| Ὡς ἄλλον εἰδότες σε θεῖον Μωσέα ἐξ οὐρανοῦ τε μάλλον ἥπερ ἐξ ὄρους τὰς μυστικὰς λαβόντα πανσέπτως πλάκας, ἐκ χειρὸς αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ Δεσπότου καὶ δόντα πᾶσι προσξένους σωτηρίας τὰς σωστικάς σου, Πάτερ, πανσόφους βίβλους, τιμῶμεν ὡς μάλιστα σὲ πρὸς ἀξίαν ὡς μυσταγωγὸν ἐνθέων διδαγμάτων καὶ πρᾶξιν αὐτὴν καὶ θεωρίας βάθη πολλοῖς ἐφικτὰ μηδαμῶς πεφυκότα σαφῆ προθέντα τοῖς θέλουσιν εἰδέναι καὶ μὴ φθόνῳ φεύγουσι τὴν τούτων θέαν. Φλεχθεὶς γὰρ αὐτὸς ἄνθρακι τρισολβίῳ ψυχήν, λόγον, νῦν καὶ καθαρθεὶς τὰς φρένας, φέγγεις ὁμοῦ τε καὶ φλογίζεις τοῖς λόγοις τοὺς μὲν πονηροὺς πυρπολεῖς τε καὶ φλέγεις, χρησοὺς δὲ φωτίζεις τε καὶ σώζεις ὅλως συγγράμμασι σοῖς ἀσμένως πειθηνίοις, ὧν περ τὸ πλῆθος, κάλλος, ὕψος καὶ βάθος καὶ τὸ κραταιὸν ἰσχύος νοημάτων διδαγμάτων τε ποικίλας διακρίσεις, τίς ἐξιχνιάσειεν, ἢ ψυχὴ μόνη; τούτου τὸν σεπτὸν νῦν ἔχων τις προσνέμοι, νικῶσι μήνη καὶ κράτη τὰ τῶν λόγων.
Ταῦτα βδέλυγμα πατρὶ τῷ σεβασμίῳ, |