(Προσφώνηση τοῦ κ. Βασιλείου Σκολαρίκου, πρὶν ἀπὸ
τὴν ἔναρξη
τῆς Συναυλίας τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου
π. Χρίστου Κυριακόπουλου
καὶ τῆς πολυμελοῦς Χορωδίας του «Βυζαντινὴ Κυψέλη»,
ποὺ διοργάνωσε ὁ Δῆμος Δημητσάνης στὶς 19 Αὐγούστου 2007,
στὸ ἀνοικτὸ Θέατρο τοῦ
ὁμωνύμου Δήμου).
Δημοσιεύτηκε στὴν ἐφημερίδα «Δημητσάνα»,
Σεπτέμβριος 2007.
Ὁ παπα-Χρῖστος Κυριακόπουλος, δὲν ἔχει ἀνάγκη συστάσεων, ἀφοῦ εἶναι πανελλήνια γνωστὸς ὡς ὁ δημιουργός, ὁ ἐξέχων μουσικολόγος, ὁ ἔμπειρος γνώστης τῆς μουσικῆς τέχνης, ὁ ταλαντοῦχος ἑρμηνευτής, τῶν δημοτικῶν τραγουδιῶν.
Αὐτῶν ποὺ μυρίζουν ΕΛΛΑΔΑ, ποὺ ἔχουν ἔντονα τὸ ἄρωμα ΜΟΡΙΑ, ποὺ εἶναι ντυμένα μὲ τὴν ΓΟΡΤΥΝΙΑΚΗ λεβεντιά!
Ὁ παπα-Χρῖστος, αὐτοσυστήνεται μέσα ἀπὸ τὴν Παράδοση, σὲ νότες ποὺ παίζουν τὸ κλάμα τῆς καρδιᾶς, τοὺς ἀγνῶνες τοῦ Γένους, τὸν ξεριζωμό, τὴν ξενητειά...
Μέσα ἀπὸ τραγούδια ποὺ σφράγισαν ἱστορικὲς μνήμες τοῦ τόπου μας, ποὺ ὑμνοῦν ὕψιστα ἀγαθά, ποὺ στηρίζονται στὴ Βυζαντινὴ Μουσικὴ πνευματικότητα, ποὺ σέβεται τὸ παρελθόν, ποὺ δὲν παραποιεῖ, δὲν παραμορφώνει τὸ παραδοσιακὸ λαϊκὸ δημοτικὸ τραγούδι στὴ γνησιότητά του...
Αὐτὸ ποὺ στέλνει μηνύματα στὸ νοῦ, στὴν καρδιὰ καὶ στὴν ψυχή... Γραφὲς δηλαδή, πῶς ἡ ζωὴ χωρὶς ἰδεώδη καὶ ἰδανικὰ εἶναι κίνηση χωρὶς κατεύθυνση, ἄναστρη χειμερινὴ νύχτα...
Τὰ τραγούδια τοῦ παπα-Χρίστου, βγαίνουν ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς του, μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του καὶ τὶς φλέβες του, φθάνουν στὸ ἀηδονόλογο λαρύγγι του, ὅπου οἱ φωνητικές του χορδὲς τὰ μετατρέπουν σὲ μελωδία...
Μελωδία, ποὺ γεννᾶ συναισθήματα ...πράγματα ποὺ συγκινοῦν, ποὺ κάνουν γλυκό, μελῳδικό, τὸν πόνο σου, ποὺ σοῦ φέρνουν ξεσπάσματα χαρᾶς, κάνοντάς σε νὰ λησμονεῖς τὶς πίκρες καὶ τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς...
Ὅλως, ἀντίθετα μὲ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους, ποὺ ὅταν τοὺς ἑρμηνεύει ὁ ἴδιος, ἢ μὲ τὴ συνοδεία τῆς Χορωδίας του, τῆς «ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ», μὲ τοὺς δεξιοτέχνες ὀργανοπαῖχτες της, σοῦ δημιουργεῖ γαλήνη, εἰρήνη, σὲ κάνει πιὸ ἀνθρώπινο, ἕτοιμο νὰ ἀναβιβαστεῖς σὲ ἄλλους, ὑψηλότερους τόπους...
Ἂς δυναμώσουν τὰ φῶτα Δήμαρχε γιὰ νὰ δοῦμε καλύτερα ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ προσεύχονται τραγουδώντας, ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ λειτουργᾶνε μὲ τὰ ἀθάνατα Μοραΐτικα τροπάρια ...σὲ ψαλτήρια καὶ ἄμβωνες τοῦ ἁγιασμένου τούτου τόπου.
... ποιὸς εἶναι μωρὲ ἐτοῦτος ὁ παπάς, ποὺ μὲ τὴν πρώτη νότα τοῦ κλαρίνου, τοῦ βιολιοῦ καὶ τοῦ λαούτου, σὲ κάνει νὰ χορεύει ἡ ψυχή σου ...νὰ φτερουγάει ἡ καρδιά σου ...νὰ αἰσθάνεσαι νὰ σὲ καταλαμβάνει μιὰ ἀρχοντιά, μιὰ συγκίνηση, μιὰ θεία μέθεξη...
Ἂς ἀπολαύσουμε, λοιπόν, ἀγαπητοὶ Συμπατριῶτες, τὸ Δημοτικὸ Τραγούδι στὶς καλύτερες στιγμές του, στὴ γνήσια ἔκφρασή του ....στήνοντας αὐτὶ γιὰ νὰ μὴ χάσουμε λέξης γράμμα καὶ νότα...
Λάλα το, λοιπόν, παπα-Χρῖστο, ἐσὺ καὶ οἱ ἄξιοι συνεργάτες σου, τὸ ἀθάνατο Μοραΐτικο τραγούδι ...καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι πῶς τοῦτο τὸ ἀποψινὸ μουσικὸ ἀκρόαμα, τούτη τὴν ἀποψινὴ Δημοτικὴ Μυσταγωγία, θὰ τὴν εὐφρανθοῦν ἀπὸ ψηλὰ καὶ οἱ ἑκατοντάδες συμπατριῶτες μας ποὺ πολέμησαν γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστη τὴν Ἁγία καὶ ἔγιναν οἱ Ἀπόστολοι στὰ πέρατα τῆς γῆς γιὰ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερία.
Καὶ σὰν σὲ λίγο οἱ φτέρνες τῶν χορευτῶν θὰ ἀκουμπᾶνε στὸ ἔδαφος ...καὶ τὰ πόδια τους θὰ πατᾶνε τὴ γῆ ποὺ ἐκεῖνοι ἁγίασαν μὲ τὸ αἷμα τους ...θὰ χαίρονται χαρὰ μεγάλη, καθὼς θὰ συνειδητοποιοῦν, πὼς τούτος ὁ κόσμος, ποὺ ἔχει κατακλύσει τὶς κερκίδες τοῦ ὄμορφου αὐτοῦ θεάτρου, εἶναι ἡ ὀργανική τους συνέχεια ...