Φεβρουάριος 2008
Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἀμερικανικῶν ἐκλογῶν, δηλαδὴ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποιὸς θὰ εἶναι ὁ μελλοντικὸς Πρόεδρος, ἡ κολοσσιαία πολεμικὴ μηχανὴ ἔχει ἤδη μπεῖ μπροστὰ μὲ στόχο τὴν ἐξόντωση ὅλων ὅσων θεωρεῖ ἐχθρούς της. Ἀκόμα κι αὐτῶν -ὅπως ἡ Ἑλλάδα- ποὺ δὲν ὑπακοῦνε τυφλὰ τὶς ἐντολές της. Ἰράν, Κορέα, Ἀραβικὸς κόσμος (μὴ ὑποτελής) καὶ φυσικὰ ἄμεσα ἡ Ρωσία καὶ στὸ βάθος ἡ Κίνα. Μετὰ θὰ ῾ρθεῖ ἡ σειρὰ τῶν «ἄτακτων», τῆς Νότιας Ἀμερικῆς. Ἕνας νέος θανάσιμος κίνδυνος, πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σὰν χταπόδι, κάνει ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ τὴν ἐμφάνισή του στὸ προσκήνιο τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.
Σημερινὸς στόχος εἶναι τὰ Βαλκάνια μὲ κύριο σύμμαχο τὴν «μεγάλη» Ἀλβανία ξεκινώντας ἀπὸ τὸ Κόσσοβο μὲ συνεργάτες τοὺς ὑπεύθυνους γιὰ μαζικὲς δολοφονίες Οὗ-τσέ-κᾶ. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφταναν ὅλα αὐτά, γεγονὸς πρωτοφανὲς γιὰ τὴ χώρα μας, μερικοὶ «ἐπιστήμονες» ἐπέλεξαν τὸ ἀμφιθέατρο τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου, γιὰ νὰ ἀναπτύξουν δημόσια τὴν ὑποστήριξή τους σ᾿ ἕνα βασικὸ αἴτημα τῆς «Μεγάλης Ἀλβανίας», τὴν κατάκτηση τῆς Ἠπείρου ἕως τὴν Πρέβεζα μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι ἀνῆκε στὴν Ἀλβανικὴ Τσαμουριά, ἀπ᾿ ὅπου τοὺς ἔδιωξαν μὲ ἐγκληματικὲς πράξεις οἱ Ἕλληνες.
Ἀσφαλῶς πρόκειται γιὰ ὀργανωμένη προβοκάτσια τῶν ΗΠΑ, ὥστε νὰ μελετηθοῦν οἱ δικές μας ἀντιδράσεις καὶ νὰ προπαρασκευασθεῖ ψυχολογικὰ ἡ ἐδαφικὴ ἐπέκταση τῆς Ἀλβανίας μετὰ τὸ Κόσσοβο καὶ σὲ ἕνα μεγάλο τμῆμα τῶν Ἀλβανοφώνων περιοχῶν τῶν Σκοπίων καὶ ἀκολούθως καὶ σὲ δικά μας ἐδάφη.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἡ σύμπλευση τῆς Τουρκίας μὲ τὶς ΗΠΑ στὸ Κόσσοβο -ποὺ ἔσπευσε πρώτη αὐτὴ νὰ τὸ ἀναγνωρίσει- προετοιμάζει τὸ ἔδαφος γιὰ πονηρὰ σχέδια σὲ βάρος τῆς χώρας μας μὲ βάση ὄχι μόνο τὸ Αἰγαῖο καὶ τὴν Κύπρο ἀλλὰ καὶ τὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα στὴν Θρᾴκη, ποὺ ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ Κοσσόβου μπορεῖ νὰ διεκδικήσει τὴ δική της ἀνεξαρτησία.
Ἡ ἡγεσία τῶν Σκοπίων φαίνεται ὅτι γνωρίζει ἀπὸ πρῶτο χέρι αὐτὰ τὰ σχέδια τῶν ΗΠΑ καὶ γι᾿ αὐτὸ δείχνει αὐτὴ τὴν ἀλαζονικὴ ἀδιαλλαξία. Καὶ πράγματι σ᾿ αὐτὴ τὴ φάση συμπορεύονται μὲ τὴν πολιτικὴ ποὺ ἐκθέσαμε. Ὅμως τί θὰ κάνουν ὅταν θὰ ξεκινήσει ἡ ἑπόμενη φάση, τῆς φιλοαλβανικῆς τακτικῆς, ὁπότε τὸ κρατίδιό τους θὰ κοπεῖ στὴ μέση; Γιατί θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουν τόσο αὐτοὶ ὅσο καὶ οἱ ΗΠΑ ὅτι μποροῦν νὰ αὐτοαποκαλοῦνται Μακεδόνες, ὅμως φυλετικὰ εἶναι Σλαῦοι καὶ ὡς ἐκ τούτου κατατάσσονται οὐσιαστικὰ στὴν χορεία τῶν ἐχθρῶν τῶν ΗΠΑ μαζὶ μὲ τὴ Ρωσία, τὴν Σερβία ἀλλὰ καὶ τὴν Βουλγαρία, ποὺ κι αὐτὴ δὲν πρέπει νὰ ἔχει αὐταπάτες.
