Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Λατρευτικὸ Ἐγχειρίδιο»
Τὴν εὐχὴ αὐτὴ τὴν ἐπαναλαμβάνουμε ψιθυριστά, χωρὶς νὰ γινόμαστε ἀντιληπτοὶ στοὺς ἄλλους, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας καὶ ἰδιαίτερα πρὸ τῶν ποικίλων γεγονότων τοῦ 24ώρου. Ὁπωσδήποτε ὅμως μετὰ τὴν πρωϊνὴ καὶ βραδυνή μας προσευχή: Γιὰ τὸν ἑαυτό μας, γιὰ τοὺς γονεῖς μας (ἐὰν ἔχουν κοιμηθεῖ λέγουμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τοὺς δούλους σου) καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ἐπαναλαμβάνοντας τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον τοὺς δούλους σου (ἢ τὸν κόσμο σου). Ὅλη ἡ ἐπιτυχία τῆς προσευχῆς αὐτῆς συνίσταται στὴν προσήλωση τοῦ νοῦ ἐπάνω στὰ λόγια τῆς εὐχῆς καὶ ὄχι σὲ εἰκονικὲς παραστάσεις Χριστοῦ, Παναγίας ἢ Ἁγίων μας, πρὸς ἀποφυγὴ πλάνης. Τὰ λόγια της εὐχῆς φωτίζουν τὸ νοῦ, γαληνεύουν τὴν καρδιά, καίουν τὴν ἁμαρτία, ἐκδιώκουν τοὺς λογισμοὺς καὶ τοὺς δαίμονες καὶ προσελκύουν τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀποτελεσματικότητά της εὑρίσκεται:
Γι᾿ αὐτὸ ἔχει καταστεῖ τὸ παντοδύναμο ὅπλο κάθε πιστοῦ. Ἐπίσης μποροῦμε νὰ προσευχόμαστε συχνὰ πρὸς τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους μας, ὡς ἑξῆς:
«Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς».
«Ἅγιε (...), πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ (ἢ ἡμῶν)».