Η επίσημη αναγόρευση της Κικής Δημουλά ως μέλους της Ακαδημίας Αθηνών

«Ποίηση που δίνει ελπίδα»

«Γράφουμε διαμαρτυρόμενοι, ίσως επειδή κατά τη μεγάλη εκείνη έκρηξη του Σύμπαντος επικράτησε σκανδαλώδης μεροληψία στη διανομή των θραυσμάτων. Στην ύπαρξή μας δόθηκε το μικρότερο, αυτό του φευγαλέου. Μας παραχωρήθηκε όμως ευτυχώς και η ψευδαίσθηση, ως αναγκαίο εξάρτημά του διά της προσάρτησης», είναι τα λόγια της Κικής Δημουλά για το ποιητικό σύμπαν και τη γραφή.

Ο πρόεδρος της Ακαδημίας
Γρηγόρης Σκαλκέας υποδέχεται
την Κική Δημουλά

Τιμητική η χθεσινή βραδιά για την ίδια και για τη σύγχρονη ελληνική ποίηση, καθώς αναγορεύθηκε επίσημα νέο τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πλήθος κόσμου, πολιτικοί, συγγραφείς και φίλοι του ποιητικού έργου της συνέρρευσαν στην αίθουσα τελετών της Ακαδημίας για τη λιτή, ως είθισται, υποδοχή.

Η χθεσινή έκτακτη συνεδρία του ανώτατου πνευματικού ιδρύματος περιελάμβανε την ομιλία του προέδρου της Ακαδημίας Γρηγόρη Σκαλκέα, που απηύθυνε χαιρετισμό υπογραμμίζοντας «την ιδιαίτερη τιμή για την Ακαδημία να συμπεριλάβει στους κόλπους της την ποιήτρια ως διάδοχο στην έδρα Παλαμά, αντάξια των προκατόχων της Δροσίνη, Παπατσώνη, Βρεττάκου, η οποία εκφράζει απόλυτα το πνεύμα της εποχής μας», ενώ «οι στίχοι της αποτελούν ποιητικό χρονικό της πεντηκονταετίας που πέρασε». Ακολούθησε η προσφώνηση του ακαδημαϊκού Βασίλειου Πετράκου, ο οποίος εξήρε τη γλώσσα και το νόημα της δημιουργίας της, λέγοντας ότι «η ποίησή της δίνει ελπίδα, δεν χαρακτηρίζεται εύκολα».

Η Κική Δημουλά, ούσα η τρίτη γυναίκα ακαδημαϊκός, μετά τη Γαλάτεια Σαράντη και την Αγγελική Λαΐου, μίλησε με θέμα «Ο φιλοπαίγμων μύθος», όπου η πρόθεση της σύγχρονης ποίησης, «που έχει άλλωστε αρχίσει ήδη να παλιώνει, καθώς έρχονται νέες, ακόμη πιο αφαιρετικές ή ιδιότυπες μορφές της, είναι να προσθέσει το λιθαράκι της σε ό,τι κληρονόμησε, φτιάχνοντας το ιδιωτικό μητρώο της εποχής της, συμπληρώνοντας το γενεαλογικό δέντρο των ονείρων που γεννούν και την υποστηρίζουν». Κι έθεσε το ερώτημα, το οποίο συχνά τίθεται, για την ωφέλεια της ποίησης: «Πιστεύω ότι βοηθάει όσο το κερί που ανάβουμε μπαίνοντας σ᾿ ένα έρημο καταργημένο ξωκλήσι, με φευγάτους όλους τους αγίους». Και επισήμανε ότι η ποίηση «ωφελεί όσους την αγαπούν, επειδή βρίσκουν εντός της μικρά κομματάκια από σκισμένες φωτογραφίες του ψυχισμού τους, όσους πιστεύουν στη μαγεία της, που δεν θέλουν να θέσουν τον δάκτυλό τους επί τον τύπον της κατανόησής της. Ωφελεί τη γλώσσα (...) ωφελεί όσο μια παυσίπονη σταγόνα σ᾿ έναν ωκεανό λύπης».

Παρόντες μεταξύ άλλων οι Κ. Καραμανλής, Αννα Ψαρούδα-Μπενάκη, Θ. Ρουσόπουλος, Ρέα Γαλανάκη, Γαλάτεια Σαράντη, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Ιωάννα Καρυστιάνη, Δ. Μαστροδημήτρης κ.ά.