Χριστὸν ἄν θέλει νὰ γνωρίσει θά του τὸν δείξει ὁ Φίλιππος, ἄν τὸν ἀκολουθήσει.
Ἐδέχθη καὶ ξεκίνησαν πῆγαν στὴ Γαλιλαία
ὁ Ἰησοῦς στὸν Ναθαναήλ πράγματα εἶπε σπουδαία.
∆όλο δὲν ἔχεις μέσα σου εἶσαι Ἰσραηλίτης
τοῦ ἀπαντᾷ Ναθαναήλ ποὺ μὲ ἔχετε γνωρίσει;
Σὲ εἶδα κάτω ἀπ᾿ τὴν συκῆ ἐκεῖ εἶχες καθίσει πρωτοῦ νὰ ἔλθει ὁ Φίλιππος σὲ σένα νὰ μιλήσει.
Καὶ τότε ὁ Ναθαναήλ τὰ λόγια του θαυμάζει Κύριον καὶ Υἱὸν Θεοῦ αὐτὸν τὸν ὀνομάζει.
Τότε τοῦ εἶπε ὁ Κύριος θὰ γίνει Ἀπόστολὸς Του
κι ὁ οὐρανὸς μὲ Ἀγγέλους θὰ ᾿ναι πάντα ἐμπρός του.
Πάρα πολὺ διδακτικὴ αὐτὴ ἡ ὁμιλία
ὁ Κύριος στὸν μαθητὴ κάνει διδασκαλία.
Βγάζουμε συμπεράσματα καὶ ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ πρέπει σὲ ὅποιο μέρος εἴμαστε πάντα ὁ Θεὸς μᾶς βλέπει.
Ἔχομεν εἰς τὸν οὐρανὸν οὐράνιον πατέρα ὅλους μας παρακολουθεῖ τὴν νύκτα καὶ τὴ μέρα.
Τίς πράξεις μας ἀπὸ ψηλὰ ὅλες πάντα τὶς βλέπει γι᾿ αὐτὸ ἔργα θεάρεστα νὰ κάνομε θὰ πρέπει.
∆ύο μεγάλες ἀρετές Χριστοῦ ἡ ὁμιλία
μᾶς ἐδιδάσκει ὅλους μας νὰ βροῦμε σωτηρία.
Ἡ μία εἶν᾿ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ἐλπίδα ἀπὸ τὴν ἄλλη στηρίζεται ὁ ἄνθρωπος κι ἔχει χαρὰ μεγάλη.
Ὅταν σκεφτεῖ ὁ ἄνθρωπος πώς ὁ Θεὸς τὸν βλέπει θὰ ἔχει φόβον τοῦ Θεοῦ καλὸ θὰ κάνει πρέπει.
Φύλακας εἰς τὸν ἄνθρωπον Θεοῦ ἡ παρουσία σὰν τὸ σκεφτεῖ ὁ ἄνθρωπος φεύγει τὴν ἁμαρτία.
Στὴν Αἴγυπτο ὁ Ἰωσὴφ Θεοῦ τὴν παρουσία ἐσκέφθηκε καὶ ἀπέφυγε αἰσχρὰ τὴν ἁμαρτία.
Καὶ τὸν ἐπλήρωσε ὁ Θεὸς διὰ τὴν σωφροσύνη μεγάλος σώφρων δείχθηκε τὴν ἐποχὴ ἐκείνη.
Σὰν ἔχει φόβον τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος στὴν καρδιά του ὁ Κύριος ἀπὸ ψηλὰ εἶναι βοήθειά του.
Νὰ ἔχομε φόβο τοῦ Θεοῦ πίστη, χαρά, ἐλπίδα καὶ τότε μὴν φοβούμεθα βροντές καὶ καταιγίδα.
Φόβος Θεοῦ στὸν ἄνθρωπον εἶναι ὁ σεβασμός μας πάντοτε νὰ σκεπτόμεθα πώς εἶναι Κύριος ἐμπρός μας.
Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀσφάλειά σας
αὐτὸ νὰ τὸ σκεπτόμεθα νὰ ᾿ναι καθαρὴ ἡ καρδιά σας.
Καὶ τὴν ἐλπίδα νὰ ἔχομε τὴ νύκτα καὶ τὴ μέρα φιλόστοργο πώς ἔχομε στὸν οὐρανὸ πατέρα.
Μεγάλη εἶν᾿ ἡ ἀγάπη σου Θεὲ στὰ πλάσματά σου καὶ φώτιζέ μας πάντοτε στὸ θεῖον θέλημά σου.
Β´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΜΑΡΚΟΥ Β´
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς λέγει ἕνα θαῦμα ποὺ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀμέσως ἐν τῷ ἅμα.
Εἰσῆλθε εἰς Καπερναούμ ὁ Κύριος πολιτεία κόσμος μαζεύθηκε πολύς, ἐγέμισε ἡ οἰκία.
Ἐκήρυττε τὸν λόγον του, ἄκουγαν οἱ ἀνθρῶποι τέσσερεις ὅμως ἄνθρωποι πῆγαν ἐκεῖ κατόπιν.
Σὲ ἕνα κρεβάτι ἔφεραν παράλυτο πιασμένο νὰ περπατᾷ δὲν ἐμπορεῖ, ἦταν ἀρρωστημένος.
Ἀπὸ τὸν κόσμο τὸν πολὺ γέμισε ἡ οἰκία
μὰ ἔπρεπε στὸν παράλυτον νὰ γίνει θεραπεία.
Ἀπὸ τὴν στέγη ἐσκέφτηκαν γιὰ νὰ τὸν κατεβάσουν ἐκεῖ ποὺ ἦταν ὁ Χριστὸς νὰ τὸν παρουσιάσουν.
Καὶ ὅταν τὸν κατέβασαν εἶδε αὐτῶν τὴν πίστη λέγει στὸν παραλυτικὸν ποὺ ἦταν στὸ ἴδιο σπίτι.
Ὄλες οἱ ἁμαρτίες σου νὰ σοῦ συγχωρεθοῦνε ἦταν ἐκεῖ καὶ Γραμματεῖς, τὸν Κύριον ἀκοῦνε.
Σὰν ἄκουγαν νὰ συγχωρεῖ Κύριος ἁμαρτία ἐνόμιζαν τὰ λόγια τοῦ πώς ἦταν βλασφημία.
Νὰ ἰδοῦν πώς εἶν᾿ Υἱὸς Θεοῦ Κύριος ἀπαντάει
στὸν ἄρρωστον ποὺ ἦταν πρίν στὸ σπίτι του νὰ πάει.
Καὶ τότε ὁ παράλυτος σήκωσε τὸ κρεβάτι Χριστὸς τὸν ἔκανε καλὰ τὸ σήκωνε στὴν πλάτη.
Τὸ θαῦμα αὐτὸ σὰν εἴδανε ὅλοι ἐκεῖ οἱ ἀνθρῶποι τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἐδόξασαν κατόπιν.
Ἔχει πολλὰ διδάγματα τὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου λίγα θὰ γράψομεν ἐδῶ λόγια Εὐαγγελίου.
Ἐπαίνεσε ὁ Κύριος τὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων
ποὺ ἄρρωστον κατέβασαν ἀπὸ τῆς στέγης τόπον.
Θέλει ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ὅ,τι μπορέσει καὶ ἄν εἶναι ἀδύνατο, νὰ μπεῖ Αὐτὸς στὴ μέση.
Ὁ Κύριος ἰάτρευσε κόρη τῆς Χαναναίας
γιὰ τὴ μεγάλη πίστη της ποὺ ἤτανε σπουδαία.
Παρακαλοῦσε τὸν Χριστὸν κόρη νὰ ἰατρεύσει σκυλάκι τὴν ὀνόμασε νὰ φύγει ἀπὸ τὴ μέση.
Μὲ πίστη καὶ ἐπιμονὴ Χριστόν μας παρεκάλει κι ἄν τὴν ὀνόμαζε σκυλὶ νὰ ἐλεήσει πάλι.
Σὲ ἔσωσε ἡ πίστη σου τῆς λέγει θυγατέρα, ἔγινε ἡ κόρη της καλὰ ἐκείνη τὴν ἡμέρα.
Εἰς τὸν ἐκ γενετῆς τυφλὸν δίνει παραγγελία στὴν κολυμβήθρα Σιλωάμ θὰ εὕρης θεραπεία.
Ἄκουσε, πῆγε νίφτηκε καὶ βρῆκε πάλι φῶς του συνήντησε τὸν Κύριον εὐχαριστεῖ ἐμπρός του.
