1. Ρωμυλία
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου, Μιχάλης Σιγανίδης
Ἔφυγες μόνος σου νὰ πᾶς στὴ Ρωμυλία
Νὰ δεῖς τοὺς θειούς σου καὶ τοὺς ἄλλους συγγενεῖς.
Ἔτσι ὅπως πῆγες, πάλι μόνος θὰ γυρίσεις,
οἱ συμπαγεῖς σου ζοῦν σὲ κόσμους συγγενεῖς.
Μοναξιά, μοναξιά, τῶν ὀνείρων μας θεά,
σύ, ποὺ χάρισες ἀνάσα στὴ χαμένη μου καρδιά.
Φλυαροῦν καὶ μὲ λὲν τιποτένιο καὶ χαζό,
τὸ κορίτσι μου κρυώνει κι ἐγὼ πέφτω στὸ νερό.
Κι ὅταν τὸν Αὔγουστο θὰ βγεῖ τὸ φεγγαράκι,
ἐμεῖς θὰ πλέουμε σὲ ἄλλους οὐρανούς,
ποὺ ἡ παγωνιά τους δὲ θὰ μοιάζει μὲ τοὺς ἴσκιους,
ποὺ ἀφήνει πίσω της ἡ ἄδικη ζωή.
Λείπει ἡ ἀγάπη καὶ λοιπά, δὲν περνοῦν σ᾿ ἐμᾶς αὐτά
μὲς στὸ πάθος μας, φυστίκια φύγαν, κάνανε φτερά·
Κάθε ὥρα καὶ λεπτό, τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό,
τὸ κορίτσι μου φωνάζει: ἕλα, ἄλλο δὲ βαστῶ.
Καβάλα, Ἀπρίλιος 1979
|
2. Προσφυγιά
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἰσίδωρος Παπαδάμου, Μιχάλης Σιγανίδης, Νίκος Παπάζογλου
Ἡ προσφυγιὰ εἶναι καημός, βρὲ ἀμάν, ἀμάν, ἀμάν
δὲν τοὺς χωράει ὅλους
τοὺς πόνους καὶ τὰ βάσανα, τὰ πιὸ πικρὰ φαρμάκια
(δίς)
Καὶ τῆς ἀγάπης ὁ καημός, βρὲ ἀμάν, ἀμάν, ἀμάν
κι αὐτὸς μπορεῖ νὰ ὑγιάνει
μὰ ὁ καημὸς τῆς προσφυγιᾶς μαζί μου θὰ πεθάνει
(δίς)
Καβάλα, Φεβρουάριος 1977
|
3. Ἀρζεντίνα
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου
Τὰ κύματα τῆς θάλασσας
μοῦ τό ῾πανε
αὐτὴ ἡ νύχτα μένει,
γιὰ αὔριο ποιὸς ξέρει.
Ἔλα πουλί μου νὰ πᾶμε στὴν Πέραμο,
στὴν Ἀρζεντίνα νὰ βρεθοῦμε,
φωτιὲς νὰ δοῦν τὰ πέλαγα,
πὼ πὼ χαρὲς τ᾿ ἀστέρια.
Κι ὁ ζῶν-νεκρὸς τῆς μνήμης μας
μιὰ πτήση στὸν αἰθέρα,
στὸ χάος καὶ στὸ ὄνειρο,
ἀπελπισιὰ χορτάτος.
Ἡ «Ἀρζεντίνα» ὑπῆρξε ἡ πρώτη ντισκοτὲκ τῆς Περάμου,
παραλιακοῦ θερέτρου πρὶν τὴν Καβάλα.
Καβάλα, Ἀπρίλιος 1977
|
4. Στὸν Παγασητικό
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Στὸν Παγασητικό, χαθήκαμε τὸ βράδυ,
στὸν Παγασητικό, σὲ δρόμους, σε νταμάρια.
Στὸν Παγασητικό, τὴ μέρα δυναμίτες,
στὸν Παγασητικό, τὸ βράδυ ἐρημίτες.
Στὸν Παγασητικό, τὰ σχέδια λουλούδια,
στὸν Παγασητικό, λουλούδια τοῦ πελάγου.
Βόλος, Ἀπρίλιος 1972
|
5. Τώρα ποὺ παντρεύεσαι
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου, Ἀνάποδο σχόλιο: Μιχάλης
Σιγανίδης
Τώρα ποὺ παντρεύεσαι,
σοῦ τὸ λέω ἄλλη μιὰ πὼς σ᾿ ἀγαπάω
κι ὅμως λέγω, στὸ καλό,
γιατὶ εἶσαι μία γυναίκα τῆς ὀδύνης.
