Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶν᾿ ἡ Ὀρθοδοξία,
τὸ Πνεῦμα σ᾿ αὐτὴν τὸ Ἅγιον φωτίζει εὐταξία.
Ὅπως ἡ κλῶσσα τὰ πουλιὰ σκεπάζει στὰ φτερά της,
ἔτσι κ᾿ ἡ Ἐκκλησία μας τιμάει τὰ παιδιά της.
Ὑπάρχουν Ἅγιοι ἀφανεῖς, ποὺ στὰ μαρτύριά τους
δὲ βρέθηκε κανεὶς ἐκεῖ νὰ γράψῃ τ᾿ ὄνομά τους.
Γι᾿ αὐτὸ μετὰ Πεντηκοστὴ τὴν Κυριακὴ τὴν πρώτη,
οἱ Ἅγιοι γιορτάζουνε σ᾿ ὅλη τὴν ἀνθρωπότη.
Ὁμώνυμοι καὶ ἀνώνυμοι, ὅλοι μικροί, μεγάλοι,
ἄνδρες γυναῖκες καὶ παιδιὰ κι εἶναι γιορτὴ μεγάλη.
Κι οἱ φανεροὶ κι οἱ ἀφανεῖς, ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων
μᾶς κάνουνε κατάπληξι στὸν ἰδικόν τους βίον.
Ἀγώνα εἴχανε σκληρὸ μὲ τὰ μαρτύριά τους,
τοὺς πόνους καὶ τὰ βάσανα ἐπόνεσε ἡ καρδιά τους.
Εἴχανε πίστι στὸν Χριστό, στὸ Ἅγιο ὄνομά του,
δὲν τὸν ἀρνήθηκαν ποτέ, ἕως τέλος θανάτου.
Στὰ χρόνια τους βασίλευε ἡ εἰδωλολατρία,
εἶχαν τὸ θάρρος, ἐκύρητταν παντοῦ ὀρθοδοξία.
Τὰ ψεύτικα τὰ εἴδωλα ποτὲ δὲν προσκυνοῦσαν,
κι οἱ εἰδωλολάτρες ἄπιστοι πολὺ τοὺς τυραννοῦσαν.
Τοὺς ξέσχιζαν τὶς σάρκες τους, τοὺς ἔκαναν κομμάτια,
χέρια καὶ πόδια ἔκοβαν, τοὺς ἔβγαζαν τὰ μάτια.
Φρικτὰ βασανιστήρια μὲ τὴν ὑπομονή τους,
ὑπέμεναν γιὰ τὸν Χριστό, ποὺ ἤτανε μαζί τους.
Σὲ κάθε τους μαρτύριο, τοὺς ἔδινε βοήθεια,
τοὺς ἔκανε καὶ θαύματα, τοὺς ἔλεγε ἀλήθεια.
Ἡ πίστι ἡ ἀληθινὴ εἶν᾿ ἡ ὀρθοδοξία,
καὶ ἄλλες πίστες ψεύτικες καμιὰ δὲν ἔχει ἀξία.
Γι᾿ αὐτὸ ἐθυσιάζανε μάρτυρες τὰ κορμιά τους
καὶ στὸ βιβλίον τοῦ Χριστοῦ εἶν᾿ τὰ ὀνόματά τους.
Βάσανα δὲν δειλιάζανε σὲ ὅλη τὴ ζωή τους,
μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ἔσωσαν τὴν ψυχή τους.
Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας ὅλους τοὺς στεφανώνει,
σὲ μία μεγάλη ἑορτὴ τοὺς πάντες τοὺς ἑνώνει.
Κατηγορίες πάμπολλες ἔδωσε στοὺς Ἁγίους,
ποὺ γράφεται ξεχωριστὰ στοὺς ἰδικούς τους βίους.
Ξεχωριστὴ πρώτη σειρὰ ἔδωσε στοὺς προφῆτες,
ὁ Πρόδρομος κι ὁ Μωϋσῆς κι ἄλλοι Ἰσραηλίτες.
