Ἄγνωστος ὁ μάρτυρας αὐτὸς στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου καὶ τὰ ἔντυπα Μηναῖα. Ἀναγράφεται στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1621, ὅπου ὑπάρχει καὶ μικρὸ βιογραφικό του σημείωμα. Σύμφωνα λοιπὸν μ᾿ αὐτό, ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Μαξιμιανοῦ (286-305) καὶ ἐπειδὴ ἦταν χριστιανός, ὁδηγήθηκε στοὺς Ἰούλιο καὶ Αἰλιανό. Ὅταν ῥωτήθηκε ἂν ἐπιμένει στὴ λατρεία τοῦ Χριστοῦ, ὁ Νίσερ ἀπάντησε πὼς ναί, μέχρι θανάτου. Τότε τὸν γύμνωσαν καὶ μὲ πυρακτωμένα σφαιρίδια μαστίγωσαν τὸ σῶμα του, καὶ στὴ συνέχεια τὸν φυλάκισαν. Ἀλλ᾿ ὅταν καὶ πάλι ἀνακρίνεται, ὁμολογεῖ τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ καὶ τότε ἀμέσως τὸν γύμνωσαν, τὸν ἔγδαραν ζωντανὸ καὶ κατόπιν τὸν ἔριξαν μέσα στὴ φωτιά, ὅπου βρῆκε μαρτυρικὸ τέλος γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας, ὁ Θαυματουργός
Ὁ Κύριος, στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία του, εἶπε: «Γίνεσθε οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστι» Νὰ γίνεσθε δηλαδή, σπλαγχνικοὶ πρὸς τὸν πλησίον καὶ συμπονετικοὶ στὶς δυστυχίες του καὶ τὶς ἀνάγκες του, καθὼς καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας σας εἶναι εὐσπλαχνικὸς πρὸς ὅλους. Μία τέτοια προσωποποίηση τῆς χριστιανικῆς εὐσπλαχνίας ὑπῆρξε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος. Γεννήθηκε τὸν 3ο αἰῶνα μ.Χ. στὰ Πάταρα τῆς Λυκίας, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους. Ὅμως, σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς καὶ κληρονόμος μίας μεγάλης περιουσίας. Ἀλλὰ ὁ Νικόλαος, ἐμπνεόμενος ἀπὸ φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε τὴν περιουσία του γιὰ νὰ ἀνακουφίζει ἄπορα, ὀρφανά, φτωχούς, χῆρες, στενοχωρημένους οἰκογενειάρχες. Ἕνας μάλιστα, θὰ διέφθειρε τὶς τρεῖς κόρες του, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσει χρήματα. Ὅταν τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ Νικόλαος, μυστικὰ σὲ τρεῖς νύκτες ἐξασφάλισε τὴν προῖκα τῶν τριῶν κοριτσιῶν, ἀφήνοντας 100 χρυσὰ φλουριὰ στὴν κάθε μία. Ἔτσι, οἱ τρεῖς κόρες ἀποκαταστάθηκαν καὶ γλίτωσαν ἀπὸ βέβαιη διαφθορά. Ἔπειτα ὁ Νικόλαος, μετὰ ἀπὸ ἕνα ταξίδι του στὴν Ἱερουσαλήμ, χειροτονήθηκε ἱερέας στὰ Πάταρα. Καὶ ὅταν ἀπεβίωσε ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας, οἱ ἐπίσκοποι, διὰ θεϊκῆς ἀποκαλύψεως, ἔκαναν Ἀρχιεπίσκοπο τὸ Νικόλαο. Ἀπὸ τὴν νέα του θέση ὁ Νικόλαος, ἐπεξέτεινε τοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὴν προστασία τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἀπόρων. Ἔκανε πολλὰ θαύματα καὶ ἦταν σημαντικὴ ἡ συμμετοχή του στὴν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 330 μ.Χ.
Ἡ μνήμη του συναντᾶται στὸ «Μικρὸν Εὐχολόγιον ἢ Ἁγιασματάριον» ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας 1959, χωρὶς ἄλλες πληροφορίες. Πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν ἀναφέρεται ἡ μνήμη του. Ἴσως νὰ εἶναι ὁ ἴδιος μ᾿ αὐτὸν τῆς 8ης Δεκεμβρίου.
Δὲν βρίσκουμε κανένα στοιχεῖο γιὰ τὴν ἀπειλὴ αὐτή. Ἁπλὰ ἀναφέρεται.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Καραμάνος ἢ Κασσέτης ὁ Νεομάρτυρας
Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα τὴν 19η Μαρτίου.
Ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος ὁ Νέος καὶ θαυματουργὸς «ἐν Σιήσκῳ»
Ρῶσος.
Ὁ Ὅσιος Νεῖλος «ὁ ἐν τῇ νήσῳ Στολοβνόε ἐν τῇ λίμνῃ Σεληγέρα»
Ὁ Νέος καὶ θαυματουργὸς (Ρῶσος).