ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ι. ΤΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΤΕΡΗΔΟΝΑ ΡΙΖΑΣ
Λευκωπή ή δυσχρωμική περιοχή (καφέ, μαύρη) με ανώμαλα όρια, που συνοδεύεται από σχηματισμό ή όχι κοιλότητας και εντοπίζεται σε εκτεθειμένες επιφάνειες ρίζας, χωρίς να έχει μυλική αλλά μόνο ακρορριζική επέκταση; επίσης, εκτείνεται συνήθως ακτινωτά στην επιφάνεια και όχι σε βάθος.
ΙΙ. ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των διαφόρων τύπων επιδημιολογικών μελετών σχετικά με τα αριθμητικά ποσοστά συχνότητας τους. |
|
Πιστεύεται ότι σε ηλικία 65+ ετών το 50% του πληθυσμού έχει πιθανότατα εμφάνισης μίας τουλάχιστον βλάβης. |
|
Σε όλες τις ηλικίες μπορεί να εμφανιστεί η τερηδόνα ρίζας αλλά σε άτομα > 55-60 ετών έχει τόση συχνότητα όσο η τερηδόνα μύλης στα παιδιά. |
|
Ο δείκτης RDFS (τερηδονισμένες και εμφραγμένες επιφάνειες ρίζας) είναι πάνω από 2 φορές μεγαλύτερος του DFS (τερηδονισμένες και εμφραγμένες επιφάνειες μύλης) σε άτομα ηλικίας άνω των 55 ετών. |
|
Οι εκτεθειμένες επιφάνειες ρίζας παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα τερηδόνων ρίζας και μάλιστα περισσότερο η παρειακή έναντι της γλωσσικής επιφάνειάς τους. |
ΙΙΙ. ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΕΡΗΔΟΝΑΣ ΡΙΖΑΣ
Απαραίτητη προϋπόθεση για την εμφάνιση τερηδόνας ρίζας είναι η έκθεση της επιφάνειας της ρίζας (οστεΐνης) στο στοματικό περιβάλλον (κρίσιμο pH αποδόμησης οστεΐνης 6.7 έναντι 5.5 της αδαμαντίνης). Υπεύθυνα μικρόβια εκτός των στρεπτόκοκκων mutans θεωρούνται οι γαλακτοβάκιλλοι, και οι ακτινομύκητες viscosus, οι οποίοι καλύπτουν το 45% του μικροβιακού πληθυσμού της ΟΜΠ της ρίζας.
Ο μικροβιακός πληθυσμός φαίνεται να συνδέεται με τον τύπο της τερηδόνας. Βλάβη με μαλακό οδοντικό ιστό δείχνει μεγαλύτερη συγκέντρωση τους, ενώ σε βλάβες με σκληρό ή ελαφρά μαλακό υπόστρωμα παρατηρείται μείωση τους.
Οι παράγοντες κινδύνου εξειδικεύονται ως ακολούθως:
Ενδοστοματικοί |
Εξωστοματικοί |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|