ΜΗΝ ΜΑΪΟΣ
ἔχων ἡμέρας τριάκοντα μίαν
Ἡ ἡμέρα ἔχει ὥρας 14 καὶ ἡ νὺξ ὥρας 10
1. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ (Β´ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΤΟΥ ΘΩΜΑ). «Τὰ ἐγκαίνια τῆς (καθ᾿ ἑβδομάδα ἀνακυκλουμένης) ἑορτῆς τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀναστάσεως καὶ ἡ τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ σωτήριος ὁμολογία». Ἰερεμίου τοῦ προφήτου (Ϛ´ αἰ. π.Χ.). Παναρέτου ἐπισκόπου Πάφου (†1791). Ἑωθινὸν α´.
Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ· τῶν ἐκ Σαμοθράκης 5 νεομαρτύρων (†1835).
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. «Εὐλογητὸς ὁ Θεός», «Χριστὸς ἀνέστη» τρίς (ἅπαξ ἐκ τοῦ βήματος καὶ ἀνὰ μίαν ὑπὸ τῶν χορῶν)· ὁ προοιμιακὸς ἄνευ τοῦ Δεῦτε προσκυνήσωμεν (ὡς καὶ ἐφεξῆς μέχρι τῆς ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα), τὰ εἰρηνικὰ καὶ τὸ ψαλτήριον.
ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ» τὰ 6 ἰδιόμελα τῆς ἑορτῆς, Δόξα, Καὶ νῦν, «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ἐπέστης, Χριστέ».
ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν».
ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ 3 ἰδιόμελα τῆς ἑορτῆς, Δόξα, Καὶ νῦν, «Φιλάνθρωπε, μέγα καὶ ἀνείκαστον».
«Νῦν ἀπολύεις»· τρισάγιον (ὅ περ ἀπὸ σήμερον καὶ ἐφεξῆς λέγεται ἐν πάσαις ταῖς ἀκολουθίαις, μόνον δ᾿ ἐν ἀρχῇ τῶν ἀκολουθιῶν ἀντικαθίσταται ὑπὸ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη», οὐχὶ δὲ καὶ ἐν ἄλλοις σημείοις αὐτῶν) κ.λπ..
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος» (τρίς).
ΑΠΟΛΥΣΙΣ «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστός...»· ἀντὶ τοῦ «Δι᾿ εὐχῶν» ὁ ἱερεὺς τὸ «Χριστὸς ἀνέστη».
Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν´ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ α´ ἤχου «Μίαν τρισυπόστατον ἀρχήν», τὰ διὰ τὴν λιτὴν στιχηρὰ τῆς ἑορτῆς, ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ, τὰ τριαδικὰ «Ἄξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἀπολυτίκιον «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος».
Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» τὸ ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς τρίς.
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ τῆς ἑορτῆς δὶς ἕκαστον (εὐλογητάρια δὲν ψάλλονται χάριν τῆς δεσποτικῆς ἑορτῆς). Εὐθὺς οἱ ἀναβαθμοὶ «Ἐκ νεότητός μου»· προκείμενον «Ἐπαίνει, Ἰερουσαλήμ, τὸν Κύριον» (τρίς).
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ. Ἅπασα ἡ τάξις τοῦ ἑωθινοῦ (α´) Εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖον ἀναγινώσκεται ἐντὸς τοῦ ἱ. βήματος, ὡς ὅλα τὰ ἑωθινά· ὁ ν´ ψαλμὸς ψάλλεται, καὶ γίνεται ἡ συνήθης προσκύνησις τοῦ Εὐαγγελίου.
ΚΑΝΩΝ ὁ τῆς ἑορτῆς μετὰ τῶν εἱρμῶν εἰς 6, «ἄνευ στίχων»· μετὰ τὴν γ´ ᾠδὴν ἡ ὑπακοὴ «Ὡς ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν σου»· μετὰ τὴν Ϛ´ τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τῆς ἑορτῆς, τὸ μηνολόγιον καὶ τὸ ὑπόμνημα τῆς ἑορτῆς.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ τοῦ κανόνος τοῦ Πάσχα «Ἀναστάσεως ἡμέρα»· (ἀντὶ τοῦ Τὴν τιμιωτέραν), ψάλλεται ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ κανόνος τῆς σήμερον ἑορτῆς, ἐν τέλει δὲ καταβασία ὁ εἱρμὸς «Ὁ ἄγγελος ἐβόα... Φωτίζου, φωτίζου».
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «Ἅγιος Κύριος», τῆς ἑορτῆς «Ἐμῶν μελῶν χειρί σου» δίς, «Σήμερον ἔαρ μυρίζει» ἅπαξ.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ τὰ 3 προσόμοια τῆς ἑορτῆς εἰς 4, Δόξα, Καὶ νῦν, «Μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτώ». Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ ἀπολυτίκιον «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος».
Εἰς τὴν λειτουργίαν. «Εὐλογημένη», «Χριστὸς ἀνέστη» τρίς, καὶ τὰ εἰρηνικά. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκιον «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος» καὶ κοντάκιον «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ». Τρισάγιον.
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς, «Διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων» (Πρξ. ε´ 12-20)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, θ´ ἑωθινόν, «Οὔσης ὀψίας» (Ἰω. κ´ 19-31).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «Σὲ τὴν φαεινὴν λαμπάδα».
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Ἐπαίνει, Ἰερουσαλήμ, τὸν Κύριον· αἴνει τὸν Θεόν σου, Σιών· ἀλληλούια». Ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν τὸ φῶς, «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ· «Πληρωθήτω», «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου». Ἀπόλυσις ὡς εἰς τὸν ἑσπερινόν.
Εἰδήσεις. 1. Ἀπὸ σήμερον μέχρι τῆς Τρίτης τῆς ἑβδομάδος τοῦ τυφλοῦ εἰς τὴν θ. λειτουργίαν, μετὰ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία», ψάλλεται τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» τρίς, ἅπαξ ἀπὸ τοῦ βήματος καὶ ἀνὰ μίαν ὑφ᾿ ἑκάστου τῶν χορῶν, καὶ εἶτα ἐκφωνοῦνται τὰ εἰρηνικά.
2. Ἀπὸ αὔριον αἱ καθ᾿ ἡμέραν ἀκολουθίαι τελοῦνται κατὰ τὴν διάταξιν τοῦ Πεντηκοσταρίου, συμψάλλονται δὲ καὶ αἱ ἀκολουθίαι τοῦ Μηναίου, πλὴν Κυριακῆς καὶ ἑορτῆς τοῦ Πεντηκοσταρίου.
3. Ἀπὸ αὔριον μέχρι τῆς Τρίτης τοῦ τυφλοῦ ἐν καθημερινῇ (ἐκτὸς δηλονότι Κυριακῆς ἢ ἑορτῆς τοῦ Πεντηκοσταρίου), ἐὰν τύχῃ ἑορταζόμενος ἅγιος, μετὰ τὰ δοξαστικὰ τοῦ Μηναίου, Καὶ νῦν ψάλλονται τὰ ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ ἑόρτια ἰδιόμελα τῆς σειρᾶς, καὶ οὐχὶ τὸ «Ἀναστάσεως ἡμέρα», καθὼς καὶ τὰ ἀπολυτίκια, τὰ ἐξαποστειλάρια καὶ τὰ κοντάκια τῆς προλαβούσης Κυριακῆς ἢ ἑορτῆς, καὶ οὐχὶ τὰ τοῦ Πάσχα (Τ.Μ.Ε., Προθεωρία §33· καὶ 23 Ἀπριλίου, ὑποσημ. 4).
4. Εἰς τὸν ὄρθρον τῶν καθημερινῶν μέχρι τῆς ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα, μετὰ τὰ καθίσματα (ἢ μετὰ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ ὄρθρου, εἰ ἔστι), λέγεται τὸ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι» καὶ εἶτα ὁ ν´ ψαλμός. Τῶν κανόνων τοῦ Μηναίου προτάσσεται ὁ κανὼν τῆς προλαβούσης Κυριακῆς ἢ ἑορτῆς, καὶ οὐχὶ ὁ κανὼν τοῦ Πάσχα (ἀπὸ αὔριον ἕως τοῦ Σαββάτου προτάσσεται ὁ κανὼν τοῦ Θωμᾶ)· στιχολογοῦμεν δὲ καὶ «Τὴν τιμιωτέραν». Ἐὰν προβλέπωνται καταβασίαι, ψάλλονται οἱ εἱρμοὶ «Ἀναστάσεως ἡμέρα», πλὴν τῆς περιόδου τῆς Μεσοπεντηκοστῆς καὶ πλὴν Κυριακῆς Δευτέρας καὶ Τρίτης τοῦ τυφλοῦ.
