(ed. Richard Jebb, Cambridge 1894)
Παιδαγωγός | |
ὦ τοῦ στρατηγήσαντος ἐν Τροίᾳ ποτὲ | |
Ἀγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν᾽ ἔξεστί σοι | |
παρόντι λεύσσειν, ὧν πρόθυμος ἦσθ᾽ ἀεί. | |
τὸ γὰρ παλαιὸν Ἄργος οὑπόθεις τόδε, | |
τῆς οἰστροπλῆγος ἄλσος Ἰνάχου κόρης· | 5 |
αὕτη δ᾽, Ὀρέστα, τοῦ λυκοκτόνου θεοῦ | |
ἀγορὰ Λύκειος· οὑξ ἀριστερᾶς δ᾽ ὅδε | |
Ἥρας ὁ κλεινὸς ναός· οἷ δ᾽ ἱκάνομεν, | |
φάσκειν Μυκήνας τὰς πολυχρύσους ὁρᾶν | |
πολύφθορόν τε δῶμα Πελοπιδῶν τόδε, | 10 |
ὅθεν σε πατρὸς ἐκ φονῶν ἐγώ ποτε | |
πρὸς σῆς ὁμαίμου καὶ κασιγνήτης λαβὼν | |
ἤνεγκα κἀξέσωσα κἀξεθρεψάμην | |
τοσόνδ᾽ ἐς ἥβης, πατρὶ τιμωρὸν φόνου. | |
νῦν οὖν, Ὀρέστα καὶ σὺ φίλτατε ξένων | 15 |
Πυλάδη, τί χρὴ δρᾶν ἐν τάχει βουλευτέον· | |
ὡς ἡμὶν ἤδη λαμπρὸν ἡλίου σέλας | |
ἑῷα κινεῖ φθέγματ᾽ ὀρνίθων σαφῆ | |
μέλαινά τ᾽ ἄστρων ἐκλέλοιπεν εὐφρόνη. | |
πρὶν οὖν τιν᾽ ἀνδρῶν ἐξοδοιπορεῖν στέγης, | 20 |
ξυνάπτετον λόγοισιν· ὡς ἐνταῦθ᾽ ἐμέν, | |
ἵν᾽ οὐκέτ᾽ ὀκνεῖν καιρός, ἀλλ᾽ ἔργων ἀκμή. | |
Ὀρέστης | |
ὦ φίλτατ᾽ ἀνδρῶν προσπόλων, ὥς μοι σαφῆ | |
σημεῖα φαίνεις ἐσθλὸς εἰς ἡμᾶς γεγώς. | |
ὥσπερ γὰρ ἵππος εὐγενής, κἂν ᾖ γέρων, | 25 |
ἐν τοῖσι δεινοῖς θυμὸν οὐκ ἀπώλεσεν, | |
ἀλλ᾽ ὀρθὸν οὖς ἵστησιν, ὡσαύτως δὲ σὺ | |
ἡμᾶς τ᾽ ὀτρύνεις καὐτὸς ἐν πρώτοις ἕπει. | |
τοιγὰρ τὰ μὲν δόξαντα δηλώσω, σὺ δὲ | |
ὀξεῖαν ἀκοὴν τοῖς ἐμοῖς λόγοις διδούς, | 30 |
εἰ μή τι καιροῦ τυγχάνω, μεθάρμοσον. | |
ἐγὼ γὰρ ἡνίχ᾽ ἱκόμην τὸ Πυθικὸν | |
μαντεῖον, ὡς μάθοιμ᾽ ὅτῳ τρόπῳ πατρὶ | |
δίκας ἀροίμην τῶν φονευσάντων πάρα, | |
χρῇ μοι τοιαῦθ᾽ ὁ Φοῖβος ὧν πεύσει τάχα· | 35 |
ἄσκευον αὐτὸν ἀσπίδων τε καὶ στρατοῦ | |
δόλοισι κλέψαι χειρὸς ἐνδίκους σφαγάς. | |
ὅτ᾽ οὖν τοιόνδε χρησμὸν εἰσηκούσαμεν, | |
σὺ μὲν μολών, ὅταν σε καιρὸς εἰσάγῃ, | |
δόμων ἔσω τῶνδ᾽, ἴσθι πᾶν τὸ δρώμενον, | 40 |
ὅπως ἂν εἰδὼς ἡμὶν ἀγγείλῃς σαφῆ. | |
οὐ γάρ σε μὴ γήρᾳ τε καὶ χρόνῳ μακρῷ | |
γνῶσ᾽, οὐδ᾽ ὑποπτεύσουσιν ὧδ᾽ ἠνθισμένον. | |
λόγῳ δὲ χρῶ τοιῷδ᾽, ὅτι ξένος μὲν εἶ | |
Φωκέως παρ᾽ ἀνδρὸς Φανοτέως ἥκων· ὃ γὰρ | 45 |
μέγιστος αὐτοῖς τυγχάνει δορυξένων. | |
ἄγγελλε δ᾽ ὅρκον προστιθεὶς ὁθούνεκα | |
τέθνηκ᾽ Ὀρέστης ἐξ ἀναγκαίας τύχης, | |
ἄθλοισι Πυθικοῖσιν ἐκ τροχηλάτων | |
δίφρων κυλισθείς· ὧδ᾽ ὁ μῦθος ἑστάτω. | 50 |
ἡμεῖς δὲ πατρὸς τύμβον, ὡς ἐφίετο, | |
λοιβαῖσι πρῶτον καὶ καρατόμοις χλιδαῖς | |
στέψαντες εἶτ᾽ ἄψορρον ἥξομεν πάλιν, | |
τύπωμα χαλκόπλευρον ἠρμένοι χεροῖν, | |
ὃ καὶ σὺ θάμνοις οἶσθά που κεκρυμμένον, | 55 |
ὅπως λόγῳ κλέπτοντες ἡδεῖαν φάτιν | |
φέρωμεν αὐτοῖς, τοὐμὸν ὡς ἔρρει δέμας | |
φλογιστὸν ἤδη καὶ κατηνθρακωμένον. | |
τί γάρ με λυπεῖ τοῦθ᾽, ὅταν λόγῳ θανὼν | |
ἔργοισι σωθῶ κἀξενέγκωμαι κλέος; | 60 |
δοκῶ μέν, οὐδὲν ῥῆμα σὺν κέρδει κακόν. | |
ἤδη γὰρ εἶδον πολλάκις καὶ τοὺς σοφοὺς | |
λόγῳ μάτην θνῄσκοντας· εἶθ᾽, ὅταν δόμους | |
ἔλθωσιν αὖθις, ἐκτετίμηνται πλέον· | |
ὡς κἄμ᾽ ἐπαυχῶ τῆσδε τῆς φήμης ἄπο | 65 |
δεδορκότ᾽ ἐχθροῖς ἄστρον ὣς λάμψειν ἔτι. | |
ἀλλ᾽, ὦ πατρῴα γῆ θεοί τ᾽ ἐγχώριοι, | |
δέξασθέ μ᾽ εὐτυχοῦντα ταῖσδε ταῖς ὁδοῖς, | |
σύ τ᾽, ὦ πατρῷον δῶμα· σοῦ γὰρ ἔρχομαι | |
δίκῃ καθαρτὴς πρὸς θεῶν ὡρμημένος· | 70 |
καὶ μή μ᾽ ἄτιμον τῆσδ᾽ ἀποστείλητε γῆς, | |
ἀλλ᾽ ἀρχέπλουτον καὶ καταστάτην δόμων. | |
εἴρηκα μέν νυν ταῦτα· σοὶ δ᾽ ἤδη, γέρον, | |
τὸ σὸν μελέσθω βάντι φρουρῆσαι χρέος. | |
νὼ δ᾽ ἔξιμεν· καιρὸς γάρ, ὅσπερ ἀνδράσιν | 75 |
μέγιστος ἔργου παντός ἐστ᾽ ἐπιστάτης. | |
Ἠλέκτρα | |
ἰώ μοί μοι δύστηνος. | |
Παιδαγωγός | |
καὶ μὴν θυρῶν ἔδοξα προσπόλων τινὸς | |
ὑποστενούσης ἔνδον αἰσθέσθαι, τέκνον. | |
Ὀρέστης | |
ἆρ᾽ ἐστὶν ἡ δύστηνος Ἠλέκτρα· θέλεις | 80 |
μείνωμεν αὐτοῦ κἀπακούσωμεν γόων; | |
Παιδαγωγός | |
ἥκιστα· μηδὲν πρόσθεν ἢ τὰ Λοξίου | |
πειρώμεθ᾽ ἔρδειν κἀπὸ τῶνδ᾽ ἀρχηγετεῖν, | |
πατρὸς χέοντες λουτρά· ταῦτα γὰρ φέρει | |
νίκην τ᾽ ἐφ᾽ ἡμῖν καὶ κράτος τῶν δρωμένων. | 85 |
Ἠλέκτρα | |
ὦ φάος ἁγνὸν | |
καὶ γῆς ἰσόμοιρ᾽ ἀήρ, ὥς μοι | |
πολλὰς μὲν θρήνων ᾠδάς, | |
πολλὰς δ᾽ ἀντήρεις ᾔσθου | |
στέρνων πληγὰς αἱμασσομένων, | 90 |
ὁπόταν δνοφερὰ νὺξ ὑπολειφθῇ· | |
τὰ δὲ παννυχίδων ἤδη στυγεραὶ | |
ξυνίσασ᾽ εὐναὶ μογερῶν οἴκων, | |
ὅσα τὸν δύστηνον ἐμὸν θρηνῶ | |
πατέρ᾽, ὃν κατὰ μὲν βάρβαρον αἶαν | 95 |
φοίνιος Ἄρης οὐκ ἐξένισεν, | |
μήτηρ δ᾽ ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς | |
Αἴγισθος ὅπως δρῦν ὑλοτόμοι | |
σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει, | |
κοὐδεὶς τούτων οἶκτος ἀπ᾽ ἄλλης | 100 |
ἢ ᾽μοῦ φέρεται, σοῦ, πάτερ, οὕτως | |
αἰκῶς οἰκτρῶς τε θανόντος. | |
ἀλλ᾽ οὐ μὲν δὴ | |
λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων, | |
ἔστ᾽ ἂν παμφεγγεῖς ἄστρων | 105 |
ῥιπάς, λεύσσω δὲ τόδ᾽ ἦμαρ, | |
μὴ οὐ τεκνολέτειρ᾽ ὥς τις ἀηδὼν | |
ἐπὶ κωκυτῷ τῶνδε πατρῴων | |
πρὸ θυρῶν ἠχὼ πᾶσι προφωνεῖν. | |
ὦ δῶμ᾽ Ἀΐδου καὶ Περσεφόνης, | 110 |
ὦ χθόνι᾽ Ἑρμῆ καὶ πότνι᾽ Ἀρὰ | |
σεμναί τε θεῶν παῖδες Ἐρινύες, | |
αἳ τοὺς ἀδίκως θνῄσκοντας ὁρᾶθ᾽, | |
αἳ τοὺς εὐνὰς ὑποκλεπτομένους, | |
ἔλθετ᾽, ἀρήξατε, τίσασθε πατρὸς | 115 |
φόνον ἡμετέρου, | |
καί μοι τὸν ἐμὸν πέμψατ᾽ ἀδελφόν· | |
μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ | |
λύπης ἀντίρροπον ἄχθος. | 120 |
Χορός | |
ὦ παῖ, παῖ δυστανοτάτας | |
Ἠλέκτρα ματρός, τίν᾽ ἀεὶ | |
τάκεις ὧδ᾽ ἀκόρεστον οἰμωγὰν | |
τὸν πάλαι ἐκ δολερᾶς ἀθεώτατα | |
ματρὸς ἁλόντ᾽ ἀπάταις Ἀγαμέμνονα | 125 |
κακᾷ τε χειρὶ πρόδοτον; ὡς ὁ τάδε πορὼν | |
ὄλοιτ᾽, εἴ μοι θέμις τάδ᾽ αὐδᾶν. | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ γενέθλα γενναίων, | |
ἥκετ᾽ ἐμῶν καμάτων παραμύθιον. | 130 |
οἶδά τε καὶ ξυνίημι τάδ᾽, οὔ τί με | |
φυγγάνει, οὐδ᾽ ἐθέλω προλιπεῖν τόδε, | |
μὴ οὐ τὸν ἐμὸν στενάχειν πατέρ᾽ ἄθλιον. | |
ἀλλ᾽ ὦ παντοίας φιλότητος ἀμειβόμεναι χάριν, | |
ἐᾶτέ μ᾽ ὧδ᾽ ἀλύειν, | 135 |
αἰαῖ, ἱκνοῦμαι. | |
Χορός | |
ἀλλ᾽ οὔτοι τόν γ᾽ ἐξ Ἀΐδα | |
παγκοίνου λίμνας πατέρ᾽ ἀν- | |
στάσεις οὔτε γόοισιν οὔτ᾽ εὐχαῖς. | |
ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν μετρίων ἐπ᾽ ἀμήχανον | 140 |
ἄλγος ἀεὶ στενάχουσα διόλλυσαι, | |
ἐν οἷς ἀνάλυσίς ἐστιν οὐδεμία κακῶν. | |
τί μοι τῶν δυσφόρων ἐφίει; | |
Ἠλέκτρα | |
νήπιος ὃς τῶν οἰκτρῶς | |
οἰχομένων γονέων ἐπιλάθεται. | 145 |
ἀλλ᾽ ἐμέ γ᾽ ἁ στονόεσσ᾽ ἄραρεν φρένας, | |
ἃ Ἴτυν, αἰὲν Ἴτυν ὀλοφύρεται, | |
ὄρνις ἀτυζομένα, Διὸς ἄγγελος. | |
ἰὼ παντλάμων Νιόβα, σὲ δ᾽ ἔγωγε νέμω θεόν, | 150 |
ἅτ᾽ ἐν τάφῳ πετραίῳ | |
αἰεὶ δακρύεις. | |
Χορός | |
οὔτοι σοὶ μούνᾳ, τέκνον, | |
ἄχος ἐφάνη βροτῶν, | 155 |
πρὸς ὅ τι σὺ τῶν ἔνδον εἶ περισσά, | |
οἷς ὁμόθεν εἶ καὶ γονᾷ ξύναιμος, | |
οἵα Χρυσόθεμις ζώει καὶ Ἰφιάνασσα, | |
κρυπτᾷ τ᾽ ἀχέων ἐν ἥβᾳ, | |
ὄλβιος, ὃν ἁ κλεινὰ | 160 |
γᾶ ποτε Μυκηναίων | |
δέξεται εὐπατρίδαν, Διὸς εὔφρονι | |
βήματι μολόντα τάνδε γᾶν Ὀρέσταν. | |
Ἠλέκτρα | |
ὅν γ᾽ ἐγὼ ἀκάματα προσμένουσ᾽, ἄτεκνος, | |
τάλαιν᾽, ἀνύμφευτος αἰὲν οἰχνῶ, | 165 |
δάκρυσι μυδαλέα, τὸν ἀνήνυτον | |
οἶτον ἔχουσα κακῶν· ὁ δὲ λάθεται | |
ὧν τ᾽ ἔπαθ᾽ ὧν τ᾽ ἐδάη. τί γὰρ οὐκ ἐμοὶ | |
ἔρχεται ἀγγελίας ἀπατώμενον; | 170 |
ἀεὶ μὲν γὰρ ποθεῖ, | |
ποθῶν δ᾽ οὐκ ἀξιοῖ φανῆναι. | |
Χορός | |
θάρσει μοι, θάρσει, τέκνον. | |
ἔτι μέγας οὐρανῷ | 175 |
Ζεύς, ὃς ἐφορᾷ πάντα καὶ κρατύνει· | |
ᾧ τὸν ὑπεραλγῆ χόλον νέμουσα | |
μήθ᾽ οἷς ἐχθαίρεις ὑπεράχθεο μήτ᾽ ἐπιλάθου· | |
χρόνος γὰρ εὐμαρὴς θεός. | |
οὔτε γὰρ ὁ τὰν Κρῖσαν | 180 |
βούνομον ἔχων ἀκτὰν | |
παῖς Ἀγαμεμνονίδας ἀπερίτροπος | |
οὔθ᾽ ὁ παρὰ τὸν Ἀχέροντα θεὸς ἀνάσσων. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ ἐμὲ μὲν ὁ πολὺς ἀπολέλοιπεν ἤδη | 185 |
βίοτος ἀνέλπιστος, οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἀρκῶ· | |
ἅτις ἄνευ τεκέων κατατάκομαι, | |
ἇς φίλος οὔτις ἀνὴρ ὑπερίσταται, | |
ἀλλ᾽ ἁπερεί τις ἔποικος ἀναξία | |
οἰκονομῶ θαλάμους πατρός, ὧδε μὲν | 190 |
ἀεικεῖ σὺν στολᾷ, | |
κεναῖς δ᾽ ἀμφίσταμαι τραπέζαις. | |
Χορός | |
οἰκτρὰ μὲν νόστοις αὐδά, | |
οἰκτρὰ δ᾽ ἐν κοίταις πατρῴαις | |
ὅτε οἱ παγχάλκων ἀνταία | 195 |
γενύων ὡρμάθη πλαγά. | |
δόλος ἦν ὁ φράσας, ἔρος ὁ κτείνας, | |
δεινὰν δεινῶς προφυτεύσαντες | |
μορφάν, εἴτ᾽ οὖν θεὸς εἴτε βροτῶν | |
ἦν ὁ ταῦτα πράσσων. | 200 |
Ἠλέκτρα | |
ὦ πασᾶν κείνα πλέον ἁμέρα | |
ἐλθοῦσ᾽ ἐχθίστα δή μοι· | |
ὦ νύξ, ὦ δείπνων ἀρρήτων | |
ἔκπαγλ᾽ ἄχθη, | |
τοὺς ἐμὸς ἴδε πατὴρ | 205 |
θανάτους αἰκεῖς διδύμαιν χειροῖν, | |
αἳ τὸν ἐμὸν εἷλον βίον πρόδοτον, αἵ μ᾽ ἀπώλεσαν· | |
οἷς θεὸς ὁ μέγας Ὀλύμπιος | |
ποίνιμα πάθεα παθεῖν πόροι, | 210 |
μηδέ ποτ᾽ ἀγλαΐας ἀποναίατο | |
τοιάδ᾽ ἀνύσαντες ἔργα. | |
Χορός | |
φράζου μὴ πόρσω φωνεῖν. | |
οὐ γνώμαν ἴσχεις ἐξ οἵων | |
τὰ παρόντ᾽ οἰκείας εἰς ἄτας | 215 |
ἐμπίπτεις οὕτως αἰκῶς; | |
πολὺ γάρ τι κακῶν ὑπερεκτήσω, | |