Δέκα χρόνια σ᾿ ἀγαπῶ,
τὰ καλύτερα τῆς νιότης μου τὰ χρόνια
Κάδε νιάχρο ἀσ᾿ παγάω
ὰτ λυκάτερα σῆτ τήσνιο ουμ ὰτ νιάχρο
Ὁ προηγούμενος στίχος, φθόγγοι καί/ἢ
συλλαβὲς ἀνάποδα.
Γιατὶ τώρα ποὺ πονῶ,
εἶν᾿ ποὺ χτίκιασες καὶ σένανε καὶ μένα.
Τώρα φεύγεις, μ᾿ ἄλλον πᾶς,
στὸ κρεβάτι κάθε βράδυ νὰ πλαγιάζεις.
Ὅμως γρήγορα θὰ δεῖς,
τὰ δικά μου τὰ φιλιὰ θὰ νοσταλγήσεις.
Σ᾿ τό ῾χω πεῖ πολλὲς φορές,
ὅ,τι χάσαμε δὲν θὰ τὸ ξαναβροῦμε.
Τώρα ἕνα θὰ σοῦ πῶ,
στὴν καρδιά μου θά ῾χω χῶρο καὶ γιὰ σένα.
Θεσσαλονίκη, Σεπτέμβριος 1976
|
6. Καθαριότης (Ψεῖρες)
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἰσίδωρος Παπαδάμου, Νίκος Παπάζογλου
Μιὰ με τὶς ψεῖρες πιάνεσαι,
μιὰ τὶς βελόνες φτιάνεις
κι ἀπὸ τὸ γλυκοχάραμα, ἀγάπη μου,
τὴν καθαρίστρα κάνεις.
Ἀπὸ τὸν πέμπτο ἔφυγες,
σὲ ἰσόγειο τώρα μένεις,
τῆς κοινωνίας τὰ σκαλιὰ, ἀγάπη μου,
ὁλοταχῶς διαβαίνεις.
Μὰ ὅ,τι κι ἂν κάνεις στὴ ζωή,
ἡ καθαριότης μένει·
ἐδῶ ποὺ μ᾿ ἔριξε ἡ βρωμιά, ἀγάπη μου,
κανένας δὲν ἀντέχει.
Σήμερα ποὺ πληθύνανε
τὰ βάσανα ἐξαίφνης,
παίρνεις τὸ ποῦλμαν τῶν ἐννιά, ἀγάπη μου,
καὶ στὴν Ἀθήνα φεύγεις.
Μὴ τὸ ξεχάσεις αὔριο
τηλέφωνο νὰ πάρεις,
ἀφοῦ ὅμως τὸ σῶμα σου, ἀγάπη μου,
πρῶτα καλὰ ξεβγάλεις.
Καὶ τοῦ Θανάση πέστονα
ὅσο κι ἂν καθαρίσει,
ψεῖρες, τσιμπούρια καὶ κοριοί, Θανάση μου,
θὰ ξαναρθοῦν στὸ σπίτι.
Κι ὁ Κύριλλος, Θανάση μου,
ἂν εἶν᾿ ζευγάρι ἀκόμη
ἡ αἰτία εἶναι μόνο μιά, Θανάση μου,
ἡ ἀντικαθαριότης.
Καβάλα, Ὀκτώβριος 1979
|
7. Ἐκδρομή
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου, Οὐρανία Καργούδη
Ἔλα, οἱ δυό μας, φῶς μου νὰ βρεθοῦμε
στὶς παραλίες, στὰ βουνά, ν᾿ ἀγαπηθοῦμε
κι ὅταν βγεῖ τὸ φεγγαράκι,
πᾶμε κάνα ταξιδάκι. (δίς)
Πρύμνα μπὲς ἐσὺ μὲς τὸ βαρκάκι
πρώρα βάζω ἐγὼ τὸν Ἀργυράκη
τὴ μυτούλα γιὰ πανάκι,
κι ἄιντε φύσα ἀγεράκι. (δίς)
Πᾶμε στὴν Καβάλα γιὰ οὐζάκι
Ἁλυκή, Ραχώνι, Καλὴ Ράχη
κι ἀπὸ κεῖ στὸ Καζαβίτι,
γιὰ κά᾿να ὡραῖο σπίτι. (δίς)
Κι ἔτσι θὰ περνοῦμε ὅλα τὰ βράδια
μ᾿ ἀγκαλιές, φίνα ζωὴ καὶ χάδια,
μέχρι τὴν αὐγὴ ποὺ ὁ ἥλιος βγαίνει
καὶ δουλειὰ σκληρὴ μᾶς περιμένει. (δίς)
Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 1977
|
8. Χειμερινοὶ Κολυμβητές
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἡ μακρινὴ σιωπὴ τῶν ἀστεριῶν,
τὸ ἔμμονο ζουζουνητὸ τῆς φωτισμένης πόλης,
χειμερινοὶ κολυμβητές.