5. Ἀπὸ αὔριον εἰς τὰς λειτουργίας τῶν καθημερινῶν μετὰ τὸ «Ἐξαιρέτως» ἐπανέρχεται ψαλλόμενον τὸ «Ἄξιον ἐστίν», ἐκτὸς ἂν ὁρίζῃ ἄλλως τὸ Τυπικόν. (Μέχρι τοῦ ἑπομένου Σαββάτου κοντάκιον τῆς λειτουργίας ψάλλεται τὸ τοῦ Θωμᾶ «Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ»).
2. Δευτέρα. Ἀνακομιδὴ τῶν ἱ. λειψάνων Ἀθανασίου τοῦ μεγάλου, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας († 2 Μαΐου 373)· (τυπικὸν 2ας Μαΐου· περίπτωσις α´ §1).
Εἰς τὴν θ´. Ἀπολυτίκιον «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος»· κοντάκιον «Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ».
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα», ἑσπέρια εἰς στίχους 6, προσόμοια τῆς ἑορτῆς (ἃ ζήτει εἰς τοὺς αἴνους τῆς χθὲς) 3 «Μετὰ τὴν ἐκ τάφου σου», «Θωμᾶς ὁ καὶ δίδυμος», «Ὡς θέλεις ψηλάφησον, Χριστέ», καὶ τοῦ Μηναίου προσόμοια 3, Δόξα, τοῦ ἁγίου «Χριστοῦ τὸν ἱεράρχην», Καὶ νῦν, «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τῶν μαθητῶν συνηθροισμένων» (Κυριακὴ Θωμᾶ ἑσπέρας). Εἴσοδος, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ μέγα προκείμενον «Τίς θεὸς μέγας» κατὰ τὴν ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ τάξιν. Εἰς τὰ ἀπόστιχα τὰ τοῦ Μηναίου «Χαίροις τῶν ἀρετῶν ὁ κανὼν» κ.λπ., Δόξα, τοῦ ἁγίου «Πάλιν ὁ χρυσορρόας Νεῖλος», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ» (Κυριακὴ Θωμᾶ ἑσπέρας). Ἀπολυτίκια «Στῦλος γέγονας», Δόξα, Καὶ νῦν, «Ἐσφραγισμένου».
Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν´ ψαλμόν, Δόξα, τὸ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελον τοῦ ἱεράρχου «Ἡ μεγάλη τῆς Ἐκκλησίας δόξα», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Τῶν μαθητῶν δισταζόντων» (Δευτέρα τοῦ Θωμᾶ πρωί, εἰς τὰ ἀπόστιχα), τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἀπολυτίκιον «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος».
Εἰς τὸν ὄρθρον. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» ἀπολυτίκια «Στῦλος γέγονας», Δόξα, τὸ αὐτό, Καὶ νῦν, «Ἐσφραγισμένου». Καθίσματα, μετὰ τὴν α´ στιχολογίαν τὸ τοῦ ἱεράρχου, Δόξα, Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Ἁψάμενος χειρί» (ὃ ζήτει εἰς τὴν β´ στιχολογίαν τῆς Δευτ. Θωμᾶ πρωί)· μετὰ τὴν β´ στιχολογίαν τὸ τοῦ ἱεράρχου, Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ κατωτέρω τῆς ἑορτῆς, ἦχος α´, πρὸς «Τὸν τάφον σου, σωτήρ» (Κυρ. τοῦ Θωμᾶ πρωί),
Ἰδών μου τὴν πλευρὰν καὶ τὰς τρήσεις τῶν ἥλων, Θωμᾶ τί ἀπιστεῖς τῇ ἐμῇ ἀναστάσει; ὁ Κύριος ἔλεγεν ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος, ὀπτανόμενος τοῖς ἀποστόλοις ἀρρήτως, ὁ δὲ Δίδυμος πεισθεὶς ἐβόα τῷ κτίστῃ· Θεός μου εἶ καὶ Κύριος.
«Ἀνάστασιν Χριστοῦ», ὁ ν´ χῦμα. Κανόνες, ὁ τῆς ἑορτῆς μετὰ τῶν εἱρμῶν αὐτοῦ καὶ ὁ τοῦ ἱεράρχου· ἀπὸ γ´ ᾠδῆς τὸ κοντάκιον τῆς ἑορτῆς, τὸ μεσῴδιον κάθισμα τοῦ ἁγίου «Τὴν τῶν αἱρέσεων πλάνην», Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ κατωτέρω τῆς ἑορτῆς, ἦχος α´, πρὸς «Τοῦ λίθου σφραγισθέντος» (Κυρ. τοῦ Θωμᾶ πρωί),
Τῷ φόβῳ τῶν Ἑβραίων κεκρυμμένων τῶν μαθητῶν, καὶ ἐν τῇ Σιὼν συνηγμένων εἰσῆλθες πρὸς αὐτοὺς Ἀγαθέ, καὶ ἔστης κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ἐν μέσῳ αὐτῶν χαροποιός, καὶ ὑπέδειξας αὐτοῖς τὰς χεῖρας, καὶ τῆς ἀχράντου σου πλευρᾶς τοὺς μώλωπας, λέγων τῷ ἀπιστοῦντι μαθητῇ· Φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ ἐρεύνα, ὅτι αὐτὸς ἐγὼ εἰμὶ ὁ διὰ σὲ παθητός.
Ἀφ᾿ Ϛ´ ᾠδῆς τὸ κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου τοῦ ἱεράρχου καὶ τὸ συναξάριον. Καταβασίαι οἱ εἱρμοὶ «Ἀναστάσεως ἡμέρα»· «Τὴν τιμιωτέραν», «[Ὁ ἄγγελος ἐβόα...] Φωτίζου, φωτίζου». Ἐξαποστειλάρια, τοῦ ἱεράρχου «Ἀρχιερέων τὸ κλέος» καὶ τῆς ἑορτῆς «Σήμερον ἔαρ μυρίζει». Εἰς τοὺς αἴνους προσόμοια τοῦ ἱεράρχου 3 «Τοῖς πυρίνοις σου δόγμασι» κ.λπ. εἰς 4, Δόξα, τὸ ἰδιόμελον αὐτοῦ «Τὸ μέγα κλέος», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος» (Δευτέρα τοῦ Θωμᾶ πρωί, εἰς τοὺς αἴνους), δοξολογία μεγάλη, «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος».
Εἰς τὴν λειτουργίαν. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα. Μετὰ τὴν εἰσοδον, ἀπολυτίκια τῆς ἑορτῆς «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος», τοῦ ἱεράρχου «Στῦλος γέγονας», τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ· κοντάκιον «Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ». Ἀπόστολος –μετὰ τοῦ προκειμένου αὐτοῦ– τοῦ ἱεράρχου, Ἰαν. 18, «Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων» (Ἑβρ. ιγ´ 7-16)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Μτθ. ε´ 14-19). «Ἄξιον ἐστί». Κοινωνικὸν «Εἰς μνημόσυνον»· (ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν τὸ φῶς) «Χριστὸς ἀνέστη»· «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου».
3. Τρίτη. Τιμοθέου καὶ Μαύρας μαρτύρων (†283). Πέτρου ἀρχιεπισκόπου Ἄργους (†950), Οἰκουμενίου ἐπισκόπου Τρίκκης, Θεοφάνους Περιθεωρίου (ιδ´ αἰ.).
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. β´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. δ´ 1-10)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. β´ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. γ´ 16-21).
4. Τετάρτη. Πελαγίας μάρτυρος (†290). Ἱλαρίου ὁσίου.
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. β´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. δ´ 13-22)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τετ. β´ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. ε´ 17-24).
5. Πέμπτη. Εἰρήνης μεγαλομάρτυρος (β´ αἰ.). Εὐθυμίου ἐπισκόπου Μαδύτου τοῦ θαυματουργοῦ.
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. β´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. δ´ 23-31)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πεμ. β´ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. ε´ 24-30).
Σημείωσις. Ὅπου τιμᾶται πανηγυρικῶς ἡ μνήμη τῆς ἁγίας, ἡ ἀκολουθία αὐτῆς συμψάλλεται ἐξ ἰδιαιτέρας φυλλάδος μετὰ τῆς ἀκολουθίας τοῦ Πεντηκοσταρίου, συμφώνως μὲ τὰς τυπικὰς διατάξεις τοῦ Τ.Μ.Ε. 23 Ἀπριλίου §§10-12 καὶ ὑποσ. 2.
6. Παρασκευή. Ἰὼβ τοῦ δικαίου καὶ πολυάθλου (1700-1500 π.Χ.). Σεραφεὶμ ὁσίου τοῦ ἐν τῷ ὄρει Δομβοῦς ἀσκήσαντος (†1602).
Ἀπόστολος ἡμέρας, Παρ. β´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ε´ 1-11)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, ἡμέρας, Παρ. β´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. ε´ 30-Ϛ´ 2).
7. Σάββατον. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ Θωμᾶ». Μνήμη τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ τιμίου Σταυροῦ (351). Ἀκακίου μάρτυρος (†303).
Εἰς τὴν θ´. Ἀπολυτίκιον «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος»· κοντάκιον «Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ».
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. «Εὐλογητὸς ὁ Θεός», «Χριστὸς ἀνέστη» (τρίς), ὁ προοιμιακὸς (ἄνευ τοῦ Δεῦτε προσκυνήσωμεν) καὶ τὰ εἰρηνικά. Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα» ἰδιόμελα τῆς ἑορτῆς 3 «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», καὶ τοῦ Μηναίου 3, Δόξα, «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», Καὶ νῦν, «Τὴν παγκόσμιον δόξαν». Εἴσοδος, «Φῶς ἱλαρόν», προκείμενον «Ὁ Θεός, ἀντιλήπτωρ μου εἶ». Ἀπόστιχα ἅπαντα ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν αὐτῶν. Ἀπολυτίκιον «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος» (τρίς).
Εἰς τὸν ὄρθρον. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» τὸ ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς (τρίς)· καθίσματα ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ· «Ἀνάστασιν Χριστοῦ», ὁ ν´ χῦμα. Κανόνες, τῆς ἑορτῆς μετὰ τῶν εἱρμῶν αὐτοῦ καὶ τοῦ Μηναίου· ἀπὸ γ´ ᾠδῆς τὸ μεσῴδιον κάθισμα τοῦ Μηναίου, Δόξα, Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Ἰδών μου τὴν πλευράν» (ὅρα Κυρ. Θωμᾶ πρωί)· ἀφ᾿ Ϛ´ (διὰ τὴν ἀπόδοσιν τῆς ἑορτῆς) τὸ κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου τῆς ἑορτῆς καὶ τὸ συναξάριον τῆς ἡμέρας. Καταβασίαι, οἱ εἱρμοὶ «Ἀναστάσεως ἡμέρα»· (ἀντὶ τοῦ Τὴν τιμιωτέραν) ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ κανόνος τῆς ἑορτῆς καὶ καταβασία «[Ὁ ἄγγελος ἐβόα...] Φωτίζου, φωτίζου». Ἐξαποστειλάρια, τὰ δύο τῆς ἑορτῆς ἀνὰ μίαν. Εἰς τοὺς αἴνους, εἰς στίχους 6, ἀναστάσιμα 3 καὶ στιχηρὰ προσόμοια τῆς ἑορτῆς 3 (ἃ ζήτει εἰς τὸν στίχον τῶν αἴνων) «Μετὰ τὴν ἐκ τάφου σου» κ.λπ., Δόξα, Καὶ νῦν, «Μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτώ», δοξολογία μεγάλη, «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος».
Εἰς τὴν λειτουργίαν. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα. Μετὰ τὴν εἴσοδον, ἀπολυτίκια «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος» καὶ τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ· κοντάκιον «Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ». Ἀπόστολος τῆς ἡμέρας, Σαβ. β´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ε´ 21-32)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, Σαβ. β´ ἑβδ. Ἰω. (Ἰω. Ϛ´ 14-27). Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως ὁ εἱρμὸς τῆς θ´ ᾠδῆς τῆς ἑορτῆς «Σὲ τὴν φαεινὴν λαμπάδα». Κοινωνικὸν «Ἐπαίνει, Ἰερουσαλήμ, τὸν Κύριον, αἴνει τὸν Θεόν σου, Σιών· ἀλληλούια»· ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν... «Χριστὸς ἀνέστη».
8. † ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναικῶν, ἔτι δὲ Ἰωσὴφ τοῦ ἐξ Ἀριμαθαίας καὶ τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ Νικοδήμου». † Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ, Ἀρσενίου ὁσίου τοῦ μεγάλου (†449). Ἦχος β´, ἑωθινὸν δ´ (τυπικὸν 8ης Μαΐου §§1-3).
Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ: α´) πάντων τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ διαλαμψάντων ἁγίων· β´) Δημητρίου νεομάρτυρος ἐκ Χώρας Τριφυλίας (14 Ἀπριλίου)· γ´) Ἠλία νεομάρτυρος τοῦ Ἀρδούνη (†1685)· δ´) Σεραφεὶμ ἱερομάρτυρος ἐπισκόπου Φαναρίου καὶ Νεοχωρίου (4 Δεκεμβρίου), ἐν Καρδίτσῃ· ε´) τῶν παμμεγίστων Ταξιαρχῶν ἐν Μανδαμάδῳ Μηθύμνης ἐπὶ τοῖς ἐγκαινίοις τοῦ ἱ. ναοῦ τοῦ προσκυνήματος.
Εἰς τὴν θ´. Ἀπολυτίκιον «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος»· κοντάκιον «Τῇ φιλοπράγμονι».
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. «Εὐλογητὸς ὁ Θεός», «Χριστὸς ἀνέστη» τρίς, ὁ προοιμιακὸς (ἄνευ τοῦ Δεῦτε προσκυνήσωμεν) καὶ τὸ Ψαλτήριον.
ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», τὰ ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ 4 ἀναστάσιμα στιχηρά, τῶν μυροφόρων ἰδιόμελα 3, προσόμοια τοῦ εὐαγγελιστοῦ ἕτερα 3, Δόξα, τὸ ἰδιόμελον τοῦ εὐαγγελιστοῦ «Τὸν υἱὸν τῆς βροντῆς», Καὶ νῦν, «Αἱ μυροφόροι γυναῖκες».
ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας, καὶ τὰ ἀναγνώσματα τοῦ Μηναίου.
ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὸ ἀναστάσιμον «Ἡ ἀνάστασίς σου, Χριστὲ σωτὴρ» καὶ τὰ «Πάσχα ἱερόν», Δόξα, τὸ ἰδιόμελον τοῦ εὐαγγελιστοῦ «Ἀπόστολε Χριστοῦ», Καὶ νῦν, «Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον».
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «Ὅτε κατῆλθες»,* «Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ», Δόξα, «Ἀπόστολε, Χριστῷ», Καὶ νῦν, «Ταῖς μυροφόροις».
Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν´ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, τὰ διὰ τὴν λιτὴν [3 ἰδιόμελα τῆς ἑορτῆς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ «Μυροφόροι γυναῖκες», «Μετὰ φόβου ἦλθον», «Ἦλθον ἐπὶ τὸ μνημεῖον» καὶ εἶτα] τὰ 4 πρῶτα ἰδιόμελα τοῦ εὐαγγελιστοῦ ἐν τῷ Μηναίῳ (τὸ ἰδιόμελον τοῦ ὁσίου «Ὅσιε πάτερ» καταλιμπάνεται) μετὰ τοῦ Δόξα αὐτῶν «Ἀναπεσὼν ἐν τῷ στήθει», Καὶ νῦν, ἐκ τῆς λιτῆς τῆς ἑορτῆς «ᾜτήσατο Ἰωσήφ»· τὰ τριαδικὰ «Ἄξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ., «Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ».
Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια. [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ πολυέλεος.]
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ἀναστάσιμα τῶν δύο στιχολογιῶν ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ· μετὰ τὸν πολυέλεον τὸ πρῶτον κάθισμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ «Ἀναπεσὼν ἐν τῷ στήθει», Δόξα, τὸ ἕτερον αὐτοῦ «Τὴν μνήμην τιμήσωμεν», Καὶ νῦν, τὸ κάτωθι ὅμοιον θεοτοκίον,
«Ταχὺ δέξαι δέσποινα τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, καὶ ταύτας προσάγαγε τῷ σῷ υἱῷ καὶ Θεῷ, κυρία πανάχραντε· λῦσον τὰς περιστάσεις τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων, σκέδασον τὰς ἐνέδρας καὶ τὰ θράση παρθένε, τῶν νῦν ἐφοπλιζομένων κατὰ τῶν δούλων σου».
Εἶτα τὰ εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (δ´) μετὰ πάσης τῆς τάξεως αὐτοῦ.
ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ τῶν δύο θεοτοκίων (καταλιμπανομένου τοῦ κανόνος τῶν μυροφόρων) καὶ ὁ τοῦ εὐαγγελιστοῦ· μετὰ τὴν γ´ ᾠδὴν τὸ κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, τὸ μεσῴδιον κάθισμα, τοῦ εὐαγγελιστοῦ «Τῆς σοφίας τῷ στήθει», Δόξα, τὸ πρῶτον μεσῴδιον τῶν μυροφόρων, Καὶ νῦν, τὸ ἕτερον· μετὰ τὴν Ϛ´ τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τῶν μυροφόρων, τὸ μηνολόγιον καὶ τὸ ὑπόμνημα τῆς Κυριακῆς.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ τοῦ Πάσχα· ἀντὶ τῆς στιχολογίας τῆς ᾠδῆς τῆς Θεοτόκου, ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν δύο θεοτοκίων καὶ τῶν μεγαλυναρίων ψαλλομένων ὡς ἑξῆς·
Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὸν ἐθελουσίως παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου. «Φωτίζου, φωτίζου...»
Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὸν ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου Χριστὸν τὸν ζωοδότην. «Φωτίζου, φωτίζου...»
