Ὀρθόδοξοι Προσανατολισμοί

Χριστοφόρος Γεροντίδης, Φιλόλογος
Δημοσιεύτηκε στὸ περ. Ὀρθόδοξη Κυψέλη

Ἐμεῖς ζοῦμε, ἀποκτοῦμε,
τρῶμε, πίνουμε, γλεντοῦμε.
Νιώθουμε ἔντονη τὴ βίωση.
Ἐσεῖς ἀλήθεια τί κάνετε;
ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ!!!
Ἀναρωτιέμαι καμιὰ φορὰ
τί κάνουν ὅσοι μποροῦν
καὶ δὲν ἐργάζονται.
- Περιεργάζονται!
Γνωστὸ πὼς οἱ τεμπέληδες
ποτέ τους δὲν κουράζονται.
Γι᾿ αὐτὸ δὲν ξεκουράζονται.
Μοῦ κάνει.
Σκέφτομαι νὰ τὸν παντρευτῶ.
Ἔχει ὀμορφιά, πλούτη, ἀξιώματα.
- Καὶ τοῦ ... Θεοῦ βιώματα;;;
Μέχρι χθὲς
ψυχρὰ τὸν κοιτοῦσε
σήμερα
τοῦ χαμογελοῦσε
θ᾿ ἄκουσε
ποὺ τὸν ἐπαινοῦσε.
Πῶς ζεῖ ὁ ἄνθρωπος! Ἀπίστευτο!
Ἐμοίρασε τὰ πάντα στοὺς φτωχοὺς
καὶ πέθανε στὴν ψάθα
τραγουδώντας!
Γιατὶ τὴν ψάθα του, τὴν ἅπλωνε
ὁ Χριστὸς χαμογελώντας.
Καὶ ποιὸ εἶναι
τῆς Ἀγάπης τὸ ὅριο;
- Δὲ μπαίνει ποτὲ
στὸ περιθώριο.
Κάνεις τὸ καλὸ
καὶ δὲ λὲς νὰ τὸ ξεχάσεις.
Γιὰ νὰ τὸ χάσεις !!!
Πρόσεχε τί γράφεις !
Εἶσαι συγγραφέας:
Σὲ διαβάζουν!
Πρόσεχε πὼς ζεῖς!
Εἶσαι χριστιανός·
σὲ ἀντιγράφουν!
Σκληρὴ ζωή!
Ἀγώνας μέχρι τελικῆς πτώσεως.
- Μέχρι τελικῆς Ἀναστάσεως!
Καὶ τί χρειάζεται,
γιὰ νὰ μάθουμε
πόσα εἴδη ἁμαρτιῶν
ὑπάρχουν;
- Ἕνα πιστὸ
φωτοαντίγραφο
τῆς καρδιᾶς μας.
Πολλὰ στραβὰ γίνονται σήμερα
καὶ σὲ πνευματικοὺς χώρους.
τί νὰ κάνει κανείς;;;
Ἀπάντηση:
«Τὰ στραβὰ μάτια»!!!
Στὸν καλὸ ἄνθρωπο
ἀναπαύονται οἱ ἄνθρωποι.
Στὸν καλὸ χριστιανὸ
ἀναπαύεται ὁ Θεός!
Ὅλες οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου
ἔχουν κάποιο Θεό,
κάποια πνευματικὴ ἀνάταση.
Ἐσεῖς τί ἔχετε;;
- ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
Πολλοὶ στὴν ἐκκλησία
τὴν ἀκολουθία ἀκοῦμε
ἀλλὰ δὲν «ἀκολουθοῦμε»!
Οἱ Ἅγιοι, ὡς γνωστόν,
