Μάταια τρέχεις ἄνθρωπε μὲ ἄγχος κι ἀγωνία νὰ φτιάξῃς πλούτη ἐπίγεια, νὰ βρῇς τὴν εὐτυχία. Ἡ εὐτυχία, μάθε το,
δὲν βρίσκεται ἐδωπέρα, Τὰ πλούτη τὰ ἐπίγεια εἶναι χαρὰ ποὺ σβήνει, Ἄνθρωπε πάρ᾿ το σοβαρὰ καὶ μὴ κυττάζῃς πλούτη, Ὅταν θὰ ἔρθῃ ἡ ὥρα σου, αὐτὸ μόνο θυμήσου, Πήγαινε ῥίξε μιὰ ματιὰ μέσ᾿ στὰ νεκροταφεῖα, Δυὸ μέτρα παίρνεις ἀπ᾿ τὴ γῆ τὸ σῶμα γιὰ νὰ λειώσῃ Πήγαινε ῥίξε μιὰ ματιὰ μέσ᾿ στὰ νοσοκομεῖα, Ὅσα παλάτια καὶ λεφτὰ νὰ ἔχουν οἱ καημένοι, Δὲν τοὺς προσφέρουν τ᾿ ἀγαθὰ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦνε, ἂν δὲν στραφοῦν ὁλόψυχα μπρὸς στὸν Ἐσταυρωμένο, μὲ δάκρυα καὶ στεναγμὸ λύτρωση νὰ ζητήσουν Γι᾿ αὐτὸ κύτταξε ἀδελφὲ τὰ ψυχικὰ σημάδια, Νὰ μὴν κυττάζῃς ἄνθρωπε νὰ κάνῃς ἀδικίες, Νὰ μὴν σὲ ῥίχνῃ ὁ πονηρὸς εἰς τὴν δική του πλάνη Εὔκολος εἶναι κι ἀνοιχτὸς ὁ δρόμος τ᾿ς ἀπωλείας, Μὰ σὰν καλὰ καὶ διαβῇς ὁδὸν τὴν τεθλιμμένη, Ὅταν τὶς ἐντολὲς πιστὰ τοῦ Λυτρωτοῦ σου κάνῃς, Θὰ σοῦ φορέσῃ ὁ Κύριος ἀμάραντο στεφάνι Τὰ θεϊκὰ προστάγματα στὸ νοῦ σου νά ῾χῃς πάντα, Πάντοτε νὰ προσεύχεσαι μ᾿ ἀγάπη καὶ μὲ πίστη Στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ πάντοτε νὰ πηγαίνῃς, Μὲ θεία ἐξομολόγηση, μὲ θεία Κοινωνία Αὐτὰ ἂν κάνῃς ἀδελφέ, ἀνάβει φῶς μπροστά σου, Νὰ μὴν νομίζῃς ὅλα αὐτὰ πὼς εἶναι παραμύθια, Ὅποιος θελήσῃ νὰ σωθῇ ὀπίσω μου ἂς ἔλθῃ, Αὐτὰ διδάσκει ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιό του, Ὅταν τὸν Μέγα Λυτρωτὴ πιστὰ ὑπηρετήσῃς, Θὰ λάβῃς ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν θεία εὐλογία, Κοντὰ στὸν Παντοκράτορα αἰώνια θὰ ζήσῃς Ἀμήν. |