|
Ἡ εἰκόνα τοῦ παλιοῦ Γνωστικοῦ σφραγιδόλιθου μὲ τὸ σταυρωμένο Ὀρφέα ἀνταποκρίνεται στὴν τελευταία στροφὴ τοῦ
ποιήματος «Πρόλογος στὴ Ζωή»:
Ὦ μυστικὰ κατορθωμένο σῶμα,
σῶμα τῆς Θυσίας,
ἀντίδωρο ἄμετρων ψυχῶν,
Ἐσταυρωμένε Βάκχε·
ὦ τσακισμένη ἀπὸ τὸ βάρος τῶν τσαμπιῶν
ἀθάνατη κληρονομιά |
|
καὶ συμβολίζει πὼς τὸ σῶμα τῆς Ποίησης,
ὅσο κι ἂν μεράζεται, δὲν μομματιάζεται οὐσιαστικά, ἀλλὰ ὑπάρχει πάντα
ὁλόκληρο μέσα σὲ κάθε της κομμάτι, ὅπως ὁ διαμελισμένος Ὀρφέας ξαναβρίσκεται,
κατόπι ἀπ᾿ τὸ διαμελισμό του, ὁλόκληρος, γιὰ τὰ μάτια τῶν μυημένων,
πάνω στὸ Σταυρό.
Ἀπὸ τὸν Πρόλογο τῆς
Συλλογῆς «Ἀντίδωρο», 1943.
|