σᾷ δυσθύμῳ τίκτουσ᾽ ἀεὶ | |
ψυχᾷ πολέμους· τὰ δὲ τοῖς δυνατοῖς | |
οὐκ ἐριστὰ πλάθειν. | 220 |
Ἠλέκτρα | |
δεινοῖς ἠναγκάσθην, δεινοῖς· | |
ἔξοιδ᾽, οὐ λάθει μ᾽ ὀργά. | |
ἀλλ᾽ ἐν γὰρ δεινοῖς οὐ σχήσω | |
ταύτας ἄτας, | |
ὄφρα με βίος ἔχῃ. | 225 |
τίνι γάρ ποτ᾽ ἄν, ὦ φιλία γενέθλα, | |
πρόσφορον ἀκούσαιμ᾽ ἔπος, τίνι φρονοῦντι καίρια; | |
ἄνετέ μ᾽ ἄνετε, παράγοροι· | |
τάδε γὰρ ἄλυτα κεκλήσεται, | |
οὐδέ ποτ᾽ ἐκ καμάτων ἀποπαύσομαι | 230 |
ἀνάριθμος ὧδε θρήνων. | |
Χορός | |
ἀλλ᾽ οὖν εὐνοίᾳ γ᾽ αὐδῶ, | |
μάτηρ ὡσεί τις πιστά, | |
μὴ τίκτειν σ᾽ ἄταν ἄταις. | 235 |
Ἠλέκτρα | |
καὶ τί μέτρον κακότατος ἔφυ; φέρε, | |
πῶς ἐπὶ τοῖς φθιμένοις ἀμελεῖν καλόν; | |
ἐν τίνι τοῦτ᾽ ἔβλαστ᾽ ἀνθρώπων; | |
μήτ᾽ εἴην ἔντιμος τούτοις | |
μήτ᾽, εἴ τῳ πρόσκειμαι χρηστῷ, | 240 |
ξυνναίοιμ᾽ εὔκηλος, γονέων | |
ἐκτίμους ἴσχουσα πτέρυγας | |
ὀξυτόνων γόων. | |
εἰ γὰρ ὁ μὲν θανὼν γᾶ τε καὶ οὐδὲν ὢν | 245 |
κείσεται τάλας, | |
οἱ δὲ μὴ πάλιν | |
δώσουσ᾽ ἀντιφόνους δίκας, | |
ἔρροι τ᾽ ἂν αἰδὼς | |
ἁπάντων τ᾽ εὐσέβεια θνατῶν. | 250 |
Χορός | |
ἐγὼ μέν, ὦ παῖ, καὶ τὸ σὸν σπεύδουσ᾽ ἅμα | |
καὶ τοὐμὸν αὐτῆς ἦλθον· εἰ δὲ μὴ καλῶς | |
λέγω, σὺ νίκα· σοὶ γὰρ ἑψόμεσθ᾽ ἅμα. | |
Ἠλέκτρα | |
αἰσχύνομαι μέν, ὦ γυναῖκες, εἰ δοκῶ | |
πολλοῖσι θρήνοις δυσφορεῖν ὑμῖν ἄγαν. | 255 |
ἀλλ᾽ ἡ βία γὰρ ταῦτ᾽ ἀναγκάζει με δρᾶν, | |
σύγγνωτε· πῶς γὰρ ἥτις εὐγενὴς γυνή, | |
πατρῷ᾽ ὁρῶσα πήματ᾽, οὐ δρῴη τάδ᾽ ἄν; | |
ἁγὼ κατ᾽ ἦμαρ καὶ κατ᾽ εὐφρόνην ἀεὶ | |
θάλλοντα μᾶλλον ἢ καταφθίνονθ᾽ ὁρῶ· | 260 |
ᾗ πρῶτα μὲν τὰ μητρός, ἥ μ᾽ ἐγείνατο, | |
ἔχθιστα συμβέβηκεν· εἶτα δώμασιν | |
ἐν τοῖς ἐμαυτῆς τοῖς φονεῦσι τοῦ πατρὸς | |
ξύνειμι, κἀκ τῶνδ᾽ ἄρχομαι κἀκ τῶνδέ μοι | |
λαβεῖν θ᾽ ὁμοίως καὶ τὸ τητᾶσθαι πέλει. | 265 |
ἔπειτα ποίας ἡμέρας δοκεῖς μ᾽ ἄγειν, | |
ὅταν θρόνοις Αἴγισθον ἐνθακοῦντ᾽ ἴδω | |
τοῖσιν πατρῴοις, εἰσίδω δ᾽ ἐσθήματα | |
φοροῦντ᾽ ἐκείνῳ ταὐτὰ καὶ παρεστίους | |
σπένδοντα λοιβὰς ἔνθ᾽ ἐκεῖνον ὤλεσεν, | 270 |
ἴδω δὲ τούτων τὴν τελευταίαν ὕβριν, | |
τὸν αὐτοέντην ἡμὶν ἐν κοίτῃ πατρὸς | |
ξὺν τῇ ταλαίνῃ μητρί, μητέρ᾽ εἰ χρεὼν | |
ταύτην προσαυδᾶν τῷδε συγκοιμωμένην· | |
ἡ δ᾽ ὧδε τλήμων ὥστε τῷ μιάστορι | 275 |
ξύνεστ᾽, ἐρινὺν οὔτιν᾽ ἐκφοβουμένη· | |
ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐγγελῶσα τοῖς ποιουμένοις, | |
εὑροῦσ᾽ ἐκείνην ἡμέραν, ἐν ᾗ τότε | |
πατέρα τὸν ἀμὸν ἐκ δόλου κατέκτανεν, | |
ταύτῃ χοροὺς ἵστησι καὶ μηλοσφαγεῖ | 280 |
θεοῖσιν ἔμμην᾽ ἱερὰ τοῖς σωτηρίοις. | |
ἐγὼ δ᾽ ὁρῶσ᾽ ἡ δύσμορος κατὰ στέγας | |
κλαίω, τέτηκα, κἀπικωκύω πατρὸς | |
τὴν δυστάλαιναν δαῖτ᾽ ἐπωνομασμένην | |
αὐτὴ πρὸς αὑτήν. οὐδὲ γὰρ κλαῦσαι πάρα | 285 |
τοσόνδ᾽ ὅσον μοι θυμὸς ἡδονὴν φέρει. | |
αὕτη γὰρ ἡ λόγοισι γενναία γυνὴ | |
φωνοῦσα τοιάδ᾽ ἐξονειδίζει κακά· | |
ὦ δύσθεον μίσημα, σοὶ μόνῃ πατὴρ | |
τέθνηκεν; ἄλλος δ᾽ οὔτις ἐν πένθει βροτῶν; | 290 |
κακῶς ὄλοιο, μηδέ σ᾽ ἐκ γόων ποτὲ | |
τῶν νῦν ἀπαλλάξειαν οἱ κάτω θεοί. | |
τάδ᾽ ἐξυβρίζει· πλὴν ὅταν κλύῃ τινὸς | |
ἥξοντ᾽ Ὀρέστην· τηνικαῦτα δ᾽ ἐμμανὴς | |
βοᾷ παραστᾶσ᾽· οὐ σύ μοι τῶνδ᾽ αἰτία; | 295 |
οὐ σὸν τόδ᾽ ἐστὶ τοὔργον, ἥτις ἐκ χερῶν | |
κλέψασ᾽ Ὀρέστην τῶν ἐμῶν ὑπεξέθου; | |
ἀλλ᾽ ἴσθι τοι τίσουσά γ᾽ ἀξίαν δίκην. | |
τοιαῦθ᾽ ὑλακτεῖ, σὺν δ᾽ ἐποτρύνει πέλας | |
ὁ κλεινὸς αὐτῇ ταὐτὰ νυμφίος παρών, | 300 |
ὁ πάντ᾽ ἄναλκις οὗτος, ἡ πᾶσα βλάβη, | |
ὁ σὺν γυναιξὶ τὰς μάχας ποιούμενος. | |
ἐγὼ δ᾽ Ὀρέστην τῶνδε προσμένουσ᾽ ἀεὶ | |
παυστῆρ᾽ ἐφήξειν ἡ τάλαιν᾽ ἀπόλλυμαι. | |
μέλλων γὰρ ἀεὶ δρᾶν τι τὰς οὔσας τέ μου | 305 |
καὶ τὰς ἀπούσας ἐλπίδας διέφθορεν. | |
ἐν οὖν τοιούτοις οὔτε σωφρονεῖν, φίλαι, | |
οὔτ᾽ εὐσεβεῖν πάρεστιν· ἀλλ᾽ ἔν τοι κακοῖς | |
πολλή ᾽στ᾽ ἀνάγκη κἀπιτηδεύειν κακά. | |
Χορός | |
φέρ᾽ εἰπέ, πότερον ὄντος Αἰγίσθου πέλας | 310 |
λέγεις τάδ᾽ ἡμῖν ἢ βεβῶτος ἐκ δόμων; | |
Ἠλέκτρα | |
ἦ κάρτα· μὴ δόκει μ᾽ ἄν, εἴπερ ἦν πέλας, | |
θυραῖον οἰχνεῖν· νῦν δ᾽ ἀγροῖσι τυγχάνει. | |
Χορός | |
ἦ κἂν ἐγὼ θαρσοῦσα μᾶλλον ἐς λόγους | |
τοὺς σοὺς ἱκοίμην, εἴπερ ὧδε ταῦτ᾽ ἔχει; | 315 |
Ἠλέκτρα | |
ὡς νῦν ἀπόντος ἱστόρει· τί σοι φίλον; | |
Χορός | |
καὶ δή σ᾽ ἐρωτῶ· τοῦ κασιγνήτου τί φής, | |
ἥξοντος ἢ μέλλοντος; εἰδέναι θέλω. | |
Ἠλέκτρα | |
φησίν γε· φάσκων δ᾽ οὐδὲν ὧν λέγει ποεῖ. | |
Χορός | |
φιλεῖ γὰρ ὀκνεῖν πρᾶγμ᾽ ἀνὴρ πράσσων μέγα. | 320 |
Ἠλέκτρα | |
καὶ μὴν ἔγωγ᾽ ἔσωσ᾽ ἐκεῖνον οὐκ ὄκνῳ. | |
Χορός | |
θάρσει· πέφυκεν ἐσθλός, ὥστ᾽ ἀρκεῖν φίλοις. | |
Ἠλέκτρα | |
πέποιθ᾽, ἐπεί τἂν οὐ μακρὰν ἔζων ἐγώ. | |
Χορός | |
μὴ νῦν ἔτ᾽ εἴπῃς μηδέν· ὡς δόμων ὁρῶ | |
τὴν σὴν ὅμαιμον ἐκ πατρὸς ταὐτοῦ φύσιν, | 325 |
Χρυσόθεμιν, ἔκ τε μητρός, ἐντάφια χεροῖν | |
φέρουσαν, οἷα τοῖς κάτω νομίζεται. | |
Χρυσόθεμις | |
τίν᾽ αὖ σὺ τήνδε πρὸς θυρῶνος ἐξόδοις | |
ἐλθοῦσα φωνεῖς, ὦ κασιγνήτη, φάτιν, | |
κοὐδ᾽ ἐν χρόνῳ μακρῷ διδαχθῆναι θέλεις | 330 |
θυμῷ ματαίῳ μὴ χαρίζεσθαι κενά; | |
καίτοι τοσοῦτόν γ᾽ οἶδα κἀμαυτήν, ὅτι | |
ἀλγῶ ᾽πὶ τοῖς παροῦσιν· ὥστ᾽ ἄν, εἰ σθένος | |
λάβοιμι, δηλώσαιμ᾽ ἂν οἷ᾽ αὐτοῖς φρονῶ. | |
νῦν δ᾽ ἐν κακοῖς μοι πλεῖν ὑφειμένῃ δοκεῖ, | 335 |
καὶ μὴ δοκεῖν μὲν δρᾶν τι, πημαίνειν δὲ μή· | |
τοιαῦτα δ᾽ ἄλλα καὶ σὲ βούλομαι ποεῖν. | |
καίτοι τὸ μὲν δίκαιον οὐχ ᾗ ᾽γὼ λέγω, | |
ἀλλ᾽ ᾗ σὺ κρίνεις· εἰ δ᾽ ἐλευθέραν με δεῖ | |
ζῆν, τῶν κρατούντων ἐστὶ πάντ᾽ ἀκουστέα. | 340 |
Ἠλέκτρα | |
δεινόν γέ σ᾽ οὖσαν πατρὸς οὗ σὺ παῖς ἔφυς, | |
κείνου λελῆσθαι, τῆς δὲ τικτούσης μέλειν. | |
ἅπαντα γάρ σοι τἀμὰ νουθετήματα | |
κείνης διδακτά, κοὐδὲν ἐκ σαυτῆς λέγεις. | |
ἔπειθ᾽ ἑλοῦ γε θάτερ᾽, ἢ φρονεῖν κακῶς | 345 |
ἢ τῶν φίλων φρονοῦσα μὴ μνήμην ἔχειν· | |
ἥτις λέγεις μὲν ἀρτίως ὡς, εἰ λάβοις | |
σθένος, τὸ τούτων μῖσος ἐκδείξειας ἄν, | |
ἐμοῦ δὲ πατρὶ πάντα τιμωρουμένης | |
οὔτε ξυνέρδεις τήν τε δρῶσαν ἐκτρέπεις. | 350 |
οὐ ταῦτα πρὸς κακοῖσι δειλίαν ἔχει; | |
ἐπεὶ δίδαξον, ἢ μάθ᾽ ἐξ ἐμοῦ, τί μοι | |
κέρδος γένοιτ᾽ ἂν τῶνδε ληξάσῃ γόων. | |
οὐ ζῶ; κακῶς μέν, οἶδ᾽, ἐπαρκούντως δ᾽ ἐμοί. | |
λυπῶ δὲ τούτους, ὥστε τῷ τεθνηκότι | 355 |
τιμὰς προσάπτειν, εἴ τις ἔστ᾽ ἐκεῖ χάρις. | |
σὺ δ᾽ ἡμὶν ἡ μισοῦσα μισεῖς μὲν λόγῳ, | |
ἔργῳ δὲ τοῖς φονεῦσι τοῦ πατρὸς ξύνει. | |
ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ ἄν ποτ᾽, οὐδ᾽ εἴ μοι τὰ σὰ | |
μέλλοι τις οἴσειν δῶρ᾽, ἐφ᾽ οἷσι νῦν χλιδᾷς, | 360 |
τούτοις ὑπεικάθοιμι· σοὶ δὲ πλουσία | |
τράπεζα κείσθω καὶ περιρρείτω βίος. | |
ἐμοὶ γὰρ ἔστω τοὐμὲ μὴ λυπεῖν μόνον | |
βόσκημα· τῆς σῆς δ᾽ οὐκ ἐρῶ τιμῆς τυχεῖν, | |
οὐδ᾽ ἂν σύ, σώφρων γ᾽ οὖσα. νῦν δ᾽ ἐξὸν πατρὸς | 365 |
πάντων ἀρίστου παῖδα κεκλῆσθαι, καλοῦ | |
τῆς μητρός· οὕτω γὰρ φανεῖ πλείστοις κακή, | |
θανόντα πατέρα καὶ φίλους προδοῦσα σούς. | |
Χορός | |
μηδὲν πρὸς ὀργήν, πρὸς θεῶν· ὡς τοῖς λόγοις | |
ἔνεστιν ἀμφοῖν κέρδος, εἰ σὺ μὲν μάθοις | 370 |
τοῖς τῆσδε χρῆσθαι, τοῖς δὲ σοῖς αὕτη πάλιν. | |
Χρυσόθεμις | |
ἐγὼ μέν, ὦ γυναῖκες, ἠθάς εἰμί πως | |
τῶν τῆσδε μύθων· οὐδ᾽ ἂν ἐμνήσθην ποτέ, | |
εἰ μὴ κακὸν μέγιστον εἰς αὐτὴν ἰὸν | |
ἤκουσ᾽, ὃ ταύτην τῶν μακρῶν σχήσει γόων. | 375 |
Ἠλέκτρα | |
φέρ᾽ εἰπὲ δὴ τὸ δεινόν· εἰ γὰρ τῶνδέ μοι | |
μεῖζόν τι λέξεις, οὐκ ἂν ἀντείποιμ᾽ ἔτι. | |
Χρυσόθεμις | |
ἀλλ᾽ ἐξερῶ σοι πᾶν ὅσον κάτοιδ᾽ ἐγώ. | |
μέλλουσι γάρ σ᾽, εἰ τῶνδε μὴ λήξεις γόων, | |
ἐνταῦθα πέμψειν ἔνθα μή ποθ᾽ ἡλίου | 380 |
φέγγος προσόψει, ζῶσα δ᾽ ἐν κατηρεφεῖ | |
στέγῃ χθονὸς τῆσδ᾽ ἐκτὸς ὑμνήσεις κακά. | |
πρὸς ταῦτα φράζου καί με μή ποθ᾽ ὕστερον | |
παθοῦσα μέμψῃ· νῦν γὰρ ἐν καλῷ φρονεῖν. | |
Ἠλέκτρα | |
ἦ ταῦτα δή με καὶ βεβούλευνται ποεῖν; | 385 |
Χρυσόθεμις | |
μάλισθ᾽· ὅταν περ οἴκαδ᾽ Αἴγισθος μόλῃ. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ ἐξίκοιτο τοῦδέ γ᾽ οὕνεκ᾽ ἐν τάχει. | |
Χρυσόθεμις | |
τίν᾽, ὦ τάλαινα, τόνδ᾽ ἐπηράσω λόγον; | |
Ἠλέκτρα | |
ἐλθεῖν ἐκεῖνον, εἴ τι τῶνδε δρᾶν νοεῖ. | |
Χρυσόθεμις | |
ὅπως πάθῃς τί χρῆμα; ποῦ ποτ᾽ εἶ φρενῶν; | 390 |
Ἠλέκτρα | |
ὅπως ἀφ᾽ ὑμῶν ὡς προσωτάτω φύγω. | |
Χρυσόθεμις | |
βίου δὲ τοῦ παρόντος οὐ μνείαν ἔχεις; | |
Ἠλέκτρα | |
καλὸς γὰρ οὑμὸς βίοτος ὥστε θαυμάσαι. | |
Χρυσόθεμις | |
ἀλλ᾽ ἦν ἄν, εἰ σύ γ᾽ εὖ φρονεῖν ἠπίστασο. | |
Ἠλέκτρα | |
μή μ᾽ ἐκδίδασκε τοῖς φίλοις εἶναι κακήν. | 395 |
Χρυσόθεμις | |
ἀλλ᾽ οὐ διδάσκω· τοῖς κρατοῦσι δ᾽ εἰκαθεῖν. | |
Ἠλέκτρα | |
σὺ ταῦτα θώπευ᾽· οὐκ ἐμοὺς τρόπους λέγεις. | |
Χρυσόθεμις | |
καλόν γε μέντοι μὴ ᾽ξ ἀβουλίας πεσεῖν. | |
Ἠλέκτρα | |
πεσούμεθ᾽, εἰ χρή, πατρὶ τιμωρούμενοι. | |
Χρυσόθεμις | |
πατὴρ δὲ τούτων, οἶδα, συγγνώμην ἔχει. | 400 |
Ἠλέκτρα | |
ταῦτ᾽ ἐστὶ τἄπη πρὸς κακῶν ἐπαινέσαι. | |
Χρυσόθεμις | |
σὺ δ᾽ οὐχὶ πείσει καὶ συναινέσεις ἐμοί; | |
Ἠλέκτρα | |
οὐ δῆτα· μή πω νοῦ τοσόνδ᾽ εἴην κενή. | |
Χρυσόθεμις | |