Νύχτα γυρνᾶν οἱ ποιητές,
προϊστορικὰ τέρατα στὴν κατεχόμενη πόλη.
Ὁ Παναγιώτης χαμογελαστός,
ἕνα καράβι σχίζει τὸ νερό,
σωματική μας παλιγγενεσία.
Καραμπουρνάκι, Ἀρετσοῦ·
τριανταφυλλιὲς στιγμές, σὲ ἀκαμάτη στόμα.
Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 1978
|
9. Σὲ μιὰ Ἐκκλησιά
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἱσίδωρος Παπαδάμου
Σὲ μιὰ ἐκκλησιὰ μοναχική, μὲς σ᾿ ἀψηλὲς καμάρες,
σταθῆκαν ἕνα ἀπόβραδο πέντε-ἕξι ντερβισάδες.
Κοιτάξανε μὲ θαυμασμὸ ἅγιους ζωγραφισμένους,
τὴν Παναγιὰ καὶ τὸν Χριστὸ στὴν κόγχη καμωμένους.
Ῥωτῆσαν τὸν Ἀρχάγγελο γιὰ τὴ ζωὴ ἐτούτη,
γιὰ τὸ καλό, γιὰ τὸ κακό, τὴ φτώχια καὶ τὰ πλούτη
Μὰ μὲς τὴ ζάλη τὴν πολλή, δὲν εἶδαν πὼς οἱ ἅγιοι
ἦταν μόνο ζωγραφιστοὶ κι ἡ ἐρημιὰ μεγάλη.
Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 1970
|
10. Κυριακὴ στὴν ἐπαρχία
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἱσίδωρος Παπαδάμου
Κυριακὴ στὴν ἐπαρχία, μὲ βροχὴ ἀπ᾿ τὸ πρωΐ,
φεύγει ὅλη ἡ ζωή μας στὸ φαῒ καὶ στὴ σιωπή.
Γύρω στὸ νεκροταφεῖο, ἐργοστάσια σωρό,
τὰ καλὰ τὰ κόμματά μας, θὰ φροντίσουν καὶ γι᾿ αὐτό.
Μονιμότητα, θεά μας, ἄδυτο προσωρινό,
ἔχεις γίνει τῆς ζωῆς μας φάντασμα ἀλληγορικό.
Ὑγιαίνουμε λιγάκι, τὸ ἴδιο εὐχόμαστε γιὰ σᾶς
κι ὅταν ἔχουμε ἐπισκέψεις, εἴμαστε πλοῖο τῆς χαρᾶς.
Ἂν θὰ πᾶς στὸν Ἅη Γιάννη, πολυκατοικίες σωρό,
οἱ νεοαριστοκράτες, πᾶνε τώρα στὸν Τοτό.
Κι ὅταν δώδεκα σημαίνει, ραντεβοὺ στὸ Collibri,
ἰδεολόγοι καὶ ἀριβίστες, εὐτυχία μαζική.
Καβάλα, Σεπτέμβριος 1979
|
11. Νάτο πάλι
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἀπόψε τ᾿ ἀπόβραδο
μιὰ μικρομάγισσα
μ᾿ ἄναψε φλόγα στὸ νοῦ, στὸ κορμί. - Νάτο πάλι!
(δίς)
Στὸ κάθε σου ἄγγιγμα
στὴν κάθε σου ματιὰ
πῶς νὰ στὸ πῶ - θὰ πιστέψεις; Τρελὰ σ᾿ ἀγαπῶ - δὲ μὲ νοιάζει.
(δίς)
Ἦρθε ἡ ἄνοιξη
Μαζί σου, Νεραντζούλα
Φύγαν οἱ μπόρες - Στοὺς δρόμους οἱ ἴσκιοι μας ψάχνουν τὰ᾿ ἀστέρια.