Χριστὸς τὸ καινὸν Πάσχα, τὸ ζωόθυτον θῦμα, ἀμνὸς Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν κόσμου. «Ὢ θείας, ὢ φίλης...»
Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη καὶ ᾅδης ἐσκυλεύθη. «Ὢ Πάσχα τὸ μέγα...»
Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὴν τιμιωτέραν καὶ ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων. «Συμφώνως, παρθένε...»
Χαῖρε παρθένε χαῖρε, χαῖρε εὐλογημένη, χαῖρε δεδοξασμένη, σὸς γὰρ υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου. «Εὐφραίνου, ἀγάλλου...»
Ἐν συνεχείᾳ ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ εὐαγγελιστοῦ ὡς ἑξῆς·
Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. «Σταυρῷ τῷ τοῦ δεσπότου...»
Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. «Σταυρῷ τῷ τοῦ δεσπότου...» (πάλιν),
Δόξα Πατρί... «Ἀξίως ἀγαπήσας ὁ καθαρός...»
Καὶ νῦν... «Σωτήριος γενοῦ μοι...»
Εἶτα «Ὁ ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ, ἁγνὴ παρθένε, χαῖρε καὶ πάλιν ἐρῶ, χαῖρε, ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου. Φωτίζου, φωτίζου...»
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ, «Ἅγιος Κύριος», τοῦ πάσχα «Σαρκὶ ὑπνώσας» (ἅπαξ), τοῦ εὐαγγελιστοῦ «Θεολογῶν ἐβρόντησας», καὶ τῶν μυροφόρων «Γυναῖκες, ἀκουτίσθητε».
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 3, προσόμοια τοῦ εὐαγγελιστοῦ ἕτερα 3 «Μάκαρ Ἰωάννη πάνσοφε» κ.λπ., καὶ τὰ 4 στιχηρὰ «Πάσχα ἱερὸν» κ.λπ. μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν, Δόξα, τὸ ἰδιόμελον «Εὐαγγελιστὰ Ἰωάννη», Καὶ νῦν, «Ἀναστάσεως ἡμέρα» μετὰ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ. Δοξολογία μεγάλη, «Σήμερον σωτηρία».
Εἰς τὴν λειτουργίαν. «Εὐλογημένη», «Χριστὸς ἀνέστη» τρίς. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Ὅτε κατῆλθες», «Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ», «Ταῖς μυροφόροις», «Ἀπόστολε, Χριστῷ», καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ».
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Ἀπόστολος: τοῦ εὐαγγελιστοῦ, Μαΐου 8, «Ὃ ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς» (Α´ Ἰω. α´ 1-7)· Εὐαγγέλιον: τῶν μυροφόρων, «Ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας» (Μρ. ιε´ 43-ιϚ´ 8).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «Ὁ ἄγγελος ἐβόα... Φωτίζου, φωτίζου».
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Σῶμα Χριστοῦ»· ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν τὸ φῶς «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ· «Πληρωθήτω»· «Εἴη τὸ ὄνομα».
Εἴδησις. Αἱ καθημεριναὶ ἀκολουθίαι διεξάγονται κατὰ τὴν διάταξιν τοῦ Πεντηκοσταρίου. Ἕως τοῦ Σαββάτου τῶν μυροφόρων τῶν κανόνων τοῦ Μηναίου προτάσσεται ὁ κανὼν τῶν μυροφόρων «Τὴν Μωσέως ᾠδήν» (μετὰ στίχου εἰς τὰ τροπάρια «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι»), ἐνῷ εἰς τὴν λειτουργίαν ψάλλεται ἐπισφραγιστικὸν κοντάκιον τὸ ἑξῆς· ἦχος β´·
«Τὸ χαῖρε ταῖς μυροφόροις φθεγξάμενος, τὸν θρῆνον τῆς προμήτορος Εὔας κατέπαυσας, τῇ ἀναστάσει σου Χριστὲ ὁ Θεός· τοῖς ἀποστόλοις δὲ τοῖς σοῖς κηρύττειν ἐπέταξας· ὁ σωτὴρ ἐξανέστη τοῦ μνήματος».
9. Δευτέρα. Ἠσαΐου προφήτου (η´ αἰ. π.Χ.), Χριστοφόρου μάρτυρος († 250). Νικολάου τοῦ ἐν Βουνένοις.
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δευτ. γ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. Ϛ´ 8-ζ´ 5, 47-60)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. γ´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. δ´ 46-54).
10. Τρίτη. Σίμωνος ἀποστόλου τοῦ Ζηλωτοῦ. Λαυρεντίου ὁσίου τοῦ Μεγαρέως, Νικολάου ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας ἐπὶ τῇ μετακομιδῇ εἰς Ῥώμην τοῦ σεπτοῦ λειψάνου αὐτοῦ.
Ἀπόστολος: τοῦ ἀποστόλου, Κυρ. ι´ ἐπιστ. (Α´ Κορ. δ´ 9-16)· Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, Πέμ. β´ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. Ϛ´ 12-19).
11. Τετάρτη. Ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τῆς Κων/πόλεως (402), Μωκίου ἱερομάρτυρος (γ´ αἰ.). Κυρίλλου (†869) καὶ Μεθοδίου (†855) τῶν ἐκ Θεσσαλονίκης ἰσαποστόλων καὶ φωτιστῶν τῶν Σλαύων.
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. γ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. η´ 18-25)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τετ. γ´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. Ϛ´ 35-39).
12. Πέμπτη. Ἐπιφανίου ἐπισκόπου Κωνσταντίας Κύπρου (†403), Γερμανοῦ Κωνσταντινουπόλεως († 11 Μαΐου 740). Θεοδώρου ὁσίου τοῦ ἐν Κυθήροις.
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. γ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. η´ 26-39)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. γ´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. Ϛ´ 40-44).
13. Παρασκευή. Γλυκερίας μάρτυρος (†177). Σεργίου ὁμολογητοῦ, Παυσικάκου ἐπισκόπου Συνάδων (Ϛ´ αἰ.).
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. γ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. η´ 40-θ´ 18)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, Παρ. γ´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. Ϛ´ 48-54).
14. Σάββατον. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῶν μυροφόρων». Ἰσιδώρου μάρτυρος τοῦ ἐν Χίῳ (†251). Θεράποντος ἱερομάρτυρος, Λεοντίου ἀρχιεπισκόπου Ἰεροσολύμων (912-929).
Ἡ ἀκολουθία ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ (τυπικὸν Πεντηκοσταρίου §19)· ἐξαποστειλάριον καὶ κοντάκιον μόνον τὰ τῆς ἑορτῆς. Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. γ´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. θ´ 19-31)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. γ´ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. ιε´ 17-ις´ 2)· «Ἄξιον ἐστί». Κοινωνικὸν «Ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι»· «Χριστὸς ἀνέστη».
15. † ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Μνεία τῆς τοῦ παραλύτου θεραπείας». Παχωμίου ὁσίου τοῦ μεγάλου (†358). Ἀχιλλείου ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης (δ´ αἰ.). Ἦχος γ´, ἑωθινὸν ε´ (τυπικὸν Πεντηκοσταρίου §§20-22).
Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ, ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου, πολιούχου Μυτιλήνης († 17 Φεβρ. 1795).
Εἰς τὴν θ´. Ἀπολυτίκιον «Ὅτε κατῆλθες»· κοντάκιον «Τὸ χαῖρε ταῖς μυροφόροις».
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. «Εὐλογητὸς ὁ Θεός», «Χριστὸς ἀνέστη» τρίς, ὁ προοιμιακὸς (ἄνευ τοῦ Δεῦτε προσκυνήσωμεν) καὶ τὸ Ψαλτήριον.
ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ» ἀναστάσιμα 7 καὶ τὰ δύο ἰδιόμελα τοῦ παραλύτου (δευτεροῦντες τὸ α´), Δόξα, «Ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς», Καὶ νῦν, «Πῶς μὴ θαυμάσωμεν».
ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.
ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὸ ἀναστάσιμον «Ὁ τῷ πάθει σου, Χριστὲ» καὶ τὰ στιχηρὰ «Πάσχα ἱερόν», Δόξα, «Ἐν τῇ στοᾷ», Καὶ νῦν, «Ἀναστάσεως ἡμέρα».
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ «Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια», Δόξα, Καὶ νῦν, «Σὲ τὴν μεσιτεύσασαν».
Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν´ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, Δόξα, τὸ τῆς λιτῆς ἰδιόμελον «Ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ», Καὶ νῦν, «Ναὸς καὶ πύλη», τὰ τριαδικὰ «Ἄξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου «Ἐκπλήττων τῇ ὁράσει».
Εἰς τὸν ὄρθρον. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» ἀπολυτίκιον «Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια», Δόξα, τὸ αὐτό, Καὶ νῦν, «Σὲ τὴν μεσιτεύσασαν». [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ Ἄμωμος.]
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα κατὰ σειρὰν καὶ τὰ εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (ε´) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τάξεως αὐτοῦ.