χωρήσομαί τἄρ᾽ οἷπερ ἐστάλην ὁδοῦ. | |
Ἠλέκτρα | |
ποῖ δ᾽ ἐμπορεύει; τῷ φέρεις τάδ᾽ ἔμπυρα; | |
Χρυσόθεμις | |
μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς. | |
Ἠλέκτρα | |
πῶς εἶπας; ἦ τῷ δυσμενεστάτῳ βροτῶν; | |
Χρυσόθεμις | |
ὃν ἔκταν᾽ αὐτή· τοῦτο γὰρ λέξαι θέλεις. | |
Ἠλέκτρα | |
ἐκ τοῦ φίλων πεισθεῖσα; τῷ τοῦτ᾽ ἤρεσεν; | |
Χρυσόθεμις | |
ἐκ δείματός του νυκτέρου, δοκεῖν ἐμοί; | 410 |
Ἠλέκτρα | |
ὦ θεοὶ πατρῷοι, συγγένεσθέ γ᾽ ἀλλὰ νῦν. | |
Χρυσόθεμις | |
ἔχεις τι θάρσος τοῦδε τοῦ τάρβους πέρι; | |
Ἠλέκτρα | |
εἴ μοι λέγοις τὴν ὄψιν, εἴποιμ᾽ ἂν τότε. | |
Χρυσόθεμις | |
ἀλλ᾽ οὐ κάτοιδα πλὴν ἐπὶ σμικρὸν φράσαι. | |
Ἠλέκτρα | |
λέγ᾽ ἀλλὰ τοῦτο· πολλά τοι σμικροὶ λόγοι | 415 |
ἔσφηλαν ἤδη καὶ κατώρθωσαν βροτούς. | |
Χρυσόθεμις | |
λόγος τις αὐτήν ἐστιν εἰσιδεῖν πατρὸς | |
τοῦ σοῦ τε κἀμοῦ δευτέραν ὁμιλίαν | |
ἐλθόντος ἐς φῶς· εἶτα τόνδ᾽ ἐφέστιον | |
πῆξαι λαβόντα σκῆπτρον οὑφόρει ποτὲ | 420 |
αὐτός, τανῦν δ᾽ Αἴγισθος· ἐκ δὲ τοῦδ᾽ ἄνω | |
βλαστεῖν βρύοντα θαλλόν, ᾧ κατάσκιον | |
πᾶσαν γενέσθαι τὴν Μυκηναίων χθόνα. | |
τοιαῦτά του παρόντος, ἡνίχ᾽ Ἡλίῳ | |
δείκνυσι τοὔναρ, ἔκλυον ἐξηγουμένου. | 425 |
πλείω δὲ τούτων οὐ κάτοιδα, πλὴν ὅτι | |
πέμπει με κείνη τοῦδε τοῦ φόβου χάριν. | |
πρός νυν θεῶν σε λίσσομαι τῶν ἐγγενῶν | |
ἐμοὶ πιθέσθαι μηδ᾽ ἀβουλίᾳ πεσεῖν· | |
εἰ γάρ μ᾽ ἀπώσει, σὺν κακῷ μέτει πάλιν. | 430 |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽, ὦ φίλη, τούτων μὲν ὧν ἔχεις χεροῖν | |
τύμβῳ προσάψῃς μηδέν· οὐ γάρ σοι θέμις | |
οὐδ᾽ ὅσιον ἐχθρᾶς ἀπὸ γυναικὸς ἱστάναι | |
κτερίσματ᾽ οὐδὲ λουτρὰ προσφέρειν πατρί· | |
ἀλλ᾽ ἢ πνοαῖσιν ἢ βαθυσκαφεῖ κόνει | 435 |
κρύψον νιν, ἔνθα μή ποτ᾽ εἰς εὐνὴν πατρὸς | |
τούτων πρόσεισι μηδέν· ἀλλ᾽ ὅταν θάνῃ | |
κειμήλι᾽ αὐτῇ ταῦτα σῳζέσθω κάτω. | |
ἀρχὴν δ᾽ ἄν, εἰ μὴ τλημονεστάτη γυνὴ | |
πασῶν ἔβλαστε, τάσδε δυσμενεῖς χοὰς | 440 |
οὐκ ἄν ποθ᾽ ὅν γ᾽ ἔκτεινε, τῷδ᾽ ἐπέστεφε. | |
σκέψαι γὰρ εἴ σοι προσφιλῶς αὐτῇ δοκεῖ | |
γέρα τάδ᾽ οὑν τάφοισι δέξεσθαι νέκυς, | |
ὑφ᾽ ἧς θανὼν ἄτιμος, ὥστε δυσμενής, | |
ἐμασχαλίσθη, κἀπὶ λουτροῖσιν κάρᾳ | 445 |
κηλῖδας ἐξέμαξεν. ἆρα μὴ δοκεῖς | |
λυτήρι᾽ αὐτῇ ταῦτα τοῦ φόνου φέρειν; | |
οὐχ ἔστιν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν μέθες· σὺ δὲ | |
τεμοῦσα κρατὸς βοστρύχων ἄκρας φόβας | |
κἀμοῦ ταλαίνης, σμικρὰ μὲν τάδ᾽, ἀλλ᾽ ὅμως | 450 |
ἅχω, δὸς αὐτῷ, τήνδ᾽ ἀλιπαρῆ τρίχα | |
καὶ ζῶμα τοὐμὸν οὐ χλιδαῖς ἠσκημένον. | |
αἰτοῦ δὲ προσπίτνουσα γῆθεν εὐμενῆ | |
ἡμῖν ἀρωγὸν αὐτὸν εἰς ἐχθροὺς μολεῖν, | |
καὶ παῖδ᾽ Ὀρέστην ἐξ ὑπερτέρας χερὸς | 455 |
ἐχθροῖσιν αὐτοῦ ζῶντ᾽ ἐπεμβῆναι ποδί, | |
ὅπως τὸ λοιπὸν αὐτὸν ἀφνεωτέραις | |
χερσὶν στέφωμεν ἢ τανῦν δωρούμεθα. | |
οἶμαι μὲν οὖν, οἶμαί τι κἀκείνῳ μέλον | |
πέμψαι τάδ᾽ αὐτῇ δυσπρόσοπτ᾽ ὀνείρατα· | 460 |
ὅμως δ᾽, ἀδελφή, σοί θ᾽ ὑπούργησον τάδε | |
ἐμοί τ᾽ ἀρωγὰ τῷ τε φιλτάτῳ βροτῶν | |
πάντων, ἐν Ἅιδου κειμένῳ κοινῷ πατρί. | |
Χορός | |
πρὸς εὐσέβειαν ἡ κόρη λέγει· σὺ δέ, | |
εἰ σωφρονήσεις, ὦ φίλη, δράσεις τάδε. | 465 |
Χρυσόθεμις | |
δράσω· τὸ γὰρ δίκαιον οὐχ ἔχει λόγον | |
δυοῖν ἐρίζειν, ἀλλ᾽ ἐπισπεύδειν τὸ δρᾶν. | |
πειρωμένῃ δὲ τῶνδε τῶν ἔργων ἐμοὶ | |
σιγὴ παρ᾽ ὑμῶν, πρὸς θεῶν, ἔστω, φίλαι· | |
ὡς εἰ τάδ᾽ ἡ τεκοῦσα πεύσεται, πικρὰν | 470 |
δοκῶ με πεῖραν τήνδε τολμήσειν ἔτι. | |
Χορός | |
εἰ μὴ ᾽γὼ παράφρων μάντις ἔφυν καὶ γνώμας | |
λειπομένα σοφᾶς, | |
εἶσιν ἁ πρόμαντις | |
Δίκα δίκαια φερομένα χεροῖν κράτη· | 475 |
μέτεισιν, ὦ τέκνον, οὐ μακροῦ χρόνου. | |
ὕπεστί μοι θάρσος, | |
ἁδυπνόων κλύουσαν | 480 |
ἀρτίως ὀνειράτων. | |
οὐ γάρ ποτ᾽ ἀμναστεῖ γ᾽ ὁ φύσας σ᾽ Ἑλλάνων ἄναξ, | |
οὐδ᾽ ἁ παλαιὰ χαλκόπλακτος ἀμφάκης γένυς, | 485 |
ἅ νιν κατέπεφνεν αἰσχίσταις ἐν αἰκίαις. | |
ἥξει καὶ πολύπους καὶ πολύχειρ ἁ δεινοῖς | |
κρυπτομένα λόχοις | 490 |
χαλκόπους Ἐρινύς. | |
ἄλεκτρ᾽ ἄνυμφα γὰρ ἐπέβα μιαιφόνων | |
γάμων ἁμιλλήμαθ᾽ οἷσιν οὐ θέμις. | |
πρὸ τῶνδέ τοί μ᾽ ἔχει | 495 |
μή ποτε μή ποθ᾽ ἡμῖν | |
ἀψεγὲς πελᾶν τέρας | |
τοῖς δρῶσι καὶ συνδρῶσιν. ἤ τοι μαντεῖαι βροτῶν | 500 |
οὐκ εἰσὶν ἐν δεινοῖς ὀνείροις οὐδ᾽ ἐν θεσφάτοις, | |
εἰ μὴ τόδε φάσμα νυκτὸς εὖ κατασχήσει. | |
ὦ Πέλοπος ἁ πρόσθεν | |
πολύπονος ἱππεία, | 505 |
ὡς ἔμολες αἰανὴς | |
τᾷδε γᾷ. | |
εὖτε γὰρ ὁ ποντισθεὶς | |
Μυρτίλος ἐκοιμάθη, | |
παγχρύσων δίφρων | 510 |
δυστάνοις αἰκίαις | |
πρόρριζος ἐκριφθείς, | |
οὔ τί πω | |
ἔλειπεν ἐκ τοῦδ᾽ οἴκου | |
πολύπονος αἰκία. | 515 |
Κλυταιμνήστρα | |
ἀνειμένη μέν, ὡς ἔοικας, αὖ στρέφει· | |
οὐ γὰρ πάρεστ᾽ Αἴγισθος, ὅς σ᾽ ἐπεῖχ᾽ ἀεὶ | |
μή τοι θυραίαν γ᾽ οὖσαν αἰσχύνειν φίλους· | |
νῦν δ᾽ ὡς ἄπεστ᾽ ἐκεῖνος, οὐδὲν ἐντρέπει | |
ἐμοῦ γε· καίτοι πολλὰ πρὸς πολλούς με δὴ | 520 |
ἐξεῖπας ὡς θρασεῖα καὶ πέρα δίκης | |
ἄρχω, καθυβρίζουσα καὶ σὲ καὶ τὰ σά· | |
ἐγὼ δ᾽ ὕβριν μὲν οὐκ ἔχω, κακῶς δέ σε | |
λέγω κακῶς κλύουσα πρὸς σέθεν θαμά. | |
πατὴρ γάρ, οὐδὲν ἄλλο, σοὶ πρόσχημ᾽ ἀεὶ | 525 |
ὡς ἐξ ἐμοῦ τέθνηκεν. ἐξ ἐμοῦ· καλῶς | |
ἔξοιδα· τῶνδ᾽ ἄρνησις οὐκ ἔνεστί μοι· | |
ἡ γὰρ Δίκη νιν εἷλεν, οὐκ ἐγὼ μόνη, | |
ᾗ χρῆν σ᾽ ἀρήγειν, εἰ φρονοῦσ᾽ ἐτύγχανες· | |
ἐπεὶ πατὴρ σὸς οὗτος, ὃν θρηνεῖς ἀεί, | 530 |
τὴν σὴν ὅμαιμον μοῦνος Ἑλλήνων ἔτλη | |
θῦσαι θεοῖσιν, οὐκ ἴσον καμὼν ἐμοὶ | |
λύπης, ὅς ἔσπειρ᾽, ὥσπερ ἡ τίκτουσ᾽ ἐγώ. | |
εἶεν, δίδαξον δή με τοῦ χάριν, τίνων | |
ἔθυσεν αὐτήν· πότερον Ἀργείων ἐρεῖς; | 535 |
ἀλλ᾽ οὐ μετῆν αὐτοῖσι τήν γ᾽ ἐμὴν κτανεῖν. | |
ἀλλ᾽ ἀντ᾽ ἀδελφοῦ δῆτα Μενέλεω κτανὼν | |
τἄμ᾽, οὐκ ἔμελλε τῶνδέ μοι δώσειν δίκην; | |
πότερον ἐκείνῳ παῖδες οὐκ ἦσαν διπλοῖ, | |
οὓς τῆσδε μᾶλλον εἰκὸς ἦν θνῄσκειν, πατρὸς | 540 |
καὶ μητρὸς ὄντας, ἧς ὁ πλοῦς ὅδ᾽ ἦν χάριν; | |
ἢ τῶν ἐμῶν Ἅιδης τιν᾽ ἵμερον τέκνων | |
ἢ τῶν ἐκείνης ἔσχε δαίσασθαι πλέον; | |
ἢ τῷ πανώλει πατρὶ τῶν μὲν ἐξ ἐμοῦ | |
παίδων πόθος παρεῖτο, Μενέλεω δ᾽ ἐνῆν; | 545 |
οὐ ταῦτ᾽ ἀβούλου καὶ κακοῦ γνώμην πατρός; | |
δοκῶ μέν, εἰ καὶ σῆς δίχα γνώμης λέγω· | |
φαίη δ᾽ ἂν ἡ θανοῦσά γ᾽, εἰ φωνὴν λάβοι. | |
ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ εἰμὶ τοῖς πεπραγμένοις | |
δύσθυμος· εἰ δὲ σοὶ δοκῶ φρονεῖν κακῶς, | 550 |
γνώμην δικαίαν σχοῦσα τοὺς πέλας ψέγε. | |
Ἠλέκτρα | |
ἐρεῖς μὲν οὐχὶ νῦν γέ μ᾽ ὡς ἄρξασά τι | |
λυπηρὸν εἶτα σοῦ τάδ᾽ ἐξήκουσ᾽ ὕπο· | |
ἀλλ᾽ ἢν ἐφῇς μοι, τοῦ τεθνηκότος θ᾽ ὕπερ | |
λέξαιμ᾽ ἂν ὀρθῶς τῆς κασιγνήτης θ᾽ ὁμοῦ. | 555 |
Κλυταιμνήστρα | |
καὶ μὴν ἐφίημ᾽· εἰ δέ μ᾽ ὧδ᾽ ἀεὶ λόγους | |
ἐξῆρχες, οὐκ ἂν ἦσθα λυπηρὰ κλύειν. | |
Ἠλέκτρα | |
καὶ δὴ λέγω σοι. πατέρα φὴς κτεῖναι. τίς ἂν | |
τούτου λόγος γένοιτ᾽ ἂν αἰσχίων ἔτι, | |
εἴτ᾽ οὖν δικαίως εἴτε μή; λέξω δέ σοι | 560 |
ὡς οὐ δίκῃ γ᾽ ἔκτεινας, ἀλλά σ᾽ ἔσπασεν | |
πειθὼ κακοῦ πρὸς ἀνδρός, ᾧ τανῦν ξύνει. | |
ἐροῦ δὲ τὴν κυναγὸν Ἄρτεμιν, τίνος | |
ποινὰς τὰ πολλὰ πνεύματ᾽ ἔσχ᾽ ἐν Αὐλίδι· | |
ἢ ᾽γὼ φράσω· κείνης γὰρ οὐ θέμις μαθεῖν. | 565 |
πατήρ ποθ᾽ οὑμός, ὡς ἐγὼ κλύω, θεᾶς | |
παίζων κατ᾽ ἄλσος ἐξεκίνησεν ποδοῖν | |
στικτὸν κεράστην ἔλαφον, οὗ κατὰ σφαγὰς | |
ἐκκομπάσας ἔπος τι τυγχάνει βαλών. | |
κἀκ τοῦδε μηνίσασα Λητῴα κόρη | 570 |
κατεῖχ᾽ Ἀχαιούς, ὡς πατὴρ ἀντίσταθμον | |
τοῦ θηρὸς ἐκθύσειε τὴν αὑτοῦ κόρην. | |
ὧδ᾽ ἦν τὰ κείνης θύματ᾽· οὐ γὰρ ἦν λύσις | |
ἄλλη στρατῷ πρὸς οἶκον οὐδ᾽ εἰς Ἴλιον. | |
ἀνθ᾽ ὧν, βιασθεὶς πολλὰ κἀντιβάς, μόλις | 575 |
ἔθυσεν αὐτήν, οὐχὶ Μενέλεω χάριν. | |
εἰ δ᾽ οὖν, ἐρῶ γὰρ καὶ τὸ σόν, κεῖνον θέλων | |
ἐπωφελῆσαι ταῦτ᾽ ἔδρα, τούτου θανεῖν | |
χρῆν αὐτὸν οὕνεκ᾽ ἐκ σέθεν; ποίῳ νόμῳ; | |
ὅρα τιθεῖσα τόνδε τὸν νόμον βροτοῖς | 580 |
μὴ πῆμα σαυτῇ καὶ μετάγνοιαν τιθῇς. | |
εἰ γὰρ κτενοῦμεν ἄλλον ἀντ᾽ ἄλλου, σύ τοι | |
πρώτη θάνοις ἄν, εἰ δίκης γε τυγχάνοις. | |
ἀλλ᾽ εἰσόρα μὴ σκῆψιν οὐκ οὖσαν τίθης. | |
εἰ γὰρ θέλεις, δίδαξον ἀνθ᾽ ὅτου τανῦν | 585 |
αἴσχιστα πάντων ἔργα δρῶσα τυγχάνεις, | |
ἥτις ξυνεύδεις τῷ παλαμναίῳ, μεθ᾽ οὗ | |
πατέρα τὸν ἀμὸν πρόσθεν ἐξαπώλεσας, | |
καὶ παιδοποιεῖς, τοὺς δὲ πρόσθεν εὐσεβεῖς | |
κἀξ εὐσεβῶν βλαστόντας ἐκβαλοῦσ᾽ ἔχεις. | 590 |
πῶς ταῦτ᾽ ἐπαινέσαιμ᾽ ἄν; ἢ καὶ ταῦτ᾽ ἐρεῖς | |
ὡς τῆς θυγατρὸς ἀντίποινα λαμβάνεις; | |
αἰσχρῶς δ᾽, ἐάν περ καὶ λέγῃς· οὐ γὰρ καλὸν | |
ἐχθροῖς γαμεῖσθαι τῆς θυγατρὸς οὕνεκα. | |
ἀλλ᾽ οὐ γὰρ οὐδὲ νουθετεῖν ἔξεστί σε, | 595 |
ἣ πᾶσαν ἵης γλῶσσαν ὡς τὴν μητέρα | |
κακοστομοῦμεν. καί σ᾽ ἔγωγε δεσπότιν | |
ἢ μητέρ᾽ οὐκ ἔλασσον εἰς ἡμᾶς νέμω, | |
ἣ ζῶ βίον μοχθηρόν, ἔκ τε σοῦ κακοῖς | |
πολλοῖς ἀεὶ ξυνοῦσα τοῦ τε συννόμου· | 600 |
ὃ δ᾽ ἄλλος ἔξω, χεῖρα σὴν μόλις φυγών, | |
τλήμων Ὀρέστης δυστυχῆ τρίβει βίον· | |
ὃν πολλὰ δή με σοὶ τρέφειν μιάστορα | |
ἐπῃτιάσω· καὶ τόδ᾽, εἴπερ ἔσθενον, | |
ἔδρων ἄν, εὖ τοῦτ᾽ ἴσθι· τοῦδέ γ᾽ οὕνεκα | 605 |
