Ἅγιος Νικόλαος Μύρων

Πανάγιε Νικόλαε, Ἅγιε τῶν Ἁγίων,
τὸ νοῦ μας πάντα φώτιζε στὸν ἰδικόν σου βίον.

Νὰ σ᾿ ἔχουμε οἱ Χριστιανοὶ πνευματικὸ πατέρα,
νὰ μᾶς φυλάττῃς πάντοτε τὴν νύχτα καὶ τὴ μέρα.

Νὰ σ᾿ ἔχωμε παράδειγμα πάντοτε στὴ ζωή μας,
καὶ νὰ σὲ ἐπικαλούμαστε πάντα στὴ προσευχή μας.

Ὅποιος ἐπικαλέστηκε μὲ πίστι τ᾿ ὄνομά σου,
ἐπρόφτασες, τὸν ἔσωσες μὲ τὴν βοήθειά σου.

Χιλιάδες εἶν᾿ τὰ θαύματα ποὺ κάθε μέρα κάνεις,
στὴ θάλασσα καὶ στὴν ξηρὰ σὰν ἀετὸς προφτάνεις.

Νὰ ἀρχίσουμε ἀπ᾿ τὰ μικρὰ νὰ πᾶμε στὰ μεγάλα,
βρέφος σὰν ἤσουν νήστευες τὸ μητρικό σου γάλα.

Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ δὲν ἔτρωγες καθόλου,
καὶ ἤσουν πάντα νικητὴς στὰ βέλη τοῦ διαβόλου.

Ἤσουν κανόνας πίστεως μὲ τὸ παράδειγμά σου,
καὶ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς τοὺς ἔφερνες κοντά σου.

Ἐγκράτεια, πραότητα καὶ ταπεινοφροσύνη,
ἐτήρησες τὸν βίον σου καὶ τὴν δικαιοσύνη.

Καὶ ὁ Θεὸς σοῦ ἔδωσε πλεῖστα χαρίσματά σου,
μεγάλα καὶ ἀναρίθμητα εἶναι τὰ θαύματά σου.

Ἔκανες πάντα στὰ κρυφὰ τὴν ἐλεημοσύνη,
ὅπως τὸ θέλει ὁ Θεός, μὲ ταπεινοφροσύνη.

Ἤσουν πατέρας ὀρφανῶν, χηρῶν καὶ τεθλιμμένων,
παρηγοριὰ τῶν ἄρρωστων καὶ τῶν δυστυχισμένων.

Καὶ ἡ στεριὰ κι ἡ θάλασσα βοᾷ τὰ θαύματά σου
κι᾿ ὅλοι δοξάζουν τὸ Θεὸ γιὰ τὴ βοήθειά σου.

Τὶ νὰ σκεφτῇ πρῶτα ὁ νοῦς καὶ τὶ νὰ πρωτογράψῃ,
ἀμέτρητη ἡ ἀγάπη σου κι᾿ οὔτε ποτὲ θὰ πάψῃ.

Σὺ ἐμιμήθῃς τὸ Χριστὸ μὲ τὸ παράδειγμά σου,
ἐσυγχωροῦσες τοὺς ἐχθρούς, τοὺς ἔφερνες κοντά σου.

Ἔσωσες ἀπ᾿ τὸ θάνατο ἀθώους δικασμένους,
κι ἀπ᾿ τὴ σκληρὴ τὴ φυλακὴ πολλοὺς φυλακισμένους.

Στὴ θάλασσα ἐγλίτωσες χιλιάδες παλληκάρια,
ποὺ θὰ τοὺς καταβρόχθιζαν μέσ᾿ στὰ νερὰ τὰ ψάρια.

Γι᾿ αὐτὸ ὅλοι οἱ ναυτικοὶ σὲ ἔχουνε προστάτη,
σημαία καὶ εἰκόνα σου ἔχουνε στὸ κατάρτι.

Σὲ βλέπουνε στὰ δύσκολα οἱ ναυτικοὶ μπροστά τους,
γιατὶ δὲν ἔλειψες ποτὲ πρὸς τὴν βοήθειά τους.

Σὰν τὰ βουνὰ ἡ θάλασσα τὰ κύματα τὰ κάνει,
μὰ σὰν πρεσβεύσεις στὸν Θεό, φθάνουνε στὸ λιμάνι.

Φωνάζουνε οἱ ναυτικοὶ μὲ πίστι στὸ ὄνομά σου
ὦ Ἅγιε Νικόλαε, λυπήσου τὰ παιδιά σου.

Καὶ φώτιζέ τους τὴν ψυχὴ σὰν πιάνουνε λιμάνι,
νὰ σὲ θυμιάζουν πάντοτε μὲ καθαρὸ λιβάνι.

Νἄχουμε φόβο τοῦ Θεοῦ, μὴν κάνουμε ἁμαρτίες,
γιὰ νἆναι ἡ θάλασσα ἤρεμη, χωρὶς τὶς τρικυμίες.

Ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ σὲ ἔχουμε προστάτη,
μᾶς ὁδηγεῖς στὸ οὐράνιο, τὸ θεῖο μονοπάτι.

Στὸ Ἅγιον Ὄρος φαίνονται κι ἐκεῖ τὰ θαύματά σου,
καὶ διηγοῦνται οἱ μοναχοὶ τὰ κατορθώματά σου.

Στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ εἶν᾿ ἕνα μοναστήρι
ποὺ σήμερα μονάζουνε τριάντα καλογῆροι.

Σταυρονικήτα λέγεται γιορτάζει στὸ ὄνομά σου,
καὶ ἔγινε θαῦμα ξακουστὸ μὲ τὴ βοήθειά σου.

Πετάξανε στὴ θάλασσα τὴν ἱερά σου εἰκόνα,
νὰ μὴν τὴν κάψουν οἱ ἄθεοι τοῦ περασμένου αἰῶνα.

Ἕνας ψαρᾶς καλόγερος, στῆς θάλασσας τὸ βάθος,
εὑρῆκε τὴν εἰκόνα σου μὰ εἶχε ἕνα λάθος.

Τὴν ἔβγαλε ἀπ᾿ τὴ θάλασσα μὰ ἦταν ἕνα στρείδι
κόλλησε στὴν εἰκόνα σου ἐπάνω ἀπὸ τὸ φρύδι.

Πάνω ἀκριβῶς στὸ μέτωπο, ἐκεῖ εἶχε κολλήσει,
τὸ ἔβγαλε ὁ μοναχός, δὲν βρῆκε ἄλλη λύση.

Τὸ στρείδι ὅταν τὸ ἔβγαλε, ἔγινε τὸ θαῦμα,
ἔτρεξε αἷμα καθαρό, σὰν ζωντανὸ τὸ τραῦμα.

Τὸ αἷμα περιέλουσε ὅλη του τὴν εἰκόνα,
φαίνεται θαῦμα ζωντανὸ στὸν ἅπαντα αἰώνα.

Γι᾿ αὐτὸ τὸ ὀνομάζουνε στρειδᾶ τὸ μοναστήρι,
καὶ στὴ γιορτή του γίνεται μεγάλο πανηγύρι.

Πρᾶος ἦταν ὁ Ἅγιος καὶ ταπεινὸς στὴ χάρι,
ἀλλ᾿ ὅμως στοὺς αἱρετικοὺς γινότανε λιοντάρι.

Ἐφάνηκε ἀτρόμητος στὴ σύνοδο τὴν πρώτη,
κι ἔδωσε μάθημα γερὸ σ᾿ ὅλη τὴν ἀνθρωπότη.

Ἐράπισε τὸν Ἄρειο γιὰ τὴν ἀσέβειά του,
ποὺ εἶπε ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴ θεότητά του.

Τὸν ἔκλεισαν στὴ φυλακὴ γι᾿ αὐτὴ τὴ παῤῥησία,
ὅμως τὸν ἐπισκέφτηκε Χριστὸς καὶ Παναγία.

Καὶ τὸν ἐρώτησε ὁ Χριστός· ποιὸ εἶναι τὸ ἔγκλημά σου;
καὶ τοῦ ἁπαντᾷ ὁ Ἅγιος· γιὰ τ᾿ Ἅγιο Ὄνομά σου.

Θαῦμα ἔκανε ὁ Ἅγιος μετὰ τὴν κοίμησή του,
ἔτρεχε μύρο εὔοσμον ἀπ᾿ τὸ ἅγιο κορμί του.

Ἀφοῦ τὸν ἐνταφίασαν στὰ μέρη τῆς Λυκίας,
τὸν πήγανε οἱ παπικοὶ σὲ πόλι Ἰταλίας.

Πῆραν τὸ ἅγιο λείψανο γιὰ νὰ πουλοῦν τὸ μύρο,
ποὺ σὰν βρυσούλα ἔτρεχε στὰ πόδια του τριγύρω.

Ὅμως γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς πάντοτε ἀντιδροῦσε,
σὰν λειτουργοῦσαν παπικοί, τὸ μύρο σταματοῦσε.

Ὅταν ὀρθόδοξος παπὰς τελοῦσε λειτουργία,
τότε τὸ μύρο ἔτρεχε καὶ ἔδινε εὐωδία.

Τοὺς ἔδωσε ἕνα μάθημα καὶ εἶδαν τὴν ἀξία,
πὼς μόνη πίστι ἀληθινὴ εἶν᾿ ἡ Ὀρθοδοξία.

Σὲ εὐχαριστῶ, ὦ Ἅγιε, μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου,
γιατὶ ἐσὺ προστάτεψες τὴν οἰκογένειά μου.

Γιὰ νὰ μὴν εἶμαι ἀχάριστος καὶ ἐγὼ ἀπέναντί σου
γράφω δύο λόγια φτωχικὰ νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή σου.