(δίς)
Καβάλα, Ἀπρίλιος 1979
|
12. Σὰ σβούρα
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου, Μιχάλης Σιγανίδης
Ὧρες τώρα περιμένω, στὴν αὐλή μου νὰ φανεῖς
κι ὅπως ἔπεσε ἡ νύχτα, μοιάζει μὲ τέλος τῆς ζωῆς.
(δίς)
Τὸ πρωὶ ὅταν πᾶς σχολεῖο, καὶ τὸ βράδυ γαλλικά,
στὸ ἴδιο μέρος σὰν βρεθοῦμε, μοῦ χαμογελᾶς κρυφά.
(δίς)
Μὴ σὲ πάρουνε χαμπάρι, τῆς παρέας σου τὰ παιδιά
καὶ τὸ μάθει κι ἡ μαμά σου, ποὺ εἶναι κούκλα μου κακιά.
(δίς)
Καὶ ὅταν προχωρήσεις λίγο, σὰ σβούρα ξαφνικὰ γυρνᾶς
καὶ μὲ χαιρετᾶς ἀκόμη μιὰ φορὰ στὰ πεταχτά. (δίς)
Κι ὅμως τώρα μόνος κι ἔρμος, στὴ μαύρη νύχτα καὶ στὴ σιωπὴ
οὔτε ξέρω ἂν θέλω, ἢ ὄχι, στὴν αὐλή μου νὰ φανεῖς.
(δίς)
Καβάλα, Δεκέμβριος 1980
|
13. Στὸν Ἑπτάλοφο
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου
Στὸν Ἑπτάλοφο σὲ θυμήθηκα
-ἤσουν ἐκεῖ στὴ γέφυρα
μὲς τοὺς καπνοὺς τοὺς ἄσπρους
τῶν τρένων ποὺ φεύγουν
γι᾿ αὐτὸ ποὺ ξέφυγαν
καπνὸ χαμένων μεγαλείων-
Στὸ καφὲ
τῆς δύσης ἅπλωμα
ὀπτασία.
Στὸν Ἑπτάλοφο σὲ θυμήθηκα
στὸ καφὲ τῆς δύσης ἅπλωμα ὀπτασία. (δίς)
Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 1961 (στίχοι)
Λάρισα, Μάρτιος 1971 (μουσική)
|
14. Τὸ πολλαπλό σου εἴδωλο
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἦρθες κι ἀπόψε ξαφνικὰ
γιὰ λίγα χάδια καὶ φιλιὰ
καὶ χάθηκες στὴ νύχτα.
Σ᾿ αὐτὸν τὸν κρύο τὸν καιρό,
μέσα στὸ σπίτι μοναχός,
διαβάζω, τραγουδάω.
Κι ἐνῷ ἀκούω τὸ χιονιᾶ,
τὸ πολλαπλό σου εἴδωλο
στὰ κρύσταλλα κοιτάζω.
Θέλεις; - Θέλω πάντα.
Ἔχεις κέφι; - Ἔχω πάντα.
Ἴσως ἔρθω... - Ἔλ᾿ ἀμέσως, μωρό μου.
Δὲ θέλω. - Μὴν ἔρθεις.
Δὲν ἔχω κέφι. - Μὴν ἔρθεις.
Ἴσως ἔρθω. - Μὴν περάσεις, μωρό μου.
Συχνάζεις στὸ «Μικρὸ καφὲ» κι ἐγὼ στὴ «Μυροβόλο»,
ἔτσι ποὺ ὅσο κι ἂν θέλουμε, ποτὲς δὲ θὰ ἰδωθοῦμε.
Ἐγὼ ξυπνάω ἀπ᾿ τὶς ἑφτά, ἐσὺ τὸ μεσημέρι
κι ὅταν τινάζω τὰ χαλιά, στὸ βόλεϊ πάντα τρέχεις.
Στὴν πὰμπ πηγαίνεις στὶς ἐννιά, ἐγὼ ἕντεκα μὲ μία,
ἔτσι ποὺ ὅσο κι ἂν θέλουμε, ποτὲς δὲ θὰ ἰδωθοῦμε.
Μὰ ποὺ θὰ πάει ὁ καιρὸς κι οἱ βουλισμένοι χρόνοι,
θὲ νά ῾ρθει κάποιο σούρουπο, ξανὰ ν᾿ ἀνταμωθοῦμε.
