Ἔχουμε χρέος ἱερό, τοὺς Ἁγίους νὰ τιμᾶμε,
γιὰ νὰ ὑποδεχτοῦν κι ἐμᾶς, ὅταν ἐκεῖ θὰ πᾶμε.
Ὑπέφερε γιὰ τὸν Χριστὸν ἡ Ἁγία Καλλιόπη,
γράφει ὁ βιογράφος της νὰ μάθουν οἱ ἀνθρῶποι.
Στὴ Ρώμη ἐγεννήθηκε διακόσια καὶ τριάντα,
εἶν᾿ Αὐτροκράτωρ Δέκιος τοῦ εἶχαν ἀνδριάντα.
Εἶχε πολλὰ χαρίσματα ἡ Ἁγία Καλλιόπη,
σωματικὰ καὶ ψυχικά, θαμπῶναν οἱ ἀνθρῶποι.
Θέλησαν νὰ τὴν πανδρευτοῦν μὰ τοὺς περιφρονοῦσε,
ἤθελε νύμφη νὰ ῾ν᾿ Χριστοῦ, αὐτὸ ἐπιθυμοῦσε.
Παντοτινὰ μὲ τὸν Χριστὸν προτίμησε νὰ μένῃ,
στὴν ἀειπαρθενία της νὰ ῾ν᾿ εὐχαριστημένη.
Ζοῦσε ζωὴ ἀγγελική, νηστεῖες κι ἀγρυπνίες,
μὲ προσευχὴ εἰς τὸν Χριστόν, καὶ ἀγαθοεργίες.
Ὁ Δέκιος ὅμως ἄρχισε τὴν ἐποχὴ ἐκείνη
κι ἄγριον ἔβαλε διωγμὸν εἰς τὴν χριστιανοσύνη.
Εἰδωλολάτρες ἤτανε ἐτότε οἱ ἀνθρῶποι,
καὶ εἰς τὸν αὐτοκράτορα πρόδωσαν τὴν Καλλιόπη.
Θαμβώθηκεν ὁ Δέκιος σὰν βρέθηκε μπροστά της,
ποὺ τὶς ἐχάρισε ὁ Θεὸς ἀμφότερη ὀμορφιά της.
Ἄρχισε μὲ ὑπόσχεση δῶρα καὶ κολακεία,
νὰ προσκυνᾷ στὰ εἴδωλα, εἶπε εἰς τὴν Ἁγία.
Τῆς εἶπε νὰ τὸν παντρευτῇ, ἀρχόντισσα νὰ γίνῃ,
νὰ τῆς ἀλλάξῃ τὸ μυαλὸ ἀπ᾿ τὴν χριστιανοσύνη.
Ἔμεινε τότε σταθερὴ εἰς τὴν ἀπόφασί της,
καὶ ἔδειξε εἰς τὸν Χριστὸν τὴν ἀφοσίωσί της.
Ἐμένα, λέγει, τύραννε, ὅ,τι κι ἂν μοῦ προσφέρῃς,
δὲν τὸν ἀρνοῦμαι τὸν Χριστόν, δὲν θὰ τὰ καταφέρῃς.
Ὁμολογῶ, εἶμαι Χριστιανή, βάλ᾿ το καλὰ στὸ νοῦ σου,
φοβέρες δὲν θὰ φοβηθῶ, οὔτε βασανισμούς σου.
Ὁ Δέκιος ἀπελπίστηκε, δὲν ξέρει τὶ νὰ κάνῃ,
κι ἄρχισε ἄγρια βάσανα στὸ σῶμα της νὰ βάνῃ.
Οἱ δήμιοι ξυλοδαρμὸ δίνουνε στὸ κορμί της,
μὰ ἐκείνη πέτρα ἀλύγιστη, κάνει τὴν προσευχή της.
Διὰ νὰ παίρνῃ δύναμη ἀπ᾿ τὸν Χριστὸν καὶ μόνο,
ἐκεῖνος τὸν ἐγλύκαινε τὸν ἰδικόν της πόνο.
