Μίκης Θεοδωράκης

Ὦ βουνά

Ὦ βουνά πανάρχαια
τῆς Ἀρκαδίας βουνά
βουνὰ περήφανα
βουνὰ ἀνυπόταχτα
τίμια βουνά.
Ἡ τιμὴ ἀκρίβυνε
ἡ τιμὴ λιγόστεψε
ἡ τιμὴ πέθανε.
Ἕνα παιδὶ πονάει
τὸ δικό μου παιδί
κι ἐγὼ δεμένος κοιτάζω τὰ ἔλατα
Ἄλλη ἐλπίδα δὲν ἔχω ἀπὸ τὰ δέντρα.

(Ἀρκαδία I ἕως X)