κήρυσσέ μ᾽ εἰς ἅπαντας, εἴτε χρῇς κακὴν | |
εἴτε στόμαργον εἴτ᾽ ἀναιδείας πλέαν. | |
εἰ γὰρ πέφυκα τῶνδε τῶν ἔργων ἴδρις, | |
σχεδόν τι τὴν σὴν οὐ καταισχύνω φύσιν. | |
Χορός | |
ὁρῶ μένος πνέουσαν· εἰ δὲ σὺν δίκῃ | 610 |
ξύνεστι, τοῦδε φροντίδ᾽ οὐκέτ᾽ εἰσορῶ. | |
Κλυταιμνήστρα | |
ποίας δ᾽ ἐμοὶ δεῖ πρός γε τήνδε φροντίδος, | |
ἥτις τοιαῦτα τὴν τεκοῦσαν ὕβρισεν, | |
καὶ ταῦτα τηλικοῦτος; ἆρά σοι δοκεῖ | |
χωρεῖν ἂν εἰς πᾶν ἔργον αἰσχύνης ἄτερ; | 615 |
Ἠλέκτρα | |
εὖ νυν ἐπίστω τῶνδέ μ᾽ αἰσχύνην ἔχειν, | |
κεἰ μὴ δοκῶ σοι· μανθάνω δ᾽ ὁθούνεκα | |
ἔξωρα πράσσω κοὐκ ἐμοὶ προσεικότα. | |
ἀλλ᾽ ἡ γὰρ ἐκ σοῦ δυσμένεια καὶ τὰ σὰ | |
ἔργ᾽ ἐξαναγκάζει με ταῦτα δρᾶν βίᾳ· | 620 |
αἰσχροῖς γὰρ αἰσχρὰ πράγματ᾽ ἐκδιδάσκεται. | |
Κλυταιμνήστρα | |
ὦ θρέμμ᾽ ἀναιδές, ἦ σ᾽ ἐγὼ καὶ τἄμ᾽ ἔπη | |
καὶ τἄργα τἀμὰ πόλλ᾽ ἄγαν λέγειν ποεῖ. | |
Ἠλέκτρα | |
σύ τοι λέγεις νιν, οὐκ ἐγώ· σὺ γὰρ ποεῖς | |
τοὔργον· τὰ δ᾽ ἔργα τοὺς λόγους εὑρίσκεται. | 625 |
Κλυταιμνήστρα | |
ἀλλ᾽ οὐ μὰ τὴν δέσποιναν Ἄρτεμιν θράσους | |
τοῦδ᾽ οὐκ ἀλύξεις, εὖτ᾽ ἂν Αἴγισθος μόλῃ. | |
Ἠλέκτρα | |
ὁρᾷς; πρὸς ὀργὴν ἐκφέρει, μεθεῖσά μοι | |
λέγειν ἃ χρῄζοιμ᾽, οὐδ᾽ ἐπίστασαι κλύειν. | |
Κλυταιμνήστρα | |
οὔκουν ἐάσεις οὐδ᾽ ὑπ᾽ εὐφήμου βοῆς | 630 |
θῦσαί μ᾽, ἐπειδὴ σοί γ᾽ ἐφῆκα πᾶν λέγειν; | |
Ἠλέκτρα | |
ἐῶ, κελεύω, θῦε· μηδ᾽ ἐπαιτιῶ | |
τοὐμὸν στόμ᾽, ὡς οὐκ ἂν πέρα λέξαιμ᾽ ἔτι. | |
Κλυταιμνήστρα | |
ἔπαιρε δὴ σὺ θύμαθ᾽ ἡ παροῦσά μοι | |
πάγκαρπ᾽, ἄνακτι τῷδ᾽ ὅπως λυτηρίους | 635 |
εὐχὰς ἀνάσχω δειμάτων, ἃ νῦν ἔχω. | |
κλύοις ἂν ἤδη, Φοῖβε προστατήριε, | |
κεκρυμμένην μου βάξιν· οὐ γὰρ ἐν φίλοις | |
ὁ μῦθος, οὐδὲ πᾶν ἀναπτύξαι πρέπει | |
πρὸς φῶς παρούσης τῆσδε πλησίας ἐμοί, | 640 |
μὴ σὺν φθόνῳ τε καὶ πολυγλώσσῳ βοῇ | |
σπείρῃ ματαίαν βάξιν εἰς πᾶσαν πόλιν. | |
ἀλλ᾽ ὧδ᾽ ἄκουε· τῇδε γὰρ κἀγὼ φράσω. | |
ἃ γὰρ προσεῖδον νυκτὶ τῇδε φάσματα | |
δισσῶν ὀνείρων, ταῦτά μοι, Λύκει᾽ ἄναξ, | 645 |
εἰ μὲν πέφηνεν ἐσθλά, δὸς τελεσφόρα, | |
εἰ δ᾽ ἐχθρά, τοῖς ἐχθροῖσιν ἔμπαλιν μέθες· | |
καὶ μή με πλούτου τοῦ παρόντος εἴ τινες | |
δόλοισι βουλεύουσιν ἐκβαλεῖν, ἐφῇς, | |
ἀλλ᾽ ὧδέ μ᾽ αἰεὶ ζῶσαν ἀβλαβεῖ βίῳ | 650 |
δόμους Ἀτρειδῶν σκῆπτρά τ᾽ ἀμφέπειν τάδε, | |
φίλοισί τε ξυνοῦσαν οἷς ξύνειμι νῦν | |
εὐημεροῦσαν καὶ τέκνων ὅσων ἐμοὶ | |
δύσνοια μὴ πρόσεστιν ἢ λύπη πικρά. | |
ταῦτ᾽, ὦ Λύκει᾽ Ἄπολλον, ἵλεως κλύων | 655 |
δὸς πᾶσιν ἡμῖν ὥσπερ ἐξαιτούμεθα. | |
τὰ δ᾽ ἄλλα πάντα καὶ σιωπώσης ἐμοῦ | |
ἐπαξιῶ σε δαίμον᾽ ὄντ᾽ ἐξειδέναι· | |
τοὺς ἐκ Διὸς γὰρ εἰκός ἐστι πάνθ᾽ ὁρᾶν. | |
Παιδαγωγός | |
ξέναι γυναῖκες, πῶς ἂν εἰδείην σαφῶς | 660 |
εἰ τοῦ τυράννου δώματ᾽ Αἰγίσθου τάδε; | |
Χορός | |
τάδ᾽ ἐστίν, ὦ ξέν᾽· αὐτὸς ᾔκασας καλῶς. | |
Παιδαγωγός | |
ἦ καὶ δάμαρτα τήνδ᾽ ἐπεικάζων κυρῶ | |
κείνου; πρέπει γὰρ ὡς τύραννος εἰσορᾶν. | |
Χορός | |
μάλιστα πάντων· ἥδε σοι κείνη πάρα. | 665 |
Παιδαγωγός | |
ὦ χαῖρ᾽, ἄνασσα· σοὶ φέρων ἥκω λόγους | |
ἡδεῖς φίλου παρ᾽ ἀνδρὸς Αἰγίσθῳ θ᾽ ὁμοῦ. | |
Κλυταιμνήστρα | |
ἐδεξάμην τὸ ῥηθέν· εἰδέναι δέ σου | |
πρώτιστα χρῄζω τίς σ᾽ ἀπέστειλεν βροτῶν. | |
Παιδαγωγός | |
Φανοτεὺς ὁ Φωκεύς, πρᾶγμα πορσύνων μέγα. | 670 |
Κλυταιμνήστρα | |
τὸ ποῖον, ὦ ξέν᾽; εἰπέ· παρὰ φίλου γὰρ ὢν | |
ἀνδρός, σάφ᾽ οἶδα, προσφιλεῖς λέξεις λόγους. | |
Παιδαγωγός | |
τέθνηκ᾽ Ὀρέστης· ἐν βραχεῖ ξυνθεὶς λέγω. | |
Ἠλέκτρα | |
οἲ ᾽γὼ τάλαιν᾽, ὄλωλα τῇδ᾽ ἐν ἡμέρᾳ. | |
Κλυταιμνήστρα | |
τί φής, τί φής, ὦ ξεῖνε; μὴ ταύτης κλύε. | 675 |
Παιδαγωγός | |
θανόντ᾽ Ὀρέστην νῦν τε καὶ πάλαι λέγω. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀπωλόμην δύστηνος, οὐδέν εἰμ᾽ ἔτι. | |
Κλυταιμνήστρα | |
σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσ᾽, ἐμοὶ δὲ σύ, ξένε, | |
τἀληθὲς εἰπέ, τῷ τρόπῳ διόλλυται; | |
Παιδαγωγός | |
κἀπεμπόμην πρὸς ταῦτα καὶ τὸ πᾶν φράσω. | 680 |
κεῖνος γὰρ ἐλθὼν εἰς τὸ κλεινὸν Ἑλλάδος | |
πρόσχημ᾽ ἀγῶνος Δελφικῶν ἄθλων χάριν, | |
ὅτ᾽ ᾔσθετ᾽ ἀνδρὸς ὀρθίων κηρυγμάτων | |
δρόμον προκηρύξαντος, οὗ πρώτη κρίσις, | |
εἰσῆλθε λαμπρός, πᾶσι τοῖς ἐκεῖ σέβας· | 685 |
δρόμου δ᾽ ἰσώσας τἀφέσει τὰ τέρματα | |
νίκης ἔχων ἐξῆλθε πάντιμον γέρας. | |
χὤπως μὲν ἐν πολλοῖσι παῦρά σοι λέγω | |
οὐκ οἶδα τοιοῦδ᾽ ἀνδρὸς ἔργα καὶ κράτη· | |
ἓν δ᾽ ἴσθ᾽· ὅσων γὰρ εἰσεκήρυξαν βραβῆς | 690 |
[δρόμων διαύλων πένταθλ᾽ ἃ νομίζεται,] | |
τούτων ἐνεγκὼν πάντα τἀπινίκια | |
ὠλβίζετ᾽, Ἀργεῖος μὲν ἀνακαλούμενος, | |
ὄνομα δ᾽ Ὀρέστης, τοῦ τὸ κλεινὸν Ἑλλάδος | |
Ἀγαμέμνονος στράτευμ᾽ ἀγείραντός ποτε. | 695 |
καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦθ᾽· ὅταν δέ τις θεῶν | |
βλάπτῃ, δύναιτ᾽ ἂν οὐδ᾽ ἂν ἰσχύων φυγεῖν. | |
κεῖνος γὰρ ἄλλης ἡμέρας, ὅθ᾽ ἱππικῶν | |
ἦν ἡλίου τέλλοντος ὠκύπους ἀγών, | |
εἰσῆλθε πολλῶν ἁρματηλατῶν μέτα. | 700 |
εἷς ἦν Ἀχαιός, εἷς ἀπὸ Σπάρτης, δύο | |
Λίβυες ζυγωτῶν ἁρμάτων ἐπιστάται· | |
κἀκεῖνος ἐν τούτοισι, Θεσσαλὰς ἔχων | |
ἵππους, ὁ πέμπτος· ἕκτος ἐξ Αἰτωλίας | |
ξανθαῖσι πώλοις· ἕβδομος Μάγνης ἀνήρ· | 705 |
ὁ δ᾽ ὄγδοος λεύκιππος, Αἰνιὰν γένος· | |
ἔνατος Ἀθηνῶν τῶν θεοδμήτων ἄπο· | |
Βοιωτὸς ἄλλος, δέκατον ἐκπληρῶν ὄχον. | |
στάντες δ᾽ ἵν᾽ αὐτοὺς οἱ τεταγμένοι βραβῆς | |
κλήροις ἔπηλαν καὶ κατέστησαν δίφρους, | 710 |
χαλκῆς ὑπαὶ σάλπιγγος ᾖξαν· οἱ δ᾽ ἅμα | |
ἵπποις ὁμοκλήσαντες ἡνίας χεροῖν | |
ἔσεισαν· ἐν δὲ πᾶς ἐμεστώθη δρόμος | |
κτύπου κροτητῶν ἁρμάτων· κόνις δ᾽ ἄνω | |
φορεῖθ᾽· ὁμοῦ δὲ πάντες ἀναμεμιγμένοι | 715 |
φείδοντο κέντρων οὐδέν, ὡς ὑπερβάλοι | |
χνόας τις αὐτῶν καὶ φρυάγμαθ᾽ ἱππικά. | |
ὁμοῦ γὰρ ἀμφὶ νῶτα καὶ τροχῶν βάσεις | |
ἤφριζον, εἰσέβαλλον ἱππικαὶ πνοαί. | |
κεῖνος δ᾽ ὑπ᾽ αὐτὴν ἐσχάτην στήλην ἔχων | 720 |
ἔχριμπτ᾽ ἀεὶ σύριγγα, δεξιὸν δ᾽ ἀνεὶς | |
σειραῖον ἵππον εἶργε τὸν προσκείμενον. | |
καὶ πρὶν μὲν ὀρθοὶ πάντες ἕστασαν δίφροι· | |
ἔπειτα δ᾽ Αἰνιᾶνος ἀνδρὸς ἄστομοι | |
πῶλοι βίᾳ φέρουσιν· ἐκ δ᾽ ὑποστροφῆς | 725 |
τελοῦντες ἕκτον ἕβδομόν τ᾽ ἤδη δρόμον | |
μέτωπα συμπαίουσι Βαρκαίοις ὄχοις· | |
κἀντεῦθεν ἄλλος ἄλλον ἐξ ἑνὸς κακοῦ | |
ἔθραυε κἀνέπιπτε, πᾶν δ᾽ ἐπίμπλατο | |
ναυαγίων Κρισαῖον ἱππικῶν πέδον. | 730 |
γνοὺς δ᾽ οὑξ Ἀθηνῶν δεινὸς ἡνιοστρόφος | |
ἔξω παρασπᾷ κἀνακωχεύει παρεὶς | |
κλύδων᾽ ἔφιππον ἐν μέσῳ κυκώμενον. | |
ἤλαυνε δ᾽ ἔσχατος μέν, ὑστέρας δ᾽ ἔχων | |
πώλους Ὀρέστης, τῷ τέλει πίστιν φέρων· | 735 |
ὅπως δ᾽ ὁρᾷ μόνον νιν ἐλλελειμμένον, | |
ὀξὺν δι᾽ ὤτων κέλαδον ἐνσείσας θοαῖς | |
πώλοις διώκει, κἀξισώσαντε ζυγὰ | |
ἠλαυνέτην, τότ᾽ ἄλλος, ἄλλοθ᾽ ἅτερος | |
κάρα προβάλλων ἱππικῶν ὀχημάτων. | 740 |
καὶ τοὺς μὲν ἄλλους πάντας ἀσφαλεῖς δρόμους | |
ὡρμᾶθ᾽ ὁ τλήμων ὀρθὸς ἐξ ὀρθῶν δίφρων· | |
ἔπειτα λύων ἡνίαν ἀριστερὰν | |
κάμπτοντος ἵππου λανθάνει στήλην ἄκραν | |
παίσας· ἔθραυσε δ᾽ ἄξονος μέσας χνόας | 745 |
κἀξ ἀντύγων ὤλισθεν· ἐν δ᾽ ἑλίσσεται | |
τμητοῖς ἱμᾶσι· τοῦ δὲ πίπτοντος πέδῳ | |
πῶλοι διεσπάρησαν ἐς μέσον δρόμον. | |
στρατὸς δ᾽ ὅπως ὁρᾷ νιν ἐκπεπτωκότα | |
δίφρων, ἀνωλόλυξε τὸν νεανίαν, | 750 |
οἷ᾽ ἔργα δράσας οἷα λαγχάνει κακά, | |
φορούμενος πρὸς οὖδας, ἄλλοτ᾽ οὐρανῷ | |
σκέλη προφαίνων, ἔς τέ νιν διφρηλάται, | |
μόλις κατασχεθόντες ἱππικὸν δρόμον, | |
ἔλυσαν αἱματηρόν, ὥστε μηδένα | 755 |
γνῶναι φίλων ἰδόντ᾽ ἂν ἄθλιον δέμας. | |
καί νιν πυρᾷ κέαντες εὐθὺς ἐν βραχεῖ | |
χαλκῷ μέγιστον σῶμα δειλαίας σποδοῦ | |
φέρουσιν ἄνδρες Φωκέων τεταγμένοι, | |
ὅπως πατρῴας τύμβον ἐκλάχῃ χθονός. | 760 |
τοιαῦτά σοι ταῦτ᾽ ἐστίν, ὡς μὲν ἐν λόγῳ | |
ἀλγεινά, τοῖς δ᾽ ἰδοῦσιν, οἵπερ εἴδομεν, | |
μέγιστα πάντων ὧν ὄπωπ᾽ ἐγὼ κακῶν. | |
Χορός | |
φεῦ φεῦ· τὸ πᾶν δὴ δεσπόταισι τοῖς πάλαι | |
πρόρριζον, ὡς ἔοικεν, ἔφθαρται γένος. | 765 |
Κλυταιμνήστρα | |
ὦ Ζεῦ, τί ταῦτα, πότερον εὐτυχῆ λέγω, | |
ἢ δεινὰ μέν, κέρδη δέ; λυπηρῶς δ᾽ ἔχει, | |
εἰ τοῖς ἐμαυτῆς τὸν βίον σῴζω κακοῖς. | |
Παιδαγωγός | |
τί δ᾽ ὧδ᾽ ἀθυμεῖς, ὦ γύναι, τῷ νῦν λόγῳ; | |
Κλυταιμνήστρα | |
δεινὸν τὸ τίκτειν ἐστίν· οὐδὲ γὰρ κακῶς | 770 |
πάσχοντι μῖσος ὧν τέκῃ προσγίγνεται. | |
Παιδαγωγός | |
μάτην ἄρ᾽ ἡμεῖς, ὡς ἔοικεν, ἥκομεν. | |
Κλυταιμνήστρα | |
οὔτοι μάτην γε· πῶς γὰρ ἂν μάτην λέγοις, | |
εἴ μοι θανόντος πίστ᾽ ἔχων τεκμήρια | |
προσῆλθες, ὅστις τῆς ἐμῆς ψυχῆς γεγώς, | 775 |
μαστῶν ἀποστὰς καὶ τροφῆς ἐμῆς, φυγὰς | |
ἀπεξενοῦτο καί μ᾽, ἐπεὶ τῆσδε χθονὸς | |
ἐξῆλθεν, οὐκέτ᾽ εἶδεν, ἐγκαλῶν δέ μοι | |
φόνους πατρῴους δείν᾽ ἐπηπείλει τελεῖν; | |
ὥστ᾽ οὔτε νυκτὸς ὕπνον οὔτ᾽ ἐξ ἡμέρας | 780 |
ἐμὲ στεγάζειν ἡδύν, ἀλλ᾽ ὁ προστατῶν | |
χρόνος διῆγέ μ᾽ αἰὲν ὡς θανουμένην. | |
νῦν δ᾽--ἡμέρᾳ γὰρ τῇδ᾽ ἀπήλλαγμαι φόβου | |
πρὸς τῆσδ᾽ ἐκείνου θ᾽· ἥδε γὰρ μείζων βλάβη | |
ξύνοικος ἦν μοι, τοὐμὸν ἐκπίνουσ᾽ ἀεὶ | 785 |
ψυχῆς ἄκρατον αἷμα--νῦν δ᾽ ἕκηλά που | |
τῶν τῆσδ᾽ ἀπειλῶν οὕνεχ᾽ ἡμερεύσομεν. | |
