Εἰς μνήμην τῶν γονέων μου
Βασιλείου καὶ Κυριακῆς
Ἡ ἁγιότητα εἶναι ἡ χαρισματικὴ κατάσταση στὴν ὁποία ὁ χωμάτινος ἄνθρωπος γίνεται κατὰ χάριν Θεός.
Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς συγκαταβαίνει μὲ ἀνερμήνευτο τρόπο καὶ προετοιμάζει τὴν ἀνθρώπινη καρδιὰ νὰ ὑποδεχθῇ τὸ θεῖο γλυκασμό, τὴν ἐπισκέπτεται δὲ μὲ πλουσιοπάροχες δωρεὲς καὶ ἀσύλληπτες πνευματικὲς ἐμπειρίες. Τὸ Θεαρχικὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐναποθέτει τὴ νοερὰ σφραγίδα του στὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ μεταβάλλει σὲ Θεοδίδακτο. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ὀνομάζεται Ἅγιος.
Οἱ Ἅγιοι εἶναι «νέφος», σύννεφο δηλαδὴ μὲ ἄπειρες σὲ ἀριθμὸ σταγόνες νεροῦ· πλῆθος μεγάλο εἶναι οἱ Ἅγιοι καὶ ἀγκαλιάζουν ὅλη τὴ Γῆ· Εὐρώπη, Ἀσία, Ἀμερική, Ἀφρική, τοὺς παγωμένους πόλους, παντοῦ. Εἶναι νέοι, παιδιά, μεσήλικες, γέροι. Γυναῖκες, ἄνδρες. Πλούσιοι, φτωχοί. Μορφωμένοι καὶ διάσημοι, ἀγράμματοι καὶ ἄγνωστοι.
Ὁ Ἅγιος εἶναι ὁ γνήσιος ἄνθρωπος. Βλέπει μέσα του τὴν εἰκόνα τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ. Αὐτὴ τὴν εἰκόνα προσπαθεῖ συνεχῶς νὰ τὴν καθαρίζει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία καὶ πάθος. Ὅταν καθαρίσει τὴν καρδιά του μὲ τὴν ἐπιμονὴ καὶ ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε θρονιάζεται μέσα του ἡ Θεία χάρη καὶ τοῦ δίνει ἀνεκλάλητη χαρά. Χαρὰ ποὺ ξεπερνᾶ τὰ ἀνθρώπινα μέτρα.
Ἡ Θεϊκὴ χάρη στὸν ἔσω ἄνθρωπο ξεχειλίζει πρὸς τὰ ἔξω καὶ μεταβάλλει καὶ ἀλλοιώνει καὶ τὸν ἔξω ἄνθρωπο, τὸν ὁρατὸ ἄνθρωπο, αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἀνθρώπινο σῶμα. Ἡ ἀλλοίωση αὐτὴ εἶναι τόσο ἔντονη καὶ διαρκής, ποὺ συνεχίζει νὰ διατηρεῖται καὶ μετὰ τὸ φυσικὸ θάνατο τοῦ ἀνθρώπου.
«Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ»· πράγματι εἶναι θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ὅπως ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους του.
Ἡ κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μητέρα μας, οἱ τάξεις τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων Δυνάμεων, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Προφῆτες, οἱ Μάρτυρες, Ὅσιοι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἂς εἶναι ὁδοδεῖκτες τῆς ἁγιότητας σὲ ὅλους ὅσους μὲ πόθο μελετοῦν αὐτὸ τὸ βιβλίο.
Μ.Σ.