ΚΑΝΩΝ ὁ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ τῶν δύο θεοτοκίων, καταλιμπανομένου τοῦ κανόνος τοῦ παραλύτου· μετὰ τὴν γ´ ᾠδὴν τὸ μεσῴδιον κάθισμα «Ῥῆμα παράλυτον» καὶ τὸ θεοτοκίον*· μετὰ τὴν Ϛ´ τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ παραλύτου, τὸ μηνολόγιον καὶ τὸ ὑπόμνημα τῆς Κυριακῆς.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ τοῦ Πάσχα· ἀντὶ τῆς στιχολογίας τῆς ᾠδῆς τῆς Θεοτόκου, ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν δύο θεοτοκίων καὶ τῶν μεγαλυναρίων ψαλλομένων ὡς ἑξῆς·
Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὸν ἐθελουσίως παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου. «Φωτίζου, φωτίζου...»
Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὸν ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου Χριστὸν τὸν ζωοδότην. «Φωτίζου, φωτίζου...»
Χριστὸς τὸ καινὸν Πάσχα, τὸ ζωόθυτον θῦμα, ἀμνὸς Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν κόσμου. «Ὢ θείας, ὢ φίλης...»
Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη καὶ ᾅδης ἐσκυλεύθη. «Ὢ Πάσχα τὸ μέγα...»
Δόξα. Μεγάλυνον, ψυχή μου, τῆς τρισυποστάτου καὶ ἀδιαιρέτου θεότητος τὸ κράτος. «Συμφώνως, παρθένε...»
Καὶ νῦν. Χαῖρε, παρθένε, χαῖρε, χαῖρε, εὐλογημένη, χαῖρε, δεδοξασμένη, σὸς γὰρ υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου. «Εὐφραίνου, ἀγάλλου...»
Εἶτα «Ὁ ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ, ἁγνὴ παρθένε, χαῖρε καὶ πάλιν ἐρῶ, χαῖρε, ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου. Φωτίζου, φωτίζου».
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ, «Ἅγιος Κύριος», τοῦ πάσχα «Σαρκὶ ὑπνώσας» (ἅπαξ) καὶ τοῦ παραλύτου (ἐπίσης ἅπαξ).
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 4 καὶ τὰ 4 στιχηρὰ «Πάσχα ἱερὸν» κ.λπ. μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν, Δόξα, «Κύριε, τὸν παράλυτον», Καὶ νῦν, «Ἀναστάσεως ἡμέρα» μετὰ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ. Δοξολογία μεγάλη, «Σήμερον σωτηρία».
Εἰς τὴν λειτουργίαν. «Εὐλογημένη», «Χριστὸς ἀνέστη» τρίς. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ».
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Ἀπόστολος Κυρ. Παραλύτου, «Ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον» (Πρξ. θ´ 32-42)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, «Ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἰεροσόλυμα» (Ἰω. ε´ 1-15).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «Ὁ ἄγγελος ἐβόα... Συμφώνως, παρθένε».
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Σῶμα Χριστοῦ»· ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν τὸ φῶς «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ.
16. Δευτέρα. Θεοδώρου ὁσίου τοῦ ἡγιασμένου (†368).
Εἰδήσεις. 1. Τῇ Δευτέρᾳ καὶ Τρίτῃ τοῦ παραλύτου τῶν κανόνων τοῦ Μηναίου προτάσσεται ὁ κανὼν τοῦ παραλύτου «Θαυμαστὸς ἐνδόξως» (μετὰ στίχου «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι»).
2. Αἱ καθημεριναὶ ἀκολουθίαι διεξάγονται ὥς εἰσιν ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ· κοντάκιον τῇ Δευτέρᾳ καὶ Τρίτῃ τοῦ παραλύτου «Τὴν ψυχήν μου, Κύριε», ἀπὸ δὲ τῆς Τετάρτης τὸ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς «Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς».
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δε. δ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ι´ 1-16)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δε. δ´ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. Ϛ´ 56-69).
17. Τρίτη. «Ἀπόδοσις τῆς ἀκολουθίας τοῦ παραλύτου». Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας τῶν ἀποστόλων (α´ αἰ.). Ἀθανασίου ἀρχιεπ. Χριστιανουπόλεως Τριφυλλίας (†1735), Νικολάου νεομ. τοῦ ἐκ Μετσόβου (†1617).
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. δ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ι´ 21-33)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. δ´ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. ζ´ 1-13).
18. Τετάρτη. † «Ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς». Διονυσίου, Ἀνδρέου, Παύλου, Χριστίνης, Ἡρακλείου, Παυλίνου, Βενεδίμου τῶν Ἀθηναίων μαρτύρων (γ´ αἰ.). (Τυπικὸν Πεντηκοσταρίου, Τετάρτη τῆς Μεσοπεντηκοστῆς, §§ 23-25).
Εἰς τὴν θ´. Ἀπολυτίκιον «Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια»· κοντάκιον «Τὴν ψυχήν μου, Κύριε».
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακός (Ψαλτήριον δὲν στιχολογεῖται διὰ τὴν δεσποτικὴν ἑορτήν). Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα», τὰ 3 προσόμοια «Πάρεστιν ἡ μεσότης ἡμερῶν» εἰς 6, Δόξα, Καὶ νῦν, «Τῆς ἑορτῆς μεσούσης». Εἴσοδος κ.λπ. καὶ τὰ ἀναγνώσματα. Ἀπόστιχα τὰ 3 ἰδιόμελα «Πεντηκοστῆς ἐφέστηκε» μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν εἰς τὰ δύο τελευταῖα, Δόξα, Καὶ νῦν, «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς». Τὸ ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς τρίς.
Εἰς τὸν ὄρθρον ἡ ἀκολουθία, ὡς ἔχει ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ. Καταβασίαι οἱ εἱρμοὶ τῆς ἑορτῆς «Θάλασσαν ἔπηξας»· ἀντὶ τῆς στιχολογίας τῆς ᾠδῆς τῆς Θεοτόκου, ψάλλεται ἡ θ´ ᾠδὴ ἀμφοτέρων τῶν κανόνων τῆς ἑορτῆς, καὶ ὁ εἱρμὸς «Ἀλλότριον τῶν μητέρων». Ἐξαποστειλάρια, στιχηρὰ εἰς τοὺς αἴνους καὶ δοξαστικόν, ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ. Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ ἀπολυτίκιον «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς» ἅπαξ.
Εἰς τὴν λειτουργίαν. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα. Μετὰ τὴν εἴσοδον μόνον τὸ ἀπολυτίκιον «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς» καὶ τὸ κοντάκιον «Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς». Τρισάγιον. Ἀπόστολος: Τετ. δ´ ἑβδ. Πράξ., «Κατέφυγον οἱ ἀπόστολοι» (Πρξ. ιδ´ 6-18)· Εὐαγγέλιον: Μεσοπεντηκοστῆς, «Τῆς ἑορτῆς μεσούσης» (Ἰω. ζ´ 14-30). Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «Ἀλλότριον τῶν μητέρων». Κοινωνικὸν «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἶμα ἐν ἐμοὶ μένει κἀγὼ ἐν αὐτῷ, εἶπεν ὁ Κύριος» (ἄνευ ἀλληλούια)· ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ· καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας.
19. Πέμπτη. Πατρικίου ἱερομάρτυρος ἐπισκ. Προύσης καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Ἀκακίου, Μενάνδρου καὶ Πολυαίνου μαρτύρων (β´ αἰ.). Τῶν 13 ὁσιομαρτύρων μοναχῶν τῆς μονῆς Παναγίας Καντάρας Κύπρου τῶν καέντων ἐν Λευκωσίᾳ ὑπὸ τῶν Φράγγων λατινοδόξων (†1231).
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. δ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ι´ 34-43)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. δ´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. η´ 12-20).
20. Παρασκευή. Θαλλελαίου μάρτυρος (†284). Λυδίας τῆς Φιλιππησίας (α´ αἰ.)· Νικήτα, Ἰωάννου καὶ Ἰωσὴφ ὁσίων, ἱδρυτῶν τῆς Νέας Μονῆς Χίου (ια´ αἰ.).
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. δ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ι´ 44-48, ια´ 1-10)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. δ´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. η´ 21-30).
21. Σάββατον. † Κωνσταντίνου (†337) καὶ Ἑλένης (†327) τῶν θεοστέπτων βασιλέων καὶ ἰσαποστόλων.
Ἡ ἀκολουθία ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ μετὰ τῶν μεθεόρτων τῆς Μεσοπεντηκοστῆς (T.M.E. 21 Μαΐου, περίπτ. α´ §§1-2). Τὰ μεθέορτα βλέπε τῇ Παρασκευῇ τῆς δ´ ἑβδομ. ἑσπέρας καὶ τῷ ἑπομένῳ Σαββάτῳ πρωί, συμψάλλονται δὲ καί τινες ἀναστάσιμοι ὕμνοι διὰ τὴν ἀπόδοσιν τοῦ ἤχου (πρβλ. Τ.Μ.Ε. 23 Ἀπρ. §21, 2 Μαΐου §2, τυπικὸν Πεντηκοστ. §§13-14 καὶ 19).