θεωροῦν τὴν ἀρρώστια
εὐλογία.
Ἑνῶ ἐμεῖς ... εὐλογιά.
Ἔγιναν αἱρετικοὶ
τοὺς χάσαμε!
Μήπως καὶ ἐμεῖς
τοὺς προετοιμάσαμε;
Ὅλοι οἱ χριστιανοὶ
στὸ ἴδιο καζάνι βράζουνε.
Γιατί ὅμως δὲν μοιάζουνε;
- Γιατὶ ἄλλοι ζοῦν
βίον μετανοίας
καὶ ἄλλοι
μετ᾿ ἀνοίας.
Ποιὸς εἶναι ὁ πιὸ ὠφέλιμος
πνευματικὸς λόγος;
- Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ἀντίλογο!
Ἀνοίγω τὴν Καινὴ Διαθήκη,
ἀλλὰ μερικὲς ἰδέες μὲ σοκάρουν.
- Ὅταν ἀνοίγονται διαθῆκες,
δὲν πᾶνε νὰ κρίνουν, ἀλλὰ νὰ πάρουν.
Διαβάζω τὴν Ἁγία Γραφὴ
μὰ δὲ τὴν καταλαβαίνω.
Βρίσκω ὅτι μερικὰ σημεῖα
εἶναι «ἤξεις, ἀφίξεις».
- Προσευχήθηκες ποτέ,
πρὶν κἂν τὴν ἀνοίξεις;;;
Χωρὶς Θεὸ τὰ πάντα
ἐπιτρέπονται.
- Μὲ τὸ Θεὸ τὰ πάντα
«ἀνατρέπονται».
- Μπορεῖ κανεὶς
νὰ γίνει Ἅγιος;
- Ἂν πάψει
νά ῾ναι πλάγιος!
Ἄσπροι καὶ μαῦροι σταυροὶ
στοῦ Θεοῦ τὰ τεφτέρια.
- Γιατὶ ἄλλοι σταυρώνουν ... τὰ πάθη
καὶ ἄλλοι ... τὰ χέρια!
Φαντάζομαι τοὺς ἑκατομμυριούχους
στὶς βίλες τους,
καὶ τοὺς ζηλεύω!
Δὲν ξέρουν τί ἔχουν.
- Νὰ τοὺς φαντάζεσαι
καὶ στὰ ὀστεοφυλάκια
καὶ νὰ τοὺς λυπᾶσαι!
Ἐκεῖ ξέρουν τί δὲν ἔχουν.
Ὡραία κηδεία!
Καὶ στέφανα καὶ λούλουδα
σ᾿ ἕνα σωρὸ καλάθια.
Καὶ ἐνῶ ὅσο ζοῦσε ὁ ἄμοιρος
Πετρόβολα καὶ ἀγκάθια.
Τὰ πολλὰ τροπάρια
τοῦ προκαλοῦν κεφαλόπονο.
Ἔπρεπε, λέει, νὰ λέγονται
τὰ μισά.
Ἔ! Τότε
θὰ τοῦ προκαλοῦσαν
... ἡμι-κρανία.
Τοῦ εἶπαν ὅτι
εἶναι ἐγωιστὴς
καὶ ἀντέδρασε.
Καὶ τοὺς δικαίωσε!
Δὲν βρίσκω
ἠρεμία.
- Βρὲς τὴν ἐρημία!
Ὁ ἄδικος θάνατος
τὴν καρδιά μας ματώνει.
- Μὰ τὸν ἄδικο θάνατο
ὁ Θεὸς δικαιώνει.
- Ὢ παντοδύναμε Πλοῦτε,
Θεὲ τῶν ἰσχυρῶν της Γῆς,
καὶ ποιὸς μπορεῖ
ἐσένα νὰ νικήσει,
ἀφέντη τῶν λαῶν,
κυρίαρχε τῆς μοίρας;;;
- Τὸ δίλεπτο τῆς χήρας!
Εἶναι ἔξυπνη,