Ἠλέκτρα | |
οἴμοι τάλαινα· νῦν γὰρ οἰμῶξαι πάρα, | |
Ὀρέστα, τὴν σὴν ξυμφοράν, ὅθ᾽ ὧδ᾽ ἔχων | |
πρὸς τῆσδ᾽ ὑβρίζει μητρός. ἆρ᾽ ἔχει καλῶς; | 790 |
Κλυταιμνήστρα | |
οὔτοι σύ· κεῖνος δ᾽ ὡς ἔχει καλῶς ἔχει. | |
Ἠλέκτρα | |
ἄκουε, Νέμεσι τοῦ θανόντος ἀρτίως. | |
Κλυταιμνήστρα | |
ἤκουσεν ὧν δεῖ κἀπεκύρωσεν καλῶς. | |
Ἠλέκτρα | |
ὕβριζε· νῦν γὰρ εὐτυχοῦσα τυγχάνεις. | |
Κλυταιμνήστρα | |
οὔκουν Ὀρέστης καὶ σὺ παύσετον τάδε. | 795 |
Ἠλέκτρα | |
πεπαύμεθ᾽ ἡμεῖς, οὐχ ὅπως σὲ παύσομεν. | |
Κλυταιμνήστρα | |
πολλῶν ἂν ἥκοις, ὦ ξέν᾽, ἄξιος τυχεῖν, | |
εἰ τήνδ᾽ ἔπαυσας τῆς πολυγλώσσου βοῆς. | |
Παιδαγωγός | |
οὐκοῦν ἀποστείχοιμ᾽ ἄν, εἰ τάδ᾽ εὖ κυρεῖ. | |
Κλυταιμνήστρα | |
ἥκιστ᾽· ἐπείπερ οὔτ᾽ ἐμοῦ κατάξι᾽ ἂν | 800 |
πράξειας οὔτε τοῦ πορεύσαντος ξένου. | |
ἀλλ᾽ εἴσιθ᾽ εἴσω· τήνδε δ᾽ ἔκτοθεν βοᾶν | |
ἔα τά θ᾽ αὑτῆς καὶ τὰ τῶν φίλων κακά. | |
Ἠλέκτρα | |
ἆρ᾽ ὑμὶν ὡς ἀλγοῦσα κὠδυνωμένη | |
δεινῶς δακρῦσαι κἀπικωκῦσαι δοκεῖ | 805 |
τὸν υἱὸν ἡ δύστηνος ὧδ᾽ ὀλωλότα; | |
ἀλλ᾽ ἐγγελῶσα φροῦδος· ὦ τάλαιν᾽ ἐγώ. | |
Ὀρέστα φίλταθ᾽, ὥς μ᾽ ἀπώλεσας θανών. | |
ἀποσπάσας γὰρ τῆς ἐμῆς οἴχει φρενὸς | |
αἵ μοι μόναι παρῆσαν ἐλπίδων ἔτι, | 810 |
σὲ πατρὸς ἥξειν ζῶντα τιμωρόν ποτε | |
κἀμοῦ ταλαίνης. νῦν δὲ ποῖ με χρὴ μολεῖν; | |
μόνη γάρ εἰμι, σοῦ τ᾽ ἀπεστερημένη | |
καὶ πατρός. ἤδη δεῖ με δουλεύειν πάλιν | |
ἐν τοῖσιν ἐχθίστοισιν ἀνθρώπων ἐμοὶ | 815 |
φονεῦσι πατρός. ἆρά μοι καλῶς ἔχει; | |
ἀλλ᾽ οὔ τι μὴν ἔγωγε τοῦ λοιποῦ χρόνου | |
ξύνοικος, εἴσειμ᾽, ἀλλὰ τῇδε πρὸς πύλῃ | |
παρεῖσ᾽ ἐμαυτὴν ἄφιλος αὐανῶ βίον. | |
πρὸς ταῦτα καινέτω τις, εἰ βαρύνεται, | 820 |
τῶν ἔνδον ὄντων· ὡς χάρις μέν, ἢν κτάνῃ, | |
λύπη δ᾽, ἐὰν ζῶ· τοῦ βίου δ᾽ οὐδεὶς πόθος. | |
Χορός | |
ποῦ ποτε κεραυνοὶ Διὸς ἢ ποῦ φαέθων | |
Ἅλιος, εἰ ταῦτ᾽ ἐφορῶντες κρύπτουσιν ἕκηλοι; | 825 |
Ἠλέκτρα | |
ἒ ἔ, αἰαῖ. | |
Χορός | |
ὦ παῖ, τί δακρύεις; | |
Ἠλέκτρα | |
φεῦ. | |
Χορός | |
μηδὲν μέγ᾽ ἀΰσῃς. | 830 |
Ἠλέκτρα | |
ἀπολεῖς. | |
Χορός | |
--πῶς; | |
Ἠλέκτρα | |
εἰ τῶν φανερῶς οἰχομένων | |
εἰς Ἀΐδαν ἐλπίδ᾽ ὑποίσεις, κατ᾽ ἐμοῦ τακομένας | |
μᾶλλον ἐπεμβάσει. | 835 |
Χορός | |
οἶδα γὰρ ἄνακτ᾽ Ἀμφιάρεων χρυσοδέτοις | |
ἕρκεσι κρυφθέντα γυναικῶν· καὶ νῦν ὑπὸ γαίας | |
Ἠλέκτρα | |
ἒ ἔ, ἰώ. | 840 |
Χορός | |
πάμψυχος ἀνάσσει. | |
Ἠλέκτρα | |
φεῦ. | |
Χορός | |
φεῦ δῆτ᾽· ὀλοὰ γὰρ | |
Ἠλέκτρα | |
ἐδάμη. | 845 |
Χορός | |
--ναί. | |
Ἠλέκτρα | |
οἶδ᾽ οἶδ᾽· ἐφάνη γὰρ μελέτωρ | |
ἀμφὶ τὸν ἐν πένθει· ἐμοὶ δ᾽ οὔτις ἔτ᾽ ἔσθ᾽· ὃς γὰρ ἔτ᾽ ἦν, | |
φροῦδος ἀναρπασθείς. | |
Χορός | |
δειλαία δειλαίων κυρεῖς. | |
Ἠλέκτρα | |
κἀγὼ τοῦδ᾽ ἴστωρ, ὑπερίστωρ, | 850 |
πανσύρτῳ παμμήνῳ πολλῶν | |
δεινῶν στυγνῶν τ᾽ αἰῶνι. | |
Χορός | |
εἴδομεν ἁθρήνεις. | |
Ἠλέκτρα | |
μή μέ νυν μηκέτι | 855 |
παραγάγῃς, ἵν᾽ οὐ | |
Χορός | |
τί φής; | |
Ἠλέκτρα | |
πάρεισιν ἐλπίδων ἔτι κοινοτόκων | |
εὐπατριδᾶν ἀρωγαί. | |
Χορός | |
πᾶσι θνατοῖς ἔφυ μόρος. | 860 |
Ἠλέκτρα | |
ἦ καὶ χαλάργοις ἐν ἁμίλλαις | |
οὕτως, ὡς κείνῳ δυστάνῳ, | |
τμητοῖς ὁλκοῖς ἐγκῦρσαι; | |
Χορός | |
ἄσκοπος ἁ λώβα. | |
Ἠλέκτρα | |
πῶς γὰρ οὔκ; εἰ ξένος | 865 |
ἄτερ ἐμᾶν χερῶν | |
Χορός | |
παπαῖ. | |
Ἠλέκτρα | |
κέκευθεν, οὔτε του τάφου ἀντιάσας | |
οὔτε γόων παρ᾽ ἡμῶν. | 870 |
Χρυσόθεμις | |
ὑφ᾽ ἡδονῆς τοι, φιλτάτη, διώκομαι | |
τὸ κόσμιον μεθεῖσα σὺν τάχει μολεῖν· | |
φέρω γὰρ ἡδονάς τε κἀνάπαυλαν ὧν | |
πάροιθεν εἶχες καὶ κατέστενες κακῶν | |
Ἠλέκτρα | |
πόθεν δ᾽ ἂν εὕροις τῶν ἐμῶν σὺ πημάτων | 875 |
ἄρηξιν, οἷς ἴασιν οὐκ ἔνεστ᾽ ἰδεῖν; | |
Χρυσόθεμις | |
πάρεστ᾽ Ὀρέστης ἡμίν, ἴσθι τοῦτ᾽ ἐμοῦ | |
κλύουσ᾽, ἐναργῶς, ὥσπερ εἰσορᾷς ἐμέ. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ ἦ μέμηνας, ὦ τάλαινα, κἀπὶ τοῖς | |
σαυτῆς κακοῖσι κἀπὶ τοῖς ἐμοῖς γελᾷς; | 880 |
Χρυσόθεμις | |
μὰ τὴν πατρῴαν ἑστίαν, ἀλλ᾽ οὐχ ὕβρει | |
λέγω τάδ᾽, ἀλλ᾽ ἐκεῖνον ὡς παρόντα νῷν. | |
Ἠλέκτρα | |
οἴμοι τάλαινα· καὶ τίνος βροτῶν λόγον | |
τόνδ᾽ εἰσακούσασ᾽ ὧδε πιστεύεις ἄγαν; | |
Χρυσόθεμις | |
ἐγὼ μὲν ἐξ ἐμοῦ τε κοὐκ ἄλλης, σαφῆ | 885 |
σημεῖ᾽ ἰδοῦσα, τῷδε πιστεύω λόγῳ. | |
Ἠλέκτρα | |
τίν᾽, ὦ τάλαιν᾽, ἔχουσα πίστιν; ἐς τί μοι | |
βλέψασα θάλπει τῷδ᾽ ἀνηκέστῳ πυρί; | |
Χρυσόθεμις | |
πρός νυν θεῶν ἄκουσον, ὡς μαθοῦσά μου | |
τὸ λοιπὸν ἢ φρονοῦσαν ἢ μωρὰν λέγῃς. | 890 |
Ἠλέκτρα | |
σὺ δ᾽ οὖν λέγ᾽, εἴ σοι τῷ λόγῳ τις ἡδονή. | |
Χρυσόθεμις | |
καὶ δὴ λέγω σοι πᾶν ὅσον κατειδόμην. | |
ἐπεὶ γὰρ ἦλθον πατρὸς ἀρχαῖον τάφον, | |
ὁρῶ κολώνης ἐξ ἄκρας νεορρύτους | |
πηγὰς γάλακτος καὶ περιστεφῆ κύκλῳ | 895 |
πάντων ὅσ᾽ ἐστὶν ἀνθέων θήκην πατρός. | |
ἰδοῦσα δ᾽ ἔσχον θαῦμα, καὶ περισκοπῶ | |
μή πού τις ἡμῖν ἐγγὺς ἐγχρίμπτῃ βροτῶν. | |
ὡς δ᾽ ἐν γαλήνῃ πάντ᾽ ἐδερκόμην τόπον, | |
τύμβου προσεῖρπον ἆσσον· ἐσχάτης δ᾽ ὁρῶ | 900 |
πυρᾶς νεώρη βόστρυχον τετμημένον· | |
κεὐθὺς τάλαιν᾽ ὡς εἶδον, ἐμπαίει τί μοι | |
ψυχῇ σύνηθες ὄμμα, φιλτάτου βροτῶν | |
πάντων Ὀρέστου τοῦθ᾽ ὁρᾶν τεκμήριον· | |
καὶ χερσὶ βαστάσασα δυσφημῶ μὲν οὔ, | 905 |
χαρᾷ δὲ πίμπλημ᾽ εὐθὺς ὄμμα δακρύων. | |
καὶ νῦν θ᾽ ὁμοίως καὶ τότ᾽ ἐξεπίσταμαι | |
μή του τόδ᾽ ἀγλάϊσμα πλὴν κείνου μολεῖν· | |
τῷ γὰρ προσήκει πλήν γ᾽ ἐμοῦ καὶ σοῦ τόδε; | |
κἀγὼ μὲν οὐκ ἔδρασα, τοῦτ᾽ ἐπίσταμαι, | 910 |
οὐδ᾽ αὖ σύ· πῶς γάρ; ᾗ γε μηδὲ πρὸς θεοὺς | |
ἔξεστ᾽ ἀκλαύστῳ τῆσδ᾽ ἀποστῆναι στέγης. | |
ἀλλ᾽ οὐδὲ μὲν δὴ μητρὸς οὔθ᾽ ὁ νοῦς φιλεῖ | |
τοιαῦτα πράσσειν οὔτε δρῶσ᾽ ἐλάνθαν᾽ ἄν· | |
ἀλλ᾽ ἔστ᾽ Ὀρέστου ταῦτα τἀπιτύμβια. | 915 |
ἀλλ᾽, ὦ φίλη, θάρσυνε· τοῖς αὐτοῖσί τοι | |
οὐχ αὑτὸς αἰεὶ δαιμόνων παραστατεῖ. | |
νῷν ἦν τὰ πρόσθεν στυγνός· ἡ δὲ νῦν ἴσως | |
πολλῶν ὑπάρξει κῦρος ἡμέρα καλῶν. | |
Ἠλέκτρα | |
φεῦ, τῆς ἀνοίας ὥς σ᾽ ἐποικτίρω πάλαι. | 920 |
Χρυσόθεμις | |
τί δ᾽ ἔστιν; οὐ πρὸς ἡδονὴν λέγω τάδε; | |
Ἠλέκτρα | |
οὐκ οἶσθ᾽ ὅποι γῆς οὐδ᾽ ὅποι γνώμης φέρει. | |
Χρυσόθεμις | |
πῶς δ᾽ οὐκ ἐγὼ κάτοιδ᾽ ἅ γ᾽ εἶδον ἐμφανῶς; | |
Ἠλέκτρα | |
τέθνηκεν, ὦ τάλαινα, τἀκείνου δέ σοι | |
σωτήρι᾽ ἔρρει· μηδὲν εἰς κεῖνόν γ᾽ ὅρα. | 925 |
Χρυσόθεμις | |
οἴμοι τάλαινα· τοῦ τάδ᾽ ἤκουσας βροτῶν; | |
Ἠλέκτρα | |
τοῦ πλησίον παρόντος, ἡνίκ᾽ ὤλλυτο. | |
Χρυσόθεμις | |
καὶ ποῦ ᾽στιν οὗτος; θαῦμά τοί μ᾽ ὑπέρχεται. | |
Ἠλέκτρα | |
κατ᾽ οἶκον, ἡδὺς οὐδὲ μητρὶ δυσχερής. | |
Χρυσόθεμις | |
οἴμοι τάλαινα· τοῦ γὰρ ἀνθρώπων ποτ᾽ ἦν | 930 |
τὰ πολλὰ πατρὸς πρὸς τάφον κτερίσματα; | |
Ἠλέκτρα | |
οἶμαι μάλιστ᾽ ἔγωγε τοῦ τεθνηκότος | |
μνημεῖ᾽ Ὀρέστου ταῦτα προσθεῖναί τινα. | |
Χρυσόθεμις | |
ὦ δυστυχής· ἐγὼ δὲ σὺν χαρᾷ λόγους | |
τοιούσδ᾽ ἔχουσ᾽ ἔσπευδον, οὐκ εἰδυῖ᾽ ἄρα | 935 |
ἵν᾽ ἦμεν ἄτης· ἀλλὰ νῦν, ὅθ᾽ ἱκόμην, | |
τά τ᾽ ὄντα πρόσθεν ἄλλα θ᾽ εὑρίσκω κακά. | |
Ἠλέκτρα | |
οὕτως ἔχει σοι ταῦτ᾽· ἐὰν δέ μοι πίθῃ, | |
τῆς νῦν παρούσης πημονῆς λύσεις βάρος. | |
Χρυσόθεμις | |
ἦ τοὺς θανόντας ἐξαναστήσω ποτέ; | 940 |
Ἠλέκτρα | |
οὐκ ἔσθ᾽ ὅ γ᾽ εἶπον· οὐ γὰρ ὧδ᾽ ἄφρων ἔφυν. | |
Χρυσόθεμις | |
τί γὰρ κελεύεις ὧν ἐγὼ φερέγγυος; | |
Ἠλέκτρα | |
τλῆναί σε δρῶσαν ἃν ἐγὼ παραινέσω. | |
Χρυσόθεμις | |
ἀλλ᾽ εἴ τις ὠφέλειά γ᾽, οὐκ ἀπώσομαι. | |
Ἠλέκτρα | |
ὅρα, πόνου τοι χωρὶς οὐδὲν εὐτυχεῖ. | 945 |
Χρυσόθεμις | |
ὁρῶ. ξυνοίσω πᾶν ὅσονπερ ἂν σθένω. | |
Ἠλέκτρα | |
ἄκουε δή νυν ᾗ βεβούλευμαι ποεῖν. | |
παρουσίαν μὲν οἶσθα καὶ σύ που φίλων | |
ὡς οὔτις ἡμῖν ἔστιν, ἀλλ᾽ Ἅιδης λαβὼν | |
ἀπεστέρηκε καὶ μόνα λελείμμεθον. | 950 |
ἐγὼ δ᾽ ἕως μὲν τὸν κασίγνητον βίῳ | |
θάλλοντ᾽ ἔτ᾽ εἰσήκουον, εἶχον ἐλπίδας | |
φόνου ποτ᾽ αὐτὸν πράκτορ᾽ ἵξεσθαι πατρός· | |
νῦν δ᾽ ἡνίκ᾽ οὐκέτ᾽ ἔστιν, εἰς σὲ δὴ βλέπω, | |
ὅπως τὸν αὐτόχειρα πατρῴου φόνου | 955 |
ξὺν τῇδ᾽ ἀδελφῇ μὴ κατοκνήσεις κτανεῖν | |
Αἴγισθον· οὐδὲν γάρ σε δεῖ κρύπτειν μ᾽ ἔτι. | |
ποῖ γὰρ μενεῖς ῥᾴθυμος, εἰς τίν᾽ ἐλπίδων | |
βλέψασ᾽ ἔτ᾽ ὀρθήν; ᾗ πάρεστι μὲν στένειν | |
πλούτου πατρῴου κτῆσιν ἐστερημένῃ, | 960 |
πάρεστι δ᾽ ἀλγεῖν ἐς τοσόνδε τοῦ χρόνου | |
ἄλεκτρα γηράσκουσαν ἀνυμέναιά τε. | |
καὶ τῶνδε μέντοι μηκέτ᾽ ἐλπίσῃς ὅπως | |
τεύξει ποτ᾽· οὐ γὰρ ὧδ᾽ ἄβουλός ἐστ᾽ ἀνὴρ | |
Αἴγισθος ὥστε σόν ποτ᾽ ἢ κἀμὸν γένος | 965 |
βλαστεῖν ἐᾶσαι, πημονὴν αὑτῷ σαφῆ. | |
ἀλλ᾽ ἢν ἐπίσπῃ τοῖς ἐμοῖς βουλεύμασιν, | |
πρῶτον μὲν εὐσέβειαν ἐκ πατρὸς κάτω | |
θανόντος οἴσει τοῦ κασιγνήτου θ᾽ ἅμα· | |
ἔπειτα δ᾽, ὥσπερ ἐξέφυς, ἐλευθέρα | 970 |
καλεῖ τὸ λοιπὸν καὶ γάμων ἐπαξίων | |
τεύξει· φιλεῖ γὰρ πρὸς τὰ χρηστὰ πᾶς ὁρᾶν. | |
λόγων γε μὴν εὔκλειαν οὐχ ὁρᾷς ὅσην | |
σαυτῇ τε κἀμοὶ προσβαλεῖς πεισθεῖσ᾽ ἐμοί; | |
τίς γάρ ποτ᾽ ἀστῶν ἢ ξένων ἡμᾶς ἰδὼν | 975 |
τοιοῖσδ᾽ ἐπαίνοις οὐχὶ δεξιώσεται· | |
ἴδεσθε τώδε τὼ κασιγνήτω, φίλοι, | |
ὣ τὸν πατρῷον οἶκον ἐξεσωσάτην, | |
ὣ τοῖσιν ἐχθροῖς εὖ βεβηκόσιν ποτὲ | |
ψυχῆς ἀφειδήσαντε προὐστήτην φόνου· | 980 |
