Μανουὴλ Β´ Παλαιολόγος, Διάλογος μετά τινος Πέρσου (1391-1399).

Δεῖξον γάρ, εἴ τι καινὸν ἐκείνων νενομοθέτηται· ἀλλ᾿ οὐκ ἂν ἔχοις, εἰ μὴ χεῖρόν τι καὶ ἀπανθρωπότατον, οἷον δὴ ποιεῖ νομοθετῶν διὰ ξίφους χωρεῖν τήν, ἣν αὐτὸς ἐκήρρυτε, πίστιν. Δεῖξε μου κάτι τὸ καινούργιο ποὺ ἔχει νομοθετηθεῖ (στὸ Ἰσλάμ, ἔναντι τῶν παλαιοτέρων θεσμῶν ἀπὸ Ἰουδαϊσμὸ καὶ Χριστιανισμό). Ἀλλὰ δὲν ἔχεις νὰ δείξεις παρὰ μόνο κάτι τὸ χειρότερο καὶ ἀπανθρωπότερο, τὸ ὁποῖο κάνει (ὁ Μωάμεθ) μὲ τὸ νὰ νομοθετεῖ τὴν ἐξάπλωση τῆς πίστεως, ποὺ ἐκεῖνος κήρυττε, μὲ τὸ ξίφος.

Παρατίθεται μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση -ἄνευ σχολίων- τὸ παραπάνω κείμενο
ἀπὸ διάλογο τοῦ Αὐτοκράτορα τῆς Ῥωμανίας Μανουὴλ Β´ τοῦ Παλαιολόγου,
πατέρα τῶν δύο τελευταίων αὐτοκρατόρων Ἰωάννου Η´ καὶ Κωνσταντίνου ΙΑ´.

Ἀφορμή, ἡ ἀναφορὰ στὸ κείμενο αὐτὸ ἀπὸ τὸν Πάπα Ῥώμης Βενέδικτο 16ο,
καὶ ὁ μείζων θόρυβος ποὺ παγκοσμίως προεκλήθη ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ αὐτή, κατὰ τὸ ἔτος 2007.