Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης συγγραφέας τῆς Κλίμακος
Ἦταν γιὸς πλούσιας καὶ εὐσεβέστατης οἰκογενείας καὶ εἶχε πάρει πολὺ καλὴ μόρφωση. Νέος ἀκόμα, ἀφοσιώθηκε στὴν προσευχή, τὶς μελέτες καὶ τὴν συγγραφικὴ ἐργασία. Πῆγε στὸ ὄρος Σινᾶ, κοντὰ σ᾿ ἕναν ἀπὸ τοὺς καλύτερους ἀναχωρητές, τὸν Μαρτύριο, ὁ ὁποῖος καθοδηγοῦσε πνευματικὰ καὶ ἀσκητικὰ τὸ νεαρὸ Ἰωάννη. Μετὰ τέσσερα χρόνια, ἔγινε μοναχὸς καὶ ἡ φήμη τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς σοφίας του εἶχε διαδοθεῖ εὐρύτατα. Πολλοὶ μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔρχονταν κοντά του γιὰ νὰ ζητήσουν τὴν συμβουλή του. Μετὰ ἀπὸ ἐπίμονη ἀπαίτηση τῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς Σινᾶ, δέχθηκε καὶ ἔγινε γιὰ μερικὰ χρόνια ἡγούμενός τους. Ἡ νοσταλγία, ὅμως, τῆς ἐρημικῆς ζωῆς ἔκανε τὸν Ἰωάννη νὰ ἀποσυρθεῖ καὶ νὰ ἀφοσιωθεῖ πάλι στὶς μελέτες του. Πέθανε περίπου τὸ 650 καὶ ἄφησε δυὸ σπουδαιότατα συγγράμματα, τὴν Κλίμακα καὶ τὸν Λόγον πρὸς τὸν Ποιμένα. Νὰ μερικοὶ λόγοι του, ἀπὸ τὴν Κλίμακα, σχετικὰ μὲ τὸ θεμέλιο τῶν ἀρετῶν, τὴν ταπεινοφροσύνη: 1) «Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι οὐράνιος ἀνεμοστρόβιλος ποὺ μπορεῖ νὰ ἀνεβάση τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τῆς ἁμαρτίας στὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ». 2) «Μητέρα τῆς πηγῆς εἶναι ἡ ἄβυσσος τῶν ὑδάτων, πηγὴ δὲ τῆς διακρίσεως ἡ ταπείνωσις».
Ἰωὰδ κατὰ τοὺς συναξαριστές, Ἰωὴλ κατὰ τὴν Β´ Παραλειπομένων (θ´ 29). Ἀπὸ τὴν Σαμάρεια καταγόμενος κατὰ τοὺς συναξαριστὲς ἀπὸ τὸν Ἰούδα κατὰ τὴν Γραφή (Γ´ Βασιλ. 10). Αὐτὸς λοιπὸν ἐστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸ πρὸς τὸν βασιλιὰ Ἱεροβοὰμ γιὰ νὰ ἐλέγξει αὐτὸν γιὰ τὶς δαμάλεις (Γ´ Βασιλ. ιγ´ 2). Ὅταν δὲ ἅπλωσε τὸ χέρι του ὁ Ἱεροβοὰμ γιὰ νὰ κρατήσει τὸν προφήτη, ξεράθηκε τὸ χέρι του καὶ ἀποκαταστάθηκε πάλι διὰ τῆς προσευχῆς τοῦ προφήτου. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ προφήτης πῆρε ὄρκο στὸν Θεὸ νὰ μὴ φάει καὶ πιεῖ, αὐτὸς ἔφαγε παραπλανηθεὶς ἀπὸ τὸν ψευδοπροφήτη Ἐνβέ. Γι᾿ αὐτὸ κατασπαράχθηκε, γιὰ τὴν παρακοή του, ἀπὸ ἕνα λιοντάρι, χωρὶς ὅμως τὸ θηρίο νὰ φάει τὸ σῶμα του. Τάφηκε δὲ κοντὰ στὸν τάφο τοῦ πλανήσαντος αὐτὸν ψευδοπροφήτου Ἐνβέ. Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι, ἄλλος εἶναι ὁ προφήτης Ἰωὴλ ποὺ τὴν μνήμη του γιορτάζουμε τὴν 19η Ὀκτωβρίου.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν τῷ φρέατι
