Ὅσιος Στυλιανὸς ὁ Παφλαγών

26 Νοεμβρίου

Γεννήθηκεν ὁ Ἅγιος εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσία,
Συγκεκριμένα ἀκριβῶς εἰς τὴν Παφλαγονία.

Στὴν ἡλικία τὴν μικρὴ ἐφάνηκε ἡ ζωή του
Ἤτανε ἁγνὸς καὶ φρόνιμος εἰς τὴν διαγωγή του.

Ἐπρόσεχεν τὸν ἑαυτὸ ποτὲ μὴν κάνῃ λάθος,
γι᾿ αὐτὸ δὲν κυριεύτηκε ἀπὸ κανένα πάθος.

Εἶχε Σοφία τοῦ Θεοῦ, πῆρε ἀπόφασή του,
ν᾿ ἀγωνισθῇ πνευματικῶς, νὰ σώσῃ τὴν ψυχή του.

Πωλεῖ περιουσία του, εἰς τοὺς πτωχοὺς τὴν δίνει,
ἀνακουφίζει τὴν ψυχή· χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.

Ἔφυγε ἀπὸ τὰ φθαρτά, τὰ ἄφθαρτα ζητοῦσε,
καὶ σὰν ἁγνὴ περιστερὰ εἰς τὰ ψηλὰ πετοῦσε.

Ἀπαλλαγμένος ἤτανε ἀπ᾿ τὴν ἀκτημοσύνη,
καὶ προσπαθοῦσε στὸ Θεὸ εὐάρεστος νὰ γίνῃ.

Περιουσία ἐκράτησε πτωχὰ ἐνδύματά του,
κι ἤθελε πάντα τοῦ Χριστοῦ νὰ κάνῃ θέλημά του.

Τρεῖς στόχους τώρα ἔβαλε ὡς μοναχὸς νὰ γίνῃ,
ἁγνότητα, ὑπακοὴ καὶ τὴν ἀκτημοσύνη.

Ἔβλεπε τὸν μακαρισμόν· οἱ καθαροὶ καρδίᾳ
θὰ βλέπουν πάντα σὰν Θεὸν στὴν ἄνω βασιλεία.

Μὲ σεβασμὸ κι ὑπακοὴ ἦταν στὸν γέροντά του,
καὶ ἀγωνίστηκε πολὺ νὰ κόψῃ θέλημά του.

Ὁ Στυλιανὸς πολέμησε σκληρὰ στὸ μοναστήρι,
σαρκός, κόσμου καὶ σατανᾶ δὲν ἔκανε χατίρι.

Λαμπρὸ ἀστέρι ἔγινε στὴν συναναστροφή του,
τὸν εἶχαν ὅλοι πρότυπο, παράδειγμα μαζί τους.

Ἔφυγε ἀπὸ τὴ μονὴ καὶ πῆγε γιὰ νὰ ζήσῃ,
πολὺ βαθιὰ στὴν ἔρημο, ἐκεῖ νὰ κατοικήσῃ.

Ζοῦσε ἀσκητικὴ ζωὴ ἐκεῖ στὴν ἐρημία,
μελέταγε καὶ ἔβλεπε Θεοῦ δημιουργία.

Ἔβλεπε τὸν ὁρίζοντα, τοῦ οὐρανοῦ τὰ κάλλη,
πῶς ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ σὲ τάξη τὰ ῾χει βάλει.

Ἐδιάβαζε Ἁγία Γραφή, χαιρόταν ἡ ψυχή του,
καὶ τὸν Θεὸ ἐδόξαζε σὲ ὅλη τὴ ζωή του.

Τὴν σάρκα δὲν ἐφρόντιζε, μόνο γιὰ τὴν ψυχή του
χόρτα ἐρήμου ἔτρωγε, αὐτὸ ῾ταν τὸ φαΐ του.

Τὰ χόρτα σὰν ξεραίνονταν, δὲν τρώγονταν ἐκεῖνα,
τοῦ ἔστελνε ὁ Θεὸς τροφὴ στὴν ἰδικήν του πεῖνα.

Τροφὴ μὲ τοὺς ἀγγέλους του σὰν τὸν προφήτη Ἠλία,
ἐλάμβανεν ἀπ᾿ τὸν Θεόν, θεία παραγγελία.

Ἐπάλεψε στὴν ἔρημο ἐπὶ δεκαετίες,
σάρκα καὶ διάβολο νικᾷ καὶ ὅλες τὶς αἰτίες.

Στὸν κόσμο διαδόθηκε ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου,
καὶ πλῆθος κόσμου ἔτρεχε πλησίον τοῦ Ὁσίου.

Θαυμάζανε ποὺ ἔβλεπαν τὴν ἅγια μορφή του,
κι ἔπαιρναν παραδείγματα ἀπ᾿ τὴν ἁγνὴ ζωή του.

Σὰν τὸ ψαρᾶ στὴ θάλασσα ἤξερε νὰ ψαρεύῃ,
τὶς ταραγμένες τους ψυχὲς ὅλες νὰ γαληνεύῃ.