Ἔπειτα οἱ προπάτορες ποὺ λέγονται ἐκεῖνοι,
πρόγονοι ἦσαν τοῦ Χριστοῦ πρωτύτερα εἶχαν γίνει.
Κατόπιν οἱ Ἀπόστολοι δώδεκα καὶ ἑβδομήντα,
ἐκάνανε κηρύγματα μὲ τοῦ Θεοῦ βοήθεια.
Τέσσερεις Εὐαγγελιστὲς τὰ λόγια τοῦ Κυρίου
θεοπνευστίᾳ ἔγραψαν ἐντὸς Εὐαγγελίου.
Ἔπειτα Ἰσαπόστολοι, παράδειγμα ἐκεῖνος,
ἄνδρες, γυναῖκες, γέροντες κι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος.
Καὶ ἔρχονται οἱ Μάρτυρες, παράδειγμα Ἁγίου,
εἶναι ὁ λιθοβολισμὸς Στεφάνου τοῦ Ἁγίου.
Εἶναι κι οἱ Ἱερομάρτυρες, μικροὶ μὰ καὶ μεγάλοι,
Βλάσιος, Ἐλευθέριος, Χαράλαμπος καὶ ἄλλοι.
Εἶν᾿ κι οἱ Ὁσιομάρτυρες, μαρτύρησαν κι ἐκεῖνοι
ἄνδρες, γυναῖκες, στὶς Μονὲς ποὺ μοναχοὶ εἶχαν γίνει.
Καὶ οἱ Μεγαλομάρτυρες, παράδειγμα Ἁγίου,
ἄνδρες, γυναῖκες πάμπολλες κι Ἁγίου Γεωργίου.
Μὰ κι οἱ παρθενομάρτυρες τὴν ἐποχὴ ἐκείνη,
Βαρβάρα, Μαρίνα καὶ λοιπὲς κι Ἁγία Αἰκατερίνη.
Ὁσιοπαρθενομάρτυρες αὐτὲς ὀνομαζόνταν,
ὡς ἡ Ἁγία Παρασκευή, κρίνον Χριστοῦ ἀπ᾿ τὰ πρῶτα
Εἶν᾿ καὶ οἱ Νεομάρτυρες ποὺ λέγονται ἐκεῖνοι,
ποὺ Τοῦρκοι τοὺς σφαγίασαν γιὰ τὴν Χριστιανοσύνη.
Ἔχει καὶ Ὁμολογητὲς Χριστοῦ ἡ Ἐκκλησία,
μὲ θάρρος ὁμολόγησαν Χριστοῦ πίστιν Ἁγία.
Σκληρὰ βασανιστήρια εἶχε ἡ ὁμολογία,
γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τὰ ἔκαναν θυσία.
Τώρα εἶναι οἱ Ὅσιοι παράδειγμα Ἀντωνίου,
κοιμήθηκαν εἰρηνικὰ εἰς χεῖρας τοῦ Κυρίου.
Καὶ Ἱεράρχες ἔχομεν στὸν χῶρο τῶν Ἁγίων,
ὡς τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ ἄλλων παρομοίων.
Καὶ τώρα τέλος ἔχομεν τοὺς Ἅγιους Πατέρες,
ποὺ ἔζησαν παλαιότερα καὶ στὶς δικές μας μέρες.
Μᾶς ἄφησαν κληρονομιὰ σοφὰ συγγράμματά τους
καὶ διακρίθηκαν πολὺ στὴν ἁγιότητά τους.
Ὅλους ποὺ ἀναφέραμε νὰ ῾χωμε τὴν εὐχή τους,
νὰ μνημονεύουνε κι ἐμᾶς πάντα στὴν προσευχή τους.
Μὲ τὴν μητέρα Παναγιὰ καὶ τὸν Θεὸν πατέρα,
νὰ ἀξιωθοῦμε μὲ ἔλεος στὶς κρίσεως ἡμέρα.
