2005

Ἀπὸ Γῆς ἱερῆς,
Ἱερουσαλὴμ πόλεως,
ἐμεῖς οἱ θεατὲς
τῶν Θείων Τόπων,
θεάρεστες πέμπομεν εὐχές,
τὰ νικητήρια Χριστοῦ ἀναφωνοῦντες:
«Χριστὸς ἀνέστη...»!
Πανηγυρίσατε πάντες!

2006

Σύμβολο τ᾿ Οὐρανοῦ ὁ ναός.
Κι ἐμεῖς ἀπὸ Γῆ (Ἱεροσόλυμα) καὶ Ναό,
ὅπου ἡ σιγὴ τόπο δὲν ἔχει,
μὲ μιὰ ἰαχή,
χωρὶς τέλους στιγμή:
«Χριστὸς ἀνέστη...»!

Ἕτερον.

Πάσχα Κυρίου!

Στὴν καρδιὰ τῆς ἄνοιξης,
ἡ χαρὰ τῆς Ἀνάστασης.

Καὶ ἡ δική μας ἀνάνηψη,
δίνει νόημα στὸ πανηγύρι.

Σ᾿ ἐσᾶς τοὺς πολυαγαπητούς μας,
εὐχόμεθα ἔτη πολλὰ καὶ σωτήρια.

Χριστὸς ἀνέστη
ἀληθῶς.

Ἕτερον.

Πάσχα Κυρίου!

Στὰ ταξίδια
ἀναψυχὴ καὶ χαρὰ γιὰ τοὺς ἐπιβάτες,
οἱ ἐνδιάμεσοι σταθμοί.

Κι ἐμεῖς σὲ νέο σταθμό,
ἀφετηρία τῆς δικῆς μας ἀνάπαυσης,
ἡ τοῦ Κυρίου
ἐκ νεκρῶν τριήμερος ἀνάστασις.

Δεῦτε συγχορεύσατε καὶ
πανηγυρίσατε πάντες.

Ἔτη πολλὰ καὶ σωτήρια.

Χριστὸς ἀνέστη
ἀληθῶς.

2007

Σὲ ξερόκαμπο νοῦ ἐπαίτης,
ποῦ νὰ συλλέξῃς ἄνθη-λέξεις;
Στὰ Ἱεροσόλυμα προσκυνητὴς
καὶ τοῦ Πάσχα πανηγυριστής,
μὲ τ᾿ ἀμάραντα τῶν θεοφόρων:
«Χριστὸς ἀνέστη...»!

Μὲ δυὸ λόγια: Ὁ νοῦς μου ἄγονος.
Γι᾿ αὐτὸ πανηγυρίζω μὲ τὰ θεοφώτιστα λόγια
τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Ὑμνογράφων.

Ἀμάραντα: σπάνια πανέμορφα μικρὰ φυτά,
ποὺ φυτρώνουν στ᾿ ἀπόκρημνα τοῦ Ἄθω,
καὶ διατηροῦν τὴν ζωντάνια τους, ἐπὶ μακρόν.

2008

Εὐλαβὴς ἰχνηλάτης
καὶ ἀσίγαστος ψάλτης,
στὴ νικηφόρα Ἱεροσολυμίτικη
πορεία Σου, Χριστέ μου.
Τὸ Πάθος... Ὁ Τά-φος!
Φῶς τὸ Πανάγιον.
Σὲ Ἅγιον ὕμνον ἡ σκυτάλη:
«Χριστὸς ἀνέστη...»!
Χαρεῖτε λαοὶ καὶ ἔθνη!

Υ.Γ. Συλλάβισα μὲ ὑφένωση τὴν λέξη τά-φος,
γιατὶ ἡ δευτέρα συλλαβὴ ἀκουστικῶς
παραπέμπει στὴν λέξη «φῶς».

Ἕτερον.