Ἐντύπωση τοῦ ἔκαναν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου·
γιὰ νὰ σωθῇ μία ψυχὴ νὰ ῾χῃ ψυχὴ παιδίου.

Ἔχουν ἀγγελικὲς ψυχές, εἶναι ὅλα ἀθῷα,
κακία δὲν κρατοῦν ποτὲ καὶ εἶναι ὅλα σῶα.

Τὰ ἀγάπησε ὁ Ἅγιος γιὰ τόση καλοσύνη
καὶ τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς προστάτης τους νὰ γίνῃ.

Καὶ θεραπεύει τὰ παιδιὰ μὲ τοῦ Θεοῦ τὴ χάρι,
παιδάκια ποὺ ῾ναι ἄρρωστα ὁ χάρος μὴ τὰ πάρῃ.

Μητέρες μὲ ἄρρωστα παιδιὰ μέσα στὴν ἀγκαλιά τους,
ἐπήγαιναν στὸν Ἅγιο κι εὕρισκαν γιατρειά τους.

Καὶ ὁ Ἅγιος Στυλιανὸς γεμάτος καλοσύνη,
δέησι κάνει στὸ Θεὸ καὶ ὑγιῆ τὰ δίνει.

Ἡ δύναμις ἡ θεϊκὴ ἔδινε ἰατρεία,
κι ἔδιωχνε τὶς ἀσθένειες ἀπ᾿ τὰ μικρὰ παιδία.

Δόξαζαν ὅλοι τὸ Θεὸ καὶ μὲ εὐγνωμοσύνη,
τ᾿ Ἅγιου χέρι ἐφίλαγαν τὴν ἐποχὴν ἐκείνη.

Ἕνα γλυκὸ χαμόγελο στὸ πρόσωπό του ἀνθίζει,
τοῦ σεβασμίου γέροντα καὶ τοὺς καλοδρομίζει.

Τὰ θαύματα ἔγιναν γνωστά, παιδιὰ ποὺ ῾χε γιατρέψει,
καὶ στὸν ἀληθινὸ Θεό, κόσμος εἶχε πιστέψει.

Εἶχε τὴν χάριν ἀπ᾿ τὸν Θεὸ κι ἔκανε κι ἄλλο θαῦμα,
τοὺς πρὶν ἄτεκνους ἔκανε εὐτέκνους ἐν τῷ ἅμα.

Πολλοὶ πιστοὶ Χριστιανοὶ ποὺ ἔλαβαν εὐλογία,
ἀπέκτησαν καλὰ παιδιά, εὔρωστα, μὲ ὑγεία.

Οἱ μοναχοὶ ἀπ᾿ τὶς μονὲς ἐπήγαιναν κοντά του,
νὰ ὀσφρανθοῦν τὸ ἄρωμα, τὴν ἁγιότητά του.

Ἔπαιρναν ὅλοι συμβουλὲς πῶς ν᾿ ἀντιμετωπίζουν
τοὺς πειρασμοὺς σὰν ἔρχονται, ποτὲ νὰ μὴν λυγίζουν.

Ὅλοι τὸν ἐκαμάρωναν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη,
κάλλος εἶχε οὐράνιο καὶ ταπεινοφροσύνη.

Ἀκούραστος, γαλήνιος, κάνει διδασκαλίες ,
στὴν πίστι τοὺς στερέωνε χωρὶς ἀμφιβολίες.

Εἰρήνευε μὲ συμβουλὲς σὲ κάθε μοναστήρι,
σὰν εἴχανε διχόνοιες μαζὶ οἱ καλογῆροι.

Κυρίου μας τὸ ὄνομα ἐδόξαζε πᾶσα ἡμέρα,
γιὰ τοῦτο κι ἐδοξάστηκε ἀπ᾿τὸν Θεὸ Πατέρα.

Καὶ σὲ βαθειὰ γεράματα ἔφτασε στὴ ζωή του,
Ἀγγέλους ἔστειλε ὁ Θεὸς καὶ πῆραν τὴν ψυχή του.

Καὶ τὴν καθοδηγήσανε σὲ οὐρανίους τόπους,
ποὺ ἐδῶ στὴ γῆ ἐπέρασε πολυχρονίους κόπους.

Ὁ Ὅσιος Στυλιανὸς στὴν ἔρημο ἐκοιμήθη,
ἀπ᾿ τὸν Πανάγιον Θεὸν μεγάλως ἐτιμήθη.

Αὐτὸς ὁ βίος ἤτανε τοῦ Στυλιανοῦ Ἁγίου,
ποὺ εἶναι προστάτης τῶν παιδιῶν μὲ Χάρι τοῦ Κυρίου.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Στυλιανοῦ Ὁσίου,
εἴκοσι ἕξι τὸν τιμᾷ, μηνὸς τοῦ Νοεμβρίου.

Ἐσὺ Ἅγιε Στυλιανέ, δῶσε μας τὴν εὐχή σου,
νὰ μποῦμε στὸν παράδεισο, κάνε τὴν προσευχή σου.