| Ἐκ τῆς χώρας θέρους χαρμονή, ἐκ τοῦ ἀμπελῶνος καρποὶ ἐδεσμάτων, καὶ
ἐκ τῶν Γραφῶν διδαχὴ ζωοποιός. Ἡ χώρα εἰς ἕνα καιρὸν ἔχει τὸ θέρος, καὶ
ἡ ἄμπελος εἰς ἕνα καιρὸν ἔχει τὸν τρυγητόν, ἡ Γραφὴ δὲ πάντοτε ἀναγινωσκομένη
ἀναβλύζει διδαχὴν ζωοποιόν. Ἡ χώρα, ὅταν θερισθῇ, ἀπέσχε, καὶ ἡ ἄμπελος,
ὅταν τρυγηθῇ, ταπεινοῦται, ἡ Γραφὴ δὲ καθ᾿ ἡμέραν θεριζομένη, οἱ στάχυες
τῶν ἑρμηνευόντων ἐν αὐτῇ οὐκ ἐκλιμπάνουσι· καὶ καθ᾿ ἡμέραν τρυγεῖται, καὶ
οἱ βότρυες τῆς ἐν αὐτῇ ἐλπίδος οὐ δαπανῶνται. |
Ἀπὸ τὸ χωράφι ἡ χαρὰ τοῦ θερισμοῦ, ἀπὸ τὸν ἀμπελῶνα οἱ καρποὶ ποὺ τρῶμε
καὶ ἀπὸ τὶς Γραφὲς διδαχὴ ζωοποιός. Τὸ χωράφι σὲ ἕνα μόνο καιρὸ ἔχει τὸν
θερισμὸ καὶ τὸ ἀμπέλι σὲ ἕνα μόνο καιρὸ ἔχει τὸν τρύγο, ἀλλὰ ἡ Γραφὴ πάντοτε
ὅταν διαβάζεται ἀναβλύζει διδαχὴ ζωοποιόν. Τὸ χωράφι, ὅταν θερισθεῖ, ἀδειάζει
καὶ τὸ ἀμπέλι, ὅταν τρυγηθεῖ, μειώνεται, ἀλλὰ ἡ Γραφή, ἀκόμα καὶ ἂν θερίζεται
καθημερινά, τὰ στάχυα αὐτῶν ποὺ τὴν ἑρμηνεύουν δὲν λείπουν ἀπὸ αὐτή, καὶ
καθημερινὰ τρυγεῖται καὶ τὰ σταφύλια τῆς ἐλπίδος ἀπὸ αὐτὴν δὲν δαπανῶνται. |