ἔχει ἀέρα
καὶ ὅταν τὸ νοιώθει
παραφουσκώνει.
Σὰ τὸ μπαλόνι.
Καὶ γιατί νὰ τὸν λέω γέροντα;
Τὸ γέρος δὲ τοῦ φτάνει;
- Καὶ αὐτὸς γιατί νὰ σὲ λέει χωρικό;
Τὸ χωριάτης δὲ σοῦ κάνει;;;
Ἐγὼ ἀγαπητέ μου,
πιστεύω
πὼς ὁ ἄθεος εἶναι ἐλεύθερος!
Δὲν εἶναι δοῦλος,
ὅπως ὁ χριστιανός.
Ζεῖ σὲ ἄλλη ἀτμόσφαιρα
ἔχει ἄλλο ἀέρα.
- Τῆς ζούγκλας τὸν ἀέρα
μὲ πίθηκο ... πατέρα.
Νομίζω ὅτι
μπορεῖ κανεὶς
νὰ συζητᾶ γιὰ Θεὸ
μὲ τὸν καφὲ
καὶ τὸ τσιγάρο.
- Ὅσο μπορεῖ καὶ νὰ προσεύχεται
μὲ τ᾿ ἕνα πόδι
πάνω στ᾿ ἄλλο.
- Ἀπορῶ!
Χριστιανὸς ζωγράφος
καὶ νὰ ἐκθέτει
ἔργα χυδαῖα!
- Παρεξηγήσατε!
Δὲν ἐκθέτει αὐτὸς τὰ ἔργα του·
τὰ ἔργα του ...
τὸν ἐκθέτουν!
- Οἱ ἁμαρτίες μου
εἶναι ὠκεανός.
ΠΝΙΓΟΜΑΙ!
- Εἶναι σταγόνα
μέσ᾿ τὸν ὠκεανὸ
τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
ΚΟΛΥΜΠΑ!
- Βλέπουμε τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ
καὶ γοερὰ θρηνοῦμε.
- Θρηνεῖ καὶ Ἐκεῖνος τὸ Σταυρὸ
γιὰ τὰ δικά μας τὰ πάθη
ποὺ ἀγνοοῦμε.
- Ἀγάπα τὴ ζωὴ
λέει ὁ ἀρχάριος.
Ζῆσε τὴν ἀγάπη,
λέει ὁ μακάριος.
- Δὲ μπορῶ
νὰ ἀγαπάω τὸ Θεό.
Μίσησε
τὶς ἁμαρτίες σου.
- Καὶ πῶς θὰ σωθοῦμε;
Σ᾿ ἕναν ἀνήθικο κόσμο
ποὺ ἀπὸ τ᾿ βρωμιὰ παραπαίει;
- Ὁ Λὼτ στὰ Σόδομα σώθηκε
καὶ ὁ Ἰὼβ στὴ κοπριὰ δικαιώθηκε.
Γιατί ἄραγε ἡ Ἑλένη
καὶ σήμερα καὶ χθὲς
ἔφαγε «τοῦ Θεοῦ τὰ ἐλέη»;
- Γιατί θὰ νηστέψει αὔριο, λέει.
- Κι ὁ ἄνθρωπος στὴν ἀδικία
μακροθυμεῖ ὅπως ὁ Θεός.
- Μόνο ποὺ ὁ Θεὸς περιμένει,
ἀφήνει ... ἀφήνει ...
καὶ ὡς τὸ τέλος μακροθυμεῖ.
Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος
ἀφήνει ... ἀφήνει ...
καὶ στὸ τέλος ... ἀφηνιάζει!
- Ἁμάρτησε ὁ κληρικός;
Βούκινο ἡ πράξη.
Ἀνθρώπινο τέρας!
- Ἁμάρτησε ὁ λαϊκός;
Τὰ πάντα «ἐντάξει».
Καὶ τοῦ Ἔθνους πατέρας!

