Αν και οι ποικιλομορφία αυτών
των βλαβών είναι μεγάλη, έχει επιχειρηθεί μια ομαδοποίηση τους σε τρεις
κύριες κατηγορίες, με βάση κάποια κοινά κλινικά, μορφολογικά
χαρακτηριστικά τους
Λεία
εσωτερική επιφάνεια, χωρίς ευδιάκριτες εσωτερικές γωνίες.
Σχήμα
πεταλοειδές (U-shaped) ή σφηνοειδές (V-shaped), με συνηθέστερο το
δεύτερο.
Συνηθέστερη εντόπιση, προστομιακή επιφάνεια, πλησίον της ΑΟΕ.
Υπερουλική εντόπιση.
Συνοδεύεται συνήθως από υφίζηση ούλων.
Δεν καλύπτεται από ΟΜΠ.
Συνήθως δίνει εικόνα σκληρωτικής οδοντίνης με, πιθανές γραμμώσεις
Βλάβες
με αυτά τα χαρακτηριστικά αποδίδονται με τον όρο «αποτριβή»(abrasion), παραπέμποντας
σε αυτό που πιστεύεται ότι είναι τα βασικό, αρχικό προκλητικό τους
αίτιο.
Σημαντικό:Σήμερα είναι καθολικά αποδεκτό ότι κάθε μορφή βλάβης
είναι πολυπαραγοντικής και περιπεπλεγμένης αιτιολογίας, ακόμα κι αν
η αρχική βλάβη ξεκινά από κάποιο μεμονωμένο αίτιο.
Ομαλές εσωτερικές γωνίες και όχι οξύαιχμα εξωτερικά όρια
Συνήθως καταλαμβάνει μεγάλη επιφάνεια δοντιού
Έχει γλωσσική ή προστομιακή εντόπιση
Συνήθως εμφανίζεται σε μεγάλο αριθμό δοντιών του ίδιου φραγμού.
Εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα σε γυναίκες και νεαρά άτομα.
Πιθανόν η περιοχή της βλάβης να εμφανίζει και ευαισθησία.
Βλάβες
με αυτά τα χαρακτηριστικά αποδίδονται με τον όρο «διάβρωση»
(erosion), παραπέμποντας σε αυτό που πιστεύεται ότι είναι βασικό,
αρχικό προκλητικό τους αίτιο.
Σημαντικό: Ισχύει ότι και για την «αποτριβή».
Οξύαιχμα αλλά όχι ανώμαλα εξωτερικά όρια.
Σφηνοειδές σχήμα.
Μόνο προστομιακή εντόπιση με μερική ή ολική επέκταση κάτω από τη
γραμμή των ελευθέρων ούλων.
Μπορεί να εμφανίζονται μόνο σε μεμονωμένα δόντια.
Συνήθως δέν εμπλέκονται περιοδοντολογικά προβλήματα και δεν εμφανίζεται
σε δόντια με κινητικότητα
Πιθανόν να συνυπάρχει αποτριβή σε όλη ή σε κάποιο επικλινές επίπεδο
της μασητικής επιφάνειας του ίδιου δοντιού
Βλάβες
με αυτά τα χαρακτηριστικά αποδίδονται με τον όρο «απόσπαση»
(abfraction), παραπέμποντας σε αυτό που πιστεύεται ότι είναι βασικό,
αρχικό προκλητικό τους αίτιο.
Σημαντικό: Ισχύει ότι και για την «αποτριβή».
Υπάρχουν
περιπτώσεις όπου σε υποστρώματα απώλειας οδοντικών ιστών αναπτύσσονται
δευτερογενώς και τερηδόνες.