Ἄγγελος Σικελιανός

Χριστὸς Λυόμενος ἢ Ὁ Θάνατος τοῦ Διγενῆ

Ο ΛAΪKOΣ TPAΓOYΔIΣTHΣ KAI ΠAΛI MONAXOΣ

K᾿ ἔπειτα γίνηκε σιωπή.
Κανεὶς δὲν εἶχε τί νὰ πεῖ...
Μὰ ἀκούονταν σιγανὲς λαλιές,
σὰ νὰ τιτίβιζαν φωλιὲς
μέσ᾿ ἀπὸ δάση...

Μικρὸ διάλειμμα ὅπου τὰ ΠAΛIKAPIA παίζουν μόνα τους τοὺς ταμπουράδες.

Ο ΛAΪKOΣ TPAΓOYΔIΣTHΣ KAI ΠAΛI

Μὰ ὁ Μιχαήλ, πού ῾χε καρδιὰ
σὰν τὰ λιοντάρια ἢ τὰ παιδιά,
χρόνο τὸ χρόνο,
σὲ κάποια λόγια δολερὰ
πίστη χαρίζει καὶ φτερά,
καὶ τὸ μισὸ τοῦ δίνει θρόνο...
Κι ὡς ρώταγαν πολλοὶ «σὲ ποιόν;»,
παίρναν ἀπάντηση κρυφή:

TA ΠAΛIKAPIA OΛA MAZI

«Στὸ δολοφόνο!»

(ἀπὸ τὴ Θυμέλη, Γ´, Ἴκαρος 1975)