Παραινέσεις καὶ συμβουλὲς εἰς Ἁγίους Πάντες
Ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς γράφει σ᾿ ἕνα βιβλίο
πὼς πρέπει νὰ ἐμβαθύνουμε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων.
Νὰ ἔχουμε ὡς παράδειγμα ζωὴ κάθε Ἁγίου,
γιατὶ ἔζησε ζωὴ Χριστοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἂν ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστιανοῦ πεινάσῃ καὶ διψάσῃ,
στοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας ἀπ᾿ ὅλα θὰ χορτάσῃ.
Ὅσοι ἔχουν ἕνα πειρασμὸν στὸν ἰδικόν τους βίον,
θὰ βροῦν βοήθεια καὶ χαρὰ στοὺς βίους τῶν Ἁγίων.
Κάθε ἀόρατο ἐχθρὸ ποὺ θὰ σὲ πολεμήσῃ,
ἡ πανοπλία τοῦ Θεοῦ εὐθὺς θὰ τὸν νικήσῃ.
Ἐὰν ὑπάρχουν ὁρατοὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία,
οἱ βίοι τῶν Ἁγίων μας δίνουν ὁμολογία.
Οἱ βίοι τῶν Ἁγίων μας δείχνουν ὡραίους τρόπους,
καὶ ὁδηγοῦν στὸν οὐρανὸ τοὺς χριστιανοὺς ἀνθρώπους.
Σὲ ἐνέργεια σατανικὴ καὶ κάθε ἁμαρτία,
στοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας βρίσκουμε σωτηρία.
Δίκαιος ὁ ἁμαρτωλὸς γίνεται ἂν διαβάσῃ
τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας ἀκόμα καὶ ν᾿ ἁγιάσῃ.
Ὅποιος ἐμετανόησε θέλει νὰ κόψῃ πάθη,
στοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας τὸν τρόπο θὰ τὸν μάθῃ.
Ἔχουμε παραδείγματα στοὺς βίους τῶν Ἁγίων,
ἄνδρες, γυναῖκες, γέροντες, μὰ καὶ μικρῶν παιδίων.
Τὸν Ἅγιο Κήρυκο ἀσεβεῖς ἐφόνευσαν σὲ σκάλα,
ποὺ ὁμολόγησε Χριστὸν στῆς μάνας του τὸ γάλα.
Τὸ θήλαζε τριῶν ἐτῶν μητέρα Ἰουλίττα,
καὶ ἐμαρτύρησαν κι δύο τὴν πίστιν δὲν ἀφῆκαν.
Ὁ ἄγριος γίνεται Ἅγιος ὅ,ποια δουλειὰ κι ἂν κάνῃ,
καὶ ζεῖ μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸν ὡς ὅτου ἀποθάνῃ.
Καὶ ὁ Χριστὸς τὸν εὐλογεῖ γιὰ τὴν μετάνοιά του,
τῆς νίκης παίρνει στέφανο αἰώνια κοντά του.
Ὁ ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς ζεῖ ὁρισμένα χρόνια,
καὶ ὅταν ζεῖ κατὰ Χριστὸν θὰ ῾ναι μαζί του αἰώνια.
Ἅγιοι Πάντες δείξατε στὴν γῆ τὴν ἀρετή σας,
καὶ τώρα ἔχετε χαρὰ ποῦ ῾ν᾿ ὁ Χριστὸς μαζί σας.
Τελείωσαν τὰ βάσανα καὶ τὰ μαρτύριὰ σας,
καὶ μνημονεύει ἡ ἐκκλησιὰ τ᾿ ἅγια ὀνόματὰ σας.
Λέων ὁ ἕκτος ὁ σοφὸς σᾶς ἔκτισε ἐκκλησία,
καὶ τίμησε Θεοφανὼ τὴ σύζυγο Ἁγία.
Ὅλοι οἱ Πάντες Ἅγιοι εἶχαν τὴν ἀρετή τους,
πίστιν, ἀγάπη στὸν Χριστὸν καὶ τὴν ὑπομονή τους.
