Ἕτερα τινα καὶ σχετικὰ ἄρθρα εἰς τὴν διεύθυνσιν: http://www.xestus.com/e107/news.php?item.159.3
Ἀπὸ τὴ σατιρική του ἐφημερίδα Ἀσμοδαῖος:
ΔΙΑΒΟΛΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ, 23-2-1875
Κατὰ τὸν σοφὸν Κονφούκιον τρία εἶναι τὰ γνωρίσματα λαοῦ ἐξηυγενισμένου:
Α. Τὸ κλείειν τὴν θύραν πάντοτε καὶ μάλιστα ἐν ὥρᾳ χειμῶνος.
Β. Τὸ οὐδέποτε ἐρωτᾶν γυναῖκα περὶ τῆς ἡλικίας αὐτῆς, οὔτε ἄπορον πῶς προμηθεύεται
τὰ ἀναγκαῖα.
Γ. Τὸ ἀφαιρεῖν τὸν πῖλον ὅταν κάθηταί τις εἰς δεῖπνον.
Μέχρις οὖ ἐξευγενισθῶμεν καὶ ἡμεῖς καὶ γίνωσι τὰ ἀνωτέρω κοινὰ τοῖς πᾶσι, νομίζομεν ὅτι καλὸν ἤθελεν εἴσθαι νὰ καταστῶσιν ὑποχρεωτικὰ εἰς τὰ δημόσια γραφεῖα καὶ τὰς βασιλικὰς αἰθούσας.
Ἐπίσης δυὸ ἀνέκδοτες σκέψεις ἀπὸ λεύκωμά του:
* Ὁ ἀληθὴς ποιητὴς πρέπει νὰ ὁμοιάζει τὴν δρῦν, ἥτις ὅσον περισσότερον αἴρει τὴν κεφαλὴν εἰς τὸν οὐρανόν, τόσον βαθύτερον βυθίζει τὴν ρίζαν εἰς τὴν γῆν.
* Ἂν δὲν ὑπῆρχον δύται, οὐδὲ μαργαρῖται ἤθελον ὑπάρχει.
Εἰλικρινῶς δὲ σοὶ λέγω ὅτι προτιμῶ νὰ σκιάζομαι τοὺς ληστὰς ἐπὶ τῆς λεωφόρου παρὰ νὰ μὴν εἶμαι βέβαιος ὅτι δὲν εἶναι καταχραστής, δωρολήπτης, προδότης, συκοφάντης ἢ σιμωνιακός, ὁ τμηματάρχης, ὁ ταμίας, ὁ λοχαγός, ὁ ἔμπορος, ὁ δημοσιογράφος ἢ ὁ ἱερεὺς τῶν ὁποίων σφίγγω τὴν χεῖρα ἐν αἰθούσῃ ἢ ἀσπάζομαι αὐτὴν ἐν ἐκκλησίᾳ.
(Ἅγιος Σώστης)
Ταῦτα λέγων οὐδόλως ἐννοῶ ν᾿ ἀμφισβητήσω τῶν πραγμάτων τούτων τὴν χρησιμότητα καὶ τὴν ἀνάγκην ἅμα νὰ εἴπω ὅτι δύσκολον εἶναι νὰ μακαρίσωμεν τὸν ἄνθρωπον δι᾿ ὅσα κατέστησεν ἀναγκαῖα ἡ κακὴ ποιότης τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς του, ἢ νὰ θεωρήσωμεν ὡς μικρὸν πλεονέκτημα τῶν ζῴων τὸ νὰ δύνανται νὰ τρώγουν χωρὶς μαγείρους, νὰ ἐνδύωνται χωρὶς ράπτας, νὰ νυμφεύονται χωρὶς παπᾶ, νὰ γεννῶνται ἄνευ τῆς βοηθείας μαμμῆς καὶ ν᾿ ἀποθνῄσκουν ἄνευ τῆς συμπράξεως τοῦ ἰατροῦ ἢ τοῦ δημίου.
(Ἱστορία Ὀρνιθῶνος)
Κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν στηλιτικῶν ἤκουσα ξένον γηράσαντα πάρ᾿ ἡμῖν νὰ ἐκφράζῃ τὴν ἀκόλουθον γνώμην. «Ἕκαστος τόπος ἔχει τὴν πληγήν του, ἡ Ἀγγλία τὴν ὁμίχλην, ἡ Βλαχία τὴν ἀκρίδα, ἡ Αἴγυπτος τὰς ὀφθαλμὰς καὶ ἡ Ἑλλὰς τοὺς Ἕλληνας.
Διπλωμάτης γυναικοθήρας, πλήστης τυχῶν ἐν Ἀθήναις ἐκτιμήσεως, περετήρει μετὰ συγχωρητῆς εἰς ξένον ἀπορίας ὅτι κατὰ τοῦτο διαφέρει τῶν ἀλλαχοῦ γυναικῶν ἡ Ἑλληνίς, ὅτι πολὺ περισσότερον τοῦ ἐραστοῦ ἀγαπᾷ πάντοτε τὸν σύζυγον αὐτῆς.
Ἕκαστον ἔθνος ἔχει Ζῷόν τι, τὸ ὁποῖον θεωρεῖ ὡς ἀκάθαρτον. Οἱ Τοῦρκοι βδελύσσονται τοὺς κύονας, οἱ Ἰταλοὶ λέγουσιν «ὁ χοῖρος μὲ τὸ συμπάθειον», ἐν Ἑλλάδι δὲ ἤκουσα πολλάκος χωρικοὺς λέγοντας «ἡ γυναῖκα μου μὲ τὸ συμπάθειον».
(Πάρεργα / Ἐρανίσματα ἐξ ἀνεκδότου ἔργου «περὶ τῶν σήμερον Ἑλλήνων»)
Ἐν Γενεύῃ τῆς Ἐλβετίας ἠνοίχθη κατ᾿ αὐτὰς ἐργαστήριον δόξης ὑπὸ ἑταιρείας ἐκδιδούσης λεξικὸν τῶν συγχρόνων μεγάλων ἀνδρῶν. Πᾶς ὁ ὀρεγόμενος φήμης δύναται εἴτε νὰ στείλει σημειώσεις, εἴτε νὰ συγγράψῃ ὁ ἴδιος τὴν βιογραφίαν του, ἵνα καταχωρισθῇ ἐν τῷ λεξικῷ τούτῳ ἐπὶ δικαίᾳ ἀμοιβῇ.
Προγράμματα, προκαλοῦντα τοὺς ὀρεγομένους εἰς ἀγορὰν ἀθανασίας, ἐστάλησαν καὶ εἰς πολλοὺς ἐξόχους ἄνδρας τῆς Ἑλλάδος, προπάντων δὲ βουλευτάς. Ὡς ὑπογραμμὸν καταληλοτάτης εἰς ταοιαύτας προτάσεις ἀπαντήσεως καταχωρίζομεν τὰς τρεῖς κατωτέρω γενομένας εἰς τὸν ἐκδότην ἀπαντήσεις:
α.
Κύριε Ἐκδότα,
Ἔλαβον τὴν ἡμετέραν ἐπιστολὴν καὶ σπεύδω νὰ μεταδώσω εἰς ἡμᾶς τὰς ἀναγκαίας πρὸς βιογράφησίν μου σημειώσεις.
Ἐγεννήθην ἐν ἔτει 1838. Τὸν χειμῶνα φορῶ βαμβακερὸν καὶ τὸ θέρος λινὸν ὑποκάμισον. Μεταχειρίζομαι ὀμβρέλλαν ὅταν βρέχῃ καὶ ἀντιπροσωπεύω τὴν νῆσον Θήραν μέχρι οὗ βυθισθῇ. Τὴν τροφόν μου ὠνόμαζον Μαρουλοῦν. Ὀκτὼ μῆνας μετὰ τὴν γέννησίν μου ἐφάνη τὸ πρῶτόν μου ὀδόντιον, μετὰ ἓξ ἔτη ἤλλαξα αὐτὰ καὶ μετὰ δεκατέσσαρα ἐφύτρωσαν οἱ φρονιμίται, τέσσαρες τὸν ἀριθμόν.
Ταπεινὸς δοῦλός σας.
ΑΡ.Β.
β.
Κύριε Ἐκδότα,
Εἰς τὴν βουλὴν μὲ ἔστειλε νῆσός τις ὀνομαζομένη Κέως, παράγουσα τὸ πάλαι λυρικοὺς ποιητὰς καὶ σήμερον τυρία καὶ βουλευτάς. Θὰ ἤμην ὡραῖος ἂν δὲν ἤμην ἄσχημος. Ἐπὶ τοῦ παρόντος δὲν ἔχω οὔτε δικαιώματα εἰς ἀθανασίαν, οὔτε χρήματα περιττὰ διὰ ν᾿ ἀγοράσω.
Δοῦλός σας.
Π.Ρ.
γ.
Κύριε Ἐκδότα,
Ἔλαβον τὴν ἡμετέραν πρόσκλησιν πρὸς ἀγορὰν ἑκατὸν φράγκων ἀθανασίας. Ἡ τιμὴ εἶναι συμφέρουσα, τὸ ὁμολογῶ. Ἀφ᾿ ἑτέρου ὅμως φοβούμενος μὴ εὑρεθῶ εἰς κακὴν συντροφίαν, δὲν ἔχω ὄρεξιν νὰ καταλάβω θέσιν ἐν τῇ παγκοσμίῳ ἱστορίᾳ, ἥτις ἐλησμόνησεν νὰ μνημονεύσει τὰ ὀνόματα τῶν εἴκοσι εὐγενῶν ἱπποτῶν τοῦ προφήτου Μωάμεθ, ἐνῷ ἀπηθανάτισε τοὺς δυὸ αὐτοῦ ὄνους, τὸν Ὀφὰρ καὶ τὸν Γιαφούρ,
Δοῦλος σας.
Χαρ. Τρικούπης
(Πάρεργα / Μωσαϊκόν)
Παρὰ τοῖς ἀρχαίοις, αἱ γυναῖκες ἦσαν διηρημέναι εἰς δυὸ κατηγορίας ἀκριβῶς ἐπ᾿ ἀλλήλων κεχωρισμένας, εἰς ὄργανα ἡδονῆς καὶ εἰς μηχανὰς ὑφαντικῆς καὶ παιδοποιίας. Αἱ πρῶται ἐκαλοῦντο ἐταῖραι καὶ συνέζων μετὰ τῶν ἀνδρῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ, παρεκάθηντο εἰς τὰ συμπόσια, ἐλάμβανον μέρος εἰς πᾶσαν συζήτησιν, ἔψαλλον, ἐχόρευον, ἐδείκνυον τοὺς ὤμους καὶ ἔτεινον τὴν χείραν εἰς ὅλον τὸν κόσμον, ἐν ἑνὶ λόγῳ ἔζων ὅπως σήμερον αἱ εὐγενεῖς κυρίαι τῆς λεγομένης ὑψηλῆς περιωπῆς, ἐνῷ αἱ οἰκοδέσποιναι ἔμενον οἴκοι θηλάζουσαι τὰ τέκνα των ἢ στρέφουσαι τὴν ἠλακάτην. Τοσοῦτον ἥσυχος καὶ ταπεινὸς ἦτο ὁ βίος αὐτῶν, ὥστε οἱ Κοντογόναι καὶ οἱ Πανταζῆδες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, πλέκοντες τὸν ἐπιτάφιον Ῥωμαΐδος δεσποίνης, οὐδὲν ἄλλο εἶχον νὰ εἴπωσι περὶ αὐτῆς ἢ τὸ γνωστὸν δίστιχον.
Domus Servabat
Lanam Filabat
(...περὶ ἱκανοποιήσεως)
Ἂν εὐκολώτατον εἶναι εἰς πάντα ἄνθρωπον νὰ ζήσῃ καὶ νὰ ἀποθάνῃ χωρὶς οὐδὲ κἂν νὰ ὑποπτεύσῃ ὅτι ὑπάρχουσιν ἐν τῷ κόσμῳ ἀστρονόμοι, ἀρχαιοδίφαι, γεωλόγοι καὶ χημικοί, ἡ κακὴ ἀφ᾿ ἑτέρου ποιότης τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου χαρακτῆρος εἶναι τοιαύτη, ὥστε ἐξαιρετικὸν εὐτύχημα πρέπει νὰ λογισθῇ ὁλόκληρος βίος ἢ καὶ ὀπωσοῦν μακρὰ αὐτοῦ περίοδος πάντη ἀπηλλαγμένη καταναγκαστικῶν σχέσεων πρὸς δικηγόρους καὶ ἰατρούς.