Τὰ πάει καλὰ μὲ τὸ Χριστό.
Παπᾶ νὰ δεῖ δὲ θέλει.
Χωρὶς κηρύθρα στὴν κυψέλη
νὰ φάει θέλει μέλι.

- Ἔχει πολλὰ λεφτὰ
καὶ ἀναρωτιέται
τί νὰ κάνει γιὰ νὰ σωθεῖ.
- ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΟΥ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ!

Οἱ καρποὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
μόνο στοὺς ταπεινοὺς χαρίζονται.
- ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΤΟΥΣ ΣΦΕΤΕΡΙΖΟΝΤΑΙ.

Δὲ τὸν τύπτει,
λέει ἡ συνείδηση.
- Ἑπόμενο, ἀφοῦ
οὔτε τὴν Ἐνσάρκωση
τοῦ Χριστοῦ πῆρε εἴδηση!

- Παράξενο!
Φαινόταν πολὺ εὐχαριστημένος,
ποὺ σᾶς κακολογοῦσε!
- Γιατὶ «εἰς τὰ ὦτα ἀκουόντων»
μιλοῦσε.

- Τὸν πρόσβαλαν
καὶ δὲν ἀντέδρασε ὁ μακάριος.
- Μὰ ἀπὸ μέσα του ἔβραζε ὁ ἀρχάριος.

- «Τὸ δεξιό μας καταρρέει
Τὸ ἀριστερὸ διαλύεται.
Τὸ κέντρο ὑποχωρεῖ.
Ἐμεῖς μαχόμεθα.»
(Foss, ἕνας ἀληθινὸς στρατάρχης).
- Μᾶς κυνηγοῦν τὰ χρέη.
Ἡ οἰκογένεια διαλύεται.
Ἡ ὑγεία ὑποχωρεῖ.
Ἐμεῖς προσευχόμεθα.
(Φῶς, ἕνας ἀληθινὸς οἰκογενειάρχης).

Ὑψώνω τὸ βλέμμα
στὰ ὕψη τ᾿ οὐρανοῦ
γιὰ νὰ μετρήσω τ᾿ ἄστρα.
Καὶ μετρῶ ... ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΕΣ !
- Σκύψε στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου
νὰ μετρήσεις τὶς ἁμαρτίες σου
καὶ θὰ ἀτενίσεις ΟΥΡΑΝΟΜΥΣΤΕΣ.

- Πληγώνεται, ποὺ οἱ γείτονες
καταπατοῦν τὸ βιός του.
- Λυτρώνεται, ποὺ τ᾿ ἄδικο
τὸ συμπληρώνει ὁ Θεός του.
- Ποῦ νὰ βρῶ τὸ Χριστό;
στὸν οὐρανό;
πιὸ πάνω;
- Στὸ φτωχὸ
στὸ ζητιάνο!
Οἱ τωρινοὶ χριστιανοὶ
διαβάζουν πολλὰ ἀκόμα
λένε πολλά,
ἀκοῦν κηρύγματα
καὶ ἐπαναπαύονται.
Ἐνῶ οἱ καρδιὲς
μένουν κλειστὲς
χωρὶς ἀνοίγματα
καὶ θάβονται.

Συνήθως οἱ προϊστάμενοι
εἶναι αὐστηροὶ
μὲ τὸ προσωπικό τους
καὶ ἐπιεικεῖς
μὲ «τὰ προσωπικά» τους.

Ἡ μόνη του ἀπασχόληση:
καλλιεργεῖ τεράστια
ποικιλία λουλουδιῶν
στὴ βίλα του, στὸ θέρετρό του.
- Θὰ ἔχει ἄφθονα, λοιπόν,
στὸ φέρετρό του.

- Δὲ νηστεύει,
λέει, τὸ γάλα
σημασία ἔχουν τ᾿ ἄλλα.
- Μέγας ἀσκητής, ἀλήθεια,
μέσ᾿ τοῦ κόσμου τὴν ἀπείθεια!
- Νήστεψε ὅλα του τὰ πάθη·
μ᾿ ἕνα γάλα τί νὰ πάθει;;;

Ἔχω κι ἐγὼ ἐμπορικὸ πνεῦμα
καὶ ὅταν δίνω,
πρέπει νὰ παίρνω.
Πέστε μου, λοιπόν,
ὅταν δίνεις χαρά,
τί λαμβάνεις;
Τὴν ἀπολαμβάνεις!