Εἰδωλολάτρες βλέπανε πίστι καὶ καρτερία,
καὶ θαύματα ποὺ ἐγίνοντο εἰς τὴν ὀρθοδοξία.
Πάλι ἐμετανόησαν τὰ εἴδωλα ἀρνηθῆκαν,
βαπτίστηκαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ Χριστιανοὶ γενῆκαν.
Ἔγιναν θαύματα πολλά, τοὺς ρίχναν στὰ λιοντάρια,
κι ἐκεῖνα ἀπὸ σεβασμὸν τοὺς γλύφαν τὰ ποδάρια.
Ἐφρύαξαν οἱ τύραννοι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη,
ἤτανε ἄσπονδοι ἐχθροὶ μὲ τὴν χριστιανοσύνη.
Πρῶτα τους ἐκαλόπιαναν, τοὺς ἔταζαν παλάτια,
κι ὅταν δὲν τοὺς ἔπειθαν οἱ Ἅγιοι τοὺς ἔβγαζαν τὰ μάτια.
Τοὺς ἔριχναν στὴ φυλακή, βάσανα καὶ νηστεία,
ἐκεῖνοι ἐπροσεύχοντο καὶ ῾κάναν ἀγρυπνία.
Καὶ ὁ Χριστὸς ἀπὸ ψηλὰ ἀκούει τὴν προσευχή τους,
καὶ ἦταν πάντοτε παρὼν καὶ βοηθὸς μαζί τους.
Πάντα τοὺς ἐλευθέρωνε ἀπὸ τὴν τιμωρία,
καὶ τὶς πληγὲς θεράπευε καὶ βρίσκαν ἰατρεία.
Τοὺς ἔριχναν στὴ θάλασσα γιὰ νὰ τοὺς φᾶν᾿ τὰ ψάρια,
Μὰ περπατοῦσαν σὰν ξηρὰ γενναῖα παλληκάρια.
Καὶ μὲ λαμπάδες καίγανε σώματα τῶν Ἁγίων,
ποὺ γράφεται ξεχωριστὰ στοῦ καθενὸς τὸν βίον.
Εἰς μάταιον κοπιάζανε στοῦ σατανᾶ τὴν πλάνη,
δίχως νὰ ξέρουν ἔπλεκαν αἰώνιο στεφάνι.
Γιατὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τοὺς κάλεσε κοντά του,
αἰώνια νὰ ζήσουνε μαζὶ στὴν συντροφιά του.
Χαίρονται καὶ ἀγάλλονται στοῦ οὐρανοῦ τὰ κάλλη,
καὶ ἔγιναν οἰκήτορες τοῦ παραδείσου πάλι.
Τὰ ἅγια τὰ λείψανα στὴ γῆ μοσχοβολοῦνε,
τὰ προσκυνοῦν οἱ ἄρρωστοι τὴν ἴασι νὰ βροῦνε.
Τραύματα, ἀρρώστιες καὶ πληγές, μὰ καὶ δαιμονισμένοι,
τὰ προσκυνοῦν τὰ σέβονται, φεύγουν θεραπευμένοι.
Ἅγιοι Πάντες ποὺ ἔχετε ἀπ᾿ τὸν Θεὸ πρεσβεία,
εἰς τοὺς ἀρρώστους ἀσθενεῖς δίνετε τὴν ὑγεία.
Ἀκόμα περισσότερο θερμὴ ἡ προσευχή σας,
νὰ πάρουμε παράδειγμα καὶ μεῖς ἀπ᾿ τὴν ζωή σας.
Ἔχετε ἀγάπη στὸν Θεόν, μὰ καὶ εἰς τὸν πλησίον
τὸ φανερώσατε στὴ γῆ μὲ τὸν δικό σας βίον.
Καὶ γιὰ ἐμὲ τὸν ταπεινὸν ποὺ ἀντέγραψα τὸ ποίημα,
Νὰ συγχωρέσῃ ὅλους μας καὶ τὸ δικό μου κρῖμα.
|