Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μεγαλομάρτυρας καὶ Μυροβλύτης
Ὁ Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, γόνος τῆς ἔνδοξης πόλης Θεσσαλονίκης, ἦταν στρατιωτικὸς στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ (284-305). Γενναῖος καὶ ἀτρόμητος στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ καὶ κήρυκας τῆς χριστιανικῆς πίστης, εἶναι παράδειγμα χριστιανοῦ μάρτυρος. Θὰ λέγαμε ὅτι ὑπῆρξε ὁ πρῶτος κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας μας. Διότι χωρὶς τὸν παραμικρὸ φόβο κατηχοῦσε τοὺς νέους τῆς πόλης, ἐμπνέοντος σ᾿ αὐτοὺς τὴ χριστιανικὴ πίστη. Ἡ δραστηριότητα τοῦ Δημητρίου καταγγέλθηκε στὸ Διοκλητιανό, ὁ ὁποῖος τὸν κάλεσε στὰ ἀνάκτορα. Ὁ Δημήτριος δήλωσε στὸ Διοκλητιανὸ ὅτι πράγματι εἶναι χριστιανός, διότι μόνο ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ παρέχει ἠθικὴ λύτρωση καὶ αἰώνια ζωή. Τότε ὁ Διοκλητιανὸς διέταξε καὶ τὸν ἔκλεισαν στὴ φυλακή. Ἀλλὰ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες γίνονταν στὴ Θεσσαλονίκη ἀγῶνες. Οἱ εἰδωλολάτρες, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν δύναμη κάποιου Λυαίου, προκαλοῦσαν τοὺς χριστιανοὺς νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουν. Τότε ἕνας νεαρὸς χριστιανός, ὁ Νέστωρ, ἀφοῦ πῆρε τὴν εὐχὴ τοῦ Δημητρίου μέσα ἀπὸ τὴν φυλακή, μπῆκε στὸ στάδιο καὶ νίκησε τὸ σωματώδη Λυαῖο. Ὁ Διοκλητιανὸς ὅταν ἔμαθε τὴν αἰτία τῆς ἥττας τοῦ Λυαίου ἔστειλε στρατιῶτες στὴ φυλακὴ καὶ μὲ τὴν λόγχη σκότωσαν τὸ Δημήτριο καὶ τὸ Νέστορα. Ἡ δὲ μητέρα Ἐκκλησία περιβάλλεται «ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων της», διότι αὐτὰ τὰ τέκνα της ἀποτελοῦν τὸ καύχημά της.
Μεταφορὰ Εἰκόνας Ἁγίου Δημητρίου στὴν Κωνσταντινούπολη
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔγινε τὸ ἔτος 1149 ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Μανουὴλ Κομνηνό. Καὶ ἡ εἰκόνα μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐπὶ ἡγουμενίας Ἰωσήφ.
Οἱ Ἅγιοι Ἀρτεμίδωρος καὶ Βασίλειος
Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Μαρτύρησε συρόμενη στὴ γῆ μέχρι θανάτου.
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Πρόκειται γιὰ τὸν μεγάλο σεισμό, ποὺ ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ ἔτος 740 ἐπὶ βασιλείας Λέοντα τοῦ Ἰσαύρου. Τότε πολλὰ οἰκοδομήματα τῆς πόλης ἔπεσαν καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι καταπλακώθηκαν στὰ ἐρείπια τους.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάσαφ ὁ νέος ὁσιομάρτυρας
Ὁ Ἰωάσαφ ὑπῆρξε μαθητὴς καὶ μιμητὴς τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νήφωνα (1486-89, 1497-98). Ἀσκούμενος στὶς ἀρετὲς καὶ ἀφοῦ ἔφτασε σὲ τέλεια ἀγάπη, τὸν κατέλαβε ὁ πόθος νὰ δώσει τὴ ζωή του γιὰ τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ δασκάλου τοῦ ὁσίου Νήφωνα, ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου παρουσιάστηκε στὸ κριτήριο τῶν Τούρκων. Ἐκεῖ κήρυξε μὲ θάῤῥος μπροστά τους τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ Χριστοῦ. Ἀμέσως τότε συνελήφθη καὶ ἀφοῦ τὸν βασάνισαν σκληρά, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 26 Ὀκτωβρίου 1536.
Οἱ Ὅσιοι Δύο (2) Λεόντιοι οἱ ἐν Ἄθῳ
Ἀνακομιδὴ τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ νεομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ ἐν Ἰωαννίνοις (1971)