Βασίλειος Κόλλιας

Χρονοδιάγραμμα

Κάθε μέρα, στὴν ὥρα τῆς δουλειᾶς,
ἄλλες ὑποχρεώσεις καὶ σχέδια
Ταξινομοῦνται σὲ θέσεις γιὰ αὔριο,
γιὰ τὶς ἄλλες μέρες τῆς ἑβδομάδας,
γιὰ τοὺς μῆνες ποὺ ἔρχονται...

Λὲς καὶ ὁ χρόνος δὲν θὰ ἔχει σταματημὸ γιὰ ἐμένα...

Κοιτάω γύρω μου
Τὸν κόσμο ποὺ λερώνεται ἀπὸ τὴν δειλία μου
Ὡς πότε θὰ κρύβομαι πίσω ἀπὸ φύλλα μὲ χαρτιά;

Στὴν κοινωνία ποὺ ὀνειρεύομαι,
ὁ κυβερνήτης δὲν μιλᾶ γιὰ τὴν οἰκονομία καὶ τὸ ἔλλειμμα,
ἢ τέλος πάντων ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι μία παρένθεση.

Τώρα σκέφτηκα:
Δὲν μοῦ φαίνεται χαζὸ
νὰ προσδοκῶ ἕνα ὄνειρο
γιὰ τὴν κοινωνία ποὺ ζῶ.

Κι ὅμως, ἔτσι θὰ σκεφτόμουν κάποτε.

Εἶναι ὡραῖο λοιπὸν νὰ γερνάει κανείς!