Ὁ Ὅσιος Βενέδικτος γεννήθηκε στὴ Νουρσία τῆς Ἰταλίας καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰῶνα μ.Χ. Οἱ γονεῖς του ἦταν εὐγενεῖς καὶ πλούσιοι, ἀλλὰ καὶ ἀφοσιωμένα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ στὸ παιδί τους, μὲ ἀγάπη καὶ ταπεινὸ φρόνημα, ἐφάρμοσαν τὴν διαπαιδαγώγηση ποὺ συνιστᾷ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: «Ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Ν᾿ ἀνατρέφετε, δηλαδή, τὰ παιδιά σας, μὲ παιδαγωγία καὶ νουθεσία, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Ἔτσι καὶ οἱ γονεῖς αὐτοὶ ἀνέθρεψαν τὸ γιό τους Βενέδικτο μὲ θερμότατη εὐσέβεια καὶ φρόντισαν νὰ τοῦ ἀνάψουν τὸ ζῆλο νὰ ἐργασθεῖ σὲ κάτι μεγάλο καὶ καλὸ ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Βενέδικτος ὅταν ἐνηλικιώθηκε, πράγματι ἀνταποκρίθηκε στὶς προσδοκίες τῶν γονέων του. Ἀφοῦ ἀποχώρησε σ᾿ ἕνα φαράγγι στὰ Ἀπέννινα ὄρη, ἐπιδόθηκε στὴν προσευχὴ καὶ τὴν μελέτη. Ἡ τόσο ἁγία ζωὴ ποὺ ἔκανε, ἔγινε αἰτία νὰ ἀποκτήσει μεγάλη φήμη στοὺς γύρω ὀρεινοὺς πληθυσμούς. Μέσα σὲ διάστημα εἴκοσι χρόνων, ἦλθαν κοντά του 164 μοναχοί. Ὁπότε τὸ ἔτος 540 ἵδρυσε μοναστήρι, ἐπάνω στὸ ὄρος CASSΙNO. Ὑπῆρξε Ἱδρυτὴς τοῦ μοναχικοῦ τάγματος τῶν Βενεδικτίνων, ποὺ ὑπάρχει μέχρι καὶ σήμερα στὴ δυτικὴ Ἐκκλησία. Ὁ Ὅσιος Βενέδικτος πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 543, σὲ ἡλικία 62 χρονῶν.
Ὁ Ἅγιος αὐτός, στὴν ἀρχὴ βρισκόταν στὸ σκοτάδι τῆς πλάνης. Ἀργότερα ὅμως, ἔλαμψε σὰν ἀστέρας πολύφωτος μὲ τὴν καλή του ὁμολογία. Διότι ἔκανε δριμύτατο ἔλεγχο στὴν πλάνη τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ καταπλήγωσε μὲ τὰ λόγια του τὸν νοητὸ διάβολο. Ὁπότε οἱ πλανεμένοι εἰδωλολάτρες, μὴ μπορώντας νὰ ὑποφέρουν τὸ θάῤῥος καὶ τὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου, προσπάθησαν νὰ νικήσουν τὴν μεγαλοψυχία του μὲ διάφορους τρόπους καὶ κολακεῖες. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν μπόρεσαν, τὸν ἀποκεφάλισαν. Ὁ Θεὸς ὅμως τὸν ἀντάμειψε μὲ τὸ ἰαματικὸ χάρισμα, διότι τὸ ἱερὸ λείψανό του γιατρεύει κάθε ἀσθένεια ἐκείνων ποὺ προστρέχουν σ᾿ αὐτὸ μὲ πίστη.
Ὁ Ἅγιος Εὔσχημος ἢ Εὐσχήμων ὁ Ὁμολογητὴς ἐπίσκοπος Λαμψάκου
Ἔζησε στὰ χρόνια τῶν εἰκονομάχων. Παρ᾿ ὅλο ποὺ οἱ βασιλικὲς διαταγὲς ἐπέβαλλαν αὐστηρότατες ποινές, ἐναντίον αὐτῶν ποὺ ὑπερασπίζονταν τὶς ἅγιες εἰκόνες, ὁ ἅγιος Εὔσχημος ἐξετέλεσε τὸ καθῆκον του ὑπὲρ αὐτῶν, μὲ ὅλο του τὸ θάῤῥος. Καταγγέλθηκε, ἐξορίστηκε καὶ φυλακίστηκε. Ἀλλ᾿ ὑπέστη τὸ διωγμὸ μὲ ὅλη τὴν χαρά, ποὺ ἔφερε σ᾿ αὐτὸν ἡ συναίσθηση, ὅτι μαχόταν γιὰ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία. Ὁ σεπτὸς ἐπίσκοπος διακρίθηκε καὶ γιὰ τὰ φιλάνθρωπα αἰσθήματά του. Οἱ φτωχοὶ ἀνακουφίζονταν πατρικότατα μὲ τὶς πατρικές του φροντίδες. Καὶ σ᾿ αὐτὴ ἀκόμα τὴν ἐξορία του, εὐσεβεῖς ἐπισκέπτες τοῦ δώριζαν διάφορα χρηματικὰ ποσά, ποὺ ὅλα τὰ διέθετε γιὰ τοὺς ἀπόρους. Ὑπῆρξε λοιπὸν ἐπίσκοπος γνήσιος καὶ ἀληθινός, ποιμένας φιλόστοργος καὶ ἡρωικός, καὶ δίκαια ἡ Ἐκκλησία τὸν κατέταξε μεταξὺ τῶν ἁγίων της ὁμολογητῶν.
Οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Διονύσιος οἱ «Βασιλικοί» - Βασίλειος καὶ Εὐφράτης
Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη, ἴσως τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων. Δὲν ὑπάρχουν ἐπαρκεῖς βιογραφικὲς πληροφορίες. Ἡ μνήμη τους τὴν 13η ἢ 14η Μαρτίου.
Δὲν ὑπάρχουν πληροφορίες γιὰ τὸν χρόνο τοῦ μαρτυρίου τους. Μόνο ὅτι μαρτύρησαν στὴ Θεσσαλονίκη ἐπὶ Μαξιμιανοῦ, μαζὶ μὲ τοὺς πιὸ πάνω μάρτυρες.
Μητροπολίτης Κιέβου καὶ πάσης Ῥωσίας (†1358).
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τοῦ Γιούρεβιτς (Ῥῶσος)
Διὰ Χριστὸν σαλός.
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.