(Περὶ τῆς συμφορωτέρας εἰς τὴν διάνοιαν διαίτης)
Ὑπάρχει γενεά τις μεμψιμοίρων φυσιοδιφῶν καὶ ἐπιστημόνων ἰσχυριζομένων ὅτι τῆς φύσεως αἱ δυνάμεις ἐξαντλοῦνται καθ᾿ ἑκάστην, ὅτι οἱ ἄνδρες δὲν γεννῶνται εὔρωστοι ὅπως πρίν, αἱ γυναῖκες εἰσὶν ἧττον ὡραῖαι, τὰ ἄνθη ἔχουσιν ἀσθενεστέραν ὀσμήν, οἱ καρποὶ κατωτέραν γεῦσιν καὶ αὐτῶν τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων τὸ θάλπος ἐπαισθητῶς ἐλαττοῦται.
(Τί εἶναι φιλοκαλία;)
Ἡ χώρα αὕτη ὠνομάσθη Βρασιλία ἐκ τοῦ ἐν αὐτῇ ἀφθονοῦντος πολυτίμου ἐρυθροῦ ξύλου, τοῦ γνωστοῦ ὑπὸ τὸ ὄνομα βρασιλίου, ἀπαραλλάκτως ὡς ἡ χερσόνησος τοῦ Πέλοπος, Μορέας, ἕνεκα τοῦ πλήθους τῶν μορεῶν καὶ ἡ πρωτεύουσα τῆς Πρωσσίας, Βερολίνον (Behr-lin), ἤτοι Ἀρκουδόπολις, ἐκ τοῦ ἤθους τῶν πρώτων αὐτῆς οἰκιστῶν.
(Πέτρος ὁ Β´ τῆς Βρασιλίας)
....ὁ παῖς οὗτος ἦτο ὁ μετ᾿ ὀλίγον ἐπισκεψόμενος ἡμᾶς ξένος, ὁ αὐτοκράτωρ Δὸν Πέτρος ὁ Β´, εἰς ὃν ὀφείλει ἡ Βρασιλία τὴν σήμερον εὐδαιμονίαν της καὶ ἡμεῖς τὴν ἐπισκευὴν τῶν ὁδῶν τῆς ἡμετέρας πρωτευούσης.
(Πέτρος ὁ Β´ τῆς Βρασιλίας)
Ἐν τῷ βίῳ τῶν ἐθνῶν καὶ μάλιστα τῶν νεαζόντων, πολὺ μᾶλλον ἐνδιαφέρουσα τῆς ἐξακριβώσεως τοῦ σημείου πολιτισμοῦ εἰς ὃ ἔφθασαν ἐν ὡρισμένῃ στιγμῇ, φαίνεται ἡμῖν ἡ ἐξέτασις τῆς διευθύνσεως καθ᾿ ἣν ταῦτα βαδίζουσιν.
(Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης)
Ἄλλ᾿ ἡ Ἠχὼ ἀνῆκεν εἰς τὴν κατηγορίαν τῶν γυναικῶν ἐκείνων, αἵτινες ἀντὶ καρδίας κρύπτουσιν ὑπὸ τὸν ἀριστερὸν μαστὸν ἀπολελιθωμένόν τι κρᾶμα ματαιότητος καὶ φιλαρεσκείας, στέργουσαι μὲν ν᾿ ἀγαπῶνται, ἀλλ᾿ ἀποστρεφόμεναι ν᾿ ἀποδώσωσι τὰ ἴσα.
(Ὀρέστης καὶ Πυλάδης)
Ὅλα τὰ ἀνωτέρω σᾶς ἀνέφερα κ. Ἐκδότα διὰ νὰ σᾶς ἀποδείξω ὅτι, ἂν καὶ ὀνομάζομαι Σουρλῆς καὶ κατοικῶ εἰς τὸ Ἀγρίνι, εἶμαι ἄνθρωπος διαβασμένος, εἰς κατάστασιν νὰ κρίνω περὶ γραμμάτων καλύτερα ἴσως ἀπὸ πολλοὺς δημοσιογράφους καὶ λογίους τῆς πρωτευούσης σας, οἱ ὁποῖοι γράφοντες καὶ διδάσκονες ἀπὸ τὸ πρωὶ ἕως τὸ βράδυ διὰ νὰ κερδίσουν τὸ ψωμί των, δὲν εὑρίσκουν καιρὸν νὰ ἀνοίξουν βιβλίον καὶ ὡς ἐκ τούτου...