Πάντοτε πρίν ἀρχίσομεν κάθε μᾶς ἐργασία τὸ πρῶτο νὰ ζητήσομεν Θεοῦ τὴν βοηθεία.
Ὅ,τι ζητᾷς μὲ προσευχὴ καὶ εἶναι γιὰ καλό σου θά σου τὸ στείλει ὁ Θεός, θὰ εἶναι ὄφελός σου.
Ζητεῖτε καὶ λαμβάνετε εἶπε ὁ Κύριός μας
εἶναι πολὺ φιλάνθρωπος ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας.
Γ´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Στὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον στὴ σήμερον ὁμιλία ὁ Κύριος γιὰ τὴν ψυχὴ λέγει πώς ἔχει ἀξία.
Ἄν θέλει λέγει ὁ ἄνθρωπος ψυχή του νὰ κερδίσει σταυρὸν νὰ πάρει τοῦ Χριστοῦ νὰ τὸν ἀκολουθήσει.
Ὅλον τὸν κόσμον ὁ ἄνθρωπος ἐὰν ἐξουσιάσει ποῖον θὰ ἔχει ὄφελος, ψυχὴ σὰν ἔχει χάσει;
Ἀθάνατη στὸν ἄνθρωπο δίνει ὁ Θεὸς νὰ ἔχει μεγάλη ἡ ἀξία της, πρέπει νὰ τὴν προσέχει.
Εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ διδάσκαλος μεγάλος γιὰ τὴν ἀθάνατη ψυχὴ ποὺ δὲν μᾶς λέγει ἄλλος.
Σύνθετος εἶν᾿ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ψυχὴ καὶ σῶμα ψυχὴ μένει ἀθάνατη, τὸ σῶμα θὰ μπεῖ στὸ χῶμα.
Θὰ τὸ ἀναστήσει ὁ Χριστὸς σὰν ἔλθει νὰ μᾶς κρίνει ὅμως θὰ εἶναι χωριστὰ ὡς τὴν ἡμέρα ἐκείνη.
Τὸ σῶμα εἶναι ὑλικόν, ἄυλος ἡ ψυχή του τὰ δυὸ εὐλόγησε ὁ Θεὸς κατὰ διαταγή του.
Νὰ ἐργάζεται σωματικῶς ψυχὴ νὰ ᾿χει ἐξουσία καὶ εἰς τὸ σῶμα ἡ ψυχὴ νὰ ᾿χει τὴν δεσποτεία.
Ὁ Ἀβραάμ σὰν ἄκουσε Θεοῦ παραγγελία ψυχή του τὸν ἐπρόσταξε σὲ Θεία ὁδηγία.
Νὰ φύγει ἀπὸ τὸ σπίτι του, τοῦ εἶπε τοῦ πατέρα ὑπάκουσε ὁ Ἀβραάμ, φεύγει τὴν ἴδια ἡμέρα.
Κάθεται στὴ θύρα τῆς σκηνῆς βλέπει διερχομένους κι ἄρχισε νὰ διακονεῖ τότε ὅλους τούς ξένους.
Στὴν Αἴγυπτο τότε ἡ ψυχὴ Ἰωσὴφ ἐξουσιάζει μὲ σωφροσύνης ἀρετὴ τὸ σῶμα του δαμάζει.
Ἀκόμα καὶ στὸν Ἰωσὴφ κυριαρχεῖ ἡ ψυχή του
ποὺ μίσος δὲν ἐσκέφτηκε σὰν πῆγαν οἱ ἀδελφοί του.
Γιατὶ αὐτοὶ τὸν Ἰωσὴφ τὸν εἶχαν μισημένο
τὸν πῆγαν εἰς τὴν Αἴγυπτο σὰν ξένο πουλημένο.
Αὐτὸς δὲν τούς ἐμίσησε ἀπὸ μνησικακία
μόνο ὅλους τούς ἐφίλησε μὲ καθαρὰν καρδία.
Καὶ ὁ Ἰώβ ἀρρώστησε παιδιῶν του δυστυχία μὰ ἡ ψυχὴ ἀπέπεμπε Θεοῦ εὐχαριστία.
Νὰ πάρουμε παράδειγμα Ἁγίους μας ἀκόμα
τούς τυραννοῦσαν βάρβαροι τούς πλήγωναν τὸ σῶμα.
Μιὰ λέξη ὅταν ἔλεγαν Χριστὸν νὰ ἀρνηθοῦνε καὶ ἄψυχά τους εἴδωλα τότε νὰ προσκυνοῦνε.
Θὰ τούς ἀφήναν νὰ φύγουνε νὰ ζήσουν τὴ ζωή τους ἔλεγαν ὅλοι δυνατὰ ὄχι μὲ τὴν ψυχή τους.
Φρικτὰ βασανιστήρια ὑπέμεναν ἐτότες
τούς ἔσφαζαν σὰν τὰ ἀρνιά, ἄθεοι στρατιῶτες.
Χριστὸν δὲν τὸν ἀρνούμαστε ἔλεγε ἡ ψυχή τους καὶ ὁ Θεὸς τούς πλήρωσε γιὰ τὴ διάθεσή τους.
Τούς ἔβαλε στὴν κεφαλὴ ὁλόφωτο στεφάνι, ἔτσι θὰ ζοῦν αἰώνια κανένας δὲν τὸ βγάνει.
Ἐλέησόν μας Κύριε καὶ σῶσε τάς ψυχάς μας συγχώρεσε μας ὡς Θεὸς τὰ ἁμαρτήματά σας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ∆´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Σήμερον ὁ Εὐαγγελιστής γιὰ ἕνα πατέρα γράφει δαιμόνιον πείραζε τὸ γιὸ καὶ ὁ πατέρας πάσχει.
Γονυπετής στὸν Ἰησοῦ προσῆλθεν ὁ πατέρας
νὰ κάνει τὸ ἄρρωστο παιδὶ καλὰ τὴν ἴδια ἡμέρα.
Τὸ πῆγε εἰς τούς μαθητάς γιὰ νὰ τὸ θεραπεύσουν δὲν μπόρεσαν τὸν δαίμονα αὐτοὶ νὰ ἀφαιρέσουν.
Ὁ δαίμονας πόσον καιρὸν υἱὸν σοῦ βασανίζει; ἀπὸ πολὺ μικρὸ παιδὶ ὁ πατέρας συνεχίζει.
Πιστεύεις λέγει ὁ Χριστὸς διαμόνιον θὰ φύγει, καὶ τοῦ πατέρα ἡ ψυχὴ ἀμέσως κατενύγει.
Πιστεύω λέγει Κύριε καὶ τότε οἱ ὀφθαλμοί του μὲ δάκρυα ἐγέμισαν ἀπ᾿ τὴ συγκίνησή του.
Εἶδε εὐθύς ὁ Κύριος τὴν πίστη τοῦ πατέρα
κι ἔδιωξε τὸ δαιμόνιον κι ἔφυγε στὸν ἀγέρα.
Οἱ μαθηταὶ ἐρώτησαν Κύριον κατ᾿ ἰδίαν
γιατὶ δαίμονα δὲν ἔδιωξαν; ποιὰ ἦταν ἡ αἰτία;
Τὴν προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος σὰν κάνει καὶ νηστεία ὁ δαίμονας φεύγει εὐθύς δὲν ἔχει ἐξουσία.
Ὁ Ἰησοῦς τὸν νεαρὸ κράτησε ἀπὸ τὸ χέρι
καὶ στὸν πατέρα ὑγιῆ τὸν εἶχε πιὰ προσφέρει.
Ὁ Κύριος δὲν ἤθελε τὸ θαῦμα νὰ γνωρίσει
ὁ κόσμος ποὺ ἤτανε ἐκεῖ, νὰ τὸν εὐχαριστήσει.
Ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθητές ποὺ ἔκαναν παρέα ἔφυγαν καὶ ἐπορεύοντο διὰ τὴ Γαλιλαία.
Εἰς τὴν ζωὴν ὁ ἄνθρωπος ὅσα χρόνια κι ἄν ζήσει τὰ ἔτη ποὺ ἔχει ἀπ᾿ τὸν Θεὸν νὰ κάνει καλὴ χρήση.
Συμφέρον ἔχει ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸν ἑαυτόν του
τὸ κάθε πράγμα ὥσπου ζεῖ νὰ κάνει στὸν καιρό του.
Καὶ φέρνει παραδείγματα ὁ Ἱστοριογράφος
τὸν γεωργὸν εἰς τὴν σπορὰν χωρίς νὰ κάνει λάθος.