Φρικτὰ βασανιστήρια συνέχισαν ἀκόμα,
μὲ τὰ μαχαίρια ἔκοβαν τὸ τρυφερό της σῶμα.
Καὶ τοὺς μαστούς της ἔκοψαν κοντὰ εἰς τὴν καρδιά της·
ἦταν οἱ πόνοι πιὸ δριμεῖς, πονοῦν τὰ σωθικά της.
Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βάσανα, ὅπου φρικτὰ πονοῦσε,
ἀπ᾿ τὸν Νύμφιο τὸν Χριστὸν βοήθεια ζητοῦσε.
Παρουσιάσθη ἄγγελος ἀμέσως ἐν τῷ ἅμα,
τῆς γιάτρεψε ὅλες τὶς πληγὲς καὶ ἔγινε τὸ θαῦμα.
Τὰ πλήθη ὅταν εἴδανε τὸ θαῦμα στὴν Ἁγία,
πιστεύσανε εἰς τὸν Χριστὸν καὶ στὴν Ὀρθοδοξία.
Ὁ πωρωμένος τύραννος δὲν πίστεψε καθόλου,
γιατὶ εἴχενε ἐγωισμό, ποὺ εἶναι τοῦ διαβόλου.
Χειρότερα μαρτύρια ὁ δήμιος διατάζει,
σὲ κεραμίδια κοφτερὰ τ᾿ ἁγνό της σῶμα βάζει.
Μὲς στοὺς φρικτούς τοὺς πόνους της, Χριστὸν ὁμολογοῦσε,
ἔλεγε, εἶμαι Χριστιανή, καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε.
Οἱ δήμιοι συνέχιζαν αὐτὴ τὴν κακουργία,
καὶ στὶς πληγὲς μὲ τὴν φωτιὰ ἔκαιγαν τὴν Ἁγία.
Ποιὸς μπορεῖ νὰ φανταστῇ μέσ᾿ στὸν φρικτὸ αὐτὸ πόνο
Γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὑπέφερε καὶ μόνο
Καθόλου δὲν ἐβόγγηξε ἕσφιγγε τὴν καρδιά της
Καὶ προσευχόταν στὸν Χριστὸν νὰ ῾ναι βοήθειά της
Ἀκόμα ἐπάνω της πληγὲς τῆς ἔριχναν ἁλάτι
Τρίχινα ροῦχα ἔτριβαν στὸ σῶμα καὶ στὴν πλάτη
Ἀπ᾿ τὰ φρικτὰ τὰ βάσανα κι ἀπὸ τὴν τυραννία,
διὰ ἀποκεφαλισμὸν ἐδίκασαν κατόπιν τὴν Ἁγία.
Ἄκουσε τὴν ἀπόφαση ἡ Ἁγία Καλλιόπη,
ἐπρότεινε τὸ κεφάλι της νὰ κόψουν οἱ ἀνθρῶποι.
Καὶ μὲ ὁρμὴ ὁ δήμιος, μὲ ἄγριον τὸ ὕφος,
κόβει Ἁγίας κεφαλὴ μὲ φονικὸ τὸ ξίφος.
Καὶ ἡ Ἁγία κεφαλὴ ἔπεσε μέσ᾿ στὸ χῶμα,
κι ἀνέβηκε λευκὴ ψυχὴ στοῦ οὐρανοῦ τὸ στρῶμα.
Ὁ σατανᾶς νικήθηκε, ἐθρήνησε τὴν ἥττα,
Ἄγγελοι πανηγύρισαν καὶ νικηφόροι βγῆκαν.
Διακόσια σαράντα ἐννιὰ μαρτύρησε ἡ Ἁγία
Καὶ Ἰουνίου εἶν᾿ ὀκτὼ ἡ ἡμερομηνία.
Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἡ Ἁγία Καλλιόπη·
προσεύχου πάντα στὸν Χριστὸν γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότη.
Νὰ βροῦμε ἔλεος καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὶς προσευχές σου,
νὰ παίρνουμε παράδειγμα ἀπὸ τὶς ἀρετές σου.
|