Το μάθημα της πυρηνικής τεχνολογίας διδάσκεται στο φυσικό τμήμα από το 1983 σαν εξαμηνιαίο μάθημα επιλογής.
Με τον όρο "Πυρηνική Τεχνολογία", δεν περιλαμβάνονται μόνον οι πυρηνικοί αντιδραστήρες και η κατασκευή τους αλλά όλα εκείνα τα κεφάλαια της πυρηνικής φυσικής που παρουσιάζουν τεχνολογικό ενδιαφέρον. Δηλαδή,
Την αλληλεπίδραση των διαφόρων ακτινοβολιών με ύλη.
Τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση των πυρηνικών ακτινοβολιών.
Τις ηλεκτρονικές ολοκληρωμένες διατάξεις που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία των παλμών που δίνουν οι συσκευές ανίχνευσης.
Την πυρηνική σχάση και την εφαρμογή της στους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Την ελεγχόμενη πυρηνική σύντηξη σαν κατάληξη των πειραμάτων που γίνονται στο πλάσμα, και
Τους διάφορους τύπους των επιταχυντών φορτισμένων σωματιδίων.
Καθ' ένα από αυτά τα κεφάλαια θα μπορούσε ν' αναπτυχθεί τόσο ώστε ν' αποτελέσει χωριστό μάθημα και να καλύψει όλες τις ώρες διδασκαλίας του εξαμήνου, για παράδειγμα το κεφάλαιο της πυρηνικής σχάσης. Μια όμως που ο χρόνος δεν το επιτρέπει η ανάπτυξη των κεφαλαίων είναι τέτοια ώστε να δώσει στο φοιτητή τις απαραίτητες γνώσεις για να δει πιο από αυτά θα τον ενδιέφερε περισσότερο για ειδίκευση.
Παρ όλο που το πρώτο κεφάλαιο θα μπορούσε να θεωρηθεί γνωστό στο φοιτητή από το μάθημα της πυρηνικής φυσικής, θεωρήθηκε σκόπιμο να υπάρχει. Και αυτό, γιατί παρ’ όλο που το βιβλίο αναφέρεται στη τεχνολογία, είναι απαραίτητο να υπάρχει και εκείνο το μέρος της θεωρίας που έχει άμεση σχέση με τα κεφάλαια των εφαρμογών.
Το δεύτερο κεφάλαιο, εκτός από τους κλασικούς ανιχνευτές, περιέχει και ειδικούς ανιχνευτές όπως πολλαπλούς αναλογικούς ανιχνευτές, ανιχνευτές νετρονίων και συστήματα που χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση του ενδοπλανητικού χώρου πάνω σε δορυφόρους.
Στο τρίτο κεφάλαιο αναφέρονται εκείνες οι ηλεκτρoνικές διατάξεις που αναλαμβάνουν την επεξεργασία της πληροφoρίας των πυρηνικών ανιχνευτών. Ύστερα από συνεργασία με τους φοιτητές το κεφάλαιo αυτό εμπλουτίστηκε με ύλη που περιγράφει ηλεκτρονικές μονάδες συνεργασίας ανιχνευτών και ηλεκτρονικού υπολογιστή (CAMAC).
Το τέταρτο κεφάλαιο αναφέρεται στην αρχή στη θεωρία της πυρηνικής σχάσης και μετά στη δομή και λειτουργία των πυρηνικών αντιδραστήρων. Η αναφoρά των αποτελεσμάτων της λειτουργίας αυτής στο περιβάλλον, ανθρώπινο ή φυσικό, είναι πάρα πολύ περιληπτική, γιατί αυτά τα θέματα τα καλύπτει το καινούργιο αυτοτελές μάθημα "Πυρηνική Ενέργεια και Κοινωνία" .
Στο πέμπτο κεφάλαιο της πυρηνικής σύντηξης δίνονται οι απαραίτητες έννοιες του πλάσματος και οι αντιδράσεις που χρησιμοποιούνται για τη σύντηξη. Στη συνέχεια, περιγράφονται οι τρόποι και η τεχνική συγκράτησης του πλάσματος και αντιδραστήρες σύντηξης.
Στο τελευταίο κεφάλαιο, των επιταχυντών, εκτός από τους διάφορους τύπους, από το γραμμικό μέχρι τον επιταχυντή διασταυρωμένης δέσμης, περιγράφεται και μια εφαρμογή για το ποιοτικό και ποσοτικό προσδιορισμό ιχνοστοιχείων σ' ένα δείγμα (ΡΙΧΕ).
Το μάθημα της πυρηνικής τεχνολογίας πλαισιώνεται από εργαστηριακές ασκήσεις και από διπλωματικές εργασίες. Οι εργαστηριακές ασκήσεις γίνονται σε δυο σειρές, η μια στο εργαστήριο πυρηνικής φυσικής και η δεύτερη στο Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Οι διπλωματικές εργασίες καλύπτουν θέματα του αντιδραστήρα, του δίδυμου επιταχυντή σωματιδίων (TANDEM) και του εργαστηριακού πλάσματος του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε.