Ὁ Ἅγιος Εὐσέβιος ὁ ἱερομάρτυρας ἐπίσκοπος Σαμοσάτων.
Ἔζησε στὰ ταραγμένα χρόνια ποὺ ἡ Ἐκκλησία ὑπέφερε ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Τότε βασιλιὰς ἦταν ὁ Κωνστάντιος (338 μ.Χ), γιὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ ὑποστηρικτὴς τῆς σατανικῆς αὐτῆς αἵρεσης, καταχραστής, μάλιστα, καὶ τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας. Καταδίωξε σκληρὰ ἐκείνους ποὺ ἔφεραν ἀντίσταση στὶς αἱρετικές του προθέσεις. Τότε διώχθηκε καὶ ὑπέφερε πολλὲς κακοπάθειες καὶ ὁ Εὐσέβιος, ποὺ ἦταν ἐπίσκοπος Σαμοσάτων. Ὅμως, ὑπέμεινε ὅλες τὶς δοκιμασίες μὲ θαυμαστὴ καρτερία καὶ τὴν ἐλπίδα ὅτι τελικὰ θὰ νικήσει ἡ Ὀρθοδοξία. Ὅταν πέθανε ὁ Κωνστάντιος, τὸν διαδέχθηκε ὁ Ἰουλιανός, ποὺ θέλησε νὰ ἐπαναφέρει τὴν εἰδωλολατρία. Τότε νέες διώξεις ἄρχισαν γιὰ τὸν Εὐσέβιο, ποὺ ἦταν χειρότερες ἀπὸ τὶς προηγούμενες. Τὰ ἴδια συνέβησαν καὶ μὲ τὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη, ποὺ ἦταν καὶ αὐτὸς ὑποστηρικτὴς τῶν ἀρειανῶν. Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Οὐάλη, ὁ Εὐσέβιος ἐπανῆλθε στὴν ἐπισκοπή του ἀπὸ τὴν ἐξορία του στὴ Θρᾴκη καὶ ἄρχισε τὴν κάθαρση στὴν ἐπαρχία του ἀπὸ τοὺς ἀρειανούς. Κάποια μέρα, περνοῦσε ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μίας αἱρετικῆς γυναίκας. Αὐτὴ μὲ μῖσος τὸν κτύπησε δυνατὰ στὸ κεφάλι μὲ μία μεγάλη πέτρα καὶ τὸν σκότωσε (τὸ ἔτος 379). Ἔτσι, ὁ Εὐσέβιος ἀποδείχθηκε μεγάλος ἀθλητὴς τῆς πίστεως, τοῦ ὁποίου «τὸ νῖκος ἀφθαρσία ἐν ζωῇ πολυχρονίῳ». Δηλαδὴ τὸ ἔπαθλο τῆς νίκης του θὰ εἶναι ἡ ἀφθαρσία, ἡ χωρὶς τέλος ζωή.
Οἱ Ἅγιοι Ζήνων καὶ Ζηνᾶς ὁ ὑπηρέτης του
Ἔζησαν στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου μ.Χ. αἰῶνα. Καὶ ὁ μὲν Ζήνων ἦταν πλούσιος χριστιανὸς (καταγόταν ἀπὸ τὴν Φιλαδέλφεια τῆς Ἀραβίας), ὄχι μόνο σὲ χρῆμα, ἀλλὰ καὶ σὲ εὐσέβεια. Ὁ δὲ Ζηνᾶς ἦταν ὑπηρέτης τοῦ Ζήνωνα, καὶ τοὺς συνέδεε περισσότερο ἀδελφικὴ ἀγάπη, ὅπως ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ζήνων, φλεγόμενος ἀπὸ τὸν πόθο νὰ ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικὰ στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, διαμοίρασε ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα στοὺς φτωχούς, καὶ χάρισε τὴν ἐλευθερία σ᾿ ὅλους τοὺς δούλους του. Ἀπ᾿ αὐτοὺς ὅμως ὁ Ζηνᾶς ἀρνήθηκε ν᾿ ἀφήσει τὸν πρώην κύριό του καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ μείνει κοντά του. Ὁ Ζήνων δέχτηκε νὰ τὸν κρατήσει, σὰ φίλο καὶ ἀδελφὸ ἐν Χριστῷ. Ὅταν κάποτε στὴ Φιλαδέλφεια τῆς Ἀραβίας ὁ ἔπαρχος Μάξιμος κήρυξε διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ Ζήνων παρουσιάστηκε μπροστά του καὶ ἀγωνίστηκε νὰ τοῦ καταδείξει τὴν ματαιότητα τῶν ἀγώνων του κατὰ τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας. Ὁ ἔπαρχος, ἀντὶ ἄλλης ἀπάντησης, τὸν ἔδειρε καὶ τὸν φυλάκισε. Ὅταν τὸ ἔμαθε Ζηνᾶς ἔτρεξε στὸν ἔπαρχο καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ἐλευθερώσει τὸν κύριό του. Ὁ ἔπαρχος τότε φυλάκισε καὶ τὸν Ζηνᾶ, καὶ μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες τοὺς ἀποκεφάλισε.
Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν ἔριξαν μέσα στὴ θάλασσα καὶ πνίγηκε.
Ὁ Ἅγιος Γαλατίων (ἢ Γαλακτίων)
Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν ἔριξαν μέσα στὴ θάλασσα καὶ πνίγηκε.
Ἡ Ἁγία Ἰουλιανή καὶ Σατορνῖνος ὁ γιός της
Μαρτύρησαν διὰ πυρός.
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἐπίσκοπος Πατελαρίας
Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστὲς καὶ τὰ Μηναῖα. Ἡ μνήμη του φέρεται αὐτὴ τὴν μέρα στὸ Μορσελλιανὸ ἑορτολόγιο. (Μ. Γεδεών, Βυζ. Ἑορτολόγιο σελ. 44).