 |
Ὅταν ἡ Κικὴ Δημουλᾶ ρωτήθηκε σὲ παλαιότερη
συνέντευξή της: «τί εἶναι ποίημα γιὰ σᾶς;», ἔδωσε τὴν ἑξῆς ἀπάντηση:
Πρῶτα-πρῶτα μιὰ συνάντησή μου μὲ λέξεις ποὺ ἔχουν καθαρὰ
βασανιστικὲς προθέσεις ἀπέναντί μου. Μοῦ ἀντιστέκονται καὶ πρέπει νὰ
κάνω μεγάλες διαπραγματεύσεις μαζί τους. Ἐπίσης ἡ ἴδια ἔχει πεῖ: Ἂν κάποιος τὴν ὥρα ποὺ διαβάζει ἕνα ποίημα πεῖ «ἔτσι νιώθω κι ἐγώ» κι ἂν ὑποθέσουμε ὅτι αὐτὸ τὸν βοηθάει, εἶναι γιὰ πέντε λεπτά. Τὰ ἑπόμενα πέντε λεπτὰ περιμένει ἡ ζωὴ ἀπ᾿ ἔξω μὲ τὸ ντουφέκι της καὶ τοὺς πυροβολισμούς της. Καὶ ἡ ποίηση δὲν μπορεῖ νὰ προκαλέσει ἀφλογιστίες, οὔτε ἀλεξίσφαιρο εἶναι ἡ ποίηση. |