(ἐπιστολαὶ ἑνὸς Ἀγρινιώτη - 1η Ἐπιστολή, 1 Μαΐου 1866)
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Ἀλλὰ καὶ ἐδῶ, κ. Ἐκδότα εὑρίσκομαι εἰς τὴν αὐτὴν ἀμηχανίαν, εἰς ἣν θὰ εὑρίσκετο καὶ ὁ ἐπιχειρῶν νὰ ἀποδείξῃ, ὅτι ὁ ἥλιος λάμπει, ὅτι οἱ κώνωπες εἶναι ὀχληροὶ καὶ αἱ γυναῖκες φιλάρεσκοι· πράγματα τοσοῦτον ἀναμφισβήτητα καὶ ψηλαφητά, ὥστε πᾶσα πρὸς ἀπόδειξιν αὐτῶν προσπάθεια καταντᾷ περιττὴ καὶ γελοία. Οὐχ ἧττον περιττὸν καὶ γελοῖον εἶναι καὶ τὸ νὰ κάθηταί τις νὰ ἀποδεικνύῃ εἰς ἀνθρώπους ἠξεύροντας γράμματα, ὅτι ἡ ἀθυροστομία εἶναι ἐπίσης ἀναγκαία εἰς τοὺς σατιρικοὺς ὅσον ἡ ὑποκρισία εἰς τοὺς ἱερεῖς.
(Ἐπιστολαὶ ἑνὸς Ἀγρινιώτη - 2η Ἐπιστολή, 10 Μαΐου 1866)
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Πόλεμοι, διαζύγια, ὄχενδραι, λησταί, ποδάγρα, ἀγχόναι, φόροι, ἱερεῖς, κατακτηταί, χολέρα, ἀνοησία καὶ ἄλλα κακὰ δὲν ἔλειψαν πότε ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς, ἐνθυμίζοντα καθ᾿ ἡμέραν εἰς τοὺς κατοίκους της ὅτι ἡ Εὔα ἔφαγε τὸ μῆλον.
(ἐπιστολαὶ ἑνὸς Ἀγρινιώτη. - 4η Ἐπιστολή, 29 Μαΐου 1866)
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Ἡ φιλοδοξία ὁμοιάζει τὰς βδέλλας αἵτινες ἐκπνέουσιν ἅμα κορεσθῶσιν.
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Ἡ πλῆξις ἁπαλύνει τὰς γυναικείας καρδίας ὡς ἡ θερμότης τὸ κηρίον, ἡ δὲ ἀργία καὶ ἡ καλὴ τράπεζα ἔχουσιν ἐπὶ τῶν παθῶν τὴν αὐτὴ ἐνέργειαν, ἣν καὶ τὸ ἔλαιον ἐπὶ τοῦ πυρός.
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Ἡ λύπη, ἡ χαρὰ καὶ ὁ καφές, τὴν αὐτὴν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν βλεφάρων ἐνέργειαν.
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Οὕτω διὰ τοῦ θαύματος τοῦ ἁγίου γυμνωθεὶς τοῦ ἀνοήτου πάθους του καὶ ἄχρηστος ἤδη ὧν ἡμῖν ὡς ἥρως μυθιστορήματος καθίστατο ἀπὸ τῆς στιγμῆς ἐκείνης χρησιμώτατον τῆς κοινωνίας μέλος λίαν κατάλληλος, ἂν ἔζη σήμερον, νὰ ἐξασκήσῃ οἱονδήποτε ἔντιμον ἐπάγγελμα, νὰ γίνῃ γραμματοκομιστής, κατάσκοπος, βουλευτής, προικοθήρας ἡ θεσιδιώκτης νὰ κρατῇ τὰ κατάστιχα Χίου ἐμπόρου ἢ τοὺς πόδας ἀγχονιζομένου καταδίκου. Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην τὰ κύριε ἐλέησον ἦσαν ἡ καλυτέρα τέχνη καὶ καλῶς ποιῶν ἔμεινε καλόγηρος, ὡς πρότερον ὁ Φρουμέντιος.