τούτω φιλεῖν χρή, τώδε χρὴ πάντας σέβειν, | |
τώδ᾽ ἔν θ᾽ ἑορταῖς ἔν τε πανδήμῳ πόλει | |
τιμᾶν ἅπαντας οὕνεκ᾽ ἀνδρείας χρεών. | |
τοιαῦτά τοι νὼ πᾶς τις ἐξερεῖ βροτῶν, | |
ζώσαιν θανούσαιν θ᾽ ὥστε μὴ ᾽κλιπεῖν κλέος. | 985 |
ἀλλ᾽, ὦ φίλη, πείσθητι, συμπόνει πατρί, | |
σύγκαμν᾽ ἀδελφῷ, παῦσον ἐκ κακῶν ἐμέ, | |
παῦσον δὲ σαυτήν, τοῦτο γιγνώσκουσ᾽ ὅτι | |
ζῆν αἰσχρὸν αἰσχρῶς τοῖς καλῶς πεφυκόσιν. | |
Χορός | |
ἐν τοῖς τοιούτοις ἐστὶν ἡ προμηθία | 990 |
καὶ τῷ λέγοντι καὶ κλύοντι σύμμαχος. | |
Χρυσόθεμις | |
καὶ πρίν γε φωνεῖν, ὦ γυναῖκες, εἰ φρενῶν | |
ἐτύγχαν᾽ αὕτη μὴ κακῶν, ἐσῴζετ᾽ ἂν | |
τὴν εὐλάβειαν, ὥσπερ οὐχὶ σῴζεται. | |
ποῖ γάρ ποτ᾽ ἐμβλέψασα τοιοῦτον θράσος | 995 |
αὐτή θ᾽ ὁπλίζει κἄμ᾽ ὑπηρετεῖν καλεῖς; | |
οὐκ εἰσορᾷς; γυνὴ μὲν οὐδ᾽ ἀνὴρ ἔφυς, | |
σθένεις δ᾽ ἔλασσον τῶν ἐναντίων χερί. | |
δαίμων δὲ τοῖς μὲν εὐτυχεῖ καθ᾽ ἡμέραν, | |
ἡμῖν δ᾽ ἀπορρεῖ κἀπὶ μηδὲν ἔρχεται. | 1000 |
τίς οὖν τοιοῦτον ἄνδρα βουλεύων ἑλεῖν | |
ἄλυπος ἄτης ἐξαπαλλαχθήσεται; | |
ὅρα κακῶς πράσσοντε μὴ μείζω κακὰ | |
κτησώμεθ᾽, εἴ τις τούσδ᾽ ἀκούσεται λόγους. | |
λύει γὰρ ἡμῖν οὐδὲν οὐδ᾽ ἐπωφελεῖ | 1005 |
βάξιν καλὴν λαβόντε δυσκλεῶς θανεῖν. | |
οὐ γὰρ θανεῖν ἔχθιστον, ἀλλ᾽ ὅταν θανεῖν | |
χρῄζων τις εἶτα μηδὲ τοῦτ᾽ ἔχῃ λαβεῖν. | |
ἀλλ᾽ ἀντιάζω, πρὶν πανωλέθρους τὸ πᾶν | |
ἡμᾶς τ᾽ ὀλέσθαι κἀξερημῶσαι γένος, | 1010 |
κατάσχες ὀργήν. καὶ τὰ μὲν λελεγμένα | |
ἄρρητ᾽ ἐγώ σοι κἀτελῆ φυλάξομαι, | |
αὐτὴ δὲ νοῦν σχὲς ἀλλὰ τῷ χρόνῳ ποτέ, | |
σθένουσα μηδὲν τοῖς κρατοῦσιν εἰκαθεῖν. | |
Χορός | |
πείθου· προνοίας οὐδὲν ἀνθρώποις ἔφυ | 1015 |
κέρδος λαβεῖν ἄμεινον οὐδὲ νοῦ σοφοῦ. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀπροσδόκητον οὐδὲν εἴρηκας· καλῶς δ᾽ | |
ᾔδη σ᾽ ἀπορρίψουσαν ἁπηγγελλόμην. | |
ἀλλ᾽ αὐτόχειρί μοι μόνῃ τε δραστέον | |
τοὔργον τόδ᾽· οὐ γὰρ δὴ κενόν γ᾽ ἀφήσομεν. | 1020 |
Χρυσόθεμις | |
φεῦ· | |
εἴθ᾽ ὤφελες τοιάδε τὴν γνώμην πατρὸς | |
θνῄσκοντος εἶναι· πᾶν γὰρ ἂν κατειργάσω. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ ἦ φύσιν γε, τὸν δὲ νοῦν ἥσσων τότε. | |
Χρυσόθεμις | |
ἄσκει τοιαύτη νοῦν δι᾽ αἰῶνος μένειν. | |
Ἠλέκτρα | |
ὡς οὐχὶ συνδράσουσα νουθετεῖς τάδε. | 1025 |
Χρυσόθεμις | |
εἰκὸς γὰρ ἐγχειροῦντα καὶ πράσσειν κακῶς. | |
Ἠλέκτρα | |
ζηλῶ σε τοῦ νοῦ, τῆς δὲ δειλίας στυγῶ. | |
Χρυσόθεμις | |
ἀνέξομαι κλύουσα χὤταν εὖ λέγῃς. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ οὔ ποτ᾽ ἐξ ἐμοῦ γε μὴ πάθῃς τόδε. | |
Χρυσόθεμις | |
μακρὸς τὸ κρῖναι ταῦτα χὠ λοιπὸς χρόνος. | 1030 |
Ἠλέκτρα | |
ἄπελθε· σοὶ γὰρ ὠφέλησις οὐκ ἔνι. | |
Χρυσόθεμις | |
ἔνεστιν· ἀλλὰ σοὶ μάθησις οὐ πάρα. | |
Ἠλέκτρα | |
ἐλθοῦσα μητρὶ ταῦτα πάντ᾽ ἔξειπε σῇ. | |
Χρυσόθεμις | |
οὐδ᾽ αὖ τοσοῦτον ἔχθος ἐχθαίρω σ᾽ ἐγώ. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ οὖν ἐπίστω γ᾽ οἷ μ᾽ ἀτιμίας ἄγεις. | 1035 |
Χρυσόθεμις | |
ἀτιμίας μὲν οὔ, προμηθίας δὲ σοῦ. | |
Ἠλέκτρα | |
τῷ σῷ δικαίῳ δῆτ᾽ ἐπισπέσθαι με δεῖ; | |
Χρυσόθεμις | |
ὅταν γὰρ εὖ φρονῇς, τόθ᾽ ἡγήσει σὺ νῷν. | |
Ἠλέκτρα | |
ἦ δεινὸν εὖ λέγουσαν ἐξαμαρτάνειν. | |
Χρυσόθεμις | |
εἴρηκας ὀρθῶς ᾧ σὺ πρόσκεισαι κακῷ. | 1040 |
Ἠλέκτρα | |
τί δ᾽; οὐ δοκῶ σοι ταῦτα σὺν δίκῃ λέγειν; | |
Χρυσόθεμις | |
ἀλλ᾽ ἔστιν ἔνθα χἠ δίκη βλάβην φέρει. | |
Ἠλέκτρα | |
τούτοις ἐγὼ ζῆν τοῖς νόμοις οὐ βούλομαι. | |
Χρυσόθεμις | |
ἀλλ᾽ εἰ ποήσεις ταῦτ᾽, ἐπαινέσεις ἐμέ. | |
Ἠλέκτρα | |
καὶ μὴν ποήσω γ᾽ οὐδὲν ἐκπλαγεῖσά σε. | 1045 |
Χρυσόθεμις | |
καὶ τοῦτ᾽ ἀληθές, οὐδὲ βουλεύσει πάλιν; | |
Ἠλέκτρα | |
βουλῆς γὰρ οὐδέν ἐστιν ἔχθιον κακῆς. | |
Χρυσόθεμις | |
φρονεῖν ἔοικας οὐδὲν ὧν ἐγὼ λέγω. | |
Ἠλέκτρα | |
πάλαι δέδοκται ταῦτα κοὐ νεωστί μοι. | |
Χρυσόθεμις | |
ἄπειμι τοίνυν· οὔτε γὰρ σὺ τἄμ᾽ ἔπη | 1050 |
τολμᾷς ἐπαινεῖν οὔτ᾽ ἐγὼ τοὺς σοὺς τρόπους. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ εἴσιθ᾽. οὔ σοι μὴ μεθέψομαί ποτε, | |
οὐδ᾽ ἢν σφόδρ᾽ ἱμείρουσα τυγχάνῃς· ἐπεὶ | |
πολλῆς ἀνοίας καὶ τὸ θηρᾶσθαι κενά. | |
Χρυσόθεμις | |
ἀλλ᾽ εἰ σεαυτῇ τυγχάνεις δοκοῦσά τι | 1055 |
φρονεῖν, φρόνει τοιαῦθ᾽. ὅταν γὰρ ἐν κακοῖς | |
ἤδη βεβήκῃς, τἄμ᾽ ἐπαινέσεις ἔπη. | |
Χορός | |
τί τοὺς ἄνωθεν φρονιμωτάτους οἰωνοὺς ἐσορώμενοι τροφᾶς | 1060 |
κηδομένους ἀφ᾽ ὧν τε βλάστωσιν ἀφ᾽ ὧν τ᾽ ὄνασιν εὕρ- | |
ωσι, τάδ᾽ οὐκ ἐπ᾽ ἴσας τελοῦμεν; | |
ἀλλ᾽ οὐ τὰν Διὸς ἀστραπὰν | |
καὶ τὰν οὐρανίαν Θέμιν, | |
δαρὸν οὐκ ἀπόνητοι. | 1065 |
ὦ χθονία βροτοῖσι φάμα, κατά μοι βόασον οἰκτρὰν | |
ὄπα τοῖς ἔνερθ᾽ Ἀτρείδαις, ἀχόρευτα φέρουσ᾽ | |
ὀνείδη· | |
ὅτι σφὶν ἤδη τὰ μὲν ἐκ δόμων νοσεῖ δή, τὰ δὲ πρὸς τέκνων διπλῆ | 1070 |
φύλοπις οὐκέτ᾽ ἐξισοῦται φιλοτασίῳ διαί- | |
τᾳ· πρόδοτος δὲ μόνα σαλεύει | |
Ἠλέκτρα, τὸν ἀεὶ πατρὸς | 1075 |
δειλαία στενάχουσ᾽, ὅπως | |
ἁ πάνδυρτος ἀηδών, | |
οὔτε τι τοῦ θανεῖν προμηθὴς τό τε μὴ βλέπειν ἑτοίμα, | |
διδύμαν ἑλοῦσ᾽ Ἐρινύν· τίς ἂν εὔπατρις ὧδε βλάστοι; | 1080 |
οὐδεὶς τῶν ἀγαθῶν γὰρ | |
ζῶν κακῶς εὔκλειαν αἰσχῦναι θέλει | |
νώνυμος, ὦ παῖ παῖ. | |
ὡς καὶ σὺ πάγκλαυτον αἰῶνα κοινὸν εἵλου, | 1085 |
τὸ μὴ καλὸν καθοπλίσασα, δύο φέρειν ἐν ἑνὶ λόγῳ, | |
σοφά τ᾽ ἀρίστα τε παῖς κεκλῆσθαι. | |
ζῴης μοι καθύπερθεν | 1090 |
χειρὶ καὶ πλούτῳ τεῶν ἐχθρῶν ὅσον | |
νῦν ὑπόχειρ ναίεις· | |
ἐπεί σ᾽ ἐφηύρηκα μοίρᾳ μὲν οὐκ ἐν ἐσθλᾷ | |
βεβῶσαν, ἃ δὲ μέγιστ᾽ ἔβλαστε νόμιμα, τῶνδε φερομέναν | 1095 |
ἄριστα τᾷ Ζηνὸς εὐσεβείᾳ. | |
Ὀρέστης | |
ἆρ᾽, ὦ γυναῖκες, ὀρθά τ᾽ εἰσηκούσαμεν | |
ὀρθῶς θ᾽ ὁδοιποροῦμεν ἔνθα χρῄζομεν; | |
Χορός | |
τί δ᾽ ἐξερευνᾷς καὶ τί βουληθεὶς πάρει; | 1100 |
Ὀρέστης | |
Αἴγισθον ἔνθ᾽ ᾤκηκεν ἱστορῶ πάλαι. | |
Χορός | |
ἀλλ᾽ εὖ θ᾽ ἱκάνεις χὠ φράσας ἀζήμιος. | |
Ὀρέστης | |
τίς οὖν ἂν ὑμῶν τοῖς ἔσω φράσειεν ἂν | |
ἡμῶν ποθεινὴν κοινόπουν παρουσίαν; | |
Χορός | |
ἥδ᾽, εἰ τὸν ἄγχιστόν γε κηρύσσειν χρεών. | 1105 |
Ὀρέστης | |
ἴθ᾽, ὦ γύναι, δήλωσον εἰσελθοῦσ᾽ ὅτι | |
Φωκῆς ματεύουσ᾽ ἄνδρες Αἴγισθόν τινες, | |
Ἠλέκτρα | |
οἴμοι τάλαιν᾽, οὐ δή ποθ᾽ ἧς ἠκούσαμεν | |
φήμης φέροντες ἐμφανῆ τεκμήρια; | |
Ὀρέστης | |
οὐκ οἶδα τὴν σὴν κληδόν᾽· ἀλλά μοι γέρων | 1110 |
ἐφεῖτ᾽ Ὀρέστου Στρόφιος ἀγγεῖλαι πέρι. | |
Ἠλέκτρα | |
τί δ᾽ ἔστιν, ὦ ξέν᾽; ὥς μ᾽ ὑπέρχεται φόβος. | |
Ὀρέστης | |
φέροντες αὐτοῦ σμικρὰ λείψαν᾽ ἐν βραχεῖ | |
τεύχει θανόντος, ὡς ὁρᾷς, κομίζομεν. | |
Ἠλέκτρα | |
οἲ ᾽γὼ τάλαινα, τοῦτ᾽ ἐκεῖν᾽ ἤδη σαφὲς | 1115 |
πρόχειρον ἄχθος, ὡς ἔοικε, δέρκομαι. | |
Ὀρέστης | |
εἴπερ τι κλαίεις τῶν Ὀρεστείων κακῶν, | |
τόδ᾽ ἄγγος ἴσθι σῶμα τοὐκείνου στέγον. | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ ξεῖνε, δός νυν, πρὸς θεῶν, εἴπερ τόδε | |
κέκευθεν αὐτὸν τεῦχος, εἰς χεῖρας λαβεῖν, | 1120 |
ὅπως ἐμαυτὴν καὶ γένος τὸ πᾶν ὁμοῦ | |
ξὺν τῇδε κλαύσω κἀποδύρωμαι σποδῷ. | |
Ὀρέστης | |
δόθ᾽, ἥτις ἐστί, προσφέροντες· οὐ γὰρ ὡς | |
ἐν δυσμενείᾳ γ᾽ οὖσ᾽ ἐπαιτεῖται τάδε, | |
ἀλλ᾽ ἢ φίλων τις ἢ πρὸς αἵματος φύσιν. | 1125 |
Ἠλέκτρα | |
ὦ φιλτάτου μνημεῖον ἀνθρώπων ἐμοὶ | |
ψυχῆς Ὀρέστου λοιπόν, ὥς σ᾽ ἀπ᾽ ἐλπίδων | |
οὐχ ὧνπερ ἐξέπεμπον εἰσεδεξάμην. | |
νῦν μὲν γὰρ οὐδὲν ὄντα βαστάζω χεροῖν, | |
δόμων δέ σ᾽, ὦ παῖ, λαμπρὸν ἐξέπεμψ᾽ ἐγώ. | 1130 |
ὡς ὤφελον πάροιθεν ἐκλιπεῖν βίον, | |
πρὶν ἐς ξένην σε γαῖαν ἐκπέμψαι χεροῖν | |
κλέψασα ταῖνδε κἀνασώσασθαι φόνου, | |
ὅπως θανὼν ἔκεισο τῇ τόθ᾽ ἡμέρᾳ, | |
τύμβου πατρῴου κοινὸν εἰληχὼς μέρος. | 1135 |
νῦν δ᾽ ἐκτὸς οἴκων κἀπὶ γῆς ἄλλης φυγὰς | |
κακῶς ἀπώλου, σῆς κασιγνήτης δίχα, | |
κοὔτ᾽ ἐν φίλαισι χερσὶν ἡ τάλαιν᾽ ἐγὼ | |
λουτροῖς σ᾽ ἐκόσμησ᾽ οὔτε παμφλέκτου πυρὸς | |
ἀνειλόμην, ὡς εἰκός, ἄθλιον βάρος, | 1140 |
ἀλλ᾽ ἐν ξέναισι χερσὶ κηδευθεὶς τάλας | |
σμικρὸς προσήκεις ὄγκος ἐν σμικρῷ κύτει. | |
οἴμοι τάλαινα τῆς ἐμῆς πάλαι τροφῆς | |
ἀνωφελήτου, τὴν ἐγὼ θάμ᾽ ἀμφὶ σοὶ | |
πόνῳ γλυκεῖ παρέσχον· οὔτε γάρ ποτε | 1145 |
μητρὸς σύ γ᾽ ἦσθα μᾶλλον ἢ κἀμοῦ φίλος, | |
οὔθ᾽ οἱ κατ᾽ οἶκον ἦσαν, ἀλλ᾽ ἐγὼ τροφός, | |
ἐγὼ δ᾽ ἀδελφὴ σοὶ προσηυδώμην ἀεί. | |
νῦν δ᾽ ἐκλέλοιπε ταῦτ᾽ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ | |
θανόντι σὺν σοί· πάντα γὰρ συναρπάσας | 1150 |
θύελλ᾽ ὅπως βέβηκας. οἴχεται πατήρ· | |
τέθνηκ᾽ ἐγὼ σοί· φροῦδος αὐτὸς εἶ θανών· | |
γελῶσι δ᾽ ἐχθροί· μαίνεται δ᾽ ὑφ᾽ ἡδονῆς | |
μήτηρ ἀμήτωρ, ἧς ἐμοὶ σὺ πολλάκις | |
φήμας λάθρᾳ προύπεμπες ὡς φανούμενος | 1155 |
τιμωρὸς αὐτός. ἀλλὰ ταῦθ᾽ ὁ δυστυχὴς | |
δαίμων ὁ σός τε κἀμὸς ἐξαφείλετο, | |
ὅς σ᾽ ὧδέ μοι προύπεμψεν ἀντὶ φιλτάτης | |
μορφῆς σποδόν τε καὶ σκιὰν ἀνωφελῆ. | |
οἴμοι μοι. | 1160 |
ὦ δέμας οἰκτρόν. φεῦ φεῦ. | |
ὦ δεινοτάτας, οἴμοι μοι, | |
πεμφθεὶς κελεύθους, φίλταθ᾽, ὥς μ᾽ ἀπώλεσας· | |
ἀπώλεσας δῆτ᾽, ὦ κασίγνητον κάρα. | |
τοιγὰρ σὺ δέξαι μ᾽ ἐς τὸ σὸν τόδε στέγος, | 1165 |
