Γεννήθηκε ὁ ἅγιος στὴν Νεοκαισαρεία,
γονεῖς του ἦσαν εὐσεβεῖς εἰς τοῦ Χριστοῦ θρησκεία.
Τὸν Ἅγιο Βασίλειο, μεγάλο ἀδερφό του,
τὸν εἶχε πάντα συντροφιά, μὰ καὶ διδάσκαλό του.
Ἅγια οἰκογένεια ἦταν τὰ χρόνια ἐκεῖνα,
τὰ ἀγόρια ὅλα ἅγια, κι ἡ ἀδελφὴ Μακρίνα.
Δὲν ἤθελε ὁ Γρηγόριος νὰ ἀκούει παραμυθία,
τὸν δίδασκε ὁ Βασίλειος θεία Γραφὴ ἀλήθεια.
Καὶ ἀναγνώστης ἔγινε τῶν ἱερῶν βιβλίων,
ἦταν μεγάλος ρήτορας σὲ ὅλο του τὸ βίο.
Γρηγόριος ὁ Νανζιαζηνος τοῦ ἔδωσε ὁδηγία,
ν᾿ ἀφήσῃ τὴ ρητορική, νὰ ῾ρθῇ στὴν Ἐκκλησία.
Εἶχε τὸν Λιβάνιον τότε διδάσκαλόν του,
μαζὶ μὲ τὸν Βασίλειον, μεγάλον ἀδερφό του.
Σὲ φιλοσοφικὴ σχολὴ ἐπῆγε καὶ σπουδάζει,
ὅμως τὴν ἱερὰ Γραφὴ σὲ πρώτη θέση βάζει.
Καὶ ὅταν ἐμεγάλωσε γυναίκα ἐνυμφεύθη,
καλὴν τὴν Θεοσέβεια, χριστιανὴ ὅπως πρέπει.
Μὰ πέθανε αὐτὴ νωρίς, κι αὐτὸς ἐν τῇ χηρείᾳ,
ὑπέμεινε τὸν θάνατον, ἔδειξε καρτερία.
Κατόπιν ἀσχολήθηκε μὲ τὴν φιλοσοφία,
δοξολογοῦσε τὸν Θεὸν γιὰ θεῖα μεγαλεῖα.
Τὸν κάλεσε ὁ Βασίλειος ἐπίσκοπος νὰ γίνῃ,
στὴ Νύσσα τῆς Καισάρειας αὐτὸς νὰ διευθύνῃ.
Σὰν ἔγινε ἐπίσκοπος, εἶχε μεγάλη πάλη,
ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα, ἀριανὸ Οὐάλη.
Τὸν βγάζουν ἀπ᾿ τὸ θρόνο του, πάει στὴν Ἀραβία,
προστάτης ἔγινε ἐκεῖ Χριστοῦ στὴν Ἐκκλησία.
Σὰν πέθανε ὁ Βασίλειος, στὴν σύνοδο πηγαίνει,
καὶ τὸν Ἀπολλινάριο αἱρετικὸ προσβαίνει.
Ἡ ἀδερφή του ἡ μοναχή, Μακρίνα ἡγουμένη,
εἶχε ν᾿ ἀκούσῃ νέα τους ὄντας μακριὰ κλεισμένη.
Ἔπρεπε τώρα ἀρκετὸ δρόμο νὰ περπατήσῃ,
καὶ τὴν Μακρίνα ἀδελφὴ νὰ βρῇ, νὰ συναντήσῃ.
Φτάνει στὸ ἀσκητήριο· ζητᾷ τὴν ἀδερφή του,
Μακρίνα, πῶς δὲ φάνηκε εἰς τὴν συνάντησί του.
Τοῦ λέγουν· εἶναι ἄρρωστη Μακρίνα ἡγουμένη,
τὸν ὁδηγοῦν εἰς τὸ κελί, ποὺ εἶν ἀρρωστημένη.
Ἡ ἀδελφὴ κατάκοιτη πάνω σε μιὰ σανίδα,
εἶχε γιὰ μαξιλάρι της ξύλινη κοπανίδα.
Πάνω ἐκεῖ ἐστήριζε κεφάλι καὶ λαιμό της,
ξύλο εἶχε στὴ πλάτη της, ξύλο προσκέφαλό της.
Σὰν εἶδε τὸν Γρηγόριο, ἀκούμπησε στὸν ἀγκώνα,
δὲ μπόρεσε νὰ περπατῇ μὲ ἀρρώστεια τὸν ἀγώνα.
Ἄρρωστη, μὲ πυρετό, ἐσήκωσε τὰ χέρια,
κι ἐπροσευχήθη στὸν Θεό, ὡσὰν τὰ περιστέρια.