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Ὁ Χριστιανισμὸς κατέπνιξε τὴν εἰδωλολατρείαν καὶ ἐν τούτοις τὸ ἄκακον τοῦτο θῦμα κατέστησε τὸν φονέα του γενικὸν κληρονόμον, κληροδοτῆσαν αὐτῷ τοὺς ναούς, τὰς τελετάς, τὰς θυσίας, τοὺς μάντεις, τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς ὀνειροκρίτας. Ταῦτα πάντα παραλαβόντες οἱ Χριστιανοί, μετεσχημάτισαν ὁπωσοῦν πρὸς χρῆσίν των ὡς οἱ λογοκλόποι τὰς ξένας ἰδέας, ὀνομάσαντες ἐκκλησίας τοὺς ναούς, τοὺς βωμοὺς θυσιαστήρια, τὰς πομπὰς λιτανείας καὶ τοὺς θεοὺς ἁγίους: ἅγιον Νικόλαον τὸν Ποσειδῶνα, τὸν Πάνα ἅγιον Δημήτριον καὶ τὸν Ἀπόλλωνα ἅγιον Ἠλίαν. Ἀλλ᾿ εἰς τούτους προσήρτησαν οἱ ἱερεῖς ἵνα τοὺς καταστήσωσι σεβαστοτέρους, καὶ μακρὰν γενειάδα, ὡς αἱ προαγωγοὶ τῆς Ῥώμης ξανθὴν φενάκην εἰς τὰς ὑποτρόφους των, ἵνα ἑλκίωσι πλείονας πελάτας.
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Ὁ χρυσὸς ὑπῆρξεν ἀνέκαθεν ὁ μόνος σεβαστὸς ἐν τῷ κόσμῳ θεός, προφῆται δὲ αὐτοῦ οἱ Ἑβραῖοι. Κάτ᾿ ἐκείνην δὲ μάλιστα τὴν ἐποχὴν καὶ αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιον ἐγράφετο διὰ χρυσῶν γραμμάτων, ἵνα καταστῇ σεβαστόν.
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Οἱ τότε ὀπαδοὶ τοῦ Ἁγίου Βενεδίκτου πλὴν τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ὕπνου ἠγάπων ν᾿ ἀναμειγνύωνται καὶ εἰς τὰς πολιτικὰς πάλας τοῦ αἰῶνος, ὁσάκις δὲ κατεδιώκοντο ὑπό τινος ἰσχυροῦ, ὠχυροῦντο ὄπισθεν τῶν τειχῶν τοῦ κοινοβίου ὡς οἱ ἐφημεριδογράφοι ὄπισθεν τῶν ἄρθρων τοῦ συντάγματος.
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Μόνοι οἱ ζῶντες προξενοῦσιν ἡμῖν διαρκεῖς λύπας. Τίς ποτε ἔχυσε ἐπὶ τοῦ τάφου ἐρωμένης τὸ ἥμισυ, τὸ ἑκατοστόν, τὸ χιλιοστὸν τῶν δακρύων, ἀφ᾿ ὅσα διὰ τὴν κακίαν της ἔχυνε καθ᾿ ἡμέραν;
(ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ)
Κόμμα εἶναι ὁμὰς ἀνθρώπων εἰδότων ν᾿ ἀναγιγνώσκωσι καὶ νὰ ὀρθογραφῶσιν, ἐχόντων χεῖρας καὶ πόδας ὑγιεῖς ἀλλὰ μισούντων πᾶσαν ἐργασίαν, οἵτινες ἑνούμενοι ὑπὸ ἕνα ἀρχηγὸν οἱονδήποτε ζητοῦσι ν᾿ ἀναβιβάσωσιν αὐτὸν διὰ παντὸς μέσου εἰς τὴν ἕδραν τοῦ πρωθυπουργοῦ ἵνα παράσχῃ αὐτοῖς τὰ μέσα νὰ ζῶσιν χωρὶς νὰ σκάπτωσιν.
Ἐμμανουὴλ Ροΐδης