Καβάλα, Ἰανουάριος 1981
Your multiform reflection
You frequent the little cafe and Ι the Myrobolos
and the way we are taking things, we will never meet
Me, Ι am up from seven o'clock, and you, you don't rise till noon
and while Ι beat the carpets, you always run off to the volley-ball.
You go to the pub at nine, and Ι from eleven to one,
and the way we are taking things, we will never meet
But where will time go, and the spinning years?
God, let some evening come when [you and Ι] meet again.
|
15. Ὁ δρόμος
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου
Ὁ δρόμος ποὺ γλιστράει μὲς στοὺς λόφους
εἶναι φορτωμένος μὲ ναπάλμ.
Στὸ ποδήλατο πηδώντας θὰ χαθεῖς
ψάχνοντας γιὰ μιὰ ἄκρη...
Ὅταν σοῦ φωνάζουν νὰ σταθεῖς
βγαίνει γιὰ καλὰ ἡ ψυχὴ στὰ χείλη.
Σὲ προσμένουν πτώματα σειρὰ
καὶ ἕνας ἀρχιφύλακας μὲ κήλη.
Ὅπου κι ἂν τραβήξεις θὰ βρεθεῖ
κάτι νὰ σὲ βγάλει ἀπ᾿ τὸ δρόμο.
Τὸ καράβι ἁπλώνει τὰ πανιά,
μὰ ἡ ἄγκυρα γερὰ στὸν ὦμο.
Ταξιδιάρικα πουλιὰ τ᾿ ἀγέρα
πότες θὰ μᾶς πάρετε καὶ μᾶς
πέρα στοῦ Αἰγαίου τὰ νησιά,
στοῦ πελάγου τὶς ἀτέλειωτες ἀμμοῦδες.
Ὁ δρόμος ποὺ γλιστράει μὲς στοὺς λόφους
εἶναι φορτωμένος μὲ ναπάλμ.
Στὸ ποδήλατο πηδώντας θὰ χαθεῖς
ψάχνοντας γιὰ μιὰ ἄκρη...
Λάρισα, Αὔγουστος 1972
|
16. Στὸ παζάρι*
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου
κραυγές: Δημοσθένης Σιούλας, Χειμερινοὶ Κολυμβητές
Ἀλανιάρα, πεισματάρα, μπουνταλοῦ,
ψέματα μοῦ λὲς πάλι μωρὴ ντουντοῦ·
῾γὼ σὲ ψάχνω, σὺ γυρνᾶς κι ὅλα καλά.
Μοῦ ῾πανε πὼς ἔχεις φίλο γαλατᾶ,
σὲ τρακάραν ἄλλοι, μ᾿ ἄλλονε, μπαμπᾶ·
῾γὼ σὲ ψάχνω, σὺ γυρνᾶς κι ὅλα καλά.
Ποῦ ῾σαι μάνα νὰ τὴν δεῖς τὴν ἀδερφή,
ποῦ κατάντησε ἡ καλτάκα ἡ τρελλή·
῾γὼ τὴν ψάχνω, αὐτὴ γυρνᾶ κι ὅλα καλά.
Θεσσαλονίκη, Ἀπρίλιος 1970
|
17. Τὸ ἴδιο κάνει*
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἂν δὲν σὲ δῶ στὶς ἕξι, δὲν πειράζει·
ἴσως βρεθοῦμε στὶς ὀκτώ, ἴσως στὶς δέκα·
κι ἂν αὔριο σὲ δῶ τὸ ἴδιο κάνει,
ἀφοῦ, μωρό μου, σ᾿ ἀγαπῶ καὶ μ᾿ ἀγαπᾶς,
τὸ ἴδιο κάνει νὰ σ᾿ ἀγαπῶ μέσα στοὺς ἄλλους.