Σὰν εἶναι ὁ χρόνος τῆς σποράς, τὸν σπόρον νὰ σκορπίσεις καὶ τὸν καιρὸν τοῦ θερισμοῦ πλούσια θὰ θερίσεις.
Ἄν ὅμως τὸν καιρὸν σποράς ἐσὺ τὸν παραβλέψεις θὰ ᾿ναι ἀποθῆκες ἀδειανές καρπὸν δὲν θὰ μαζέψεις.
Κάθε ἀφορμὴ γιὰ ἄνθρωπον, ποὺ φέρνει σωτηρία δὲν πρέπει νὰ περιφρονεῖ ὁ χριστιανὸς καμία.
Ἐξαγοραζόμενοι καιρόν, λέγει ὁ θεῖος Παῦλος ποὺ εἶναι ἐκκλησίας μας διδάσκαλος μεγάλος.
Καλὴ χρήσιν νὰ κάνομεν εἰς ὅλην τὴ ζωή μας νὰ σώσομεν ἄν θέλομεν ἀθάνατη ψυχή μας.
Νέος σὰν εἶναι ὁ ἄνθρωπος καιρὸ νὰ ἐξαγοράζει ὅπως σὰν βγεῖ ὁ ἥλιος σιγὰ σιγὰ βραδιάζει.
Ἄν πεῖς σὲ νέο ἄνθρωπο γιὰ νὰ μετανοήσει ποὺ ἁμαρτίες ἔκανε, εὐθύς θὰ σὲ μισήσει.
Κοίταξε πώς ὁ θάνατος ἐξαίρεση δὲν κάνει
στὴ γῆ γεννιέται ὁ ἄνθρωπος στὴ γῆ καὶ θὰ πεθάνει.
Νὰ εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι καρδιὰ καὶ ψυχή μας καὶ εἰς τὸν νοῦν νὰ βάνομεν τὴν ἀναχώρησή μας.
Στίς ἁμαρτίες νὰ εἴμαστε ἐξομολογημένοι
καὶ τὴν ψυχή μας νὰ ἔχομε ἁγνὴ συγχωρεμένη.
Καὶ ὅταν ἡ ἁγνὴ ψυχὴ Κύριον προσκυνήσει δικαιοκρίτης εἶν᾿ ὁ Θεὸς καὶ θὰ τὴν ἐλεήσῃ.
Ε´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Σήμερον τὸ Εὐαγγέλιον γράφει στὴν ὁμιλία γιὰ ἀγάπη καὶ ταπείνωση κάνει διδασκαλία.
Στούς μαθητάς ὁ Κύριος λέγει τὶ θὰ συμβαίνει εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα στὴν πόλη ὅταν μπαίνει.
Καὶ ἄρχισε νὰ ἐξιστορεῖ τὰ Ἅγιὰ Του πάθη,
ὅλοι τους εἶχαν ἄγνοια καὶ ἔπρεπε νὰ τοὺς μάθει.
Λεπτομερῶς τὰ πάθη του μέχρι ἀνάστασὴ Του οἱ μαθηταὶ τὸν ἄκουσαν ποὺ ἤτανε μαζὶ Του.
Καὶ τέλος διὰ τὴν δόξα του τέλειωσε ὁμιλία ἄκουσαν ὅλοι οἱ μαθηταὶ θεία διδασκαλία.
∆ύο ἀπὸ τούς μαθητάς παράκληση εἶχαν κάνει ἕναν τὸν λέν᾿ Ἰάκωβο τὸν ἄλλο Ἰωάννη.
Στὴ δόξα του ὁ Κύριος τότε ποὺ θὰ καθίσει τούς δύο Ἀποστόλους του ἤθελαν νὰ τιμήσει.
Ὁ ἕνας ἐξ ἀριστερῶν καὶ ὁ ἄλλος δεξιά του
νὰ τούς τιμήσει καὶ τούς δυὸ νὰ εἶναι στὰ πλευρά του.
Ὁ Κύριος ἀπάντησε εὐθύς τὴν ὥρα ἐκείνη νὰ ἔχουνε ὡς ἀρετὴ τὴν ταπεινοφροσύνη.
Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση ἔχουνε τὰ πρωτεῖα αὐτές οἱ δύο ἀρετές δὲν εἶναι ἄλλη καμία.
∆υὸ πτέρυγες περιστεράς ὁ Κύριος μᾶς δίνει ἀγάπη ὀνομάζονται καὶ ταπεινοφροσύνη.
Τὸν ἑαυτόν του ἐλάχιστον ὀνόμασε ὁ Παῦλος ποὺ ἔγινε σκεῦος ἐκλογῆς ὅσον κανένας ἄλλος.
Ὁ Ἀβραάμ γῆ καὶ σποδὸ λέγει τὸν ἑαυτόν του τότε ποὺ ὑποδέχθηκε τὸν Λώτ τὸν ἀνιψιό του.
Ὁ Κύριος συμβούλεψε τότε τούς Ἀποστόλους νὰ εἶναι ταπεινόφρονες κατώτεροι ἀπ᾿ ὅλους.
Θάνατον ὑπέστη σταυρικὸ στὸν Γολγοθὰ τὸν τόπο γιὰ νὰ ἀθωώσει ὁλόκληρο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.
Τῶν πρωτοπλάστων ὁ Χριστὸς ἐπλήρωσε τὸ πταῖσμα καὶ ἔσβησε ἁμαρτίες μας μὲ Θεϊκό του Αἷμα.
Γι᾿ αὐτὸ τότε τούς μαθητάς θέλησε νὰ διδάξει ὅποιος ζητᾷ τὰ ὑψηλὰ ταπείνωση νὰ πράξῃ.
Μάθημα παίρνομε καὶ ἐμεῖς, ἀγάπη στὸν πλησίον ἀγάπη καὶ ταπείνωση νὰ ἔχομε τὰ δύο.
Πρῶτα ἀγάπη στὸν Θεόν, ἔπειτα στὸν πλησίον ἔχουν προτεραιότητα οἱ ἀρετές οἱ δύο.
Ὁ ταπεινὸς ὁ ἄνθρωπος δὲν θέλει τὸ πρωτεῖον εὐχαριστεῖται νὰ τιμᾷ πάντοτε τὸν πλησίον.
∆έν θέλει ἀξιώματα οὔτε ζητᾷ τὸν πλοῦτο
διότι γνωρίζει γῆ σποδὸς εἶναι στὸν τόπο τοῦτον.
Καὶ στὸν πτωχὸν τὸν ἄνθρωπο κάνει ἐλεημοσύνη ἔχει καλὴ προαίρεση καὶ χαίρεται ποὺ δίνει.
Ὁ ταπεινὸς ὁ ἄνθρωπος ἔχει Θεοῦ τὴ χάρη πάντα εἶναι χαρούμενος σὰν τὸ μαργαριτάρι.
Ὅλοι μας νὰ ἀγαπήσουμε τὴν ταπεινοφροσύνη ποῦνε ἀρεστὴ εἰς τὸν Θεὸν ἡ ἀρετὴ ἐκείνη.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ λέγεται τῶν Βαΐων γίνεται προϋπάντηση τῶν Θείων Μυστηρίων.
Ὁ Ἰησοῦς εἰσέρχεται εἰς πόλιν τὴν Ἁγίαν λέγεται Ἱεροσόλυμα τὸ γράφει ἡ προφητεία.
Σὲ πῶλον ὄνου ἐκάθησε τὴν ἐποχὴ ἐκείνη
ὁ Βασιλεύς τῶν οὐρανῶν ἀπὸ ταπεινοσύνη.
Ἄνθρωποι δρόμους ἔστρωναν μὲ τὰ ἐνδύματά τους κλάδους βαΐων ἔκοπταν τὰ χέρια τὰ δικά τους.
Ὅλοι ἐζητωκραύγαζαν κι ἐφώναζαν μὲ πίστη ὅταν εἶδαν τὸν Κύριον τὸ «δόξα ἐν ὑψίστοις».
Τὸ ὡσαννὰ εἰς τάς ὁδούς φώναζαν τὰ παιδάκια
καὶ ἀπ᾿ τὴν χαρὰ ποὺ εἴχανε χτυποῦσαν τὰ χεράκια.
Ὁ κόσμος πανηγύριζε εἶχε χαρὰ μεγάλη μόνο Ἰούδα μαθητὴ τὸν εἶχε πιάσει ζάλη.
Θὰ πρόδιδε μὲ φίλημα τότε διδάσκαλό του τριάκοντα ἀργύρια θὰ ᾿χε στὸν ἑαυτόν του.
Στὴν ἐκκλησία θὰ ἔψαλαν ὅλη τὴν ἑβδομάδα Ἅγια Πάθη τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἔγιναν ἀράδα.