Εἰς τὴν θ´. Ἀπολυτίκιον «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς»· κοντάκιον «Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς».
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακὸς καὶ τὸ «Μακάριος ἀνήρ».
ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ» τὰ 3 προσόμοια τῶν ἁγίων εἰς 6, Δόξα, τοῦ Μηναίου «Πλουσίων δωρεῶν», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Πεντηκοστῆς ἐφέστηκεν ἡ τῶν ἡμερῶν».
ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ ἀναγνώσματα τοῦ ἁγίου ἐκ τοῦ Μηναίου.
ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὸ ἀναστάσιμον στιχηρὸν τοῦ ἤχου «Τῷ σῷ σταυρῷ», εἶτα στίχος «Ἡ χείρ μου συναντιλήψεται αὐτῷ, καὶ ὁ βραχίων μου κατισχύσει αὐτὸν» καὶ εὐθὺς τὰ 3 προσόμοια τοῦ Μηναίου (τὰ δύο τελευταῖα μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν), Δόξα, τοῦ Μηναίου «Σέλας φαεινότατον», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Ἐν τῷ ἱερῷ ἐπέστης ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ».
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ τοῦ ἁγίου «Τοῦ σταυροῦ σου τὸν τύπον», Δόξα, Καὶ νῦν, «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς».
Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν´ ψαλμόν, τὰ διὰ τὴν λιτὴν στιχηρὰ τοῦ ἁγίου μετὰ τοῦ Δόξα ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ, Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Κύριε, πρὸ τοῦ ἀχράντου σου σταυροῦ» (ζήτει εἰς τὸν στίχον τῶν αἴνων τῷ Σαββάτῳ πρωί)· ἀπολυτίκιον «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς».
Εἰς τὸν ὄρθρον. Ὁ ἑξάψαλμος. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» ἀπολυτίκια «Τοῦ σταυροῦ σου τὸν τύπον», Δόξα, τὸ αὐτό, Καὶ νῦν, «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς». [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ πολυέλεος τοῦ ἁγίου].
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ, [μετὰ τὴν α´ στιχολ.] τὰ ἀναστάσιμα τοῦ Πεντηκοσταρίου μετὰ τοῦ θεοτοκίου αὐτῶν (ζήτει ταῦτα τῷ Σαββάτῳ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς)· [μετὰ τὴν β´ στιχολ.] τὸ πρῶτον κάθισμα τῶν ἁγίων «Νέος γέγονας Δαυίδ», Δόξα, τὸ ἕτερον αὐτῶν «Ἑλκόμενος ἐπὶ σταυροῦ», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Ἑορτῆς μεσαζούσης τῆς νομικῆς» (ζήτει τῷ Σαββάτῳ πρωί)· [μετὰ τὸν πολυέλεον] κάθισμα τῶν ἁγίων «Ἡ εὔσημος μνήμη σου», Δόξα, Καὶ νῦν, ὅμοιον τῆς ἑορτῆς «Ὁ πάντων ἐπιστάμενος» (ζήτει τῇ Τετ. τῆς Μεσοπεντηκοστῆς πρωί).
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΟΡΘΡΟΥ. Τὰ «Ἐκ νεότητός μου» καὶ λοιπά· Εὐαγγέλιον τῶν ἁγίων (13ης Νοεμ. ἐν τῇ λειτουργίᾳ), «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα» (Ἰω. ι´ 9-16). Εἶτα «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι», ὁ ν´ ψαλμὸς χῦμα, Δόξα, «Ταῖς τῶν θεοστέπτων» κ.τ.λ. ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ.
ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ α´ τῆς ἑορτῆς μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ ὁ τοῦ ἁγίου. Ἀπὸ γ´ ᾠδῆς τὸ κοντάκιον τῆς ἑορτῆς, τὸ μεσῴδιον κάθισμα τοῦ Μηναίου «Τὰς αἰσθήσεις ἐκτείνας», Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ β´ μεσῴδιον κάθισμα τῆς ἑορτῆς «Τῆς σοφίας τὸ ὕδωρ»· ἀφ᾿ Ϛ´ τὸ κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου τῶν ἁγίων καὶ τὸ συναξάριον.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ τῆς ἑορτῆς «Θάλασσαν ἔπηξας»· «Τὴν τιμιωτέραν», καὶ ὁ εἱρμὸς «Ἀλλότριον τῶν μητέρων».
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ, τὸ τοῦ Μηναίου «Οὐκ ἐξ ἀνθρώπων εἴληφε» καὶ τὸ τῆς ἑορτῆς.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ, ἀπὸ τοῦ στίχου «Τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρῖμα ἔγγραπτον· δόξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ», ἀναστάσιμα τοῦ ἤχου 3 «Δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη» κ.λπ., καὶ τοῦ ἁγίου ἕτερα 3 προσόμοια «Χαῖρε, Κωνσταντῖνε πάνσοφε» κ.λπ., Δόξα, «Ὁ τῶν ἀνάκτων ἄναξ», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Φωτισθέντες ἀδελφοί» (ζήτει τῷ Σαββάτῳ πρωὶ εἰς τοὺς αἴνους). Δοξολογία μεγάλη, καὶ τὰ ἀπολυτίκια.
Εἰς τὴν λειτουργίαν. Μετὰ τὸ «Εὐλογημένη» τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» τρίς. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ πάσχα.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς», «Τοῦ σταυροῦ σου τὸν τύπον», καὶ τοῦ ναοῦ· κοντάκιον «Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς».
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Ἀπόστολος τοῦ ἁγίου, Μαΐου 21, «Ἀγρίππας ὁ βασιλεύς» (Πρξ. κϚ´ 1, 12-20)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, Νοεμ. 13, «Ἀμήν, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος» (Ἰω. ι´ 1-9).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως τὸ «Ἄξιον ἐστίν».
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν»· ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν τὸ φῶς «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ· «Εἴη τὸ ὄνομα».
22. † ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Ἡ τῆς Σαμαρείτιδος ἑορτή, ἐν ᾗ ὁ Χριστὸς μεσσίαν ἑαυτὸν ὡμολόγει». Βασιλίσκου μάρτυρος (†308)· Δημητρίου καὶ Παύλου νεομαρτ. πολιούχων Τριπόλεως τῆς ἐν Πελοποννήσῳ· μνήμη τῆς β´ Οἰκουμ. συνόδου ἐν Κωνσταντινουπόλει (381). Ἦχος δ´, ἑωθινὸν ζ´.
Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ, μνήμη (ἐν Τρικκάλοις) Βησσαρίωνος ἐπισκόπου Λαρίσης, καὶ (ἐν Χώρᾳ Σάμου) Γεωργίου νεομάρτ. τοῦ ἐν Ἐφέσῳ.
Εἰς τὴν θ´. Ἀπολυτίκιον «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς», Δόξα, «Τοῦ σταυροῦ σου τὸν τύπον»· κοντάκιον «Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς».
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.
ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα 4, τῆς Μεσοπεντηκοστῆς 3 καὶ τῆς Σαμαρείτιδος 3, Δόξα, «Παρὰ τὸ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ», Καὶ νῦν, «Ὁ διὰ σὲ θεοπάτωρ».
ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.
ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὸ ἀναστάσιμον «Κύριε, ἀνελθὼν ἐν τῷ σταυρῷ» καὶ τὰ «Πάσχα ἱερόν», Δόξα, τῆς Σαμαρείτιδος «Ὡς ὤφθης ἐπὶ γῆς», Καὶ νῦν, «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς».
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀναστάσεως κήρυγμα», Δόξα, Καὶ νῦν, «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς».
Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν´ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, Δόξα, τὸ εἰς τοὺς αἴνους ἰδιόμελον τῆς Σαμαρείτιδος «Τάδε λέγει Κύριος τῇ Σαμαρείτιδι», Καὶ νῦν, τὸ ἕτερον «Ἀγαλλιάσθω σήμερον», τὰ τριαδικὰ «Ἄξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἀπολυτίκιον «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς».
Εἰς τὸν ὄρθρον. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» ἀπολυτίκια «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀναστάσεως», Δόξα, τὸ αὐτό, Καὶ νῦν, «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς». [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ Ἄμωμος.]
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα καὶ τὰ εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (ζ´) μετὰ τῆς συνήθους τάξεως αὐτοῦ.
ΚΑΝΩΝ ὁ τοῦ πάσχα μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ τῶν δύο θεοτοκίων· ἀπὸ γ´ ᾠδῆς τὰ καθίσματα τοῦ Πεντηκοσταρίου· ἀφ᾿ Ϛ´ τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τῆς Σαμαρείτιδος, τὸ μηνολόγιον καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «Ἀναστάσεως ἡμέρα»· ἀντὶ τοῦ Τὴν τιμιωτέραν ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Πάσχα ὡς τῇ Κυριακῇ τοῦ παραλύτου· εἶτα «Ὁ ἄγγελος ἐβόα... Φωτίζου, φωτίζου».
