Οἱ Ἅγιοι Ἑρμόλαος, Ἔρμιππος καὶ Ἑρμοκράτης
Ἀνῆκαν καὶ οἱ τρεῖς στὸν Ἱερὸ κλῆρο τῆς ἐκκλησίας, στὴ Νικομήδεια. Ὅταν ὁ ἅγιος Παντελεήμων ἀνακρινόταν, καὶ ρωτήθηκε ἀπὸ ποιὸν διδάχτηκε τὴν χριστιανικὴ πίστη, ἀπάντησε, ὅτι ἀπὸ τὸν Ἱερέα Ἑρμόλαο. Αὐτὸ ἦταν ἀρκετό, γιὰ νὰ σταλοῦν ἀμέσως στρατιῶτες καὶ νὰ συλλάβουν τὸν Ἑρμόλαο. Μὲ τὴν θέλησή τους, ἀκολούθησαν αὐτὸν μπροστὰ στὸν κριτὴ τῆς Νικομήδειας, οἱ φίλοι καὶ συνεργάτες του ἱερεῖς Ἔρμιππος καὶ Ἑρμοκράτης. Ὁ δικαστής, ἀφοῦ ἐξέτασε πρῶτα τὸν Ἑρμόλαο, ρώτησε ἔπειτα τοὺς ἄλλους δυὸ τί ζητοῦσαν καὶ ἦλθαν σ᾿ αὐτόν. Ἐκεῖνοι ἀποκρίθηκαν, ὅτι ἦταν στρατιῶτες τοῦ Ἑρμολάου κάτω ἀπὸ τὴν σημαία τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅτι τὸν παρακαλοῦσαν νὰ ἔχουν ὅλοι κοινὸ θάνατο, ὅπως εἶχαν καὶ κοινὴ ἀδελφικὴ ζωή. Ἡ ἀπάντηση αὐτή, ἀντὶ νὰ κινήσει τὸ θαυμασμὸ τοῦ δικαστῆ, ἄναψε περισσότερο τὸ θυμό του. Καταδίκασε λοιπὸν καὶ τοὺς τρεῖς σὲ θάνατο. Ἔτσι μὲ τὴν θυσία τῶν κεφαλῶν τους, κέρδισαν τὰ ἀθάνατα βραβεῖα τῶν ἀθλητῶν τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ γεννήθηκε στὴ Ρώμη, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἀντωνῖνος (138-160 μ.Χ.). Ἦταν κόρη τοῦ Ἀγάθωνα καὶ τῆς Πολιτείας. Χριστιανοὶ καὶ οἱ δυό, ἀνέθρεψαν τὴν κόρη τους ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, διότι δὲν εἶχαν παιδὶ καὶ εὐχήθηκαν, ἂν ἀποκτήσουν, νὰ τὸ ἀφιερώσουν στὸ Θεό. Πράγματι, ὁ Θεὸς τοὺς χάρισε παιδὶ καὶ γεννήθηκε ἡμέρα Παρασκευή. Καὶ ἐπειδὴ ἦταν κόρη, ἔδωσαν τὸ ὄνομα τῆς ἡμέρας αὐτῆς. Μετὰ τὸ θάνατο τῶν γονέων της, ἡ Παρασκευὴ μοίρασε τὰ ὑπάρχοντά της στοὺς φτωχούς, καὶ αὐτή, ἐμπνεόμενη ἀπὸ θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστό, γύριζε τὴν Ρώμη καὶ τὰ χωριά, κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο. Ἡ δράση της, ὅμως, προκάλεσε τὸν εἰδωλολάτρη βασιλιὰ Ἀντωνῖνο, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ τὴν συνέλαβε, τῆς ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ ἔχει πολλὰ ἐπίγεια ἀγαθὰ καὶ ἀπολαύσεις, ἂν θυσιάσει στοὺς θεούς. Τότε ἡ Ἁγία, ὀρθὰ-κοφτὰ ἀπάντησε μὲ τὰ λόγια τοῦ προφήτη Ἱερεμία: «Θεοὶ οἳ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν οὐκ ἐποίησαν, ἀπολέσθωσαν ἐκ τῆς γῆς». Δηλαδή, θεοὶ ποὺ δὲν δημιούργησαν τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆ, ἂς χαθοῦν ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς! Τότε ὁ Ἀντωνῖνος διέταξε καὶ τὴν ἔβαλαν σὲ ἕνα λέβητα μὲ καυτὸ λάδι καὶ πίσσα. Ἐπειδὴ ὅμως εἶδε τὴν Ἁγία ἄθικτη, ράντισε τὸ πρόσωπό του μὲ τὸ ὑγρὸ αὐτό, γιὰ νὰ δοκιμάσει ἂν πράγματι εἶναι καυτό, καὶ ἀμέσως τυφλώθηκε. Ἀλλὰ ἡ Ἁγία μὲ προσευχὴ ἔδωσε στὸν Ἀντωνῖνο τὸ φῶς του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πιστέψει στὸ Χριστό. Ἀργότερα, ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἀξιώθηκε μαρτυρικοῦ θανάτου μὲ ἀποκεφαλισμό.