Τώρα ὀλίγα γράφομεν γιὰ τὴ Μεγάλη Πέμπτη
ποὺ ἔγινε ∆εῖπνος Μυστικός, ἐκεῖ ὁ Χριστὸς εὑρέθη.
Ἐκεῖ στὸ σπίτι ποὺ ἔγινε ἡ Θεία Εὐχαριστία ἡ ἐκκλησία δέχθηκε τὴν Θεία Κοινωνία.
Ὁ Κύριος στούς μαθητές κοινώνησε τὸ σῶμα τὸ Θεϊκὸν καὶ Ἅγιον καὶ Αἷμα τοῦ ἀκόμα.
Μᾶς ἔδωσε παράδειγμα ὅλοι νὰ κοινωνοῦμε σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἄν θέμε νὰ σωθοῦμε.
Ὅμως γιὰ νὰ προσέλθομεν στὴν Θεία Κοινωνία χρειάζεται ὁ χριστιανὸς νὰ κάνει ἑτοιμασία.
Νὰ καθαρίσει τὴν ψυχὴν μὲ ἐξομολόγησή του τὶς ἀμαρτίες του νὰ ᾿πεῖ μὲ λύπη συντριβή του.
Πρίν πᾷς εἰς τὸν πνευματικὸν κάνε ἑτοιμασία χωρίς ντροπὴ θὰ πεῖς ἐκεῖ κάθε σου ἁμαρτία.
Νὰ ἐντρέπεσαι ἐχρειάζετο πρίν κάνεις ἁμαρτία τώρα σὰν ἐξομολογηθείς θὰ εὕρεις σωτηρία.
Σὰν βρίσκεται ὁ χριστιανὸς κάτω ἀπ᾿ τὸ πετραχήλι ὅλες τὶς ἁμαρτίες του λέν τὰ δικά του χείλη.
∆ιαβάζει συγχωρητικὴ ὁ πνευματικὸς πατέρας καὶ ὁ Θεὸς τὶς συγχωρεῖ ὅλες αὐτὴ τὴν ἡμέρα.
Χωρίς ἐξομολόγηση μὴν πᾶς νὰ κοινωνήσεις
κι ἄνθρωπος ἄν σοῦ ἔφταιξε νὰ τόνε συγχωρήσεις.
Μὲ φόβον πάντοτε Θεοῦ, μὲ πίστη καὶ ἀγάπη
νὰ κοινωνεῖ ὁ χριστιανός· αὐτὸ πρέπει νὰ μάθει.
Ὅποιος εἶναι ἀνάξιος καὶ πάει νὰ κοινωνήσει δικαίως τότε ὁ Θεὸς θὰ τόνε τιμωρήσει.
Γι᾿ αὐτὸ ὁ κάθε χριστιανὸς νὰ κάνει ἑτοιμασία
καὶ μὲ μεγάλη εὐλάβεια νὰ προσέρχεται στὰ Θεία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
∆ιὰ Ὕψωσιν Τίμιου Σταυροῦ σήμερον ὁμιλία λέγει τὸ Εὐαγγέλιον καὶ Ἱερὰ Βιβλία.
Στὸν ἄνθρωπο λέγει ὁ Θεὸς ἔχει πολὺ ἀγάπη Υἱός του ἐσταυρώθηκε νὰ θεραπεύσει πάθη.
Καὶ ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν ἀπώλειαν οὐκ ἔχει ἀλλὰ ζωὴν αἰώνιον παντοτινὰ κατέχει.
Ἡ ἐκκλησία μητέρα μας δίνει παραγγελία πάντα ἐκκλησιαστικὰ διαβάζομε βιβλία.
Αὐτὰ γράφουν γιὰ ἀρετές καὶ πρῶτον τὴν ἀγάπη ποὺ εἶναι γιὰ συμφέρον του ὁ χριστιανὸς νὰ μάθει.
Ρίζα πασῶν τῶν ἀρετῶν λέν οἱ Ἅγιοι Πατέρες νὰ ἐφαρμόζει ὁ χριστιανὸς ὅλες του τὶς ἡμέρες.
Νεκρὰ εἶναι κάθε ἀρετὴ ὅταν δὲν ἔχει ἀγάπη σὰν φαγητὸ εἶν᾿ ἄνοστο ὅταν δὲν ἔχει ἁλάτι.
Προφῆται καὶ Ἀπόστολοι κάνουν διδασκαλία χωρίς ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει σωτηρία.
Ὁ Κύριος ἄσπλαχνον, πλούσιον, πλεονέκτη
καὶ κρύψαντα τὸ τάλαντο, δὲν θέλει νὰ τούς βλέπει.
Ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον μὲ ἀγαθὴ καρδία ὕστερον στὴν καρδία του εἰσῆλθε ἡ κακία.
Ρίζα τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἶναι μόνο ἡ ἀγάπη
καὶ σβήνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον τὸ μίσος καὶ τὰ πάθη.
Ὄλες τὶς ὑποθέσεις σου νὰ τὶς ἀποφασίζεις μὲ τὴν ἀγάπη πάντοτε σωστὰ νὰ τὶς ζυγίζεις.
Ὁ Κύριος μας τὶς ἐντολές ἄνθρωπο διατάζει πρέπει ἄν θέλει ὁ χριστιανὸς βιβλία νὰ διαβάζει.
Μᾶς ἔδωσε τὸν νόμον του καὶ Εὐαγγέλιόν του
γιὰ νὰ σωθεῖ τὸ πλάσμα του ποὺ θέλει τὸ καλό του.
∆αβίδ ποὺ ἔγραψε ψαλμούς μᾶς ὁμιλεῖ ὡραία ἐδιάβαζε καὶ ἔγραφε σὰν ἦταν Βασιλέας.
Εὐθύνες εἶχε πάμπολλες νὰ ἀντιμετωπίσει μὰ τὸ Θεὸ δὲν θέλησε ποτὲ νὰ λησμονήσει.
Ὁ ἄνθρωπος σὰν ἐκτελεῖ ὅλες τὶς ἐργασίες
νὰ σκέπτεται πολλὰ ρητὰ ποὺ λέν᾿ οἱ προφητεῖες.
Σὰν ἀγοράζεις ἤ πωλεῖς δίκαια νὰ ζυγίζεις ἔχεις ψυχὴ ἀθάνατη νὰ τὴν ὑπολογίζεις.
Νὰ εἶσαι πάντα ὀλιγαρκής ὅ,τι ὁ Θεὸς σοῦ δίνει καὶ ἀπὸ τὸ περίσσευμα κάνε ἐλεημοσύνη.
Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος ἀπὸ φιλανθρωπία
θὰ δώσει κι ἀπ᾿ τὸ ἔλλειμα σ᾿ ὅποιον ἔχει πτωχεία.
Ἀόρατα καὶ ὁρατὰ ὁ πλάστης μὲ σοφία ἐδώρησε στὸν ἄνθρωπον ἀπὸ φιλανθρωπία.
Μακάριος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει Θεοῦ μελέτη καὶ τοῦ Θεοῦ τὸ θέλημα θὰ κάνει ὅταν πρέπει.
Θὰ τὸν πληρώσει ὁ Θεὸς διὰ τὴν προθυμία διπλὴν θὰ ἔχει ὁ ἄνθρωπος τότε ἀντιμισθία.
Εἰς τὴν ζωὴν ποὺ ζεῖ στὴ γῆ θαν᾿ εὐχαριστημένος καὶ στὴν αἰώνιον ζωὴν δαφνοστεφανομένος.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
Τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον σήμερα ὁμιλία
μᾶς λέγει νὰ ἀποφεύγομεν ἀπὸ τὴν φιλαυτία.
Παράδειγμα μᾶς ἔδειξεν ἴδιος ὁ Κύριός μας διὰ νὰ κανονήσομεν ἐμεῖς τὸν ἑαυτόν μας.
Ὅταν στούς Ἀποστόλους του μίλησε παρρησία πώς θὰ ὑπομένει θάνατον γιὰ κόσμου σωτηρία.
Ὁ Πέτρος τὸν ἠμπόδισεν τοῦ ᾿πὲ αὐτὸ μὴν πράξει καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπαντᾷ δὲν μίλησες ἐντάξει.
Εἶπε τὸν Πέτρον σατανὰ γιὰ δὲν ἐσκέφθη ὅμως
πώς ὁ Χριστὸς θὰ σταυρωθεῖ γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος.
Ἦρθε καὶ ἔπαθε αὐτό, δὲν εἶχε φιλαυτία σταυρώθηκε ὁ Κύριος, νὰ βρούμε σωτηρία.