Γεννήθηκε στὰ χρόνια τῶν διωγμῶν τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ἡ εὐσεβὴς μητέρα του τὸν πότισε μὲ τὰ νάματα τῆς χριστιανικῆς θρησκείας, καὶ ἀργότερα ὁ Ἰωάννης κατέφυγε στὴν ἔρημο ὅπου ἀφοσιώθηκε στὴ μελέτη καὶ τὴν πνευματικὴ ἄσκηση. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ μέρος ποὺ ἔμενε ἦταν μία μικρὴ σπηλιά, ἀναγκάσθηκε ὁ εὐσεβὴς ἐρημίτης νὰ χρησιμοποιήσει σὰν ἀσκητήριο, ἕνα ξεροπήγαδο. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐπωνομάστηκε: Ἰωάννης ὁ ἐν τῷ φρέατι. Μετὰ ἀπὸ καιρό, ἦλθαν κι ἄλλοι στὸν τόπο ἐκεῖνο, ὅπου ἔκτισαν μικρὰ κελιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Ἀλλ᾿ ὁ Ἰωάννης, δὲν ἤθελε πλέον νὰ φύγει ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ξεροπήγαδο, ποὺ εἶχε συνδεθεῖ μὲ τόσα χρόνια της ζωῆς του. Ἐπικοινωνοῦσε ὅμως μὲ τοὺς νεοελθόντες καὶ χρησίμευε ὡς πολύτιμος σύμβουλος καὶ καθοδηγός τους. Ἔτσι ὥστε ἡ μικρὴ ἐκείνη ἀδελφότητα, καταρτιζόταν καὶ προαγόταν κατὰ Χριστὸν ἀπ᾿ αὐτόν. Ὁ Ἰωάννης πέθανε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράματα.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ἦταν μητέρα τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας Μητροπολίτης Κορίνθου
Ἦταν Ἐπίσκοπος Κορίνθου καὶ συκοφαντήθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους ὅτι συνεργαζόταν μὲ τοὺς Ἐνετούς, κατὰ τὴν ἐκστρατεία τοῦ Μοροζίνη στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων. Συνελήφθη καὶ ἀφοῦ βασανίστηκε σκληρὰ ὁδηγήθηκε στὸν κριτή, ὁ ὁποῖος τὸν προέτρεψε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γίνει μουσουλμάνος. Ὁ Ζαχαρίας, μὲ ἀηδία ἄκουσε τὴν πρόταση αὐτὴ τοῦ κριτῆ καὶ γι᾿ αὐτὸ βασανίστηκε φρικτά. Καταδικάστηκε νὰ καεῖ ζωντανὸς στὴ φωτιὰ περιστρεφόμενος! ΟΙ χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου κατόρθωσαν, ἀφοῦ πρόσφεραν μεγάλο χρηματικὸ ποσὸ στὸν Τοῦρκο ἔπαρχο, νὰ μεταβληθεῖ ὁ φρικτὸς αὐτὸς τρόπος τῆς θανατικῆς καταδίκης. Ἔτσι ὁ νέος ἱερομάρτυρας Ζαχαρίας ἀποκεφαλίστηκε στὴν Κόρινθο, 30 Μαρτίου 1684, Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.
Μαρτύρησε στὴ Θεσσαλονίκη ἐπὶ Μαξιμιανοῦ, μαζὶ μὲ ἕντεκα ἄλλους μάρτυρες. Ἡ μνήμη του ἐπαναλαμβάνεται τὴν 30η Μαρτίου ἢ τὴν 1η Ὀκτωβρίου.