Θεσσαλονίκη, Αὔγουστος 1984
|
18. Ἀρζεντίνα*
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Κώστας Σιδέρης, Ἰσίδωρος Παπαδάμου
Ἄλλες ἑρμηνεῖες: Παντελὴς Θαλασσινός
Τὰ κύματα τῆς θάλασσας
μοῦ τό ῾πανε
αὐτὴ ἡ νύχτα μένει
γιὰ αὔριο ποιὸς ξέρει
Ἔλα πουλί μου νὰ πᾶμε στὴν Πέραμο
στὴν Ἀρζεντίνα νὰ βρεθοῦμε
φωτιὲς νὰ δοῦν τὰ πέλαγα
πὼ πὼ χαρὲς τ᾿ ἀστέρια
Κι ὁ ζῶν-νεκρὸς τῆς μνήμης μας
μιὰ πτήση στὸν αἰθέρα
στὸ χάος καὶ στὸ ὄνειρο
ἀπελπισιὰ χορτάτος
Καβάλα, Φεβρουάριος 1977
|
19. Προσφυγιά*
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Κώστας Σιδέρης
Ἡ προσφυγιὰ εἶναι καημός, βρὲ ἀμάν, ἀμάν, ἀμάν
δὲν τοὺς χωράει ὅλους
τοὺς πόνους καὶ τὰ βάσανα, τὰ πιὸ πικρὰ φαρμάκια
(δίς)
Καὶ τῆς ἀγάπης ὁ καημός, βρὲ ἀμάν, ἀμάν, ἀμάν
κι αὐτὸς μπορεῖ νὰ ὑγιάνει
μὰ ὁ καημὸς τῆς προσφυγιᾶς μαζί μου θὰ πεθάνει
(δίς)
Καβάλα, Φεβρουάριος 1977
|
20. Χειμερινοὶ Κολυμβητές*
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἡ μακρινὴ σιωπὴ τῶν ἀστεριῶν,
τὸ ἔμμονο ζουζουνητὸ τῆς φωτισμένης πόλης,
χειμερινοὶ κολυμβητές.
Νύχτα γυρνᾶν οἱ ποιητές,
προϊστορικὰ τέρατα στὴν κατεχόμενη πόλη.
Ὁ Παναγιώτης χαμογελαστός,
ἕνα καράβι σχίζει τὸ νερό,
σωματική μας παλιγγενεσία.
Καραμπουρνάκι, Ἀρετσοῦ·
τριανταφυλλιὲς στιγμές, σὲ ἀκαμάτη στόμα.
Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 1978
|
21. Σὲ μία Ἐκκλησιά*
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου
Σὲ μιὰ ἐκκλησιὰ μοναχική, μὲς σ᾿ ἀψηλὲς καμάρες,
σταθῆκαν ἕνα ἀπόβραδο πέντε-ἕξι ντερβισάδες.
Κοιτάξανε μὲ θαυμασμὸ ἅγιους ζωγραφισμένους,
τὴν Παναγιὰ καὶ τὸν Χριστὸ στὴν κόγχη καμωμένους.
Ῥωτῆσαν τὸν Ἀρχάγγελο γιὰ τὴ ζωὴ ἐτούτη,
γιὰ τὸ καλό, γιὰ τὸ κακό, τὴ φτώχια καὶ τὰ πλούτη
Μὰ μὲς τὴ ζάλη τὴν πολλή, δὲν εἶδαν πὼς οἱ ἅγιοι
ἦταν μόνο ζωγραφιστοὶ κι ἡ ἐρημιὰ μεγάλη.
Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 1970
|
22. Ὁ δρόμος*
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ὁ δρόμος ποὺ γλιστράει μὲς στοὺς λόφους
εἶναι φορτωμένος μὲ ναπάλμ.
Στὸ ποδήλατο πηδώντας θὰ χαθεῖς
ψάχνοντας γιὰ μιὰ ἄκρη...
Ὅταν σοῦ φωνάζουν νὰ σταθεῖς
βγαίνει γιὰ καλὰ ἡ ψυχὴ στὰ χείλη.
Σὲ προσμένουν πτώματα σειρὰ
καὶ ἕνας ἀρχιφύλακας μὲ κήλη.
Ὅπου κι ἂν τραβήξεις θὰ βρεθεῖ
κάτι νὰ σὲ βγάλει ἀπ᾿ τὸ δρόμο.
Τὸ καράβι ἁπλώνει τὰ πανιὰ
Μὰ ἡ ἄγκυρα γερὰ στὸν ὦμο.
Ταξιδιάρικα πουλιὰ τ᾿ ἀγέρα
πότες θὰ μᾶς πάρετε καὶ μᾶς
πέρα στοῦ Αἰγαίου τὰ νησιά,
στοῦ πελάγου τὶς ἀτέλειωτες ἀμμοῦδες.
Ὁ δρόμος ποὺ γλιστράει μὲς στοὺς λόφους
εἶναι φορτωμένος μὲ ναπάλμ.
Στὸ ποδήλατο πηδώντας θὰ χαθεῖς
ψάχνοντας γιὰ μιὰ ἄκρη...