Ἡ Ἁγία αὐτὴ εἶχε πατρίδα τὸ Βυζάντιο καὶ ἔζησε τὸν 1ο αἰῶνα μ.Χ. Στὴν ἀρχὴ ἦταν εἰδωλολάτρισσα, κατόπιν ὅμως ἔγινε χριστιανὴ ἀπὸ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα. Ἐπειδὴ ἡ Ὡραιοζήλη ἦταν μορφωμένη γυναῖκα, μπόρεσε καὶ ἔμαθε σωστὰ ὅλες τὶς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, ἔτσι ὥστε νὰ τὶς διδάσκει καὶ σ᾿ ἄλλες γυναῖκες. Κατόρθωσε νὰ ἑλκύσει πολλὲς ἀπ᾿ αὐτὲς στὸν Χριστό. Ἀλλ᾿ ὅταν ἐπὶ αὐτοκράτορος Δομιτιανοῦ κινήθηκε διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, συνελήφθη καὶ αὐτή. Ἐπειδὴ ὅμως ἔμεινε πιστὴ στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀποκεφαλίστηκε καὶ κατατάχθηκε στὸ σεμνὸ χορὸ τῶν Μαρτύρων. Τὸ δὲ νεκρό της σῶμα τὸ ἔριξαν στὴ φωτιά.
Ὁ Ὅσιος Ἰγνάτιος ὁ Στειρωνίτης
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Ἡ Ἁγία αὐτὴ ἦταν φίλη τῆς Ἁγίας Ὥραιοζηλης καὶ σύνοικος. Εἶχε ἐπίσης θερμὴ εὐσέβεια καὶ ἄλλες ἀρετές, καὶ τὴν βοηθοῦσε στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στὴν πόλη τοῦ Βυζαντίου. Ὁπότε συνελήφθη καὶ αὐτὴ μαζὶ μὲ τὴν συναθλήτριά της. Ὁ κριτὴς προσπάθησε νὰ τὴν ἑλκύσει προτείνοντάς της νὰ τὴν παντρέψει μὲ ὡραιότατο εἰδωλολάτρη ἀξιωματικό. Ἀλλ᾿ ἡ πιστὴ παρθένος τὸ ἀπέῤῥιψε καὶ ἔτσι ἀποκεφαλίστηκε, παίρνοντας τὸ ἀμάραντο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ πέραν ἐν Σκάλλαις
Τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ πέραν ἐν Χάλδαις
Ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πέραν ἐν τῷ Πηγαδίῳ πλησίον τοῦ νέου Ἐμβόλου
Ὁ Ὅσιος Γερόντιος ὁ Ἁγιορείτης
Ὁ Ὅσιος αὐτὸς ἦταν ἡγούμενος τῆς παλιᾶς Μονῆς τῶν Βουλευτηρίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἡ Μονὴ αὐτὴ ἦταν παραλιακὴ καὶ δεχόταν πολλὲς ἐπιδρομὲς βαρβάρων, ἐγκαταλείφθηκε ἀπὸ τοὺς μοναχούς, ποὺ πῆγαν σ᾿ ἄλλα δυσπρόσιτα μέρη τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἔτσι καὶ ὁ Ὅσιος Γερόντιος, μαζὶ μὲ ἕναν ὑποτακτικό του, ἐγκαταστάθηκε στὸ πάνω μέρος τῆς Σκήτης τῆς ἁγίας Ἄννας, ὅπου ἔκτισε ἡσυχαστήριο μὲ ἐκκλησία στὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα. Ἔτσι ὁ Ὅσιος Γερόντιος εἶναι ὁ πρῶτος, ποὺ δημιούργησε τὴν Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννας. Ἐκεῖ κοντὰ μάλιστα, ὁ Ὅσιος διὰ ἀποκαλύψεως τῆς Παναγίας, βρῆκε νερὸ (ἐνῷ ὁ τόπος ἐκεῖ ἦταν ἐντελῶς ἄνυδρος), ποὺ καὶ σήμερα ἀναβλύζει καὶ οἱ μοναχοὶ τὸ χρησιμοποιοῦν σὰν ἁγίασμα. Ὁ Ὅσιος Γερόντιος ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράματα.
Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ ἀρχιμανδρίτης καὶ στυλίτης «ὁ ἐπέκεινα τοῦ Ἀνάπλου»
Ἄγνωστος στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου. Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται στὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266 καὶ στὸν Βιέννης Theol. gr. 300, ἀλλὰ καὶ στὸν Συναξαριστὴ Delehaye χωρὶς βιογραφικὸ ὑπόμνημα.
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Ἅγιοι τῆς Ἀλάσκας», τοῦ Γ.Ε. Πιπεράκη, Ἐκδ. Ἑπτάλοφος», Ἀθῆναι.