Εὐχαριστοῦσε τὸν Θεόν, τῆς ἔκανε τὴ χάρη
ποὺ εἶδε τὸν Γρηγόριο, χρυσὸ μαργαριτάρι.
Τὴν εἶδε ὁ Γρηγόριος βαριὰ κατάστασή της,
σκεπτότανε τὴν κοίμηση, μαζὶ καὶ τὴν ταφή της.
Τόνε ὁδήγησε ὁ Θεὸς μὲ τὴν ὁδοιπορία,
στὴν ἀδερφή του νὰ βρεθῇ Μακρίνας στὴν κηδεία.
Καὶ ὅταν τὴν ἐκήδευσε, πῆγε στὴ Σεβαστεία,
ἦταν ἐκεῖ ἐπισκπος Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας.
Εἰς τὴν Κωνσταντινούπολη Σύνοδος εἶχε γίνει,
Δεύτερα οἰκουμενικὴ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη.
Πολέμησε ὁ Γρηγόριος κατὰ Πνευματομάχων,
ὑπέρμαχος ἐστάθη κατὰ τῶν πονηρῶν πνευμάτων.
Τριακόσια ἐνενήντα ὀκτὼ Γρηγόριος ἐκοιμήθη,
ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία μας ἀξίως ἐτιμήθη.
Αὐτὸς ἦταν ὁ βίος τοῦ Γρηγόριου τοῦ Νύσσης,
ποὺ τὸν ἐγκωμιάζουνε κι οἱ ἅγιοι ἐπίσης.
Ἦταν μεγάλος συγγραφεύς· εἰς τὴν πατρολογίαν
τόμους σαράντα τέσσερις ἔχει στὴν ἐκκλησία.
Γράφει στὴν Ἑξαήμερον μαζὶ μὲ τὸν ἀδερφόν του,
τὸν ἅγιο Βασίλειο ποὺ εἶχε βοηθό του.
Ἔγραψε γιὰ τὸν Μωϋσῆ τὸν ἰδικόν του βίο,
στὴ διαθήκη παλαιά, πρῶτον αὐτοῦ βιβλίον.
Γράφει στὸν Ἐκκλησιαστή, ἐξήγησε Ψαλτήρι,
ᾄσμα ᾀσμάτων ἐξηγεῖ, ὡραῖο πανηγύρι.
Στὴν Διαθήκη τὴν Καινὴ γράφει καὶ συμβουλεύει,
μακαρισμοὺς ἐπιστολὰς Παύλου τὶς ἑρμηνεύει.
Περὶ ἁγίου Πνεύματος κάνει διδασκαλία,
Λόγον κατανυκτικὸν γράφει εἰς τὰ βιβλία.
Βιβλίον ἐνημερωτικὸν γράφει γιὰ παρθενία,
δίχως νὰ ὑποτιμηθῇ γάμος καὶ συζυγία.
Ἔγραψε γιὰ τὸν βίο της ἅγιας ἀδελφῆς Μακρίνας,
ποὺ ἀρεστὴ καὶ μόρφωση εἶχε τὰ χρόνια ἐκεῖνα.
Γράφει ἀκόμα ὁ ἅγιος γιὰ ἀνθρωπολογία,
τὴν πλάση ἀπ᾿ τὸν Δημιουργὸ μὲ πάνσοφη σοφία.
Ἀκόμα «περὶ χριστιανῶν καὶ τελειότητά του»,
συνέγραψε ὁ ἅγιος μὲς στὰ συγγράματά του.
Ἕβδομη Σύνοδος καὶ τὸν ἐγκωμιάζει,
«Πατέρα Πατέρων» μέγιστο, ἔτσι τὸν ὀνομάζει.
Ὁ θεολόγος Γρηγόριος ἔγραψε πρὸς τιμήν του,
ἐγκώμιο στὸν Ἅγιο γιὰ τὴν διαγωγή του.
Τόνε ἀγάπησε πολὺ καὶ γράφει ὡς παράδειγμα,
«φίλου πιστοῦ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα».
Ἦταν τίμια κάρα του εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσία,
καὶ στὴν Ἀθήνα βρίσκεται, δόξα ὀρθοδοξίας.
Στὸν Περρισὸ τῆς Ἀττικῆς, ναὸ ἅγιου Εὐσταθίου,
φυλάσσεται ἡ κάρα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου.
Γιορτάζεται ἡ μνήμη του δέκα Ἰανουαρίου,
ἡ Ἐκκλησία τὸν τιμᾶ, Νύσσης τοῦ Γρηγορίου.
|