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «Ἅγιος Κύριος» καὶ τὰ τοῦ Πεντηκοσταρίου.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 4 καὶ εἰς τοὺς πρὸ αὐτῶν στίχους τὰ 4 στιχηρὰ τοῦ Πάσχα «Πάσχα ἱερὸν» κ.λπ., Δόξα, τὸ ἰδιόμελον «Ἡ πηγὴ τῆς ζωαρχίας», Καὶ νῦν, «Ἀναστάσεως ἡμέρα» μετὰ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ. Δοξολογία μεγάλη, «Σήμερον σωτηρία».
Εἰς τὴν λειτουργίαν. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Τὸ φαιδρόν», «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ».
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Ἀπόστολος: Κυρ. ε´ ἑβδ. Πράξ., «Διασπαρέντες οἱ ἀπόστολοι» (Πρξ. ια´ 19-30)· Εὐαγγέλιον: Κυρ. τῆς Σαμαρείτιδος, «Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας» (Ἰω. δ´ 5-42).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «Ὁ ἄγγελος ἐβόα... Εὐφραίνου, ἀγάλλου».
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Σῶμα Χριστοῦ»· «Χριστὸς ἀνέστη»· «Εἴη τὸ ὄνομα» καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας.
23. Δευτέρα. Μιχαὴλ ἐπισκόπου Συνάδων τοῦ ὁμολογητοῦ (†821). Μαρίας μυροφόρου τοῦ Κλωπᾶ, Συνεσίου ἐπισκ. Καρπασίας τῆς Κύπρου.
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δευτ. ε´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιβ´ 12-17)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ε´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. η´ 42-52).
24. Τρίτη. Συμεὼν ὁσίου τοῦ ἐν τῷ Θαυμαστῷ ὄρει (†590).
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. ε´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιβ´ 25-ιγ´ 12)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. ε´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. η´ 51-59).
25. Τετάρτη. «Ἀπόδοσις τῆς Μεσοπεντηκοστῆς». Ἡ γ´ εὕρεσις τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου (850).
Κατὰ τὰς διατάξεις τοῦ Τ.Μ.Ε. (25 Μαΐου, περίπτ. α´ §§1-2· πρβλ. 23ῃ Ἀπρ. §34, 25ῃ Ἀπρ. §§10-11), ἡ ἀκολουθία τοῦ Μηναίου συμψάλλεται μετὰ τῶν ὕμνων τῆς Μεσοπεντηκοστῆς λαμβανομένων ἐκ τῆς κυρίας ἡμέρας τῆς ἑορτῆς (ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ) ἀλλὰ χωρὶς τῶν ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀναγνωσμάτων καὶ τοῦ ἐν τῷ ὄρθρῳ συναξαρίου αὐτῆς.
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Μετὰ τὸν προοιμιακὸν [καὶ τὴν α´ στάσιν τοῦ «Μακάριος ἀνήρ»], εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα» τὰ τῆς α´ ἡμέρας τῆς ἑορτῆς 3 προσόμοια «Πάρεστιν ἡ μεσότης ἡμερῶν» κ.λπ. καὶ τοῦ Προδρόμου ἕτερα 3, Δόξα, «Θησαυρὸς ἐνθέων δωρεῶν», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Τῆς ἑορτῆς μεσούσης». Εἴσοδος κ.λπ. Ἀπόστιχα· τὰ 3 ἰδιόμελα τῆς ἑορτῆς μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν, Δόξα, «Ἡ τῶν θείων ἐννοιῶν», Καὶ νῦν, «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς διδάσκοντός σου». Ἀπολυτίκια «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς», Δόξα, «Ὡς θεῖον θησαύρισμα», Καὶ νῦν, αὖθις τῆς ἑορτῆς.
Εἰς τὸν ὄρθρον. Ὁ ἑξάψαλμος. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια. [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ πολυέλεος.] Καθίσματα, εἰς τὴν α´ στιχολογίαν τὸ τοῦ προδρόμου «Ἐκ γῆς ἀνατείλασα», Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ τῆς ἑορτῆς «Ὁ πάντων ἐπιστάμενος»· εἰς τὴν β´ στιχολογίαν τὸ τοῦ προδρόμου «Ἀναδοθεῖσα ὡς χρυσός», Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ τῆς ἑορτῆς «Ὁ δεσπότης τῶν ὅλων»· διὰ δὲ τὸν πολυέλεον τὸ τοῦ προδρόμου «Ὁ Ἡρῴδης, πρόδρομε», Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ α´ μεσῴδιον τῆς ἑορτῆς «Ἑστηκὼς ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ἱεροῦ» (ζήτει μετὰ τὴν γ´ ᾠδὴν τῶν κανόνων). Οἱ ἀναβαθμοὶ «Ἐκ νεότητός μου» κ.λπ. καὶ τὰ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ ὄρθρου τοῦ Προδρόμου, μεθ᾿ ὃ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι», ὁ ν´ ψαλμὸς χῦμα, κ.τ.λ. ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ. Κανόνες οἱ δύο τῆς ἑορτῆς (ὁ α´ μετὰ τῶν εἱρμῶν, ὁ β´ ἄνευ εἱρμῶν καὶ ἄνευ τριαδικῶν καὶ θεοτοκίων) καὶ ὁ τοῦ Προδρόμου. Ἀπὸ γ´ ᾠδῆς τὸ κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου τῆς ἑορτῆς, εἶτα ψάλλονται τὸ μεσῴδιον κάθισμα τοῦ Μηναίου «Ἐπεφάνη σήμερον», Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ β´ μεσῴδιον κάθισμα τῆς ἑορτῆς «Τῆς σοφίας τὸ ὕδωρ». Ἀπὸ Ϛ´ ᾠδῆς τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ Προδρόμου καὶ τὸ συναξάριον. Καταβασίαι οἱ εἱρμοὶ τῆς ἑορτῆς «Θάλασσαν ἔπηξας»· ἀντὶ τῆς στιχολογίας τῆς ᾠδῆς τῆς Θεοτόκου, ψάλλεται ἡ θ´ ᾠδὴ ἀμφοτέρων τῶν κανόνων τῆς ἑορτῆς καὶ ἡ τοῦ Προδρόμου, καὶ ὁ εἱρμὸς «Ἀλλότριον τῶν μητέρων». Ἐξαποστειλάρια, τὸ τῆς ἑορτῆς, τὸ τοῦ προδρόμου «Ἐν τῇ εὑρέσει, Πρόδρομε» καὶ αὖθις τὸ τῆς ἑορτῆς. Εἰς τοὺς αἴνους τὰ 3 προσόμοια τῆς ἑορτῆς καὶ τὰ 3 στιχηρὰ προσόμοια τοῦ Προδρόμου «Χαίροις ἡ ἱερὰ κεφαλὴ» κ.λπ. (ἅπαντα ἀνὰ μίαν), Δόξα, τὸ ἰδιόμελον τοῦ Μηναίου «Τὴν πανσεβάσμιον κάραν», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Φωτισθέντες, ἀδελφοί». Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ ἀπολυτίκιον «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς».
Εἰς τὴν λειτουργίαν. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα· μετὰ τὴν εἴσοδον ἀπολυτίκια «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς», «Ὡς θεῖον θησαύρισμα» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς». Ἀπόστολος τοῦ Προδρόμου, Κυρ. ιε´ ἐπιστ., «Ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους» (Β´ Κορ. δ´ 6-15)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, Δευτ. δ´ ἑβδ. Ματθ. «Ἀκούσας ὁ Ἰωάννης ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ» (Μτθ. ια´ 2-15). Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «Ἀλλότριον τῶν μητέρων». Κοινωνικὸν «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἶμα ἐν ἐμοὶ μένει κἀγὼ ἐν αὐτῷ, εἶπεν ὁ Κύριος» (ἄνευ ἀλληλούια)· ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ· καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας.
26. Πέμπτη. Κάρπου ἐκ τῶν 70 (α´ αἰ.). Ἀλφαίου ἀποστόλου.
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. ε´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιδ´ 20-28, ιε´ 1-4)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. ε´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. θ´ 39-ι´ 9).
Εἰδήσεις. 1) Ἀπὸ σήμερον ἕως τοῦ Σαββάτου τῶν κανόνων τοῦ Μηναίου προτάσσεται ὁ κανὼν τῆς ἑορτῆς τῆς Σαμαρείτιδος «Ὁ πατάξας Αἴγυπτον» (μετὰ στίχου «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι»).
2) Ἐπίσης μέχρι τοῦ Σαββάτου κοντάκιον ψάλλεται τὸ τῆς Σαμαρείτιδος «Πίστει ἐλθοῦσα ἐν τῷ φρέατι».
27. Παρασκευή. Ἑλλαδίου ἱερομάρτυρος (Ϛ´ αἰ.)· Ἰωάννου ὁμολογητοῦ τοῦ Ῥώσου († 1730).
