Ἕνα χρήσιμο γλωσσάριο ἀπὸ τὸν ἱστοχῶρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἀληθινὸς χριστιανός, εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει στὴν Ἁγία Τριάδα. Στὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἔχει ἀποδεχθεῖ καὶ ἔχει ὁμολογήσει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, ὁ Ἐμμανουὴλ καὶ πὼς εἶναι ὁ Σωτήρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Εἶναι βαπτισμένος στὸ ὄνομα τοῦ Πατέρα, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ χρισμένος μὲ (Ἅγιο Μύρο) τὶς δωρεὲς καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴ ζωή του καὶ τὶς πράξεις του προσπαθεῖ καθημερινὰ νὰ προκόπτει πνευματικὰ καὶ νὰ γίνει ζωντανὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς παγκόσμιας κοινότητας τῶν πιστῶν ἀδελφῶν χριστιανῶν. Ὅλοι οἱ χριστιανοὶ εἶναι ἀδελφοὶ καὶ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τὴν ὁποία ἵδρυσε ὁ Χριστὸς πάνω στὸ Σταυρό, χύνοντας τὸ πανάγιο Αἷμα Του.
Πίστη σημαίνει ἀσφάλεια γι᾿ αὐτὸ ποὺ ἐλπίζουμε καὶ βεβαιότητα γι᾿ αὐτὰ ποὺ δὲ βλέπουμε. (Ἑβρ. 11,1)
Πίστη εἶναι ἡ ἀποδοχὴ τοῦ Θεοῦ ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτεται.
Δὲν δημιουργοῦμε ἐμεῖς τὴν πίστη στὸ Θεό. Μᾶς τὴν δίνει ὁ ἴδιος.
Πίστη εἶναι ἀνεπιφύλακτη ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό, τὸν Κύριό του οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς.
Ἐμπιστοσύνη σημαίνει ὅτι δέχομαι χωρὶς ἀμφιβολία ὅτι ὁ Θεὸς ἐκπληρώνει τὶς ὑποσχέσεις Του.
Ἡ πίστη εἶναι ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸ Θεό.
Ὑπακοὴ σημαίνει ὅτι ἐφαρμόζω τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. π.χ. Ὑπακοὴ τῆς Παναγίας.
Γνήσια πίστη εἶναι θαρραλέα ὁμολογία μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα.
Σήμερα ὅλοι διακηρύττουν τὶς πεποιθήσεις τους. Γιατί νὰ ἀρνεῖται ὁ Χριστιανός.
Ἡ πίστη δὲν εἶναι συναίσθημα, ἀλλὰ γνώση τοῦ θεοῦ. Ἡ πίστη εἶναι ΛΟΓΙΚΗ
Ἡ πίστη εἶναι προσωπικὴ ἀπάντηση τοῦ ἀνθρώπου στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ γιὰ σωτηρία.
Καὶ οἱ δαίμονες πιστεύουν.
Ἡ πίστη εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴ ζωή.
Ἡ γνώση δὲν καταργεῖ τὴν πίστη.
Ὁ ἄνθρωπος πιστεύει περισσότερα ἀπὸ ὅσα βλέπει.
Αἴτια ἀπιστίας. 1. Ἄγνοια 2. Προκατάληψη 3. Ἀδιαφορία 4. Ἐγωισμὸς 5. Κακὴ ἐκπροσώπηση τοῦ Χριστιανισμοῦ. 6. Ἔνοχη συνείδηση.
Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως εἶναι σύντομη ὁμολογία τῆς πίστεώς μας μέσα στὴν ὁποία παρουσιάζονται περιληπτικά, μὲ σαφήνεια καὶ αὐθεντικὰ τὰ βασικὰ δόγματα τοῦ χριστιανισμοῦ. Τὸ Σ. τῆς Π. ἢ ἀλλιῶς Πιστεύω τὸ λέμε κυρίως στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος ἀλλὰ καὶ στὶς ἄλλες ἀκολουθίες. Μὲ αὐτὸ ἀναγνωρίζονται οἱ βαπτισμένοι ἀπὸ τοὺς ἀβάπτιστους. Στὴν ἀρχὴ ὑπῆρχαν πολλὰ Σύμβολα. Τῶν Ἀποστόλων, Τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου κ.λ.π. Αὐτὸ ποὺ ἔχουμε σήμερα λέγεται Σύμβολο τῆς Νίκαιας καὶ τῆς Κπολης διότι θεσπίστηκε στὶς Α´ καὶ Β´ Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ εἶναι τὸ μοναδικὸ ποὺ χρησιμοποιοῦν ὅλες οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες. Ἀναφέρεται περιληπτικὰ σὲ αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ πιστεύει κάθε ὀρθόδοξος χριστιανός. Ἀποτελεῖται ἀπὸ 12 ἄρθρα (στίχους). Τὰ 7 πρῶτα ἔγιναν στὴν Α´ Οἰκ. Σ. Τὰ ὑπόλοιπα 5 στὴ Β´. Στὰ 9 πρῶτα ἄρθρα κυριαρχεῖ τὸ ρῆμα «πιστεύω» στὸ 10 τὸ ρῆμα «ὁμολογῶ» στὰ 11 κ 12 «προσδοκῶ». Τὸ 1ο ἄρθρο ἀναφέρεται στὸν Πατέρα. Ἀπὸ τὸ 2ο μέχρι τὸ 7ο στὸν Υἱό. Τὸ 8ο στὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ 9ο στὴν Ἐκκλησία. Τὸ 10ο στὸ Βάπτισμα. Τὸ 11ο στὴν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Τὸ 12ο στὴν Δευτέρα Παρουσία.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι παγκόσμια κοινότητα ἀνθρώπων, τὸ σύνολο τῶν πιστῶν του Θεοῦ πού: ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ τὸ Χριστὸ ὡς Σωτῆρα μέσῳ τῆς λειτουργίας τῶν μυστηρίων καὶ τῆς Ἁγίας Γραφῆς. ΔΙΑΚΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ μέσῳ τῶν καλῶν πράξεων καὶ προσευχῶν, ὅπως ὁ Χριστὸς θέλει.
Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ξεκινάει μὲ τὴν ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ὅταν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατέβηκε στοὺς Ἀποστόλους. Συνεχίζει τὸ ἔργο της στὶς μέρες μας καὶ θὰ συνεχίζει στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. εἶναι δέ: ΜΙΑ γιατὶ στηρίζεται στὴν ἑνότητα τοῦ Ἑνὸς Θεοῦ. (Πατέρα, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος). ΑΓΙΑ γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι Ἅγιος. ΚΑΘΟΛΙΚΗ γιατὶ ζεῖ τὴν πληρότητα τῆς Θείας Ἀλήθειας καὶ περιλαμβάνει ὅλους τοὺς πιστοὺς Χριστιανούς, ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ γιατὶ διατηρεῖ ἀνόθευτη καὶ ἀπαραχάρακτη τὴν Ἀποστολικὴ διδασκαλία καὶ Παράδοση.
Τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ ἁγιαστοῦν, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ μετέχουν στὰ μυστήριά της. Μυστήρια στὴ χριστιανικὴ ὁρολογία εἶναι ἱερὲς τελετές, μὲ τὶς ὁποῖες μεταδίδεται στὸν ἄνθρωπο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τὰ μυστήρια εἶναι ἑπτά.
ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ | ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ | Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ | Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ | Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ (Ἐξομολόγηση) | ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ | Ο ΓΑΜΟΣ
ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ
Ε ἶναι τὸ μυστήριο τῆς εἰσόδου τοῦ ἀνθρώπου στὴν Ἐκκλησία. Μὲ τὸ Βάπτισμα γίνεται
ἡ μύηση στὸ Χριστὸ καὶ στὴν Ἐκκλησία. Συνήθως γίνεται στὴν παιδικὴ ἡλικία. Ὁ ἱερέας
βυθίζει τὸ παιδὶ τρεῖς φορὲς στὸ νερό, μία στὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, μία στὸ ὄνομα τοῦ
Υἱοῦ καὶ μία στὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὴ ἡ κίνηση τοῦ βυθίσματος, συμβολίζει
τὴν τριήμερη ταφὴ καὶ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Συμβολίζει ὅμως καὶ τὸν θάνατο τοῦ παλαιοῦ
ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀνάσταση καὶ γέννηση τοῦ καινούργιου στὸ καινούργιο Βασίλειο τοῦ
Θεοῦ. Τὸ Βάπτισμα τὸ καθιέρωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μὲ τὴν ἐντολὴ ποὺ ἔδωσε στοὺς μαθητές
του νὰ πᾶνε καὶ νὰ κάνουν μαθητὲς τοῦ ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ νὰ τοὺς βαπτίσουν στὸ
ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (Ματθ. 28,19).
ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ
Δεύτερο μυστήριο ποὺ τελεῖται τὴν ἴδια ὥρα μὲ τὸ βάπτισμα εἶναι τὸ ΧΡΙΣΜΑ. Χρίεται
ὁ νεοφώτιστος μὲ Ἅγιο Μύρο στὰ κύρια μέρη τοῦ σώματος (μέτωπο, μάτια, αὐτιά, στῆθος,
πλάτη, χέρια, πόδια) καὶ δέχεται τὰ χαρίσματα καὶ τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἅγιο Μύρο εἶναι μία σύνθεση ἀπὸ λάδι καὶ διάφορες ἀρωματικὲς οὐσίες ποὺ συμβολίζουν
τὰ διάφορα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παρασκευάζεται καὶ καθαγιάζεται στὸ Οἰκουμενικὸ
Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ μοιράζεται σὲ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ
Εἶναι τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων. Τὸ καθιέρωσε ὁ Κύριος στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, μπροστὰ
στοὺς μαθητές του. Τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασί, δύο ἁπλὰ στοιχεῖα μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος μεταβάλλονται σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ καὶ γίνονται τροφὴ γιὰ τοὺς πιστούς.
Μὲ τὴ Θεία Κοινωνία ἑνωνόμαστε μὲ τὸ Χριστὸ καὶ ὁ Χριστὸς ἑνώνεται μαζί μας καὶ
γινόμαστε μέτοχοί της αἰώνιας ζωῆς.
Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ
Μὲ τὸ μυστήριο αὐτό, ἕνας ἁπλὸς χριστιανὸς ξεχωρίζεται ἀπὸ τοὺς ἄλλους πιστοὺς καὶ
ἀναλαμβάνει τὴ διακονία τῆς σωτηρίας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Λαμβάνει τὸ δῶρο τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος καὶ τῆς Ἀποστολικῆς διαδοχῆς καὶ συνεχίζει τὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ στὴν
Ἐκκλησία. Ὁ ἱερέας γίνεται πατέρας πνευματικός. Προσεύχεται γιὰ μᾶς. Μᾶς βαφτίζει,
μᾶς μεταδίδει τὰ μυστήρια καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. μᾶς διδάσκει γιὰ τὸ Θεὸ καὶ
μᾶς βοηθάει στὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς ζωῆς μας. Φυσικὰ καὶ ἐμεῖς θὰ πρέπει νὰ προσευχόμαστε
καὶ νὰ τιμοῦμε τοὺς ἱερεῖς μας.
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Τὸ μυστήριο τῆς συμφιλίωσης καὶ τῆς ἀγάπης. Μετανοιωμένος ὁ πιστὸς χριστιανός, ὁμολογεῖ
τὶς ἁμαρτίες του στὸν ἱερέα καὶ ἐκεῖνος μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὸν συγχωρεῖ
καὶ τὸν βοηθάει νὰ ἀποκαταστήσει τὶς σχέσεις του μὲ τὸ Θεό.
ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ
Εἶναι ἕνα προαιρετικὸ μυστήριο στὸ ὁποῖο παρακαλοῦμε τὸν Κύριο νὰ θεραπεύσει τὶς
ψυχικὲς καὶ σωματικὲς ἀρρώστιες. Μέσῳ τοῦ εὐλογημένου λαδιοῦ οἱ πόνοι καὶ τὰ βάσανα
ἑνώνονται μὲ αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες.
Ο ΓΑΜΟΣ
Ἕνας ἄνδρας καὶ μία γυναίκα ἄγνωστοι μεταξύ τους, ἀποφασίζουν νὰ προχωρήσουν στὸ
δρόμο τῆς κοινῆς ζωῆς. Στὴν ἀρχὴ αὐτοῦ του δρόμου ἡ Ἐκκλησία παρακαλεῖ τὸ Θεὸ νὰ
τοὺς εὐλογήσει γιὰ νὰ στεριώσουν μία χριστιανικὴ οἰκογένεια. Τὰ δαχτυλίδια ποὺ τοὺς
εὐλογεῖ, συμβολίζουν τὴν ἀγάπη τους καὶ τὴν ἐλεύθερη δέσμευση ποὺ ἔχουν μεταξύ τους.
Τὰ στέφανα συμβολίζουν τὴν εὐλογία καὶ τὴν συναδελφικότητα στὸ βασίλειο τοῦ Θεοῦ.
Τέλος τὸ κοινὸ ποτήριο συμβολίζει τὸν κοινὸ ἀγώνα καὶ τὶς κοινὲς προσπάθειες ποὺ
ἔχουν νὰ κάνουν στὴ ζωή τους.
ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ
Τὸ Ἱερὸ καὶ Θεόπνευστο Βιβλίο τῶν Χριστιανῶν ποὺ ἔχει μεταφραστεῖ σὲ 2500 γλῶσσες
καὶ διαλέκτους εἶναι ἡ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ Ή ΒΙΒΛΟΣ. Περιέχει γραπτὰ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ
τὶς πράξεις ποὺ ἔκανε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου. Χωρίζεται στὴν
Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη. Διαθήκη σημαίνει τὴ συμφωνία ποὺ ἔκανε ὁ Θεὸς μὲ τοὺς
ἀνθρώπους γιὰ τὴ σωτηρία τους. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἔχει 49 μικρότερα βιβλία καὶ ἡ Καινὴ
27. Οἱ Ἐκκλησιαστικὲς Παραδόσεις, ἡ λειτουργία καὶ ἡ λατρεία, προέρχονται ἀπὸ τὴν
ἑρμηνεία καὶ ἐξήγηση τῆς ἀλήθειας ποὺ περιέχεται στὴ Βίβλο.
ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν Ἐκκλησία. Μέσα ἀπὸ τὴν Ι. Παράδοση ἡ Ἐκκλησία
διατηρεῖ μία ζωντανὴ συνέχεια μὲ τὴν πίστη τὴν ὁποία ὁ Ἰησοῦς δίδαξε στοὺς Ἀποστόλους
καὶ στὸν κόσμο.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ | ΤΟ ΚΕΡΙ | ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ | ΤΟ ΛΑΔΙ | ΤΟ ΑΝΑΜΑ | Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ | ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ | ΤΑ ΚΟΛΛΥΒΑ | Ο ΣΤΑΥΡΟΣ | Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ | ΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
Τὰ βιβλία τῶν ἀγραμμάτων. Δείχνουν στοὺς ἀνθρώπους μία ἄλλη πραγματικότητα μεταμορφωμένη
μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ἀπεικονίζουν τὰ πρόσωπο μόνο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων. Ἡ τιμὴ ποὺ ἀποδίδουμε στὶς Ἅγιες εἰκόνες μεταβαίνει
στὸ εἰκονιζόμενο πρόσωπο.
ΤΟ ΚΕΡΙ
Μικρὴ προσφορὰ καὶ θυσία τοῦ χριστιανοῦ στὸν Ἅγιο Θεό. Συμβολίζει τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ,
τὴ φλόγα τῆς πίστεως.
ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ
Θυσία εὐαρεστήσεως πρὸς τὸν Θεό. Συμβολίζει τὴν ἀνάταση τῆς ψυχῆς πρὸς τὸν Θεὸ κυρίως
ὅταν προσευχόμαστε.
ΤΟ ΛΑΔΙ
Συμβολίζει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
ΤΟ ΝΑΜΑ
Εἶναι τὸ κρασὶ ποὺ προσφέρουμε στὴν Ἐκκλησία γιὰ τὴ Θεία Εὐχαριστία.
Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ
Ψωμὶ ζυμωμένο στὸ σπίτι, μὲ προζύμι καὶ ὄχι μαγιά, σὲ στρογγυλὸ σχῆμα καὶ σφραγισμένο
μὲ εἰδικὴ ξύλινη σφραγίδα. Παρασκευάζεται γιὰ τὴ Θ. Εὐχαριστία.
ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ
Μικρὸ κομμάτι ἀπὸ προσφορὰ ποὺ μοιράζει ὁ ἱερέας στὸ τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας σὲ
ὅσους δὲν κοινώνησαν.
ΤΑ ΚΟΛΛΥΒΑ
Βρασμένο σιτάρι ποὺ προσφέρεται στὴ μνήμη κάποιου Ἁγίου ἢ σὲ μνημόσυνο προσφιλοῦς
μας προσώπου. Συμβολίζει τὴν κοινὴ Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν.
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
Τὸ σύμβολο τοῦ Χριστιανισμοῦ. Μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας
στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στὴν Ἁγία Τριάδα. Κάνουμε τὸ σταυρό μας πάντοτε. Στὶς προσευχές,
στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, στὰ μυστήρια, στὸ φαγητό, στὸ δρόμο, ὅταν περνοῦμε ἀπὸ μία
ἐκκλησία κ.λ.π.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ἕνα εἶδος ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Θεό. Εἶναι ὁ μυστικὸς ἀγωγὸς (καλώδιο), ποὺ συνδέει
τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Δημιουργό του. Ὑπάρχουν δύο τύποι προσευχῆς: α) Ἰδιωτική, προσωπική,
οἰκογενειακή. β) Δημόσια προσευχή, ποὺ γίνεται στὸ Ναό.
ΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
Λατρευτικὲς τελετὲς τῆς ἐκκλησίας ποὺ περιλαμβάνουν προσευχές, ψαλμούς, ἱκεσίες,
ἁγιογραφικὰ ἀναγνώσματα καὶ ὕμνους. Μερικὲς εἶναι οἱ ἑξῆς:
Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ
Ἀκολουθία ποὺ τελεῖται σὲ διάφορες ἀνάγκες. Ἁγιάζουμε τοὺς ἀνθρώπους, τὰ σπίτια
μας, τὰ καταστήματά μας, τὰ χωράφια μας, τὰ ζῶα μας καὶ ὅ,τι ἄλλο.
Η ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ
Εὐλογία τῶν βασικῶν καρπῶν τῆς γῆς, τοῦ σιταριοῦ, τοῦ κρασιοῦ καὶ τοῦ λαδιοῦ. Τελεῖται
τὶς μεγάλες γιορτὲς κυρίως στὸν ἑσπερινὸ σὲ ἀνάμνηση τῆς εὐλογίας τῶν πέντε ἄρτων
ἀπὸ τὸ Χριστὸ στὴν ἔρημο.
Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Ἀκολουθία ποὺ γίνεται τὶς βραδυνὲς ὧρες.
Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
Ἀκολουθία ποὺ ψάλλεται σὲ διάφορες περιστάσεις καὶ ἀναφέρεται κυρίως στὴν Ὑπεραγία
Θεοτόκο.
Η ΚΗΔΕΙΑ
Ἀκολουθία ποὺ γίνεται ὅταν κοιμηθεῖ κάποιος χριστιανός.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
Προσευχὴ γιὰ τοὺς κεκοιμημένους.