Οἱ δυὸ πρῶτες ἐντολές εἶναι οἱ πιὸ μεγάλες ὅταν τὶς ἐφαρμόζομεν εὔκολες εἶν᾿ οἱ ἄλλες.
Μᾶς λέγει ἡ πρώτη ἐντολὴ Θεὸν νὰ ἀγαπήσεις καὶ μὲ καρδία κα μὲ ψυχὴ λόγια του νὰ τηρήσεις.
Κατόπιν καὶ ἡ δεύτερη ἡ ἐντολὴ ἐπίσης
μᾶς λέγει ὡς σεαυτὸν πλησίον νὰ ἀγαπήσεις.
Ὅταν λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν φιλαυτία καὶ ἀπὸ τὶς δύο ἐντολές δὲν ἐκτελεῖ καμία.
Γιατὶ ἀγαπάει πιὸ πολὺ ἄνθρωπος ἑαυτόν του καὶ μὲ τὴ φιλαυτία του ξεχνάει τὸν Θεόν του.
Οὔτε καὶ τὸν πλησίον του τότε δὲν ἀγαπάει, θέλει νὰ θρέψει σάρκα του καὶ νὰ καλοπερνάει.
Κι ὁ ἄνθρωπος τότε λησμονεῖ τὶ θέλει ἡ ψυχή του κοιτάζει νὰ εὐχαριστεῖ μονάχα τὸ κορμί του.
Πρέπει νὰ ἀγαπήσωμεν Χριστοῦ διδασκαλία καὶ τότε θὰ μισήσομεν ὅλοι τὴ φιλαυτία.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι στὸν κόσμο σκορπισμένοι ἐκήρυτταν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸν σ᾿ ὅλη τὴν οἰκουμένη.
Τότε διῶκται τοῦ Χριστοῦ πήγαιναν ἐναντία στούς Ἀποστόλους ἔλεγαν μὴν κάνουν ὁμιλία.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔκαναν κήρυγμά τους
δέν ἐφοβήθησαν ἐχθρούς οὔτε καὶ τὰ σπαθιά τους.
Γιατὶ δὲν ἦταν φίλαυτοι εἴχανε τὴν ἀνδρεία κήρυταν Ἰησοῦ Χριστὸν καὶ τὴν Ὀρθοδοξία.
Στῶν πρωτόπλαστων τὴν καρδιὰ ἦρθε ἡ φιλαυτία καὶ ἔπειτα ἀφοῦ ἔπεσαν ἦρθε ἡ ἁμαρτία.
Νὰ ἀγαπᾷ ὁ ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ τὸν πλησίον νὰ διαιρεῖ ἀγάπη του πάντοτε εἰς τὰ δύο.
Ὁ φίλαυτος τὸν ἑαυτὸν φοβᾶται μὴν πτωχύνει καὶ ἀρετὴ δὲν ἐκτελεῖ τὴν ἐλεημοσύνη.
Νηστεία καὶ τὴν προσευχὴ τὴν ὑστερεῖ ἀκόμα νομίζει ἄν τὰ κάνει αὐτὰ θάν᾿ ἄρρωστο τὸ σῶμα.
Τὸν λογισμό του ἔχει ἀλλοῦ, νὰ τρώει, νὰ γλεντάει καὶ τὴν ψυχή του ὁ φίλαυτος τὴν ἔχει καὶ πεινάει.
Ὁ Παῦλος ὁ Ἀπόστολος δὲν εἶχε φιλαυτία ἀγάπησε ἀνθρώπους Ἰσραήλ μὲ ὅλη τὴν καρδία.
Παρακαλοῦσε τὸν Θεὸν ὅλους νὰ συγχωρέσει τὸν ἑαυτόν του ἔβαζε στὴν τελευταία θέση.
Κα τὸν ἀξίωσεν ὁ Θεὸς Ἀπόστολο τὸν Παῦλο ἔγινε σκεῦος ἐκλογῆς ὅσο κανένας ἄλλος.
ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟ∆ΟΣ
Περὶ ἐλαχίστων ἐντολῶν Κυριακὴ Πατέρων λέγει τὸ Εὐαγγέλιον ἔχομεν ἐνδιαφέρον.
Κολάζεται ὁ ἄνθρωπος σὰν πεῖ μωρὲ τὸν ἄλλο καὶ εἰς τὴν γέενα πυρὸς θὰ πάει δίχως ἄλλο.
Αὐτὰ τὰ λέγει ὁ Χριστὸς στὸ Εὐαγγέλιόν του
γιὰ νὰ προσέχει ὁ ἄνθρωπος πάντα τὸν ἑαυτόν του.
∆ῶρα σὰν πᾶς στὴν ἐκκλησιὰ ἐνῶ λύπησες ἀδελφό σου, τότε δὲν εἶν᾿ εὐπρόσδεκτο τὸ δῶρο τὸ δικό σου.
Πρωτοῦ νὰ δώσεις δῶρα σου πλησίον νὰ ἀνταμώσεις σε ὅτι τοῦ ἔφταιξες ἐσὺ συγχώρεση νὰ δώσεις.
Γυναίκα λέγει ὅποιος δεῖ καὶ ἔχει ἐπιθυμία εἶναι σὰν νὰ ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τὴ καρδίᾳ.
Ἄν ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς τότε σὲ σκανδαλίζει μὴν τὴν κοιτᾷς ἄλλη φορὰ οὔτε νὰ ἀντικρίζεις.
Ἐὰν σ᾿ αὐτὸ τὸ πρόσωπον ὑπάρχει συγγενεία μὴν ἔχεις συναναστροφὴ οὔτε ἐπικοινωνία.
Νὰ μὴν χωρίζει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴ συζυγία
ἐκτὸς ἄν γυνὴ παρεκτραπεῖ καὶ πέσει σὲ πορνεία.
Ἐὰν σὲ ραπίσει ὁ ἄνθρωπος στὴν δεξιὰ σαγόνα στρέψε καὶ τὴν ἀριστερὰ νὰ σὲ ραπίσει ἀκόμα.
Τότε τὸν ἐνίκησες ἄνθρωπε τὸν ἐχθρό σου
καὶ ἔδωσες παράδειγμα στούς ἄλλους ἑαυτόν σου.
Ποτὲ νὰ μὴν ὀργίζεσαι κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου πράος νὰ εἶναι ἥσυχος, πάντα ὁ ἑαυτός σου.
Ὁ ἄνθρωπος τὶς ἐντολές Θεοῦ μὴν τὶς περνᾷ γιὰ ἀστεία καὶ νὰ ἀποφεύγει πάντοτε μεγάλη ἁμαρτία.
Τίς ἁμαρτίες ὁ ἄνθρωπος σειρὰ τὶς ἔχει βάλει ἡ μία εἶναι μικρότερη ἡ ἄλλη πιὸ μεγάλη.
Καὶ κανονίζει μόνος του τὴν κάθε ἁμαρτία. δὲν ξέρει πώς ἁμάρτημα εἶν᾿ καὶ ἡ ἀργολογία.
Ἐκτὸς τῶν δέκα ἐντολῶν ποὺ ἔχει ἡ νομοθεσία εἶναι καὶ οἱ μικρότερες ποὺ ἔχουν σημασία.
Εὔκολες οἱ ἐντολές Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος ἄν θελήσει, δὲν εἶναι ἀκατόρθωτες νὰ τὶς τακτοποιήσει.
Θὰ ἔχει ἕνα πρόγραμμα πάντοτε στὴ ζωή του νὰ κάνει θέλημα Θεοῦ νὰ σώσει τὴν ψυχή του.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ στὴ γῆ καὶ ἔχει ἁμαρτήσει τὸν συγχωράει ὁ Θεὸς ὅταν μετανοήσει.
Χιλιάδες παραδείγματα γράφουνε τὰ βιβλία ποὺ οἱ πατέρες ἔγραψαν μέσα στὴν ἐκκλησία.
Ὁ Ἰωάννης Πρόδρομος γράφει μετανοεῖτε· σὲ ἁμαρτία ἄν πέσατε ἀμέσως σηκωθεῖτε.
Κι ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος γράφει γιὰ ἁμαρτία σὰν μετανιώσει ὁ ἄνθρωπος θὰ εὕρῃ σωτηρία.
Ὁ Κύριος φιλάνθρωπος γεμάτος εὐσπλαχνία θέλει νὰ εἴμαστε ἁγνοὶ χωρίς τὴν ἁμαρτία.
Συμφέρον ἔχει ὁ ἄνθρωπος ὅταν μεταμεληθεῖ τὴν ἁμαρτίαν ποὺ ἔκανε νὰ ἐξομολογηθεῖ.