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. ε´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιε´ 5-12)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ε´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. ι´ 17-28).
Σημείωσις. Ἔνθα πανηγυρίζεται ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ῥώσου, ἡ ἀκολουθία αὐτοῦ συμψάλλεται ἐκ τῆς οἰκείας φυλλάδος μετὰ τῶν μεθεόρτων τῆς προλαβούσης Κυριακῆς, κατὰ τὴν διάταξιν τοῦ τυπικοῦ Μαΐου 21, §6 (πρβλ. 23 Ἀπρ. §§35-37).
28. Σάββατον. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Σαμαρείτιδος». Εὐτυχοῦς ἐπισκόπου Μελιτινῆς († α´ αἰ.)· Ἑλικωνίδος μάρτυρος (†244)· μνήμη α´ Οἰκουμενικῆς συνόδου ἐν Νικαίᾳ (325).
Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται κατὰ τὴν ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ τάξιν· ἐξαποστειλάριον καὶ κοντάκιον μόνον τὰ τῆς ἑορτῆς τῆς Σαμαρείτιδος. Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. ε´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιε´ 35-41)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. ε´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. ι´ 27-38). «Ἄξιον ἐστί». Κοινωνικὸν «Ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι»· «Χριστὸς ἀνέστη»· «Εἴη τὸ ὄνομα».
29. † ΚΥΡΙΑΚΗ Ϛ´ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Ἡ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ». Θεοδοσίας παρθενομάρτυρος (†307) τῆς Τυρίας· Θεοδοσίας ὁσιομάρτυρος τῆς Κωνσταντινουπολιτίσσης (†730), Ἀλεξάνδρου ἀρχιεπισκ. Ἀλεξανδρείας († 17 Ἀπρ. 328). [Ἐπέτειος τῆς ἀποφράδος ἡμέρας τῆς ὑπὸ τῶν Τούρκων γενομένης ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453).] Ἦχος πλ. α´· ἑωθινὸν η´ (τυπικὸν Πεντηκοστ. §§29-31).
Εἰς τὴν θ´. Ἀπολυτίκιον «Τὸ φαιδρόν»· κοντάκιον «Πίστει ἐλθοῦσα».
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.
ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα στιχηρὰ 7, τοῦ τυφλοῦ ἰδιόμελα 3, Δόξα, «Κύριε, παράγων ἐν τῇ ὁδῷ», Καὶ νῦν, «Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ».
ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.
ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὸ ἀναστάσιμον «Σὲ τὸν σαρκωθέντα» καὶ τὰ «Πάσχα ἱερόν», Δόξα, «Δικαιοσύνης ἥλιε», Καὶ νῦν, «Ἀναστάσεως ἡμέρα».
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ «Τὸν συνάναρχον Λόγον», Δόξα, Καὶ νῦν, «Χαῖρε, πύλη Κυρίου».
Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν´ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, τὸ ἰδιόμελον τῶν αἴνων «Ὁ διὰ σπλάγχνα ἐλέους» ἄνευ στίχου, Δόξα, τὸ ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελον «Ὅλον τὸν βίον», Καὶ νῦν, θεοτοκίον «Νεῦσον παρακλήσεσι», τὰ τριαδικὰ «Ἄξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἡ ὑπακοὴ «Ἀγγελικῇ ὁράσει».
Εἰς τὸν ὄρθρον. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» ἀπολυτίκιον «Τὸν συνάναρχον Λόγον», Δόξα, τὸ αὐτό, Καὶ νῦν, «Χαῖρε, πύλη Κυρίου». [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ Ἄμωμος.]
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα κατὰ σειρὰν καὶ τὰ εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (η´) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τάξεως αὐτοῦ.
ΚΑΝΩΝ ὁ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν δύο θεοτοκίων· μετὰ τὴν γ´ ᾠδὴν τὸ μεσῴδιον κάθισμα δίς· μετὰ τὴν Ϛ´ τὸ κοντάκιον, ὁ οἶκος, τὸ μηνολόγιον καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «Τῷ σωτῆρι Θεῷ»· (ἀντὶ τῆς στιχολογίας τῆς ᾠδῆς τῆς Θεοτόκου) ἡ θ´ ᾠδὴ τοῦ Πάσχα ὡς τῇ Κυριακῇ τοῦ παραλύτου· εἶτα ὁ εἱρμὸς «Σὲ τὴν ὑπὲρ νοῦν».
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ, «Ἅγιος Κύριος» καὶ τὰ 3 ἐξαποστειλάρια τοῦ Πεντηκοσταρίου.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 4 καὶ εἰς τοὺς στίχους αὐτῶν τὰ 4 στιχηρὰ «Πάσχα ἱερὸν» κ.λπ., Δόξα, τὸ ἰδιόμελον «Τίς λαλήσει», Καὶ νῦν, «Ἀναστάσεως ἡμέρα» μετὰ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη» ἅπαξ. Δοξολογία μεγάλη, «Ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος» (ἢ «Σήμερον σωτηρία»).
Εἰς τὴν λειτουργίαν. Τὰ ἀντίφωνα καὶ τὸ εἰσοδικὸν τοῦ Πάσχα.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Τὸν συνάναρχον Λόγον» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ».
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Ἀπόστολος: Κυρ. Ϛ´ Πράξ., «Ἐγένετο πορευομένων» (Πρξ. ιϚ´ 16-34)· Εὐαγγέλιον: Κυρ. τυφλοῦ, «Παράγων ὁ Ἰησοῦς» (Ἰω. θ´ 1-38).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «Ὁ ἄγγελος ἐβόα... Φωτίζου, φωτίζου». Κοινωνικὸν «Σῶμα Χριστοῦ»· «Χριστὸς ἀνέστη».
30. Δευτέρα. Ἰσαακίου ὁσίου, ἡγουμένου τῆς μονῆς τῶν Δαλμάτων (†383).
Εἴδησις. Τῇ Δευτέρᾳ καὶ τῇ Τρίτῃ τῶν κανόνων τοῦ Μηναίου προτάσσεται ὁ κανὼν τοῦ τυφλοῦ «Γῆν ἐφ᾿ ἣν οὐκ ἔλαμψεν»· ἐὰν ἑορτάζηται ἅγιος, καταβασίαι «Τῷ σωτῆρι Θεῷ»· εἰς δὲ τὴν λειτουργίαν κοντάκιον ψάλλεται τὸ «Τῆς ψυχῆς τὰ ὄμματα».
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δευτ. Ϛ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιζ´ 1-9)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. Ϛ´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. ια´ 47-54).
31. Τρίτη. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ τυφλοῦ». Ἑρμείου μάρτυρος (β´ αἰ.).
Τὴν ἀκολουθίαν βλέπε ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ, πρὸ τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως (τὴν β´ διάταξιν)· Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. Ϛ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιζ´ 19-28)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. Ϛ´ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. ιβ´ 19-36). «Ἄξιον ἐστίν».
* Ἀπολυτίκιον τοῦ σήμερον συνεορταζομένου ἁγίου Νικοδήμου, ψαλλόμενον, εἰ δόξοι τῷ προεστῶτι, μετὰ τὸ ἀναστάσιμον ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ´. Κανόνα πίστεως.
Χριστὸν τὸν Κύριον ἐν νυκτὶ ἐπεσκέψατο· ἀναγέννησιν ἄνωθεν ἐκδιδαχθεὶς ἐμαθήτευσεν, ὡς κεκρυμμένος ἀπόστολος· εὐθαρσῶς διεφώνει πρὸς φαρισαίους καὶ γραμματεῖς, τὸν σωτῆρα διώκοντας· ὃν νεκρὸν καθεῖλεν ἐκ τοῦ σταυροῦ, μύρα τῇ ταφῇ ἐνεγκών, Νικόδημος ὁ ἔνθερμος.
* Ὡς θεοτοκίον τοῦ μεσῳδίου καθίσματος σημειοῦται τὸ αὐτόμελον «Τὴν ὡραιότητα», ὅ περ ὅμως ἐψάλη κανονικῶς εἰς τὰ ἀναστάσιμα καθίσματα πρὸ τῶν εὐλογηταρίων. Πρὸς ἀποφυγὴν τῆς ἐπαναλήψεως αὐτοῦ προτιμητέον τὸ ἑξῆς ὅμοιον θεοτοκίον (ἐκ τῆς Παρακλητικῆς)·
«Τὰ ἐπουράνια φόβῳ ἠγάλλοντο, καὶ τὰ ἐπίγεια τρόμῳ ηὐφραίνοντο, ὅτε ἡ ἄχραντος φωνὴ ὑπῆλθέ σοι Θεοτόκε· μία γὰρ πανήγυρις ἀμφοτέροις ἐπέλαμψεν, ὅτε τὸν πρωτόπλαστον ὁ δεσπότης ἐρρύσατο· δι᾿ ὃ σὺν τῷ ἀγγέλῳ βοῶμέν σοι· Χαῖρε ἡ κεχαριτωμένη».