- Πολλοὺς συγγραφεῖς, λένε,
τοὺς ἐμπνέει τὸ κάπνισμα.
- Εἶναι αὐτονόητο·
ἀφοῦ γράφουν...
ὅ,τι τοὺς καπνίσει !

- Ὅλους τοὺς περιφρονεῖ
κατώτερους τοὺς θεωρεῖ.
Μόνο τὸ γιό του ἐγκωμιάζει.
- Ἀκριβῶς, γιατὶ τοῦ μοιάζει.

Ἔκαναν μία ἐκδρομούλα
σὲ ἕνα μοναστηράκι,
παρακολούθησαν
κατανυκτικὸ ἑσπερινό,
ἄκουσαν μία ὑπέροχη ὁμιλία
τοῦ γέροντα περὶ μετανοίας,
κατάβρεξαν μὲ δάκρυα τὰ στασίδια.
- Καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὰ ἴδια.

Μεγάλος ὁ ἑσπερινὸς
κατάνυξη, γαλήνη·
θαρρεῖς καὶ μέσα στὶς καρδιὲς
ἐθρόνιασε ἡ εἰρήνη.
- Μὰ πρὶν νὰ ποῦν τὸ «Δι᾿ εὐχῶν»
στίφη ὁρμοῦν μπουλουκηδὸν
νὰ πάρουν εὐλογία.
Κι ὥσπου νὰ φτάσουν τοῦ παπᾶ
τὸ χέρι νὰ ἀσπαστοῦνε
χίλιες καὶ μία κατάφεραν
ξανὰ νὰ κολαστοῦνε.

Ἀποροῦν μερικοὶ
πῶς δὲν πεθαίνουν,
ἀφοῦ ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἐτῶν
ἔχουν κυρτώσει οἱ ὦμοι.
- Ἔχουν πολλὲς ἁμαρτίες
νὰ ξεφορτώσουν ἀκόμη.

Μὲ τρανοὺς προσπαθεῖ
ὁ καθεὶς νὰ δεθεῖ,
μὴ γένει «Ο ΚΑΝΕΝΑΣ».
Νὰ δοξάζεις ΘΕΟ
σὲ κελὶ μοναχὸ
δὲ σὲ ξέρει οὔτε ἕνας.

- Βλέπει τὰ αἴσχη ποὺ κάνουν οἱ ἄλλοι
κι ἔχει τὴ συνείδησή του ἥσυχη,
αἰσθάνεται εὐδαίμονας.
- Ἂν ἔβλεπε τί ἔκαναν οἱ Ἅγιοι,
θὰ αἰσθανόταν ... δαίμονας.

- Εἶναι κοινὸς τύπος ὅτι στὴ χώρα μας
τὰ πράγματα συνεχῶς βουλιάζουν
ἀλήθεια, ἀπὸ ποῦ παράγεται
τὸ ρῆμα «βουλιάζω»;
- Μὰ ... θαρρῶ ἀπ᾿ τὴ ΒΟΥΛΗ!

- Πολὺ ἐπικίνδυνες
οἱ πεπονόφλουδες.
Γλιστροῦν τὰ πόδια
καὶ σπάζουν κόκαλα.
- Πιὸ ἐπικίνδυνες
οἱ γλιστρίδες.
γλιστροῦν οἱ γλῶσσες
καὶ δουλεύουν ... ΡΟΠΑΛΑ!

Ἡ Ἐκκλησία συνιστᾶ στὰ τέκνα της
αὐστηρὴ νηστεία.
Κι ἐμεῖς οἱ νηστευτὲς ἀνήστευτοι,
σόγια κρέας, σόγια γάλα,
κατορθώματα μεγάλα.
Μὴ καὶ νοιώσουμε νηστεία,
τοῦ τσελεμεντὲ τεκνία.

- Χαίρεσαι μερικοὺς
ποὺ μέσα στὸ ναὸ
ἀναζητοῦν
τὴ σωστὴ στάση τῆς ψυχῆς.
- Ἐνῶ ἄλλοι ψάχνουν
γιὰ τὸ σωστὸ στασίδι τῆς ἀναψυχῆς.