Στὴ σκυταλοδρομία τῶν χρόνων,
πάλιν εἰς πόλιν Ἱερουσαλήμ.
Δρομέας καὶ σαλπιγκτὴς
τῆς πανυπερλάμπρου ἑορτῆς!
Ἡ σκυτάλη -μετὰ τοῦ ἅδου τὴν πάλη-
σ᾿ ἕναν ὕμνο ποὺ τὴν πρωτιὰ κατέχει:
«Χριστὸς ἀνέστη...»!
Χαρεῖτε λαοὶ καὶ πάντα τὰ ἔθνη!
(ἢ πολλὰ τὰ ἔτη!)

2009

Οἱ χῶρες τῶν ...«φώτων», σκοτάδια·
νεκρά, πεθαμένα, φεγγάρια.
Μὰ ἐδῶ (στὰ Ἱεροσόλυμα) γιὰ Τὸ Φῶς,
τὰ ἔθνη ἀντάμα
-ὢ σύναξη θεία-
ψάλλουν πιστῶς:
«Ἀνέστη Χριστός...
Δεῦτε καὶ λάβετε ΦΩΣ»!

Ἕτερον.

Μ᾿ ἐνθουσιασμὸ ἀκάκων παίδων,
ἔνθεν τοῦ χειμάῤῥου τῶν Κέδρων,
ὁ χείμαῤῥος τῶν ἐθνῶν,
συνεστιάζει σὲ συμπόσιο λυτρωτικὸ
καὶ συνεορτάζει μὲ ὕμνο μοναδικό:
«Ἀνέστη Χριστός...
Δεῦτε καὶ λάβετε ΦΩΣ»!

2010

Λαμπρή!
«Λαμπρυνθῶμεν λαοί!»
Χαλινάρια στὴ φωνὴ δὲν θὰ βάλω.
Οὔτε ὅρια, κι ἂς πεθάνω!
Ψηλὰ τὰ ἴσα κι οἱ σκέψεις!
Φυλαὶ καὶ ἔθνη, πᾶμε:
«Χριστὸς ἀνέστη!»
Ἀδελφοί, πολλὰ τὰ ἔτη!

Ἕτερον.

Ζωγραφίζουν οἱ λαοὶ
τὴ μεγάλη γιορτή,
ντυμένη μὲ ὕμνους:
«Χριστὸς ἀνέστη!»
Γιορτή,
ποὺ κρίσι δὲν εἶχε,
οὔτε θὰ ἔχει!

Ἕτερον.

Χριστέ μου,
συγχώρεσε τὴ φτήνια μου!
Ἀρετὲς δὲν ἔχω·
ὅλα μου λάθος.
Λίγη φωνὴ κι αὐτὴ δική Σου,
νὰ ψέλνω ὅ,σο ζῶ: «Χριστὸς ἀνέστη»!

2011

Κανονάρχης τῆς ἐξαιρέτου γιορτῆς.
Τί τιμή!
- Ἐπαναλαμβάνετε ἐσεῖς:
«Ἀναστάσεως ἡμέρα,
λαμπρυνθῶμεν λαοί...».
- Ὅλοι μαζί, πιὸ τρανὴ τὴ φωνή!
Καὶ σὲ διάρκεια; Νῦν καὶ ἀεί!
«Χριστὸς ἀνέστη!»

2012

Μὲ ἀπογειωτικό, λεβέντικο χορό,
σὰν πεντοζάλι,
πᾶσα ἡ κτίσις ἀχόρταγα
ἆσμα τὸ ἕνα καὶ κορυφαῖο
χορεύει, ψάλλει:
«Χριστὸς ἀνέστη!»
καὶ τὴ χαρὰν αὐτή,
κανεὶς δὲν θὰ μᾶς πάρει!
(Τὰ ἄλλα ... ὤχ, ἀδελφέ,
δὲν μᾶς πειράζει.)

2014

Στοὺς λαοπλάνους ἐχθροὺς
τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Σταυροῦ,
στοὺς ζαλισμένους,
ἀπάντηση μιὰ καὶ μετὰ μέλους:
«Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν».
Πᾶσα ἡ γῆ ἄγωμεν,
δοξάσωμεν αὐτόν!