Τεράστιο σε ποσότητα καὶ πολὺ σημαντικό σε ποιότητα εἶναι τὸ ἔργο τοῦ μεγάλου μας ποιητῆ Γιάννη Ρίτσου. Θεωρεῖται ἕνας ἀπὸ τοὺς καλύτερους ἐκπροσώπους τῆς νεότερης ἑλληνικῆς ποίησης. Ὁ ἴδιος ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς εἶχε ἀναγνωρίσει τὴν ἀξία του. «Νὰ παραμερίσουμε ποιητὴ γιὰ νὰ περάσεις», ἔγραψε σὲ ἕνα ποίημά του γιὰ τὸν Ρίτσο.
Ἔργα: «Τρακτέρ» (1934), «Πυραμίδες» (1935), «Ἐπιτάφιος» (1936), «Τὸ τραγούδι τῆς ἀδελφῆς μου» (1937), «Ἐαρινὴ συμφωνία» (1938), «Ἡ Ρωμιοσύνη» (1945), «Γειτονιὲς τὸν κόσμου» (1949), «Σονάτα τὸν Σεληνόφωτος» (1956), «Ἡ ἀρχιτεκτονικὴ τῶν δεύτερων» (1958), «Οἱ γερόντισσες καὶ ἡ θάλασσα» (1959), «Κάτω ἀπ᾿ τὸν ἴσκιο τοῦ βουνοῦ» (1962), «Μαρτυρίες Α» (1963), «Φιλοκτήτης» (1965), «Ὀρέστης» (1966), «Μαρτυρίες Β» (1966), Ὄστραβα» (1967), «Πέτρες, ἐπαναλήψεις, κιγκλιδώματα» (1972), «Ἡ ἐπιστροφὴ τῆς Ἰφιγένειας» (1972), «Ἰσμήνη» (1972), «Δεκαοχτὼ λιανοτράγουδα τῆς πικρῆς πατρίδας» (1973), «Γκρογκάντα» (1973), «Καπνισμένο τσουκάλι» (1974), «Ὁ τοῖχος μέσα στὸν καθρέφτη», «Τὸ ρόπτρο», «Γραφὴ Τυφλοῦ», «Τὰ ἐρωτικά», «Ἀνταποκρίσεις» (1987).
Μεταφράσεις: «Ἀνθολογία Ρουμάνικης ποίησης», Ἀττίλα Γιοσέφ: «Ποιήματα», Ντόρας Γκαμπέ: «Ἐγώ, ἡ μητέρα μου καὶ ὁ κόσμος», Ἰλία Ἔρεμπουργκ: «Τὸ δέντρο», Μαγιακόφσκι: «Ποιήματα», Ναζὶμ Χικμὲτ «Ποιήματα», Ν. Γκιλιέν: «Ὁ μεγάλος ζωολογικὸς κῆπος», Χὸ τσὶ Μίνχ: «Ἡμερολόγιο τῆς φυλακῆς».