Οἱ Ἄγγελοι κι Ἀρχάγγελοι θὰ ᾿χουν χαρὰ μεγάλη ποὺ ἐγύρισε ἕνας ἄσωτος στοῦ Θεοῦ τὴν ἀγκάλη.
Καὶ τότε τὸν ἄσωτον υἱὸν ὁ πατέρας θὰ φιλήσει καὶ τὴν αἰώνιον ζωὴν θὰ τοῦ κληροδοτήσει.
ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ἔχει πολλὰ διδάγματα ἡ σήμερον ὁμιλία
λέγει διὰ τὴν Θείαν Γέννηση Χριστοῦ οἰκονομία.
Ἀρχίζει ἀπὸ Εὐαγγελισμὸν Μαρίας Θεοτόκου καὶ συνεχίζει γέννηση τοῦ Θείου Αὐτοῦ τόκου.
Χαῖρε τῆς λέγει ὁ Ἀρχάγγελος ἡ Κεχαριτωμένη ποὺ εἶσαι ἐσὺ ἐν γυναιξὶ ἡ κεχαριτωμένη.
Καὶ ἄγγελος στὸν Ἰωσὴφ ἔκανε ἀγγελία
πώς συνελήφθη ὁ Χριστὸς στῆς Παρθένου τὴν κοιλία.
∆ιὰ δυνάμεως Θεοῦ καὶ πνεύματος Ἁγίου ἐγέννησεν υἱὸν Θεοῦ Πατρὸς ἐπουρανίου.
Καὶ Ἰησοῦν τὸ ὄνομα αὐτὸ θὰ ὀνομάσεις
διότι εἶν᾿ Υἱὸς Θεοῦ, θὰ δεῖς καὶ θὰ θαυμάσεις.
Εἶν᾿ ὁ Θεὸς πατέρας του καὶ θὰ τοῦ δώσει θρόνο καὶ θὰ ᾿ναι ἡ Βασιλεία του αἰώνας τῶν αἰώνων.
Στὴ γῆ ἐγεννήθη ὁ Χριστὸς ἐκ τῆς ἁγνῆς Παρθένου αἰτία ἦταν ὅλα αὐτὰ γιὰ ἕνα πράγμα μόνον.
Ἀπὸ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ διὰ φιλανθρωπία Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ κόσμου σωτηρία.
Γι᾿ αὐτὸ τὸ ὄνομα Σωτήρ τὸ ἔλαβε καὶ μόνο ὄχι νὰ κρίνει ἄνθρωπο ἀλλὰ νὰ σώσει κόσμο.
Ὁ Συμεών τὸν δέχθηκε στάς γηραιάς ἀγκάλας καὶ εἶπε στὴ μητέρα του δύο λέξεις μεγάλας.
Εἰς πτῶσιν καὶ Ἀνάστασιν εἶν᾿ τοῦτο τὸ παιδίον καὶ τὸ ἀντιλεγόμενον θὰ ᾿ναι σ᾿ αὐτὸ σημεῖον.
Ἀόρατος εἶν᾿ ὡς Θεὸς καὶ ὁρατὸς ὡς σάρκα εἶναι Θεὸς καὶ ἄνθρωπος αὐτὰ τὰ δυὸ μονάχα.
Πρέπει νὰ χαίρονται οἱ λαοί, νὰ ᾿χουν χαρὰ μεγάλη ποὺ ἦλθε Χριστὸς ἐπὶ τῆς γῆς γιὰ νὰ μᾶς σώσει πάλι.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς φῶς εἶναι καὶ φωτίζει ὁ κόσμος θέλει νὰ σωθεῖ οὐδέν κατακρημνίζει.
Γίνεται ἀντιλεγόμενο στὸν ἄνθρωπο σημεῖον γιατὶ σ᾿ αὐτὸ τὸ ζήτημα ὁδοὶ ὑπάρχουν δύο.
Ὅπως στὴ γῆ ὁ ἥλιος τὸν ἄνθρωπο φωτίζει ἐκεῖνος ποὺ τόνε κοιτᾷ ἀπὸ χαρὰ γεμίζει.
Ἄλλος δὲν θέλει νὰ τὸν δεῖ, τούς ὀφθαλμούς του κλείνει, τότε δὲν φταίει ὁ ἥλιος στὸ σκότος ἄν θὰ μείνει.
Σ᾿ αὐτὸν λοιπὸν τὸν ἄνθρωπο φταίει ὁ ἑαυτός του καὶ δὲν τοῦ φταίει ὁ ἥλιος ποὺ δὲν θωρεῖ τὸ φῶς του.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ διαφόρους τόπους
γιὰ νὰ πιστέψουν ἔκανε θαύματα στούς ἀνθρώπους.
Ὁ κόσμος ὅλος ποῦ ᾿ναι ἐκεῖ πίστευε θαύματά του καὶ ὅλοι εἴχανε χαρὰ γιὰ τὴν θεότητά του.
Ὑπῆρχαν ὅμως καὶ ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν ἀπιστία ἔκλεισαν ὀφθαλμούς ψυχῆς κι ἔμειναν στὴ σκοτία.
Ὁ Κύριος ἐπὶ τῆς γῆς ἦλθε γιὰ σωτηρία
νὰ ἀπολαύσει ὁ ἄνθρωπος ζωὴ τὴν αἰωνία.
Ὅταν θελήσει ὁ ἄνθρωπος νὰ σώσει τὴν ψυχή του ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς πάντα θὰ ᾿ναι μαζί του.
Τὸν ἄνθρωπο τὸν ἄφησε εἰς τὴ διάθεσή του
ἄν θέλει τὸν παράδεισο νὰ κάνει τὴν ἐπιλογή του.
Σὲ εὐχαριστοῦμε Κύριε ἀπὸ φιλανθρωπία θέλει ὁ κόσμος νὰ σωθεῖ νὰ εὕρει σωτηρία.
ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
Σήμερον γιὰ ὑπακοὴ θέμα ἡ ὁμιλία
σὰν ὑπακούει ὁ ἄνθρωπος θὰ εὔρῃ σωτηρία.
Ὁ Θεοτόκης σήμερον ὁ Νικηφόρος γράφει
ὁ ἄνθρωπος ὑπακοὴ εἰς τὴν ζωήν του νὰ ᾿χει.
Μᾶς φέρνει ὡς παράδειγμα μνήστορα Παναγίας ποὺ ἦταν σώφρων ἄριστος εἶχε ψυχὴ ἁγία.
Σήμερα τὸ Εὐαγγέλιον γιὰ ἄλλη ἀρετή του
μᾶς λέγει γιὰ τὸν Ἰωσὴφ ποὺ στόλιζε ψυχή του.
Ὅταν ἀπὸ Ἱερουσαλήμ Μάγοι ἀναχωρῆσαν καὶ τὸν Ἡρῴδη βασιλιὰ δὲν ξανασυναντῆσαν.
Ἀμέσως ἐταράχθηκε ὁ βασιλιάς Ἡρῴδης νήπια εἶπε νὰ σφαγοῦν ἔγινε θηριώδης.
Ἡρῴδης μὲ Ἰησοῦν Χριστὸν εἶχε μεγάλο μίσος νόμιζε τὸ βασίλειον πώς θὰ τοῦ πάρει ἴσως.
Καὶ ἔδωκε διαταγὴ νήπια νὰ σφαγοῦνε
κι ἐντολές ποὺ ἔδωσε ὅλες νὰ ἐκτελεσθοῦνε.
Μὰ ὁ Θεὸς στὸν Ἰωσὴφ στέλνει τὸν Ἄγγελό του στὸν ὕπνο ποὺ κοιμότανε ἐπῆγε στὸ πλευρό του.
Τοῦ λέγει πάρε τὸ παιδὶ καὶ τὴν αὐτοῦ μητέρα
σὲ ξένη χώρα νὰ τούς πᾶς στὴν Αἴγυπτο ἐκεῖ πέρα.
Ὁ Ἰωσὴφ ὑπάκουσε Θεοῦ παραγγελία
καὶ τότε εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐπῆγε κατ᾿ εὐθεία.
∆ιαμονὴ στὴν Αἴγυπτον εἴχανε τότε κάνει ποὺ ὁ Ἡρῴδης Βασιλιάς εἶχε πιὰ ἀποθάνει.
Ἡρῴδης ὅταν πέθανε τὸν Ἰωσὴφ προστάζει νὰ ἔρθουνε στὴν Ναζαρέτ Θεὸς τὸν διατάζει.