Λάρισα, Αὔγουστος 1972
|
23. Λειψὰ μοῦ χαμογέλασες**
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Λειψὰ μοῦ χαμογέλασες, γιατὶ ἔβλεπ᾿ ἡ μαμά σου,
κι ὅλοι τριγύρω ἦταν γνωστοὶ κι ἐγὼ ξένος στὸν Πρῖνο.
Κι ἡ ἀδερφή σου γύρισε τὰ μάτια της, ποὺ κρύβουν
ὅλες τὶς χάρες τοῦ Μαγιοῦ, τὰ μάγια ὅλα του κόσμου.
Γρήγορα μὲ πλημμύρισαν τοῦ ἔρωτα τὰ πάθη,
ὥσπου τῆς νύχτας οἱ φωνὲς μᾶς τράβηξαν κοντά τους.
Ὁ ἄνεμος μᾶς ἔσουρε στὸ Κάστρο καὶ στὴ Βίγλα
κι ἀπ᾿ τὸ Πουρὶ μᾶς κύλησε πρὸς τὰ λωβοκαλύβια.
Τὸ μονοπάτι πήραμε οἱ τρεῖς μας μὲς στὰ κρῖνα,
«στ᾿ Πολίτ᾿ τὴ βρύσ᾿» σταθήκαμε γιὰ μία φωτογραφία,
τὸ μονοπάτι πήραμε οἱ τρεῖς μας μὲς στὰ κρῖνα.
Πρῖνος, Ἰούλιος 1979
|
24. Τὸ πολλαπλό σου εἴδωλο**
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Συχνάζεις στὸ «Μικρὸ καφὲ» κι ἐγὼ στὴ «Μυροβόλο»,
ἔτσι ποὺ ὅσο κι ἂν θέλουμε, ποτὲς δὲ θὰ ἰδωθοῦμε.
Ἐγὼ ξυπνάω ἀπ᾿ τὶς ἑφτά, ἐσὺ τὸ μεσημέρι
κι ὅταν τινάζω τὰ χαλιά, στὸ βόλεϊ πάντα τρέχεις.
Στὴν πὰμπ πηγαίνεις στὶς ἐννιά, ἐγὼ ἕντεκα μὲ μία,
ἔτσι ποὺ ὅσο κι ἂν θέλουμε, ποτὲς δὲ θὰ ἰδωθοῦμε.
Μὰ ποὺ θὰ πάει ὁ καιρὸς κι οἱ βουλισμένοι χρόνοι,
θὲ νά ῾ρθει κάποιο σούρουπο, ξανὰ ν᾿ ἀνταμωθοῦμε.
Καβάλα, Ἰανουάριος 1981
|
25. Τώρα ποὺ παντρεύεσαι**
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἀνάποδο σχόλιο: Κώστας Σιδέρης, Μιχάλης Σιγανίδης
Τώρα ποὺ παντρεύεσαι,
σοῦ τὸ λέω ἄλλη μιὰ πὼς σ᾿ ἀγαπάω
κι ὅμως λέγω, στὸ καλό,
γιατὶ εἶσαι μία γυναίκα τῆς ὀδύνης.
Δέκα χρόνια σ᾿ ἀγαπῶ,
τὰ καλύτερα τῆς νιότης μου τὰ χρόνια
Κάδε νιάχρο ἀσ᾿ παγάω
ὰτ λυκάτερα σῆτ τήσνιο ουμ ὰτ νιάχρο
Ὁ προηγούμενος στίχος, φθόγγοι καί/ἢ
συλλαβὲς ἀνάποδα.
Γιατὶ τώρα ποὺ πονῶ,
εἶν᾿ ποὺ χτίκιασες καὶ σένανε καὶ μένα.
Τώρα φεύγεις, μ᾿ ἄλλον πᾶς,
στὸ κρεβάτι κάθε βράδυ νὰ πλαγιάζεις.
Ὅμως γρήγορα θὰ δεῖς,
τὰ δικά μου τὰ φιλιὰ θὰ νοσταλγήσεις.
Σ᾿ τό ῾χω πεῖ πολλὲς φορές,
ὅ,τι χάσαμε δὲν θὰ τὸ ξαναβροῦμε.
Τώρα ἕνα θὰ σοῦ πῶ,
στὴν καρδιά μου θά ῾χω χῶρο καὶ γιὰ σένα.
Θεσσαλονίκη, Σεπτέμβριος 1976
|
26. Νάτο πάλι**
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου
Ἀπόψε τ᾿ ἀπόβραδο
μιὰ μικρομάγισσα
μ᾿ ἄναψε φλόγα στὸ νοῦ, στὸ κορμί. - Νάτο πάλι!