Ἔτσι, γυρίζοντας σὲ μᾶς τοὺς Ἕλληνες, θὰ πρέπει νὰ δοῦμε ὅτι ἡ κατάσταση ὅπως ἐξελίσσεται, εἶναι παραπάνω ἀπὸ τραγική. Δεδομένου ὅτι οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν πείθονται πιὰ ἀπὸ ὅσες ὑποκλίσεις κι ἂν κάνουν ἀπέναντί τους οἱ ποικιλόμορφες ἀμερικανόφιλες ἡγεσίες. Κι αὐτὸ γιατί φοβοῦνται καὶ μισοῦν τὸν λαό μας, γιὰ τὸν ὁποῖο εἶναι βέβαιοι ὅτι στὴ μεγάλη του πλειοψηφία ἀπορρίπει τὰ φιλοπόλεμα σχέδιά τους. Καὶ γι᾿ αὐτὸ θέλει νὰ μᾶς τιμωρήσει μὲ κάθε τρόπο. Ἐκτὸς κι ἂν ἀποφασίσουμε ὅλοι μαζὶ νὰ γονατίσουμε καὶ νὰ φιλήσουμε τὰ πόδια τοὺς κάνοντας ὅρκους ὅτι ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς θὰ εἴμαστε καλὰ παιδιὰ καὶ πειθήνια ὄργανα στὴν ὅποια πολιτική τους.
Ὅμως ἀφοῦ τὸ παιχνίδι εἶναι ἔτσι κι ἀλλοιῶς γιὰ μᾶς χαμένο, τότε ἃς πέσουμε μὲ τὸ κεφάλι ψηλά. Ἂς μὴν περιμένουμε βοήθεια ἀπὸ πουθενά. Οὔτε ἔχουμε συμμάχους. Εἴμαστε ἐμεῖς κι ἐμεῖς. Ἂς φροντίσουμε λοιπὸν νὰ εἴμαστε τουλάχιστον ὡραῖοι, περήφανοι καὶ -γιατί ὄχι- χαρούμενοι, ἀφοῦ θὰ ἔχουμε πάρει τὴν μεγάλη ἀπόφαση, νὰ γίνουμε ὅλοι μαζὶ μιὰ γροθιά, ἑνωμένοι μπροστὰ στὴν προδοσία καὶ τὴν ἀσχήμια ποὺ χτυπάει τὴν πόρτα μας.
Γιατὶ εἶναι προδοσία ἡ ἀναγνώριση τοῦ Κοσσόβου χωρὶς τὴν ἔγκριση τῆς διεθνοῦς κοινότητας, τοῦ ΟΗΕ. Δηλαδὴ μιᾶς ἐπαρχίας ποὺ ἀπὸ αἰῶνες ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς Σερβίας. Καὶ τί θὰ νοιώθαμε ἐμεῖς ἂν μεθαύριό μας ἔπαιρναν μὲ τὸ ἔτσι θέλω τὴ μισὴ Κύπρο, τὴ Θρᾴκη ἢ τὴν Ἤπειρο;
Ὅπως εἶναι ἀσχημία νὰ ἀνεχόμαστε νὰ μᾶς περιφρονοῦν καὶ νὰ μᾶς βρίζουν -ὀχυρωμένοι κάτω ἀπὸ τὰ σκέλια τῶν Ἀμερικανῶν- οἱ Σκοπιανοὶ καὶ μεῖς νὰ τοὺς παρακαλᾶμε καὶ νὰ ζητᾶμε τὴ μεσολάβηση τῶν Ἀμερικανῶν χάνοντας κάθε μέρα καὶ πιὸ πολὺ τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ὑπερηφάνειά μας. Ἂς κλείσουμε λοιπὸν τὰ σύνορα κι ἃς σταματήσουμε τὶς διπλωματικὲς καὶ οἰκονομικές μας σχέσεις κι ἃς τοὺς ἀφήσουμε νὰ αὐτοαποκαλοῦνται ὅπως θέλουν κοροϊδεύοντας τοὺς ἑαυτούς τους.
Ὀφείλουμε νὰ περάσουμε κι αὐτὴ τὴ νέα δοκιμασία μὲ τὸ κεφάλι ψηλά. Μπορεῖ νὰ ὑποφέρουμε, ὅμως τὸ ζητούμενο γιὰ μᾶς εἶναι νὰ παραμείνουμε Ἕλληνες. Καὶ θὰ παραμείνουμε Ἕλληνες. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ἀπὸ πόσες καὶ ποιὲς σκληρὲς δοκιμασίες περάσαμε ὡς τώρα, ὅμως πάντοτε στὸ τέλος βγήκαμε νικητές. Τὸ ἴδιο θὰ συμβεῖ καὶ στὸ μέλλον.
Μίκης Θεοδωράκης
Ἀθήνα, 23.2.2008