Ἐπῆρε τότε ὁ Ἰωσὴφ Χριστὸν καὶ Παναγία
καὶ κάθησαν στὴν στὴ Ναζαρέτ ποὺ εἶχαν κατοικία.
Οἱ ἄνθρωποι Ναζαρηνὸν ἔλεγαν Κύριόν μας νόμιζαν μόνο ἄνθρωπος πώς ἦταν ὁ Θεός μας.
Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Ναθαναήλ τὸν Φίλιππο ρωτοῦσε πῶς ἦταν ἐκ τῆς Ναζαρέτ ὁ Θεός μας ἀποροῦσε.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς τοῦ ἔλυσε ἀπορία
τοῦ ᾿πὲ πώς ἦταν στὴ συκῆ πρίν ἀπὸ τὴ γνωριμία.
Κι ἀμέσως ὁ Ναθαναήλ τὸ Κύριον θαυμάζει μὲ πίστη τότε φλογερὴ Θεὸν τὸν ὀνομάζει.
Εἶν᾿ ἀρετὴ ἡ ὑπακοὴ πρῶτος ὁ Κύριός μας ἄκουσε τὸν πατέρα Του, ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας.
Κατεδέχθη θάνατον σκληρὸν καὶ τιμωρία
γιὰ νὰ ἐξαλείψει ὅλων μας τὴν κάθε ἁμαρτία.
Ὁ ταπεινόφρων ἄνθρωπος ὑπακοὴ σὰν κάνει θὰ τοῦ χαρίσει ὁ Κύριος ὁλόχρυσο στεφάνι.
Νὰ κάνει λέγει ὑπακοὴ ἡ γυναίκα πρὸς τὸν ἄνδρα κι ὅλα τὰ τέκνα στούς γονεῖς νὰ ζοῦν ὡραία πάντα.
Νὰ διώξουμεν ἀπ᾿ τὴν καρδιὰ τὴν ὑψηλοφροσύνη καὶ ἂς ἔχομεν ὑπακοὴ καὶ ταπεινοφροσύνη.
Κι ἡ Παναγία στὸν Θεὸν ὑπακοὴ εἶχε κάνει καὶ ὁ Θεὸς τὴν τίμησε μὲ αἰώνιο στεφάνι.
Ὦ! Παναγία ∆έσποινα μὲ τὸν Μονογενή σου
γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἁμαρτωλούς κάνε τὴν προσευχή σου.
ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Μάρκος ὁ Εὐαγγελιστής Ἀπόστολος Κυρίου γράφει στὸ Εὐαγγέλιον γιὰ βάπτισμα Κυρίου.
Στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ βαπτίζει ὁ Ἰωάννης
πῆγε ὁ Χριστὸς σὰν ἄνθρωπος τὸ βάπτισμα νὰ κάνει.
Ὁ Ἰησοῦς Θεάνθρωπος δὲν εἶχε ἁμαρτία
τὸ Ἅγιόν του βάπτισμα ἄλλη εἶχε σημασία.
Βαπτίσθηκε στὰ ὕδατα γιὰ νὰ τὰ ἁγιάσει
καὶ ὁ ἐπουράνιος πατήρ Υἱόν του νὰ δοξάσει.
Ὁ Πρόδρομος τὸν βάπτισε μὲ τὸ δεξί του χέρι καὶ πνεῦμα τὸ Πανάγιον ἦρθε σὰν περιστέρι.
Τὸ περιστέρι ἐκάθησε εἰς τοῦ Χριστοῦ κεφάλι μία φωνὴ ἐξ οὐρανοῦ ἀκούστηκε μεγάλη.
Υἱός μου ὁ ἀγαπητὸς εἶν᾿ οὗτος ποὺ ἐβαπτίσθηι γιὰ νὰ ἁγιάσει ὕδατα κι ὁλόκληρη τὴν κτίση.
Μὲ τὸ νερὸ ὁ ἄνθρωπος πλένει ἀκαθαρσία μὲ Ἅγιον ὅμως βάπτισμα τὴν κάθε ἁμαρτία.
Ἔχει πολλὰ διδάγματα τῶν χριστιανῶν ἀνθρώπων τὸ Ἅγιον τους βάπτισμα στῆς ἐκκλησιᾶς τὸν τόπον.
Γονεῖς παιδιοῦ εἰς τὸν ναὸν καὶ ὁ ἀνάδοχος ἔχει φέρει ὁ ἱερεύς τὸ εὐλογεῖ μὲ τὸ δεξὶ τοῦ χέρι.
Καὶ τὸ παιδὶ ὁ ἀνάδοχος τὸ ἔχει στὴν ἀγκάλη διάλογο μὲ τὸν παπᾶ τώρα θὰ κάνουν πάλι.
Σὰν ἐρωτᾷ ὁ ἱερεύς τὸ νήπιον νὰ ἀπαντήσει δίνει ἀπάντηση ὁ νονὸς ὅ,τι τὸν ἐρωτήσει.
Στρέφονται πρὸς τὰ δυτικὰ ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα καὶ ἐρωτάει ὁ παπᾶς νὰ πεῖ ὁ νονὸς ἀλήθεια.
Ὁ ἱερέας τὸ παιδὶ θέλει νὰ κατηχήσῃ,
νὰ ἀρνηθῇ τὸν σατανᾶ, προτοῦ νὰ τὸ βαπτίσῃ.
Ὁ ἀνάδοχος ὑπόσχεται ναὶ εἰς τὶς ἐρωτήσεις
τὸν διάβολο λέγει ὁ ἱερεύς τρεῖς φορές νὰ φτύσει.
Τὸ ἐφαρμόζει ὁ νονὸς κι ὁ ἱερεύς ἀρχίζει γυρίζουνε πρὸς ἀνατολάς καὶ τὸ παιδὶ βαπτίζει.
Ὅμως προτοῦ τὴ βάπτιση παιδὶ ἀλείφει λάδι
ποὺ πρόκειται τὸ φῶς νὰ ἰδεῖ ποὺ ἦταν στὸ σκοτάδι.
Γι᾿ αὐτὸ νεοφώτιστο τὸ λένε τὸ παιδάκι ποὺ τὸ ἔχρισε ὁ ἱερεύς μὲ Ἅγιον λαδάκι.
Τὴν ὥρα ποὺ θὰ βαπτισθεῖ παίρνει ὀνομασία Ἁγίων τὰ ὀνόματα ποὺ ἔχει ἡ ἐκκλησία.
Ἔπειτα ροῦχα καινουργῆ βάζει ἐνδυμασία γιατὶ ἐνεδύθη τὸν Χριστὸν καὶ εἶδε σωτηρία.
Τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν οἱ Ἅγιοι μαρτυροῦσαν γιατὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸν Θεὸν ὁμολογοῦσαν.
Οἱ ἄπιστοι τούς ἔσφαζαν νόμιζαν κάνουν πταῖσμα κι Ἅγιοι ἐβαπτίζονται μὲ τὸ δικό τους αἷμα.
Ἔχει καὶ τρίτον βάπτισμα εἶναι τῆς μετανοίας μὲ δάκρυα ὅποιος βαπτισθεῖ θὰ εὔρῃ σωτηρία.
Τὸ ζήτημα τὸ ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσης ἰσοδυναμεὶ μὲ βάπτισμα, δάκρυα ὅταν χύσεις.
Καὶ ὅποιος αὐτὸ καταφρονεῖ δὲν βρίσκει σωτηρία διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχομε ἁμαρτία.
Εἶναι μονάχα ὁ Θεὸς μὲ δίχως ἁμαρτία
μὲ δάκρυα νὰ σβήσωμεν κάθε μας ἁμαρτία.
∆´ ΣΥΝΟ∆ΟΥ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
«Ὅς πᾶν᾿ ποιήσει καὶ διδάξει οὗτος Μέγας κληθήσεται ἐν τὴ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».
Τὸ φῶς τοῦ κόσμου ἐδίδαξε Κύριος μαθητές του ποὺ πανταχοῦ ἐκήρυξαν ὅλες τὶς ἐντολές Του.
Τούς εἶπε πώς θὰ λάμψοσιν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ καλὰ τὰ ἔργα τους, θὰ δοῦν σὲ κάθε τόπο.
Καὶ τὰ ἀποτελέσματα θὰ ᾿ναι πολὺ ὡραία διότι θὰ δοξάσουνε οὐράνιον πατέρα.
Τούς εἶπε γιὰ τὶς ἐντολές ἔχουνε σημασία ἀκόμα καὶ οἱ ἐλάχιστες, ἔχουν μεγάλη ἀξία.