τὴν μηδὲν εἰς τὸ μηδέν, ὡς σὺν σοὶ κάτω | |
ναίω τὸ λοιπόν· καὶ γὰρ ἡνίκ᾽ ἦσθ᾽ ἄνω, | |
ξὺν σοὶ μετεῖχον τῶν ἴσων, καὶ νῦν ποθῶ | |
τοῦ σοῦ θανοῦσα μὴ ἀπολείπεσθαι τάφου. | |
τοὺς γὰρ θανόντας οὐχ ὁρῶ λυπουμένους. | 1170 |
Χορός | |
θνητοῦ πέφυκας πατρός, Ἠλέκτρα, φρόνει, | |
θνητὸς δ᾽ Ὀρέστης. ὥστε μὴ λίαν στένε. | |
πᾶσιν γὰρ ἡμῖν τοῦτ᾽ ὀφείλεται παθεῖν. | |
Ὀρέστης | |
φεῦ φεῦ. τί λέξω; ποῖ λόγων ἀμηχανῶν | |
ἔλθω; κρατεῖν γὰρ οὐκέτι γλώσσης σθένω. | 1175 |
Ἠλέκτρα | |
τί δ᾽ ἔσχες ἄλγος; πρὸς τί τοῦτ᾽ εἰπὼν κυρεῖς; | |
Ὀρέστης | |
ἦ σὸν τὸ κλεινὸν εἶδος Ἠλέκτρας τόδε; | |
Ἠλέκτρα | |
τόδ᾽ ἔστ᾽ ἐκεῖνο, καὶ μάλ᾽ ἀθλίως ἔχον. | |
Ὀρέστης | |
οἴμοι ταλαίνης ἆρα τῆσδε συμφορᾶς. | |
Ἠλέκτρα | |
οὐ δή ποτ᾽, ὦ ξέν᾽, ἀμφ᾽ ἐμοὶ στένεις τάδε; | 1180 |
Ὀρέστης | |
ὦ σῶμ᾽ ἀτίμως κἀθέως ἐφθαρμένον. | |
Ἠλέκτρα | |
οὔτοι ποτ᾽ ἄλλην ἢ ᾽μὲ δυσφημεῖς, ξένε. | |
Ὀρέστης | |
φεῦ τῆς ἀνύμφου δυσμόρου τε σῆς τροφῆς, | |
Ἠλέκτρα | |
τί δή ποτ᾽, ὦ ξέν᾽, ὧδ᾽ ἐπισκοπῶν στένεις; | |
Ὀρέστης | |
ὡς οὐκ ἄρ᾽ ᾔδη τῶν ἐμῶν οὐδὲν κακῶν. | 1185 |
Ἠλέκτρα | |
ἐν τῷ διέγνως τοῦτο τῶν εἰρημένων; | |
Ὀρέστης | |
ὁρῶν σε πολλοῖς ἐμπρέπουσαν ἄλγεσιν. | |
Ἠλέκτρα | |
καὶ μὴν ὁρᾷς γε παῦρα τῶν ἐμῶν κακῶν. | |
Ὀρέστης | |
καὶ πῶς γένοιτ᾽ ἂν τῶνδ᾽ ἔτ᾽ ἐχθίω βλέπειν; | |
Ἠλέκτρα | |
ὁθούνεκ᾽ εἰμὶ τοῖς φονεῦσι σύντροφος | 1190 |
Ὀρέστης | |
τοῖς τοῦ; πόθεν τοῦτ᾽ ἐξεσήμηνας κακόν; | |
Ἠλέκτρα | |
τοῖς πατρός· εἶτα τοῖσδε δουλεύω βίᾳ. | |
Ὀρέστης | |
τίς γάρ σ᾽ ἀνάγκῃ τῇδε προτρέπει βροτῶν; | |
Ἠλέκτρα | |
μήτηρ καλεῖται, μητρὶ δ᾽ οὐδὲν ἐξισοῖ. | |
Ὀρέστης | |
τί δρῶσα; πότερα χερσὶν ἢ λύμῃ βίου; | 1195 |
Ἠλέκτρα | |
καὶ χερσὶ καὶ λύμαισι καὶ πᾶσιν κακοῖς. | |
Ὀρέστης | |
οὐδ᾽ οὑπαρήξων οὐδ᾽ ὁ κωλύσων πάρα; | |
Ἠλέκτρα | |
οὐ δῆθ᾽. ὃς ἦν γάρ μοι σὺ προὔθηκας σποδόν. | |
Ὀρέστης | |
ὦ δύσποτμ᾽, ὡς ὁρῶν σ᾽ ἐποικτίρω πάλαι. | |
Ἠλέκτρα | |
μόνος βροτῶν νυν ἴσθ᾽ ἐποικτίρας ποτέ. | 1200 |
Ὀρέστης | |
μόνος γὰρ ἥκω τοῖς ἴσοις ἀλγῶν κακοῖς. | |
Ἠλέκτρα | |
οὐ δή ποθ᾽ ἡμῖν ξυγγενὴς ἥκεις ποθέν; | |
Ὀρέστης | |
ἐγὼ φράσαιμ᾽ ἄν, εἰ τὸ τῶνδ᾽ εὔνουν πάρα. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ ἐστὶν εὔνουν, ὥστε πρὸς πιστὰς ἐρεῖς. | |
Ὀρέστης | |
μέθες τόδ᾽ ἄγγος νῦν, ὅπως τὸ πᾶν μάθῃς. | 1205 |
Ἠλέκτρα | |
μὴ δῆτα πρὸς θεῶν τοῦτό μ᾽ ἐργάσῃ, ξένε. | |
Ὀρέστης | |
πείθου λέγοντι κοὐχ ἁμαρτήσει ποτέ. | |
Ἠλέκτρα | |
μή, πρὸς γενείου, μὴ ᾽ξέλῃ τὰ φίλτατα. | |
Ὀρέστης | |
οὔ φημ᾽ ἐάσειν. | |
Ἠλέκτρα | |
--ὦ τάλαιν᾽ ἐγὼ σέθεν, | |
Ὀρέστα, τῆς σῆς εἰ στερήσομαι ταφῆς. | 1210 |
Ὀρέστης | |
εὔφημα φώνει· πρὸς δίκης γὰρ οὐ στένεις. | |
Ἠλέκτρα | |
πῶς τὸν θανόντ᾽ ἀδελφὸν οὐ δίκῃ στένω; | |
Ὀρέστης | |
οὔ σοι προσήκει τήνδε προσφωνεῖν φάτιν. | |
Ἠλέκτρα | |
οὕτως ἄτιμός εἰμι τοῦ τεθνηκότος; | |
Ὀρέστης | |
ἄτιμος οὐδενὸς σύ· τοῦτο δ᾽ οὐχὶ σόν. | 1215 |
Ἠλέκτρα | |
εἴπερ γ᾽ Ὀρέστου σῶμα βαστάζω τόδε; | |
Ὀρέστης | |
ἀλλ᾽ οὐκ Ὀρέστου, πλὴν λόγῳ γ᾽ ἠσκημένον. | |
Ἠλέκτρα | |
ποῦ δ᾽ ἔστ᾽ ἐκείνου τοῦ ταλαιπώρου τάφος; | |
Ὀρέστης | |
οὐκ ἔστι· τοῦ γὰρ ζῶντος οὐκ ἔστιν τάφος. | |
Ἠλέκτρα | |
πῶς εἶπας, ὦ παῖ; | 1220 |
Ὀρέστης | |
--ψεῦδος οὐδὲν ὧν λέγω. | |
Ἠλέκτρα | |
ἦ ζῇ γὰρ ἁνήρ; | |
Ὀρέστης | |
--εἴπερ ἔμψυχός γ᾽ ἐγώ. | |
Ἠλέκτρα | |
ἦ γὰρ σὺ κεῖνος; | |
Ὀρέστης | |
--τήνδε προσβλέψασά μου | |
σφραγῖδα πατρὸς ἔκμαθ᾽ εἰ σαφῆ λέγω. | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ φίλτατον φῶς. | |
Ὀρέστης | |
--φίλτατον, συμμαρτυρῶ. | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ φθέγμ᾽, ἀφίκου; | 1225 |
Ὀρέστης | |
--μηκέτ᾽ ἄλλοθεν πύθῃ, | |
Ἠλέκτρα | |
ἔχω σε χερσίν; | |
Ὀρέστης | |
--ὡς τὰ λοίπ᾽ ἔχοις ἀεί. | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ φίλταται γυναῖκες, ὦ πολίτιδες, | |
ὁρᾶτ᾽ Ὀρέστην τόνδε, μηχαναῖσι μὲν | |
θανόντα, νῦν δὲ μηχαναῖς σεσωσμένον. | |
Χορός | |
ὁρῶμεν, ὦ παῖ, κἀπὶ συμφοραῖσί μοι | 1230 |
γεγηθὸς ἕρπει δάκρυον ὀμμάτων ἄπο. | |
Ἠλέκτρα | |
ἰὼ γοναί, | |
γοναὶ σωμάτων ἐμοὶ φιλτάτων, | |
ἐμόλετ᾽ ἀρτίως, | |
ἐφηύρετ᾽, ἤλθετ᾽, εἴδεθ᾽ οὓς ἐχρῄζετε. | 1235 |
Ὀρέστης | |
πάρεσμεν· ἀλλὰ σῖγ᾽ ἔχουσα πρόσμενε. | |
Ἠλέκτρα | |
τί δ᾽ ἔστιν; | |
Ὀρέστης | |
σιγᾶν ἄμεινον, μή τις ἔνδοθεν κλύῃ. | |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ οὐ μὰ τὴν ἄδμητον αἰὲν Ἄρτεμιν, | |
τόδε μὲν οὔ ποτ᾽ ἀξιώσω τρέσαι, | 1240 |
περισσὸν ἄχθος ἔνδον | |
γυναικῶν ὂν αἰεί. | |
Ὀρέστης | |
ὅρα γε μὲν δὴ κἀν γυναιξὶν ὡς Ἄρης | |
ἔνεστιν· εὖ δ᾽ ἔξοισθα πειραθεῖσά που. | |
Ἠλέκτρα | |
ὀτοτοτοτοῖ τοτοῖ, | 1245 |
ἀνέφελον ἐνέβαλες οὔ ποτε καταλύσιμον, | |
οὐδέ ποτε λησόμενον ἁμέτερον | |
οἷον ἔφυ κακόν. | 1250 |
Ὀρέστης | |
ἔξοιδα, παῖ, ταῦτ᾽· ἀλλ᾽ ὅταν παρουσία | |
φράζῃ, τότ᾽ ἔργων τῶνδε μεμνῆσθαι χρεών. | |
Ἠλέκτρα | |
ὁ πᾶς ἐμοί, | |
ὁ πᾶς ἂν πρέποι παρὼν ἐννέπειν | |
τάδε δίκᾳ χρόνος· | 1255 |
μόλις γὰρ ἔσχον νῦν ἐλεύθερον στόμα. | |
Ὀρέστης | |
ξύμφημι κἀγώ· τοιγαροῦν σῴζου τόδε. | |
Ἠλέκτρα | |
τί δρῶσα; | |
Ὀρέστης | |
οὗ μή ᾽στι καιρὸς μὴ μακρὰν βούλου λέγειν. | |
Ἠλέκτρα | |
τίς οὖν ἂν ἀξίαν γε σοῦ πεφηνότος | 1260 |
μεταβάλοιτ᾽ ἂν ὧδε σιγὰν λόγων; | |
ἐπεί σε νῦν ἀφράστως | |
ἀέλπτως τ᾽ ἐσεῖδον. | |
Ὀρέστης | |
τότ᾽ εἶδες, εὖτε θεοί μ᾽ ἐπώτρυναν μολεῖν | |
< | |
> | |
Ἠλέκτρα | |
ἔφρασας ὑπερτέραν | 1265 |
τᾶς πάρος ἔτι χάριτος, εἴ σε θεὸς ἐπόρισεν | |
ἁμέτερα πρὸς μέλαθρα· δαιμόνιον | |
αὐτὸ τίθημ᾽ ἐγώ. | 1270 |
Ὀρέστης | |
τὰ μέν σ᾽ ὀκνῶ χαίρουσαν εἰργαθεῖν, τὰ δὲ | |
δέδοικα λίαν ἡδονῇ νικωμένην. | |
Ἠλέκτρα | |
ἰὼ χρόνῳ μακρῷ φιλτάταν ὁδὸν | |
ἐπαξιώσας ὧδέ μοι φανῆναι, | |
μή τί με, πολύπονον ὧδ᾽ ἰδὼν | 1275 |
Ὀρέστης | |
τί μὴ ποήσω; | |
Ἠλέκτρα | |
--μή μ᾽ ἀποστερήσῃς | |
τῶν σῶν προσώπων ἁδονὰν μεθέσθαι. | |
Ὀρέστης | |
ἦ κάρτα κἂν ἄλλοισι θυμοίμην ἰδών. | |
Ἠλέκτρα | |
ξυναινεῖς; | 1280 |
Ὀρέστης | |
--τί μὴν οὔ; | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ φίλαι, ἔκλυον ἃν ἐγὼ οὐδ᾽ ἂν ἤλπισ᾽ αὐδάν, | |
οὐδ᾽ ἂν ἔσχον ὁρμὰν | |
ἄναυδον οὐδὲ σὺν βοᾷ κλύουσα, | |
τάλαινα. νῦν δ᾽ ἔχω σε· προυφάνης δὲ | 1285 |
φιλτάταν ἔχων πρόσοψιν, | |
ἇς ἐγὼ οὐδ᾽ ἂν ἐν κακοῖς λαθοίμαν. | |
Ὀρέστης | |
τὰ μὲν περισσεύοντα τῶν λόγων ἄφες, | |
καὶ μήτε μήτηρ ὡς κακὴ δίδασκέ με, | |
μήθ᾽ ὡς πατρῴαν κτῆσιν Αἴγισθος δόμων | 1290 |
ἀντλεῖ, τὰ δ᾽ ἐκχεῖ, τὰ δὲ διασπείρει μάτην· | |
χρόνου γὰρ ἄν σοι καιρὸν ἐξείργοι λόγος. | |
ἃ δ᾽ ἁρμόσει μοι τῷ παρόντι νῦν χρόνῳ | |
σήμαιν᾽, ὅπου φανέντες ἢ κεκρυμμένοι | |
γελῶντας ἐχθροὺς παύσομεν τῇ νῦν ὁδῷ. | 1295 |
οὕτω δ᾽ ὅπως μήτηρ σε μὴ ᾽πιγνώσεται | |
φαιδρῷ προσώπῳ νῷν ἐπελθόντοιν δόμους· | |
ἀλλ᾽ ὡς ἐπ᾽ ἄτῃ τῇ μάτην λελεγμένῃ | |
στέναζ᾽· ὅταν γὰρ εὐτυχήσωμεν, τότε | |
χαίρειν παρέσται καὶ γελᾶν ἐλευθέρως. | 1300 |
Ἠλέκτρα | |
ἀλλ᾽ ὦ κασίγνηθ᾽, ὧδ᾽ ὅπως καὶ σοὶ φίλον | |
καὶ τοὐμὸν ἔσται τῇδ᾽· ἐπεὶ τὰς ἡδονὰς | |
πρὸς σοῦ λαβοῦσα κοὐκ ἐμὰς ἐκτησάμην, | |
κοὐδ᾽ ἄν σε λυπήσασα δεξαίμην βραχὺ | |
αὐτὴ μέγ᾽ εὑρεῖν κέρδος· οὐ γὰρ ἂν καλῶς | 1305 |
ὑπηρετοίην τῷ παρόντι δαίμονι. | |
ἀλλ᾽ οἶσθα μὲν τἀνθένδε, πῶς γὰρ οὔ; κλύων | |
ὁθούνεκ᾽ Αἴγισθος μὲν οὐ κατὰ στέγας, | |
μήτηρ δ᾽ ἐν οἴκοις· ἣν σὺ μὴ δείσῃς ποθ᾽ ὡς | |
γέλωτι τοὐμὸν φαιδρὸν ὄψεται κάρα. | 1310 |
μῖσός τε γὰρ παλαιὸν ἐντέτηκέ μοι, | |
κἀπεί σ᾽ ἐσεῖδον, οὔ ποτ᾽ ἐκλήξω χαρᾷ | |
δακρυρροοῦσα· πῶς γὰρ ἂν λήξαιμ᾽ ἐγώ, | |
ἥτις μιᾷ σε τῇδ᾽ ὁδῷ θανόντα τε | |
καὶ ζῶντ᾽ ἐσεῖδον; εἴργασαι δέ μ᾽ ἄσκοπα· | 1315 |
ὥστ᾽ εἰ πατήρ μοι ζῶν ἵκοιτο, μηκέτ᾽ ἂν | |
τέρας νομίζειν αὐτό, πιστεύειν δ᾽ ὁρᾶν. | |
ὅτ᾽ οὖν τοιαύτην ἡμὶν ἐξήκεις ὁδόν, | |
ἄρχ᾽ αὐτὸς ὥς σοι θυμός· ὡς ἐγὼ μόνη | |
οὐκ ἂν δυοῖν ἥμαρτον· ἢ γὰρ ἂν καλῶς | 1320 |
ἔσωσ᾽ ἐμαυτὴν ἢ καλῶς ἀπωλόμην. | |
Ὀρέστης | |
σιγᾶν ἐπῄνεσ᾽ ὡς ἐπ᾽ ἐξόδῳ κλύω | |
τῶν ἔνδοθεν χωροῦντος. | |
Ἠλέκτρα | |
--εἴσιτ᾽, ὦ ξένοι, | |
ἄλλως τε καὶ φέροντες οἷ᾽ ἂν οὔτε τις | |
δόμων ἀπώσαιτ᾽ οὔτ᾽ ἂν ἡσθείη λαβών. | 1325 |
Παιδαγωγός | |
ὦ πλεῖστα μῶροι καὶ φρενῶν τητώμενοι, | |
πότερα παρ᾽ οὐδὲν τοῦ βίου κήδεσθ᾽ ἔτι | |
ἢ νοῦς ἔνεστιν οὔτις ὑμὶν ἐγγενής, | |
ὅτ᾽ οὐ παρ᾽ αὐτοῖς, ἀλλ᾽ ἐν αὐτοῖσιν κακοῖς | |
τοῖσιν μεγίστοις ὄντες οὐ γιγνώσκετε; | 1330 |
ἀλλ᾽ εἰ σταθμοῖσι τοῖσδε μὴ ᾽κύρουν ἐγὼ | |
πάλαι φυλάσσων, ἦν ἂν ὑμὶν ἐν δόμοις | |
τὰ δρώμεν᾽ ὑμῶν πρόσθεν ἢ τὰ σώματα· | |
νῦν δ᾽ εὐλάβειαν τῶνδε προυθέμην ἐγώ. | |
καὶ νῦν ἀπαλλαχθέντε τῶν μακρῶν λόγων | 1335 |
καὶ τῆς ἀπλήστου τῆσδε σὺν χαρᾷ βοῆς | |
εἴσω παρέλθεθ᾽, ὡς τὸ μὲν μέλλειν κακὸν | |
ἐν τοῖς τοιούτοις ἔστ᾽, ἀπηλλάχθαι δ᾽ ἀκμή. | |
Ὀρέστης | |
πῶς οὖν ἔχει τἀντεῦθεν εἰσιόντι μοι; | |
Παιδαγωγός | |
καλῶς· ὑπάρχει γάρ σε μὴ γνῶναί τινα. | 1340 |
Ὀρέστης | |