(δίς)
Στὸ κάθε σου ἄγγιγμα
στὴν κάθε σου ματιὰ
πῶς νὰ στὸ πῶ - θὰ πιστέψεις; Τρελὰ σ᾿ ἀγαπῶ - δὲ μὲ νοιάζει.
(δίς)
Ἦρθε ἡ ἄνοιξη
Μαζί σου, Νεραντζούλα
Φύγαν οἱ μπόρες - Στοὺς δρόμους οἱ ἴσκιοι μας ψάχνουν τὰ᾿ ἀστέρια.
(δίς)
Καβάλα, Ἀπρίλιος 1979
|
27. Κυριακὴ στὴν ἐπαρχία**
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Κυριακὴ στὴν ἐπαρχία, μὲ βροχὴ ἀπ᾿ τὸ πρωΐ,
φεύγει ὅλη ἡ ζωή μας στὸ φαῒ καὶ στὴ σιωπή.
Γύρω στὸ νεκροταφεῖο, ἐργοστάσια σωρό,
τὰ καλὰ τὰ κόμματά μας, θὰ φροντίσουν καὶ γι᾿ αὐτό.
Μονιμότητα, θεά μας, ἄδυτο προσωρινό,
ἔχεις γίνει τῆς ζωῆς μας φάντασμα ἀλληγορικό.
Ὑγιαίνουμε λιγάκι, τὸ ἴδιο εὐχόμαστε γιὰ σᾶς
κι ὅταν ἔχουμε ἐπισκέψεις, εἴμαστε πλοῖο τῆς χαρᾶς.
Ἂν θὰ πᾶς στὸν Ἅη Γιάννη, πολυκατοικίες σωρό,
οἱ νεοαριστοκράτες, πᾶνε τώρα στὸν Τοτό.
Κι ὅταν δώδεκα σημαίνει, ραντεβοὺ στὸ Collibri,
ἰδεολόγοι καὶ ἀριβίστες, εὐτυχία μαζική.
Καβάλα, Σεπτέμβριος 1979
|
28. Διάλογος**
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Διονύσης Ῥοῦσσος, Ἀργύρης Μπακιρτζῆς, Ἰσίδωρος Παπαδάμου,
Κώστας Σιδέρης, Μιχάλης Σιγανίδης
Εἶσαι φίνα καὶ μ᾿ ἀρέσεις βρὲ μικρούλα·
ὅταν σὲ βλέπω, δὲ μπορῶ νὰ σοῦ τὸ πῶ,
γιατὶ πολύ σε ἀγαπῶ.
- Εἶσαι μόρτης καὶ μαγκίτης, βρὲ Ἀργύρη·
ἂν θὰ τολμήσεις, σοῦ τὸ λέω καθαρά,
καλέ, πὼς θά ῾βγεις σὲ μπελᾶ.
Ψέματα λένε οἱ φίλοι σου, καλή μου·
εἶμαι παιδάκι μὲ καθαρὴ καρδιά,
σ᾿ τὸ λέω, φῶς μου, μὲ καημό.
- Ἂν σ᾿ ἀγαπήσω, φοβοῦμαι μὴ σὲ χάσω
καὶ ξέ᾿ς, τὰ νιάτα φεύγουν γοργὰ
καὶ πᾶν᾿ χωρὶς σταματημό.
Ὅταν σὲ βλέπω στοὺς δρόμους κάθε βράδυ,
θέλω νὰ ξέρω ποῦ πηγαίνεις, ποῦ γυρνᾶς,
μικρή, καὶ ποῦ συχνοπερνᾶς.
- Αὐτὰ ποὺ ξέρεις, σ᾿ ἐμένα νὰ τ᾿ ἀφήσεις,
γιατὶ ἐλέγχους δὲν τοὺς σηκώνει, φίλε,
ὁ νοῦς μου, οὔτε καὶ ἡ καρδιά.
Εἴμαστε ἀλάνια, τοῦ κόσμου ξεχασμένα
στὶς τρεῖς ἡ ὥρα, μᾶς βλέπει ἡ νύχτα πάντα
μὲς τοὺς δρόμους καὶ γελᾶ!
Κι ὅταν γυρνᾶμε στὸ σπίτι τὴν αὐγούλα
χιλιάδες ἄστρα φεύγουν μακριά, πετᾶν
καὶ πᾶνε ὅλο καὶ πιὸ ψηλά!
Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 1977
|