Καὶ τὶς μικρές ἐντολές Χριστοῦ ὅλες νὰ τηροῦμε στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἄν θέλομεν νὰ μποῦμε.
Ἐφήρμοσαν οἱ Ἀπόστολοι τὶς ἐντολές Κυρίου τὰ σώματα ἐθυσίασαν πρὸς χάριν τοῦ ἀρνίου.
Τῶν Ἀποστόλων μιμηταὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐκείνους εἶχαν πρότυπο τὶς πονηρές ἡμέρες.
Τετάρτη Οἰκουμενικὴ ἔκαναν Σύνοδό τους τὸ πνεῦμα τὸ Πανάγιον εἴχανε βοηθόν τους.
630 Ἀρχιερεῖς στὴν πόλη Καρχηδόνα στόματα τῶν αἱρετικῶν τούς ἔβαλαν κανόνα.
Ἔλεγξαν τούς Αἱρετικούς καὶ ἕναν Ἀρχιμανδρίτη τὸ ὄνομά μου Εὐτυχής, μὰ δυστυχής στὴν πίστη.
Καὶ ὅλους πολλούς Αἱρετικούς ἐκείνου τοῦ αἰώνα οἱ Θεοφόροι Ἅγιοι τούς ἔβαλαν κανόνα.
Ὁ Κύριος στὸν ἄνθρωπο τάλαντο τοῦ ᾿χε δώσει καὶ μὲ πολλαπλασιασμὸ νὰ τὸ ἀνταποδώσει.
Τάλαντα ἤ χαρίσματα στὸν ἄνθρωπο δοσμένα τὰ μοίρασε σὲ ὅλου μας, δὲν ἀδικεῖ κανένα.
Ὅποιος τὸ τάλαντο ἐργασθεῖ καὶ πολλαπλασιάσει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ τὸν ἐγκωμιάσει.
Ἀκόμα καὶ ἕνα τάλαντο ὁ ἄνθρωπος σὰν ἔχει μπορεῖ καὶ τὸν πλησίον του πάντοτε νὰ προσέχει.
Ἂς πάρωμε παράδειγμα ἄν ἕνας εἶναι τεχνίτης
ἡ τέχνη εἶναι τάλαντο δὲν πρέπει νὰ τὴν κρύψει.
Νὰ δείξει σὲ ἕνα ἄνθρωπο τὴν τέχνη τὴ δική του πολλαπλασιάζει τάλαντο θὰ σώσει τὴν ψυχή του.
Σὲ ἄλλον δίνει τάλαντο ὁ Κύριος τὴ σοφία
νὰ μάθει στὸν ἀγράμματον τὶ λέγει ἡ ἐκκλησία.
Στὸν ἀδελφὸ τὸ τάλαντο νὰ πολλαπλασιάσει ἐὰν πεινᾶ δώστου ψωμὶ νὰ φάει νὰ χορτάσει.
Νὰ δείξεις μὲ τὰ ἔργα σου ἐκεῖνο ποὺ πιστεύεις πλησίον μὴν κατηγορεῖς καὶ μὴν κουτσομπολεύεις.
Ἔργα καλὰ θέλει ὁ Θεὸς ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνει καὶ τότε θὰ ᾿χει ἀμοιβὴ αἰώνιον στεφάνι.
Νὰ ἔχομε πάντα κατὰ νοῦν σὰν ἔλθει νὰ μᾶς κρίνει θὰ πεῖ στούς ἐλεήμονες γιὰ ἐλεημοσύνη.
Ὁ πλούσιος τὰ ἀγαθὰ στὴ γῆ εἶχε σκορπίσει διότι ὅλους τούς πτωχούς τούς εἶχε ἐλεήσει.
Παράδειγμα ὁ Ἀβραάμ ξένους φιλοξενοῦσε ἀλλὰ τὸ σπουδαιότερο ὁ ἴδιος τούς ζητοῦσε.
Ἔφευγε ἀπὸ τὸ σπίτι του, χωριὸ ἔπαιρνε βόλτα κι ὅλους τούς ξένους ἔβαζε εἰς τὴ δική του πόρτα.
Καὶ ὁ Θεὸς τὸν πλήρωσε γιὰ τὴν φιλοξενία
τοῦ ἔστειλε Ἰσαάκ παιδὶ ποὺ ἦταν στὰ γηρατεῖα.
Καὶ ὁ Θεὸς τὸν Ἰσαάκ τοῦ ᾿πὲ νὰ θυσιάσει
καὶ ὁ Ἀβραάμ εἰς τὸ βουνὸ ἐπῆγε νὰ τὸ σφάξει.
Εἶδε ὁ Θεὸς τὴν πίστη του, παιδὶ ἄφησε νὰ ζήσει καὶ Ἰσαάκ τὸν Ἀβραάμ νὰ τὸν κληρονομήσει.
Ἂς ποῦμε ἄλλο παράδειγμα τελώνη τὸν Ζακχαῖο οἱ χωριανοὶ τὸ νόμιζαν ἄχρηστο, τελευταῖο.
Εἶδε ὁ Χριστὸς τὴν πίστη του πώς φέρθηκε ὡραία ἀνέβηκε νὰ τὸν ἰδεῖ εἰς τὴν συκομορέα.
Τὸν ἔσωσεν ἡ πίστη του καὶ ἡ μετάνοιά του Κύριος ἐπισκέφθηκε οἰκία τὴ δικιά του.
Μιὰ φωνὴ λέγει ὁ ληστής εἰς τὸν σταυρὸν ἐπάνω τὸ μνήσθητί μου Κύριε τίποτα παραπάνω.
Ἐζήτησε ἀπὸ τὸν Χριστὸν δική του Βασιλεία καὶ ὁ Κύριος ἐπλήρωσε ληστοῦ τὴν ὁμιλία.
Ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε ποὺ εἶχε ὁμιλήσει καὶ ὅτι τὸν παράδεισο θὰ τὸν κληρονομήσει.
∆ίκαιος εἶναι ὁ Θεός, γνωρίζει τὴν καρδιά σας ἀγάπη μόνο μᾶς ζητᾷ καὶ τὴ μετάνοιά σας.
Τὸ πρῶτο πράγμα ὁ ἄνθρωπος ποὺ πρέπει νὰ διδάξει στὸν ἑαυτὸν τὸ ἀγαθὸν νὰ τοῦ εἰπεῖ νὰ πράξει.
Ὅταν δὲν κάνεις τὸ κακὸ φεύγεις τὴν ἁμαρτία τότε καὶ στὸν πλησίον σου κάνεις διδασκαλία.
Ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ πεισθεῖ βλέπει παράδειγμά σου διότι παρακολουθεῖ τὰ ἔργα τὰ δικά σου.
Ὅταν εἰπεῖς σὲ ἄνθρωπο νηστεία νὰ νηστεύει θὰ ἰδεῖ τότε στὸ σπίτι σου ἐσὺ τὶ μαγειρεύεις.
Ὅταν ἰδεῖ αὐτὰ ποὺ λές τὰ ἔχεις ἐφαρμόσει ἐτότε τὸν πλησίον σου ἔχεις ἐλευθερώσει.
Ἄν εἶν᾿ τὰ ἔργα ἀντίθετα ἀπ᾿ ὅσα ἐσὺ διδάσκεις ἄδικα τὸν πλησίον σου φροντίζεις νὰ τὸν φτιάξεις.
Νὰ μὴν νομίσει ὁ ἄνθρωπος μόνο διδασκαλία
θὰ κληρονομήσει σίγουρα Χριστοῦ τὴ Βασιλεία.
Προτοῦ διδάξει ὁ ἄνθρωπος τοῦ εἶπε καὶ νὰ ποιήσει καὶ τότε τὴν οὐράνιον ζωὴν κληρονομήσει.
Εἶναι μεγάλο χάρισμα καὶ ἡ διδασκαλία
ὅταν σοῦ δώσει ὁ Θεὸς στὸν νοῦ σου τὴ σοφία.
Τρία ὑπάρχουν πράγματα γιὰ τὴ διδασκαλία τὸ πρῶτο πάει εἰς τὸν νοῦν ἡ ὑπερηφανεία.
Πείθεται ἔγινε σοφὸς τοῦ λέγει ὁ λογισμό του
καὶ πρέπει νὰ μὴν τὸν δεχθεῖ ἄν θέλει τὸ καλό του.
Νὰ μὴν διδάσκει δόγματα ποὺ ᾿ναι διεστραμμένα καὶ πράγματα ὅπου αὐτὸς δὲν ἔχει καμωμένα.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος λοιπὸν ποιήσει καὶ διδάξει ὁ Κύριος στὸν παράδεισον θὰ τόνε κατατάξει.