Ο Δυϊσμός του μουσικού διαστήματος [πίσω]

Ο Δυϊσμός είναι επιστημονικός και φιλοσοφικός όρος, ο οποίος παρα­δέχεται την ύπαρξη δύο αρχών κατ’ ουσίαν διαφορετικών, που δεν μπορεί να αναχθεί η μία στην άλλη.

Εντρυφώντας κι εμβαθύνοντας στην αρχαιοελληνική γραμματεία, διαπιστούται ότι η έννοια «μου­σικό διάστημα» αντιμετωπίζεται από δύο εντελώς διαφορετικές οπτικές, οι οποίες συνιστούν τον δυϊσμό του μουσικού διαστήματος. Για την κάθε μια οπτική, μάλιστα, χρησι­μοποιείται με μεγάλη αυστηρότητα κι εντελώς διαφορετική ορολογία.

Συγκεκριμένα το μουσικό διάστημα αντιμετωπίζεται αφενός μεν ως μία σχέση δύο αριθμών προς αλλήλους (Πυθαγόρειος ή Λογαριθμική αντιμετώπιση), αφετέρου δε ως μία απόσταση μεταξύ δύο σημείων επί του κανόνος –μονοχόρδου- (Αριστοξένειος ή Γραμμική αντιμετώπιση).

Η διαχείριση των μουσικών διαστημάτων κατά την Πυθαγόρειο αντιμετώπιση γίνεται με μια ιδιόμορφη μαθηματική θεωρία, λογαριθμικού χαρακτήρος, είναι πε­ρισ­σότερον «εύπλαστη» κατά τη μαθηματική της επεξεργασία και προτιμάται από τους Μαθη­ματικούς. Αντιθέτως, η πρόσθεση και η αφαίρεση των μουσικών διαστημάτων κατά την Αριστοξένειο αντιμετώπιση γίνεται με απλή αριθμητική και γι’ αυτό καθίσταται κατανοητή και χρησιμοποιείται από τους απλούς μουσικούς εκτελεστές.

Η ύλη του μαθήματος αναφέρεται με την πρέπουσα τεκμηρίωση και την απαραίτητη μαθηματική ανά­λυση σ’ αυτόν καθαυτόν τον δυϊσμό του μουσικού δια­στήματος, δηλαδή στο διά­στημα ως λόγου μηκών και στο διάστημα ως μήκους, στη λογαριθμικότητα και στη γραμμικότητα του μουσικού δια­στήματος, στον «Πυθαγορισμό»  και στον «Αρι­στο­ξε­νισμό» του μουσι­κού διαστήματος.

[πίσω]