ἤγγειλας, ὡς ἔοικεν, ὡς τεθνηκότα. | |
Παιδαγωγός | |
εἷς τῶν ἐν Ἅιδου μάνθαν᾽ ἐνθάδ᾽ ὢν ἀνήρ. | |
Ὀρέστης | |
χαίρουσιν οὖν τούτοισιν; ἢ τίνες λόγοι; | |
Παιδαγωγός | |
τελουμένων εἴποιμ᾽ ἄν· ὡς δὲ νῦν ἔχει, | |
καλῶς τὰ κείνων πάντα, καὶ τὰ μὴ καλῶς. | 1345 |
Ἠλέκτρα | |
τίς οὗτός ἐστ᾽, ἀδελφέ; πρὸς θεῶν φράσον. | |
Ὀρέστης | |
οὐχὶ ξυνίης; | |
Ἠλέκτρα | |
--οὐδέ γ᾽ ἐς θυμὸν φέρω. | |
Ὀρέστης | |
οὐκ οἶσθ᾽ ὅτῳ μ᾽ ἔδωκας εἰς χέρας ποτέ; | |
Ἠλέκτρα | |
ποίῳ; τί φωνεῖς; | |
Ὀρέστης | |
--οὗ τὸ Φωκέων πέδον | |
ὑπεξεπέμφθην σῇ προμηθίᾳ χεροῖν. | 1350 |
Ἠλέκτρα | |
ἦ κεῖνος οὗτος, ὅν ποτ᾽ ἐκ πολλῶν ἐγὼ | |
μόνον προσηῦρον πιστὸν ἐν πατρὸς φόνῳ; | |
Ὀρέστης | |
ὅδ᾽ ἐστί· μή μ᾽ ἔλεγχε πλείοσιν λόγοις. | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ φίλτατον φῶς, ὦ μόνος σωτὴρ δόμων | |
Ἀγαμέμνονος, πῶς ἦλθες; ἦ σὺ κεῖνος εἶ, | 1355 |
ὃς τόνδε κἄμ᾽ ἔσωσας ἐκ πολλῶν πόνων; | |
ὦ φίλταται μὲν χεῖρες, ἥδιστον δ᾽ ἔχων | |
ποδῶν ὑπηρέτημα, πῶς οὕτω πάλαι | |
ξυνών μ᾽ ἔληθες οὐδ᾽ ἔφαινες, ἀλλά με | |
λόγοις ἀπώλλυς, ἔργ᾽ ἔχων ἥδιστ᾽ ἐμοί; | 1360 |
χαῖρ᾽, ὦ πάτερ· πατέρα γὰρ εἰσορᾶν δοκῶ· | |
χαῖρ᾽· ἴσθι δ᾽ ὡς μάλιστά σ᾽ ἀνθρώπων ἐγὼ | |
ἤχθηρα κἀφίλησ᾽ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ. | |
Παιδαγωγός | |
ἀρκεῖν δοκεῖ μοι· τοὺς γὰρ ἐν μέσῳ λόγους | |
πολλαὶ κυκλοῦνται νύκτες ἡμέραι τ᾽ ἴσαι, | 1365 |
αἳ ταῦτά σοι δείξουσιν, Ἠλέκτρα, σαφῆ. | |
σφῷν δ᾽ ἐννέπω γε τοῖν παρεστώτοιν ὅτι | |
νῦν καιρὸς ἔρδειν· νῦν Κλυταιμνήστρα μόνη, | |
νῦν οὔτις ἀνδρῶν ἔνδον· εἰ δ᾽ ἐφέξετον, | |
φροντίζεθ᾽ ὡς τούτοις τε καὶ σοφωτέροις | 1370 |
ἄλλοισι τούτων πλείοσιν μαχούμενοι. | |
Ὀρέστης | |
οὐκ ἂν μακρῶν ἔθ᾽ ἡμὶν οὐδὲν ἂν λόγων, | |
Πυλάδη, τόδ᾽ εἴη τοὔργον, ἀλλ᾽ ὅσον τάχος | |
χωρεῖν ἔσω, πατρῷα προσκύσανθ᾽ ἕδη | |
θεῶν, ὅσοιπερ πρόπυλα ναίουσιν τάδε. | 1375 |
Ἠλέκτρα | |
ἄναξ Ἄπολλον, ἵλεως αὐτοῖν κλύε | |
ἐμοῦ τε πρὸς τούτοισιν, ἥ σε πολλὰ δὴ | |
ἀφ᾽ ὧν ἔχοιμι λιπαρεῖ προύστην χερί. | |
νῦν δ᾽, ὦ Λύκει᾽ Ἄπολλον, ἐξ οἵων ἔχω | |
αἰτῶ, προπίτνω, λίσσομαι, γενοῦ πρόφρων | 1380 |
ἡμῖν ἀρωγὸς τῶνδε τῶν βουλευμάτων, | |
καὶ δεῖξον ἀνθρώποισι τἀπιτίμια | |
τῆς δυσσεβείας οἷα δωροῦνται θεοί. | |
Χορός | |
ἴδεθ᾽ ὅποι προνέμεται | |
τὸ δυσέριστον αἷμα φυσῶν Ἄρης. | 1385 |
βεβᾶσιν ἄρτι δωμάτων ὑπόστεγοι | |
μετάδρομοι κακῶν πανουργημάτων ἄφυκτοι κύνες, | |
ὥστ᾽ οὐ μακρὰν ἔτ᾽ ἀμμενεῖ | |
τοὐμὸν φρενῶν ὄνειρον αἰωρούμενον. | 1390 |
παράγεται γὰρ ἐνέρων | |
δολιόπους ἀρωγὸς εἴσω στέγας, | |
ἀρχαιόπλουτα πατρὸς εἰς ἑδώλια, | |
νεακόνητον αἷμα χειροῖν ἔχων· ὁ Μαίας δὲ παῖς | 1395 |
Ἑρμῆς σφ᾽ ἄγει δόλον σκότῳ | |
κρύψας πρὸς αὐτὸ τέρμα κοὐκέτ᾽ ἀμμένει. | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ φίλταται γυναῖκες, ἅνδρες αὐτίκα | |
τελοῦσι τοὔργον· ἀλλὰ σῖγα πρόσμενε. | |
Χορός | |
πῶς δή; τί νῦν πράσσουσιν; | 1400 |
Ἠλέκτρα | |
--ἡ μὲν ἐς τάφον | |
λέβητα κοσμεῖ, τὼ δ᾽ ἐφέστατον πέλας. | |
Χορός | |
σὺ δ᾽ ἐκτὸς ᾖξας πρὸς τί; | |
Ἠλέκτρα | |
--φρουρήσουσ᾽ ὅπως | |
Αἴγισθος ἡμᾶς μὴ λάθῃ μολὼν ἔσω. | |
Κλυταιμνήστρα | |
αἰαῖ. ἰὼ στέγαι | |
φίλων ἔρημοι, τῶν δ᾽ ἀπολλύντων πλέαι. | 1405 |
Ἠλέκτρα | |
βοᾷ τις ἔνδον· οὐκ ἀκούετ᾽, ὦ φίλαι; | |
Χορός | |
ἤκουσ᾽ ἀνήκουστα δύστανος, ὥστε φρῖξαι. | |
Κλυταιμνήστρα | |
οἴμοι τάλαιν᾽· Αἴγισθε, ποῦ ποτ᾽ ὢν κυρεῖς; | |
Ἠλέκτρα | |
ἰδοὺ μάλ᾽ αὖ θροεῖ τις. | 1410 |
Κλυταιμνήστρα | |
--ὦ τέκνον τέκνον, | |
οἴκτιρε τὴν τεκοῦσαν. | |
Ἠλέκτρα | |
--ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ σέθεν | |
ᾠκτίρεθ᾽ οὗτος οὐδ᾽ ὁ γεννήσας πατήρ. | |
Χορός | |
ὦ πόλις, ὦ γενεὰ τάλαινα, νῦν σοι | |
μοῖρα καθαμερία φθίνει φθίνει. | |
Κλυταιμνήστρα | |
ὤμοι πέπληγμαι. | 1415 |
Ἠλέκτρα | |
--παῖσον, εἰ σθένεις, διπλῆν. | |
Κλυταιμνήστρα | |
ὤμοι μάλ᾽ αὖθις. | |
Ἠλέκτρα | |
--εἰ γὰρ Αἰγίσθῳ θ᾽ ὁμοῦ. | |
Χορός | |
τελοῦς᾽ ἀραί· ζῶσιν οἱ γᾶς ὑπαὶ κείμενοι. | |
παλίρρυτον γὰρ αἷμ᾽ ὑπεξαιροῦσι τῶν | 1420 |
κτανόντων οἱ πάλαι θανόντες. | |
Χορός | |
καὶ μὴν πάρεισιν οἵδε· φοινία δὲ χεὶρ | |
στάζει θυηλῆς Ἄρεος, οὐδ᾽ ἔχω ψέγειν. | |
Ἠλέκτρα | |
Ὀρέστα, πῶς κυρεῖτε; | |
Ὀρέστης | |
--τἀν δόμοισι μὲν | |
καλῶς, Ἀπόλλων εἰ καλῶς ἐθέσπισεν. | 1425 |
Ἠλέκτρα | |
τέθνηκεν ἡ τάλαινα; | |
Ὀρέστης | |
--μηκέτ᾽ ἐκφοβοῦ | |
μητρῷον ὥς σε λῆμ᾽ ἀτιμάσει ποτέ. | |
Χορός | |
παύσασθε· λεύσσω γὰρ Αἴγισθον ἐκ προδήλου. | |
Ἠλέκτρα | |
ὦ παῖδες, οὐκ ἄψορρον; | 1430 |
Ὀρέστης | |
--εἰσορᾶτε ποῦ | |
τὸν ἄνδρ᾽; | |
Ἠλέκτρα | |
--ἐφ᾽ ἡμῖν οὗτος ἐκ προαστίου | |
χωρεῖ γεγηθὼς. . . | |
Χορός | |
βᾶτε κατ᾽ ἀντιθύρων ὅσον τάχιστα, | |
νῦν, τὰ πρὶν εὖ θέμενοι, τάδ᾽ ὡς πάλιν. | 1435 |
Ὀρέστης | |
θάρσει· τελοῦμεν. | |
Ἠλέκτρα | |
--ᾗ νοεῖς ἔπειγέ νυν. | |
Ὀρέστης | |
καὶ δὴ βέβηκα. | |
Ἠλέκτρα | |
--τἀνθάδ᾽ ἂν μέλοιτ᾽ ἐμοί. | |
Χορός | |
δι᾽ ὠτὸς ἂν παῦρά γ᾽ ὡς ἠπίως ἐννέπειν | |
πρὸς ἄνδρα τόνδε συμφέροι, λαθραῖον ὡς | 1440 |
ὀρούσῃ πρὸς δίκας ἀγῶνα. | |
Αἴγισθος | |
τίς οἶδεν ὑμῶν ποῦ ποθ᾽ οἱ Φωκῆς ξένοι, | |
οὕς φασ᾽ Ὀρέστην ἡμὶν ἀγγεῖλαι βίον | |
λελοιπόθ᾽ ἱππικοῖσιν ἐν ναυαγίοις; | |
σέ τοι, σὲ κρίνω, ναὶ σέ, τὴν ἐν τῷ πάρος | 1445 |
χρόνῳ θρασεῖαν· ὡς μάλιστα σοὶ μέλειν | |
οἶμαι, μάλιστα δ᾽ ἂν κατειδυῖαν φράσαι. | |
Ἠλέκτρα | |
ἔξοιδα· πῶς γὰρ οὐχί; συμφορᾶς γὰρ ἂν | |
ἔξωθεν εἴην τῶν ἐμῶν τῆς φιλτάτης. | |
Αἴγισθος | |
ποῦ δῆτ᾽ ἂν εἶεν οἱ ξένοι; δίδασκέ με. | 1450 |
Ἠλέκτρα | |
ἔνδον· φίλης γὰρ προξένου κατήνυσαν. | |
Αἴγισθος | |
ἦ καὶ θανόντ᾽ ἤγγειλαν ὡς ἐτητύμως; | |
Ἠλέκτρα | |
οὔκ, ἀλλὰ κἀπέδειξαν, οὐ λόγῳ μόνον. | |
Αἴγισθος | |
πάρεστ᾽ ἄρ᾽ ἡμῖν ὥστε κἀμφανῆ μαθεῖν; | |
Ἠλέκτρα | |
πάρεστι δῆτα, καὶ μάλ᾽ ἄζηλος θέα. | 1455 |
Αἴγισθος | |
ἦ πολλὰ χαίρειν μ᾽ εἶπας οὐκ εἰωθότως. | |
Ἠλέκτρα | |
χαίροις ἄν, εἴ σοι χαρτὰ τυγχάνοι τάδε. | |
Αἴγισθος | |
σιγᾶν ἄνωγα κἀναδεικνύναι πύλας | |
πᾶσιν Μυκηναίοισιν Ἀργείοις θ᾽ ὁρᾶν, | |
ὡς εἴ τις αὐτῶν ἐλπίσιν κεναῖς πάρος | 1460 |
ἐξῄρετ᾽ ἀνδρὸς τοῦδε, νῦν ὁρῶν νεκρὸν | |
στόμια δέχηται τἀμὰ μηδὲ πρὸς βίαν | |
ἐμοῦ κολαστοῦ προστυχὼν φύσῃ φρένας. | |
Ἠλέκτρα | |
καὶ δὴ τελεῖται τἀπ᾽ ἐμοῦ· τῷ γὰρ χρόνῳ | |
νοῦν ἔσχον, ὥστε συμφέρειν τοῖς κρείσσοσιν. | 1465 |
Αἴγισθος | |
ὦ Ζεῦ, δέδορκα φάσμ᾽ ἄνευ φθόνου μὲν οὐ | |
πεπτωκός· εἰ δ᾽ ἔπεστι νέμεσις, οὐ λέγω. | |
χαλᾶτε πᾶν κάλυμμ᾽ ἀπ᾽ ὀφθαλμῶν, ὅπως | |
τὸ συγγενές τοι κἀπ᾽ ἐμοῦ θρήνων τύχῃ. | |
Ὀρέστης | |
αὐτὸς σὺ βάσταζ᾽· οὐκ ἐμὸν τόδ᾽, ἀλλὰ σόν, | 1470 |
τὸ ταῦθ᾽ ὁρᾶν τε καὶ προσηγορεῖν φίλως. | |
Αἴγισθος | |
ἀλλ᾽ εὖ παραινεῖς κἀπιπείσομαι· σὺ δέ, | |
εἴ που κατ᾽ οἶκόν μοι Κλυταιμνήστρα, κάλει. | |
Ὀρέστης | |
αὕτη πέλας σοῦ· μηκέτ᾽ ἄλλοσε σκόπει. | |
Αἴγισθος | |
οἴμοι, τί λεύσσω; | 1475 |
Ὀρέστης | |
--τίνα φοβεῖ; τίν᾽ ἀγνοεῖς; | |
Αἴγισθος | |
τίνων ποτ᾽ ἀνδρῶν ἐν μέσοις ἀρκυστάτοις | |
πέπτωχ᾽ ὁ τλήμων; | |
Ὀρέστης | |
--οὐ γὰρ αἰσθάνει πάλαι | |
ζῶντας θανοῦσιν οὕνεκ᾽ ἀνταυδᾷς ἴσα; | |
Αἴγισθος | |
οἴμοι, ξυνῆκα τοὔπος· οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως | 1480 |
ὅδ᾽ οὐκ Ὀρέστης ἔσθ᾽ ὁ προσφωνῶν ἐμέ. | |
Ὀρέστης | |
καὶ μάντις ὢν ἄριστος ἐσφάλλου πάλαι. | |
Αἴγισθος | |
ὄλωλα δὴ δείλαιος. ἀλλά μοι πάρες | |
κἂν σμικρὸν εἰπεῖν. | |
Ἠλέκτρα | |
--μὴ πέρα λέγειν ἔα | |
πρὸς θεῶν, ἀδελφέ, μηδὲ μηκύνειν λόγους. | |
τί γὰρ βροτῶν ἂν σὺν κακοῖς μεμιγμένων | 1485 |
θνῄσκειν ὁ μέλλων οὐ χρόνου κέρδος φέροι; | |
ἀλλ᾽ ὡς τάχιστα κτεῖνε καὶ κτανὼν πρόθες | |
ταφεῦσιν, ὧν τόνδ᾽ εἰκός ἐστι τυγχάνειν, | |
ἄποπτον ἡμῶν· ὡς ἐμοὶ τόδ᾽ ἂν κακῶν | |
μόνον γένοιτο τῶν πάλαι λυτήριον. | 1490 |
Ὀρέστης | |
χωροῖς ἂν εἴσω σὺν τάχει· λόγων γὰρ οὐ | |
νῦν ἐστιν ἁγών, ἀλλὰ σῆς ψυχῆς πέρι. | |
Αἴγισθος | |
τί δ᾽ ἐς δόμους ἄγεις με; πῶς, τόδ᾽ εἰ καλὸν | |
τοὔργον, σκότου δεῖ κοὐ πρόχειρος εἶ κτανεῖν; | |
Ὀρέστης | |
μὴ τάσσε· χώρει δ᾽ ἔνθαπερ κατέκτανες | 1495 |
πατέρα τὸν ἀμόν, ὡς ἂν ἐν ταὐτῷ θάνῃς. | |
Αἴγισθος | |
ἦ πᾶσ᾽ ἀνάγκη τήνδε τὴν στέγην ἰδεῖν | |
τά τ᾽ ὄντα καὶ μέλλοντα Πελοπιδῶν κακά; | |
Ὀρέστης | |
τὰ γοῦν ς᾽· ἐγώ σοι μάντις εἰμὶ τῶνδ᾽ ἄκρος. | |
Αἴγισθος | |
ἀλλ᾽ οὐ πατρῴαν τὴν τέχνην ἐκόμπασας. | 1500 |
Ὀρέστης | |
πόλλ᾽ ἀντιφωνεῖς, ἡ δ᾽ ὁδὸς βραδύνεται. | |
ἀλλ᾽ ἕρφ᾽. | |
Αἴγισθος | |
ὑφηγοῦ. | |
Ὀρέστης | |
--σοὶ βαδιστέον πάρος. | |
Αἴγισθος | |
ἦ μὴ φύγω σε; | |
Ὀρέστης | |
--μὴ μὲν οὖν καθ᾽ ἡδονὴν | |
θάνῃς· φυλάξαι δεῖ με τοῦτό σοι πικρόν. | |
χρῆν δ᾽ εὐθὺς εἶναι τήνδε τοῖς πᾶσιν δίκην, | 1505 |
ὅστις πέρα πράσσειν τι τῶν νόμων θέλει, | |
κτείνειν· τὸ γὰρ πανοῦργον οὐκ ἂν ἦν πολύ. | |
Χορός | |
ὦ σπέρμ᾽ Ἀτρέως, ὡς πολλὰ παθὸν | |
δι᾽ ἐλευθερίας μόλις ἐξῆλθες | |
τῇ νῦν ὁρμῇ τελεωθέν. | 1510 |